Ο πλάτανος του Αντώνη , μόλις μπαίνουμε στο χωριό μας ..
Καλημέρα Λιδορικιώτες ….
Καλημέρα φίλοι του χωριού μας και της εφημερίδας μας …
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 5 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 06:49
Δύση Ήλιου: 18:23
Πανσέληνος
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1913
Ο βασιλιάς των Ελλήνων Γεώργιος Α' πέφτει νεκρός στη Θεσσαλονίκη από τις σφαίρες του Αλέξανδρου Σχινά, στην 50η επέτειο από της αναρρήσεώς του στο θρόνο. «Κακούργοι χείρες παραφρόνων εδoλοφόνησαν εν Θεσσαλονίκη τον Βασιλέα, βυθίσασαι εις βαθύτατον πένθος το έθνος, εν ημέρες αγαλλιάσεως δια την πλήρωσιν πανελληνίων πόθων» ανακοινώνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
1940
Παρθενική παράσταση της Λυρικής Σκηνής Αθηνών, με την οπερέτα του Στράους Νυχτερίδα. Εμπνευστής και πρώτος διευθυντής είναι ο Κωστής Μπαστιάς, τότε Γενικός Διευθυντής Κρατικών Σκηνών της Κυβέρνησης Μεταξά.
1952
Ενα αεροπλάνο τύπου Republic F-84G Thunderjet προσγειώνεται στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Είναι το πρώτο μαχητικό τζετ της Πολεμικής Αεροπορίας.
1956
Κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους η ταινία του Νίκου Κούνδουρου «Ο Δράκος», με πρωταγωνιστή τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Θεωρείται μία από τις κορυφαίες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
1959
Ο γερμανός εγκληματίας πολέμου Μαξ Μέρτεν καταδικάζεται σε 25ετή κάθειρξη από το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου της Αθήνας. (Υπόθεση Μέρτεν)
1994
Ενεργοποιείται το πρώτο πρόγραμμα spam στην ιστορία του Ίντερνετ για την αποστολή ανεπιθύμητων e-mail. To χρησιμοποιεί ένας αμερικανός δικηγόρος ονόματι Λόρενς Κάντερ για να διαφημίσει τις υπηρεσίας του. Η ονομασία spam για το συγκεκριμένο είδος ηλεκτρονικής αλληλογραφίας προέρχεται από το ομώνυμο τηλεοπτικό σκετς των Μόντι Πάιθον και καθιερώθηκε από τη διαδικτυακή κοινότητα.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
. Χ.
1857
Σωτήριος Βούλγαρης, έλληνας κοσμηματοπώλης, ιδρυτής του διεθνούς οίκου πολυτελών προιόντων Bulgari με έδρα τη Ρώμη. (Θαν. 1932)
1871
Ρόζα Λούξεμπουργκ, πολωνοεβραία κομουνίστρια, ηγετική μορφή του κινήματος Σπάρτακος. (Θαν. 15/1/1919)
1973
Γιάννης Αναστασίου, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής με διεθνή καριέρα, νυν προπονητής του Παναθηναϊκού.
ΘΑΝΑΤΟΙ
. Χ.
1827
Αλεσάντρο Βόλτα, ιταλός φυσικός και εφευρέτης της μπαταρίας. Το όνομά του δόθηκε στη μονάδα μέτρησης της τάσης του ηλεκτρικού ρεύματος. (Γεν. 18/2/1745)
1953
Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, σοβιετικός κομουνιστής ηγέτης, που έμεινε στην ιστορία ως Στάλιν. (Γεν. 6/12/1878)
2013
Ούγο Τσάβες, αμφιλεγόμενος πολιτικός ηγέτης, που κυβέρνησε τη Βενεζουέλα από το 1998 έως το 2013.(Γεν. 28/7/1954)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0503#ixzz3TT64pLkQ
Περιπέτειες Γαλαζοαίματων στην Ελευσίνα
Η Πέμπτη, 5η Μαρτίου 1909, θα ήταν προφανώς μία ωραία ανοιξιάτικη ημέρα, ώστε ο διάδοχος του ελληνικού θρόνου Κωνσταντίνος (ο μετέπειτα αρχιστράτηγος των Βαλκανικών Πολέμων), να εκδράμει με το αυτοκίνητό του στην ωραία τότε Ελευσίνα. Δεν φανταζόταν, όμως, την περιπέτεια που θα περνούσε, όταν ήλθε αντιμέτωπος με ένα δεκάχρονο αγόρι. Το περιστατικό περιγράφεται με γλαφυρό τρόπο σε άρθρο της εφημερίδας Σκριπ, στο φύλλο της 6ης Μαρτίου 1909.
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΝ
ΕΙΣ ΤΗΝ Α.Υ. ΤΟΝ ΔΙΑΔΟΧΟΝ
ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΤΟΥ
ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΩΡΙΚΟ ΠΑΙΔΑ
ΑΙ ΕΠΙΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΟΧΟΥΕις την Αυτού Υψηλότητα τον Διάδοχο εκδραμόντα χθες δι’ αυτοκινήτου μετά μελών της Β. Οικογενείας εις Ελευσίνα συνέβη, ως μας πληροφορούν εκείθεν, δυσάρεστον επεισόδιον, το οποίο, ευτυχώς δεν έσχε σοβαράς συνεπείας.
