ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΗ ΔΗΜ. ΚΡΙΚΕΛΑ

 

 ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ  ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ  ΚΑΙ  ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ .  1919-22

Με πολύ..κόπο , απο..κρυπτογραφούμε , αγαπημένοι μας φίλοι , το ημερολόγιο του αξέχαστου μπάρμπα Μήτσου , και σας το δίνουμε , βεβαιώνοντάς σας , πως γίνεται όσο πιό..πιστή μεταφορά είναι μπορετή .

 

                                        - 1 -

“  Μάρτιος  1919

   Τον Μάρτιον του 1919 και 12 του μηνός , εκατετάγην στρατιώτης  εις το 5/22 Σύνταγμα Χαλκίδος , και εις Χαλκίδαν εμείναμε μέχρι τας 18 Απριλίου , όπου αναχωρήσαμε ατμοπλοϊκώς δια Θεσσαλονίκην . Εις Θεσσαλονίκην επήγαμε και μείναμε εις την θέσην Αγίας Παρασκευής , υπό αντισκήνων .

   Εις Θεσσαλονίκην εμείναμε μέχρι την 11η  Ιουνίου , που μας έστειλαν σε διάφορα Συντάγματα όπου με άλλους συναδελφούς μου και πατριώτας μας έστείλανε εις την 9ην Μεραρχίαν και εις το 26ον Σύνταγμα πεζικού οπού έμεινε εις το Κιλκίς . Από Θεσσαλονίκην εφύγαμε σιδηροδρομικώς και την ιδίαν ημέραν εφθάσαμεν εις Κιλκίς , εις μίαν ωραίαν κωμόπολην .

   Εις το Κιλκίς εμείναμεν μέχρι αρχάς Ιουλίου όπου εφύγαμε πορεία διά Δοϊράνη και μετά δύο ημερών πορεία εφθάσαμεν εις ένα χωρίον εις την παραλίαν της λίμνης Δοϊράνης , ονομαζόμενον Σούρλοβο . Εις το Σούρλοβο εμείναμε μέχρι την 20 Αυγούστου καθ’ ότι αναχωρήσαμε πορευόμενοι διά την Δυτικήν Θράκην , καθ’ οδόν περάσαμε από διάφορα χωριά , Άνω Πορόϊα και κάτω Πορόϊα .

   Μεσημέρι εφθάσαμε εις Δεμίρ Ισάρ διελθόντες την γέφυραν του Στρυμώνος και φθλασαμε εις Μπούκια τας 26 Αυγούστου όπου και κατασκηνωθήκαμε και τα άλλα Συντάγματα της 9ης Μεραρχίας επήγαμε εις διάφορα φυλάκια Βουλγαρικά , εις Μπούκια το Σύνταγμά μου έμεινε μέχρι τας 14  Σεπτεμβρίου όπου έφυγε διά Ξάνθη , εγώ δε ασθένησα και έμεινα εις αναρρωτήριον και μετά πήγα εις Νοσοκομείον Δράμας και πήρα άδεια 40 ημέρες και την 18 Οκτωβρίου ήλθα εις την Πατρίδα μου γερός , τας 18 Οκτωμβρίου επήγα εις το χωριό μου και μετά λήξην επήγα εις Λαμίαν εις το Φρουραρχείον και απο εκεί με έστειλανε εις Χαλκίδα όπου μετά από 4 ημέρες έφυγα δια Θεσσαλονίκην σιδηροδρομικώς και εις τα έμπεδα Θεσσαλονίκης έμεινα άλλες 4 ημέρες εις τα έμπεδα και μετά έφυγα διά το Σύνταγμά μου όπου έμεινε εις Δράμα , αλλά από το 26ο Σύνταγμα έγιναν μεταθέσεις και επειδή εμείς ανήκαμε εις τα Ευζωνικά μας εστείλανε εις το 3/40 Σύνταγμα Ευζώνων της ιδίας Μεραρχίας όπου έμεινε εις το χωρίον Γενί –κιοϊ , έξω της Ξάνθης .

 

   “ Προσκολληθής εις το 3/40 Ευζώνων  τας 10 Ιανουαρίου 1920 εις την 3ην Πολυβολαρχίαν εις το Γενί –κιοϊ εμέναμε εις τα οικήματα . Εις το Γενί-κιοϊ εμείναμε μέχρι τας 7 Μαρτίου , όπου τας 7 Μαρτίου εφύγαμεν δια φυλάκια της σιδηροδρομικής γραμμής από Γενί-κιοϊ μέχρι Δράμας και ο λόχος μου έτυχε εις το φυλάκιον έξωθεν της Δράμας εις το χωρίον Τσατάλτσα .

Αλλά και εις τα φυλάκια δεν εμείναμε και πολλές ημέρες , τας 15 Μαρτίου μας αντικαταστήσανε από την Μεραρχία Σερρών και εμείς εφύγαμε πάλι δια τα μπούκια και μετά 10 ημέρες , τας 25 Μαρτίου , του Ευαγγελισμού εφύγαμε δια την Ξάνθην και μετα δυο ημέρες εφθάσαμε εις Ξάνθην και εστρατονιστήκαμε εις τα δύο μεγάλα Μοναστήρια ,  που υπάρχουν δεξιά κι’ αριστερά της  Ξάνθης .

