ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ Γ Ι Α Τ Ρ Ο Ι
O γιατρός Δημήτριος Κυριαζής , Κυριαζοδημ'τράκης , όπως τον έλεγαν οι χωριανοί μας .
Καλησπέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου ..
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 7 ΜΑΪΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 06:20
Δύση Ήλιου: 20:22
Σελήνη 18 ημερών
- Ημέρα Μνήμης και Τιμής για τους Πεσόντες της Αεροπορίας Στρατού
- ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ : ΝΕΙΛΟΣ
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1824
Η περίφημη 9η Συμφωνία του Μπετόβεν κάνει πρεμιέρα στη Βιέννη.
1832
Ο βαυαρός Όθωνας ορίζεται από τις μεγάλες δυνάμεις βασιλιάς της Ελλάδας και υπόκειται σε αντιβασιλεία μέχρι την ενηλικίωσή του. (Συνθήκη του Λονδίνου)
1915
To γερμανικό υποβρύχιο U-20 τορπιλίζει και βυθίζει το βρετανικό κρουαζιερόπλοιο «Λουζιτάνια», στις ακτές της Ιρλανδίας, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. 1198 από τους 1962 επιβαίνοντες χάνουν τη ζωή τους.
1946
Ιδρύεται από τους Μασάρο Ιμπούκα και Ακίο Μορίτα η «Εταιρία Τηλεπικοινωνιών του Τόκιο», με προσωπικό 20 υπαλλήλων. Σήμερα είναι γνωστή με το όνομα Sony και απασχολεί 158.500 υπαλλήλους.
1953
Ιδρύεται η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΚΥΠ), η οποία τη δεκαετία του 1980 θα μετονομαστεί σε Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ).
1977
Διεξάγεται ο 22ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision στη Μεγάλη Βρετανία. Νικήτρια αναδεικνύεται για λογαριασμό της Γαλλίας η Μαρί Μιριάμ με τη σύνθεση «L' oiseau et l' enfant» (Το Πουλί και το Παιδί). Η Ελλάδα συμμετέχει με το τραγούδι του Γιώργου Χατζηνάσιου και της Σέβης Τηλιακού «Μάθημα Σολφέζ», το οποίο καταλαμβάνει την 5η θέση με ερμηνευτές τους Πασχάλη, Μαριάνα Τόλη, Ρόμπερτ Ουίλιαμς και Μπέσυ Αργυράκη.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1774
Φράνσις Μπόφορτ, ναύαρχος βρετανικού ναυτικού, γαλλικής καταγωγής. Δημιούργησε την κλίμακα Μποφόρ για την μετρηση της έντασης του ανέμου.(Θαν. 17/12/1857)
1833
Γιοχάνες Μπραμς, γερμανός μουσουργός, από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρομαντισμού. (Θαν. 3/4/1897)
1940
Βασίλης Τριανταφυλλίδης, έλληνας ηθοποιός και συγγραφέας, γνωστός ως Χάρρυ Κλυνν.
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1825
Αντόνιο Σαλιέρι, ιταλός συνθέτης, αντίζηλος τουΒόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ. (Γεν. 18/8/1750)
1941
Τζέιμς Φρέιζερ, σκοτσέζος ανθρωπολόγος, συγγραφέας του μνημειώδους δωδεκάτομου έργου «Ο Χρυσός Κλώνος», που διερευνά τη σχέση των μύθων όλου του κόσμου, μεταξύ τους και την προέλευση των θρησκειών. (Γεν. 1/1/1854)
1998
Άλαν Μακλίοντ Κόρμακ, νοτιοαφρικανός φυσικός, τιμημένος με Νόμπελ Ιατρικής το 1979 για την ανάπτυξη του αξονικού τομογράφου με χρήση υπολογιστή. (Γεν. 23/2/1924)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0705#ixzz3ZSGqOPYW
Ο τορπιλισμός του υπερωκεάνιου «Λουζιτάνια»
44
Το βρετανικό υπερωκεάνιο «Λουζιτάνια» ήταν το καμάρι της ναυπηγικής βιομηχανίας στις αρχές του 20ου αιώνα. Ανήκε στην εταιρία Cunard και ήταν το πιο γρήγορο πλοίο της κλάσης του. H βύθισή του από γερμανικό υποβρύχιο στις 7 Μαΐου 1915 συνετέλεσε στην είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το πλοίο άρχισε να χτίζεται το 1903 κι έκανε το παρθενικό του ταξίδι από το Λίβερπουλ στη Νέα Υόρκη στις 7 Σεπτεμβρίου 1907. Ήταν εκτοπίσματος 32.000 τόννων και ανέπτυσσε ταχύτητα 26 κόμβων. Τις παραμονές του Μεγάλου Πολέμου, το πλοίο είχε υποστεί μετατροπές σε ναυπηγείο του Λίβερπουλ για τις ανάγκες του Βρετανικού Πολεμικού Ναυτικού.
Την Πρωτομαγιά του 1915 κι ενώ ο Μεγάλος Πόλεμος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη σε όλα τα μέτωπα, χερσαία και θαλάσσια, το «Λουζιτάνια» απέπλευσε από τη Νέα Υόρκη για το προγραμματισμένο δρομολόγιό του προς το Λίβερπουλ με 1.959 επιβάτες και πλήρωμα.
Στις 7 Μαΐου κι ενώ βρισκόταν κοντά στις ιρλανδικές ακτές, το «Λουζιτάνια» δέχθηκε επίθεση από γερμανικό υποβρύχιο τύπου U-20. Μία τορπίλη το βρήκε στα πλευρά και την πρώτη έκρηξη ακολούθησε μία δεύτερη, που το έσχισε στα δύο. Το πλοίο βυθίσθηκε μέσα σε 20 λεπτά και 1.198 άνθρωποι πνίγηκαν. Η απώλεια τού υπερωκεανίου και τόσων επιβατών, μεταξύ των οποίων ήταν 114 αμερικανοί πολίτες, προκάλεσε κύμα αγανάκτησης στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον διαμαρτυρήθηκε έντονα στη γερμανική κυβέρνηση για την καταβύθιση του «Λουζιτάνια» και σε διακοίνωσή του ανέφερε: «Εξ ονόματος της ανθρωπότητας και του Διεθνούς Δικαίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες ζητούν εγγύηση ότι αυτό το δικαίωμα (των ουδετέρων να ταξιδεύουν σε ουδέτερα ή σε πολεμικά ύδατα) θα είναι σεβαστό και ότι δε θα υπάρξει επανάληψη παρόμοιου επεισοδίου σε σκάφη που μεταφέρουν αμάχους».
Η Γερμανία, από την πλευρά της, δικαιολογήθηκε ότι είχε δημοσιεύσει από τις 22 Απριλίου στις εφημερίδες ανακοίνωση, με την οποία προειδοποιούσε τους πολίτες των ουδετέρων χωρών να μην επιβιβάζονται σε πλοία των εμπόλεμων δυνάμεων. Ισχυρίστηκε ακόμη ότι το «Λουζιτάνια» μετέφερε όπλα, που προορίζονταν για τη Βρετανία, γεγονός που η αγγλική κυβέρνηση αρνήθηκε κατηγορηματικά.
Χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε ότι το «Λουζιτάνια» όντως μετέφερε πολεμικό υλικό και συγκεκριμένα φορτίο φυσιγγίων και οβίδων (συνολικά περί τους 173 τόννους), εν αγνοία των επιβαινόντων. Η καταβύθιση του βρετανικού υπερωκεανίου και ο εν γένει υποβρυχιακός πόλεμος των Γερμανών ήταν μεταξύ των λόγων της αμερικανικής εμπλοκής στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των δυνάμεων της Αντάντ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/927#ixzz3ZSGyzpE8
Εβίτα Περόν
1919 – 1952
569
Ηθοποιός από την Αργεντινή, δεύτερη σύζυγος του προέδρου της Αργεντινής, Χουάν Περόν, με καθοριστική συμβολή στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, αντικείμενο λατρείας από τους φτωχούς και απόκληρους της χώρας («ντεσκαμισάδος») και ποπ είδωλο στη Δύση.
Η Μαρία Εύα Ντουάρτε γεννήθηκε στο Λος Τόλδος της Αργεντινής στις 7 Μαΐου του 1919. Ήταν ένα από τα εξώγαμα τέκνα του γαιοκτήμονα Χουάν Ντουάρτε και της Χουάνα Ιμπαργκούρεν. Και οι δύο γονείς της είχαν καταγωγή από τη Χώρα των Βάσκων.
Σε ηλικία 15 ετών, η νεαρή Εβίτα μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες, όπου προσπάθησε να κάνει καριέρα στον κόσμο του θεάματος, ως ηθοποιός του θεάτρου και του ραδιοφώνου. Το 1944 η τύχη τής χαμογέλασε, όταν γνωρίστηκε σε μία φιλανθρωπική εκδήλωση με τον χήρο συνταγματάρχη Χουάν Περόν, ηγετικό στέλεχος της στρατιωτικής χούντας, που κυβερνούσε την Αργεντινή από το 1943. Η γνωριμία τους εξελίχθηκε σε ειδύλλιο κι ένα χρόνο αργότερα το ζευγάρι πέρασε το κατώφλι της εκκλησίας. Τον Φεβρουάριο του 1946, ο πενηντάχρονος Περόν εκλέχθηκε Πρόεδρος της Αργεντινής και η 27χρονη Εβίτα έγινε η πρώτη κυρία της χώρας.
Από την πρώτη στιγμή δεν περιορίστηκε στον επίζηλο τίτλο της πρώτης κυρίας, αλλά αναμίχθηκε ενεργά στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής. Μολονότι δεν κατέλαβε ποτέ κυβερνητική θέση, ενεργούσε ως ντε φάκτο Υπουργός Υγείας και Εργασίας. Παρείχε γενναιόδωρες αυξήσεις ημερομισθίων στα εργατικά συνδικάτα, τα οποία ανταπέδιδαν με την πολιτική τους στήριξη στον Χουάν Περόν, ενώ δημιούργησε ένα ίδρυμα, το οποίο στηριζόμενο σε συνεισφορές των συνδικάτων και των επιχειρήσεων, καθώς και σε μέρος των εσόδων των λαχείων, χρηματοδότησε την ανέγερση νοσοκομείων, σχολείων, ορφανοτροφείων, οίκων ευγηρίας και άλλων φιλανθρωπικών ιδρυμάτων.
Στη δική της συμβολή οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος η νομοθετική κατοχύρωση τους δικαιώματος ψήφου των γυναικών. Το 1949 ίδρυσε το Περονιστικό Φεμινιστικό Κόμμα, που ήταν ο γυναικείος βραχίονας του κόμματος του συζύγου της. Το 1951, μολονότι γνώριζε ότι πάσχει από καρκίνο, επιδίωξε και κατόρθωσε να πάρει το χρίσμα για την αντιπροεδρία της χώρας της Αργεντινής, αλλά ο στρατός την εξανάγκασε να παραιτηθεί από την υποψηφιότητά της.
Η Εβίτα Περόν πέθανε στις 26 Ιουλίου του 1952, σε ηλικία μόλις 33 ετών. Με τρεμάμενη φωνή, ο εκφωνητής του κρατικού ραδιοφώνου της Αργεντινής ανήγγειλε στους συμπατριώτες του το θλιβερό γεγονός: «Η κυρία Εύα Περόν, η πνευματική αρχηγός της χώρας, πέρασε στην αιωνιότητα».
Από την πρώτη στιγμή της παρουσίας της στη δημόσια ζωή της Αργεντινής δίχασε τους συμπατριώτες της και τους διχάζει ακόμα και σήμερα. Οι μισοί την έχουν σχεδόν αγιοποιήσει ως προστάτιδα των «ντεσκαμισάδος», των φτωχών και των κατατρεγμένων, ενώ οι υπόλοιποι τη θεωρούν μία αδίστακτη, διεφθαρμένη και χυδαία λαϊκίστρια, που έριξε έξω τα ταμεία της χώρας.
Χαρακτηριστική είναι η διαδρομή του λειψάνου της, που αντικατοπτρίζει τη σχέση αγάπης και μίσους των συμπατριωτών της προς το πρόσωπό της. Το 1955, οι εχθροί της έκλεψαν τη σορό της Εβίτας, μετά την ανατροπή του Περόν και τη φυγάδευσαν στην Ιταλία, όπου έμεινε κρυμμένη για 16 χρόνια. Το 1971 η στρατιωτική κυβέρνηση, υποχωρώντας στις αξιώσεις των Περονιστών, παρέδωσε το λείψανό της, στον για δεύτερη φορά χήρο Χουάν Περόν, ο οποίος ζούσε εξόριστος στη Μαδρίτη. Όταν ο Περόν επανήλθε στην εξουσία, η τρίτη σύζυγός του Ιζαμπέλ, αποβλέποντας στο να κερδίσει την εύνοια των λαϊκών μαζών, μετέφερε τη σορό της στην Αργεντινή και την έθαψε σε μία κρύπτη του Προεδρικού Μεγάρου, δίπλα στη σορό του Χουάν Περόν. Δύο χρόνια αργότερα, μία νέα χούντα, εχθρική προς τον Περονισμό, απομάκρυνε τα δύο λείψανα. Τελικά, τα οστά της Εβίτας τάφηκαν στον οικογενειακό τάφο των Ντουάρτε, στο κοιμητήριο της Ρεκολέτα στο Μπουένος Άιρες.
Η ιθύνουσα τάξη της Αργεντινής, ποτέ δεν αποδέχτηκε στους κόλπους της το νόθο κορίτσι ενός μικρομεσαίου τσιφλικά. Η Ευρώπη, όμως, θαμπώθηκε με την ομορφιά, τα λαμπερά χρυσαφικά και τις πανάκριβες γούνες της. Από την επομένη του θανάτου της, η Εβίτα πέρασε στη σφαίρα του μύθου. Φρόντισε γι' αυτό και η αγγλοσαξωνική πολιτιστιστική βιομηχανία, που την έκανε ποπ είδωλο, μέσα από το μιούζικαλ του Άντριου Λόϊντ Γουέμπερ «Εβίτα» (1978) και την κινηματογραφική μεταφορά του από τον Άλαν Πάρκερ το 1996, με πρωταγωνίστρια τη Μαντόνα. Το πασίγνωστο τραγούδι από το μιούζικαλ του Γουέμπερ «Don’t Cry for Me Argentina», που έγινε παγκόσμια επιτυχία, βασίστηκε στο επίγραμμα που υπάρχει στον τάφο της: «Μην κλαις για μένα Αργεντινή. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/825#ixzz3ZSHKB0uZ
Η «Ενάτη» του Μπετόβεν
922
Για πολλούς, το κορυφαίο ανθρώπινο δημιούργημα στον τομέα της μουσικής και ασφαλώς το σπουδαιότερο έργο του γερμανού συνθέτη Λούντβιχ φαν Μπετόβεν. Ένας ύμνος στη χαρά και την παγκόσμια συναδέλφωση.
Η Συμφωνία αρ. 9 (Symphony No. 9) υπήρξε αρχικά παραγγελία προς τον συνθέτη της Φιλαρμονικής Εταιρείας του Λονδίνου, το 1817, η οποία στη συνέχεια δεν ευοδώθηκε. Δώδεκα χρόνια μετά την ολοκλήρωση της Όγδοης Συμφωνίας, ο Μπετόβεν άρχισε να δουλεύει το νέο του έργο το 1818 και το ολοκλήρωσε το 1824. Έξι χρόνια για τη σύνθεση ενός κολοσσιαίων διαστάσεων έργου δεν ήταν και μεγάλο διάστημα, δεδομένων και των έντονων προβλημάτων κωφότητας που αντιμετώπιζε.
Στο μυαλό του από το 1793 στριφογύριζε η μελοποίηση του ποιήματος του Φρίντριχ Σίλερ «Για τη Χαρά» ή όπως το γνωρίζουμε «Ωδή στη Χαρά». Ήδη είχε κάνει κάποιες απόπειρες, αλλά η σύνθεση της «Ενάτης» του έδωσε την ευκαιρία να επιχειρήσει κάτι μοναδικό μέχρι τότε, να ενσωματώσει φωνητική μουσική σε ένα συμφωνικό έργο.
Στα τρία πρώτα μέρη της Συμφωνίας («Allegro ma non tropo, un poco maestoso», «Molto Vivace», «Adagio molto e cantabile») δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερες δυσκολίες, αλλά το τέταρτο («Presto… Prestissimo») που θα περιείχε και το ποίημα του Σίλερ, τον δυσκόλεψε αρκετά. Άλλωστε, το τέταρτο μέρος είναι από μόνο μία Συμφωνία με τέσσερα διακριτά μέρη που εκτελούνται χωρίς διακοπή.
Ο Μπετόβεν επιθυμούσε η πρεμιέρα της «Ενάτης» να δοθεί στο Βερολίνο και όχι στη Βιέννη, όπως τον προέτρεπαν φίλοι και χρηματοδότες, επειδή το έργο ήταν αφιερωμένο στον Πρώσσο βασιλιά Φρειδερίκο - Γουλιέλμο τον 3ο και ο ίδιος δεν συμφωνούσε με το μουσικό κλίμα της πρωτεύουσας των Αψβούργων. Τελικά, πείσθηκε και η πρεμιέρα της «Ενάτης» δόθηκε τη Δευτέρα 7 Μαΐου του 1824 στο κατάμεστο «Κερντνερτορτεάτερ» της Βιέννης.
Η συναυλία περιελάμβανε ακόμη αποσπάσματα από τη «Missa Solemnis» και την εισαγωγή «Die Weihe des Hauses». Εκτός του αρχιμουσικού Μίκαελ Ουμλάουφ, που διηύθυνε τη συναυλία, στη σκηνή βρισκόταν και ο κωφός Μπετόβεν. Η κοινή συνύπαρξη των δύο επί σκηνής είχε αποδειχθεί καταστροφική σε μια γενική πρόβα της όπερας Φιντέλιο πριν από δύο χρόνια. Έτσι, ο Ούμλαουφ είπε στους μουσικούς και τους μονωδούς να αγνοήσουν τις υποδείξεις του Μπετόβεν και να υπακούουν μόνο σ' αυτόν.
Η συναυλία κύλησε ομαλά και το νέο έργο φαίνεται ότι ενθουσίασε το ακροατήριο, που ξέσπασε σε επευφημίες και χειροκροτήματα στο φινάλε. Ο κουφός Μπετόβεν, με γυρισμένη την πλάτη στο κοινό και προσηλωμένος στο έργο, φυσικό ήταν να μην καταλάβει τίποτα. Όταν η κοντράλτο Καρολίν Ούνγκερ τον βοήθησε να στραφεί προς το ακροατήριο και να αντιληφθεί τις αντιδράσεις του, συγκινήθηκε βαθύτατα.
Η παρουσίαση της «Ενάτης» αποδείχτηκε θρίαμβος για τον Μπετόβεν. Δέχθηκε πέντε μπιζαρίσματα, γεγονός που θεωρήθηκε απαράδεκτο έως και απρεπές για ένα κοινό θνητό, καθώς οι ανάλογες τιμές προς τον βασιλιά δεν ξεπερνούσαν τα τρία μπιζαρίσματα. Παρά την αποδοχή του κόσμου, το έργο δέχθηκε χλιαρές έως αρνητικές κριτικές κι έτσι στην επανάληψη της συναυλίας στις 23 Μαΐου, το θέατρο ήταν μισογεμάτο.
Τη σφραγίδα τους στην Ενάτη Συμφωνία έχουν βάλει μεγάλοι μαέστροι: Βίλχελμ Φουρτβέγκλερ, Αρτούρο Τοσκανίνι, Όττο Κλέμπερερ, Μπέρναρντ Χάιτνικ, Καρλ Μπεμ, Ραφαέλ Κούμπελικ, Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν, Λέοναρντ Μπερνστάιν, Τζον Ελιοτ Γκάρντινερ, Σάιμον Ρατλ, οι οποίοι διηύθυναν σπουδαίες ορχήστρες: Φιλαρμονική Βερολίνου, Φιλαρμονική Βιέννης, Συμφωνική Ορχήστρα του NBC, Συμφωνική της Νέας Υόρκης, Συμφωνική της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, Συμφωνική του Κλίβελαντ και Φιλαρμόνια του Λονδίνου.
Η «Ενάτη Συμφωνία» είναι ένα από τα γνωστότερα έργα της κλασικής μουσικής, με πολλές διασκευές για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τη λαϊκή μουσική. Ένα τμήμα της και συγκεκριμένα η «Ωδή στη Χαρά» στην οργανική διασκευή του Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν είναι ο επίσημος ύμνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κυκλοφορεί ως αστικός μύθος ότι η χωρητικότητα του CD στα 74 λεπτά προσδιορίστηκε από τη διάρκεια της «Ενάτης», που είναι γύρω στα 71 λεπτά. Θρυλείται ότι ήταν μια πρόταση του μαέστρου Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν προς τον πρόεδρο και συνιδρυτή της SONY Ακίο Μορίτα για να ακούγεται το έργο χωρίς διακοπή.
/www.sansimera.gr/articles/257#ixzz3ZSI7gFsx
Η ιστορία της SONY
58
Η SONY είναι Ιαπωνική πολυεθνική εταιρεία, που δραστηριοποιείται κυρίως στους τομείς της παραγωγής ηλεκτρονικών ειδών (καταναλωτικών και επαγγελματικών) και της ψυχαγωγίας. Κατέχει την 89η θέση στη λίστα του περιοδικού Fortune με τις 500 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου από άποψη τζίρου (79,2 δισ. δολάρια το 2012).
Ως ημερομηνία ίδρυσης της εταιρείας αναφέρεται η 7η Μαΐου 1946, όταν ο 38χρονος μηχανικός Μασάρου Ιμπούκα (1908-1997) άνοιξε στο ερειπωμένο από τους βομβαρδισμούς Τόκιο ένα κατάστημα επισκευής ραδιοφώνων. Τον επόμενο χρόνο συνεταιρίστηκε με τον κατά πολύ νεώτερο συνάδελφο και φίλο του Ακίο Μορίτα (1921-1999) και ίδρυσαν την «Εταιρεία Τηλεπικοινωνιακών Εφαρμογών του Τόκιο» (Tokyo Tsushin Kogyo), που γρήγορα κέρδισε την αναγνώριση εντός των συνόρων, επειδή κατασκεύασε το πρώτο μαγνητόφωνο.
Στις αρχές της δεκαετίας του '50 ο Ιμπούκα πληροφορήθηκε ότι στα εργαστήρια της Bell στις ΗΠΑ ανακαλύφθηκε το τρανζίστορ (κρυσταλλοτρίοδος στα ελληνικά), που έφερε επανάσταση στην ηλεκτρονική. Ταξίδεψε στις ΗΠΑ και έπεισε τους ιθύνοντες της Bell να δώσουν τα δικαιώματα της εφεύρεσής του στην εταιρεία του. Παρότι οι αμερικανικές εταιρείες Regency Electronics και Texas Instruments ήταν αυτές που κατασκεύασαν το πρώτο ραδιόφωνο με τρανζίστορ, στην Tokyo Tsushin Kogyo των Ιμπούκα και Μορίτα χρεώνεται η κατασκευή του πρώτου εμπορικά επιτυχημένου ραδιοφώνου.
Τα μοντέλα TR-72 και TR-63 γνώρισαν μεγάλη επιτυχία έξω από τα σύνορα της Ιαπωνίας (ειδικά στη δύσκολη αγορά των ΗΠΑ) και βοήθησαν στην εκτόξευση της εταιρείας. Ήταν τα μέσα της δεκαετίας του '50, όταν η αμερικανική νεολαία άρχιζε να αγοράζει μαζικά φορητά τρανζιστοράκια. Ο Ιμπούκα και ο συνεταίρος του Μορίτα αποφάσισαν τότε να αλλάξουν το όνομα της εταιρείας τους από Tokyo Tsushin Kogyo στο δυτικοποιημένο Sony, καθώς πλέον ο μεγαλύτερος όγκος των πωλήσεων της εταιρείας τους προερχόταν από το εξωτερικό και κυρίως από τη Βόρειο Αμερική. Η ονομασία SONY είναι συνδυασμός της λατινικής λέξης «sonus» (ήχος) με τη λέξη της αγγλικής αργκό «sonny» (έξυπνος και ευπαρουσίαστος νεαρός άνδρας).
Οι ιδρυτές της SONY, Μορίτα (δεξιά) και Ιμπούκα, το 1961.
Η Sony βοήθησε καθοριστικά στην εξαγωγική έκρηξη της Ιαπωνίας τις δεκαετίες του '60, του 70' και του '80, ενώ με την ποιότητα των συσκευών της άλλαξε την αντίληψη του κόσμου για τα «made in Japan» προϊόντα. Το 1971 ο εκ των ιδρυτών της Μασάρου Ιμπούκα αποχώρησε λόγω ηλικίας και η διεύθυνση της εταιρείας πέρασε στα χέρια του Ακίο Μορίτα. Στα μέσα της δεκαετίας του '70 παρουσίασε το μοντέλο CRF-320A, το πρώτο ραδιόφωνο με ψηφιακή μπάντα.
Στις αρχές της δεκαετίας του '80, όμως, οι πωλήσεις της Sony πήραν την κατιούσα, εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Οι αναλυτές προέβλεπαν την εξαφάνισή της από τον εταιρικό χάρτη. «It's over for Sony» έγραψαν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης. Τη διέσωσαν μία σειρά από καινοτόμα και επιτυχημένα εμπορικά προϊόντα, όπως το CD (Compact Disc), το Walkman (το πρώτο φορητό κασετόφωνο) και αργότερα η παιγνιδομηχανή Playstation. Το 1988 η Sony επεκτάθηκε σημαντικά στο χώρο της ψυχαγωγίας, με την εξαγορά της δισκογραφικής εταιρείας CBS και της κινηματογραφικής εταιρείας Columbia Pictures.
Το 1994, ο Μορίτα αποχώρησε με τη σειρά του από την εταιρεία, όταν υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα τένις. Τον αντικατέστησε ο ηλεκτρομηχανολόγος και τραγουδιστής της όπερας Νόριο Όγκα (1930-2011), ο οποίος είχε συνεισφέρει τα μέγιστα στην κατασκευή του CD. Η επέκταση των δραστηριοτήτων της SONY σε τομείς όπως ο χρηματοπιστωτικός, ο ασφαλιστικός, η κινητή τηλεφωνία κ.ά, δεν υπήρξε πάντα επικερδής. Από τις αρχές του 21ου αιώνα η εταιρεία βρίσκεται σε καθοδική πορεία, την οποία πολλοί αναλυτές θεωρούν μη αναστρέψιμη.
Το 2005 το τιμόνι της SONY ανέλαβε για πρώτη φορά ένας μη Γιαπωνέζος, ο Άγγλος δημοσιογράφος και παραγωγός Χάουαρντ Στρίνγκερ, με επιτυχημένη θητεία στη δισκογραφική CBS τα προηγούμενα χρόνια. Ο Στρίνγκερ προσπάθησε να επικεντρωθεί στην παραγωγή ηλεκτρονικών προϊόντων και στην πώληση των περιφερειακών δραστηριοτήτων της εταιρείας, την οποία συνδύασε με περικοπή χιλιάδων θέσεων εργασίας. Παρά τις κάποιες επιτυχίες του, ο ιαπωνικός κολοσσός της ηλεκτρονικής συνεχίζει να παρουσιάζει αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα.
Σύμφωνα με στοιχεία του 2012, η SONY είναι τρίτη σε μέγεθος κατασκευάστρια τηλεοράσεων στον κόσμο και από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ημιαγωγών. Στις καινοτομίες που παρουσίασε κατά καιρούς η εταιρεία συμπεριλαμβάνονται το DVD, οι κάρτες μνήμης (memory stick), o δίσκος blu-ray και το MiniDisc. Από τα πιο επιτυχημένα της προϊόντα είναι οι τηλεοράσεις BRAVIA και οι φορητοί υπολογιστές VAIO.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/619#ixzz3ZSJ4OOJt
Ο γιατρός Γιάννης Παπαδόπουλος
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Παρασκευή
8/5
03:00 
19°C
46%
3 Μπφ ΒΔ
16 Km/h 
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ 
09:00 
20°C
64%
3 Μπφ BA
16 Km/h 
ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ 
15:00 
27°C
37%
3 Μπφ NA
16 Km/h 
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ 
21:00 
20°C
62%
2 Μπφ NA
9 Km/h 
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ 
Οι σημερινές μας φωτογραφίες είναι αφιερωμένες στους Λιδορικιώτες γιατρούς και θα τις βρείτε στην “ ΤΡΑΠΕΖΑ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ “ photolidoriki.blogspot.com
Θανάσης Λαλαγιάννης πάνω στο άλογό του και με φόντο τον τοίχο της εκκλησίας κάποιου χωριού ( μάλλον της Πενταγιούς ) . Φωτογραφία της δεκαετίας του '30 .
Κώστας Σφέτσος , έφιππος , στο προαύλιο της Ζωοδόχου Πηγής . Φωτογραφία της δεκαετίας του '30 .
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ
ΕΚΤΟΣ…ΟΡΙΩΝ ..
Έχει περάσει κάθε ανεκτό όριο η άθλια κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τα περίφημα ..” ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΒΟΟΕΙΔΉ “ του Δήμου μας , αγαπημένοι μου φίλοι , καθημερινά μας τηλεφωνούν χωριανοί και φίλοι απ’ το χωριό μας , αναφέροντάς μας τα....” γελαδοκατορθώματα “ δηλαδή τι κάνουμε τελικά ; Απλά περιγελάμε τη θλιβερή μας καθημερινότητα , έτσι όπως μας την έχουν κάνει οι Δημοτικοί μας άρχοντες , που έχουν διαλέξει την..καλύτερη μέθοδο αντιμετώπισης των Λιδορικιώτικων προβλημάτων που παραέχουν…συσσωρευτεί την τελευταία τετραετία και όχι μόνον ..
