ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

Στου καφενείου του βουερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
       *****
Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.
        *****
Ξέρει που γέρασε πολύ το νοιώθει, το κυττάζει
Κ' εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.
       ******
Και συλλογιέται η Φρόνησις πως τον εγέλα˙
και πως την εμπιστεύονταν πάντα - τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε "Αύριο. Έχεις πολύν καιρό"
        *****
Θυμάται ορμές που βάσταγε˙ και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.
         ****
...... Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Χρόνια  τώρα , φίλοι  μου κάθε  τόσο , στη ..Συλλογική  εφημερίδα  της  Πεντάπολης , ενός διπλανού  χωριού  μας , διάβαζα τον παρακάτω  στίχο , που  έβαζε σαν..επικεφαλίδα ο..” χρονογράφος (!!! )..στο  κείμενό  του ..
“Στου καφενείου του βουερού το μέσα μέρος “
..και  δεν  σας  κρύβω , πως  μου  έκανε  εντύπωση , που  ο  ..χρονογράφος , δεν  ανέφερε ποτέ την  πηγή  του .
   Απόψε  όμως , που  έτυχε  να  πέσω  πάνω  στο..ποίημα του  Καβάφη , σκέφτηκα να  το  δημοσιεύσω για  να  δω αν  θα  εξακολουθήσει  να υο  κάνει , για  να  δούμε  λοιπόν ….

  Καλό  σας  ξημέρωμα ….Κ.Κ.-