Καλησπέρα Λιδορικιώτες …
ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
. Χ.
1503
Ο Μιχαήλ Άγγελος αρχίζει την κατασκευή του Δαυίδ, του γλυπτού αριστουργήματός του.
1826
Ο Μακρυγιάννης νικάει τις δυνάμεις του Κιουταχή στην Αθήνα.
1829
Υπογράφεται η συνθήκη μεταξύ του Δημήτριου Υψηλάντη και των Οθωμανών, μετά τη μάχη του στενού Πέτρας Βοιωτίας. Με τη συνθήκη, ολόκληρη η Στερεά Ελλάδα, εκτός των Αθηνών και της Εύβοιας, καθίσταται ελεύθερη.
1928
Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος με επιστολή του στον τούρκο ομόλογό του Ισμέτ Ινονού ζητά την επίλυση με ειρηνικό τρόπο του συνόλου των εκκρεμοτήτων που υπάρχουν ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Λίγες μέρες αργότερα, ο τούρκος πρωθυπουργός θα τον προσκαλέσει στην Κωνσταντινούπολη.
1943
Βυθίζεται στη Σκιάθο, λόγω εμβολισμού του από γερμανικό πλοίο, το υποβρύχιο Λάμπρος Κατσώνης, με κυβερνήτη τον αντιπλοίαρχο Βασίλη Λάσκο και πλήρωμα 32 ανδρών.
1959
Ο Ολυμπιακός παραχωρεί ισοπαλία 2-2 στη Μίλαν στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στον πρώτο αγώνα των δύο ομάδων, για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης. Είναι η πρώτη εμφάνιση ελληνικής ομάδας στη διοργάνωση. Οι ερυθρόλευκοι προηγήθηκαν δύο φορές, με κεφαλιά του Κώστα Παπάζογλου στο 19' και «βολίδα» του Ηλία Υφαντή στο 45', αλλά ισοφαρίστηκαν ισάριθμες φορές από τον περίφημο Ζοζέ Αλταφίνι. «Ο Μπέμπης και ο Σιδέρης είναι άξιοι να παίξουν στη Μίλαν» δηλώνει ο προπονητής των ροσονέρι, Λουίτζι Μπονιζόνι.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
. Χ.
1592
Μισέλ Ντε Μοντέν, γνωστός στην Ελλάδα και ως Μονταίνιος, γάλλος φιλόσοφος. (Θαν. 28/2/1533)
1873
Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, έλληνας μαθηματικός, από τους κορυφαίους της επιστήμης του παγκοσμίως. (Θαν. 2/2/1950)
1908
Κάρολος Κουν, έλληνας σκηνοθέτης του θεάτρου. (Θαν. 14/2/1987)
ΘΑΝΑΤΟΙ
Χ.
81
Τίτος (Φλάβιος Σαβίνος Βεσπασιανός), ρωμαίος αυτοκράτορας, 10ος στη σειρά διαδοχής. Έμεινε στην ιστορία για την κατάληψη της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. και την καταστροφή του Ναού του Σολομώντα. (Γεν. 30/12/39)
1915
Στέφανος Γρανίτσας, δημοσιογράφος, συγγραφέας και πολιτικός από την Ευρυτανία. Τα Άγρια και τα Ήμερα του Βουνού και του Λόγγου, το πιο γνωστό έργο του, το οποίο περιέχει μύθους από τη λαϊκή παράδοση της περιοχής του σχετικούς με ζώα. (Γεν. 1880)
1997
Ζορζ Γκεταρί, Λάμπρος Γούργου το πραγματικό όνομά του, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, αλλά ελληνικής καταγωγής, πρωταγωνίστησε επί μισό αιώνα στη μουσική σκηνή της Γαλλίας. (Γεν. 8/2/1915)
Κάρολος Κουν
1908 – 1987
Δημιουργός τέχνης και παιδαγωγός του θεάτρου. Γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1908 στην Προύσα. Ο πατέρας του, Ερρίκος Κοέν, πάμπλουτος έμπορος και κοσμοπολίτης, ήταν κατά το ήμισυ έλληνας χριστιανός και κατά το άλλο ήμισυ γερμανοπωλονοεβραίος. Η μητέρα του, Μελπομένη Παπαδοπούλου, ήταν ελληνίδα χριστιανή ορθόδοξη.