Βέβαια , το πρόβλημα των γελαδιών προϋπήρχε της τωρινής Δ.Α , αλλά επί της θητείας της “ φούντωσε “ και πήρε περίεργες , διασυνδέσεις και..διαδρομές , αποκτώντας και..περίεργη ασυλία ..Τίποτα απολύτως ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ δεν έγινε φίλοι μου , στην τετραετία που πέρασε , και κάποια πρόστιμα που “ έπεσαν “ για λόγους εντυπωσιασμού και..” στάχτης στα μάτια μας “ απλά…σιτεύουν “ σε κάποια συρτάρια και οι υπόλογοι..τρίβουν την κοιλιά τους ..
Για την καθυστέρηση αυτή , υπάρχουν φυσικά “ ΕΥΘΥΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΟΒΑΡΕΣ “ , αλλά αυτά όλα ανήκουν σε άλλη ιστορία , η σειρά της οποίας δεν θα αργήσει να έρθει …προς το παρόν , οι Λιδορικιώτες πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα , και να μπορέσουμε να δούμε με ποιον ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΊΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ,..ΛΑΙΛΑΠΑ..
Βασικός υπεύθυνος για το χάλι που επικρατεί είναι φυσικά η Δ.Α , που δεν κάνει ΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΕΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΆ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΣΦΑΛΊΣΕΙ , ΌΠΩΣ ΈΧΕΙ ΥΠΟΧΡΈΩΣΗ ΜΙΑ ΉΡΕΜΗ , ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΏΠΙΝΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑ ..αντ’ αυτών όμως τι έχει κάνει η Δ,Α ; ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ , ΕΦΤΙΑΞΕ ΜΙΑ ..ΓΕΛΑΔΟΕΠΙΤΡΟΠΗ , ΜΕ ΜΈΛΗ , ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ , ΑΠ’ ΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑΚΆ ΧΩΡΙΆ ΠΟΥ ΜΆΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΓΕΛΑΔΟΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ..κι’ αφού λοιπόν έφτιαξαν αυτή την επιτροπή , της πέταξαν το..”μπαλάκι “ και έτσι , ισχύει πια κι’ εδώ η παλιά..”πολιτικάντικη ρήση “ που λέει : ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ..” ΠΝΙΞΕΙΣ “ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ , ΠΑΡΑΠΑΜΨΕ ΤΟ ΣΕ ΜΙΑ ..ΕΠΙΤΡΟΠΗ ..η εύκολη δηλαδή και..” αναπαυτική “ μέθοδος που πολύ..πετυχημένα εφαρμόζει η Δ.Α μας ..
Μεθοδικά λοιπόν , και αφού συμβουλευτούμε νομικούς , θα αρχίσουμε και εμείς το πόλεμό μας με τα νομικά μέσα που διαθέτουμε , πάντως αυτό το χάλι δεν πρόκειται να συνεχιστεί , το καλοστημένο δηλαδή παραμύθι της “ Επιτροπής “ γιατί ια παραμύθι πρόκειται , που έστησε η Δ.Α , στδεν πρέπει να μας ρίξει στάχτη στα μάτια , όχι βέβαια , διότι λένε τάχαμου τάχαμου , πως όταν βλέπουμε στο χωριό μας γελάδια , αυτό βέβαια γίνεται καθημερινά , μέρα νύχτα , θα τηλεφωνάμε στον επικεφαλής της Γελαδοεπιτροπής , που εδρεύει κάπου στα παραλιακά , και αυτός είναι υποχρεωμένος να ανεβαίνει επάνω στο Λιδορίκι και να εφαρμόζει τα εκ του Νόμου προβλεπόμενα , πάντως εμείς γνωρίζουμε ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ , πως ο Πρόεδρός μας Κ.Κουτσούμπας έχει τηλεφωνήσει πολλές φορές ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ , τελικά μόνο οι ομαδικές μηνύσεις ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΘΑ ΛΥΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ .
ΓΙ’ αυτό λοιπόν συγκεντρώσαμε όλα τα στοιχεία που αφορούν στην Επιτροπή αλλά και τα γελάδια , θα τα δημοσιεύσουμε και αφού είμαστε πια ΕΤΟΙΜΟΙ , ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙ Ο ΧΟΡΌΣ …ΤΩΝ …” ΓΕΛΑΔΙΩΝ “ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ …
Λίγη υπομονή και όλα θα πάρουν το δρόμο τους ..
Μέχρι τότε , να είστε όλοι καλά
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …..Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment