ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΒΙΖΑ ΣΤΟΝ ΝΤΑΛΑΡΑ

 

Πριν περίπου ένα χρόνο ο Γιώργος Νταλάρας, ερωτηθείς για το ζήτημα του Αιγαίου, που αποτελεί χρόνιο «αγκάθι» στις σχέσεις της Αθήνας με την Άγκυρα, είχε επισημάνει στην τουρκική εφημερίδα Hurriyet, ότι το Αιγαίο «ανήκει στα ψάρια του»!
Αυτή η δήλωση, δεν φαίνεται να ενόχλησε τους Έλληνες αλλά…
τους Τούρκους. Η Milliyet γράφει σε άρθρο με τίτλο «Μήπως η συναυλία σκάλωσε στην θεώρηση;» για την ακύρωση των συναυλιών Ζουλφού Λιβανελί και Γιώργου Νταλάρα, οι οποίες επρόκειτο να πραγματοποιηθούν στις 24 Σεπτεμβρίου στην Σμύρνη και στις 25 Σεπτεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη.
Αν και οι αρμόδιοι της διοργάνωσης αναφέρουν πως «η αναβολή ήταν απόφαση των δύο καλλιτεχνών», σύμφωνα με την εφημερίδα στα παρασκήνια κυκλοφορεί ο ισχυρισμός ότι δεν δόθηκε άδεια από το Τουρκικό ΥΠΕΞ και ότι ο Γιώργος Νταλάρας δεν μπόρεσε να πάρει θεώρηση λόγω των δηλώσεών του κατά της Τουρκίας.

Kafeneio

Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ !

 

 

Προκλήσεων συνέχεια από τον Γιώργο Νταλάρα. Ο Ελληνας ερμηνευτής, μετά τα γιουρτώματα και τα γιουχαΐσματα κατά τη διάρκεια των συναυλιών αλληλεγγύης που έδωσε τον περασμένο Μάρτιο σε γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, αποφάσισε να αναζητήσει... παρηγοριά στη γειτονική χώρα, επιδιδόμενος στις γνωστές και αμφιλεγόμενες «αγαθοεργίες» του. Ο... ασεβής προς την Ιστορία της Ελλάδας τραγουδιστής στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου, τις ημέρες που όλος ο ελληνισμός πενθεί για τα 90 χρόνια από την Καταστροφή της Σμύρνης, επρόκειτο να δώσει δύο συναυλίες στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη, με στόχο την ενίσχυση της τουρκικής υποψηφιότητας για τους Special Olympics του 2013!

Μάλιστα, θα εμφανιζόταν μαζί με τον Τούρκο συνάδελφό του -γνωστό στο ελληνικό κοινό από τη συχνή παρουσία του στην Ελλάδα- Ζουλφί Λιβανελί. Και λέμε θα εμφανιζόταν, διότι χθες ανακοινώθηκε αιφνιδίως ότι οι συναυλίες με τίτλο «Serenade to the Aegean», που επρόκειτο να δώσουν από κοινού ο Ελληνας και ο Τούρκος καλλιτέχνης για τους σκοπούς της Επιτροπής των Special Olympics Τουρκίας, αναβάλλονται (μέχρι νεωτέρας), κατόπιν αποφάσεως των δύο καλλιτεχνών. Μάλιστα, για τη συναυλία είχε ήδη κυκλοφορήσει και αφίσα!

Φυσικά το θέμα δεν πέρασε απαρατήρητο από τον τουρκικό Τύπο, που σχολίασε με καυστικό τρόπο την... αλλαγή σχεδίων, υποστηρίζοντας ότι οι συναυλίες δεν θα γίνουν διότι ο Νταλάρας «έφαγε πόρτα» από την τουρκική κυβέρνηση.

Αιχμές άφησε σε χθεσινό εκτενές δημοσίευμά της η εφημερίδα «Milliyet», με τον τίτλο: «Μήπως η συναυλία σκάλωσε στη θεώρηση;» Μέσα από αυτό ο συντάκτης αναφέρει ότι οι φήμες που κυκλοφορούν στα παρασκήνια είναι ότι ο πραγματικός λόγος της αναβολής των δύο συναυλιών είναι πως το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών δεν έδωσε βίζα στον ερμηνευτή, λόγω παλιότερων δηλώσεών του κατά της χώρας.

Πάντως στο προφίλ του τραγουδιστή σε ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης ως επίσημη δικαιολογία για την ακύρωση των συναυλιών αναφέρεται ότι η επιτροπή των Special Olympics Τουρκίας ήταν εκείνη που ανήγγειλε την αλλαγή των ημερομηνιών των συναυλιών του Γιώργου Νταλάρα και του Ζουλφού Λιβανέλι, καθώς το «τουρκικό κοινό πενθεί για τις τραγικές απώλειες δεκάδων ατόμων του προσωπικού ασφαλείας σε διαδοχικά ατυχήματα και συγκρούσεις τις τελευταίες ημέρες», ενώ η ανακοίνωση κλείνει με την υπόσχεση ότι οι νέες ημερομηνίες θα οριστούν σύντομα. Και μάλιστα δεν έκανε λόγο για οριστική ματαίωση, αλλά για αλλαγή ημερομηνιών. Λες και αυτό ήταν το πρόβλημα...

http://www.dimokratianews.gr

Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ

 

Τα επεισόδια που έγιναν σε δυο συναυλίες του οδηγούν τον Γ.Νταλάρα να ακυρώσει όλες τις επόμενες.

Οπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της διοργανώτριας εταιρείας «δε θα προσφέρουμε μια ακόμα ανοιχτή εκδήλωση, αφορμή και πεδίο τυφλής αντιπαράθεσης σε όσους επιθυμούν κάτι τέτοιο. Δε θα μετατρέψουμε τους χώρους μαζικής προσέλευσης του κόσμου σε αρένα, για αυτούς που επιδιώκουν με τις ενέργειές τους, να συνεχίσουν τον........

κύκλο της βίας των άκρων»

Και όπως ο Γιώργος Νταλάρας έχει πει πολλές φορές τις τελευταίες ημέρες μετά τα επεισόδια σε Νίκαια και Δάφνη, δεν φοβάται ο ίδιος, αλλά φοβάται ότι μπορεί να προκληθούν επεισόδια ανάμεσα στους θαυμαστές του και σε εκείνους που πηγαίνουν αποφασισμένοι να τον αποδοκιμάσουν, όπως αναφέρει το newsit.gr

Η επόμενη συναυλία ήταν προγραμματισμένη να γίνει το Σάββατο στην Ηλιούπολη το Σάββατο.

Διαβάστε όλη την ανακοίνωση

«Τα φαινόμενα βίας, οι τραυματισμοί μουσικών και η καταστροφή μουσικών οργάνων, ιδιαίτερα στην τελευταία συναυλία, έχουν αναιρέσει το νόημα και το χαρακτήρα των μουσικών εκδηλώσεων που σχεδιάσαμε. Ξεκινήσαμε με την πρόθεση, να οργανώσουμε συναυλίες άρτιες καλλιτεχνικά και τεχνικά, με ελεύθερη είσοδο στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, όπως έτσι ακριβώς θα τις παρουσιάζαμε και σε ένα κεντρικό θέατρο της πόλης.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι γνωστά σε όλους. Αυτοί που έπρεπε να καταδικάσουν, καταδίκασαν και αυτοί που «νόμιζαν» ότι έπρεπε να χαρούν, χάρηκαν. Η βία των λίγων επιβλήθηκε στους πολλούς κατακτώντας το «ζωτικό της χρόνο» στα ΜΜΕ. Επειδή η χρονική συγκυρία, ενόψει των επερχόμενων εκλογών απαιτεί νηφαλιότητα, ξεκάθαρα μηνύματα και περίσκεψη, δε θα προσφέρουμε μια ακόμα ανοιχτή εκδήλωση, αφορμή και πεδίο τυφλής αντιπαράθεσης σε όσους επιθυμούν κάτι τέτοιο. Δε θα μετατρέψουμε τους χώρους μαζικής προσέλευσης του κόσμου σε αρένα, για αυτούς που επιδιώκουν με τις ενέργειές τους, να συνεχίσουν τον κύκλο της βίας των άκρων. Τώρα, απαιτείται κατανόηση και αναβολή κάθε δράσης που αλλάζει το νόημα της πρωτοβουλίας μας.

Σταματούμε εδώ, παρότι είναι προφανές ότι μπορούμε και έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα από αυτά που διαδραματίστηκαν πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Αυτά στην ώρα τους! Θεωρούμε όμως, ότι η οποιαδήποτε ανακύκλωση των γεγονότων, ενισχύει αντιδημοκρατικές προθέσεις και πρακτικές, κανονικοποιεί τη βία και αναπαράγει την πόλωση, δημιουργώντας ένα εύφλεκτο υλικό που απειλεί όλους μας αυτήν τη δύσκολη ώρα.

Με ψυχραιμία, στο επανιδείν».

tsantiri

kafeneio

NA ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΤΙΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ , ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΣΤΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

 

Το ρεπορτάζ που ακολουθεί είναι του Δημήτρη Κανελλόπουλου και δημοσιεύθηκε στη σελίδα e-tetradio.gr. Ο αρθρογράφος γράφει όσα είδε και έζησε στη χθεσινή συναυλία του Γιώργου Νταλάρα στη Δάφνη:

1. Ο Γιώργος Νταλάρας πρέπει να σταματήσει τις συγκεκριμένες συναυλίες. Σήμερα κιόλας. Τώρα. Με μία ανοιχτή και ειλικρινή δήλωσή του. Άλλωστε, ανεξαρτήτως των προθέσεών του, μόνο «συναυλίες αλληλεγγύης» δεν είναι πλέον. Ο αρχικός τους χαρακτήρας έχει χαθεί (ανεπιστρεπτί).

2. Οι συναυλίες αυτές, εκτός των άλλων, αποτελούν πια εστία κινδύνου. Και όχι μόνο για τη σωματική ακεραιότητα του Γιώργου Νταλάρα, των υπολοίπων τραγουδιστών και των μελών της ορχήστρας. Αλλά και για τον ίδιο τον κόσμο. Χθες το βράδυ έγινα μάρτυρας πολλών σκηνών απείρου κάλους. Όλοι εναντίον όλων. Οι υποστηρικτές του Νταλάρα να έρχονται «στα χέρια» με τους διαμαρτυρόμενους, να εκσφενδονίζονται μπουκάλια και… απειλές εκατέρωθεν, η κατάσταση μύριζε μπαρούτι. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό. Τα πράγματα θα ξεφύγουν κι άλλο στις επόμενες συναυλίες. Στο τέλος μέχρι και οι μουσικοί πήγαν να «πλακωθούν» με το κοινό.

3. Οι διαμαρτυρόμενοι δεν ήταν ούτε 20, ούτε 30, ούτε 40 νοματαίοι. Ήταν πολύ περισσότεροι. Μην βιαστούν κάποιοι να μιλήσουν για μεμονωμένες ομάδες. Και η αλήθεια είναι πως δεν είχαν συγκεκριμένο ιδεολογικό χρώμα. Κάποιοι άνοιξαν μία τεράστια ελληνική σημαία. Κάποιοι άλλοι (ή και οι ίδιοι), δίπλα ακριβώς, κρατούσαν ένα πανό που έγραφε «Έξω οι Νταλάρες από τις γειτονιές μας».

4. Τόσα χρόνια βλέπω συναυλίες, έχω παρακολουθήσει άπειρες, τέτοιον κόμπο στο στομάχι δεν είχα ξανανιώσει ποτέ.

5. Ο Γιώργος Νταλάρας ήταν σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Αλλά και άρρωστος, με 39 πυρετό. Δεν μπορούσε όμως να μην δώσει τη συναυλία. Δεν ήταν δυνατόν να κάνει πίσω. Θα παρεξηγούσαν οποιαδήποτε αναβολή ή ματαίωση του live. Αδιέξοδο (για τον καλλιτέχνη).

6. Το κοινό ήταν ετερόκλητο. Λαϊκό κοινό, 100%. Και οι μεν και οι δε.

7. Μίλησα με ένα από τα παιδιά που κρατούσαν το πανό και ανέμισαν εικοσάευρα. «Δεν μας ενοχλεί τόσο ο ίδιος ο Νταλάρας» μου είπε. «Αλλά όλο το σκηνικό που στήνεται και θυμίζει χούντα. Με τις δωρεάν συναυλίες, τους επισήμους μπροστά κ.ο.κ. Αυτό είναι που μας ξεσηκώνει». Ήταν εκεί και ο δήμαρχος Υμηττού. Να καμαρώνει στην πρώτη σειρά των… επισήμων. Φαινομενικά, ατάραχος. Ο επαγγελματίας πολιτικός είναι φτιαγμένος από άλλο σκαρί…

8. Υπήρχε φουλ αστυνομία και ΜΑΤ. Απ’ έξω όμως, στην είσοδο, όχι μέσα στο κλειστό γήπεδο. Και δεν χρειάστηκε να επέμβει ούτε μία στιγμή. Αυτό έλειπε, δα. Όλα τα είχαμε, η αστυνομία μόνο μας έλειπε να δέσει το γλυκό.

9. Η σκηνή γέμισε γρήγορα με νεράντζια, νερά, χυμούς, αυγά και άλλα πολλά. Ένα μπουκάλι έκανε μούσκεμα τη Δέσποινα Ολυμπίου που αποδείχθηκε «αντράκι». Πείσμωσε ακόμα περισσότερο και τραγούδαγε πιο δυνατά. Ένα άλλο έσπασε την κιθάρα του Νταλάρα. Ο ίδιος αγέρωχος όμως, όπως και την προηγούμενη φορά, στο Ίλιον. Δεν έκανε πίσω ούτε λεπτό. Δεν δείλιασε. Δεν έστριψε καν το κορμί του. Οι μουσικοί δε, περισσότερο κοίταζαν πώς να προφυλαχτούν από τα αντικείμενα που εκτοξεύονταν απ’ όλες τις πλευρές της κερκίδας και της αρένας, παρά το πώς να παίξουν τα όργανά τους.

10. Πολύ θα ήθελα όλοι αυτοί που διαμαρτύρονταν χθες, αντί να πάνε στο κλειστό της Δάφνης και να έχουν απέναντί τους έναν εύκολο στόχο, να κινούσαν προς το ΣΕΦ, εκεί όπου γινότανε η συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ. Εκεί τους θέλω τους ήρωες. Εκεί μας θέλω όλους δηλαδή. Όχι στο σπίτι μας. Ο Νταλάρας είναι εύκολος στόχος. Στην ουσία δεν είναι καν αντίπαλος!

11. Είχαν έρθει και τρία παιδιά από τη Σύρο, από τον τόπο δηλαδή της εξοχικής κατοικίας του Γιώργου Νταλάρα. Αυτοβούλως. Χωρίς να έχουν ενημερώσει τον ίδιο τον τραγουδιστή. Μόνο και μόνο για να του συμπαρασταθούν. Και αποτελούσαν την «ασφάλειά» του, παίζοντας το ρόλο των σεκιούριτι. Συγκινητικοί. Απλά, λαϊκά, παιδιά.

12. Ο Γιώργος Νταλάρας μιλάει σήμερα στο ΘΕΜΑ και υποστηρίζει πως «ο Παπανδρέου απέτυχε γιατί ο λαός δεν ήταν έτοιμος. Ήθελε να φέρει την ανατροπή»! Τι του λες τώρα; Είναι δυνατόν με τέτοιες ανεκδιήγητες δηλώσεις, τέτοια πιστεύω, να θέλει να κάνει και συναυλίες «αλληλεγγύης»;

13. Το θέμα είναι ότι δεν μιλάμε πια για συναυλίες. Πρόκειται για παρωδία. Ουδείς ασχολείται με τη μουσική Δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχιστούν… Για ένα πείσμα; Για ένα πείσμα;

tsantiri.gr

Ο ΣΤΑΘΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟΝ ΝΤΑΛΑΡΑ

 

Αγαπητέ Γιώργο
σπανίως απευθύνομαι γράφοντας σε δεύτερο πρόσωπο υπό μορφήν ανοικτής επιστολής προς κάποιον, αλλά σήμερα, ας κάνουμε μιάν εξαίρεση
χάριν μιας παλιάς (εκ των πραγμάτων) σχέσης αφ’ ενός μεταξύ ενός καλλιτέχνη κι ενός σχολιαστή, αφ’ ετέρου μεταξύ δύο φίλων,
έστω πρώην φίλων. Αν είμαστε πρώην φίλοι, διότι, όσο κι αν χώρισαν οι δρόμοι μας (όταν οι φίλοι δεν τροφοδοτούν τη φιλία τους, η.........
σχέση τους χλωμιάζει) ορισμένες πέτρες, απ’ αυτές που θεμελιώνουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους, παραμένουν στη θέση τους - και, με τα χρόνια, γίνονται ιερές.
Εξακολουθώ λοιπόν να πιστεύω, αγαπητέ μου Γιώργο, όπως κι εκατομμύρια άλλοι Ελληνες, ότι «έχεις πια εγγραφεί στην πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας, ότι έχεις κοσμήσει τα ελληνικά γράμματα», όπως είχε η ταπεινότης μου την τιμή να δηλώσει για σένα, όταν ρωτήθηκε από καλούς ανθρώπους, θεράποντες της ιστορίας μας - πες τους καταγραφείς, συναξαριστές, «Αλεξανδρινούς», έρχεται
απ’ τα πολύ παλιά η σκούφια του γένους μας - πες τον λαό, πολίτες, συμπατριώτες σου.
Στενοχωρήθηκα με όσα έπαθες στο Ιλιον.
Στενοχωρήθηκα όμως ακόμα περισσότερο με όσα άρχισες μετά να δηλώνεις.
«Δυστυχώς υπάρχει και φασισμός στη χώρα μας» είπες! Κι έχεις δίκιο! Είναι φασισμός να πάει το μεροκάματο στα 427 διά 25 ίσον 17 Ευρώ την ημέρα.
Είναι βία ή μάλλον βιασμός να είναι ο ένας στους δύο νέους άνεργος.
Το κόψιμο της σύνταξης του παππού και της γιαγιάς, το βαρύ χαράτσι που πρέπει να πληρώνουν ο πατέρας και η μάνα, τα νηστικά παιδιά στα χωρίς βιβλία σχολεία, όλα αυτά κι άλλα πολλά που έχουν βυθίσει τα περισσότερα ρωμέικα σπίτια σε βαθειά κατάθλιψη, ίσως να μην έχουν να κάνουν με τον φασισμό των μελανοχιτώνων,
αλλά έχουν οπωσδήποτε να κάνουν με τον φασισμό των καπιταλιστών (όχι μόνον των τοκογύφων, αλλά όλων).
Και βεβαίως, με τον φασισμό του πολιτικού προσωπικού που τους υπηρετεί, βάζοντας τα επιτόκια πάνω απ’ τους ανθρώπους - ανάμεσά τους, νομίζω, και η Αννα. Ή μήπως δεν ψήφισε κι αυτή το Μνημόνιο.
Θα μου πεις ότι εσύ δεν ψήφισες το Μνημόνιο, όπως ότι ούτε έχεις ψηφίσει ποτέ σου ΠΑΣΟΚ. Και πάλι δίκιο έχεις! Ούτε κι εγώ, εμένα όμως δεν με έχουν γιαουρτώσει -τουλάχιστον όχι ακόμα- γιατί;
(Βεβαίως, μηδένα προ του τέλους μακάριζε - αν κάποια στιγμή υποστώ κι εγώ, στο μέτρο του γραφία, την αποδοκιμασία των συμπολιτών μου, θα προσπαθήσω να καταλάβω το γιατί) - Ομως
τι σ’ τα λέω όλα αυτά, τα ξέρεις.

Στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικώς είμαι κατά των γιαουρτιών και της μούντζας, όπως είμαι κι εναντίον της (χρήσιμης στην εξουσία) βίας των μπαχαλάκηδων, αυτών που καίνε το βιβλιοπωλείο του κ. Γεωργιάδη (και τον «βγάζουν» έτσι βουλευτή) ή αυτών (των ίδιων) που διαλύουν τις διαδηλώσεις
στέλνοντας ξανά και ξανά τον κόσμο σπίτι του τριάντα χρόνια τώρα.
Ομως, αγαπητέ μου Γιώργο, δεν είμαι κατά της βίας γενικώς, πιστεύω, όπως κι εσύ άλλωστε, ότι ενίοτε «η βία είναι η μαμή της Ιστορίας» και πάντως είμαι οπωσδήποτε υπέρ της δημόσιας αποδοκιμασίας - τη
βρίσκω πολύ δημοκρατική: Ιδιαιτέρως όταν διατυπώνεται με παρρησία και σθένος - αρχαίο κουσούρι κι αυτό, από όταν οι Αθηναίοι, ας πούμε, πέταγαν ζαρζαβατικά στους τραγωδούς ή τους κωμωδιογράφους αν έγραφαν «πατάτες» ή
γιούχαραν (επίσης μετά ζαρζαβατικών, πριν να τους εξορίσουν) όσους πολιτικούς διαπίστωναν οι πολίτες ότι προσπαθούσαν αν τους εξαπατήσουν.
Μερικές φορές οι πολίτες έκαναν λάθος - αλλά έτσι είναι η δημοκρατία, ένα τσαχπίνικο πολίτευμα που κάνει μεν λάθη, προσπαθεί όμως μερικές φορές τουλάχιστον να τα διορθώσει.
Εχεις λοιπόν για μιαν ακόμα φορά δίκιο, όταν επικαλείσαι τη Δημοκρατία, παρ’ ότι δεν αντιστέκεσαι σε όσους τώρα την καταλύουν
κουρελιάζοντας το Σύνταγμά της,
υπαγάγοντας τη χώρα σε Καθεστώς Κατοχής,
και καθιστώντας την Ελλάδα εκ νέου Φόρου Υποτελή.
Ομως, κι αυτά τα ξέρεις, δεν χρειάζεται να σου τα υπενθυμίσω εγώ, ούτε μεταξύ μας χωράνε δοκησισοφίες περί Χούντας, αυτές άφησέ τες για τις μαζορέτες και τα ντόμπερμαν του συστήματος που παθαίνουν ιερή φρίκη με τους «αγανακτισμένους» είτε
πολίτες στο Σύνταγμα είτε θεατές στην Επίδαυρο, αλλά δεν λένε λέξη για τα βάσανα του κόσμου (αυτά που τον έκαναν και τον κάνουν «αγανακτισμένο»). Τα ίδια παπαγαλάκια έχουν βγάλει τον σκασμό για τους Δυνατούς - πες τους νταβατζήδες, λαμόγια, φοροφυγάδες, αεριτζήδες.
Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν, υπέρ των αφεντικών τους και ουδέν ακούουν, εσύ όμως, ένας καλλιτέχνης, πρόμαχος συχνά του λαού, σίγουρα ακούς τη βοή των επερχομένων.
Οταν όμως, παλιέ μου φίλε, ενώ ακούς τη βοή των επερχομένων εσύ σιωπάς, κραυγές, αιτιάσεις και μεγάλες φωνές των απελπισμένων θα λάβεις ως απάντηση.
Δεν θα σου έλεγα, «Γιώργαρε» των καλύτερων μας χρόνων, να σκύψεις το κεφάλι με σεβασμό μπροστά σε αυτούς που σε γιαούρτωσαν επειδή εσύ τους όπλισες το χέρι (δεν είμαστε δε και Χριστιανοί να πάμε να τους πλύνουμε τα πόδια), ούτε να στρέψεις και το άλλο μάγουλο, θα σου έλεγα όμως -αν μου το επιτρέπεις- να κλείσεις το στόμα σου και να ανοίξεις τα αυτιά σου. Για λίγο.
Ετσι σαν σε προσευχή στους ποιητές που έχεις τραγουδήσει κι αποδίδοντας, με ενός (μεγάλου) λεπτού σιγή, τιμές στους πληβείους για τους οποίους έχεις τραγουδήσει.
Ωστε, όταν ανοίξεις ξανά το στόμα σου να ανοίξουν ξανά και οι άνθρωποι τα αυτιά τους να σε ακούσουν κι όχι το στόμα τους για να σε αποπάρουν.
Μάλιστα με λέξεις βαρειές.
Ξέρω, και τελειώνω με αυτό, ότι ξέρεις κι εσύ πως δεν πρόκειται για «οργανωμένες μειοψηφίες» κι άλλα καταγέλαστα∙ τα ίδια μας τα έργα βλέπουμε κάθε μέρα που μας κάνουν τη χάρη οι θεοί να ξυπνάμε το πρωί,
τα ίδια, που, αν κλείσουμε μπροστά τους τα μάτια, θα αρχίσουν να μας κρατάνε ξάγρυπνους τη νύχτα - με τις «καλές κυράδες», όπως αποκαλούσαν τις Ερινύες οι αρχαίοι, να λεηλατούν την ψυχή μας...
Με την αγάπη μου, Σ.

kafeneio