Οι γονείς του απουσίαζαν συχνά από το σπίτι, κάποια στιγμή χώρισαν και πολύ αργότερα η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε ένα μακρινό συγγενή της. Μοναχικό παιδί, ο Κάρολος μεγάλωσε σ' ένα αστικό σπίτι, με πρωσογερμανίδα γκουβερνάντα, μ' έναν παπά και μια καθηγήτρια πιάνου ανάμεσα στους κατ' οίκον διδασκάλους.
Από πολύ μικρός άρχισε να ξεδιπλώνει τα καλλιτεχνικά του χαρίσματα. Σχημάτιζε μελωδίες στην πιανόλα του σαλονιού. Έκοβε τα μοντέλα από τα περιοδικά μόδας της μητέρας του κι έκανε θέατρο. Τα έπιπλα του σαλονιού ήταν το σκηνικό που έπλαθε η φαντασία του. Οι πολυθρόνες γίνονταν βράχοι και τα χαλιά θάλασσα. Πιο πολύ, όμως, του άρεσε να ζωγραφίζει με νερομπογιές.
Τα χρόνια της εφηβείας του τα πέρασε εσώκλειστος στην αμερικανική Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης, με παιδιά από τα Βαλκάνια. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, η ελληνική μειονότητα της Ροβερτείου Σχολής στερήθηκε τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας. Στον θεατρικό όμιλο Robert College Ρlayers Οfficers, ο Κάρολος εκτελούσε χρέη γραμματέα και συμμετείχε στις παραστάσεις, διαπρέποντας κυρίως στους γυναικείους ρόλους. Όταν αποφοίτησε το 1928, όλα είχαν αλλάξει στην Πόλης. Ακόμη και οι συγγενείς του δεν έμεναν πια εκεί.
Τον ίδιο χρόνο ο Κουν έφυγε για να σπουδάσει Αισθητική στη Σορβόννη και το 1929 εγκαταστάθηκε με τη μητέρα του στην Ελλάδα. Έπιασε δουλειά ως καθηγητής Αγγλικών στο Κολέγιο Αθηνών, όπου άρχισε να κάνει τις πρώτες θεατρικές παραστάσεις με τους μαθητές του, με μικρά σκετς που έγραφε ο ίδιος. Παράλληλα, τα βράδια παρέδιδε μαθήματα αγγλικών στο σύλλογο Εθνικής Τραπέζης για να ενισχύει τα οικονομικά του. Μετά τον πόλεμο, ο πατέρας του είχε καταστραφεί οικονομικά.
Στο μεταξύ, καθοριστική για τον Κουν υπήρξε η γνωριμία του με τον Φώτη Κόντογλου. Όπως έλεγε ο ίδιος, τον βοήθησε να γνωρίσει την Ελλάδα, να νιώσει το ξάνοιγμα προς κάθε τι το Ελληνικό...
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ο τρόμος και η αθλιότητα του Γ΄ Ραϊχ, 1975. Πρόβα.
Σε μια προσπάθεια να μεταφέρει επί σκηνής το αίτημα της επιστροφής στο ρωμαίικο, τον χειμώνα του 1933 ιδρύει, μαζί με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον δημοσιογράφο Διονύσιο Δεβάρη, τη Λαϊκή Σκηνή. Από τη δραματική σχολή που στεγάζεται σ' ένα εγκαταλελειμμένο καμαρίνι του Δημοτικού Θεάτρου, θα προκύψει ο βασικός πυρήνας του θιάσου.
Στην εναρκτήρια παράσταση της Ερωφίλης του Χορτάτση, στις 20 Απριλίου '34 στο Θέατρο Ολύμπια, ο Κουν τοποθετεί τους ηθοποιούς σύμφωνα με τις αγιογραφίες του Κόντογλου και τους φωτίζει σαν από φως καντηλιού. Στα δύο χρόνια της λειτουργίας της η «Λαϊκή Σκηνή» θα παρουσιάσει ακόμη τα έργα: «Άλκηστη», «Πλούτος», «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» και τα «Παντρολογήματα».
Το 1938 εγκαταλείπει το Κολέγιο και συνεργάζεται με τους θιάσους της Κυρίας Κατερίνας και της Μαρίκας Κοτοπούλη. Όμως, το όνειρο του ήταν να δημιουργήσει τη δική του μόνιμη, αφοσιωμένη ομάδα, να φτιάξει ηθοποιούς που να βλέπουν το θέατρο ως λειτούργημα και όχι ως επαγγελματική ενασχόληση. Το όνειρό του αυτό έγινε πραγματικότητα το 1942, ιδρύοντας μέσα στο σκοτάδι της γερμανικής κατοχής το Θέατρο Τέχνης.
Στο δωμάτιο μιας αυλής της οδού Ζωοδόχου Πηγής 9 ξεκίνησε τις πρόβες στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν, με μαθητές της Σχολής το Β. Διαμαντόπουλο, το Δ. Καλλέργη, τον Π. Ζερβό, τη Β. Μεταξά, την Κ. Λαμπροπούλου και με τον ίδιο σκηνοθέτη και ηθοποιό. Τις παραστάσεις του τις έδινε σε διάφορα θέατρα, κυρίως στο θέατρο Κώστα Μουσούρη και το καλοκαίρι σε διάφορα θερινά που του παραχωρούσαν.
Οι οικονομικές δυσχέρειες τον ανάγκασαν να αναστείλει τις δραστηριότητες του Θεάτρου Τέχνης το 1950. Τότε κλήθηκε να σκηνοθετήσει στο Εθνικό Θέατρο, όπου ανέβασε πέντε έργα: «Ερρίκος Δ'», «Άνθρωποι και ποντίκια», «Οι τρεις αδερφές», «Όνειρο καλοκαιρινής νυκτός», «Ο θείος Βάνιας».
Το 1959 παρουσίασε στο Φεστιβάλ Αθηνών τους «Όρνιθες», στο Ηρώδειο. Η παράσταση διακόπηκε από τις έξαλλες διαμαρτυρίες και τα γιουχαΐσματα του κοινού, ενώ η κυβέρνηση επενέβη δραστικά. Τρία χρόνια αργότερα, στο Φεστιβάλ των Εθνών στο Παρίσι, οι «Όρνιθες» του βέβηλου Κουν μοιράστηκαν το πρώτο βραβείο με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας. Οι κριτικές ήταν διθυραμβικές.
Παρότι κέρδισε την εκτίμηση και την αποδοχή στην Ευρώπη, ενώ στο τόπο του εισέπραττε την περιφρόνηση και το χλευασμό, αρνήθηκε όλες τις προτάσεις που του έγιναν για να σκηνοθετήσει στα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης και της Αμερικής. Η μοναδική φορά που δέχτηκε ήταν το 1967, που σκηνοθέτησε στο Στράτφορντ «Ρωμαίος και Ιουλιέττα». Η πρόσκληση ήταν από το Βασιλικό Σαιξπηρικό θέατρο της Αγγλίας. Ήταν ο δεύτερος σκηνοθέτης μέσα σε τριάντα χρόνια που τον καλούσαν να σκηνοθετήσει σ' αυτό το θέατρο. Η αγγλική κριτική χαρακτήρισε την παράσταση ως την καλύτερη Σαιξπηρική της τελευταίας δεκαετίας.
Ο Κάρολος Κουν στις πρόβες για την «Ορέστεια»
Η Μεγάλη Πορεία άρχισε από το 1954, οπότε ξανάστησε το θέατρο Τέχνης, στη δική του πια μόνιμη στέγη στο κυκλικό Υπόγειο της Στοάς Ορφέως. Μέσα από το «Υπόγειο των θαυμάτων», κάτω από τη σοφή, εμπνευσμένη καθοδήγηση του, βγήκαν ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συγγραφείς, μουσικοί, σκηνογράφοι. Το ελληνικό θέατρο είναι σπαρμένο με πνευματικά του τέκνα: Διαμαντόπουλος, Χατζηαργύρη, Καλλέργης, Ζερβός, Ζαβιτσιάνου, Λυμπεροπούλου, Φερτής, Μιχαλακόπουλος, Καρακατσάνης, Πιττακή, Κοταμανίδου, Χρυσομάλλης, Αρμένης, Μπάκας, Λαζάνης, Γκιωνάκης, Κουγιουμτζής. Παιδιά του ήταν οι στενοί του συνεργάτες, ο Πλωρίτης, ο Χατζηδάκης, ο Τσαρούχης, ο Σταματίου, ο Σεβαστικόγλου. Δικά του παιδιά είναι και οι περισσότεροι ηθοποιοί του Κυπριακού Θεάτρου.
Το ελληνικό κοινό, χάρη στον Κουν, γνώρισε τα σύγχρονα ξένα θεατρικά ρεύματα, το θέατρο του «Παραλόγου», Ιονέσκο, Μαξ Φρις, Μπέκετ, Άλμπυ, Βάις, Πίντερ, Αραμπάλ, ενώ επανήλθε συχνά στους Ουίλλιαμς, Πιραντέλλο, Τσέχωφ, Μπρεχτ, Μίλλερ, Σαίξπηρ. Πρόβαλε το ελληνικό έργο μέσα από τον Βυζάντιο, Κορομηλά, Καπετανάκη, Ξενόπουλο και δημιούργησε νέους συγγραφείς: τον Καμπανέλλη, την Αναγνωστάκη, τον Κεχαΐδη, τον Σκούρτη, τον Μουρσελλά, τον Αρμένη.
Στη δεκαετία 1974-1983 δημιούργησε για πρώτη φορά και Β' σκηνή, τη «Λαϊκή», που λειτούργησε στο Θέατρο Βεάκη.
Η ερευνά του πάνω στην αναβίωση του Αρχαίου Δράματος θεωρείται από τις εγκυρότερες. Οι παραστάσεις των «Ορνίθων» και των «Περσών» ήταν οριακά γεγονότα στην ιστορία της ερμηνείας του Αρχαίου Δράματος κι έγιναν πρότυπα για τους νεότερους σκηνοθέτες. Ο ίδιος, όμως, ο Κουν έλεγε πως δε φτάνουν δυο ζωές για να ασχοληθεί κανείς σοβαρά με την ερμηνευτική προσέγγιση του Αρχαίου Δράματος.
Το 1980 το θέατρο Τέχνης μπήκε στην Επίδαυρο με τη μεγαλειώδη παράσταση της τριλογίας «Ορέστεια» του Αισχύλου. Με παραστάσεις αρχαίου δράματος όργωσε την Ευρώπη και γύριζε πάντα στην Ελλάδα θριαμβευτής. Στις αρχές του 1985 απέκτησε και δεύτερη θεατρική αίθουσα στην Πλάκα, με τη βοήθεια της Πολιτείας.
Όταν άρχισε να ανασαίνει οικονομικά και να απολαμβάνει τους καρπούς των κόπων 50 χρόνων, η υγεία του είχε πλέον κλονιστεί. Στις 8 Φεβρουαρίου 1987 εισήχθη στο νοσοκομείο «Υγεία» με έντονους πόνους στο στήθος. Άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ της 14ης Φεβρουαρίου, την ώρα ακριβώς που θα δινόταν η πρεμιέρα του έργου «Ο ήχος του όπλου» της Λουλας Αναγνωστάκη, που λίγο καιρό πριν είχε αρχίσει να σκηνοθετεί στο «Υπόγειο», στο Θέατρο Τέχνης.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/115#ixzz3DCu3xmQ4
Ίμα Σουμάκ
1924 – 2008
Τραγουδίστρια (σοπράνο) από το Περού, με απίστευτο εύρος φωνής, που ξεπερνούσε τις τέσσερεις οκτάβες.
Η Ίμα Σουμάκ (Yma Sumac) γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1922 στο χωριό Ιτσοκάν, που βρίσκεται στα ύψη των Άνδεων. Το πραγματικό όνομά της ήταν Ζοΐλα Αουγκούστα Εμπεατρίς Τσαβαρί ντε Καστίγιο. Υιοθέτησε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ίμα Σουμάκ, που στη γλώσσα των Ίνκας σημαίνει «Πόσο όμορφη».
Γρήγορα άρχισε να μιμείται με τη φωνή της τους φυσικούς ήχους και να τραγουδά θρησκευτικά τραγούδια των προγόνων της. Προτού κατακτήσει τον κόσμο είχε γίνει ο θρύλος του τραγουδιού στα χωριά των Άνδεων. Λόγω της καταγωγής της από τους Ίνκας, όπως διέδιδε ή ίδια, αλλά και της ασύλληπτης φωνής της, τη θεωρούσαν πρόσωπο ιερό και την αποκαλούσαν «Κόρη του Ήλιου».
Την ανακάλυψε το 1942 ο μαέστρος Μόιζες Βιβάνκο, ο επονομαζόμενος «Τζορτζ Γκέρσουιν του Περού». Εκείνος ήταν 17 κι εκείνη 13. Την παντρεύτηκε και την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο. Τη δεκαετία του '50 η Ίμα Σουμάκ εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της.
Το ρεπερτόριό της περιλάμβανε παραδοσιακά τραγούδια του Περού και της Λατινικής Αμερικής, ενώ φλέρταρε και με την τζαζ. Η ίδια και πολλοί φανατικοί θαυμαστές της ισχυρίζονταν ότι η φωνή της εκτείνονταν σε πέντε οκτάβες. Γερμανοί ειδικοί που μέτρησαν την έκταση της φωνής της, τη βρήκαν στις 4,5 οκτάβες. Αυτό της δημιούργησε προβλήματα ρεπερτορίου, καθώς κανένας συνθέτης δεν έγραφε τραγούδια για τέτοιο εύρος φωνής. Μία αντιπροσωπευτική ανθολογία του έργου της με τίτλο Queen of Exotica κυκλοφόρησε το 2005.
Η Ίμα Σουμάκ έφυγε από τη ζωή την 1η Νοεμβρίου 2008, καταβεβλημένη από τον καρκίνο, που την ταλαιπωρούσε από τις αρχές του χρόνου. Όλη την απίστευτη έκταση της φωνής της μπορεί να την ακούσει κάποιος στο τραγούδι του 1950 Chuncho (The Forest Creatures).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/387#ixzz3DCuSolNl
Τίτος Φλάβιος Βεσπασιανός
39 – 81
Πιο γνωστός ως Τίτος (Titus). Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 79 έως το 81. Γεννήθηκε στη Ρώμη στις 30 Δεκεμβρίου του 39 και ήταν γιος του αυτοκράτορα Βεσπασιανού και της Δομιτίλης της Πρεσβυτέρας.
Από το 61 έως το 63 συμμετείχε στις εκστρατείες στη Βρετανία και τη Γερμανία. Το 64 επέστρεψε στη Ρώμη και παντρεύτηκε την Αρεκίνα Τέρτουλα, κόρη του πρώην διοικητή της πραιτοριανής φρουράς, η οποία πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Δεν πέρασε πολύς καιρός και τέλεσε νέο γάμο με τη Μαρκία Φουρνίλα, κόρη επιφανούς οικογενείας της Ρώμης, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Ιουλία Φλαβία. Ο Τίτος χώρισε τη γυναίκα του, επειδή η οικογένειά της αντιπολιτευόταν το θρόνο και δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ.
Το 67 ο Τίτος ακολούθησε τον πατέρα του, Βεσπασιανό, στην Ιουδαία, προκειμένου να καταστείλει την Εβραϊκή Εξέγερση. Όταν ο πατέρας του επέστρεψε στη Ρώμη το 69 για να χρισθεί αυτοκράτορας, ο Τίτος ανέλαβε επικεφαλής των ρωμαϊκών λεγεώνων και το 70 εισήλθε θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ.
Κατέστρεψε το Ναό του Σολομώντος και σκότωσε χιλιάδες Εβραίους, ενώ πολύ περισσότεροι αναγκάσθηκαν να πάρουν το δρόμο της εξορίας. Από τότε χρονολογείται η Εβραϊκή Διασπορά και το όνειρο των Εβραίων για δική τους πατρίδα, που έγινε πραγματικότητα μόλις το 1948. Οι επιχειρήσεις του Τίτου στην Ιουδαία ολοκληρώθηκαν το 74, με την κατάληψη του οχυρού Μασάντα.
Ακολούθησε η θριαμβευτική επιστροφή του στη Ρώμη και η ανέγερση Αψίδας προς τιμή του. Η Αψίδα του Τίτου, όπως ονομάζεται, σώζεται μέχρι σήμερα. Όσο ευρίσκετο στην Ιερουσαλήμ, συνδέθηκε ερωτικά με τη Βερενίκη, κόρη του βασιλιά των Ιουδαίων, Ηρώδη Αγρίππα. Η Βερενίκη ήταν 11 χρόνια μεγαλύτερη του Τίτου και με τρεις γάμους στο ενεργητικό της.
Το 79 ο Τίτος ανέβηκε στο θρόνο, παρά τις αντιδράσεις αρκετών συγκλητικών, που αντιδρούσαν στο δεσμό του με τη Βερενίκη. Θεωρούσαν ότι η Βερενίκη θα ήταν μια νέα Κλεοπάτρα, λόγω του δυναμικού της χαρακτήρα και της επιρροής που ασκούσε στον αυτοκράτορα.
Ο Τίτος, όμως, αποδείχθηκε αυτόφωτος ηγεμόνας, ιδιαίτερα αποτελεσματικός στην άσκηση της εξουσίας, που γρήγορα έγινε αγαπητός στους υπηκόους του, όπως μαρτυρούν οι ιστορικοί της εποχής του Τάκιτος και Γάιος Σουητώνιος. Αντιμετώπισε δυναμικά την εξέγερση του Τερέντιου Μάξιμου και εφάρμοσε ένα ευρύ πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων με την ολοκλήρωση του Κολοσσαίου και την κατασκευή λουτρών στη Ρώμη.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του εκδηλώθηκε η μεγάλη έκρηξη του Βεζούβιου, με την καταστροφή της Πομπηίας και μία μεγάλη πυρκαγιά στη Ρώμη. Ο Τίτος δαπάνησε μεγάλα ποσά για την ανακούφιση των πληγέντων κι έδειξε το προσωπικό του ενδιαφέρον, επισκεπτόμενος συχνά τις πληγείσες περιοχές.
Ο Τίτος πέθανε στις 13 Σεπτεμβρίου του 81, από υψηλό πυρετό. Ο Σουητώνιος έγραψε ότι ο θάνατός του προήλθε είτε από ελονοσία, είτε από δηλητήριο που του έδωσε ο ιατρός του Βαλέντιος, κατ' εντολή του αδελφού του Δομητιανού, ο οποίος τελικά τον διαδέχθηκε στο θρόνο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Μια διαφορετική εκδοχή για το θάνατο του Τίτου μάς δίνει το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ. Ένα κουνούπι μπήκε από τη μύτη και εγκλωβίστηκε στο κρανίο του. Όταν πέθανε και του άνοιξαν το κεφάλι, το κουνούπι είχε το μέγεθος πουλιού. Ήταν η θεία τιμωρία για τις κακές του πράξεις και ιδιαίτερα για τον ξεριζωμό του εβραϊκού λαού από τη γη του.
Η προσωπικότητα του Τίτου ενέπνευσε τον Μότσαρτ στη σύνθεση της όπερας «Η μεγαλοψυχία του Τίτου» (1791). Ο ερωτικός του δεσμός με τη Βερενίκη αποτέλεσε τον δραματουργικό πυρήνα των θεατρικών έργων του Ρακίνα «Βερενίκη» και του Κορνήλιου «Τίτος και Βερενίκη».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/213#ixzz3DCuofubv
Κλάρα Σούμαν
1819 – 1896
Γερμανίδα πιανίστρια και συνθέτρια. Από τις σημαντικότερες πιανιστικές προσωπικότητες του 19ου αιώνα και σύζυγος του διακεκριμένου συνθέτη της εποχής του Ρομαντισμού Ρόμπερτ Σούμαν.
Η Κλάρα Γιοζεφίνε Βικ (Clara Josephine Wieck) γεννήθηκε στη Λειψία στις 13 Σεπτεμβρίου 1819 στους κόλπους μιας μουσικής οικογένειας με πέντε παιδιά. Ο πατέρας της Φρίντριχ Βικ σπούδασε θεολογία, αλλά αφιερώθηκε στη μουσική ως έμπορος μουσικών οργάνων και δάσκαλος πιάνου. Η μητέρα της Μαριάνε Τρόμλιτς ήταν σολίστ του πιάνου και σοπράνο. Οι γονείς της χώρισαν, όταν ήταν η Κλάρα ήταν τεσσάρων χρονών.
Με την ενθάρρυνση του πατέρα της Φρίντριχ Βικ, που ανέλαβε την επιμέλειά των πέντε παιδιών του, άρχισε μαθήματα πιάνου από την ηλικία των πέντε ετών και το 1835 ήταν ήδη γνωστή σε όλη την Ευρώπη ως παιδί-θαύμα. Την ίδια χρονιά ερωτεύτηκε τον μαθητή του πατέρα της και μετέπειτα διακεκριμένο συνθέτη Ρόμπερτ Σούμαν (1810-1856) και παρά τις έντονες αντιρρήσεις του αυστηρού κυρίου Βικ τον παντρεύτηκε με δικαστική εντολή στις 12 Σεπτεμβρίου 1840.
Στα 16 χρόνια του κοινού τους βίου, του χάρισε οκτώ παιδιά, γεγονός που αποτέλεσε τροχοπέδη για την εξέλιξη της καριέρα της. Ωστόσο, βρήκε τον χρόνο για συναυλίες, προωθώντας τα έργα του συζύγου της, που εξαιτίας ενός ατυχήματος εγκατέλειψε νωρίς την πιανιστική του καριέρα. Το συνθετικό της Κλάρα Σούμαν περιλαμβάνει έργα για ορχήστρα (ανάμεσά τους ένα κοντσέρτο για πιάνο), μουσική δωματίου, τραγούδια και κομμάτια για σόλο πιάνο. Αξιοσημείωτη ήταν και η εκπαιδευτική της δραστηριότητα στο Ωδείο της Λειψίας.
Η Κλάρα Σούμαν στάθηκε στο πλευρό του συζύγου της σε όλες τις προσωπικές κρίσεις του και τις περιπέτειες της υγείας του, που οδήγησαν στον πρόωρο θάνατό του στις 29 Ιουλίου 1856. Μετά τον θάνατο του συζύγου της συνδέθηκε με επαγγελματική σχέση, αλλά και στενή προσωπική φιλία (κάποιοι έκαναν λόγο για ερωτική σχέση), με τον σπουδαίο γερμανό συνθέτη Γιοχάνες Μπραμς (1833-1897). Από το 1881 έως το 1893 επιμελήθηκε την ολοκληρωμένη έκδοση των έργων του Ρόμπερτ Σούμαν.
Στις 12 Μαρτίου 1891 έδωσε το τελευταίο της κοντσέρτο στη Φρανκφούρτη, ερμηνεύοντας το έργο του Μπραμς Παραλλαγές σ’ ένα θέμα του Χάυδν. Στις 26 Μαρτίου 1896 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και δύο μήνες αργότερα (20 Μαΐου 1896) έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 76 ετών.
Σχετικά
Την Κλάρα Σούμαν έχουν υποδυθεί στη μεγάλη οθόνη η Κάθριν Χέμπουρν στη βιογραφική ταινία του Κλάρενς Μπράουν Song of Love, παραγωγής 1947, και η γερμανίδα Μαρτίνα Γκέντεκ στην ταινία της Χέλμα Ζάντερς-Μπραμς Geliebte Clara (Πολυαγαπημένη Κλάρα), γερμανο-γαλλο-ουγγρικής παραγωγής 2008.
ΕΡΓΑ ΤΗΣ
https://www.youtube.com/watch?v=hrVxvZAUuZU
https://www.youtube.com/watch?v=bt_X-t1mX40
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/530#ixzz3DCvCjXJW
Στέφανος Γρανίτσας
1880 – 1915
Δημοσιογράφος, συγγραφέας και πολιτικός, γνωστός για τη συλλογή των χρονογραφημάτων του Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου, που διαβάστηκαν από γενιές ελληνοπαίδων μέσα από τα σχολικά αναγνώσματα.
