Ο Τάσος , έμαθε την τέχνη της ζαχαροπλαστικής μαζί με τον Θύμιο Καψάλη στο μεγαλύτερο , την εποχή εκείνη , ζαχαροπλαστείο της Αθήνας του “ ΖΑΒΟΡΊΤΗ “ , στην πλατεία Συντάγματος και το 1930 , αποφάσισαν με τον Θύμιο Καψάλη και άνοιξαν το πρώτο Λιδορικιώτικο ζαχαροπλαστείο η “ Δωρίς “ στο οίκημα που τώρα είναι τα γραφεία του Δήμου , στην παλιά ΔΟΥ .
Το πρώτο Λιδορικιώτικο ζαχαροπλαστείο , αρίστερά ο Τάσος Καντάς και δεξιά ο Θύμιος Καψάλης , δύο αγαπημένοι φίλοι , συνεργάτες που έγιναν και κουμπάροι .
Διαβάστε και μία παλιά σχετική μας ανάρτηση , για το πρώτο Λιδορικιώτικο “ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ “ που έγινε στα 1930 !!!
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΟ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ .
Δεκαετία του ‘50 , οι Λιδορικιώτισσες έχουν στήσει γλέντι στο Αλωνάκι , μπροστά στο ζαχαροπλαστείο του Ευθ. Καψάλη , που ήταν και το πρώτο που έγινε στο Λιδορίκι . Πρώτη στο χορό η Ελένη Δούκα – Δρόσου και την κρατάει η αξέχαστη Αγγελική ( Κικούλα ) Καψάλη .
TO ΠΡΩΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ .
Το πρώτο Λιδορικιώτικο Ζαχαροπλαστείο είναι γεγονός , σωτήριον ..έτος 1930 , δυο φίλοι ο Τάσος Καντάς κι' ο Θύμιος Καψάλης ξεκίνησαν με αγάπη και μεράκι αυτή την προσπάθεια , η περιγραφή του μπάρμπα Γιώργου , πιο κάτω , τα λέει όλα .
Το ιστορικό του πρώτου Λιδορικιώτικου Ζαχαροπλαστείου το βλέπει κανένας διαβάζοντας τη γλαφυρότατα περιγραφική επιστολή , σχετικά με το πρώτο Λιδορικιώτικο Χριστουγεννιάτικο δέντρο , είναι γραμμένη από ένα αγαπημένο μας μπάρμπα , ξάδερφο της μάνας μας , τον Γεώργιο Νικ. Πέτρου , Ταλτογιώργο , ένα γνήσιο Λιδορικιώτη , συγκεκριμένα Βαρουσιώτη , που έζησε για πολλά χρόνια στην Αμερική , και επέστρεψε στο χωριό μας όπου περνάει όμορφα κι' ωραία . Η επιστολή αυτή είναι γραμμένη το 1983 , απ'το...Αμέρικα , και απευθύνεται στον Γιώργο Καψάλη , διαβάστε κι' απολαύστε :
" Αγαπητέ μου Γιώργο .
Με την εφημερίδα σου το " Λιδωρίκι ", που λαβαίνω εδώ στο Σικάγο , με φέρνεις πάντα κοντά στη γενέτειρά μου και μου ξαναζωντανεύεις τα παιδικά μου χρόνια .
Με το " Γράψτε εσείς το Χριστουγεννιάτικο Τεύχος ", μου θύμισες το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο που έκαμε την εμφάνισή του στο Λιδωρίκι . Και είναι τόσο χαραγμένο το γεγονός στο μυαλό μου , που θυμάμαι πότε ακριβώς έγινε αυτό : Προ πενηντατριών χρόνων , το 1930 .
Τότε , ο μακαρίτης ο πατέρας σου , μαζί με τον Τάσο Καντά είχαν ανοίξει το ζαχαροπλαστείο , λίγα μέτρα μακριά από το Δημοτικό Σχολείο , στο κτίριο του Κωσταντέλλου - του Κώστα Πέτρου. Ο Θύμιος ο Καψάλης και ο Τάσος Καντάς , είχαν μάθει τη ζαχαροπλαστική στην Αθήνα , στο φημισμένο , τότε , ζαχαροπλαστείο " Ζαβορίτη ", που ήταν στο κέντρο της Αθήνας , στη δυτική πλευρά της Πλ. Συντάγματος .
Και οι δυο τότε ήταν , δραστήριοι εικοσιπεντάρηδες και τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1930 έφτιαξαν το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο . Πιστεύω , δε , πως ήταν το πρώτο , γιατί μας πήγε ο δάσκαλος να το δούμε , γιατί πρωτύτερα ξέραμε το τι είναι χριστουγεννιάτικο δέντρο μόνο από φωτογραφίες !...
Όσες μέρες το είχαν στη βιτρίνα , καθόμαστε ώρες ολόκληρες και το κοιτάζαμε . Και μαζί με τα παιδιά , κάθονταν και μεγάλοι . Και θυμάμαι ένα Κωσταριτσιώτη ή Βοστιν'τσιώτη , που αναρωτήθηκε όλο έκπληξη " Μπα , του κακόμοιρου του διντράκι . Πως φύτρουσι μέσα στου μαγαζί ; ".
Το δέντρο το είχαν φτιάξει με τέτοια τέχνη , που νόμιζες πως ήταν έλατος χιονισμένος ! Τούχαν ρίξει σκόνη ζάχαρης από πάνω και είχαν κρεμάσει και κουραμπιέδες μισοφέγγαρα και ήταν ακριβώς σαν χιονισμένος έλατος . Δίπλα , είχαν χτίσει μια φάτνη με λουκούμια και για σκεπή είχαν βάλει σοκολάτες που έμοιαζαν με κεραμίδια . Ήταν κι' εκείνο με τέτοια τέχνη μαστορεμένο , που φάνταζε σαν αληθινό .
Μπροστά στη φάτνη ήσαν οι μπακλαβάδες και τα καταίφια που για μας , τότε , ήσαν απλησίαστα . Άν θάτρωγε κανείς καταίφι τις εποχές εκείνες , ήταν σα να έπιασε Λαχείο . Εγώ πάντως , δεν έπιασα ποτέ τέτοιο λαχείο !...Αργότερα που ο Θύμιος παντρεύτηκε την Κικούλα - με την οποία είμαστε τρίτα ξαδέρφια - του έκανα το συγγενή και μούδινε μερικές καραμέλες . Φυσικά , καταλάβαινε ο μακαρίτης γιατί διαφήμιζα τη συγγένεια....
Πιστεύω , πολλοί συμμαθητές μου θα θυμηθούν το δέντρο του Καψάλη . Και τι εποχές εκείνες... " .
Λογοτεχνική η περιγραφή του αγαπητού μας μπάρμπα Γιώργου , ολοζώντανη , συναρπαστική , και μετά από 25..χρόνια παραμένει δροσερή και γάργαρη , να ‘σαι καλά μπάρμπα Γιώργο , να σε καμαρώνουμε .....
Καλό σας βράδυ και καλές γιορτές
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …..Κ.Κ.-
Αυτό λοιπόν είναι το γράμμα του μπάρμπα Γιώργου , τα λέει όλα , και τόσο καλά , που δεν μπορεί κανένας να συμπληρώσει κάτι …
Ας είναι αναπαυμένος ….
Ας βάλουμε όμως τα πράγματα στη σωστή τους θέση .
Εκείνη την εποχή , προπολεμικά στη δεκαετία του 20 και 30 , δυο νεαροί δεκαπεντάχρονοι φίλοι Δωριείς , ο Θύμιος Καψάλης , απ’ το Λιδορίκι και ο Τάσος Καντάς , απ’ το Κροκύλειο , αφού έμαθαν την τέχνη της Ζαχαροπλαστικής , στο καλύτερο Ζαχαροπλαστείο της Αθήνα , “ ΤΟΥ ΖΑΒΟΡΊΤΗ “ , πήραν την απόφαση και το 1930 άνοιξαν το πρώτο Λιδορικιώτικο Ζαχαροπλαστείο , “ Η ΔΩΡΙΣ “ , άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου … 
Το μαγαζί εγκαταστάθηκε στο ισόγειο του κτηρίου που ήταν παλιά ΔΟΥ , στο Παπαγιανναίϊκο , αριστερά στη φωτογραφία ο Τάσος Καντάς και δεξιά ο Θύμιος Καψάληςκαι είχε πολλή δουλειά , αφού τα γλυκά όλα γίνονταν στο Λιδορίκι .
Εδώ λοιπόν , σ’ αυτό το μαγαζί…” φύτρωσε “ και το πρώτο Λιδορικιώτικο Χριστουγεννιάτικο δέντρο , όπως ολοζώντανα το περιγράφει ο μπάρμπα Γιώργος ο Τάλτας .
Το ζαχαροπλαστείο έμεινε στη θέση αυτή για αρκετά χρόνια , οπότε μεταφέρθηκε στο καινούργιος κτήριο που έφτιαξε ο Θύμιος Καψάλης , το οποίο όμως γρήγορα , λόγω της καταστάσεως και επειδή είχε ταράτσα , ενοικιάστηκε στην Χωροφυλακή , και δεν θα ‘ταν υπερβολή αν λέγαμε πως αυτό κράτησε το Λιδορίκι λεύτερο . 
Στο καινούργιο λοιπόν κτήριο , το μαγαζί , λόγω της καταστάσεως έκλεισε και το οίκημα ενοικιάσθηκε στην Χωροφυλακή , ενώ όπως θα φαίνεται καθαρά στη φωτογραφία του 1953 , στις τέσσερις γωνίες της ταράτσας είχαν χτιστεί πολυβολεία .
Έτσι λοιπόν η οικογένεια Ευθ. Καψάλη , μετακόμισε στην …Αθήνα , μέχρι να ..στρώσουν τα πράγματα και επέστρεψε πλέον το 1948-49 , ανοίγοντας τώρα πια ζαχαροπλαστείο στο Αλωνάκι , στο Μαραζαραίϊκο , που εν τω μεταξύ είχε αγοράσει ο Βασ. Φαλίδας , απ’ το Σεβεδίκο .
Μεσολάβησε ο θάνατος του πατέρα μας , το 1955 , και το μαγαζί διατηρήθηκε μέχρι το τέλος του 1963 μ οπότε αγοράστηκε απ’ τον Φαλίδα και διατηρήθηκε για αρκετά χρόνια , μέχρι το θάνατο του αείμνηστου Θανάση Φαλίδα .
Από κει και πέρα άρχισε η φθορά του , με αποτέλεσμα να μείνει για αρκετό διάστημα κλειστό και μετά να ανοίξει αλλά με άλλη ..μορφή , μέχρι που έκλεισε οριστικά και τώρα ανοίγει σαν καθαρό ζαχαροπλαστείο με το εργαστήριό του , που θα εξυπηρετεί τις Δωρικές ανάγκες . 
Πολλά έχουμε να πούμε αγαπημένοι μου φίλοι για τον τρόπο ..λειτουργίας των καταστημάτων την εποχή εκείνη , αλλά αυτά σε μια άλλη μας …ανάμνηση….
Οι παρακάτω φωτογραφίες δίνουν μι εικόνα του πως είναι σήμερα το Αλωνάκι . 
Αυτό λοιπόν είναι το ιστορικό του πρώτου Λιδορικιώτικου ζαχαροπλαστείου .
Καλή σας μέρα , να περνάτε καλά
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …..Κ.Κ.
Παναγιώτα Αναστ. Καντά 
Ασπασία Α.Καντά 
Αναστάσιος Καντάς 
Αλέξανδρος Α. Καντάς
H Aσπασία γεννήθηκε το 1940 και τα έγγραφα αυτά είναι καταγραφές των αλλοδαπών που περνάγαν από τον Καναδά στις ΗΠΑ μέσω του λιμανιού του Ντητρόιτ
Καλό σας βράδυ ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment