K Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι ‘66..

 

Μη με φιλάς στα μάτια μου ‘χες πει,θυμάσαι;

κι’ ήταν ακόμα στα μισά το καλοκαίρι,

την άλλη άνοιξη , ποιός άραγε το ξέρει,

που τάχα θα ‘μαι εγώ , κι’εσύ που θα ‘σαι.

****

Πεθαίνει η αγάπη το χειμώνα,μου ‘πες,χάνεται,

και κάποια άλλη, με την άνοιξη γεννιέται, .

κάθε παλιός καημός περνάει…ξεχνιέται,

σαν η καρδιά σε άλλα δίχτυα πιάνεται…

****

Και ‘κείνο το καυτό τ΄Αυγούστου απόγευμα,

που όλα τα πύρωνε η ανάσα σου τριγύρω,

απ’του κορμιού σου, μεθυσμένος,τ΄άγιο μύρο,

έγειρα και σε φίλησα ,στο πορφυρένιο λιόγερμα.

****

Ένα σου δάκρυ,τότε,καστανό,ακριβό πετράδι,

κύλισε στα βουβά, τα βουρκωμένα σου τα μάτια,

κι’ όλα τα νεκρωμένα,του κορμιού μου, τα κομμάτια,

πήραν ζωή, με μιας,απ΄τής ανάσας σου το χάδι.. ; .

****

.

Πέρασαν χρόνια,κύλησε η ζωή,μα μένει ακόμα,

μεσ’στη ψυχή, ολοζώντανο,τ’απόγευμα εκείνο,

κι’ενώ, της περασμένης μου ζωής, τα πάντα σβήνω,

η φλόγα εκείνου του φιλιού, μου καίει το στόμα……..K.K.-

Αθήνα 080506

Σ Υ Λ Λ Ο Γ Η : “ ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ  ΣΤΗ  ΖΩΗ ..”

Λιδορίκι   2010