Ο Στέφανος Γρανίτσας γεννήθηκε στη Γρανίτσα της Ευρυτανίας το 1880. Καταγόμενος από φτωχή αγροτική οικογένεια, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αρκετά νωρίς στράφηκε στη δημοσιογραφία, συνεργαζόμενος με τις εφημερίδες Αστραπή, Εστία, Πατρίς και Χρόνος ως αρχισυντάκτης. Το 1902 αποφοίτησε από τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Κερκύρας και ονομάσθηκε έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού.
Το λογοτεχνικό του έργο περιλαμβάνει διηγήματα, χρονογραφήματα, λίγα ποιήματα και δύο θεατρικά (Μητσέλος και Σία και αράξαμε). Περισσότερο ενδιαφέρον απ’ όλα παρουσιάζει μια σειρά χρονογραφημάτων που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Χρόνος και εκδόθηκαν μετά τον πρόωρο θάνατό του με τον τίτλο Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου. Το βιβλίο, με πρόλογο του συμπατριώτη του Ζαχαρία Παπαντωνίου, συνδυάζει τη γλαφυρότητα του ύφους, την περιγραφική αμεσότητα και τη συγκομιδή ιστορικών και λαογραφικών στοιχείων σχετικά με τα ζώα της περιοχής του.
Παράλληλα με τη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία, ο Γρανίτσας ασχολήθηκε με την πολιτική. Θαυμαστής του Ελευθερίου Βενιζέλου, εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας το 1911 και εξειδικεύτηκε σε θέματα αγροτικής πολιτικής. Σοσιαλιστικών τάσεων και υπέρμαχος των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, υπήρξε ο βασικός συντάκτης πολλών από τα αγροτικά νομοσχέδια που έφερε στη Βουλή ο Βενιζέλος.
Φλογερός πατριώτης, «ο καλός Στέφανος αφήκε την Βουλήν και νόμους και ποιήματα και λαογραφίαν», όπως έγραψε η εφημερίδα Πατρίς, και επικεφαλής εθελοντικού σώματος πολέμησε στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, στο μέτωπο της Ηπείρου, όπως και ο ομότεχνός του Λορέντζος Μαβίλης, που έπεσε ηρωικά μαχόμενος.
Ο Στέφανος Γρανίτσας πέθανε σε κλινική της Αθήνας στις 13 Σεπτεμβρίου 1915, σε ηλικία μόλις 35 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/694#ixzz3DCw8iR9p
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Κυριακή
14/9
03:00 
18°C
81%
3 Μπφ ΒΔ
16 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
09:00 
18°C
68%
2 Μπφ B
9 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
15:00 
27°C
48%
3 Μπφ ΝΔ
16 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
21:00 
21°C
81%
4 Μπφ Δ
24 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
Κυριακή
14/9
03:00
18°C
81%
3 Μπφ ΒΔ
16 Km/h
ΚΑΘΑΡΟΣ
09:00
18°C
68%
2 Μπφ B
9 Km/h
ΚΑΘΑΡΟΣ
15:00
27°C
48%
3 Μπφ ΝΔ
16 Km/h
ΚΑΘΑΡΟΣ
21:00
21°C
81%
4 Μπφ Δ
24 Km/h
ΚΑΘΑΡΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠ’ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Αύγουστος 2014 στο Αλωνάκι , η χήρα του Γιώργου Μπούγαλη , γιού της Γιαννούλας Μπούγαλη , Φασογιαννούλας , όπως τη λέγαμε με την κόρη και τον γαμπρό της , με την ταπεινότητά μου μ σε αναμνηστική φωτογραφία .
Η ίδια ..σύνθεση , αλλά με τον τότε πρόεδρό μας Μπάμπη Πέτρου .
Βαθιά , 6 Αυγούστου 2014
Το Αλωνάκι την ίδια ημέρα
Καλό σας απόγευμα , να είστε όλοι καλά
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment