Λιδωρίκι: ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ …

7.11.14

ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ …

Κατασκήνωση στο Γαλαξίδι το 1954 . Γιάννης Μανέτας , Παν. Γεροδήμος , προτελευταίος Κ. Παλαιολόγος και τελευταίος ο Θύμιος Ξυλάγγουρας

Καλησπέρα Λιδορικιώτες ..

Καλησπέρα στους αγαπημένους μας φίλους σε ολόκληρο τον κόσμο …

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΗΜΕΡΑ 7 ΝΟΕ 2014

Ανατολή Ήλιου: 06:56
Δύση Ήλιου: 17:21
Σελήνη 16 ημερώΝ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

1185

Ο στρατηγός Αλέξιος Βρανάς κατατροπώνει τους Νορμανδούς σε μάχη κοντά στον Στρυμόνα. Οι τελευταίοι, μετά την κατάληψη του Δυρραχίου και της Θεσσαλονίκης, εκινούντο εναντίον της Κωνσταντινούπολης.

1917

Οκτωβριανή Επανάσταση. Οι Μπολσεβίκοι του Λένιν καταλαμβάνουν την εξουσία στη Ρωσία. (25 Οκτωβρίου 1917 με το παλιό ημερολόγιο)

1921

Ιδρύεται το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα (PNF) από το Μπενίτο Μουσολίνι.

1926

Εκλογές διεξάγονται στην Ελλάδα, οι πρώτες με απλή αναλογική και με ψηφοδέλτιο μετά την κατάργηση του σφαιριδίου. Εξαιτίας του εκλογικού νόμου, δεν σχηματίζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση.

1985

Αποφυλακίζεται, έπειτα από 19 χρόνια, ο Ρούμπιν "Χάρικεϊν" Κάρτερ. Ο 48χρονος πυγμάχος είχε καταδικαστεί για τριπλό φόνο το 1966. Ο Μπομπ Ντίλαν έγραψε τραγούδι γι' αυτόν και ο σκηνοθέτης Νόρμαν Τζούισον γύρισε ταινία για τη ζωή του, με τίτλο The Hurricane και τον Ντένζελ Ουάσινγκτον στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

2006

Υπερψηφίζεται από την Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο για την ίδρυση του ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Μαρί Σκλοντόφσκα Κιουρί, γνωστότερη ως Μαντάμ Κιουρί, γαλλοπολωνέζα φυσικός, που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψη του ραδίου. (Θαν. 4/7/1934)

Αποφθέγματα

1913

Αλμπέρ Καμί, γαλλοαλγερινός συγγραφέας. Τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1957. (Θαν. 4/1/1960)

Αποφθέγματα

1913

Αλέκος Σακελλάριος, θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης και δημοσιογράφος. (Θαν. 28/8/1991)

ΘΑΝΑΤΟΙ

1910

Λέων Τολστόι, ρώσος συγγραφέας. (Πόλεμος και Ειρήνη, Άννα Καρένινα) (Γεν. 28/8/1828)

Αποφθέγματα

1980

Στιβ Μακουίν, αμερικανός ηθοποιός. (Ο Πεταλούδας) (Γεν. 24/3/1930)

1992

Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, τσεχοσλοβάκος κομουνιστής πολιτικός, ο πρωτεργάτης της Άνοιξης της Πράγας. (Γεν. 27/11/1921)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0711#ixzz3IOcIB8Tr

Όργωμα με “ βοϊδοζεύγαρο “ ατο Στενό το 1935-1940 , Χαρ. Γεροδήμος με τη γυναίκα του και η Σοφία Παλούκη

Οι Βουλευτικές Εκλογές του 1926

Γεώργιος Κονδύλης

Προκηρύχθηκαν στις 22 Σεπτεμβρίου 1926 από τον Γεώργιο Κονδύλη για τις 24 Οκτωβρίου και τελικά έγιναν στις 7 Νοεμβρίου 1926. Έμειναν στην ιστορία για τρεις λόγους: Ήταν οι πρώτες εκλογές μετά το 1862 που έγιναν με ψηφοδέλτιο, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η απλή αναλογική, ενώ το ΚΚΕ έκανε την παρθενική του εμφάνιση στη Βουλή.

Ο στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης ήταν ο ισχυρός άνδρας στην ελληνική πολιτική ζωή εκείνης της περιόδου. Είχε ανατρέψει τον δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο στις 26 Αυγούστου 1926 και είχε καταστείλει το φιλοπαγκαλικό κίνημα των Ζέρβα και Δερτιλή λίγες μέρες αργότερα (9 Σεπτεμβρίου 1926). Κυβερνούσε και αυτός δικτατορικά, αλλά από την πρώτη μέρα της εξουσίας του είχε καταστήσει σαφές ότι σύντομα θα διενεργήσει εκλογές.

Τήρησε την υπόσχεσή του και στις 22 Σεπτεμβρίου δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης το διάταγμα προκήρυξης των εκλογών. Στο ίδιο φύλλο δημοσιεύτηκε και ο νέος εκλογικός νόμος, που εισήγαγε για πρώτη φορά την απλή αναλογική και το ψηφοδέλτιο στη θέση του σφαιριδίου, ως μέσου ψηφοφορίας, για πρώτη φορά μετά το 1862, με αποτέλεσμα να έχουμε πλήρη στοιχεία για την εκλογική δύναμη των κομμάτων. Με τον νέο εκλογικό νόμο διατηρήθηκε το προνόμιο των τριών νήσων (Ύδρας, Σπετσών και Ψαρών), που εξέλεξαν τους 7 βουλευτές τους με πλειοψηφικό και σφαιρίδιο. Το βράδυ της ίδιας μέρας ο Κονδύλης ανακοίνωσε ότι αυτός και το κόμμα του, το «Εθνικόν Δημοκρατικόν», δεν θα κατέλθουν στις εκλογές.

Στην προεκλογική εκστρατεία που ακολούθησε επικράτησε ήρεμο πολιτικό κλίμα, πρωτόγνωρο για τα ελληνικά πολιτικά ήθη. Ίσως να συνέβαλε και η απλή αναλογική, που άμβλυνε τη μετωπική πολιτική αντιπαράθεση. Το μόνο σύννεφο που σκίασε την ειδυλλιακή αυτή εικόνα ήταν η κόντρα που ξέσπασε ανάμεσα στην εκτελεστική και τη δικαστική εξουσία. Αιτία, η Συντακτική Πράξη της κυβέρνησης, που απαγόρευε να εκτεθούν ως υποψήφιοι όσοι είχαν διατελέσει υπουργοί στο δικτατορικό καθεστώς Πάγκαλου. Τα Πρωτοδικεία Αθηνών, Λαμίας, Χίου και Έβρου κήρυξαν αντισυνταγματική τη Συντακτική Πράξη. Αυτό εξόργισε τον Πάγκαλο, ο οποίος με νέα Συντακτική Πράξη ήρε την ισοβιότητα των δικαστών και απέλυσε τους μη αρεστούς του. Κατέστησε μόνο αρμόδιο για την εξέλεγξη των υποψηφίων βουλευτών το Πρωτοδικείο Αθηνών, το οποίο με νέα σύνθεση απέρριψε τις υποψηφιότητες των Παγκαλικών. Αυτοί δεν το έβαλαν κάτω και όπου είχαν πολιτική δύναμη εξέλεξαν κοντινούς τους συγγενείς.

Η διαμάχη αυτή επιμήκυνε την προεκλογική περίοδο κι έτσι οι εκλογές έγιναν στις 7 Νοεμβρίου με υποδειγματικό τρόπο. Απόντος του Ελευθέριου Βενιζέλου, που προτίμησε να παραμείνει εκτός Ελλάδος και πολιτικής, το Κόμμα των Φιλελευθέρων εμφανίσθηκε διασπασμένο («Ένωσις Φιλελευθέρων», «Φιλελεύθερον Προσφυγικόν Κόμμα», «Δημοκρατική Ένωσις» και «Κόμμα Ανεξαρτήτων και Προσφύγων»). Η αντιβενιζελική παράταξη κατέβηκε χωρισμένη σε δύο, κυρίως, κομματικούς σχηματισμούς: «Λαϊκόν Κόμμα» και «Κόμμα Ελευθεροφρόνων».

Η κάλπη έδωσε τη νίκη στο «Κόμμα της Ενώσεως Φιλελευθέρων» με το 31,63% των ψήφων, χωρίς να σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ακολούθησαν το «Λαϊκό Κόμμα» (20,23%) το «Κόμμα Ελευθεροφρόνων (15,76%) και το «Κόμμα Δημοκρατικής Ενώσεως» (6,48%). Τα τέσσερα αυτά κόμματα θα συνεργαστούν για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον εξωκοινοβουλευτικό «πρωθυπουργό των δυσχερών και μεταβατικών καταστάσεων» Αλέξανδρο Ζαΐμη (4 Δεκεμβρίου 1926). Νωρίτερα, ο Γεώργιος Κονδύλης είχε υποβάλλει την παραίτησή του.

Η Ταυτότητα των Εκλογών

Νόμιμος Πληθυσμός:
6.004.431

Εγγεγραμμένοι:
1.567.378

Ψηφίσαντες:
962.304

Εγκυρα Ψηφοδέλτια:
958.392

Σύνολο Εδρών:
286

Σύνολο Υποψηφίων:
2.023

Εκλογικές Περιφέρειες:
37

Εκλογικό Σύστημα:
Απλή Αναλογική

Εκλογικός Νόμος:
Ν.3363/1926 (ΦΕΚ 291 τ.Α 2.9.1926)

Αποτελέσματα

A/A
Κόμμα
Επικεφαλής
Ψήφοι
Ποσοστό
Έδρες

1
Κόμμα Ενώσεως Φιλελευθέρων
Γεώργιος Καφαντάρης,
Α. Μιχαλακόπουλος
303.140
31,63 %
108

2
Λαϊκόν Κόμμα
Παναγής Τσαλδάρης
194.293
20,27 %
60

3
Κόμμα Ελευθεροφρόνων
Ιωάννης Μεταξάς
151.044
15,76 %
52

4
Κόμμα Δημοκρατικής Ενώσεως
Αλέξανδρος Παπαναστασίου
62.086
6,48 %
17

5
Ενιαίον Μέτωπον Αγροτών - Εργατών (ΚΚΕ)
Διοικούσα Επιτροπή
41.982
4,38 %
10

6
Αγροτικόν Κόμμα Ελλάδος
28.318
2,95 %
4

7
Κόμμα Ανεξαρτήτων και Προσφύγων
Αριστομένης Μητσοτάκης
17.410
1,82 %
2

8
Φιλελεύθερον Προσφυγικόν Κόμμα
Θεμιστοκλής Σοφούλης
13.798
1,44 %
4

9
Κόμμα Συμπράξεως Συντηρητικών
Νικόλαος Τριανταφυλλάκος
12.661
1,32 %
3

10
Επαρχιακόν Κόμμα
9.728
1,01 %
2

11
Λοιπά Κόμματα
43.512
4,54 %

Συνεργατικόν Αγροτικόν Κόμμα
3

Κόμμα Δημοκρατικών Φιλελευθέρων
3

Κόμμα Εβραϊκής Πολιτικής Ενώσεως
1

Κόμμα Εθνικοφρόνων Λαϊκών
1

Κόμμα Λαϊκοελευθεροφρόνων
1

12
Ανεξάρτητοι - Μεμονωμένοι
80.470
8,40 %
1

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/335#ixzz3IOe0djqJ

Λέων Τολστόι
1828 – 1910

Λέων Τολστόι

Ρώσος συγγραφέας, ένας από τους μεγαλύτερους λογοτέχνες του κόσμου. Είναι γνωστός για τα έργα του «Πόλεμος και Ειρήνη» και «Άννα Καρένινα», που συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα μυθιστορήματα όλων των εποχών.

Ο κόμης Λεβ Νικολάγεβιτς Τολστόι, γνωστός στο ελληνικό κοινό ως Λέων Τολστόι, γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1828 (28 Αυγούστου, με το παλαιό ημερολόγιο) στη Γιάσναγια Πολιάνα της Ρωσίας από αριστοκρατική οικογένεια. Ορφάνεψε, όμως, προτού κλείσει τα δέκα του χρόνια και από πατέρα και από μητέρα.

Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Καζάν ανατολικές γλώσσες και νομικά, μα δεν πήρε το δίπλωμά του. Ήταν φύση ανήσυχη, γεμάτη σχέδια και αναμορφωτικές ιδέες, επηρεασμένος από τη Γαλλική Επανάσταση. Θέλησε να ανυψώσει τους Ρώσους χωρικούς και να μορφώσει τα παιδιά τους. Ίδρυσε, μάλιστα, και σχολείο και εξέδωσε παιδαγωγικό περιοδικό με τον τίτλο «Γιάσναγια Πολιάνα».

Έχοντας μεγάλα χρέη από τη χαρτοπαιξία, αποφάσισε να καταταγεί στο στρατό. Πήρε μέρος στον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-1856), όπου γνώρισε την ψυχή του ρώσου στρατιώτη και τη φρίκη του πολέμου. Στη συνέχεια επιχείρησε δύο ταξίδια και γυρίζοντας στη Ρωσία, παντρεύτηκε (1862), έκανε οικογένεια κι έζησε ευτυχισμένος «σαν πατριάρχης», όπως έγραψε ο ίδιος. Με την κατά 16 χρόνια μικρότερη σύζυγό του Σοφία Μπερς απέκτησε 13 παιδιά. Την περίοδο εκείνη έγραψε τα δύο αριστουργήματά του «Πόλεμος και Ειρήνη» (1869), το οποίο ζωντανεύει τη Ναπολεόντεια εποχή και την «Άννα Καρένινα» (1877), ένα δυνατό ψυχογραφικό και οικογενειακό δράμα.

Η ανησυχία του, όμως, ταράζει και πάλι τη ζωή του. Είχε τύψεις που ζούσε μέσα στα πλούτη, ενώ τόσοι άλλοι δυστυχούν. Θέλει να τα αφήσει όλα, περιουσία, οικογένεια, δόξα και να ζήσει απλά, σύμφωνα με τις ιδέες του. Τότε γράφει τα έργα του με τα μεγάλα προβλήματα και τις υψηλές ηθικές αρχές της αγάπης, της καλοσύνης και της συμπόνοιας: «Πάτερ Σέργιος» (1898), «Σονάτα του Κρόιτσερ» (1889), «Κύριος και δούλος» (1895) και «Ανάσταση» (1899). Έγραψε, ακόμα, ένα δραματικό έργο, «Το κράτος του ζόφου» (1886) κι ένα θαυμάσιο μεγάλο διήγημα «Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς» (1866).

Το 1910 αποφασίζει να εγκαταλείψει τα «εγκόσμια», να τα αρνηθεί όλα και να ζήσει μία απλή ζωή μέσα στη φύση. Μα είναι πια 82 ετών και η υγεία του κλονίζεται. Στις 20 Νοεμβρίου (7 Νοεμβρίου με το παλαιό ημερολόγιο) ο σπουδαίος ρώσος συγγραφέας, «ο γίγας της ρωσικής γης», όπως τον αποκαλούν, άφησε την τελευταία του πνοή στη σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Αστάκοβο της Ρωσίας.

Η ζωή του Τολστόι χαρακτηρίστηκε από μεγάλες αντιθέσεις, καθώς τα πρώτα άσωτα χρόνια της αριστοκρατίας τα διαδέχτηκε η ριζοσπαστική μεταστροφή του προς την άρνηση του πλούτου, τη φιλανθρωπία και προς έναν ιδιόμορφο ειρηνιστικό και χριστιανικό αναρχισμό, που έτυχε θαυμασμού από προσωπικότητες όπως ο Μαχάτμα Γκάντι και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και επισφραγίστηκε με τον αφορισμό της Ρωσικής Εκκλησίας.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/964#ixzz3IOeNMU88

Αλέκος Σακελλάριος
1913 – 1991

Αλέκος Σακελλάριος

Κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Νοεμβρίου του 1913. Σπούδασε νομικά και ξεκίνησε την πολυσήμαντη καριέρα του ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Μαθητής». Η πένα του δημοσιογράφου δεν σταμάτησε να τον συντροφεύει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, αφού αρθρογραφούσε και κρατούσε μόνιμη στήλη χρονογραφήματος σε διάφορα περιοδικά κι εφημερίδες για περίπου 60 χρόνια.

Γρήγορα άρχισε ν’ ασχολείται με τη συγγραφή θεατρικών έργων και κειμένων για επιθεωρήσεις, ξεκινώντας το 1935 με το «Βασιλιά του Χαλβά», που ανέβασε ο θίασος του Πέτρου Κυριακού στο θέατρο «Κοτοπούλη». Πολυγραφότατος, στο θέατρο έγραψε 185 έργα, πολλά απ’ τα οποία είναι καρποί της ευδόκιμης συνεργασίας του με το Χρήστο Γιαννακόπουλο.

Αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής, το 1946 ξεκίνησε εξίσου λαμπρή καριέρα και στον κινηματογράφο, σκηνοθετώντας ύστερα από παράκληση του Φιλοποίμενα Φίνου την ταινία «Παπούτσι από τον τόπο σου», σε σενάριο δικό του και του Χρήστου Γιαννακόπουλου.

Γρήγορα διέπρεψε και στον τομέα του κινηματογράφου, μεταφέροντας αρχικά τα ήδη δοκιμασμένα στη σκηνή θεατρικά του έργα και αργότερα με ταινίες που βασίζονταν σε αυτούσια κινηματογραφικά του σενάρια, ταινίες που αποτέλεσαν σταθμό εμπορικότητας, («Λατέρνα φτώχια και φιλότιμο», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Η θεία απ’ το Σικάγο» κ.ά.) και ανέδειξαν τους γνωστότερους σήμερα ηθοποιούς του κινηματογράφου (Τζένη Καρέζη, Αλίκη Βουγιουκλάκη, κ.ά.)

Έγραψε στίχους αμέτρητων τραγουδιών, που είχαν ως αφετηρία τη θεατρική σκηνή, αλλά γρήγορα αποκτούσαν πανελλήνια εμβέλεια («Άστα τα μαλλάκια σου...», «Πάμε σαν άλλοτε», «Πού να’ σαι τώρα», «Το τραμ το τελευταίο», «Ο Ταμπαρίφας» κ.ά.). Περίπου 1.500 τραγούδια φιλοξενούν τους στίχους του, ανάμεσά τους κι αυτά που ξεκινούσαν την πορεία τους από το πανί της μεγάλης οθόνης και συγκεκριμένα από τις ταινίες του («Γαρύφαλλο στ’ αυτί», «Πες μου μία λέξη», «Τράβα μπρος», «Αστο το χεράκι σου», «Νιάου-νιάου βρε γατούλα», «Υπομονή» κ.ά.).

Η πορεία του φυσικά δεν σταμάτησε εδώ. Προσέγγισε το χώρο της τηλεόρασης από το πειραματικό της ακόμη στάδιο και υπήρξε ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης πάνω από 40 τηλεοπτικών κωμωδιών («Δόκτωρ Τικ», «Μία Αθηναία στην Αθήνα» κ.ά.), ενώ παράλληλα παρουσίαζε μόνιμες ψυχαγωγικές εκπομπές («Εγώ κι εγώ», «60 λεπτά χωρίς λεπτά», «Μόνο για σας», «Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα», «Η παλιά επιθεώρηση», κ.ά.).

Τιμήθηκε με το «Έπαθλο Ξενόπουλου» για τα θεατρικά του έργα «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (αργότερα ταινία με πρωταγωνιστές τους Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Βύρωνα Πάλλη), «Ένα βότσαλο στη λίμνη» (αργότερα ταινία με πρωταγωνιστή τον αξεπέραστο Βασίλη Λογοθετίδη και πολλά χρόνια μετά ρημέϊκ με τίτλο «Ο Σπαγγοραμένος» με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα), ενώ η ταινία του «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» ψηφίστηκε ως η καλύτερη ταινία της πενταετίας 1955-60, κατά τη διάρκεια της α’ εβδομάδας του Ελληνικού Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη (μαζί με τη Στέλλα και το Δράκο).

Η αφηγηματική του δεινότητα στην ενθύμηση παλιών και αξέχαστων στιγμών αποτυπώθηκε στις σελίδες του βιβλίου του «Λες κι ήταν χθες» (Εκδόσεις Σμυρνιωτάκη).

Δημιουργικός και δραστήριος, χρονογραφούσε μέχρι το τέλος της ζωής του, που ήρθε στις 28 Αυγούστου του 1991.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/175#ixzz3IOeqTfF3

Τίτος Βανδής
1917 – 2003

Τίτος Βανδής

Σημαντικός ηθοποιός, με θητεία στο Μπρόντγουεϊ και το Χόλιγουντ. Από τους λιγοστούς Έλληνες ηθοποιούς με διεθνή καριέρα.

Ο Τίτος Βανδής γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1917 στο Νέο Φάληρο. Γόνος ευκατάστατης οικογένειας της Καβάλας (ο πατέρας του ήταν καπνέμπορος), επέστρεψε σε μικρή ηλικία στον τόπο καταγωγής των γονέων του. Σε ηλικία πέντε ετών έπαθε ελονοσία και γι' αυτό το λόγο έφυγε με τη μητέρα και τα αδέλφια του για την Ελβετία. Πήγε σχολείο στη Λωζάνη και τέσσερα χρόνια αργότερα επέστρεψε με την οικογένειά του στην Ελλάδα κι εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Στη Θεσσαλονίκη φοίτησε στο Γαλλικό Λύκειο της πόλης, μυήθηκε στις κομμουνιστικές ιδέες από τον Κυρ-Κώστα τον τσαγκάρη και πήρε τα πρώτα μαθήματα υποκριτικής στο Ωδείο Θεσσαλονίκης. Ο διακαής του πόθος να γίνει ηθοποιός τον ώθησε να παρατήσει το σχολείο και να κατηφορίσει στην Αθήνα, όπου γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου σε ηλικία 16 ετών.

Στη σκηνή πρωτοεμφανίστηκε το 1934 ως φοιτητής, με το έργο «Ιούδας» του Σπύρου Μελά στο Εθνικό Θέατρο. Στη σχολή του Εθνικού συνδέθηκε με τη συμμαθήτριά του Μαρία Αλκαίου, η οποία θα γίνει η πρώτη σύζυγός του για μικρό διάστημα. Μεγάλοι σταθμοί στη θεατρική διαδρομή του υπήρξαν οι συνεργασίες με τον Μιχάλη Κουνελάκη, τον Βασίλη Αργυρόπουλο, τη Μαρίκα Κοτοπούλη το 1940 και με την Κατερίνα Ανδρεάδη την περίοδο 1941-1943.

Το 1938 στρατεύτηκε και το 1940 βρέθηκε στο μέτωπο, κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου. Στην Κατοχή οργανώθηκε στο ΚΚΕ και μυήθηκε στο ΕΑΜ από τον Δήμο Σταρένιο. Το 1943 νυμφεύθηκε τη συνάδελφό του Καίτη Ασπρέα, με την οποία απέκτησε μία κόρη. Το ζευγάρι θα χωρίσει λίγο αργότερα. Το 1945 συμμετείχε σε δύο Εαμικούς θιάσους με διαλεχτούς ηθοποιούς και το 1946 δημιούργησε τον πρώτο δικό του θίασο με τον Δήμο Σταρένιο και την Αλέκα Παΐζη, η οποία θα γίνει η τρίτη του σύζυγος το 1950. Παράλληλα, ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση στο χώρο του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών κι έδωσε όλες τις δυνάμεις του για τη βελτίωση συνθηκών εργασίας και πρόνοιας για νέους και απόμαχους ηθοποιούς.

Την περίοδο 1951-1956 ξαναπάτησε στο σανίδι του Θεάτρου Κοτοπούλη. Ακολούθησαν συνεργασίες του με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας (ΚΘΒΕ) και την Αθηναϊκή Σκηνή. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στις ταινίες του Ζιλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή» (1960) και «Τοπ Καπί» (1964), ενώ η πρώτη του διάκριση στη μεγάλη οθόνη ήλθε το 1962 με το πρώτο βραβείο ερμηνείας που απέσπασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ελληνογαλλική ταινία «Πολιορκία» του Κλοντ Μπερνάρ-Ομπέρ. Το 1964 σχημάτισε εκ νέου δικό του θίασο και παρουσίασε το έργο του Μπρένταν Μπίαν «Ένας Όμηρος», σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Παράλληλα, ίδρυσε μαζί με το Γιώργο Θεοδοσιάδη τη Δραματική Σχολή Αθηνών, όπου και δίδαξε.

Τον Ιούνιο του 1965 αναζήτησε μία καλύτερη τύχη στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να ξελασπώσει από τα θιασαρχικά του χρέη κι εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Τα επόμενα χρόνια έκανε μία αξιοπρόσεκτη καριέρα στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Μεγάλες επιτυχίες του υπήρξαν οι συμμετοχές του στο θεατρικό του Μπρόντγουεϊ «Ίλια Ντάρλινγκ» (διασκευή του κινηματογραφικού «Ποτέ την Κυριακή»), σε κινηματογραφικές ταινίες («Youngs Doctors in love», «The Betsy», «Τα πάντα γύρω από το σεξ» του Γούντι Άλεν, «Εξορκιστής») και σε τηλεοπτικά σήριαλ («Χαβάη 5-0», «Κότζακ», «Επικίνδυνες Αποστολές» κ.ά.). Ασχολήθηκε, επίσης, με τις μεταφράσεις θεατρικών έργων και δίδασκε ως καθηγητής στο κολέγιο της Σάντα Μόνικα στα τέλη της δεκαετίας του ‘70.

Ενδιάμεσα, ήρθε στην Ελλάδα για κάποιες εμφανίσεις στο Εθνικό Θέατρο, με αξιοπρόσεκτη την παρουσία του στο έργο «Λυσσασμένη Γάτα» του Τενεσί Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους. Το 1982 γνώρισε τη συνάδελφό του Μπέτυ Βαλάση, την οποία νυμφεύτηκε το 1984. Έκτοτε, έζησε μόνιμα στην Ελλάδα. Το 1983 τιμήθηκε με το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ταινία του Γιώργου Σταμπουλόπουλου «Προσοχή, Κίνδυνος!». Έγραψε ένα και μοναδικό βιβλίο, το αυτοεξολογητικό «Κουβέντα με τους φίλους μου».

Ο Τίτος Βανδής πέθανε στις 23 Φεβρουαρίου 2003.

Εργραφία

Φιλμογραφία

Το κλειδί της ευτυχίας (1953)
Γυναίκες δίχως άντρες (1954)
Το παιδί του δρόμου (1957)
Μηδέν πέντε (1958)
Οι παράνομοι (1958)
Αστέρω (1959)
Ποτέ την Κυριακή (1960)
Έγκλημα στα παρασκήνια (1960)
Αγνές ψυχές (1960)
Πόθοι στα στάχυα (1960)
Το ποτάμι (1960)
Το ραντεβού της Κυριακής (1960)
Η κατάρα της μάνας (1961)
Συνέβη στην Αθήνα (1962)
Πολιορκία (1963)
Τοπκαπί (1964)
Απαγωγή (1964)
Η Κύπρος στις φλόγες (1964)
Ο τελευταίος πειρασμός (1964)
Όχι κύριε Τζόνσον (1965)
What's So Bad About Feeling Good? (1968)
Stiletto (1969)
Everything You Always Wanted to Know About Sex , But Were Afraid to Ask (1972)
The Exorcist (1973)
Harrad Summer (1974)
Newman's Law (1974)
Zandy's Bride (1974)
Once Upon a Scoundrel (1974)
Black Samson (1974)
Smile (1975)
Alex & the Gypsy (1976)
Gus (1976)
Oh, God! (1977)
The Other Side of Midnight (1977)
A Piece of the Action (1977)
The Betsy (1978)
Ο φαλακρός μαθητής (1979)
A Perfect Couple (1979)
National Lampoon's Movie Madness (1982)
Προσοχή, κίνδυνος! (1983)
Τα χρόνια της θύελλας (1984)
Young Doctors in Love (1984)
Το αθώο σώμα (1997)
Merry Kitschmas (2000)

Τηλεοπτικές Εμφανίσεις

Mission: Impossible (Επικίνδυνες Αποστολές, 1969)
Hawaii Five-O (Χαβάη 5-0, 1969)
Ironside (Σιδερένιος Άνθρωπος, 1972)
M*A*S*H (1974)
Kojak (1975)
Charlie's Angels ( Οι Άγγελοι του Τσάρλι,1979)
Barney Miller (1975-1981)
Hart to Hart(1981)
Love Boat ( «Το Πλοίο της Αγάπης», 1983)
The First Olympics: Athens 1896 (1984)
Night Court (1984)
Ξενοδοχείο Αμόρε (1990, Mega)
Στη σκιά του χρήματος (1990, ΑΝΤ1)
Το τραστ (1990, ΑΝΤ1)
Παράλληλοι δρόμοι (1992, Mega)
Χάι Ροκ (1992, Mega)
Τμήμα ηθών (1993, ΑΝΤ1)
Οι αγνοημένοι (1994, ΑΝΤ1)
Τμήμα ηθών (1994, ΑΝΤ1)
Σκορπιός (1995, Mega)
Δρόμοι της πόλης (1995, ΑΝΤ1)
Βίος ανθόσπαρτος (1998, Mega)
Παππούδες εν δράσει (2000, ΕΤ1)

Εμφανίσεις στο Εθνικό Θέατρο

Ιούδας (1934) | Αχιά
Ιβάν ο τρομερός (1935) | Β' Αστυνομικός | Εκατόνταρχος
Ηλέκτρα (1936) | Πυλάδης
Ρωμαίος και Ιουλιέτα (1936) | Γρηγόρης
Πόθοι κάτω απ' τις λεύκες (1937) | Ένας γέρος κτηματίας
Ηλέκτρα (1937) | Πυλάδης
Λυσσασμένη γάτα (1984) | Παππούς
Χορεύοντας στη Λουνάσα (1994) | Τζακ

Περί Πηγών...

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/91#ixzz3IOfGxzhr

ΕΠΟΧΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ: Αποκτήστε τα Widgets του «Σαν Σήμερα .gr», τώρα με έκπτωση 50% στην ετήσια συνδρομή για πάντα !

Ραψωδία σ’ ένα θέμα του Παγκανίνι

Ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ στο πιάνο του

Μουσικό κομψοτέχνημα του ρώσου συνθέτη και πιανίστα Σεργκέι Ραχμάνινοφ (1873-1943). Είναι γραμμένο για πιάνο και ορχήστρα και προσομοιάζει με κοντσέρτο για πιάνο.

Ο Ραχμάνινοφ εμπνεύστηκε το έργο από το 24ο Καπρίτσιο του Παγκανίνι, ένα από τα πλέον διασκευασμένα έργα της κλασσικής μουσικής και το συνέθεσε από τις 3 Ιουλίου έως τις 18 Αυγούστου 1934 στη βίλα του κοντά στη λίμνη της Λουκέρνης στην Ελβετία, κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών του. Η «Ραψωδία σ’ ένα θέμα του Παγκανίνι» αποτελείται από 26 μέρη (Εισαγωγή, Θέμα και 24 παραλλαγές), τα οποία εκτελούνται χωρίς διακοπή με την εξής σειρά:

