Λιδωρίκι: ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ....ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...

OI ΠΑΛΙΕΣ ΜΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Απ' την " ΤΡΑΠΕΣΑ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ "
photolidoriki.blogspot.com

Τ.Ε.Α ( ΤΑΓΜΑ ΕΘΝΟΦΥΛΑΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ )

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΊΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ

( Για το τι ακριβώς ήταν τα Τ.Ε.Α θα σας ενημερώσουμε κάποια άλλη στιγμή απο τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ )

Λιδορίκι Αύγουστος 1953 , άνδρες του ΤΕΑ Λιδορικίου εκπαιδεύονται στη χρήση του όλμου απ' τον Γ.Κόκκινο - Ντάη και υπό την εποπτεία αξιωματικών τους . Εκτός του Γ.Κόκκινου , αναγνωρίστηκαν και οι Γιαν. Ζόγκζας , Θαν. Παλούκης , Γιαν. Κολοκύθας..
Αρχείο Γιάννη Ζόγκζα

Λιδορίκι , 25η Μαρτίου 1958 ή 59 , κατάθεση στεφάνων στο ηρώο στο Αλωνάκι . Άνδρες του ΤΕΑ Λιδορικίου μετέχουν στην τελετή παρουσιάζοντας όπλα .Δεύτερος από αριστερά ο Κώστας Καραγκούνης , τρίτος ο Χαρ. Φαλίδας και τέταρτος ο Θοδ. Παπαπαναγιώτου . Πίσω αριστερά ο αξέχαστος Χωροφύλακας Ηλ. Κούρτης , επίσης διακρίνονται , ο καθηγητής Αντ. Ζούκος και οι δίδυμοι αδελφοί Παπαϊωάννου Πάνος και Γιώργος , πρόσκοποι .
Αρχείο Κ. Καραγκούνη

Παρέλαση των ανδρών του ΤΕΑ Λιδορικίου μπροστά στους επισήμους στο Αλωνάκι , σε κάποια Εθνική γιορτή , στην πρώτη τριάδα από δεξιά Γ.Πανάγος , Γιάννης Δημολάς ..
Αρχείο Γιάννη Δημολά

Πάλι από παρέλαση σε κάποια Εθνική Γιορτή , διμοιρίτης ο Γιάννης Δημολάς , μεσαίος στην πρώτη τριάδα , ο Θαν.Ευστ. Ρέλλος ..
Αρχείο Γιαν. Δημολά

Παρέλαση του Τ.Ε.Α Λιδορικίου σε Εθνική γιορτή στις αρχές της δεκαετίας του '50 , μεσαίος στην πρώτη τριάδα ο Θαν. Ρέλλος . Προσέξτε το χωματόδρομο , η άσφαλτος έγινε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '50.
Αρχείο Γιαν. Δημολά

Το ίδιο...σκηνικό , το ΤΕΑ παρελαύνει μπροστά στους επίσημους στο Αλωνάκι , πρώτος από δεξιά στην πρώτη τριάδα ο Γιαν. Δημολάς
Αρχείο Γιαν. Δημολά

Οι άνδρες του Τ.Ε.Α Λιδορικίου έτοιμοι για παρέλαση σε κάποια Εθνική γιορτή . Σε πρώτο πλάνο δεξιά με το όπλο ο Γιάννης Δημολάς
Αρχείο Γιαν.Δημολά

Καλημέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου
Καλημέρα στους φίλους του χωριού μας και της εφημερίδας μας

Ξυπνήστε με το γλυκολάλημα του Λιδορικιώτη κόκορα , που έχει..κοτέτσι κάπου στο Σκατόρεμα ή τον..Γυφτομαχαλά και ξυπνάει κάθε πρωί την ίδια ώρα τους Λιδορικιώτες ..

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

Ανατολή Ήλιου: 07:35 –

Δύση Ήλιου: 18:44

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ

μ.Χ.

1081

Οι Νορμανδοί υπό τον Ροβέρτο Γυισκάρδο νικούν τους Βυζαντινούς υπό τον Αλέξιο Κομνηνό και Γεώργιο Παλαιολόγο στη Μάχη του Δυρραχίου και βάζουν πόδι στον ελλαδικό χώρο.

1776

Θαμώνας ενός μπαρ της Νέας Υόρκης παραγγέλνει το πρώτο κοκτέιλ («ουρά του κόκορα»), που είναι διακοσμημένο με ουρά πτηνού.

1851

Εκδίδεται για πρώτη φορά το μυθιστόρημα του Χέρμαν Μέλβιλ «Μόμπι Ντικ», με τίτλο «Η Φάλαινα».

1860

Λήγει ο Β’ Πόλεμος του Οπίου, με την υπογραφή της Συνθήκης του Τιεντσίν εις βάρος της Κίνας. Οι Κινέζοι υποχρεώνονται να ανοίξουν τα λιμάνια τους, να νομιμοποιήσουν το εμπόριο του οπίου και να επιτρέπουν τη δράση των χριστιανών ιεραποστόλων.

1944

Φτάνει στην Αθήνα η εξόριστη κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, μετά την αποχώρηση των Γερμανών στις 12 Οκτωβρίου.

1981

«Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο Λαός στην εξουσία». Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το κόμμα του κερδίζουν τις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 48,06%, έναντι 35,86% της Νέας Δημοκρατίας και 10,93% του ΚΚΕ. Ταυτόχρονα διεξάγονται και οι πρώτες ευρωεκλογές, στις οποίες λαμβάνουν: ΠΑΣΟΚ 40,12%, ΝΔ 31,34%, ΚΚΕ 12,84%, ΚΚΕ Εσωτερικού 5,29%, ΚΟ.ΔΗ.ΣΟ. 4,25%, Κόμμα Προοδευτικών 1,95%, Λοιπά 4,21%.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

μ.Χ.: 1918
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, έλληνας πολιτικός από τα Χανιά, που διετέλεσε πρωθυπουργός την περίοδο 1990 - 1993, και επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.; 1920
Μελίνα Μερκούρη, ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός. (Θαν. 6/3/1994); 1961
Γουίντον Μαρσάλις, αμερικανός τρομπετίστας της τζαζ.

ΘΑΝΑΤΟΙ

μ.Χ.: 1871
Τσαρλς Μπάμπατζ, βρετανός μαθηματικός και μηχανικός, ο οποίος ανακάλυψε μία από τις πρώιμες αυτόματες αριθμομηχανές, που σήμερα θεωρείται ο πρόδρομος των ηλεκτρονικών υπολογιστών. (Γεν. 26/12/1791); 1889
Αντόνιο Μέουτσι, ιταλός εφευρέτης. Από πολλούς θεωρείται αυτός που ανακάλυψε το τηλέφωνο, εφεύρεση που αποδίδεται στον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ. (Γεν. 13/4/1808); 1931
Τόμας Έντισον, αμερικανός επιχειρηματίας και εφευρέτης, με 1.093 πατέντες στο ενεργητικό του. Μεταξύ άλλων, ανακάλυψε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα, το γραμμόφωνο και τον τηλέγραφο. (Γεν. 11/2/1847)

Μελίνα Μερκούρη

1920 – 1994

Ο Ελληνοβουλγαρικός Πόλεμος

του 1925

Ο στρατηγός Νίδερ και αριστερά του ο συνταγματάρχης Πάγκαλος, σε παρατηρητήριο κοντά στο Στρυμόνα.
Προκλήθηκε με αφορμή ένα μικρό συνοριακό επεισόδιο. Είχε διάρκεια μιας εβδομάδας και μικρές απώλειες (50 άνδρες).
Οι ελληνοβουλγαρικές σχέσεις, οι οποίες μετά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμογνώρισαν ελάχιστα διαλείμματα βελτίωσης, είχαν ενταθεί λόγω της δράσης των κομιτατζήδων σε ελληνικά εδάφη, με την ενθάρρυνση της βουλγαρικής κυβέρνησης και απώτερο σκοπό την αυτονόμηση της ελληνικής Μακεδονίας.
Στις 18 Οκτωβρίου 1925 ένας έλληνας στρατιώτης που υπηρετούσε σε συνοριακό φυλάκιο στη θέση Δεμίρ Καπού, κοντά στο Μπέλες, κυνηγώντας τον σκύλο του πέρασε τη συνοριακή γραμμή και σκοτώθηκε από τα πυρά ενός βούλγαρου σκοπού. Στη συνέχεια, από την ανταλλαγή πυρών μεταξύ των ανδρών των δύο φυλακίων, έχασαν τη ζωή τους δύο έλληνες στρατιώτες και ο λοχαγός - διοικητής τους.
Μέσα στο ασταθές πολιτικό κλίμα της εποχής, ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος διέταξε την εισβολή ελληνικών δυνάμεων στη Βουλγαρία, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις ελλήνων και ξένων διπλωματών. Ο δικτάτορας πίστεψε ότι το συνοριακό επεισόδιο αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου εισβολής. Έδωσε εντολή στο Γ' Σώμα Στρατού να εισβάλει στο βουλγαρικό έδαφος και να καταλάβει το Πετρίτσι, κέντρο δράσεως των κομιτατζήδων. Όντως, οι Ελληνικές δυνάμεις εισέβαλαν και έκαψαν μερικά βουλγαρικά χωριά. Παράλληλα, επιδόθηκε στη βουλγαρική κυβέρνηση ελληνική διαμαρτυρία με την απαίτηση: α) να ζητήσει η Βουλγαρία από την Ελλάδα συγγνώμη, β) να τιμωρηθούν οι ένοχοι, γ) να καταβληθεί στην Ελλάδα αποζημίωση 2 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων.
Η Βουλγαρία, από την πλευρά της, προσέφυγε στην Κοινωνία των Εθνών, τον ΟΗΕ της εποχής, και κατάφερε ώστε το Συμβούλιο να ζητήσει άμεση διακοπή των εχθροπραξιών και την αποχώρηση των ελληνικών δυνάμεων από τα βουλγαρικά εδάφη.
Ενόψει ενός γενικευμένου πολέμου, το Γενικό Επιτελείο συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχαν πυρομαχικά και εξοπλισμός, καθώς σχεδόν το σύνολο του βαρέως εξοπλισμού και των πυρομαχικών του ελληνικού Στρατού είχε εγκαταλειφθεί στη Μικρά Ασία. Ζητήθηκε εσπευσμένα η βοήθεια της Σερβίας, η οποία σε αντάλλαγμα πήρε την Ελεύθερη Ζώνη στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης κι ένα «διάδρομο» με τη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης - Γευγελής. Λίγο αργότερα, ο Πάγκαλος ανετράπη και η νέα κυβέρνηση επαναδιαπραγματεύθηκε τη συμφωνία, με αποτέλεσμα οι Σέρβοι να πάρουν τελικά μόνο την Ελεύθερη Ζώνη στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Η Κοινωνία των Εθνών συγκρότησε διεθνή ανακριτική επιτροπή υπό τον άγγλο διπλωμάτη σερ Χόρας Ράμπολντ για να εξετάσει τις ευθύνες των δύο κρατών και να αποφασίσει σχετικά. Στις 28 Νοεμβρίου η επιτροπή Ράμπολντ υπέβαλε το πόρισμά της, το οποίο υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο. Σύμφωνα με αυτό, η ευθύνη βάρυνε τελικά την Ελλάδα, η οποία όφειλε να καταβάλει στη Βουλγαρία αποζημίωση 45.000 αγγλικών λιρών, ενώ η Βουλγαρία υποχρεώθηκε να αποζημιώσει την οικογένεια του έλληνα λοχαγού Χαράλαμπου Βασιλειάδη, που σκοτώθηκε από τα πυρά των βούλγαρων συνοριακών φρουρών. Μάλιστα, η Αγγλία απείλησε ότι εάν η Ελλάδα δεν αποδεχόταν την απόφαση δεν θα δίσταζε να χρησιμοποιήσει το στόλο εναντίον της.
Η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε για την ανισότητα της μεταχείρισης, σε σχέση με εκείνη της Ιταλίας, όταν δυνάμεις της κατέλαβαν για λίγο την Κέρκυρα, το 1923, ως αντίποινα για το φόνο του ιταλού στρατηγού Ενρίκο Τελλίνι, ο οποίος επιθεωρούσε τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Όμως, μεγάλη ήταν η ευθύνη του δικτάτορα Πάγκαλου, ο οποίος δεν κατανόησε τις διεθνείς εξελίξεις και τις μεθόδους της διπλωματίας.

