Μια υπέροχη Λιδορικιώτικη φωτογραφία , από κάποια απ’ τις πολλές όμορφες εκδρομές που γίνονταν στο χωριό μας . Από αριστερά Ηλίας Κάγκαλος – Βζωνολιάς , Γιώργος Κόκκινος - Ντάης , Λάκης Πάζας , Ανούλα Πάζα – Μαργέλλου , Χρήστος Μαργέλλος , Βαιλικούλα Τουρούντζη , Τέτα Καγκάλου και Χρήστος Γατάκης
Καλή σας μέρα Λιδορικιώτες ..
Καλημέρα στους ξενιτεμένους χωριανούς μας , όπου κι’΄αν ζουν , σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και φυσικά και στους πολλούς αγαπημένους μας φίλους …
ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2014
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ..
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1316
Διεξάγεται η Μάχη της Μανωλάδας στην Κοίλη Ηλεία, μεταξύ των στρατευμάτων του Λουδοβίκου της Βουργουνδίας και του Φερδινάνδου της Μαγιόρκας. Ο Λουδοβίκος θα επικρατήσει και θα παραμείνει κυρίαρχος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας.
1930
Ο έλληνας σεφ Γιώργος Σταθάκης επιχειρεί να πέσει από τους καταρράχτες του Νιαγάρα μέσα σ' ένα βαρέλι. Εγκλωβίζεται, όμως, στο πίσω μέρος του καταρράκτη για 18 ώρες και πεθαίνει από ασφυξία.
1946
Ο γάλλος μηχανικός Λουί Ρεάρ επιδεικνύει το πρώτο μαγιό μπικίνι σε υπαίθρια επίδειξη μόδας στο Παρίσι.
1948
Θεσπίζεται από τους Εργατικούς το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Μ. Βρετανίας.
1964
Παρουσιάζεται το Σχέδιο Άτσεσον για τη λύση του Κυπριακού. Προβλέπει την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, έναντι ανταλλαγμάτων για την Τουρκία (Παραχώρηση της Χερσονήσου της Καρπασίας στην Τουρκία ή μίσθωση της Χερσονήσου της Καρπασίας και παραχώρηση του Καστελόριζου στην Τουρκία). Θα απορριφθεί από την ελληνοκυπριακή πλευρά.
1996
Γεννιέται η Ντόλι το πρόβατο, το πρώτο κλωνοποιημένο θηλαστικό.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1794
Σιλβέστερ Γκράχαμ, αμερικνός ιερωμένος και διαιτολόγος, που έφτιαξε πρώτος μπισκότα ολικής αλέσεως. (Θαν. 11/9/1851)
1897
Γεώργιος Γρίβας - «Διγενής», κύπριος στρατιωτικός και πολιτικός, ιδρυτής της δεξιάς οργάνωσης «Χ» στην Κατοχή και της απελευθερωτικής οργάνωσης ΕΟΚΑ στην Κύπρο. (Θαν. 27/1/1974)
1913
Γεώργιος Κωστάκης, έλληνας συλλέκτης έργων τέχνης της ρωσικής πρωτοπορίας. (Θαν. 9/3/1990)
ΘΑΝΑΤΟΙ
1833
Νισεφόρ Νιεπς, γάλλος εφευρέτης, στον οποίο πιστώνεται η πρώτη σωζόμενη φωτογραφία. (Γεν. 7/3/1765)
1969
Βάλτερ Γκρόπιους, γερμανός αρχιτέκτονας. Έργο του, η Αμερικάνικη Πρεσβεία στην Αθήνα. (Γεν. 18/5/1883)
1972
Μάριος Χάκκας, έλληνας συγγραφέας. (Γεν. 1931)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0507#ixzz36ZxLGfRW
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Κυριακή
6/7
03:00 
16°C
74%
1 Μπφ B
3 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
09:00 
20°C
45%
2 Μπφ B
9 Km/h
ΚΑΘΑΡΟΣ
15:00 
29°C
30%
1 Μπφ N
3 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
21:00 
24°C
47%
3 Μπφ Δ
16 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
Η Μάχη του Μαραθώνα (1824)
Η πεδιάδα του Μαραθώνα
Πολεμική αναμέτρηση μεταξύ των 3.000 Οθωμανών Τούρκων του Ομέρ Πασά και 600 Ελλήνων υπό τον Γιάννη Γκούρα, στην πεδιάδα του Μαραθώνα, εκεί όπου ο Μιλτιάδης είχε νικήσει τον στρατό των Περσών το 490 π.Χ. Η δεύτερη μάχη του Μαραθώνα έγινε στις 5 Ιουλίου 1824 και έληξε, όπως και η πρώτη, με επικράτηση των ελληνικών όπλων.
Τον Ιούνιο του 1824 ο πασάς της Καρύστου Ομέρ έλαβε εντολή να στραφεί κατά της Αττικής, σε μια εποχή που οι Έλληνες σπαράζονταν από εμφύλιες έριδες. Την ίδια περίοδο (24 Ιουνίου 1824), ο πρόεδρος του Εκτελεστικού, Γεώργιος Κουντουριώτης, όρισε φρούραρχο της Ακρόπολης τον δυναμικό οπλαρχηγό Γιάννη Γκούρα.
Πράγματι, στις αρχές Ιουλίου ο Ομέρ Πασάς αποβιβάστηκε στον Ωρωπό με 3.000 άνδρες (εκ των οποίων οι 2.000 γενίτσαροι), πυροβολικό και ιππικό. Αφού λεηλάτησε τη γύρω περιοχή, κατευθύνθηκε προς την Αθήνα. Μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός ο Γκούρας συγκρότησε σώμα από 600 άνδρες, με τη συμμετοχή των χιλιάρχων Μαμούρη, Ρούκη και Πρεβεζιάνου και αποφάσισε να αναχαιτίσει τους Οθωμανούς στον Μαραθώνα. Στις 3 Ιουλίου 1824 κατέλαβε τον λοφίσκο (τύμβο) της πεδιάδας του Μαραθώνα με το παλαιό τείχος, απ’ όπου θα διάβαινε αναγκαστικά ο Ομέρ με τον στρατό του.
Οι πρώτες αψιμαχίες μεταξύ των δύο αντιπάλων έγιναν στις 5 Ιουλίου 1824. Πρώτα το πυροβολικό του Ομέρ άρχισε να βάλει κατά των ελληνικών θέσεων και στη συνέχεια ανέλαβαν δράση οι γενίτσαροι με το ιππικό, οι οποίοι αποκρούσθηκαν με σημαντικές απώλειες. Ο αγώνας εξελισσόταν αμφίρροπος και ο Γκούρας προσπαθούσε να ανεβάσει το ηθικό των στρατιωτών του, θυμίζοντάς τους τον άθλο των Αθηναίων κατά τον Περσών στον ίδιο χώρο πριν από 2.000 χρόνια.
Τότε, ως από μηχανής θεός, εμφανίσθηκε στο πεδίο της μάχης ο στρατηγός Διονύσιος Ευμορφόπουλος, προερχόμενος από την Κόρινθο. Είχε μάθει για την απόβαση των Τούρκων στην Αττική και έσπευσε με τους άνδρες του να βοηθήσει. Η απρόσμενη ενίσχυση αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων. Ο Γκούρας «σάλπισε» την αντεπίθεση και με την καθοριστική συνεισφορά των ανδρών του χιλίαρχου Γιάννη Ρούκη αιφνιδίασαν τους αντιπάλους τους και τους έτρεψαν σε φυγή. Οι Τούρκοι άφησαν στο πεδίο της μάχης 260 νεκρούς, τον αρχηγό των γενιτσάρων Ιμπραήμ, καθώς και πλούσια λάφυρα, όπλα και δύο σημαίες.
Μετά τη μάχη, ο Γκούρας, μιμούμενος το βάρβαρο επινίκιο τουρκικό έθιμο, έκοψε τριάντα κεφάλια από τους Τούρκους πεσόντες και τα απέστειλε στην Αθήνα μαζί με τις δύο πολεμικές σημαίες, εν είδει θριάμβου. Παράλληλα, με επιστολή του προς τους δημογέροντες των Αθηνών χαρακτήρισε τη νίκη του ανώτερη σε ηρωισμό από εκείνη της Γραβιάς (8 Μαΐου 1821), γιατί «ενίκησαν εκεί όπου ενίκησε πάλαι ποτέ και ο Μιλτιάδης».
Ο Ομέρ Πασάς, μετά την ήττα του, υποχώρησε με τον στρατό του στο Καπανδρίτι, ενώ ο Γκούρας με τον Ευμορφόπουλο επέστρεψαν στην Αθήνα για να ετοιμάσουν την άμυνα της πόλης. Ο Οθωμανός πολέμαρχος θα επιχειρούσε να καταλάβει την Αθήνα για δεύτερη φορά στις αρχές Αυγούστου του 1824.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/542#ixzz36ZxqF1ex
Η ιστορία του μπικίνι
Ο Λ. Ρεάρ παρουσιάζει το πρώτο μπικίνι
Το μπικίνι, με την έννοια του ενδύματος που χωρίζεται σε δύο μέρη, είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Ανάλογα ενδύματα συναντάμε σε απεικονίσεις αθλητριών σε αρχαιοελληνικές υδρίες και τοιχογραφίες.
Το πρώτο σύγχρονο μπικίνι, σχεδιασμένο από τον γάλλο μηχανικό Λουί Ρεάρ, παρουσιάστηκε στις 5 Ιουλίου του 1946, σε υπαίθρια επίδειξη μόδας στο Παρίσι. Πήρε το όνομά του από την Ατόλη Μπικίνι στα νησιά Μάρσαλ, όπου έγιναν οι πρώτες δοκιμές ατομικής βόμβας, με τις εκρήξεις των οποίων παρομοιάστηκε η έκρηξη ενθουσιασμού που προκλήθηκε στον ανδρικό πληθυσμό από τη δημιουργία του νέου μαγιό.
Στην ουσία, ο Ρεάρ τελειοποίησε τη δημιουργία ενός άλλου σχεδιαστή, του Ζακ Εν, ο οποίος είχε παρουσιάσει το δικό του μπικίνι δύο μήνες νωρίτερα. Το είχε ονομάσει Άτομο, υποδηλώνοντας το μικροσκοπικό του μέγεθος. Ο Ρεάρ το έκανε ακόμη μικρότερο, αλλά το πρόβλημά του ήταν ότι δεν έβρισκε κανένα μοντέλο που να τολμά να το φορέσει στην επίδειξη. Τη λύση έδωσε τελικά η Μισελίν Μπερναρντινί, μία αισθησιακή χορεύτρια που εργαζόταν στο Καζίνο του Παρισιού.
Χρειάστηκαν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια μέχρι το μπικίνι να γίνει αποδεκτό στις ΗΠΑ. Μάλιστα, το 1951 η χρήση του απαγορεύτηκε στον διεθνή διαγωνισμό ομορφιάς για την ανάδειξη της Μις Υφηλίου. Ωστόσο, το μπικίνι της Μπριζίτ Μπαρντό στην ταινία του 1957 Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα δημιούργησε μια νέα τάση στην αγορά των μαγιό, που "απογειώθηκε" το 1960, μετά την ποπ επιτυχία του Μπράιαν Χίλαντ Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini.
Σταδιακά το μέγεθός του συρρικνώθηκε ακόμη περισσότερο, κυρίως κατά τη δεκαετία του 1980, οπότε έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα string, αποτελούμενα από λεπτές λωρίδες υφάσματος ή δέρματος. Για την περίπτωση που χρησιμοποιείται μόνο το κάτω μέρος, αφήνοντας το στήθος εκτεθειμένο, συχνά χρησιμοποιείται ο όρος μονοκίνι, εμπνευστής του οποίου είναι ο αυστριακός σχεδιαστής μόδας Ρούντι Γκερνράιχ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/109#ixzz36ZyCVMJS
Η ιστορία του βρετανικού ΕΣΥ
Ο «αρχιτέκτονας» του βρετανικού ΕΣΥ, Νάι Μπίβαν.
Η ζωή στη Μεγάλη Βρετανία ήταν σκληρή προπολεμικά. Κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν από μολυσματικές ασθένειες, όπως η πνευμονία, η μηνιγγίτιδα, η φυματίωση, η διφθερίτιδα και η πολιομυελίτιδα. Η παιδική θνησιμότητα έφθανε το 20%.
Οι υπηρεσίες υγείας ήταν σχεδόν ιδιωτική υπόθεση. Οι βρετανοί έπρεπε να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, ενώ μικρό ήταν το ποσοστό αυτών που επωφελούνταν από τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Μόνο λιγοστά νοσηλευτικά ιδρύματα (φιλανθρωπικά και δημοτικά) παρείχαν δωρεάν περίθαλψη και αυτή χαμηλής ποιότητας, όπως και μεμονωμένοι ιδιώτες γιατροί, που εμφορούνταν από αλτρουιστικά πιστεύω.
Η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο εξαιτίας και του Πολέμου, όταν το 1943 ο διακεκριμένος οικονομολόγος σερ Ουίλιαμ Μπίβεριτζ παρουσίασε τη Λευκή Βίβλο για την Υγεία, όπου, μεταξύ άλλων, πρότεινε τη θέσπιση ενός δημόσιου συστήματος υγείας, που θα παρείχε δωρεάν περίθαλψη στους Βρετανούς. Αμέσως με τη δημοσίευση της έκθεσης ξεκίνησε μια μεγάλη συζήτηση στη Μεγάλη Βρετανία, με τις συνδικαλιστικές ενώσεις των γιατρών και το Συντηρητικό Κόμμα να αντιτίθενται σε μια τέτοια προοπτική, ενώ θετική ήταν η αντίδραση του Εργατικού Κόμματος.
