3.6.12

AΣΠΡΑ ..ΤΡΙΖΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΑ ΣΚΑΡΠΙΝΙΑ ..

 

Τσαγκάρηδες

  Τρεις  απ’ τους  τσαγκάρηδες της  εποχής  εκείνης , από  αριστερά , ο  Φαλιαμπάρας , Αθαν. Πίτσιος κατά  κόσμον , Ευστ. Ζόγκζας και  Ευθ. Μανέτας .

  Περνώντας οι  γιορτάδες των  Χριστουγέννων και  της  πρωτοχρονιάς , αφού  περνάγαμε κάνα δυο μήνες  χειμώνα , με  τις  βροχές , τις λάσπες  και  τα  κρύα , μόλις  άρχιζε  να..μυρίζει  άνοιξη και  περιμέναμε  πια  τη  Λαμπρή , ο  μπάρμπα Θανάσης ο  Πίτσιος , ό  Φαλιαμπάρας  όπως  τον  ήξεραν  όλοι , που  μπορεί  να  ήταν κλαριντζής , ήταν  όμως  και  καλός  τσαγκάρης , και  το  τσαγκάρικό  του  το  είχε σε  ένα μικρό  δωματιάκι , ή μάλλον…διάδρομο  θα  ήταν  καλύτερα  να  το λέμε , που  ήταν  στην  άκρη του  σπιτιού  που νοικιάζαμε  στην  Αστυνομία , μάλιστα  ένας  διάδρομος που  είχε  μια  σκάλα για  να  ανεβαίνουμε στην  ταράτσα .

  Σ’ αυτόν το διάδρομο  λοιπόν , που  ήταν  ένα  μακρινάρι  11 μέτρα  και πλέον , είχε  το μαγαζί  του  ο  μπάρμπα  Θανάσης , στο  μπροστινό  μέρος , και  πίσω , ήταν το  υπνοδωμάτιό  του ,   σημειωτέον  πως ο  μπάρμπα Θανάσς ήταν  και  αγαπημένος  ξάδερφος  της  μάνας  μου , αφού  η  γιαγιά μου η  Καρλο.. παράσχω , ήταν Πιτσιοπούλα , απ’ το  Κλήμα .

   Μόλις  λοιπόν  γλύκαινε  ο  καιρός ,   κάθε δεύτερο  χρόνο περίπου , με φώναζε  ο  μπάρμπα  Θανάσης  για  να  πάρουμε  μέτρα για  παπούτσια , και  τι  παπούτσια .. ΆΣΠΡΑ ΤΡΙΖΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΑ  ΣΚΑΡΠΙΝΙΑ ..

  Κάθε  δυο  χρόνια  λοιπόν , εκτός  αν το  πόδι  μεγάλωνε  πιο  γρήγορα , μου ‘παιρνε  μέτρα  βάζοντας  το πόδι  μου  πάνω  σε  ένα  κομμάτι  χαρτί , και  με  ένα  μολύβι  σχεδίαζε  τα  πόδια μου , κάθε  φορά  όμως  που παίρναμε  τα  μέτρα με  ρώταγε : “ Θες να  τα  κάνουμε  ..” τριζάτα “ ; Εγώ  βέβαια  την  πρώτη  φορά  που  με  ρώτησε , δεν  ήξερα  τι  να του  απαντήσω , γιατί δεν  ήξερα τι  ακριβώς  σήμαινε το…” Τριζάτα “, κι’ ακόμα  δεν  μπορούσα  να  καταλάβω τη  διαφορά  ανάμεσα  στα  απλά  παπούτσια  και στα  τριζάτα .

   Βέβαια  μου  εξήγησε  ο  μπάρμπα  Θανάσης , πως  αν τα  κάνουμε  τριζάτα , στο  περπάτημα  ,   όταν λυγίζει  το  πέλμα και  προχωράμε , ακούγεται  ένα  τρίξιμο , και  βέβαια  , παρότι κάθε  φορά  των  ρώταγα , πως  γένεται  αυτό  το  τρίξιμο , ποτέ  δεν  μου  είπε αφήνοντάς  με  με  την  περιέργεια ..

  Πέρασαν λοιπόν  τα  χρόνια και η  συνήθεια  αυτή  , με τα  “ άσπρα ..τριζάτα Πασχαλιάτικα σκαρπίνια “, σιγά..σιγά ..αραίωνε  , ξεθώριαζε  μέχρι που έφυγε  ο  μπάρμπα  Θανάσης , και τα  τριζάτα ξεχάστηκαν  πια , εμένα  όμως  μου ‘μενε αναπάντητο  το  ερώτημα , σωστό…μαράζι : Τι  έκανε  ο  μπάρμπα Θανάσης  στα  παπούτσια  και  γίνονταν  τριζάτα ..

   Την  απορία  μου , την  έλυσε , μετά  από πολλά  χρόνια  βέβαια , ο αείμνηστος Μπάμπης Κλώσσας , που  ήταν πλέον ο μοναδικός τσαγκάρης  στο  χωριό  μας , απ’ τους  πολλούς  που  είχαμε , Φαλιαμπάρας , Μπούγαλης , Λατσούδης , Αποστολόπουλος – Κλώσσας , Κόκκινος ,  Γεωργίου ΄, Ζόγκζας , Μανέτας  και  ίσως  και κάποιοι  άλλοι που  δεν  θυμάμαι , κάποια  μέρα  εκεί  που  καθόμαστε  στο  μαγαζί  του και  μου ‘λεγε παλιές  Λιδορικιώτικες  ιστορίες , και  ήξερε  πάρα  πολλές , δεν  ξέρω  πως  μου ‘ρθε στο  μυαλό το θέμα  με  τα  τριζάτα  τα  παπούτσια , οπότε  ρώτησα  τον  Μπάμπη : Τριζάτα  παπούτσια φτιάχνουν  τώρα ; Βέβαια την  εποχή  αυτή δεν  φκιάχνουν  ούτε  και  απ’ τα  άλλα , όλοι  αγοράζουν  έτοιμα , και  η  απάντηση  του Μπάμπη : Καλά που  τα  θυμήθηκες  τα  τριζάτα , αυτά έχουν  εξαφανιστεί πάνω  από  30  χρόνια .

   Του  είπα  λοιπόν  την  ιστορία  μου , και  φυσικά  το  πρόβλημά  μου ,  κείνος  αφού έσκασε , κυριολεκτικά ,   στα  γέλια ,   έσκυψε  κάτω  απ’ το  τραπέζι  της  δουλειάς  , και  ψαχούλεψε  γι  λίγο , ανάμεσα  στα διάφορα  μικροκομμάτια  από  δέρματα  που  περίσσευαν , και  αφού  βρήκε  αυτό  που  ήθελε  το  κράτησε  στο  χέρι  του  δείχνοντάς  το σε  μένα και  μου  είπε , έτσι  απλά , ορίστε , αυτό  είναι  όλο  κι’ όλο το  κόλπο που  κάνει  τα  παπούτσια  τριζάτα , και  μου  εξήγησε , δείχνοντάς  μου , που  ακριβώς  μπαίνει  αυτό  το  μικρό  πετσάκι και κάνει  τα  παπούτσια  τριζάτα , βέβαια  εγώ  μάλλον..απογοητεύτηκα , γιατί  δεν  σας  το  κρύβω , πίστευα  πως  κάτι  πολύ  πιο σοβαρό  θα  ήταν αυτό  που  έκανε  τα  παπούτσια μνα  τρίζουν .

   Βέβαια , στη  ζωή , πολλές φορές  απογοητευόμαστε , όταν  μαθαίνουμε  πως  κάτι  που  πιστεύαμε , πως  ίσως ήταν πολύ..δύσκολο  και  σοβαρό , αποδεικνυόταν  απλό και…ασήμαντο ..

IMG_0010

Ο αξέχαστος χωριανός  και  φίλος Μπάμπης  Κλώσσας , που μου  έλυσε  την  ..” βασανιστική “ απορία  μου , σε  ώρα  εργασίας ..

   Θα πρέπει εδώ  να  θυμίσουμε , πως  το  μαγαζί του αείμνηστου  Μπάμπη , δεν  έμεινε  για  πολύ  καιρό κλειστό , όχι  βέβαια , μετά  το  θάνατο  του  Μπάμπη , και  αφού  πέρασε  κάμποσος  καιρός , η  κόρη του  η Σοφία , που  απ’ ότι  φάνηκε , ήξερε  αρκετά  πράγματα  απ’ την ..τσαγκαρική  τέχνη , το  άνοιξε , βέβαια  με  σύγχρονα  μηχανήματα  και  εργαλεία , και  κάνει  καταπληκτική  δουλειά , βέβαια , να  είμαστε ..ολίγον  σοβαροί , απ’ όλα  μπορεί  να  φκιάνει , ΑΣΠΡΑ  ΤΡΙΖΑΤΑ  ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΑ  ΣΚΑΡΠΙΝΙΑ , ΔΕΝ…ΦΚΙΑΧΝΕΙ..!!

11-11-09 Αρχαιολ.Συλλογή -Τσαγγάρικο 001

DSCN4312

DSCN4318

  Πάνω , το  καινούργιο  “ τσαγκάρικο “ και  κάτω  η παλιά  μηχανή που  τη  διατηρεί  η Σοφία σε  άριστη  κατάσταση και  ένα  ζευγάρι παπούτσια , όχι..τριζάτα  βέβαια , αλλά κλασσικά  εργατικά  παπούτσι , με  φτηνό σκληρό  δέρμα  επάνω , βακέτα το  λένε , και  για  σόλα…από λάστιχο  αυτοκινήτων ..πολύ  φοριόταν  το  μοντελάκι  αυτό  εκείνα  τα  χρόνια …

                   Καλό  σας ξημέρωμα …Κ.Κ.-

No comments:

Post a Comment