ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟ ..ΛΙΟΓΕΡΜΑ ..

 

 

Ονειρεμένο λιόγερμα , ο ήλιος πάει να δύσει..

η οδός ονείρων , στο πικάπ , του Μάνου Χατζιδάκι

από μακριά ακούγεται , κι’ ολόγυρα η φύση

γαληνεμένη με κερνάει νοσταλγικό φαρμάκι .

 

                    *************

Των προβατιών βελάσματα , ω..θεία ..μελωδία ,

καθώς τα φέρνει η ανασαιμιά της γυμνοκόρης Γκιώνας ,

που στέκει ολόρθη σα θεά , σ’ αρχαία τραγωδία ,

πλέουν στο δάκρυ του χιονιού που.. ξέχασ’ ο χειμώνας .

 

                      ***************

Παραδομένος στ’όνειρο της νύχτας που σιμώνει ,

ταξιδευτής μοναχικός , στ’ ορίζοντα τους δρόμους

σφυρηλατώντας τους , ο νους , στης φαντασίας τ΄αμόνι

κάνει τους έρωτες καημούς και τις αγάπες πόνους …

 

                       ****************

Ονειρεμένο λιόγερμα , θανατερό φαρμάκι

της μοναξιάς η συντροφιά , του φίλου η απουσία ,

με σφαλισμένο της ψυχής το μυστικό πορτάκι ,

χιλιάδες , γύρω , άνθρωποι , μα λείπει η..παρουσία…

 

                       *****************

..αυτών που τόσο αγάπησες , που πρόδωσες , που φύγαν ,

σαν τις νιφάδες του χιονιού , στα ξαναμμένα ..στήθια

της κόρης που αναρωτάει, πως χάθηκαν , που.. πήγαν

τα τόσα της τα όνειρα , μες του καιρού τα βύθια……Κ.Κ.-

Λιδορίκι καλοκαίρι 2008

« Τραγουδώντας στη Ζωή »