Το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα μετά την αναπάντεχη νίκη των Εργατικών στις εκλογές της 5ης Ιουλίου 1945, όταν όλοι πίστευαν ότι οι Συντηρητικοί του «πατέρα της νίκης» Ουίνστον Τσόρτσιλ θα κατακτούσαν μια εύκολη νίκη. Μία από τις πρώτες προτεραιότητες του νέου πρωθυπουργού Κλίμεντ Άτλι ήταν η θεσμοθέτηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, βασισμένου στην έκθεση Μπίβεριτζ.
Ο νόμος ψηφίσθηκε το 1946 και την υλοποίησή του ανέλαβε ο Υπουργός Επικρατείας Νάι Μπίβαν, ένας παλιάς κοπής αριστερός, που ονειρευόταν ότι το ΕΣΥ θα ήταν το πρώτο βήμα για τον σοσιαλισμό. Την ίδια άποψη είχαν και οι γιατροί που μάχονταν λυσσωδώς το δημόσιο σύστημα υγείας. Χρειάστηκε δύο χρόνια σκληρών προσπαθειών του Μπίβαν και πακτωλός χρημάτων για να τους αλλάξει γνώμη.
Η επιχείρηση γοητείας και πειθούς στους γιατρούς δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, παρότι τους καθησύχασε ότι οι Εργατικοί δεν κέρδισαν τις εκλογές για να φέρουν τον κομμουνισμό στη Βρετανία. Μόλις το 10% των γιατρών έδειξαν διατεθειμένοι να ενταχθούν στο ΕΣΥ. Τότε έριξε στο τραπέζι το πιο ισχυρό του διαπραγματευτικό χαρτί: «Μπουκώστε τους το στόμα με χρυσάφι» είπε επί λέξει στους συνεργάτες του. Στις αρχές Ιουλίου του 1948 το 90% των βρετανών γιατρών ήταν μέλη του ΕΣΥ, είτε ως πλήρους απασχόλησης, είτε ως συνεργαζόμενοι. Ο Μπίβαν είχε καταλάβει πολύ καλά ότι Δημόσιο Σύστημα Υγείας χωρίς καλοπληρωμένους γιατρούς δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Τα μεσάνυχτα της 4ης προς 5ης Ιουλίου 1948, τρία χρόνια μετά τον εκλογικό θρίαμβο των Εργατικών, άρχισε η λειτουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας στη Μεγάλη Βρετανία. Το πρωί τα νοσοκομεία παρουσίαζαν μία ασυνήθιστη εικόνα. Οι ουρές έφθαναν ως τον δρόμο. 500.000 πολίτες αναζήτησαν τις δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες, τις οποίες ως την προηγούμενη μέρα πλήρωναν από την τσέπη τους.
Οι βασικοί πυλώνες του Βρετανικού Συστήματος Υγείας ήταν η χρηματοδότησή του από τον κρατικό προϋπολογισμό και η δωρεάν περίθαλψη για όλους, ακόμη και για τους τουρίστες που επισκέπτονταν τη χώρα. Στα πρώτα του βήματα, καθοριστική ήταν και η αμερικανική βοήθεια μέσω του Σχεδίου Μάρσαλ. Με την πάροδο των χρόνων υπέστη αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, με την υιοθέτηση κανόνων της αγοράς, πρώτα από τη Μάργκαρετ Θάτσερ τη δεκαετία του '80 και μετά από τον Τόνι Μπλερ στις αρχές του 2000.
Το Βρετανικό ΕΣΥ, που αποτέλεσε το πρότυπο για ανάλογες απόπειρες σε πολλά κράτη του κόσμου, καθίσταται συχνά αντικείμενο κριτικής για μεγάλες λίστες αναμονής, το χαμηλό επίπεδο της αντιβακτηριδιακής προστασίας στις νοσοκομειακές του μονάδες, τη μη προσαρμογή του στις νέες τεχνολογίες, την έλλειψη οδοντιάτρων και εξειδικευμένου προσωπικού και τα μεγάλα ελλείμματά του. Παραμένει, όμως, αναπόσπαστο τμήμα της κοινωνίας και του πολιτισμού της Μεγάλης Βρετανίας, μια «Εθνική Θρησκεία», όπως έχει ειπωθεί.
Το βρετανικό ΕΣΥ, με προϋπολογισμό 154 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2007, απασχολεί περίπου 1.300.000 εργαζόμενους, όντας ο πέμπτος μεγαλύτερος εργοδότης στον κόσμο μετά το Υπουργείο Άμυνας της Κίνας, τους Σιδηροδρόμους της Ινδίας, τα αμερικανικά πολυκαταστήματα Wal-Mart και το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/291#ixzz36Zya34ur
Καλή σας μέρα και καλό Σαββατοκύριακο
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment