EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Καλημέρα  Λιδορικιώτες  ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ  ΚΑΙ  ΚΑΛΑ …
Καλημέρα  σε  όλους  τους  αγαπημένους  μας  φίλους , στους  οποίους στέλνουμε  τις  πιο  θερμές  ευχές  μας
ΔΕΥΤΕΡΑ  ΣΗΜΕΡΑ  5  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2015
Ανατολή Ήλιου: 07:39
Δύση Ήλιου: 17:21
Πανσέληνος
ΠΑΡΑΜΟΝΗ  ΘΕΟΦΑΝΙΩΝ  -  ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΥ  ΜΑΡΤΥΡΟΣ  -  ΝΗΣΤΕΙΑ
Γιορτάζουν:  Θεόπεμπτος, Θεόπεμπτη, Θεωνάς, Θεώνη.
ΣΑΝ    ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ


. Χ.
1913

Η Ναυμαχία της Λήμνου. Τρία ελληνικά θωρηκτά και οκτώ αντιτορπιλικά, με επικεφαλής το θρυλικόθωρηκτό Αβέρωφ, καταναυμαχούν τον τουρκικό στόλο και τον αναγκάζουν να κρυφτεί οριστικά στα Στενά. Οι Τούρκοι μετρούν μεγάλες υλικές και ανθρώπινες απώλειες, ενώ από την πλευρά της Ελλάδας υπάρχει μόνο ένας τραυματίας.
1941

Τα ελληνικά αντιτορπιλικά «Βασίλισσα Όλγα», «Βασιλεύς Γεώργιος», «Σπέτσες», «Ψαρά» και «Κουντουριώτης» περνούν από το στενό του Οτράντο, που ελέγχεται από τον ιταλικό στόλο, και βομβαρδίζουν τις ιταλικές θέσεις στον κόλπο του Αυλώνα.
1950

Στην Ελλάδα, αποκαλύπτεται σκάνδαλο μεταφοράς καυσίμων, που εμπλέκει στελέχη του Λαϊκού Κόμματος.
1968

Ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ διαδέχεται τον Αντονίν Νοβότνι στην προεδρία του Κομουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας. Θα πάρει φιλελεύθερα μέτρα, που θα οδηγήσουν τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου στην εισβολή των στρατιωτικών και την «εκπαραθύρωσή» του (Άνοιξη της Πράγας).
1972

Ο Βασίλειος Λυμπέρης πυρπολεί την οικία της εν διαστάσει συζύγου του, προκαλώντας τον θάνατον αυτής, της μητέρας της και των δύο παιδιών του ηλικίας δυόμιση και ενός έτους. Θα καταδικασθεί σε θάνατο και θα εκτελεσθεί.
2011

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντώνης Σαμαράς, με επιστολή του προς τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, χαρακτηρίζει την έκδοση ευρωομολόγου ως τη μόνη διέξοδο από την κρίση χρέους, όχι μόνο για τα κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά και για την ευρωζώνη συνολικά.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
. Χ.
1855

Κινγκ Καμπ Ζιλέτ, αμερικανός εφευρέτης του ξυραφιού με λεπίδα ασφαλείας και ιδρυτής της βιομηχανίας ξυριστικών ειδών «Gillette». (Θαν. 9/7/1932)
1867

Δημήτριος Γούναρης, πολιτικός, που διετέλεσε και πρωθυπουργός, ένας από τους 6 που εκτελέστηκαν ως πρωταίτιοι της μικρασιατικής καταστροφής. (Θαν. 15/11/1922)
1932

Ουμπέρτο Έκο, ιταλός συγγραφέας και πανεπιστημιακός.
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1939

Αμέλια Έρχαρτ, αμερικανίδα πιλότος, η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό. (Γεν. 24/7/1897)
1979

Τσαρλς Μίνγκους, αμερικανός σολίστας του μπάσου, από τους κορυφαίους τζαζίστες όλων των εποχών.(Γεν. 22/4/1922)
2014

Εουσέμπιο (ντα Σίλβα Φερέιρα), ποδοσφαιριστής από τη Μοζαμβίκη, που με τη φανέλα της Μπενφίκακαι της Εθνικής Πορτογαλίας έγραψε χρυσές σελίδες στην ιστορία του αθλήματος. (Γεν. 25/1/1942)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0501#ixzz3NwNBjzyu