Ο τορπιλισμός του «Φετίχ

Μπουλέντ»

Με την έναρξη του Α' Βαλκανικού Πολέμου, ο υποπλοίαρχος Νικόλαος Βότσης διατάχθηκε να επιτηρεί την παραλιακή ζώνη της Κατερίνης με το τορπιλλοβόλλο «Τ- 11», προκειμένου να μην επιχειρηθεί εκφόρτωση πολεμικών εφοδίων από τουρκικά πλοία στα μαχόμενα Οθωμανικά στρατεύματά τους στη Μακεδονία. Όμως, ο 35χρονος υδραίος αξιωματικός, γόνος ναυμάχων του '21, διψούσε για πολεμική δράση και έβαλε ως στόχο ένα παλαιό θωρηκτό του οθωμανικού στόλου, το «Φετίχ Μπουλέντ», που ναυλοχούσε στο λιμάνι της τουρκοκρατούμενης τότε Θεσσαλονίκης. Έμαθε ότι από το πλοίο είχαν αφαιρεθεί τα μεγάλα κανόνια του, τα οποία είχαν τοποθετηθεί στην ξηρά για την καλύτερη υπεράσπιση της περιοχής. Ζήτησε από το επιτελείο να δράσει και έλαβε θετική απάντηση.
Η επιχείρηση ορίστηκε για το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου. Με τη βοήθεια δύο ελλήνων ψαράδων από την Κατερίνη, που γνώριζαν πολύ καλά τα κατατόπια του Θερμαϊκού, το ελληνικό τορπιλλοβόλο εισέδυσε με πάσα μυστικότητα και περισσή ικανότητα στο ναρκοθετημένο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και χωρίς να γίνει αντιληπτό έβαλε από απόσταση 150 μέτρων με δύο τορπίλες κατά του τουρκικού θωρηκτού στις 23:35, σύμφωνα με την αναφορά του κυβερνήτη. Οι βολές ήταν επιτυχημένες και το «Φετίχ Μπουλέντ» έγειρε προς τα δεξιά και άρχισε να βυθίζεται, παρασύροντας στον υγρό τάφο του τον ιμάμη του πλοίου και έξι ναύτες. Μία τρίτη τορπίλη, που εκτοξεύτηκε από το «Τ-11», προσέκρουσε στον κυματοθραύστη. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ο Βότσης ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός, καθώς στο λιμάνι ήταν αραγμένα δύο ακόμη πλοία, ένα αγγλικό και ένα ρωσικό, και θα μπορούσε να προκληθεί διπλωματικό επεισόδιο αν τους συνέβαινε το παραμικρό.
Αμέσως σήμανε συναγερμός στο τουρκικό στρατόπεδο. Ο εκκωφαντικός κρότος, που δόνησε την πόλη, αρχικά νομίστηκε ότι προερχόταν από έκρηξη σε πυριτιδοποθήκη, αλλά το αρχικό ξάφνιασμα διαδέχθηκε η κατάπληξη, όταν οι Οθωμανοί αξιωματικοί πληροφορήθηκαν την ανατίναξη του πλοίου. Αμέσως, ο τεράστιος προβολέας από το Καραμπουρνάκι άρχισε να χτενίζει το λιμάνι για την επισήμανση του εισβολέα, αλλά το ελληνικό τορπιλλοβόλο διέφυγε, όπως ήλθε, απαρατήρητο, και στις 4 το πρωί της 19ης Οκτωβρίου1912 επέστρεψε στη βάση του, στα παράλια της Κατερίνης. Την ίδια μέρα, ο Νικόλαος Βότσης απέστειλε την αναφορά του προς το επιτελείο και δέχθηκε τα συγχαρητήρια του υπουργού Ναυτικών, Νικολάου Στράτου.
Το γεγονός του τορπιλλισμού και της βύθισης του «Φετίχ Μπουλέντ» προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό στο λαό και το μαχόμενο στρατό. Ήταν η πρώτη μεγάλη ναυτική επιτυχία των Βαλκανικών Πολέμων και γιορτάστηκε με πανηγυρισμούς σε όλη την Ελλάδα. Αναφορά στο κατόρθωμα του Βότση περιλαμβάνεται στον ύμνο του Πολεμικού Ναυτικού «Ο Ναύτης του Αιγαίου», που συνέθεσε το 1912 ο Κωνσταντίνος Λυκόρτας.

Γκαμάλ Αλ-Γιτάνι

1945 – 2015

Αιγύπτιος δημοσιογράφος και συγγραφέας ιστορικών και πολιτικών μυθιστορημάτων. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους λογοτέχνες του αραβικού κόσμου.
O Γκαμάλ Αλ-Γιτάνι γεννήθηκε στις 9 Μαΐου 1945 στη πόλη Γκουχάινα της Άνω Αιγύπτου 1945 από φτωχή οικογένεια και μεγάλωσε σε συνοικία του παλιού Καΐρου. Σπούδασε καλές τέχνες, με ειδίκευση στα περσικά χαλιά, τον κέρδισε όμως η δημοσιογραφία.
Έζησε τη νεότερη ιστορία της Αιγύπτου και τους αραβοϊσραηλινούς πολέμους του 1967 (Πόλεμος των Έξι Ημερών) και 1973 (Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ) ως πολεμικός ανταποκριτής. Εκείνη ακριβώς την περίοδο της ζωής του τον κατακλύζει η επιθυμία να αρχίσει να γράφει.
Δημοσίευσε συνολικά 13 μυθιστορήματα και 6 συλλογές διηγημάτων. Oι ιστορίες του συχνά διαδραματίζονται στο μεσαιωνικό Κάιρο και απεικονίζουν μοντέλα μέσα από την αραβική διήγηση, την ποίηση, την παράδοση των σούφι και την ιστορία των Αράβων.
Υπήρξε μαθητής του νομπελίστα συγγραφέα Ναγκίμπ Μαχφούζ, ο οποίος τον ενθάρρυνε και τον πήρε υπό την προστασία του. Από το 1993 διηύθυνε το εβδομαδιαίο περιοδικό «Akhbar Al-Adab» («Πολιτιστικά Νέα»), της εφημερίδας «Al Akhbar» («Τα Νέα»).
Σφοδρός πολέμιος των ισλαμιστικών κινημάτων, ο Αλ-Γιτάνι δεν έκρυψε ποτέ την υποστήριξή του προς τον στρατό που διαδραματίζει εδώ και δεκαετίες ρόλο - κλειδί στην πολιτική ζωή της χώρας. Το 2015 τιμήθηκε με το Λογοτεχνικό Βραβείο του Νείλου, την πιο σημαντική λογοτεχνική διάκριση που δίνεται από την αιγυπτιακή κυβέρνηση.
Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, κυρίως στα γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: «Εκεί που βασιλεύει ο ήλιος», «Πυραμίδες» και το πιο γνωστό του «Μπαρακάτ, ο δίκαιος», μία φαρμακερή κριτική του απολυταρχισμού του Νασερικού καθεστώτος, το οποίο τον είχε φυλακίσει για μερικούς μήνες. Εκτεταμένη συνέντευξη του Αλ-Γιτάνι δημοσιεύεται στο βιβλίο του Ανταίου Χρυστομίδη «Οι κεραίες της εποχής μου» (Α’ Τόμος). Και τα τέσσερα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Ο Γκαμάλ Αλ-Γιτάμπι πέθανε στις 18 Οκτωβρίου 2015, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από μακρά ασθένεια.

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

1918 – ...

Έλληνας πολιτικός από την Κρήτη, που δέσποσε στα πολιτικά πράγματα της χώρας στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 11 Απριλίου 1990 έως Μάιο του 1990 έως τις 13 Οκτωβρίου1993.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε στα Χανιά στις 18 Οκτωβρίου 1918. Ήταν ο δευτερότοκος γιος του δημοσιογράφου και πολιτικού Κυριάκου Μητσοτάκη (1883-1944) και της Σταυρούλας Πλουμιδάκη, γόνου πολιτικής οικογένειας των Χανίων και μικρανιψιάς του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στα Χανιά, όπου ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές τον Ιούνιο του 1935 από το Πρακτικό Λύκειο της πόλης. Στη συνέχεια σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στοΠανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), από το οποίο αποφοίτησε τις παραμονές τουελληνοϊταλικού πολέμου το 1940.

Με τον θείο του Ελευθέριο Βενιζέλο στο πατρικό του σπίτι της Χαλέπας το 1925
Το προσκλητήριο του πολέμου τον βρήκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών στη Σύρο και σύντομα βρέθηκε στο Μακεδονικό Μέτωπο. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων στην Κρήτη, συνελήφθη από τους Γερμανούς και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο. Την ίδια περίοδο ανέλαβε πολιτικές πρωτοβουλίες για την από κοινού δράση των αντιστασιακών οργανώσεων στην Κρήτη και την αποφυγή αλληλοσφαγής, όπως συνέβη σε πολλές περιπτώσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα. Στις 7 Νοεμβρίου ως εκπρόσωπος της ΕΟΚ (Εθνική Οργάνωση Κρήτης) συνυπέγραψε με τον ομόλογό του του ΕΑΜ Μιλτιάδη Πορφυρογέννη τη Συμφωνία του Θερίσσου.
Αμέσως μετά την απελευθέρωση, δραστηριοποιήθηκε στην πολιτική και επανεξέδωσε την εφημερίδα τού Ελευθερίου Βενιζέλου «Κήρυξ» Χανίων. Σε ηλικία 28 ετών εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με το Κόμμα των Φιλελευθέρων το 1946 και επανεξελέγη με τη σημαία του ίδιου κόμματος από το 1950 έως το 1958. Το 1951 έγινε υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου (1 Φεβρουαρίου - 27 Οκτωβρίου), ενώ εκτελούσε και καθήκοντα υπουργού Οικονομικών και Δημοσίων Έργων (12 Σεπτεμβρίου - 27 Οκτωβρίου). Μετά τη νίκη του Ελληνικού Συναγερμού τουΑλεξάνδρου Παπάγου το 1952, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναδείχθηκε από τους σημαντικότερους και μαχητικότερους κοινοβουλευτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης.

Ο Κ. Μητσοτάκης με τη σύζυγό του Μαρίκα
Τον επόμενο χρόνο (6 Ιουνίου 1953) νυμφεύθηκε τη Μαρίκα Γιαννούκου (1930 - 2012), κόρη πλούσιας οικογένειας των Αθηνών, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά: τηΘεοδώρα (Ντόρα) (γ. 1954), την Αλεξάνδρα (γ. 1955), την Αικατερίνη (γ.1959), και τον Κυριάκο (γ. 1968).
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συμμετείχε ενεργά στις διεργασίες για την ίδρυση νέας πολιτικής κίνησης στο χώρο του κέντρου. Το 1961 συνέβαλε αποφασιστικά στη συγκρότηση της Ένωσης Κέντρου κι έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στις εσωκομματικές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις του κόμματος. Υπήρξε στενός συνεργάτης και υποστηρικτής του Γεωργίου Παπανδρέου, ιδιαίτερα στις συγκρούσεις του τελευταίου με τον Σοφοκλή Βενιζέλο.
Την περίοδο 1961 - 1963, μετά τις εκλογές της βίας και της νοθείας, υποστήριξε μαχητικά τις θέσεις της ΕΚ εναντίον της ΕΡΕ και της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Δόβα, στο πλαίσιο του «ανένδοτου αγώνα». Μετά το θάνατο του Γεωργίου Καρτάλη το 1957, υπήρξε ο πολιτικός που στήριξε και προώθησε η δημοκρατική εφημερίδα «Ελευθερία» του στενού φίλου του Πάνου Κόκκα.
Το 1963, μετά τη νίκη της ΕΚ, ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών (8 Νοεμβρίου - 21 Δεκεμβρίου), το οποίο διατήρησε και στη νέα κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου το 1964 (19 Φεβρουαρίου 1964 - 15 Ιουλίου 1965). Τον Ιούλιο του 1965 διαφώνησε με το Γεώργιο Παπανδρέου για τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης στις σχέσεις πρωθυπουργού - βασιλιά («Ιουλιανά») και πρωταγωνίστησε στο σχηματισμό των βασιλικών κυβερνήσεων 1965 - 1966 (κυβερνήσεις της Αποστασίας). Στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Αθανασιάδη - Νόβα (15 Ιουλίου - 20 Αυγούστου 1965) καιΣτέφανου Στεφανόπουλου (17 Σεπτεμβρίου 1965 - 22 Δεκεμβρίου 1966) συμμετείχε ως Υπουργός Συντονισμού.

Στην κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου με τον Στέφανο Στεφανόπουλο
Για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη η περίοδος των «Ιουλιανών» θα αποτελέσει μόνιμη πηγή επιθέσεων από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι όχι μόνο δεν θέλησε να ανατρέψει τον Γεώργιο Παπανδρέου, αλλά αντίθετα προσπάθησε ως την τελευταία στιγμή να τον αποτρέψει από τη σύγκρουση με τον βασιλιά και την παραίτηση. Μία σύγκρουση που κινδύνευε να φέρει αντιμέτωπη την κυβέρνηση με τις Ένοπλες Δυνάμεις, τις οποίες έλεγχε απόλυτα ο βασιλιάς με ευθύνη και του Γεωργίου Παπανδρέου, όπως έχει δηλώσει. Από την ώρα, όμως, της παραίτησης Παπανδρέου, ο Μητσοτάκης στήριξε τις κυβερνήσεις των «Αποστατών», σε μία προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης. «Ήταν μια δύσκολη πολιτική απόφαση, με προβλεπόμενο μεγάλο προσωπικό κόστος. Έκανα, όμως, εκείνο που μου υπαγόρευε η συνείδησή μου».
Μετά την επιβολή της δικτατορίας (21 Απριλίου 1967), ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συνελήφθη μαζί με τους άλλους πολιτικούς, για να αφεθεί, αργότερα, ελεύθερος με τη γενική αμνηστία και να φύγει στο εξωτερικό. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1973, μετά την άρση του στρατιωτικού νόμου, συνελήφθη και πάλι, από τη χούντα του Ιωαννίδη, και αποφυλακίστηκε με τη μεταπολίτευση.
Στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές του 1974 κατέβηκε ως ανεξάρτητος στο Νομό Χανίων και δεν εξελέγη, παρά τον σημαντικό αριθμό ψήφων που έλαβε, λόγω του ισχύοντος εκλογικού νόμου. Το 1977 ίδρυσε το Κόμμα των Νεοφιλελευθέρων, με το οποίο εξελέγη βουλευτής Χανίων στις εκλογές του 1977.

Με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή
Το 1978 προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, μετά το άνοιγμα τουΚωνσταντίνου Καραμανλή προς τον κεντρώο χώρο, και ανέλαβε υπουργός Συντονισμού στην κυβέρνηση Καραμανλή (10 Μαΐου 1978 - 10 Μαΐου 1980) και υπουργός Εξωτερικών (10 Μαΐου 1980 - 17 Σεπτεμβρίου 1981) στην κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη.
Μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία (18 Οκτωβρίου 1981), διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας έως την 1η Σεπτεμβρίου 1984, οπότε εξελέγη πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπερισχύοντας του Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου. Λόγω του αρνητικού αποτελέσματος στις εκλογές του Ιουνίου του 1985, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ζητά την ανανέωση της εμπιστοσύνης από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας στις 24 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς. Πέντε μέρες αργότερα επανεκλέγεται στην ηγεσία του κόμματος. Ο Κωστής Στεφανόπουλος διαφωνεί με τη διαδικασία και αποχωρεί από το κόμμα για να ιδρύσει τη ΔΗΑΝΑ, το κόμμα της Δημοκρατικής Ανανέωσης.
Στις εκλογές του 1989, η Ν.Δ. δεν κατέστη δυνατό να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία, λόγω του εκλογικού συστήματος. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διαπραγματεύεται με την ηγεσία του Συνασπισμού της Αριστεράς τον σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Τζανή Τζανετάκη, με πρωταρχικό στόχο την «κάθαρση», δηλαδή τη μη παραγραφή των σκανδάλων που έγιναν την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ (κατ’ άλλους «Βρώμικο ’89»).

Κυβέρνηση Μητσοτάκη
Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989, στις οποίες η ΝΔ και πάλι δεν εξασφάλισε κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υποστήριξε οικουμενική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τωνΞενοφώντα Ζολώτα. Τον Απρίλιο του 1990 η Νέα Δημοκρατία πέτυχε την πολυπόθητη αυτοδυναμία με τη συνδρομή του ενός βουλευτή της ΔΗΑΝΑ και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ορκίστηκε πρωθυπουργός στις 11 Απριλίου 1990, σε ηλικία 72 ετών.
Η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη μπορεί να χαρακτηριστεί ως μία μετριοπαθής προσπάθεια εφαρμογής μιας φιλελεύθερης πολιτικής, σε μια εποχή που ο κομμουνισμός γκρεμιζόταν και ο νεοφιλευθερισμός άρχισε να γίνεται το κυρίαρχο οικονομικό δόγμα. Η επίδοσή της πιθανόν θα ήταν πιο επιτυχής, εάν δεν είχε να αντιμετωπίσει σοβαρές εσωτερικές αντιθέσεις και διαφωνίες («Καραμανλικοί», Αντώνης Σαμαράς), οι οποίες συνέβαλαν τελικά στην πτώση της, όταν απέσυρε την υποστήριξή του από την κυβέρνηση ο βουλευτής Κιλκίς, Γιώργος Σιμπιλίδης.
Η κυβέρνηση έχασε τη δεδηλωμένη και προκήρυξε εκλογές για τις 10 Οκτωβρίου 1993, τις οποίες έχασε από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Τέσσερις ημέρες αργότερα, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος και έκτοτε παρέμεινε βουλευτής (και επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ) έως τις 11 Φεβρουαρίου 2004, οπότε αποχώρησε από την ενεργό πολιτική, ύστερα από παρουσία 58 χρόνων.
Η πολιτική αντίληψη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη μπορεί να συνοψιστεί στο τρίπτυχο: Σεβασμός στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα, εμπιστοσύνη στην ατομική πρωτοβουλία, σταθερός προσανατολισμός προς την Ευρώπη και συμμετοχή στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Προσπάθησε να την εκφράσει έμπρακτα, τόσο από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, όσο και ως πρωθυπουργός.