Introduction: Allegro vivace
Variation I (Precedente)
Tema: L'istesso tempo
Variation 2: L'istesso tempo
Variation 3: L'istesso tempo
Variation 4: Più vivo
Variation 5: Tempo precedente
Variation 6: L'istesso tempo
Variation 7: Meno mosso, a tempo moderato
Variation 8: Tempo I
Variation 9: L'istesso tempo
Variation 10: L'istesso tempo
Variation 11: Moderato
Variation 12: Tempo di minuetto
Variation 13: Allegro
Variation 14: L'istesso tempo
Variation 15: Più vivo scherzando
Variation 16: Allegretto
Variation 17: (Allegretto)
Variation 18: Andante cantabile
Variation 19: A tempo vivace
Variation 20: Un poco più vivo
Variation 21: Un poco più vivo
Variation 22: Marziale. Un poco più vivo (Alla breve)
Variation 23: L'istesso tempo
Variation 24: A tempo un poco meno mosso

Η πρεμιέρα του έργου, που διαρκεί γύρω στα 25 λεπτά, δόθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1934 στη Βαλτιμόρη των Ηνωμένων Πολιτειών με τον ίδιο τον συνθέτη στο πιάνο και τη Συμφωνική Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας, υπό τη διεύθυνση Λέοπολντ Στοκόφσκι. Με τους ίδιους συντελεστές ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το έργο, στις 24 Δεκεμβρίου 1934, στα στούντιο της RCA στο Κάμπντεν του Νιου Τζέρσεϊ.

Η μελωδική 18η παραλλαγή είναι το πιο γνωστό τμήμα του έργου και ένα από το πιο γνωστά κομμάτια της κλασικής μουσικής. Η 24η παραλλαγή παρουσιάζει μεγάλες τεχνικές δυσκολίες για τον πιανίστα και λίγο πριν από την πρεμιέρα του έργου, ο Ραχμάνινοφ, βιρτουόζος του πιάνου ο ίδιος, εξομολογήθηκε στον φίλο του πιανίστα Μπένο Μοϊσέβιτς τον φόβο του ότι θα του ήταν αρκετά δύσκολο να το ερμηνεύσει. Με την προτροπή του φίλου του, αντί του αλκοόλ που συνήθιζε να πίνει για να καλμάρει τα νεύρα του πριν από κάθε κοντσέρτο του, δοκίμασε ένα ποτήρι με ποτό μέντα. Η πρεμιέρα της «Ραψωδίας» είχε τρομακτική επιτυχία κι έτσι πριν από κάθε ερμηνεία του έργου αυτού δοκίμαζε πάντα ένα ποτήρι με μέντα. Έτσι, η 24η Παραλλαγή έμεινε στην ιστορία της μουσικής ως «Παραλλαγή της Μέντας» (Crème de Menthe Variation).

https://www.youtube.com/watch?v=c33q87s03h4

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/695#ixzz3IOfcXCEZ

Τριαντάφυλλα από το Νότο

Δημοφιλές βαλς του Γιόχαν Στράους υιού (1825-1899), που ακούγεται συχνά στις Πρωτοχρονιάτικες συναυλίες της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης. Ο πρωτότυπος τίτλος του στα γερμανικά είναι Rosen aus dem Süden και φέρει τον αριθμό 388 στην εργογραφία του αυστριακού συνθέτη.

Η σύνθεση αυτή του Στράους βασίζεται σε δύο θέματα από την οπερέτα του Το δαντελένιο μαντήλι της Βασίλισσας (Das Spitzentuch der Königin), με ήρωα τον συγγραφέα του Δον Κιχώτη Μιγκέλ Ντε Θερβάντες. Το έργο γρήγορα έπεσε σε λήθη, αλλά το βαλς διασώθηκε και αποτέλεσε μία από τις διαχρονικές επιτυχίες του Στράους. Η διάθεση του κομματιού είναι γενικά στοχαστική, αλλά προς το φινάλε αποκτά χαρούμενο χαρακτήρα.

Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 7 Νοεμβρίου 1880, στην περίφημη αίθουσα Μουζικφεράιν της Βιέννης, στις καθιερωμένες κυριακάτικες συναυλίες της Ορχήστρας Στράους, υπό τη διεύθυνση του αδελφού του συνθέτη Έντουαρντ Στράους.

Σχετικά...

Λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα του, ο Στράους παρουσίασε την πιανιστική εκδοχή του βαλς, την οποία αφιέρωσε στον βασιλιά της Ιταλίας Ουμβέρτο Α'.
Το βαλς Τριαντάφυλλα στον Νότο ακούγεται στη σειρά επιστημονικής φαντασίας Ταξίδι στ’ αστέρια, στο βιντεοπαιγνίδι Dancing with the Stars και στις ταινίες Η Αυγή του Φρίντριχ Μουρνάου (1927) και Η Εκλογή της Σοφί του Άλαν Πάκουλα (1982).

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/574#ixzz3IOgES1oM

Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