Ο δεκαετής παις του εν Ελευσίνι ιατρού κ. Μορφοπούλου τις οίδε διά τινά εκλαβών την Αυτού Υψηλότητα και εις παρορμήσεις τίνος υπείκων διηύθυνε μίαν πέτραν κατά του αυτοκινήτου του Διαδόχου, η οποία επέτυχε την Αυτού Υψηλότητα εις το πρόσωπον. Ευτυχώς το κτύπημα δεν ήτο ισχυρόν και η Αυτού Υψηλότης ουδέν έπαθε, επόνεσε όμως αρκετά.
ΚΑΙ… ΥΒΡΙΣΘΗ!
Η Αυτού Υψηλότης κατελθών του αυτοκινήτου επέπληξε τον μαθητήν διά την συμπεριφοράν του, ήτις ουδόλως ήρμοζεν εις μαθητήν, και δη υιόν καλής οικογενείας.
Γυναίκες όμως τινές λαβούσαι το μέρος του παιδός, εν αγνοία βεβαίως της ιδιότητος του Διαδόχου, άρχισαν να τον καταλαλώσιν Αλβανιστεί!!Προ της νέας ταύτης απροσδοκήτου γλωσσικής επιθέσεως ευρεθείς ο Διάδοχος ήρχισε να γελά και ητοιμάζετο ν΄απέλθη δια του αυτοκινήτου του.
Την στιγμήν όμως εκείνην χωρικοί τινές αντιληφθέντες την σκηνήν και αναγνωρίσαντες την Αυτού Υψηλότητα έσπευσαν και επέπληξαν τας κακογλώσσους γυναίκας, δηλώσαντες εις αυτάς την ιδιότητα της Υψηλότητό του. Ντροπιασμέναι τότε αι γυναίκες απήλθον, καταρώμεναι τον καλόν μαθητήν, όστις τα εξέθεσε τόσον απέναντι του Διαδόχου.
Το επεισόδιον τούτο μαρτυρεί την βαρβαρότητα ακόμη μερικών χωρικών και την κακήν ανατροφήν, την οποία λαμβάνουν μερικά παιδιά εις στα σχολεία.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/604#ixzz3TT6ILHyg
Ο θρύλος του Δράκουλα
Σκηνή από την ταινία Νοσφεράτου
Ο Δράκουλας (Dracula) υπήρξε μυθιστορηματικός ήρωας, αλλά και ιστορικό πρόσωπο. Ο μυθιστορηματικός Δράκουλας «γεννήθηκε» από τη γραφίδα του άγγλου συγγραφέα Μπραμ Στόκερ και το ομώνυμο βιβλίο κυκλοφόρησε στις 18 Μαΐου του 1897. Πρόκειται για έναν ρουμάνο ευγενή, με γοητευτική προσωπικότητα, καλούς τρόπους, αλλά με δίψα για αίμα. Ο Δράκουλας είναι ένα επιστολικό μυθιστόρημα, ενταγμένο στη μεγάλη παράδοση της γοτθικής λογοτεχνίας.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Στόκερ διηύθυνε το ονομαστό Θέατρο Lyceum του Λονδίνου και για να συμπληρώσει το εισόδημά του έγραφε λαϊκά μυθιστορήματα, χωρίς ιδιαίτερες λογοτεχνικές απαιτήσεις. Ένα από αυτά, ο Δράκουλας του χάρισε δόξα και φήμη, αν και δεν ήταν ο πρώτος διδάξας του είδους. Ιστορίες με βρικόλακες γράφονταν και πριν από τον Στόκερ. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον Φρανκεστάιν της Μέρι Σέλεϊ (1818), το Βαμπίρ του Τζον Πολιντόρι (1819) και το ποίημα Ο γκιαούρης του Λόρδου Βύρωνα (1813).
Όμως, ο Δράκουλας κέρδισε το στοίχημα από πολύ νωρίς, χάρη στην προτίμηση της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Πάνω από 160 ταινίες έχουν γυριστεί με ήρωα τον ευγενή βρικόλακα, καθιστώντας τον ως έναν από τους δημοφιλέστερους κακούς στη λαϊκή μυθολογία του 20ού αιώνα. Η πρώτη έκανε πρεμιέρα στις 5 Μαρτίου του 1922 με τίτλοΝοσφεράτου - Η συμφωνία του τρόμου, σε σκηνοθεσία Φρίντριχ Βίλχελμ Μουρνάου, ενώ χαρακτηριστικός είναι επίσης ο Δράκουλας (1931) του Τοντ Μπράουνινγκ με τον Μπέλα Λουγκόζι στον πρωταγωνιστικό ρόλο (1931) και ο κατά Φράνσις Φορντ Κόπολα Δράκουλας (1992).
Βλαντ Ντράκουλα ή Τσέπες
Ως ιστορικό πρόσωπο ο Δράκουλας υπήρξε με το όνομα Βλαντ Ντράκουλα ή Τσέπες ή Βλαντ ο Παλουκωτής και καταγόταν από ευγενή γενιά. Το όνομά του στα πρώιμα ρουμανικά σημαίνει ο γιος του διαβόλου («Ντρακουλέα»). Ωστόσο, δεν είναι εξακριβωμένο αν ο Βλαντ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον ήρωα του Μπραμ Στόκερ.