Τόμας Έντισον

1847 – 1931

Αμερικανός εφευρέτης και επιχειρηματίας, μία από τις επιφανέστερες μορφές στην ιστορία της τεχνολογίας. Είναι ο εφευρέτης με τις 1093 ευρεσιτεχνίες, στις οποίες περιλαμβάνονται ο ηλεκτρικός λαμπτήρας πυράκτωσης, ο φωνογράφος, το σύγχρονο τηλέφωνο, η κινηματογραφική μηχανή προβολής, οι σιδηροαλκαλικές μπαταρίες και τεχνικές κατασκευής τσιμέντου και χημικών προϊόντων. Είναι, επίσης, ο ιδρυτής του πρώτου εργαστηρίου βιομηχανικής έρευνας.
Ο Τόμας Άλβα Έντισον (Thomas Alva Edison) γεννήθηκε στις 11 Φεβρουάριου1847 στο Μιλάνο της πολιτείας Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν το μικρότερο από τα τέσσερα επιζήσαντα τέκνα του αυστηρού μικρέμπορου Σάμιουελ Όγκντεν και της υπομονετικής πρώην δασκάλας Νάνσι ΄Ελιοτ Εντισον. Οι γονείς του, όχι απλώς δεν είχαν περιουσία, αλλά εξαιτίας της φτώχειας τους αναγκάστηκαν να αναζητήσουν καλύτερη τύχη στο Πορτ Χιούρον του Μίσιγκαν, όπου εγκαταστάθηκαν όταν ο Τόμας ήταν επτά ετών.

Στα βάσανα της οικογένειας προστέθηκε και η αγωνία του τι θα απογίνει ο μικρός και ατίθασος Τόμας, όταν τον έδιωξαν από το σχολείο. Πράγματι, ύστερα από οστρακιά που είχε περάσει σε μικρότερη ηλικία, το νεαρό παιδί είχε πρόβλημα στην ακοή. Αυτό το «κουσούρι» της βαρηκοίας του στέρησε μία θέση στα θρανία. Δεν πτοήθηκε όμως. Άρχισε να μελετά στο σπίτι με τη βοήθεια της μητέρας του. Η μειωμένη ακοή είχε και τα καλά της: του εξασφάλισε την απαραίτητη απομόνωση, ώστε να διαβάσει διάφορα εκλαϊκευμένα επιστημονικά περιοδικά που έπεφταν στα χέρια του.
Σε ηλικία 12 ετών άρχισε να εξοικονομεί τα προς το ζην, πουλώντας εφημερίδες και καραμέλες στο σιδηρόδρομο που ένωνε το Πορτ Χιούρον με το Ντιτρόιτ. Έλειπε ώρες ολόκληρες από το σπίτι, βρίσκοντας συχνά πυκνά αφορμές, αφού ο πατέρας του προσπαθούσε να δαμάσει τον ατίθασο χαρακτήρα του μικρού με το ξύλο. Λέγεται, μάλιστα, ότι μια φορά τον μαστίγωσε για παραδειγματισμό δημόσια. Δεύτερο σπίτι του, λοιπόν, έγινε ένα βαγόνι. Εκεί εγκατέστησε ο Τόμας το μικρό εργαστήριό του κι έγραφε και τύπωνε μία μικρή εφημερίδα, τη «Weekly Herald».

Τηλεγραφιτής

Κάτω από αυτές τις συνθήκες πέρασαν τα χρόνια ως την εφηβεία του. Ωσότου ένα περιστατικό το 1862, όταν ήταν πια 15 ετών, σημάδεψε την πορεία του. Ο νεαρός Τόμας έσωσε τη ζωή ενός αγοριού που είχε πέσει στις ράγες του τρένου. Όταν ο πατέρας του μικρού, τηλεγραφητής το επάγγελμα, τον ρώτησε πώς θα μπορούσε να επληρώσει το καλό που έκανε στον γιο του, ο έφηβος Τόμας δεν δίστασε: «Θέλω να μου μάθετε να χειρίζομαι τον τηλέγραφο» απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη. Έτσι, ο «μικρός του βαγονιού» από το 1863 έως το 1868, δούλεψε ως έκτακτος τηλεγραφητής σε διάφορες πόλεις της Δύσης και του Νότου, συχνά πίσω από τα μέτωπα του Εμφυλίου Πολέμου.
Ήταν 21 ετών, πεπειραμένος τηλεγραφητής πλέον, όταν μονιμοποιήθηκε στη νυχτερινή βάρδια της Western Union Telegraph Company στη Βοστώνη. Εκείνη η χρονιά, το 1868, ήταν το δεύτερο έτος - σταθμός για τον Έντισον. Αγόρασε ένα μεταχειρισμένο αντίτυπο του περιοδικού του αυτοδίδακτου άγγλου φυσικού Μάικλ Φάραντεϊ «Πειραματικές έρευνες στον ηλεκτρισμό», και το αποστήθισε. Τα πειράματα του Φάραντεϊ περιγράφονταν τόσο λεπτομερώς, ώστε ο Έντισον τα εκτέλεσε όλα κατά γράμμα. Τις παρατηρήσεις του κατά τη διάρκεια των πειραμάτων τις κατέγραφε σε σημειωματάρια, οι οποίες αργότερα αποδείχθηκαν πολύτιμες.

Τα πρώτα πειράματα

Το πάθος του πλέον ήταν ένα: οι εφαρμογές του ηλεκτρισμού. Άρχισε να κοιμάται ελάχιστα και να πειραματίζεται διαρκώς. Η δουλειά γραφείου τώρα πια δεν τον «χωρούσε». Παραιτήθηκε. Είχε αποφασίσει, όμως, να γίνει επαγγελματίας εφευρέτης. Δανείστηκε ένα μικρό ποσό, συνέχισε τις έρευνές του και το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς κατέθεσε την πρώτη ευρεσιτεχνία του για έναν ηλεκτρικό «καταγραφέα φωνής» και μια συσκευή ηλεκτρικής καταγραφής ψήφων. Η εφεύρεση λειτούργησε άψογα ενώπιον της επιτροπής του Κογκρέσου. Αλλά δεν την αγόρασε κανείς.
Δέκα μήνες μετά, βρέθηκε στη Νέα Υόρκη, απένταρος για άλλη μια φορά. Κοιμόταν σ’ ένα υπόγειο στη Γουόλ Στριτ. Μια βλάβη στον πίνακα αναγραφής των τιμών του χρυσού στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης μπορεί να προκάλεσε κρίση στην αγορά το 1869, έδωσε όμως στον Έντισον τη μεγάλη ευκαιρία. Τον κάλεσαν να επισκευάσει το σύστημα. Εκείνος δεν περιορίστηκε στην αποκατάσταση της βλάβης. Πρότεινε μια βελτίωση, η οποία έδινε τη δυνατότητα παροχής τηλεγραφικών πληροφοριών σε συνδεδεμένους με τον πίνακα συνδρομητές - χρήστες. Η ιδέα του έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και η κατασκευάστρια εταιρεία του πίνακα, η πρώην εργοδότριά του Western Union, φρόντισε να τον ανταμείψει με 40.000 δολάρια.

Η καταξίωση

Το κεφάλαιο αυτό ήταν αρκετό για αρχή. Ο Έντισον το επέδυσε στην κατασκευή ενός μικρού εργοστασίου στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ, όπου κατασκεύαζε τηλεγράφους για το χρηματιστήριο και τηλεγράφους μεγάλης εκτυπωτικής ταχύτητας. Η Western Union του ανέθεσε επίσης το έργο της βελτίωσης ενός άλλου τηλεγράφου, που μετέδιδε στοιχεία για τις ποσότητες των αποθηκευμένων προϊόντων. Η εταιρεία, ιδιοκτησίας των Βάντερμπιλτ και Μόργκαν, ήταν τότε ο κολοσσός των ηλεκτρικών ειδών στην Αμερική. Και ο Έντισον είχε γίνει το χαϊδεμένο της παιδί - η «ιδιοφυΐα που δούλευε νυχθημερόν σαν σκυλί», όπως έλεγαν οι εργοδότες του. Μάλιστα, για να πάρει άδεια να δουλεύει όλη τη νύχτα στα γραφεία λέγεται ότι παρομοίασε τον εαυτό του με γιατρό που πρέπει να βρίσκεται διαρκώς εκεί για να ελέγχει ανά πάσα στιγμή τον σφυγμό των ασθενών του.
Η επαγγελματική καταξίωση έφερε και τον γάμο. Ο Έντισον νυμφεύθηκε το 1871 τη Μαίρη Στίλγουελ, μία ευγενική, αλλά αγράμματη γυναίκα από το Νιούαρκ, με την οποία απέκτησε δύο γιους και μία κόρη. Ούτε η σύζυγός του, ούτε τα παιδιά του, όμως, μπόρεσαν να τον αποσπάσουν από το εργαστήριό του. Ένιωθε πια ένας «μισθοφόρος της επιστήμης». Έτσι δικαιολόγησε και το γεγονός ότι προσέφερε τις υπηρεσίες του και στην ανταγωνιστική της Western Union εταιρεία, την οποία είχε ιδρύσει ο τραπεζίτης Τζέι Γκουλντ.

Η επιτυχία

Τρία χρόνια αργότερα έκανε τη μεγάλη επιτυχία. Κατασκεύασε τον τετραπλό τηλέγραφο, ο οποίος μπορούσε να στέλνει ταυτόχρονα μηνύματα προς την ίδια κατεύθυνση, χρησιμοποιώντας μόνο ένα καλώδιο. Και το 1876, δύο χρόνια μετά τη μεγάλη επιτυχία, πήρε τη μεγάλη απόφαση. Εγκατέλειψε οριστικά τη Western Union, αλλά και το μικρό εργοστάσιο στο Νιούαρκ, για να ιδρύσει στο Μένλοου Παρκ, επίσης στο Νιου Τζέρσεϊ, ένα επιστημονικό «εργοστάσιο εφευρέσεων», ένα εργαστήριο που θα φιλοξενούσε τις έρευνες και τα πειράματα, όχι μόνον του ίδιου, αλλά και των συνεργατών του.
Μόνο ελάχιστα πανεπιστήμια μπορούσαν πλέον να συναγωνισθούν τον εξοπλισμό του Μένλοου Παρκ, όπου σ’ ένα ξύλινο ορθογώνιο κτίριο ο Έντισον είχε εγκαταστήσει γαλβανόμετρα, μπαταρίες, πηνία, μια ατμομηχανή Μπράουν, ένα φωτογραφικό εργαστήριο, ένα σιδηρουργείο και μία βιβλιοθήκη επιστημονικών εκδόσεων. Εκεί βελτίωσε τον «ομιλούντα τηλέγραφο» - το τηλέφωνο που είχε κατασκευάσει ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ το 1876 - προσθέτοντας στη συσκευή έναν μεταδότη από άνθρακα και αυξάνοντας έτσι την ευκρίνεια του ήχου. Εκεί «γεννήθηκε» ο φωνόγραφος το 1877, η εφεύρεση που τον έκανε διάσημο διεθνώς, αλλά δεν έμελλε να έχει τότε την αναμενόμενη εμπορική ανταπόκριση, λόγω του υψηλού κόστους της.

