Το σφάξιμο των γουρουνιών στις γιορτές των Χριστουγέννων
Κατά τις ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων, λάμβανε χώρα στο Στρυμονικό το ασφάξιμο των γουρουνιών. Οι νοικοκυραίοι συνήθως αγόραζαν από την αγορά των Σερρών ή από την μεγάλη εμποροπανύγηρη της Τζουμαγιάς ( Ηράκλειας) μικρά γουρουνόπουλα, με σκοπό να έχουν νόστιμο και υγιεινό κρέας κατά την διάρκεια των εορτών αλλά και τους πρώτους μήνες του νέου έτους. Τάιζαν τα γουρούνια σε καθημερινή φάση με αποφάγια αλλά και με καλαμποκάλευρα, πίτουρα και βελανίδια και εκείνα έφταναν να ζυγίζουν πάνω από 80-100 κιλά.Τις παραμονές των Χριστουγέννων, ή δυο τρεις ημέρες νωρίτερα, άρχιζε η σφαγή των γουρουνιών. Συνήθως μαζεύονταν οι άνδρες κατά παρέες, δυο τρεις ανάλογα και με τις συγγενικές παρέες ή τις φιλίες και κρατώντας τα από τα πόδια προέβαιναν στην σφαγή. Σε όλο το χωριό επικρατούσε αναστάτωση εκείνες τις ημέρες. Οι φωνές των γουρουνιών ακούγονταν από μαχαλά σε μαχαλά και για εμάς τα παιδιά αποτελούσε ένα πρωτόγνωρο θέαμα. Κάποιοι ίσως και να πρόλαβαν να συμμετάσχουν ενεργά στην τελετουργία.
η προετοιμασία γινόταν από τη προηγούμενη συνήθως ημέρα. Μαχαίρια, τσεκούρι, λεκάνες με ζεστό νερό και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο σφαγέας συνήθως ήταν ο εμπειρότερος. Επρεπε όμως να έχει και πολλοί καλούς βοηθούς γιατί δεν ήταν λίγες οι φορές που το γουρούνι ξέφευγε από τα δεσμά του με μισοκομμένο το κεφάλι. Γινόταν βέβαια πριν προετοιμασία από την νοικοκυρά του σπιτιού. Έπρεπε να τα έχει όλα έτοιμα: μαχαίρια, τσεκούρι, λεκάνες καζάνι με ζεστό νερό και οτιδήποτε άλλο χρειαζόταν. Ο σφαγέας έπρεπε να ήταν καλός τεχνίτης την ώρα της σφαγής. Πολλές φορές το γουρούνι είχε μεγάλη δύναμη και ξέφευγε με μεσοκομμένο το λαιμό του .Μόλις τελείωνε το σφάξιμο και κρεμούσαν το γουρούνι με τσιγγέλια για να το γδάρουνε, η νοικοκυρά έφερνε θυμίαμα και ένα φτυάρι και σκεπάζανε την λακκούβα που είχαν ανοίξει από πριν για να καθαγιαστεί το αίμα που έτρεχε σε αυτή. Στην συνέχεια η νοικοκυρά έπαιρνε κομμάτι ψαχνού κρέατος και τηγάνιζε μεζέδες που το σερβίριζε με συνοδεία καλού κόκκινου κρασιού. Η παρέα αν είχε και αλλού υποχρεώσεις καθότανε για το καλό των εορτών και για να τιμήσει τον νοικοκύρη και τσιμπολογούσε τους μεζέδες, έπινε το ούζο ή το κρασί και ύστερα έφευγε για να συνεχίσει το ...έργο της. Το σφάγειο έμενε αρκετές ημέρες κρεμασμένο για να στραγγίσει ενώ από το λίπος του έκαμαν λαρδί, λίγδα που το χρησιμοποιούσαν σε φαγητά και πίτες. Νοστιμότατα κομμάτια ήταν τα τσιγαρισμένα κομμάτια λίπος, οι λεγόμενες τσιγαρίδες. Πολλές οικογένειες έφτιαχναν και παστουρμά. Το κρέας αφού στράγγιζε το κόβανε ,το αλατίζανε και το βάζανε μέσα σε κασόνια ξύλινα. Με τον τρόπο αυτό (επειδή δεν υπήρχαν ψυγεία) διατηρούσαν το χοιρινό κρέας για 2-3 μήνες.
Το κεφάλι του γουρουνιού και τα πόδια τα μαδούσαν καλά και το ξύριζαν μέσα σε ζεστό νερό. Από αυτά έφτιαχναν πατσά. Έβαζαν μέσα στον πατσά και λίγο σκόρδο και στη συνέχεια το τοποθετούσαν μέσα σε σουπιέρες(τσίγκινα βαθιά πιάτα) και μετά στα παράθυρα για να παγώσει.
Έφτιαχναν και λουκάνικα. Θυμάμαι τον παππού μου τον Δημήτρη να κάνει λουκάνικα με την ειδική μηχανή και μετά να τα ψήνει πάνω στα κάρβουνα και να μοσχομυρίζει όλη η γειτονιά. Κάποια χρονιά, είχε κάμει το μεγαλύτερο γουρούνι του Στρυμονικού. Το έσφαξε παραμονές Χριστουγέννων, το κρέμασε στο χαγιάτι του και την άλλη μέρα, όταν σηκώθηκε και δεν το βρήκε γιατί του το κλέψανε, έβαλε τα κλάματα, ορκίστηκε να κάνει το ίδιο και να τιμωρήσει τους κλέφτες, αλλά δεν πρόκαμε τίποτα. Δεν μπορούσε να κάμει τίποτα. Ήταν άκακος άνθρωπος!
No comments:
Post a Comment