Εκεί εμείναμε ολίγας ημέρας με τους καλογήρους και μετά επήγαμε και κατασκηνώσαμε εις το άκρον της πόλεως και περάσαμε και το Πάσχα εκεί .

   Τας 15  Μαίου έρχεται διαταγή να φύγουμε δια την Ανατολικήν Θράκην οπού την ίδιαν ημέραν εμπήκαμε εις το τραίνον δια Θράκην , από Ξάνθης μέχρι της αποβιβάσεως περάσαμε τους διάφορους σταθμούς – Ρισάκιον , Λαρδίκιον , Γκιμολτζήνη , Γεσήμονζή , Κιορτά-κιοϊ , Δέδιαγατ , Φεραντζίκ , Ουσκούρ , Σουφλί , Διδυμότειχον και αποβιβαστήκαμε εις ένα χωρίον στο σταθμό Καρασακλή .

   Την πρωίαν της 16ης Μαϊου έγινε η αποβίβασις και μετά δύο ώρας αναχωρήσμε και το βράδυ εφθάσαμε εις το χωρίον Δεμερνιές , μισή ώρα έξωθεν εις Καραγάτσιον , δεν κάτσαμε δε εις τα φυλάκια , προχωρήσαμε 2,5 χιλιόμετρα , αλλά εις τον τομέα αυτόν δεν είχαμε προς ώρας μάχες , μόνον κατά τας νύκτας ακούγοντο αραιοί πυροβολισμοί .

   Εις Δεμερνιές , εμείναμε το βράδυ τας 16 , και την επομένην της 17ης  σηκωθήκαμε δυό τρεις ώρες νύχτα για να κάνουμε διαφόρους ελιγμούς , διά να νομίζουν οι Τούρκοι , πως είμεθα μεγάλη δύναμη , ήλθαμε πίσω , και με τα χαράματα , το γεύμα πάλι εις το Καραγάτσι και εστρατωνίσθημεν εις τους εκεί στρατώνας , απο τα φυλάκια οπούχαμε , περί τα δύο χιλιόμετρα , μας διαχώριζαν απ’ την Ανδριανούπολην , τα δύο τάγματα του Συντάγματος επήγαν και εγκατέστησαν φυλάκια , το δε τρίτον έμεινε εις τους στρατώνας .

   Την  21 Μαίου , έφυγε και το τάγμα μου , το τρίτον , που ανήκον και εγώ , δια τα Βουλγαρικά φυλάκια της Ανδριανοθυπόλεως , περάσαμε τον Άρδα , ποταμό και με τις βάρκες , και το βράδυ εφθάσαμε εις τον σταθμόν Καδίκιοϊ και την επομένην αναχωρήσαμε , και το βράδυ εφθάσαμε εις ένα χωριαδάκι Ελληνικόν , ονομαζόμενον Πεστεπή (;) ή Πεντάλοφος .

   Μας υποδέχθηκαν δε οι κάτοικοι με μεγάλην χαράν , εις το χωρίον αυτό είχαμε ησυχία , κάπου – κάπου , μας θυμόντουσαν οι Κομιτατζήδες , αλλά όχι και σοβαρά πράγματα .

   Εις το χωρίον Πεστεπή εμείναμε μέχρι τις 15 Ιουνίου όπου εφύγαμε πάλι δια Καραγάτσι , αλλά τα πράγματα λάβανε τροπή από αρχάς Ιουνίου , αρχίσανε μικροεπιθέσεις , και κάπου ακούγεταν και η φωνή του όπλου και κανονιού .

   Παραλείψαμε τα γυμνάσια και την μεν νύχτα εργαζόμασταν εις οχυρωματικά έργα την δε ημέραν καθόμασταν μέσα στις κρυψώνες . Την 7 Ιουλίου το βράδυ έγινε μιά εξόρμησης αλλά μάταια , , εχάσαμε και ολίγους στρατιώτες . Την άλλην ημέραν στις 8 το πρωί , μόλις συγκεντρωθήκαμε διά να πάρουμε το ρόφημά μας , μας έρχεται μιά συστημένη οβίδα ακριβώς εις το μαγειρείον αλλά δυστυχώς και δευτέρα και τρίτη απάνω εις τους στρατώνες , γκρεμίζουν την μία πλευράν της στρατώνας , , οι στρατιώτες διασκορπίστηκαν , εφύγαμε απ’ τους στρατώνες και καταφύγαμε κάτω απ’ τα βαγόνια του σταθμού , αλλά μετά παρέλευση ενός τετάρτου , άρχισε το δικό μας το πυροβόλον εναντίον της φρουράς Ανδριανουπόλεως , απαντώντας όλα τα πυροβόλα μας πεδινού Πυροβολικού .

 

 

Σ  υ  ν  ε  χ  ί  ζ  ε  τ  α  ι ...