Το στοίχημα

Ένα χρόνο μετά τον θρίαμβο του φωνογράφου, ο Έντισον, εντυπωσιασμένος από το εκτυφλωτικό φως που εξέπεμπε ένα ηλεκτρικό τόξο που είχε δει στη μεγάλη έκθεση της Φιλαδέλφειας του 1876, ξεκίνησε τις προσπάθειές του να παραγάγει ηλεκτρικό φως. Φυσικά δεν ήταν ο πρώτος. Οι ευρωπαίοι επιστήμονες προπορεύονταν σε αυτόν τον τομέα, έχοντας εφεύρει το φως βολταϊκού τόξου. Αλλά ο Έντισον είχε βάλει ένα δημόσιο στοίχημα: να ανακαλύψει τον τρόπο για την παραγωγή ασφαλούς, ήπιου και φθηνού ηλεκτρικού φωτός, που θα αντικαθιστούσε τους λαμπτήρες γκαζιού σε εκατομμύρια σπίτια.
Πολλοί τον πίστεψαν. Τον ονόμασαν προφήτη. Οι πρώην εργοδότες του Μόργκαν και Βάντερμπιλτ έσπευσαν να επενδύσουν 50.000 δολάρια. Σπανίως κεφαλαιούχοι χρηματοδοτούσαν μια εφεύρεση προτού υλοποιηθεί και η έρευνα για τους λαμπτήρες πυράκτωσης ήταν μία από τις ελάχιστες φορές. Εξάλλου, η συγκεκριμένη έρευνα είχε ταλανίσει επί δεκαετίες ολόκληρες τους επιστήμονες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ιδιοφυής φυσικός και πρώην συνεργάτης του Νίκολα Τέσλα θεωρούσε ότι ο Έντισον έψαχνε «ψύλλους στ’ άχυρα».
Τα δημοσιεύματα στον Τύπο οργίαζαν. Έδιναν την είδηση ότι ο Εντισον θα συνέδεε τους λαμπτήρες του σε παράλληλο κύκλωμα, ώστε, αν καιγόταν ένας, το κύκλωμα να εξακολουθεί να λειτουργεί. Αλλά δεν έλειψαν και οι Κασσάνδρες. Οι κριτικές των αμφισβητιών μέσα από τις στήλες των εφημερίδων πλήθαιναν. Επιφανείς επιστήμονες, όπως ο Γουίλιαμ Πρις, προέβλεψαν ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Διαψεύστηκαν. Στις 21 Οκτωβρίου 1879 το Μένλοου Παρκ φωτίστηκε από 30 λαμπτήρες πυράκτωσης με νήμα από άνθρακα, οι οποίοι συνδέονταν παράλληλα με χωριστούς διακόπτες.
Μέσα σε τρία χρόνια, το 1882, ο Έντισον θα δημιουργούσε τον πρώτο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Νέα Υόρκη, την πρώτη πόλη του κόσμου που θα φωτιζόταν με ηλεκτρισμό. Παρ’ όλα αυτά είχε έλθει η στιγμή να εγκαταλείψει οριστικά το Μένλοου Παρκ. Από το 1877 ο Έντισον είχε μεταφέρει ήδη το εργαστήριο ερευνών του στο Γουέστ Όραντζ του Νιου Τζέρσεϊ, σ’ ένα συγκρότημα εργοστασίων, όπου απασχολούνταν 5.000 εργαζόμενοι. Η γκάμα των προϊόντων ήταν πλέον τεράστια: κέρινοι δίσκοι φωνογράφου, σπινθηροσκόπια, αλκαλικές μπαταρίες, πολύγραφοι, κάμερες, κινηματογραφικές μηχανές προβολής.
Αυτό που τον απασχολούσε τώρα περισσότερο ήταν η διάδοση των προϊόντων του στην αγορά. Ήταν η εποχή της μεγάλης δόξας. Όμορφος και γοητευτικός, παρ’ ότι συνειδητά ατημέλητος στην εμφάνιση, δεν δυσκολεύθηκε να βρει δεύτερη σύζυγο μετά τον θάνατο της πρώτης του γυναίκας το 1884. Η ευγενική, πανέξυπνη και δυναμική Μάινα Μίλερ από το Οχάιο, αν και μετρούσε τα μισά του χρόνια, δέχθηκε να ενωθεί μαζί του με τα δεσμά του γάμου και ανέλαβε το δύσκολο έργο της «χαλιναγώγησης» του εκκεντρικού εφευρέτη που μασούσε διαρκώς καπνό. Προϊόν αυτής της ένωσης ήταν δύο γιοι και μία κόρη.

Η πτώση

Τα κέρδη τώρα είναι τεράστια για τον Έντισον. Μεγάλο τμήμα τους προέρχεται από την αναπτυσσόμενη βιομηχανία του κινηματογράφου. Όλα βαίνουν κατ’ ευχήν. Ως το 1892 τουλάχιστον - μια επιχειρηματικά δίσεκτη χρονιά για τον Έντισον. Η Edison General Electric Company, την οποία είχε ιδρύσει πριν από τρία χρόνια, τώρα συγχωνεύεται με την κύρια ανταγωνίστριά της, την Thompson Houston Company. Έτσι, προκύπτει ο σημερινός βιομηχανικός κολοσσός, η General Electric. Εκείνος, όμως, ρισκάροντας τεράστια ποσά στην ανάπτυξη μιας μεθόδου διαχωρισμού των μεταλλευμάτων, καταφέρνει τελικά να χάσει όλη την περιουσία των τεσσάρων εκατομμυρίων δολαρίων που είχε αποφέρει το σύστημα ηλεκτροφωτισμού. Και όχι μόνον. Ο Έντισον ήταν αυτοδημιούργητος, αλλά και αυτοδίδακτος. Η έλλειψη θεωρητικής κατάρτισης αρχίζει να γίνεται αισθητή. Οι επιστήμονες που εισάγουν τη χρήση εναλλασσόμενου ρεύματος υψηλής τάσης για τη μεταφορά του σε μακρινές αποστάσεις αφήνουν πίσω τους τον πρωτοπόρο τηλεγραφητή.
Είχε φθάσει η αρχή του τέλους. Ο άνθρωπος που έσπρωξε την ανθρωπότητα στην εποχή της μηχανής χάνει το συμβόλαιο για το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του καταρράκτη του Νιαγάρα από τον συνάδελφο εφευρέτη και ανταγωνιστή του Τζορτζ Γουέστινγκχάους. Η διαφημιστική εκστρατεία του Έντισον, που προειδοποιούσε το κοινό για τους «κινδύνους του εναλλασσόμενου ρεύματος υψηλής τάσης», δεν είχε αποδώσει καρπούς. Ο εφευρέτης της «λυχνίας Έντισον» περιορίστηκε έτσι στη δημιουργία λειτουργικών καμίνων τσιμέντου και χυτών κατασκευών για κατοικίες χαμηλού κόστους. Εκεί είχε μεγαλύτερη επιτυχία.
Με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο ηλικιωμένος πλέον εφευρέτης ασχολείται περισσότερο με τα «κοινά». Γίνεται πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Ναυτικού των ΗΠΑ. Με δική του εισήγηση δημιουργείται το 1920 το πρώτο αμερικανικό στρατιωτικό ερευνητικό ίδρυμα, το Naval Research Laboratory.
Ο Έντισον είναι πλέον ήρωας για τους συμπατριώτες του, γιατί ενσαρκώνει το «αμερικάνικο όνειρο»: τον γρήγορο πλουτισμό, με σκληρή δουλειά και εξυπνάδα. Τι κι αν τον χαρακτηρίζουν «εμπορικό εφευρέτη που δουλεύει για το ασημένιο δολάριο», «τύραννο» για τους συνεργάτες του», «άνθρωπο που έκανε την επιστήμη επιχείρηση», «δύστροπο» και «αντιδιανοούμενο»; Ο Έντισον έχει καταφέρει να χτίσει τη δική του, ιδιότυπη «λαϊκή δημοκρατία», αφού ένα πράγμα τον ένοιαζε εκτός από το κέρδος: οι εφευρέσεις του να έχουν εφαρμογή στην καθημερινότητα και να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή των πολλών.
Ο θάνατος βρήκε τον Τόμας Άλβα Έντισον σε ηλικία 84 ετών στον επίγειο παράδεισό του, το εργαστήριο του Γουέστ Όραντζ, στις 18 Οκτωβρίου 1931, την ημέρα που επιχειρούσε να κατασκευάσει ελαστικό από φυτά της Αμερικής.

Μόμπι-Ντικ

Ένα από τα αριστουργήματα της αμερικανικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η πλειονότητα των κριτικών δέχεται ότι το μυθιστόρημα του Χέρμαν Μέλβιλ στέκεται στο ίδιο δημιουργικό ύψος με τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες και τα έργα τουΣαίξπηρ. Το βιβλίο κυκλοφόρησε πρώτα στην Αγγλία στις 18 Οκτωβρίου 1851 με τον τίτλο Η Φάλαινα και ένα μήνα αργότερα (14 Νοεμβρίου 1851) στις ΗΠΑ, με τον τίτλο Μόμπι Ντικ ή Η Φάλαινα.
Ο Μόμπι Ντικ είναι μια θαλασσινή περιπέτεια, γεμάτη συμβολισμούς και μεταφορές. Με αφηγητή τον ναύτη Ισμαήλ, παρακολουθούμε το ταξίδι ενός σαλεμένου καπετάνιου, ονόματι Αχαάβ, που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει και να σκοτώσει μια θηριώδη λευκή φάλαινα με το όνομα Μόμπυ Ντικ, η οποία σε ένα προηγούμενο ταξίδι τού είχε κόψει το πόδι σε μια μονομαχία τους στη θάλασσα. Ο Μέλβιλ, που είχε δουλέψει χρόνια ως ναυτικός, εστιάζεται σ' έναν «άνθρωπο που δε φοβάται Θεό, που μοιάζει με Θεό, είναι υπέροχος άνθρωπος ο Καπετάν Αχαάβ».
Το πολυσέλιδο μυθιστόρημα περιγράφει την επικών διαστάσεων σύγκρουση Αχαάβ και Μόμπι Ντικ, που είναι, κατ' επέκταση, μια αναμέτρηση ανάμεσα στις δυνάμεις της Φύσης και τον Άνθρωπο. Ο «Μόμπι Ντικ» δεν είναι μόνο μια συναρπαστική ναυτική περιπέτεια, αλλά ένα φιλοσοφικό δοκίμιο για τη φύση του καλού και του κακού, για τον άνθρωπο και τη μοίρα του. Συν τοις άλλοις, είναι ένα εγκυκλοπαιδικό μυθιστόρημα, που δίνει στον αναγνώστη πληθώρα πληροφοριών για τη ζωή στη θάλασσα και τη φαλαινοθηρία.
Το βιβλίο του Μέλβιλ κυκλοφόρησε σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ βρίσκονταν σε μια φάση μεταμόρφωσης, από μια συνομοσπονδία αποικιών σε ένα κράτος με επεκτατικές βλέψεις (Πόλεμοι κατά των Μεξικανών και Ινδιάνων, Επέκταση στη Δύση), αλλά και στα πρόθυρα του Εμφυλίου Πολέμου, με τις μεγάλες κοινωνικές διαφορές Βορείων και Νοτίων. Ήταν, όμως, και μια περίοδος αρκετά δημιουργική για τα αμερικανικά γράμματα.
Το 1850 ο Ναθάνιελ Χόθορν δημοσίευσε το δικό του αριστούργημα, το μυθιστόρημα Το Άλικο Γράμμα, μια εμβριθή μελέτη για το καλό και το κακό, που επηρέασε σημαντικά τον γείτονα και φίλο του Μέλβιλ στη συγγραφή του Μόμπυ Ντικ. Το 1852 η Χάριετ Μπίτσερ Στόου κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της Η Καλύβα του Μπαρμπά-Θωμά, ένα από τα πλέον ευπώλητα βιβλία στην εκδοτική ιστορία των ΗΠΑ. ΄Όμως, το μυθιστόρημα του Μέλβιλ πέρασε απαρατήρητο, με αρνητική στο μεγαλύτερο μέρος της την κριτική. Χρειάστηκε να φθάσουμε στη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα για να αναγνωρισθεί από τους Μοντερνιστές η σπουδαιότητα του Μόμπυ Ντικ και η Αμερική να ανακαλύψει ένα μεγάλο συγγραφέα.
Ο Μόμπυ Ντικ έχει μεταφερθεί επανειλημμένα στον κινηματογράφο, στο θέατρο και την τηλεόραση. Καλύτερη διασκευή για τη μεγάλη οθόνη θεωρείται η ομώνυμη ταινία του Τζον Χιούστον, παραγωγής 1956, σε σενάριο του συγγραφέα Ρέι Μπράντμπερι και με πρωταγωνιστή τον Γκρέγκορι Πεκ στο ρόλο του Αχαάβ.
Στα ελληνικά, το μυθιστόρημα του Χέρμαν Μέλβιλ Μόμπυ Ντικ κυκλοφορεί στην κλασική έκδοση του Gutenberg, σε μετάφραση Α. Κ. Χριστοδούλου.

Η ιστορία της Αλάσκας

Πολιτεία των ΗΠΑ στο βορειοδυτικό άκρο της Αμερικανικής Ηπείρου, με πρωτεύουσα την πόλη Τζούνο (30.987 κάτοικοι). Είναι η μεγαλύτερη σε έκταση (1.717.855 τ.χ.), η έκτη σε πλούτο (54.627 δολάρια κατά κεφαλήν εισόδημα) και η πιο αραιοκατοικημένη (0,42 κάτοικοι ανά τ.χ.). «Αλάσκα» στη γλώσσα των Εσκιμώων σημαίνει η «γη που δεν είναι νησί». Μεγαλύτερη και πιο γνωστή πόλη είναι το Άνκορεϊτζ (275.043 κάτοικοι), ενώ την Αλάσκα κατοικούν συνολικά 626.932 άνθρωποι.
Οι Ρώσοι ήταν αυτοί που έβαλαν πρώτοι πόδι στην Αλάσκα, στα μέσα του 18ου αιώνα, επωφελούμενοι της γειτνίασής της με τη Σιβηρία, από την οποία χωρίζεται με τον Βερίγγειο Πορθμό. Ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά με το εμπόριο της γούνας, παραμερίζοντας τους ιθαγενείς εσκιμώους Ινουίτ.
Ο οξύς ανταγωνισμός με τους Γάλλους και Άγγλους εμπόρους μείωσε βαθμιαία το ενδιαφέρον τους για την περιοχή. Μετά την ήττα των Ρώσων στον Κριμαϊκό Πόλεμο, το 1856, ο τσάρος έψαχνε τρόπους για να την ξεφορτωθεί. Προφανώς, ο φυσικός πλούτος της περιοχής ήταν άγνωστος στον Αλέξανδρο Β' και την κυβέρνησή του.
Η αμερικανική κυβέρνηση δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, παρότι η χώρα επούλωνε τις πληγές της από τον αιματηρό Εμφύλιο Πόλεμο. Πρόλαβε Ισπανούς και Καναδούς και μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους αγόρασε την Αλάσκα αντί 7,2 εκατομμυρίων δολαρίων, στις 30 Μαρτίου 1867.
Η είδηση της εξαγοράς προκάλεσε την αντίδραση του αμερικανικού τύπου, αλλά και μελών του Κογκρέσου. Οι εφημερίδες επιτέθηκαν με δριμύτητα στον υπουργό Εξωτερικών, Ουίλιαμ Σιούαρντ, που πρωτοστάτησε στη συμφωνία. Θεώρησαν παρανοϊκό να ξοδευτούν τόσα πολλά χρήματα για ένα έρημο και απόμακρο μέρος, μονίμως χιονισμένο. Η συμφωνία αγοράς επικυρώθηκε τελικά από το Κογκρέσο στις 9 Απριλίου 1867 και στις 18 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου η Αυτοκρατορική Ρωσία μεταβίβασε την κυριαρχία της Αλάσκας στις ΗΠΑ.
Ο χρόνος δικαίωσε πλήρως τον Σιούαρντ. Η Αλάσκα αποδείχθηκε ευλογημένη γη, με απίστευτο φυσικό πλούτο: χρυσό, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ξυλεία και αλιεία.

Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής

Ένας από τους τέσσερις ευαγγελιστές, άγιος της Χριστιανικής Εκκλησίας και εκ των συνεργατών του Αποστόλου Παύλου. Σύμφωνα με την παράδοση, είναι ο συγγραφέας τού τρίτου συνοπτικού Ευαγγελίου («Κατά Λουκάν») και των «Πράξεων των Αποστόλων». Η μνήμη του τιμάται από τη Χριστιανοσύνη στις 18 Οκτωβρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Λουκάς.
Ο Λουκάς, σύμφωνα με την παράδοση (Ευσέβιος), γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας, έζησε τον 1ο αιώνα και ήταν ένας από τους πλέον μορφωμένους ανθρώπους της εποχής του. Αρχικά ήταν ειδωλολάτρης, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι δεν μνημονεύεται από τον απόστολο Παύλο (Κολοσσαείς δ' 11) μεταξύ των μαθητών και ακολούθων του, που ήταν Εβραίοι, καθώς και από την προέλευση τού ονόματός του, που αποτελεί σύντμηση του λατινικού Λουκανός. Για τον τρόπο και τον χρόνο μεταστροφής του στη χριστιανική πίστη δεν γνωρίζουμε τίποτε.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ευαγγελιστής Λουκάς φιλοτέχνησε την εικόνα της Παναγίας.
Ο Λουκάς ήταν συνοδός και συνεργάτης τού αποστόλου Παύλου από τη δεύτερη ακόμη αποστολική περιοδεία του, όπως φαίνεται από εδάφια των «Πράξεων των Αποστόλων». Συνόδευσε τον Παύλο στη Μακεδονία από την Τρωάδα (Πράξ. ιστ' 11-12) και παρέμεινε στους Φιλίππους πιθανότατα μέχρι το τέλος της τρίτης αποστολικής πορείας τού Παύλου. Τέλος, συνόδευσε τον Παύλο από την Καισάρεια στη Ρώμη (Πράξ. κζ' 1, κη' 16).
Ως προς τη δράση του Λουκά μετά τον θάνατο του Παύλου, δεν γνωρίζουμε το παραμικρό μετά βεβαιότητας. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λουκάς κήρυξε τη χριστιανική πίστη στη Δαλματία, Γαλλία, Ιταλία και Μακεδονία (Επιφάνιος) και στην Αχαΐα (Γρηγόριος Ναζιανζηνός). Ο Συμεών ο Μεταφραστής λέγει ότι από τη Ρώμη ο Λουκάς μετέβη στην Ανατολή, διέσχισε τη Λιβύη κι έφθασε στην Αίγυπτο. Εκεί χειροτονήθηκε επίσκοπος στην περιοχή της Θηβαίδας, όπου και πέθανε.
Άλλοι συγγραφείς και εκκλησιαστικοί πατέρες αναφέρουν ότι πέθανε στη Θήβα της Βοιωτίας (Μάξιμος Μαργούνιος), ενώ ο Γρηγόριος ο Θεολόγος υποστηρίζει ότι μαρτύρησε. Ο Ισίδωρος της Σεβίλλης γράφει ότι πέθανε σε ηλικία 74 ετών και ο Νικηφόρος Κάλλιστος ογδόντα ετών.
Παλαιότατη παράδοση θέλει τον Λουκά ζωγράφο, που φιλοτέχνησε μάλιστα την εικόνα της Παναγίας. Την παράδοση αυτή προϋποθέτει η ορθόδοξη εκκλησιαστική υμνολογία. Ο ευαγγελιστής Λουκάς ήταν κάτοχος μεγάλης ελληνιστικής παιδείας και γνώστης τής ιστορικής μεθόδου τής εποχής του. Τα έργα του, το «Ευαγγέλιο» και οι «Πράξεις Αποστόλων», παρουσιάζουν ευχέρεια χρήσης τής Ελληνιστικής Κοινής και αποτελούν ένα από τα πρώτα ιστορικά μνημεία τού χριστιανισμού.
Στον Δυτικό χριστιανικό κόσμο, ο Άγιος Λουκάς είναι προστάτης των καλλιτεχνών, των γιατρών, των χειρουργών, των μαθητών και των χασάπηδων.

10 αμφιλεγόμενα Νόμπελ

Ειρήνης

Η απονομή του Νόμπελ Ειρήνης είναι συχνά αμφιλεγόμενη και αντικείμενο έντονων αντιπαραθέσεων και αμφισβητήσεων. Η λίστα που ακολουθεί παρουσιάζει δέκα προσωπικότητες από το χώρο της πολιτικής που κέρδισαν το Νόμπελ, αλλά αντιμετώπισαν αντιδράσεις σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό για τη βράβευσή τους.

10Μπαράκ Ομπάμα

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα (γ. 1961) κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης το 2009, μόλις οκτώ μήνες μετά την άνοδό του στην εξουσία «για τις εξαιρετικές του προσπάθειες για ενδυνάμωση της διεθνούς διπλωματίας και συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς». Η βράβευση υπήρξε πρωτοφανής στην ιστορία του θεσμού, καθώς ο πρώτος αφροαμερικανός πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ βραβεύτηκε για τις καλές του προθέσεις και όχι για το έργο που είχε επιτελέσει για την εμπέδωση της ειρήνης, όπως απαιτεί η διαθήκη του Άλφρεντ Νόμπελ.

9Βανγκάρι Μαατάι

Η κενυάτισσα περιβαλλοντολόγος και πολιτική ακτιβίστρια Βανγκάρι Μαατάι (1940-2011) κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης το 2004 για τους αγώνες της για την αειφόρο ανάπτυξη, τη δημοκρατία και την ειρήνη. Όμως, μία δήλωσή της προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών, όταν ισχυρίστηκε ότι ο ιός HIV του AIDS δημιουργήθηκε από λευκούς επιστήμονες για να πλήξουν τη μαύρη φυλή. Αργότερα ανακάλεσε, παραδεχόμενη ότι έπεσε θύμα συνωμοσιολογικών θεωριών. Όμως, η ζημιά είχε γίνει...

8Αλ Γκορ

Ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Αλ Γκορ (γ.1948) κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης το 2007 για τους αγώνες του σχετικά με την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Υπήρξαν αρκετές αντιδράσεις για τη βράβευση Γκορ. Κάποιοι χαρακτήρισαν ασύμβατο το έργο του αμερικανού πολιτικού με το σκοπό του βραβείου, ενώ άλλοι εξέφρασαν την άποψη ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν αποτελεί απειλή για την ανθρωπότητα κι έτσι η καμπάνια του Γκορ είναι άνευ αντικειμένου. Στο πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ του Ντέιβις Γκουγκενχάιμ «Μια άβολη αλήθεια» («An Inconvenient Truth»), ο Γκορ καλεί τους πολίτες να συμβάλλουν στη διάσωση του περιβάλλοντος, καταναλώνοντας λιγότερη ηλεκτρική ενέργεια στο σπίτι. Όμως, τον Αύγουστο του 2006 αποκαλύφθηκε ο λογαριασμός του ηλεκτρικού της οικίας Γκορ, ο οποίος εμφάνιζε μηνιαία κατανάλωση 22.619 κιλοβάτ, σχεδόν το διπλάσιο της ετήσιας κατανάλωσης μιας μέσης οικογένειας στις ΗΠΑ.

7Ριγκομπέρτα Μεντσού

Η Ριγκομπέρτα Μεντσού (γ. 1959) από τη Γουατεμάλα τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1992 για τους αγώνες της για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων στη χώρα της. Αργότερα, κάποιοι ερευνητές σκαλίζοντας το παρελθόν της ανακάλυψαν ότι είχε αλλάξει κάποια οικογενειακά δεδομένα, προκειμένου να φιλοτεχνήσει καλύτερα το αριστερό της προφίλ. Αμερικανοί πολιτικοί του συντηρητικού χώρου τη χαρακτήρισαν «μαρξίστρια τρομοκράτισσα» και ζήτησαν την αφαίρεση του βραβείου. Όμως, η επιτροπή Νόμπελ απέρριψε το αίτημά τους.

6Χένρι Κίσινγκερ

Ο αμερικανός καθηγητής Χένρι Κίσινγκερ (γ. 1923) κυριάρχησε στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ από το 1969 έως το 1977 ως προεδρικός σύμβουλος εθνικής ασφαλείας και υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Νίξον και Φορντ. Υπήρξε μία από τις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Το 1973 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για τη συμβολή του στον τερματισμό του Πολέμου στο Βιετνάμ, μαζί με τον βορειοβιετναμέζο διαπραγματευτή Λε Ντουκ Θο, ο οποίος το αρνήθηκε. Ο Κίσινγκερ κατηγορήθηκε ως εμπνευστής των βομβαρδισμών στην Καμπότζη (1969-1975), για την επιχείρηση «Κόνδωρ» που στόχευε στην καταστολή των αριστερών κινημάτων στις χώρες της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του ‘70, για την προτίμησή του σε στρατιωτικά καθεστώτα (Πινοτσέτ, Παπαδόπουλος κ.ά.) και για τηνενθάρρυνση της Τουρκίας να εισβάλλει στην Κύπρο και να καταλάβει το ένα τρίτο του εδάφους της. Πολλοί ειρηνιστές υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι μετά τη βράβευση του Χένρι Κίσινγκερ το Νόμπελ Ειρήνης έχασε τη σημασία του.

5Γιτζάκ Ράμπιν

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Γιτζάκ Ράμπιν (1922-1995) κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1994, μαζί με τον υπουργό του επί των Εξωτερικών Σιμόν Πέρες (1923-2016) και τον ηγέτη των ΠαλαιστινίωνΓιασέρ Αραφάτ (1929-2004), για τις συμφωνίες του Όσλο, που άνοιξαν το δρόμο για την αυτονομία των Παλαιστινίων. Ο Ράμπιν είχε κατηγορηθεί ότι μετά τη ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ το 1948 εξανάγκασε μεγάλο αριθμό Αράβων να εγκαταλείψουν με τη βία τις πατρογονικές τους εστίες. Επίσης, ως υπουργός Άμυνας κατέστειλε με αγριότητα την Πρώτη Ιντιφάντα κι ενέκρινε τη συνέχιση του εποικισμού των κατεχομένων παλαιστινιακών εδαφών, κατά παράβαση των συμφωνιών του Όσλο.

4Σιμόν Πέρες

Ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Σιμόν Πέρες (1923-2016) κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης το 1994, μαζί με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Γιτζάκ Ραμπίν (1922-1995) και τον ηγέτη των Παλαιστινίων Γιασέρ Αραφάτ (1929-2004), για τις συμφωνίες του Όσλο, που άνοιξαν το δρόμο για την αυτονομία των Παλαιστινίων. Ο Πέρες κατηγορήθηκε ως εμπνευστής του πυρηνικού οπλοστασίου του Ισραήλ τη δεκαετία του ‘60 και αργότερα ως υπεύθυνος της σφαγής της Κανά. Όντας πρωθυπουργός το 1996 εκτυλίχθηκε η στρατιωτική επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Τα Σταφύλια της Οργής», κατά την οποία περισσότεροι από 100 άμαχοι σκοτώθηκαν σε προσφυγικό καταυλισμό του ΟΗΕ που βομβαρδίστηκε από το Ισραήλ στο χωριό Κανά του Λιβάνου.

3Γιασέρ Αραφάτ

Ο ηγέτης των Παλαιστινίων Γιασέρ Αραφάτ (1929-2004) κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης το 1994, μαζί με δύο εξέχοντες ισραηλινούς πολιτικούς, τον υπουργό Εξωτερικών Σιμόν Πέρες(1923-2016) και τον πρωθυπουργό Γιτζάκ Ραμπίν (1922-1995) για τις συμφωνίες του Όσλο, που άνοιξαν το δρόμο για την αυτονομία των Παλαιστινίων. Ο Αραφάτ είχε κακό όνομα στη Δύση, που για πολλά χρόνια τον θεωρούσε τρομοκράτη. Μάλιστα, ένα μέλος της Επιτροπής της Νορβηγικής Επιτροπής του Νόμπελ Ειρήνης, ο υπερσυντηρητικός πολιτικός Κάρε Κρίστιανσεν, υπέβαλε την παραίτησή του, χαρακτηρίζοντας τον Αραφάτ ως τον «πιο εξέχοντα τρομοκράτη του κόσμου».

2Κορντέλ Χολ

Ο αμερικανός πολιτικός Κορντέλ Χολ (1871-1955) υπήρξε ο μακροβιότερος υπουργός Εξωτερικών στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών (1933-1944). Το 1946 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για τη συνεισφορά του στην εμπέδωση της παγκόσμιας ειρήνης και στην ίδρυση του ΟΗΕ. Το 1939, όμως, ως υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Φραγκλίνου Ρούζβελτ απείλησε να αποσύρει την υποστήριξή του προς τον αμερικανό πρόεδρο στις εκλογές του 1940, εάν αυτός επέτρεπε τον ελλιμενισμό σε αμερικανικό λιμάνι ενός πλοίου με 950 εβραίους πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν διαφύγει από τη ναζιστική Γερμανία και σκόπευαν να ζητήσουν πολιτικό άσυλο στις ΗΠΑ. Ο Ρούσβελτ ενέδωσε στην πίεση του στενού του συνεργάτη κι έστειλε το πλοίο πίσω στη Γερμανία. Τα επόμενα χρόνια πολλοί από τους επιβαίνοντες πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

1Μεναχέμ Μπέγκιν

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μεναχέμ Μπέγκιν (1913-1992) τιμήθηκε το 1978 με το Νόμπελ Ειρήνης μαζί με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ (1918-1981) για τις συμφωνίες του «Καμπ Ντέιβιντ», που οδήγησαν στη συμφιλίωση Ισραήλ και Αιγύπτου και στη σύναψη διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στους δύο μεγάλους αντιπάλους της Μέσης Ανατολής. Το παρελθόν, όμως, του Μπέγκιν είχε αρκετά σκοτεινά σημεία. Πριν από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948 ήταν επικεφαλής της σιωνιστικής οργάνωσης «Ιργκούν», που θεωρούνταν τρομοκρατική οργάνωση από τη διεθνή κοινότητα και ευθύνεται για τη βομβιστική επίθεση στο ξενοδοχείο «Βασιλιάς Δαυίδ» της Ιερουσαλήμ (22 Ιουλίου 1946), όπου στεγαζόταν το αρχηγείο της υπό βρετανική εντολή Παλαιστίνης, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 96 άτομα διαφόρων εθνικοτήτων και να τραυματισθούν 46.

Τα δύο είδη αλαζονείας

Όταν είδε ο Διογένης στην Ολυμπία μερικούς νέους από τη Ρόδο να ‘ναι ντυμένοι πολυτελώς και να φορούν ακριβά στολίδια είπε: «Αυτό είναι αλαζονεία!»
Όταν αργότερα συνάντησε άλλους νέους Λακεδαιμόνιους ντυμένους με πολύ φτωχούς χιτώνες, τριμμένος και τρύπιους είπε: «Αυτό είναι άλλο είδος αλαζονείας...»

ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ...

Το σεξ μεταξύ των φιδιών διαρκεί από 6 μέχρι 12 ώρες.

ΕΙΠΕ...

Πρέπει να εξιδανικεύσουμε την πραγματικότητα που βλέπουμε και να κάνουμε πράξη το ιδανικό που νοιώθουμε.

Αλέξανδρος Δουμάς ο πατήρ

Γάλλος συγγραφέας.

H απολογία του Λυσία για τον Σωκράτη

Για τη δίκη του Σωκράτη ετοίμασε λαμπρή απολογία ο δεινός ρήτορας Λυσίας.
Ο Σωκράτης τον ευχαρίστησε, αλλά αρνήθηκε να τη χρησιμοποιήσει, γιατί δεν ήθελε... τα δικηγορικά τερτίπια.
– Προτιμώ -είπε- να καταδικασθώ ως Σωκράτης, παρά να αθωωθώ ως Λυσίας.

Ειδήσεις

Ελλάδα

Ανακοινώθηκαν τα τελικά αποτελέσματα της ψηφοφορίας για την εκλογή των μελών της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πρώτη θέση με 1.312 ψήφους βρίσκεται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και στην δεύτερη, με 4 λιγότερες ψήφους, ο Νίκος Φίλης.
Τη δημιουργία επιτελικών υπουργείων με ολιγάριθμους υπαλλήλους, προτείνει ο πρώην υπουργός επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ Αλέκος Παπαδόπουλος, ο οποίος ήταν ομιλητής σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, με θέμα: «Ελλάδα και Κρίση - Η κατάσταση σήμερα. Προοπτική για το μέλλον».
Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα μπροστά από τη Βουλή πραγματοποίησαν Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ, ενάντια στους «σχεδιασμούς της Κυβέρνησης» για τα εργασιακά.
Την αποχή από πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας την ερχόμενη Τετάρτη, αποφάσισαν οι συμβολαιογράφοι. Κάθε Δευτέρα θα συνέρχεται το διοικητικό συμβούλιο και η συντονιστική επιτροπή, για να αποφασίσουν για την διεξαγωγή ή όχι των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.
Η τρίτη διάσκεψη της διευρυμένης Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις τηλεοπτικές άδειες, η οποία θα πραγματοποιηθεί κεκλεισμένων των θυρών, ορίστηκε σύμφωνα με πληροφορίες, για το απόγευμα της Τρίτης.

Κόσμος

Αεροσκάφη των ΗΠΑ προχώρησαν σε σχεδόν 40 πλήγματα τις τελευταίες τρεις ημέρες εναντίον θέσεων του Ισλαμικού Κράτους στη Σύρτη, όπου οι δυνάμεις που πρόσκεινται στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας συνεχίζουν να προσπαθούν να εκδιώξουν τους τζιχαντιστές από τα τελευταία τμήματα της πόλης που ελέγχουν, όπως ανακοίνωσε ο αμερικανικός στρατός τη Δευτέρα.
Η Αμερικανίδα Ρόουζ Γκοτμέλερ, αξιωματούχος με μεγάλη εμπειρία στις σχέσεις με τη Ρωσία, είναι η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει καθήκοντα αναπληρώτριας γενικής γραμματέως του ΝΑΤΟ. Η Ρόουζ Γκοτμέλερ εξειδικεύεται στις σχέσεις με τη Ρωσία, καθώς υπήρξε επικεφαλής διαπραγματεύτρια της συνθήκης START με τη Μόσχα για τη μείωση του αριθμού των στρατηγικών όπλων.
O Μαυριτανός κρατούμενος Μοχαμεντού Ουλντ Σλάχι, συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Ημερολόγιο του Γκουαντάναμο» στο οποίο αφηγείται όσα υπέστη στην αμερικανική φυλακή-«μαύρη τρύπα» του διεθνούς δικαίου, αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στην πατρίδα του, ανακοίνωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν και αρκετοί τραυματίστηκαν στο Λουντβιχσχάφεν της Γερμανίας έπειτα από έκρηξη σε εργοστάσιο χημικών της BASF, το οποίο καταλαμβάνει έκταση 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων και θεωρείται το μεγαλύτερο του κόσμου. Αγνοείται η τύχη τουλάχιστον άλλων δύο ατόμων. Οι Αρχές κάλεσαν τους ανθρώπους που κατοικούν στην περιοχή να παραμείνουν στα σπίτια τους με κλειστά παράθυρα και πόρτες.
Όλες οι δημόσιες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις απαγορεύτηκαν στην τουρκική πρωτεύουσα έως τα τέλη Νοεμβρίου, ανακοίνωσε το γραφείο του κυβερνήτη της Άγκυρας επικαλούμενο πληροφορίες περί σχεδιασμού τρομοκρατικών επιθέσεων. Η επιβολή της απαγόρευσης ελήφθη στο πλαίσιο του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης «για την ασφάλεια των πολιτών και τη δημόσια τάξη», αναφέρει η ανακοίνωση.

Οικονομία

Θέματα σχετικά με την δεύτερη αξιολόγηση και τις αλλαγές στις διοικήσεις των τραπεζών βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντησης του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη και του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα.
Το Β΄ Τμήμα του Συμβούλιου της Επικρατείας με την υπ’ αριθ. 1896/2016 απόφασή του έκρινε ότι η ζημιογόνα για τον πωλητή, πώληση μετοχών δεν φορολογείται και ακύρωσε την επιβολή φόρου 250.000 ευρώ και πρόσθετου φόρου 55.000 ευρώ που είχε επιβληθεί σε τράπεζα.
Ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας με ρυθμό 2,7% το 2017 υπό την προϋπόθεση να ολοκληρωθεί γρήγορα η δεύτερη αξιολόγηση της οικονομίας από τους δανειστές, προβλέπει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος.
Μνημόνιο κατανόησης για τη διερεύνηση των προοπτικών διασύνδεσης των συστημάτων φυσικού αερίου Ελλάδας και πΓΔΜ υπεγράφη στα Σκόπια μεταξύ του Έλληνα Διαχειριστή του Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ) και της κρατικής Εταιρείας Αξιοποίησης Ενεργειακών Πόρων της πΓΔΜ (MER).
Oι ιταλικοί σιδηρόδρομοι Ferrovie dello Stato Italiane και η Skoda Transportation υπέβαλαν στο ΤΑΙΠΕΔ εκδήλωση αρχικού ενδιαφέροντος για την απόκτηση του 100% της ΕΕΣΣΤΥ (Rosco). Ως καταληκτική ημερομηνία υποβολής δεσμευτικών προσφορών έχει οριστεί η 5η Δεκεμβρίου 2016.

Αθλητισμός

Κατάθεση ψυχής από την Οσασούνα που πέρασε με 3-2 από την έδρα της Εϊμπαρ και πέτυχε την πρώτης της νίκη στη φετινή Primera Division. Κι όλα αυτά, παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ πριν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό της αναμέτρησης!
Εντυπωσιάζει η Τορίνο, που συνέτριψε 4-1 εκτός έδρας την Παλέρμο και αναρριχήθηκε στην τέταρτη θέση της Serie A μαζί με τη Νάπολι και τη Λάτσιο.
Σε ένα από τα χειρότερα -ποιοτικά- ντέρμπι της Premiership, Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αναδείχθηκαν ισόπαλες 0-0 στο «Ανφιλντ». Μεγάλη χαμένη ευκαιρία για τους γηπεδούχους να πιάσουν στην κορυφή την Αρσεναλ και τη Μάντσεστερ Σίτι.
Παρελθόν από τον πάγκο της Βόλφσμπουργκ αποτελεί ο Ντίτερ Χέκινγκ. Αιτία για τη λύση της συνεργασίας του με το σύλλογο το απογοητευτικό ξεκίνημα των «λύκων» στη Bundesliga, όπου μετά από 7 ματς μετρούν μόλις μία νίκη, τρεις ισοπαλίες και ισάριθμες ήττες.
Με μεγάλους πρωταγωνιστές τον Βαγγέλη Πλατέλλα και τον Γιάννη Ανέστη, η ΑΕΚ πέρασε από τη Λάρισα με νίκη 2-1 επί της ΑΕΛ και ανέβηκε στην 2η θέση της Super League με 10 βαθμούς μετά τη συμπλήρωση των πρώτων πέντε αγώνων. Ο βραχύσωμος επιθετικός σκόραρε στο 4ο και το 33ο λεπτό, ενώ ο 26χρονος γκολκίπερ πραγματοποίησε εκπληκτικές επεμβάσεις κι έτσι οι «βυσσινί» δεν κατάφεραν κάτι περισσότερο από τη μείωση του σκορ με τον Ναζλίδη στο 33΄. Με δέκα παίκτες ολοκλήρωσε το ματς η Ενωση, λόγω αποβολής του Γκάλο στο 73΄.

www.sansimera.gr/news

Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Τετάρτη
19/10

03:00