Ο Βλαντ (1431-1476) ηγεμόνευσε ως βοεβόδας για οκτώ χρόνια την περιοχή της Βλαχίας, όπου βρίσκονται τα Καρπάθια Όρη. Έμεινε στην ιστορία για τη θηριωδία του, καθώς σκότωσε κοντά στους 40.000 ανθρώπους, αντιπάλους της εξουσίας του, «εγκληματίες και άλλα παράσιτα της κοινωνίας» όπως τους χαρακτήριζε, χρησιμοποιώντας τη δημοφιλή σ' αυτόν μέθοδο του ανασκολοπισμού. Οι αριθμοί μπορεί να είναι υπερβολικοί, επειδή οι πληροφορίες προέρχονται από τους γερμανούς αντιπάλους του, που κατοικούσαν στη γειτονική Ουγγαρία.
Ο Βλαντ, πάντως, τιμάται ως ήρωας από τους Ρουμάνους. Με την απάνθρωπη τακτική του ανασκολοπισμού που εφάρμοζε, έστειλε στον άλλο κόσμο κάπου 100.000 Τούρκους, εκδιώκοντας τους Οθωμανούς από τη χώρα του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/144#ixzz3TT6Zf8JQ
Γεώργιος Α’
1845 – 1913
Βασιλιάς των Ελλήνων από τις 18 Οκτωβρίου 1863 έως τη δολοφονία του στις 5 Μαρτίου 1913. Ήταν το πρώτο μέλος της δυναστείας Σλέσβιχ - Χολστάιν - Σόντερμπουργκ - Γκλίξμπουργκ στον ελληνικό θρόνο.
Ο πρίγκηπας Χριστιανός Γουλιέλμος Φερδινάνδος Αδόλφος Γεώργιος Σλέσβιχ - Χολστάιν - Σόντερμπουργκ - Γκλίξμπουργκ (Prins Christian Vilhelm Ferdinand Adolf Georg Schleswig - Holstein - Sonderburg - Glücksburg), όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1845 στην Κοπεγχάγη και ήταν ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ'.
Μετά την έξωση του Όθωνα στις 11 Οκτωβρίου 1862 εκλέχθηκε με τη συναίνεση των Προστάτιδων Δυνάμεων από τη Β' Εθνοσυνέλευση βασιλιάς των Ελλήνων στις 18 Μαρτίου 1863, αφού προηγήθηκε η άκαρπη περιφορά του ελληνικού θρόνου σε διάφορους άλλους Ευρωπαίους ευγενείς. Έφτασε στην Ελλάδα σε ηλικία μόλις 18 ετών και είχε να αντιμετωπίσει την έντονη πολιτική και οικονομική κρίση.
Η Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα (1864) και το Σύνταγμα του 1864, που καθιέρωνε ως πολίτευμα της χώρας τη Βασιλευόμενη Δημοκρατία αντί της Συνταγματικής Μοναρχίας, στερέωσαν τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του. Ακολούθησαν η αποτυχημένη Κρητική Επανάσταση (1866 - 1869) και η πολιτική κρίση του 1875 που προέκυψε από τη δημοσίευση του άρθρου «Τις πταίει;» του Xαρίλαου Τρικούπη και η οποία οδήγησε στην «αρχή της δεδηλωμένης», την υποχρέωση δηλαδή του ανώτατου άρχοντα να αναθέτει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον αρχηγό του πλειοψηφούντος κόμματος.
Η προσάρτηση της Θεσσαλίας (10 Φεβρουαρίου 1881), η Κρητική Επανάσταση (1896-1897), που επέφερε την αυτονομία της Κρήτης με ύπατο αρμοστή τον πρίγκιπα Γεώργιο, δευτερότοκο γιο του Γεωργίου Α', και ο «ατυχής» ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, με αποτέλεσμα την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στην Ελλάδα, ήταν τα πιο σημαντικά γεγονότα, που σημάδεψαν τη βασιλεία του Γεωργίου Α' στα τέλη του 19ου αιώνα.
Με την ίδρυση του Στρατιωτικού Συνδέσμου και την επικράτηση της Επανάστασης στο Γουδή (15 Αυγούστου 1909), η εκθρόνιση του Γεωργίου αποσοβήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Λίγο αργότερα ξέσπασε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος κι έγινε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Παρά τους αρχικούς του δισταγμούς για την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο, ο Γεώργιος ακολούθησε τελικά τη γνώμη του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και στις στις 24 Νοεμβρίου 1912 εισήλθε θριαμβευτικά στη Θεσσαλονίκη, όπου και εγκαταστάθηκε για λίγο καιρό.
Όμως, στις 5 Μαρτίου 1913, λίγο προτού συμπληρώσει τα πενήντα χρόνια της παραμονής του στο θρόνο, δολοφονήθηκε από τον Αλέξανδρο Σχινά, που ακόμα δεν έχει διευκρινισθεί ο ρόλος του στη δολοφονία του βασιλιά. Ήταν απλά ένας παρανοϊκός ή πράκτορας των Γερμανών, που ήθελαν να ανεβάσουν στο θρόνο τον γερμανόφιλο γιο του Κωνσταντίνο.
Ο Γεώργιος Α’ υπήρξε συνετός βασιλιάς, σε αντίθεση με τον διάδοχό του Κωνσταντίνο. Γνώρισε άριστα τους Έλληνες και κατόρθωσε να προσαρμοστεί γρήγορα στο χαρακτήρα και το περιβάλλον τους. Τον διέκρινε υπομονή και ψυχραιμία στην αντιμετώπιση των πολιτικών διενέξεων, ενώ δεν έτρεφε εμπιστοσύνη στους αυλοκόλακες και ήθελε να μαθαίνει ο ίδιος την αλήθεια, όσο δυσάρεστη κι αν ήταν. Επί της βασιλείας του, η Ελλάδα υπερδιπλασιάστηκε και οργανώθηκε σε κράτος.
Οικογενειακή κατάσταση
Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στη Ρωσία, ο Γεώργιος γνώρισε και παντρεύτηκε στις 27 Οκτωβρίου 1867 στην Αγία Πετρούπολη τη δεκαεξάχρονη ρωσίδα δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα, με την οποία απέκτησε 8 παιδιά, τα εξής:
- Κωνσταντίνος (1868-1923), που τον διαδέχθηκε στον ελληνικό θρόνο ως Κωνσταντίνος Α’.
- Γεώργιος (1869-1957), που διετέλεσε αρμοστής της Κρήτης (1898-1906).
- Αλεξάνδρα (1870-1891). Προς τιμήν της, κεντρικός δρόμος της Αθήνας φέρει το όνομά της (Λεωφόρος Αλεξάνδρας).
- Νικόλαος (1872-1938)
- Μαρία (1876-1940)
- Όλγα (1880). Πέθανε έξι μηνών.
- Ανδρέας (1882-1944), πατέρας του Πρίγκιπα Φιλίππου, συζύγου της βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας Ελισάβετ.
- Χριστόφορος (1888-1940)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1131#ixzz3TT7IjWtL
Ούγο Τσάβες
1954 – 2013
Αμφιλεγόμενος πολιτικός ηγέτης, που κυβέρνησε τη Βενεζουέλα από το 1998 έως το 2013. Για τα λαϊκά στρώματα της πετρελαιοπαραγωγού Βενεζουέλας και της Λατινικής Αμερικής ήταν ο ήρωάς τους, για τους Αμερικανούς ήταν δικτάτορας και ο κληρονόμος του Φιντέλ Κάστρο, που έθετε σε κίνδυνο τα συμφέροντα της Δύσης στη Λατινική Αμερική.
Ο Ούγο Ράφαελ Τσάβες - Φρίας (Hugo Rafael Chávez Frías) γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1954 στην πόλη Σαμπανέτα της βορειοδυτικής Βενεζουέλας. Ήταν το δεύτερο από τα επτά παιδιά ενός ζευγαριού δασκάλων, οι οποίοι τα έφερναν δύσκολα, γι’ αυτό και ο μικρός Ούγο μεγάλωσε με τη γιαγιά του. Πιστός Καθολικός, ξεκίνησε από παπαδάκι στην τοπική εκκλησία και προς στιγμήν σκέφτηκε να ακολουθήσει το ιερατικό σχήμα. Τελικά, τον κέρδισε ο στρατός και την περίοδο 1971-1975 φοίτησε στη Στρατιωτική Ακαδημία του Καράκας. Μετά την αποφοίτησή του τοποθετήθηκε ως αξιωματικός διαβιβάσεων κοντά στη γενέτειρα του.
Είχε όλο τον χρόνο να διαβάσει Μαρξ, Λένιν, Μάο, Γκεβάρα και βιβλία για τον στρατηγό Εζέκιελ Ζαμόρα (1817-1860), τον οποίο θαύμαζε. Ο Ζαμόρα ήταν μία από τις ηγετικές προσωπικότητες των φιλελευθέρων στις εμφύλιες συγκρούσεις με τους συντηρητικούς μεγαλοτσιφλικάδες της Βενεζουέλας το πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα. Η εμπλοκή του στην καταδίωξη επαναστατικών οργανώσεων της Αριστεράς και η σκληρότητα που τις αντιμετώπιζε ο στρατός, τον έπεισε ότι η χώρα χρειαζόταν μία αριστερή κυβέρνηση για να πατάξει τη διαφθορά, που βασίλευε τόσο στο στρατό, όσο και στην πολιτική εξουσία, στην οποία εναλλάσσονταν δύο κόμματα, ένα κεντροδεξιό και ένα κεντροαριστερό.
Το 1983 ίδρυσε μέσα στους κόλπους του στρατού ένα μυστικό πυρήνα με την επωνυμία «Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200» (MBR-200), με πηγή έμπνευσης τον Ζαμόρα, αλλά και τον Σιμόν Μπολιβάρ, τον απελευθερωτή της Λατινικής Αμερικής από την ισπανική κατοχή. Στις 4 Φεβρουαρίου 1992 ηγήθηκε πραξικοπήματος κατά του κεντροαριστερού προέδρου της Βενεζουέλας, Κάρλος Άντρες Πέρες, το οποίο είχε αιματηρή κατάληξη, με 18 νεκρούς και 60 τραυματίες. Η απόπειρα για την κατάληψη της εξουσίας απέτυχε και ο Τσάβες συνελήφθη. Μέσα από τη φυλακή πραγματοποίησε και δεύτερη απόπειρα πραξικοπήματος, το Νοέμβριο του 1992, το οποίο απέτυχε επίσης.
Το 1994 ο Τσάβες βγήκε από τη φυλακή με αμνηστία και αποφάσισε να κινηθεί με κοινοβουλευτικά μέσα για την κατάληψη της εξουσίας και την πραγμάτωση των οραμάτων του. Το «Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200» έγινε πολιτικό κόμμα με την επωνυμία «Κίνημα για την Πέμπτη Δημοκρατία» (MVR) και άρχισε να αποκτά μαζικό χαρακτήρα. Στις 6 Δεκεμβρίου 1998 εξελέγη πρόεδρος της Βενεζουέλας και άρχισε να εφαρμόζει το πρόγραμμά του, που περιλάμβανε αναδιανομή της γης, προγράμματα στέγασης, μόρφωσης, περίθαλψης και παιδείας για τους φτωχούς. Ακολούθησε η σαρωτική νίκη του κόμματός του στις εκλογές για τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση, αφού κατέλαβε της 120 από τις 131 έδρες του κοινοβουλίου.
Βάσει του νέου Συντάγματος, η χώρα μετονομάστηκε σε «Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας», για να τιμηθεί ο ήρωας της ανεξαρτησίας, Σιμόν Μπολιβάρ. Η θητεία του προέδρου αυξήθηκε σε 6 χρόνια και επετράπη η δεύτερη θητεία, ενώ δόθηκαν μεγαλύτερα δικαιώματα. Οι πολιτειακές αλλαγές εγκρίθηκαν σε δημοψήφισμα, το Δεκέμβριο του 1999. Τον Ιούλιο του 2000 διεξήχθησαν εκλογές για την Εθνοσυνέλευση. Ταυτόχρονα, ο Τσάβες πέτυχε την επανεκλογή του στην προεδρία το 2001.
Τον Απρίλιο του 2002 η εξουσία του αμφισβητήθηκε από τον στρατό και την παλιά ελίτ της χώρας, που άρχισε να χάνει τα προνόμια της. Οι ΗΠΑ δρούσαν πάντα υπογείως για να ανατρέψουν τον Τσάβες, τον οποίο θεωρούσαν ένα νέο Κάστρο, που θα έβαζε σε κίνδυνο τα συμφέροντά τους στη δική τους «αυλή», όπως θεωρούσαν τη Λατινική Αμερική. Ο Τσάβες έχασε για λίγες μέρες την εξουσία, άλλα επανήλθε θριαμβευτικά με τη βοήθεια των υποστηρικτών του στις 13 Απριλίου.
Στις 3 Δεκεμβρίου 2006 ο Τσάβες επανεξελέγη πρόεδρος της Βενεζουέλας για έξι ακόμη χρόνια, με το εντυπωσιακό 63% των ψήφων. Και σε αυτές τις εκλογές η κοινωνία της Βενεζουέλας ήταν ιδιαίτερα πολωμένη. Τα μεγάλα στρώματα των φτωχών, το 80% του πληθυσμού, επικρότησε τα φιλολαϊκά μέτρα του Τσάβες στην υγεία, την παιδεία και τη στέγαση, που χρηματοδοτήθηκαν από την αναδιανομή των κερδών από το πετρέλαιο, ενώ η πλειονότητα των μελών της μεσαίας τάξης και η βαθύπλουτη πετρελαϊκή ελίτ τον θεωρούσε ακόμα δικτάτορα.
Η επανεκλογή του για τρίτη φορά ερμηνεύτηκε από τον Τσάβες ως ψήφος υπέρ του σοσιαλιστικού του σχεδίου. Προεκλογικά είχε εξαγγείλει την επιτάχυνση της αγροτικής μεταρρύθμισης με τη διανομή σε ακτήμονες μεγάλων γεωργικών «τσιφλικιών» και την ενίσχυση του κρατικού ελέγχου στο πετρελαϊκό μονοπώλιο της χώρας. Τη βραδιά της επανεκλογής του φώναζε στους χιλιάδες οπαδούς του που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το προεδρικό μέγαρο Μιραφλόρες: «Ζήτω η σοσιαλιστική επανάσταση! Το πεπρωμένο έχει γραφτεί». «Μια νέα εποχή ξεκίνησε», συνέχιζε, «Δείξαμε ότι η Βενεζουέλα είναι κόκκινη! ...Κανείς δεν πρέπει να φοβάται το σοσιαλισμό... Ο σοσιαλισμός είναι ανθρώπινος. Ο σοσιαλισμός είναι αγάπη. ...Κάτω ο ιμπεριαλισμός! Χρειαζόμαστε ένα καινούργιο κόσμο!», εξαπολύοντας, παράλληλα, μια ακόμη επίθεση στο «διάβολο» Τζορτζ Μπους.
Τον επόμενο χρόνο ο Τσάβες υπέστη την πρώτη του ήττα, με την καταψήφιση των σχεδιαζόμενων από τον ίδιο συνταγματικών τροποποιήσεων. Στο σχετικό δημοψήφισμα στις 2 Δεκεμβρίου 2007 οι πολίτες με οριακή πλειοψηφία 50,7% έναντι 49,2%, απέρριψαν το πακέτο των μεταρρυθμίσεων, με το οποίο θα μπορούσε να διεκδικεί εφ’ όρου ζωής την επανεκλογή του, να καταργήσει την αυτονομία της κεντρικής τράπεζας, να ενισχύσει τον έλεγχό του στις ένοπλες δυνάμεις και να περιορίσει την ελευθεροτυπία σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.
Όμως, στις 15 Φεβρουαρίου 2009 κέρδισε το δημοψήφισμα για την κατάργηση του συνταγματικού άρθρου, το οποίο περιόριζε στις δύο θητείες την παραμονή του ίδιου προσώπου στο ανώτατο αξίωμα της χώρας κι έτσι μπορούσε να διεκδικήσει και τρίτη προεδρική θητεία. Στις βουλευτικές εκλογές που διενεργήθηκαν το 2010, το κυβερνών Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας, όπως είχε μετονομαστεί το κόμμα του από το 2007, κέρδισε τις εκλογές, χωρίς όμως αυτοδυναμία.
Το 2011 ο Τσάβες ασθένησε σοβαρά από καρκίνο κι εμπιστεύτηκε την τύχη της υγείας του σε Κουβανούς γιατρούς στην Αβάνα. Καίτοι σοβαρά άρρωστος κέρδισε και τις προεδρικές εκλογές της 7ης Οκτωβρίου 2012, εξασφαλίζοντας μία νέα εξαετή θητεία. Όμως, ο καρκίνος τελικά τον κατέβαλε και ο Ούγο Τσάβες άφησε την τελευταία του πνοή τις πρώτες απογευματινές ώρες της 5ης Μαρτίου 2013. Στις τελευταίες ώρες της ζωής του τον συντρόφευσαν τα τέσσερα παιδιά του από τους δύο γάμους του, με τη συντοπίτισσά του Νάνσι Κολμενάρες και τη δημοσιογράφο Μαριζάμπελ Ροντρίγκες (1997-2004).
Στα δεκατρία χρόνια που κυβέρνησε τη Βενεζουέλα ο Τσάβες, πολλά άλλαξαν προς το καλύτερο, ιδίως για τα λαϊκά στρώματα. Αυτό που δεν άλλαξε προς το καλύτερο ήταν ο υψηλότατος πληθωρισμός, που σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της Βενεζουέλας, έκλεισε στο 27,5% το 2010, ενώ στα τρόφιμα το ποσοστό ανόδου έφθασε και το 40%. Εξίσου σοβαρό και το θέμα της ασφάλειας. Ακόμα και ο ίδιος ο Τσάβες αναγνώρισε την ανάγκη να χρησιμοποιήσει μονάδες του Στρατού για να καταπολεμήσει την εγκληματικότητα.
Ο Τσάβες υπήρξε σφοδρός πολέμιος του νεοφιλελευθερισμού και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, όπως αποκαλούσε την αμερικάνικη εξωτερική πολιτική, αν και ποτέ δεν διέκοψε την παροχή πετρελαίου προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρουσιάστηκε στην ευρύτερη περιοχή της Λατινικής Αμερικής ως ο κληρονόμος του Φιντέλ Κάστρο και δημιούργησε «κλώνους», όπως ο Έβο Μοράλες της Βολιβίας. Καλλιέργησε μία επαναστατική, αλλά αμφιλεγόμενη εικόνα, έχοντας πολιτική φιλία με «προσωπικότητες-παρίες» της διεθνούς πολιτικής σκηνής, όπως ο Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης, ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ του Ιράν και ο Μπασάρ αλ-Άσαντ της Συρίας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/614#ixzz3TT7es4Ki
Κώστας Λινοξυλάκης
1933 – 2014
Διεθνής ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού, που έπαιζε στη θέση του κεντρικού αμυντικού και διακρίθηκε για το δυναμικό του παιγνίδι. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές τις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60.
Ο Κώστας Λινοξυλάκης γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1933 στο Άνω Μέρος Ρεθύμνου, αλλά μεγάλωσε κι έμαθε μπάλα στις αλάνες των Αμπελοκήπων. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική καριέρα του από τον Αστέρα Γκύζη (νυν Αστέρας Ζωγράφου) αμέσως μετά τον πόλεμο, αφού προηγουμένως είχε δοκιμαστεί και απορριφθεί από τον Παναθηναϊκό.
Το 1951 οι «πράσινοι» επανόρθωσαν το λάθος τους και τον ενέταξαν στο δυναμικό τους. Με το τριφύλλι στο στήθος αγωνίστηκε έως το 1963, οπότε κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, σε 101 αγώνες πρωταθλήματος Α’ Εθνικής (7 γκολ) και σε 5 ευρωπαϊκά παιχνίδια. Σε αγώνες Κυπέλλου σημείωσε 5 γκολ. Με τον Παναθηναϊκό πανηγύρισε τέσσερα πρωταθλήματα (1953, 1960, 1961, 1962) κι ένα κύπελλο (1955).
Φόρεσε 28 φορές τη φανέλα της εθνικής Ελλάδας, με την οποία έκανε ντεμπούτο στις 13 Δεκεμβρίου 1950 στον αγώνα με τη Β’ ομάδα της Γαλλίας (0-1) για το Κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου, και σημείωσε το μοναδικό του γκολ στη νίκη 2-1 επί του Ισραήλ για το προολυμπιακό τουρνουά στις 6 Μαρτίου 1960. Υπήρξε, επίσης, μέλος της ολυμπιακής εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, που συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952.
Το 1956 ήταν εκ των πρωταγωνιστών της ταινίας του Βασίλη Γεωργιάδη «Οι Άσσοι του Γηπέδου» (γνωστή και με τον μεταγενέστερο τίτλο της «Κυριακάτικοι Ήρωες»). Μετά τη Μεταπολίτευση διετέλεσε επανειλημμένα δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Κώστας Λινοξυλάκης πέθανε στην Αθήνα στις 3 Δεκεμβρίου 2014, σε ηλικία 81 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1099#ixzz3TT85AYDP
Κόπα Λιμπερταδόρες
Διεθνής διασυλλογική ποδοσφαιρική διοργάνωση, που διεξάγεται κάθε χρόνο μεταξύ των κορυφαίων ομάδων της Νοτίου Αμερικής. Είναι το ισοδύναμο του ευρωπαϊκού Τσάμπιονς Λιγκ. Τα τελευταία χρόνια στον θεσμό συμμετέχουν και ομάδες από το Μεξικό.
Η ονομασία «Κόπα Λιμπερταδόρες ντε Αμέρικα» (Copa Libertadores de America), όπως είναι ο πλήρης τίτλος της διοργάνωσης, σημαίνει στα ελληνικά «Κύπελλο των Απελευθερωτών της Αμερικής» και είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους, που ελευθέρωσαν τη Νότιο Αμερική από τον ισπανικό ζυγό, όπως οι Σιμόν Μπολίβαρ (1783-1830), Αντόνιο Χοσέ ντε Σούκρε (1795-1830), Χοσέ Ντε Σαν Μαρτίν (1778-1850), Μπερνάρντο Ο’ Χίγκινς (1778-1842) και Πέδρο Α' (1798-1834).
Το Κόπα Λιμπερταδόρες διεξήχθη για πρώτη φορά το 1960, τέσσερα χρόνια μετά την καθιέρωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, που μετεξελίχθηκε το 1992 σε Τσάμπιονς Λιγκ. Η απόφαση είχε ληφθεί στις 5 Μαρτίου 1959 στο Μπουένος Άιρες, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου της Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας της Νοτίου Αμερικής (CONMEBOL), στα πρότυπα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, αλλά και των τοπικών διασυλλογικών διοργανώσεων με διεθνή χαρακτήρα, όπως των Campeonato Sudamericano de Campeones και Copa Aldao, που είχαν περιστασιακό χαρακτήρα.
Τον πρώτο τίτλο του Κόπα Λιμπερταδόρες κέρδισε η Πενιαρόλ Ουρουγουάης, η οποία σε διπλά παιγνίδια (12 και 19 Ιουνίου 1960) επικράτησε της Ολύμπια Παραγουάης (1-0 και 1-1). Η πιο επιτυχημένη ομάδα της διοργάνωσης με 7 κατακτήσεις είναι η Ιντεπεντιέντε της Αργεντινής.
Η «χρυσή βίβλος» του Κόπα Λιμπερταδόρες
1960
Πενιαρόλ (Ουρουγουάη)
1961
Πενιαρόλ (Ουρουγουάη)
1962
Σάντος (Βραζιλία)
1963
Σάντος (Βραζιλία)
1964
Ιντεπεντιέντε (Αργεντινή)
1965
Ιντεπεντιέντε (Αργεντινή)
1966
Πενιαρόλ (Ουρουγουάη)
1967
Ρασίνγκ (Αργεντινή)
1968
Εστουντιάντες (Αργεντινή)
1969
Εστουντιάντες (Αργεντινή)
1970
Εστουντιάντες (Αργεντινή)
1971
Νασιονάλ (Ουρουγουάη)
1972
Ιντεπεντιέντε (Αργεντινή)
1973
Ιντεπεντιέντε (Αργεντινή)
1974
Ιντεπεντιέντε (Αργεντινή)
1975
Ιντεπεντιέντε (Αργεντινή)
1976
Κρουζέιρο (Βραζιλία)
1977
Μπόκα Τζούνιορς (Αργεντινή)
1978
Μπόκα Τζούνιορς (Αργεντινή)
1979
Ολίμπια (Παραγουάη)
1980
Νασιονάλ (Ουρουγουάη)
1981
Φλαμένγκο (Βραζιλία)
1982
Πενιαρόλ (Ουρουγουάη)
1983
Γκρέμιο (Βραζιλία)
1984
Ιντεπεντιέντε (Αργεντινή)
1985
Αρχεντίνος Τζούνιορς (Αργεντινή)
1986
Ρίβερ Πλέιτ (Αργεντινή)
1987
Πενιαρόλ (Ουρουγουάη)
1988
Νασιονάλ (Ουρουγουάη)
1989
Ατλέτικο Νασιονάλ (Κολομβία)
1990
Ολίμπια (Παραγουάη)
1991
Κόλο Κόλο (Χιλή)
1992
Σάο Πάουλο (Βραζιλία)
1993
Σάο Πάουλο (Βραζιλία)
1994
Βελέζ Σάρσφιλντ (Αργεντινή)
1995
Γκρέμιο (Βραζιλία)
1996
Ρίβερ Πλέιτ (Αργεντινή)
1997
Κρουζέιρο (Βραζιλία)
1998
Βάσκο Ντα Γκάμα (Βραζιλία)
1999
Παλμέιρας (Βραζιλία)
2000
Μπόκα Τζούνιορς (Αργεντινή)
2001
Μπόκα Τζούνιορς (Αργεντινή)
2002
Ολίμπια (Παραγουάη)
2003
Μπόκα Τζούνιορς (Αργεντινή)
2004
Ονσε Κάλδας (Κολομβία)
2005
Σάο Πάουλο (Βραζιλία)
2006
Ιντερνασιονάλ (Βραζιλία)
2007
Μπόκα Τζούνιορς (Αργεντινή)
2008
Κίτο (Ισημερινός)
2009
Εστουντιάντες (Αργεντινή)
2010
Ιντερνασιονάλ (Βραζιλία)
2011
Σάντος (Βραζιλία)
2012
Κορίνθιανς (Βραζιλία)
2013
Ατλέτικο Μινέιρο (Βραζιλία)
Κατακτήσεις ανά ομάδα
7
Ιντεπεντιέντε (1964, 1965, 1972, 1973, 1974, 1975, 1984)
6
Μπόκα Τζούνιορς (1977, 1978, 2000, 2001, 2003, 2007)
5
Πενιαρόλ (1960, 1961, 1966, 1982, 1987)
4
Εστουντιάντες (1968, 1969, 1970, 2009)
3
Νασιονάλ (1971, 1980, 1988)
Ολύμπια (1979, 1990, 2002)
Σάο Πάουλο (1992, 1993, 2005)
Σάντος (1962, 1963, 2011)
2
Κρουζέιρο (1976, 1997)
Γκρέμιο (1983, 1995)
Ρίβερ Πλέιτ (1986, 1996)
Ιντερνασιονάλ (2006, 2010)
1
Αρχεντίνος Τζούνιορς (1985)
Ατλέτικο Νασιονάλ (1989)
Κόλο-Κόλο (1991)
Φλαμένγκο (1981)
Ονσε Κάλδας (2004)
Παλμέιρας (1999)
Ρέισινγκ Κλαμπ (1967)
Βάσκο Ντα Γκάμα (1998)
Βελέζ Σάρσφιλντ (1994)
Κίτο (2008)
Κορίνθιανς (2012)
Ατλέτικο Μινέιρο (2013)
Κατακτήσεις ανά χώρα
22
Αργεντινή
17
Βραζιλία
8
Ουρουγουάη
3
Παραγουάη
2
Κολομβία
1
Χιλή Ισημερινός
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/464#ixzz3TT8U8GpF
Δωρική άνοιξη με το φακό του Θάνου Κολοκυθά , 4-5- 2003
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Παρασκευή
6/3
02:00 
11°C
93%
4 Μπφ ΝΔ
24 Km/h 
ΒΡΟΧΗ 
08:00 
8°C 
5°C
91%
3 Μπφ Δ
16 Km/h 
ΒΡΟΧΗ
14:00 
10°C
69%
2 Μπφ Δ
9 Km/h 
ΒΡΟΧΗ
20:00 
8°C
87%
3 Μπφ Δ
16 Km/h
ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ
Κουράγιο που το’χουν κάποιοι συμπατριώτες μας , αγαπημένοι μου φίλοι , και στις πολύ δύσκολες μέρες που περνάμε , αυτοί έχουν το νου τους στο πως θα κάνουν..αντιπολίτευση , απαξιώνοντας με απίθανες δικαιολογίες και παραμύθια , ανθρώπους , πράγματα και καταστάσεις …
Ήδη , “ κυκλοφόρησε “ το δεύτερο ..επεισόδιο του ..” σήριαλ “ που σκηνοθετήθηκε και παίζεται για να ..απαξιώσει τον νέο μας Βουλευτή , που είναι χωριανός μας και έχει προσφέρει πάρα πολλά στους κατοίκους της Φωκίδας , ιδιαίτερα της Δωρίδας και όχι μόνον …κάποιοι , δεν αντέχουν φαίνεται να προβληθούν άνθρωποι με άλλες αντιλήψεις και συμπεριφορές όπως ο Ηλίας Κωστοπαναγιώτου , που έχει δώσει “ δείγματα γραφής και ανθρωπιάς “ στην μέχρι τώρα ζωή του .
Δεν είναι τυχαίο φίλοι μου , το ότι οι κάτοικοι της Φωκίδας , του έδωσαν τη νίκη με συντριπτική πλειοψηφία , κάνοντας την έκπληξη , στην συντηρητική Δωρίδα αφού , είναι ο πρώτος και μοναδικός μεταπολεμικός Λιδορικιώτης Βουλευτής Φωκίδας και μάλιστα της Αριστεράς , αριστερός επίσης Δωριέας βουλευτής εξελέγη με την ΕΔΑ το 1958 ο Καρουτιανός Γιώργος Κατσίμπας .
Δεν γνωρίζουμε φίλοι μου , ποιοί και γιατί..οργανώνουν αυτές τις στοχευμένες “ επιθέσεις “ εναντίον του Βουλευτού μας , πάντως κάνουν λάθος και η συμπεριφορές τους αυτές , είναι αντίθετες με τη θέληση του Φωκικού Λαού , που έδειξε την απόλυτη εμπιστοσύνη του στον άνθρωπο που επί δεκαετίας στάθηκε στο πλευρό των συμπατριωτών μας που είχαν σοβαρά προβλήματα υγείας και αυτά όλα οι συμπατριώτες μας δεν τα ξεχνούν .
Λίγη υπομονή χρειάζεται και είναι σίγουρο πως ο Ηλίας Κωστοπαναγιώτου , θα βοηθήσει να ..” ξεκολλήσει “η Φωκίδα απ’ τον πάτο , που την έχουν “ φτάσει “οι λεβέντες πολιτικοί μας …
Καλή σας μέρα , να είστε όλοι καλά
Απτο “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …..Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment