“ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ …”

Στην αγκαλιά της Γκιώνας ριζωμένο,χωριό μου αγαπημένο ,
μοιάζεις , με σπάνια ζωγραφιά.
της πρώτης νιότης μου ταξίδι ονειρεμένο,πετράδι φυλαγμένο,
βαθιά , μες στην καρδιά.
   *******
Χώμα λειψό,μ’ιδρώτα κι αίμα ζυμωνένο,προζύμι ευλογημένο
στου μόχθου τη σοδειά,
ανθίζει η πέτρα εδώ,και τ’αντρικό το χέρι,το τραχύ,το ροζιασμένο,
λιμάνι γίνεται,τη νύχτα κι αγκαλιά.
  ******
Στα βράχια,λες,η ελπίδα φυτεμένη,απ΄τη βαθιά την πίστη ευλογημένη,
καρπίζει,βγάζει ανθούς,
κι αν το ψωμί ‘ναι λιγοστό,έγνοια δε μπαίνει,η φαμίλια,πάντα αγαπημένη,
ξορκίζει,με τραγούδι,τους καημούς.
  ******
Στενά σοκάκια,γκαλντερίμια,λατρεμένα ,στην ευωδιά πνιγμένα
δυόσμου,βασιλικού,
και κάπου εκεί στη ρεματιά,τ΄αηδόνια‘ρωτευμένα ,το λεν..ξετρελαμένα,
πλανεύοντας το νου.
  ******
Μοσχοβολάει τ΄αγιόκλημα,ανθισμένο,στις μάντρες κλαρωμένο
σε πάει στον ουρανό,
και το γεράνι παραδίπλα,μεθυσμένο, σεμνό …κοκκινισμένο,
στέκει άλαλο,βουβό.
******
Στην ισκιωμένη ρεματιά,που ήλιος δεν περνάει,ο νους συχνογυρνάει,
σε χρόνους μακρινούς,
δίπλα , η βρυσούλα,η Βουλωμένη,τραγουδάει, βάλσαμο ..δροσερό κερνάει,
γιατρεύει τους καημούς.
  *******
Πλάνος ο νους,ταξιδευτής ,σε πάει στα περασμένα,πουν΄καταχωνιασμένα
στα βάθη της καρδιάς,
φίλοι χαμένοι, έρωτες , ονείρατα σβησμένα,στου χρόνου το ντουλάπι ξεχασμένα,
θυμάσαι...θυμάσαι και πονάς.
*******
Μοσχομολόχες στις αυλές,τσετσέκια ,μενεξέδες, πολύχρωμοι πανσέδες ,
, παράδεισου ευωδιά,
κάνουν τις πίκρες , τους καημούς , του έρωτα τους στεναγμούς
ελπίδες στη καρδιά .
  ******
Και σαν τ’απόσκια πέσουν στο Κοτρώνι , και γαληνεύουν όλα , σαν νυχτώνει ,
τραγούδια στις αυλές ,
στα παρασπόρια , στο παλιό τ’αλώνι , στεργιώνει η αγάπη στου έρωτα τ’αμώνι,
μ’ολόκρυφες ματιές .

Λιδορίκι  άνοιξη  2009
Σ Υ Λ Λ Ο Γ Η
“ Τραγουδώντας  στη  Ζωή “
  Λιδορίκι     2010

   Πλημμυρισμένο το  χωριό  μας  στις  ανοιξιάτικες  ομορφιές  , καμαρώνει  σαν  νυφούλα  στολισμένη  με τις  ανθισμένες  κουτσουπιές να  μεθάνε  τα  μάτια  με  τα χρώματά  τους  ενώ  οι  ευωδιές  της  ανανεωμένης  φύσης  πνίγουν  τον  Λιδορικιώτικο  καταγάλανο  ουρανό , η  μαγεία  της  ομορφιάς  στο  αποκορύφωμά  της ..
   Όλες  αυτές  τις  ομορφιές  , δοσμένες ιδανικά απ’ τον  αγαπημένο χωριανό  και  φίλο  Θάνο  Κολοκυθά , δεν  χορταίνει η  ανθρώπινη  αίσθηση  να  τις  απολαμβάνει , είμαστε  τυχεροί  που  ο  φίλος  ο  Θάνος καταγράφει με τον  καλύτερο  τρόπο της  ομορφιές  της  εποχής  μας , για  να  μείνουν για  τους  νεότερους ..

Το  σπίτι  είναι  του  Γιάννη  Κάππου , απέναντι  στον  Αντώνη , καθώς  και  το  γραφικό  δρομάκι …

Καλό  σας  βράδυ , να  περνάτε  καλά …..Κ.Κ.-