Κάλαντα

Κάλαντα, Νικηφόρος Λύτρας, 1872
100


Ευχετήρια και εγκωμιαστικά άσματα, που ψάλλουν τα παιδιά (ενίοτε και οι μεγάλοι) κατά τις παραμονές μεγάλων εορτών, όπως τα Χριστούγεννα (24 Δεκεμβρίου), η Πρωτοχρονιά (31 Δεκεμβρίου) και τα Θεοφάνεια (5 Ιανουαρίου). Κάλαντα άδονται ακόμα στις εορτές του Λαζάρου και των Βαΐων, τα λεγόμενα Βαΐτικα. Αντίθετα, τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής έχουν κατανυκτικό χαρακτήρα.
Ετυμολογικά, η λέξη «κάλαντα» προέρχεται από τη λατινική calendae (καλένδες στα ελληνικά), που σημαίνει τις πρώτες ημέρες κάθε μήνα. Ειδικά, οι Καλένδες του Ιανουαρίου ήταν μέρες γιορτής για τους Ρωμαίους, λόγω της έλευσης του νέου χρόνου. Τα Κάλαντα έλκουν την καταγωγή τους από παρόμοια αρχαία τραγούδια του αγερμού και της ειρεσιώνης και είχαν κοσμικό χαρακτήρα. Η Εκκλησία κατά τους Βυζαντινούς χρόνους απαγόρευε ή απέτρεπε αυτό το έθιμο ως ειδωλολατρικό και το είχε καταδικάσει με απόφαση της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου το 680 μ.Χ. Οι συμμετέχοντες στο έθιμο των Καλάντων αποκαλούνταν «Μηναγύρτες». Με την πάροδο του χρόνου τα Κάλαντα απέκτησαν θρησκευτικό περιεχόμενο, ανάλογο με την κάθε γιορτή.
Την παραμονή των Χριστουγέννων οι καλαντιστές γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν:

Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ο ορισμός σας
Χριστού την θείαν Γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας…

Στη συνέχεια διηγούνται τα περιστατικά της Γεννήσεως, τελειώνοντας με ευχές και επαίνους για το νοικοκύρη, την κυρά και τους άξιους βλαστούς του σπιτιού. Φυσικά, οι καλαντιστές δεν ξεχνούν να ζητήσουν και την αμοιβή τους, είτε σε είδος, είτε σε «ρευστό» στις μέρες μας, με συχνά αυτοσχέδιους στίχους όπως: «Δώστε κι εμάς τον κόπο μας να είναι ο ορισμός σας». Αν το φιλοδώρημα είναι πενιχρό ή δεν δοθεί καθόλου, οι καλαντιστές σκαρώνουν κάποιες φορές σκωπτικά ή αποδοκιμαστικά δίστιχα για τον νοικοκύρη.
Πασίγνωστα είναι και τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς:

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι αρχή καλός μας χρόνος…

και λιγότερο γνωστά τα κάλαντα των Θεοφανείων (Των Φώτων):

Σήμερα τα φώτα κι ο Φωτισμός
Και χαρά μεγάλη κι αγιασμός…

Το Σάββατο του Λαζάρου (το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων) τα παιδιά γυρίζουν τα σπίτια και τραγουδούν τα ειδικά κάλαντα (Λαζαρικά) σε διάφορες παραλλαγές, που εξιστορούν την «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου. Τελειώνοντας το τραγούδι τους τα λαζαράκια, όπως αποκαλούνται οι καλαντιστές της ημέρας, συνεχίζουν με ευχετικούς και επαινετικούς στίχους για το σπίτι και δέχονται ως φιλοδώρημα αυγά που τα τοποθετούν σ’ ένα στολισμένο καλαθάκι (σε κάποιες περιοχές φρούτα ή χρήματα). Τον Λάζαρο τραγουδούν κυρίως κορίτσια σχολικής ηλικίας, τα οποία αποκαλούνται λαζαρίνες, λαζαρίτσες, λαζαρούδισσες κ.α. Γενικότερα, το Σάββατο του Λαζάρου λαμβάνει χαρούμενο χαρακτήρα, καθώς η έγερση του Λαζάρου προαναγγέλλει την Ανάσταση του Χριστού.
Σώζονται πολλές παραλλαγές από κάλαντα, άλλα σε δημοτική γλώσσα και άλλα σε μισοκαθαρεύουσα. Ανάλογα με τον τόπο και τις εποχές, τα παιδιά που ψάλλουν τα κάλαντα κρατούν συνήθως πολύχρωμα φαναράκια, καράβια ή εκκλησίες φωτισμένες εσωτερικά, σιδερένια τρίγωνα ή ραβδιά στολισμένα με λουλούδια σαν τους αρχαίους θύρσους. Οι μεγάλοι συνοδεύουν με μουσική υπόκρουση το τραγούδι τους και έχουν μαζί τους και καλάθια, όπου βάζουν τα δώρα που τους φιλεύουν. Τα όργανα που κυριαρχούν είναι η φυσαρμόνικα, το τύμπανο, το τουμπελέκι, η τσαμπούνα και άλλα πνευστά όργανα.
Ο λαός δέχεται με συμπάθεια τους καλαντιστές, που προσδίδουν στις γιορτές ιδιαίτερη χάρη και ευθυμία.
Αντιθέτως, τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής έχουν θρηνητικό χαρακτήρα και αναφέρονται στη Σταύρωση του Χριστού. Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής ομάδες παιδιών γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν το μοιρολόι «Σήμερα μαύρος ουρανός», γνωστό και ως «Μοιρολόι της Παναγίας». Σε πολλές περιοχές της χώρας τα κορίτσια της ομάδας κρατούν ένα στεφάνι, πλεγμένο με λουλούδια εποχής, το οποίο στη συνέχεια το εναποθέτουν είτε στον Επιτάφιο, είτε στον τάφο του προσφάτως αποβιώσαντος ενορίτη. Τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής τείνουν σήμερα να εκλείψουν.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/584#ixzz3NwNMa8ig

Η εξέγερση των Σπαρτακιστών

44


Η ηττημένη στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, Γερμανία, αλλάζει σελίδα στα τέλη του 1918, με την εκθρόνιση του Κάιζερ Γουλιέλμου Β' και την εγκαθίδρυση της λεγόμενης «Δημοκρατία της Βαϊμάρης». Ξεκίνησε με την προσπάθεια οικοδόμησης μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας και κατέληξε με την επιβολή της ναζιστικής θηριωδίας το 1933.
Σ' όλο αυτό το διάστημα το καθεστώς βρισκόταν κάτω από την πίεση των άκρων. Η πρώτη αμφισβήτηση ήρθε από τ' αριστερά. Στις 5 Ιανουαρίου του 1919 ξεσπά στο Βερολίνο η εξέγερση των «Σπαρτακιστών», με σκοπό την εγκαθίδρυση κομμουνιστικής διακυβέρνησης στο πρότυπο της Σοβιετικής Ένωσης.
Οι «Σπαρτακιστές» ήταν μία επαναστατική οργάνωση, που δημιουργήθηκε στ' αριστερά του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) στα τέλη του 1914, από την πολωνοεβραία Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον δικηγόρο Καρλ Λίμπκνεχτ, γιο του ιδρυτή του κόμματος. Πήραν το όνομά τους από τον διάσημο σκλάβο της αρχαιότητας Σπάρτακο.
Ήταν αντίθετοι στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, καταδίκαζαν τον ιμπεριαλισμό και υποστήριζαν την ταξική πάλη και την επαναστατική δράση των μαζών. Ασκούσαν μεγάλη επιρροή στην εργατική τάξη των γερμανικών μεγαλουπόλεων (Βερολίνο, Στουτγκάρδη, Αμβούργο κ.ά.).
Στις 18 Ιανουαρίου 1917 τέθηκαν εκτός SPD και τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου μαζί με άλλους διαγεγραμμένους σοσιαλιστές ίδρυσαν το Ανεξάρτητο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (USPD). Όταν το SPD και το USPD συνεργάστηκαν για τον σχηματισμό κυβέρνησης μετά την εκθρόνιση του κάιζερ Γουλιέλμου Β' (9 Νοεμβρίου 1918), οι «Σπαρτακιστές» αποχώρησαν και την 1η Ιανουαρίου 1919 ίδρυσαν μαζί με άλλους ανεξάρτητους κομμουνιστές το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD).
Πέντε μέρες αργότερα εξεγείρονται, παρά την αντίθεση της Λούξεμπουργκ, που πιστεύει ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες για προλεταριακή επανάσταση. Η εξέγερση συντρίβεται μέσα σε δέκα μέρες από τους σοσιαλδημοκράτες του καγκελαρίου Φρίντριχ Έμπερτ, που είχαν τη συνδρομή υπολειμμάτων του αυτοκρατορικού στρατού και ακροδεξιών παραστρατιωτικών ομάδων.
Εκατοντάδες «Σπαρτακιστές» εκτελούνται. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ συλλαμβάνονται και δολοφονούνται κατά τη διάρκεια της ανάκρισης (15 Ιανουαρίου 1919). Οι επιχειρήσεις καταστολής συνεχίστηκαν έως τον Μάρτιο, με τη δολοφονία και άλλων ηγετικών στελεχών των «Σπαρτακιστών».
Παρά την εγκαθίδρυση μιας βραχύβιας Δημοκρατίας των Σοβιέτ στη Βαυαρία (6 Απριλίου - 1 Μαΐου 1918), με την αποτυχία της εξέγερσης των «Σπαρτακιστών» το γερμανικό επαναστατικό κίνημα υπέστη ανεπανόρθωτο πλήγμα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/50#ixzz3NwNm1Rbj

Η ιστορία του χάμπουργκερ

41


Το Χάμπουργκερ είναι το σήμα κατατεθέν της γρήγορης μαζικής εστίασης (fast food) και ένα από τα σύμβολα του αμερικάνικου πολιτιστικού ιμπεριαλισμού. Πρόκειται για ένα αμφίψωμο (σάντουιτς ελληνιστί) με ψητό η βραστό βοδινό, που σερβίρεται με λαχανικά και διάφορα καρυκεύματα (κέτσαπ, μουστάρδα κ.ά.).
Οι πρώτες καταβολές του χάμπουργκερ ανιχνεύονται στη Μογγολία του Τζένγκις Χαν. Ήταν βολικό για τους στρατιώτες της Χρυσής Ορδής να τρώνε με το ένα χέρι και με το άλλο να ιππεύουν. Η συνταγή πρέπει να πέρασε δια μέσου των Ρώσων στη Δυτική Ευρώπη και στις αρχές του 19ου αιώνα τη συναντάμε στη Γερμανία και συγκεκριμένα στο μεγάλο λιμάνι του Αμβούργου (Hamburg), ως Rundstuck Warm, αποτελούμενο από φέτες ψωμιού με ψητό μπιφτέκι χοιρινού ή ως Brotchen με μπιφτέκι βοδινού.
Μερικές δεκαετίας αργότερα έφθασε στην Αμερική από γερμανούς μετανάστες, όπου έμελλε να δοξαστεί. Στο Νέο Κόσμο επεκράτησε η εκδοχή του βοδινού κρέατος, που υπήρχε σε αφθονία, και το σάντουιτς πήρε την ονομασία Χάμπουργκερ (Hamburger), δηλαδή εκ του Αμβούργου προερχόμενο. Για πρώτη φορά, η λέξη χάμπουργκερ αναφέρεται στις 5 Ιανουαρίου 1889 στην εφημερίδα της Ουάσινγκτον Walla Walla Union, όπως μας πληροφορεί το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης.
Από εκεί και πέρα πολλοί ερίζουν για την πρωτιά του χάμπουργκερ στις ΗΠΑ. Ο Τσάρλι Ναγκρίν θεωρούσε ότι αυτός σέρβιρε πρώτος χάμπουργκερ το 1885 στο πανηγύρι του Σέιμουρ στο Ουισκόνσιν. Την ίδια χρονιά, οι αδελφοί Μέντσις από το Χάμπουργκ της Νέας Υόρκης πουλούσαν τα δικά τους χάμπουργκερ στο τοπικό πανηγύρι. Το ονόμασανΧάμπουργκ Σάντουιτς και ως καρυκεύματα χρησιμοποιούσαν κόκκους καφέ και μαύρη ζάχαρη. Πολλοί ιστορικοί της διατροφής θεωρούν τη συνταγή των Μέντσις ως την πρώτη αυθεντικά αμερικανική.
Ο παντοπώλης Φλέτσερ Ντέιβις από την Αθήνα του Τέξας διεκδικεί και αυτός τον τίτλο, έπειτα από ένα δημοσίευμα των Τάιμς της Νέας Υόρκης το 1974 και έρευνα της μεγάλης αλυσίδας φαστ-φουντ McDonald's. Μάλιστα, τον Νοέμβριο του 2006 η Βουλή του Τέξας ανακήρυξε την Αθήνα Πρωτεύουσα του Χάμπουργκερ. Τελευταίος στη σειρά των διεκδικητών ο Λούις Λάσεν, που διατηρούσε σαντουιτσάδικο στο Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ το 1895.
Το 1906, ο σπουδαίος αμερικανός συγγραφέας Άπτον Σινκλέρ δημοσίευσε το περίφημο μυθιστόρημά του Η Ζούγκλα (εκδόσεις Γράμματα), που μεταξύ άλλων αποκάλυπτε τις άθλιες συνθήκες υγιεινής στα αμερικανικά σφαγεία. Αυτό ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από την πλευρά των καταναλωτών και ανάγκασε την κυβέρνηση να λάβει μέτρα.
Την επιφυλακτικότητα του αμερικανικού κοινού φρόντισε να διαλύσει στη δεκαετία του '20 η πρώτη αλυσίδα φαστ-φουντ White Castle, με μια μεγάλη καμπάνια δημοσίων σχέσεων, που επέβαλε το χάμπουργκερ σε μια Αμερική που επιτάχυνε τους ρυθμούς της. Μάλιστα, προς στιγμή, του άλλαξε το όνομα του σε σόλσμπερι στέικ (Salisbury steak), εξαιτίας των αντιγερμανικών αισθημάτων που επικρατούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου χάθηκαν πολλές ζωές Αμερικανών. Ο όρος, τελικά, δεν επικράτησε. Όλα τα υπόλοιπα ήταν δουλειά της McDonald's, που διέδωσε το χάμπουργκερ σε όλο τον κόσμο, εκτός από την Ελλάδα (Goody's) και το Βέλγιο.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/381#ixzz3NwO9wvs4

Εουσέμπιο
1942 – 2014

9


Πορτογάλος ποδοσφαιριστής, ένας από τους θρύλους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Αγωνιζόταν στη θέση του σεντερ-φορ και δοξάστηκε με την Μπενφίκα, στην οποία αγωνίστηκε για 15 χρόνια (1960-1975) και με την Εθνική Πορτογαλίας, την οποία οδήγησε στην τρίτη θέση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 1966. Του είχαν αποδώσει τα προσωνύμια «Μαύρος Πάνθηρας», «Μαύρο Διαμάντι» και «Ο Βασιλιάς».
Ο Εουσέμπιο Ντα Σίλβα Φερέιρα (Eusebio Da Silva Ferreira), όπως ήταν το πλήρες ονοματεπώνυμό του, γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1942 στο Λορέντζο Μαρκές (νυν Μαπούτο) της Μοζαμβίκης, η οποία την εποχή εκείνη ήταν  αποικία της Πορτογαλίας. Γιος ενός λευκού σιδηροδρομικού και μιας ντόπιας μαύρης γυναίκας, έμεινε ορφανός από μικρή ηλικία και ανατράφηκε από τη μητέρα του.
Μεγάλωσε σε μια εξαιρετικά φτωχή κοινωνία, με μόνη διέξοδο για τα νεαρά αγόρια το ποδόσφαιρο. Ο Εουσέμπιο συνήθιζε να φεύγει από το σχολείο και να παίζει ξυπόλητος το αγαπημένο του άθλημα στις αλάνες της γειτονιάς του, με αυτοσχέδιες μπάλες, φτιαγμένες από κάλτσες και εφημερίδες. Μαζί με τους φίλους του έφτιαξαν μια ομάδα που την ονόμασαν «Os Brasileiros» («Οι Βραζιλιάνοι»), προς τιμή της μεγάλης ομάδας της Εθνικής Βραζιλίας της δεκαετίας του '50.
Γρήγορα φάνηκαν οι ποδοσφαιρικές ικανότητες του νεαρού Εουσέμπιο. Ταχύτητα, κοφτή ντρίμπλα, δυνατό σουτ και ευχέρεια στο σκοράρισμα, στοιχεία που θα τον ακολουθήσουν σε όλη του την καριέρα και θα συμβάλλουν στο χτίσιμο του θρύλου του. Το 1957 θα ανέβει σκαλοπάτι και θα ενταχθεί στο δυναμικό της τοπικής «Σπόρτινγκ Λορέντζο Μαρκές» (τροφοδότρια ομάδα της Σπόρτινγκ Λισαβώνας), αφού πρώτα είχε απορριφθεί από την «Γκρούπο Ντεπορτίβο», που προωθούσε ταλέντα στην ανταγωνίστρια της Μπενφίκα. Με την ομάδα της Σπόρτινγκ κατέκτησε το τοπικό πρωτάθλημα του Λορέντζο Μαρκές και το περιφερειακό της Μοζαμβίκης.
Το ταλέντο του διέκρινε ένας παλιός βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής, ο Ζοζέ Κάρλος Μπάουερ και τον πρότεινε στη Σάο Πάολο. Όταν αυτή τον απέρριψε, ο Μπάουερ απευθύνθηκε στον προπονητή της Μπενφίκα, Μπέλα Γκούτμαν (μετέπειτα προπονητή και του Παναθηναϊκού), ο οποίος εισηγήθηκε αμέσως την απόκτησή του στη διοίκηση των «Αετών» της Λισαβώνας. Ο Εουσέμπιο ήταν 18 ετών και η μετεγγραφή του στην Μπενφίκα πέρασε από χίλια κύματα, καθώς τον διεκδίκησε μέχρι τέλους και η Σπόρτινγκ Λισαβώνας.
Ο Εουσέμπιο έκανε την πρώτη εμφάνισή του με τα χρώματα της Μπενφίκα στις 23 Μαΐου του 1961, στο φιλικό παιχνίδι εναντίον της Ατλέτικο ντε Πορτουγκάλ, σημειώνοντας χατ-τρικ στη νίκη της ομάδας του με 4-2. Στις 10 Ιουνίου 1961 αγωνίστηκε για πρώτη φορά στο Πρωτάθλημα Πορτογαλίας κόντρα στη Μπελενένσες και πέτυχε ένα γκολ στη νίκη της Μπενφίκα με 4-0.
Με τον Εουσέμπιο στη σύνθεσή της, η Μπενφίκα κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1962 και έφθασε άλλες δυο φορές στον τελικό (1965, 1968). Σημαντική ήταν η συνεισφορά του και στην Εθνική Πορτογαλίας, την οποία βοήθησε να κατακτήσει την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, που διεξήχθη στην Αγγλία. Μέχρι το 2005 ήταν ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της Εθνικής Πορτογαλίας, με 41 γκολ, όταν ο Παουλέτα έσπασε το ρεκόρ του.
Το τελευταίο παιχνίδι του Εουσέμπιο με τη φανέλα Μπενφίκα ήταν στις 18 Ιουνίου 1975, κατά της Μικτής Αφρικής στην Καζαμπλάνκα. Ο Εουσέμπιο συνέχισε την καριέρα του στη Βόρεια Αμερική, όπου κατέκτησε το πρωτάθλημα NASL με τους Τορόντο Μέτρος το 1976. Τη διετία 1976-1978 επέστρεψε στην Πορτογαλία, όπου αγωνίστηκε με τις ομάδες Μπέιρα-Μαρ (πρώτη κατηγορία) και  Ουνιάο ντε Τομάρ (δεύτερη κατηγορία). Κρέμασε τα παπούτσια του το 1979, αγωνιζόμενος με την ομάδα Νιου Τζέρσεϊ Αμέρικανς. Στη συνέχεια ανέλαβε πόστο στο ποδοσφαιρικό τμήμα της Μπενφίκα, ενώ διετέλεσε μέλος της τεχνικής επιτροπής της εθνικής Πορτογαλίας.
Ο Εουσέμπιο άφησε την τελευταία του πνοή στις 5 Ιανουαρίου του 2014, σε ηλικία 70 ετών.

Διακρίσεις

• 638 γκολ σε 614 εμφανίσεις με την Μπενφίκα σε όλες τις διοργανώσεις.
• 3η θέση με την Εθνική Πορτογαλίας στο Μουντιάλ της Αγγλίας (1966).
• Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης με την Μπενφίκα (1962).
• «Χρυσή Μπάλλα» (1965), ως ο καλύτερος ευρωπαίος ποδοσφαιριστής.
• «Χρυσό Παπούτσι» (1968, 1973), ως ο κορυφαίος ευρωπαίος σκόρερ.
• Πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος Πορτογαλίας, 7 φορές (1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1970, 1973).
• Πρωταθλητής Πορτογαλίας με την Μπενφίκα, 11φορές (1961, 1963, 1964, 1965, 1967, 1968,1969, 1971, 1972,1973, 1975).
• Κυπελλούχος Πορτογαλίας, 5 φορές (1962, 1964, 1969, 1970, 1972).

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/762#ixzz3NwOey4om

  Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Τρίτη
6/1
02:00

-1°C
-5°C
44%

3 Μπφ ΒΔ
16 Km/h


ΚΑΘΑΡΟΣ



08:00

-1°C
-4°C
39%

2 Μπφ ΒΔ
9 Km/h


ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ

14:00

4°C
29%

2 Μπφ B
9 Km/h


ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

20:00

-1°C
-4°C
41%

2 Μπφ B
9 Km/h


ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ



Ο  Μικρός  Αγιασμός  τη  παραμονής  των  Θεοφανίων ..
Πόσα  δεν  μας  θυμίζει  αυτή η  μέρα , ο  παπάς  του  χωριού  μας έχοντας  μαζί του  και ένα  παιδί που  κρατούσε  ένα  “ κατσαρόλι “  το  οποίο  ήταν  γεμάτο με  αγιασμό  και  μέσα  βουτούσε  ο  ιερέας  το  ματσάκι του  βασιλικού με το  οποίο  ράντιζε  ανθρώπους  , σπίτια , χωράφια κλπ .

Η  φωτογραφία  είναι  αρχείου , από Πελοποννησιακή πόλη .

   ‘Εχουμε  πολλά  χρόνια  να  πάμε  στο  χωριό  μας  τέτοια  μέρα  και δεν  γνωρίζουμε  τι  ακριβώς  γίνεται  τώρα , πάντως  τον παλιό καιρό  το χωριό  μας αυτή  τη  μέρα  ήταν  όλοι  στο..πόδι , οι  νοικοκυράδες  δε  , περίμεναν  καρτερικά  να  περάσει ο  παπάς  να  “ αγιάσει ‘, έχοντας  και  το  κάτι  τις  τους , για  να  ρίξουν στο  κατσαρολάκι  με τον  αγιασμό , και  βέβαια  η  μέρα  αυτή , ήταν  νηστεία  ..απαραβίαστη , οι  μανάδες  μας  στέκονταν από  πάνω μας , μην  φάνε  τυρί  κλπ και  αρτυθούμε , όμορφα  χρόνια και κυρίως  ΩΡΑΙΟΙ  ΑΝΘΡΩΠΟΙ ….
   Δυστυχώς  , δεν  έχουμε  στη  διάθεσή  μας  φωτογραφίες  από  εκείνες  τις  όμορφες  γιορτάδες  αλλά και  τα έθιμα του  χωριού μας  , που  σιγά..σιγά …ξέφτισαν  και  χάθηκαν  μέσα  στο  χρονόσκονη … σήμερα  ακόμα  λένε και  τα  τελευταία  “ κάλαντα “ των  γιορτάδων , τα  κάλαντα  των  “ ΦΩΤΩΝ “. O  αείμνηστος  Σπύρος  Σφέτσος – Καλέρης , μας  άφησε παρακαταθήκη  τα  Λιδορικιώτικα  κάλαντα  των  Φώτων  , δείτε  τα …στον  δεύτερο στίχο  έχει  ξεχάσει  να  προσθέσει  και  τη  λέξη  χαρά , μετά  το “ κε “



  Παρακαλούμε  θερμά , τους  χωριανούς  μας  , όποιους  φυσικά  έχουν  παλιές φωτογραφίες απ’ αυτές  τις  γιορτάδες , Χριστούγεννα , Πρωτοχρονιά  και  Φώτα να  μας  τις  στείλουν να τις  βάλουμε  στη “ Τράπεζα Λιδορικιώτικης  Φωτογραφίας “ να  μείνουν  για  τις  επερχόμενες  γενιές
   Ευχαριστούμε  θερμά
ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΆ  ΚΑΙ  ΚΑΛΆ
Απ’ το  “ Λιδωρίκι “ με  αγάπη ….Κ.Κ.-