ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ...ΠΑΜΕ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ

Φυσικά τα περίπτερα της Ομόνοιας τα είχαν όλα εκείνα τα χρόνια....κολώνιες...πινέλα
ξυρίσματος...ένα μικρό σούπερ μάρκετ δηλαδή σε ελάχιστο χώρο που τα πάντα
εύρισκε ο περιπτεράς χωρίς να σκεφτεί και να ψάξει.
Τα ξύλινα κουτιά από τις smaltodont τις οδοντόπαστες είχαν μέσα παραμάνες φουρκέτες
τσιμπιδάκια για τα μαλλιά κορδόνια για τα παπούτσια παραμάνες καρφίτσες κουβαρίστρες
τα βασικά χρώματα ....μπανέλες για τα πουκάμισα κ.λ.π.
Πουλούσαν στυλούς διαρκείας bic δηλαδή αλλά και το κυριότερο γέμιζαν τα άδεια
όσο και να ακούγεται περίεργο.
Το bic δεν είχε πολύ καιρό που είχε αντικαταστήσει την πέννα και τον κοντυλοφόρο.
Ένα γέμισμα στοίχιζε πολύ λιγότερο από ένα καινούργιο bic και εκείνα τα χρόνια
υπολόγιζες και το πενηνταράκι....καλή ώρα δηλαδή.
Έχει ο καιρός γυρίσματα δυστυχώς...
Το περίπτερο είχε εμπορεύματα και μέσα και έξω χωρίς να ανησυχεί για κλοπές
ο περιπτεράς της Ομόνοιας και όχι μόνον.
Ο πολιτσμάνος έκανε την βόλτα του στην περιοχή και αυτό ήταν αρκετό.
Άλλα χρόνια...
Το περίπτερο είχε και ταμπέλες όπως...
ΤΗΛΕΦΩΝΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ με τον περιπτερά να βγάζει το κεφάλι απ΄έξω
και να βλέπει αν ο πελάτης παίρνει από 0 δηλαδή υπεραστικό.
ΜΑΝΤΑΡΟΝΤΑΙ ΚΑΛΤΣΕΣ γυναικείες νάϋλον τότε δεν τις πετούσαν όταν έφευγε
κάποιος πόντος.
Η γυναίκα του περιπτερά ...η αδερφή του είχε μηχανή μανταρίσματος στο σπίτι.
Η πελάτισα τις άφηνε στο περίπτερο και τις έπαιρνε από εκεί την επόμενη ημέρα.
Επίσης πουλούσαν χύμα τσιγάρα...τεύχη από εγκυκλοπαίδειες βασικά
του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ.


Πίσω στα παλιά

ΠΩΣ ΘΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΑΥΡΙΑΝΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ;

7
Τέλος στη σημερινή εικόνα των περιπτέρων της Αθήνας και τις αυθαιρεσίες – καταπατήσεις δημόσιου χώρου φιλοδοξεί να βάλει ο δήμος Αθηναίων, που παρουσίασε ενδιαφέρουσες προτάσεις για το νέο πρότυπο περίπτερο της πόλης
Ιωάννα Μπρατσιάκου
Ιανουάριος 24 2016 08:02
 
Ένα νέο λειτουργικό και καλαίσθητο πρότυπο περιπτέρου αναζητά ο δήμος Αθηναίων για το ιστορικό κέντρο αλλά και την ευρύτερη πόλη, το οποίο θα βοηθήσει στην αναβάθμιση του αστικού τοπίου και την εικόνα της πρωτεύουσας, ενώ θα λύσει πρακτικά προβλήματα όπως το φαινόμενο του περιπτέρου – mini market που καταπατά το δημόσιο χώρο που το περιβάλλει. Στο πλαίσιο αυτό η δημοτική Αρχή διενήργησε πανελλήνιο διαγωνισμό πρωτότυπων σχεδιαστικών προτάσεων για την αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση των περιπτέρων της Αθήνας και την ανανέωση της μορφής τους.
Οι προτάσεις που επιλέχθηκαν ως οι τρεις καλύτερες και βραβεύτηκαν, μαζί με  ακόμα τρεις προτάσεις που εξαγοράστηκαν, παρουσιάζονται στην έκθεση ιδεών «Πρότυπου Περιπτέρου», που φιλοξενείται στην Τεχνόπολη έως τις 24 Ιανουαρίου. Στα εγκαίνια της έκθεσης, δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης διευκρίνισε πως η έκθεση προσφέρει μια δεξαμενή ιδεών: «Είναι ιδέες που μπορεί να χρησιμοποιηθούν επιλεκτικά ή και σε συνδυασμό, δημιουργώντας νέα μοντέλα, ή αποτελώντας τη βάση για μια άλλη, συνθετική πρόταση». Παράλληλα ο κ. Καμίνης τόνισε ότι «η σημερινή εικόνα με τις παράνομες επεκτάσεις χρήσης γύρω από πολλά από τα σημερινά περίπτερα, αυτό το σκηνικό ενός αυτοσχέδιου μίνι – μάρκετ, πρέπει να εξαλειφθεί» και έθεσε ως στόχο «το νέο πρότυπο περίπτερο της Αθήνας να αποδειχθεί λειτουργικό και καλαίσθητο, συνδυάζοντας στοιχεία της παράδοσής του με τις νέες σχεδιαστικές και αισθητικές αντιλήψεις».
Το WE του News247 σας παρουσιάζει τις προτάσεις που βραβεύτηκαν και εξηγεί το σκεπτικό τους δια στόματος των δημιουργών.

Το κέλυφος

H Δανάη Γεωργούλη και η Φιλία Γλύκα, με βασική παράμετρο σχεδιασμού την εξασφάλιση των ελάχιστων διαστάσεων, πρότειναν τη διατήρηση του κουβουκλίου ως κεντρική δομή του περιπτέρου, περιβαλλόμενου από ένα διμερές συρόμενο «κέλυφος». «Το κέλυφος αυτό προσδίδει αναγνωρισιμότητα στην κατασκευή, προσαρμόζεται ανάλογα με το υλικό επικάλυψης σε διαφορετικά αστικά περιβάλλοντα και παράλληλα επιλύει το πρόβλημα της ασφάλισης του περιπτέρου κατά τη διάρκεια της νύχτας» εξηγούν οι ίδιες στο WE και επισημαίνουν ότι δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στη χωροθέτηση των προϊόντων σε σαφώς διακριτές ενότητες, ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης και άναρχης τοποθέτησής τους στον περιβάλλοντα χώρο του περιπτέρου.

Το Π

Η Παυλίνα Μαρτίνη, η Μάλαμα Πολυκάρπου και ο Μιχάλης Τζιαμπατζής, δημιούργησαν ένα περίπτερο που "αγκαλιάζει" στην κάτοψη και στην τομή όλο τον απαιτούμενο χώρο, δημιουργώντας ένα σχήμα Π. «Έπρεπε να χειριστούμε κάτι που ήταν πολύ μικρό σε διάσταση με στόχο να κλείσουμε όλα τα προϊόντα εντός του περιπτέρου, προκειμένου να μην καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο. Έτσι, στην πρότασή μας υπάρχουν θήκες και στις τρεις πλευρές για την τοποθέτηση προϊόντων και τα ψυγεία ενσωματώνονται στο περίπτερο. Τα ψυγεία των ποτών τα ενσωματώσαμε μέσα στο κουβούκλιο, μόνο ο περιπτεράς έχει πρόσβαση σε αυτά και έχει και τον έλεγχο, είναι δηλαδή και θέμα ασφάλειας από κλοπές κλπ. Τα ψυγεία παγωτών τα έχουμε τοποθετήσει στο πλάι του κουβουκλίου όπου υπάρχει μια εσοχή. Αυτά καλύπτονται εντελώς όταν κλείνει το περίπτερο διότι γίνεται σαν ένα κουτί».

«Επίσης έχουμε δύο τύπους που αφορούν στο μέγεθος. Το μεγάλο περίπτερο είναι 6,31 τετραγωνικά αλλά όταν είναι κλειστό πιάνει πολύ λιγότερο χώρο, 4,64 τετραγωνικά. Το μικρό περίπτερο πιάνει 4,23 τετραγωνικά όταν είναι ανοιχτό και  2,64 όταν είναι κλειστό. Τα κομμάτια που ανοίγουν αφορούν τον έντυπο Τύπο. Κάθε περίπτερο είναι ελαφρύ, ανθεκτικό και εύκολο στην τοποθέτηση, για να μπορεί κανείς να το μεταφέρει εύκολα ανά πάσα στιγμή. Χρησιμοποιήσαμε γυψοσανίδα περιμετρικά με διπλό κέλυφος στην οροφή, που είναι ένα ελαφρύ υλικό, και από έξω χρησιμοποιήσαμε μια επένδυση που αλλάζει ανάλογα με την περιοχή».

Η εν λόγω πρόταση περιλαμβάνει ουσιαστικά τρεις τύπους περιπτέρου που θα ταίριαζαν αισθητικά στο παραδοσιακό περιβάλλον, το σύγχρονο και το μικτό. «Για το παραδοσιακό περιβάλλον χρησιμοποιήσαμε σαν επένδυση μια κλασσική επιφάνεια, μια επιχρωμιωμένη λαμαρίνα, η οποία αντανακλά το παραδοσιακό περιβάλλον και ενσωματώνεται σε αυτό αρμονικά. Όπως μπορείτε να δείτε και στην αποτύπωση, λόγω και του μικρού μεγέθους του, φαίνεται να απορροφάται τελείως στο το περιβάλλον. Στο σύγχρονο περιβάλλον χρησιμοποιήσαμε ξύλο, ως ανάμνηση στο παλιό παραδοσιακό περίπτερο που ήταν ξύλινο. Στο μικτό περιβάλλον χρησιμοποιήσαμε δύο υλικά, ξύλο και επένδυση χαλκού, που παραπέμπουν ταυτόχρονα στο παλιό και στο σύγχρονο ταυτόχρονα».

Το σήμαντρο

Ο Γιάννης Γιαννούτσος, ο Χρυσοβαλάντης Μπασούκος και ο Γιώργος Νίκας έθεσαν στο επίκεντρο της πρότασής τους τη σχέση του περιπτέρου με το δημόσιο χώρο και την εσωτερική του δομή. «Το περίπτερο λειτουργεί ως τοπόσημο στο δημόσιο χώρο. Η παρουσία του εντός της πόλης σημαίνεται από την γεωμετρία της κεκλιμένης στέγης που αποτελεί την έξαρση της σύνθεσης. Με αυτόν τον τρόπο το περίπτερο ανάγεται σε “σήμαντρο” μέσα στην πόλη υποδηλώνοντας τη λειτουργία του. Παράλληλα, σε χαρακτηριστικό σημείο, τοποθετείται η φωτεινή επιφάνεια της διαφήμισης που τονίζει την έννοια της έξαρσης», εξηγούν στο WE.


«Το περίπτερο αποτελείται από ένα δίπολο, τον κλειστό και τον ημιυπαίθριο χώρο. Οι δυο ενότητες συγκροτούν ένα ενιαίο λειτουργικά, οπτικά και αισθητικά σύνολο. Η αίσθηση της ενότητας ενισχύεται από την ύπαρξη της στέγης που ενοποιεί τους δυο χώρους, με την αγκαλιά που ορίζει τον ημιυπαίθριο ως συνέχεια του κλειστού χώρου αλλά και με το ενιαίο δομικό σύστημα. Με αυτόν τον τρόπο η τυπολογία ανοιχτού - κλειστού ανάγεται σε αναγνωρίσιμο και χαρακτηριστικό στοιχείο του δημόσιου χώρου».


Τέλος, οι μελετητές / αρχιτέκτονες μηχανικοί  επισημαίνουν ότι η «δομή του περιπτέρου σχεδιάστηκε με γνώμονα την ευκολία και την ταχύτητα της κατασκευής. Επιπλέον, ενώ ο μεταλλικός φορέας παραμένει σταθερός, η πλήρωσή του μπορεί κάθε φορά να αλλάζει σε σχέση με το περιβάλλον στο οποίο τοποθετείται το περίπτερο. Εναλλακτικές προτεινόμενες πληρώσεις είναι φύλλα κόντρα πλακέ και κυματοειδής λαμαρίνα. Το κίτρινο χρώμα ενισχύει την λειτουργία του περιπτέρου ως ‘‘σήμαντρο’’ και αποτελεί υπόμνηση της καταγωγής του».
news247.gr

EΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΕΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ;

 

Το WE κάνει μια σύντομη αναδρομή στα 118 χρόνια ιστορίας του ελληνικού περιπτέρου, από το 1897 έως σήμερα. Τι οδήγησε στα 6000 'λουκέτα', γιατί κάποιοι κάνουν λόγο για το τέλος των περιπτέρων και πώς προδιαγράφεται τελικά το μέλλον αυτής της ελληνικής εμπορικής πατέντας
Ιωάννα Μπρατσιάκου
Οκτώβριος 18 2015 08:27
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν εβδομάδα αναταραχής για τον ήδη ταραγμένο κόσμο του ελληνικού περιπτέρου. Πληροφορίες περί κατάργησης αδειών και περαιτέρω αύξησης της φορολογίας καπνικών ως ισοδύναμα μέτρα του τρίτου μνημονίου προκάλεσαν ιδιαίτερη ανησυχία σε επαγγελματίες και εκπροσώπους του κλάδου, ενός κλάδου που έχει συρρικνωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
Περίπου 6000 περίπτερα έκλεισαν εν μέσω οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το Συνδικάτο Επαγγελματιών Περιπτερούχων Καπνοπωλών και Ψιλικών Ειδών Νομού Αττικής, από τα 18.500 περίπτερα που υπήρχαν στη χώρα μας το 2010, φτάσαμε στα 12.500 το 2015. Η οικονομική κρίση, η αύξηση της φορολογίας στα τσιγάρα καθώς και μια σειρά από αλλαγές στο νομικό πλαίσιο έφεραν τα πάνω κάτω γι’ αυτή την ελληνική εμπορική πατέντα με την πλούσια ιστορία.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.
Στην Αθήνα το πρώτο περίπτερο κατασκευάστηκε στην οδό Πανεπιστημίου το φθινόπωρο του 1911 όμως τα πρώτα περίπτερα έκαναν την εμφάνισή τους σε αστικά κέντρα της περιφέρειας μετά την ήττα της Ελλάδας στον πόλεμο του 1897 με την Τουρκία. Λίγα χρόνια μετά, απέκτησαν χαρακτήρα ευεργετήματος, το οποίο παραχωρήθηκε  σε αναπήρους και θύματα πολέμου κατ’ αποκλειστικότητα. Ειδικότερα, το Σεπτέμβρη του 1922, το Υπουργείο Περιθάλψεως κατέθεσε νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο οι Νόμοι 254 και 1960, οι οποίοι αναφέρονται στα ήδη ανεγερθέντα περίπτερα, αλλά και σε αυτά που πρόκειται να αναγερθούν στο μέλλον, θα παραχωρούνται προς αποκλειστική χρήση στην «Πανελλήνιον Ένωσιν Τραυματιών Πολέμου 1912-1921».

«Ήταν ένα εργαλείο δωρεάν κοινωνικής πολιτικής» λέει στο WE του News247 ο Πέτρος Σαμαράς, νομικός σύμβουλος της Ομοσπονδίας Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Βορείου Ελλάδος» και προσθέτει. «Θεωρώ ότι ήταν μια σπουδαία εφεύρεση του ελληνικού κράτους από την άποψη ότι κάνει δωρεάν κοινωνική πολιτική σε κατηγορίες που ούτε συντάξεις δεν μπορούσε να δώσει και παράλληλα είναι και ένα πολύ καλό εισπρακτικό εργαλείο μέσω των φόρων».
Τα πρώτα περίπτερα ήταν επί της ουσίας μικρά καπνοπωλεία. Τα προϊόντα που πωλούσαν πλήθαιναν σιγά-σιγά για να φτάσουν να συμπεριλάβουν τις εφημερίδες αλλά και το πρώτο φιλολογικό περιοδικό, «Ίρις». Μετά το 1940, στην πραμάτεια τους προστέθηκαν και τα ζαχαρώδη, οι τσίχλες, τα αναψυκτικά. Κάπως έτσι άλλαξε και η όψη τους, έγιναν όλα ομοιόμορφα, ομοιόχρωμα και με ίδιες διαστάσεις για όλη την Ελλάδα (1.30 x 1.50) με ρολά και ψυγείο για τα αναψυκτικά. Ωστόσο, τα τσιγάρα ήταν το βασικό προϊόν που στήριξε το περίπτερο επί δεκαετίες, καθώς είχε αποκλειστικό δικαίωμα πώλησης καπνοβιομηχανικών προϊόντων, γεγονός που λειτούργησε στην αρχή ως φοροεισπρακτικός μηχανισμός για να εξασφαλίζει το κράτος έσοδα από την πώληση του καπνού.




Το 1971 με τον νόμο 1044/1971 αναγνωρίζονται και αποκτούν δικαιώματα οι ενοικιαστές περιπτέρων ως τάξη επαγγελματιών, το 1980 αρχίζει να παραχωρείται κοινόχρηστος χώρος στα περίπτερα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ενώ το 2006 οι διαστάσεις των περιπτέρων αυξάνονται κατά 20 πόντους (1,50 x 1,70).
«Το 2012 επήλθε η πρώτη μεγάλη βίαιη αλλαγή, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, με το νόμο 4093/12. Το μεγάλο λάθος όμως είναι ότι δεν απελευθέρωσαν το επάγγελμα, αυτό μπορούσαν να το κάνουν με άλλους τρόπους, όπως αντί να μπορεί κάποιος να νοικιάζει μόνο ένα περίπτερο να νοικιάζει πέντε και δέκα και να μπορούν μεγάλες εταιρίες να μισθώνουν περίπτερα. Εδώ όμως απελευθέρωσαν και το δικαίωμα του περιπτέρου, το ευεργέτημα ουσιαστικά, το οποίο ήταν και συνταγματικά κατοχυρωμένο. Με ποιον τρόπο; Οι υφιστάμενες άδειες διατηρούνται σε ισχύ αλλά δεν κληρονομούνται. Τα περίπτερα θεωρούνται πλέον δημοτική περιουσία. Το 70% των αδειών περιπτέρων χορηγείται από τους δήμους μέσω δημοπρασιών και το 30% θα χορηγείται σε ΑΜΕΑ και πολύτεκνους, άφησαν δηλαδή ένα 30% μόνο για κοινωνική πολιτική» εξηγεί ο κ. Σαμαράς.

«Στη συνέχεια με το νόμο 4257 του 2014 δόθηκε η δυνατότητα να διατηρεί η χήρα του αναπήρου πολέμου ή στο τέκνο ανίκανο για εργασία με ποσοστό αναπηρίας άνω του 67%, την άδεια του περιπτέρου για 10 χρόνια. Το καλό επίσης που έκανε είναι ότι άλλαξε το απαρχαιωμένο καθεστώς των διαστάσεων του περιπτέρου κι έδωσε τη δυνατότητα στους δήμους με κανονιστικές πράξεις να ορίζουν πως θέλουν τα περίπτερα κατά περίπτωση σε κάθε δήμο» προσθέτει ο νομικός. «Το κακό είναι ότι πλέον καταργήθηκε εντελώς το ευεργέτημα, οι ανάπηροι πολέμου που έχουν άδειες πληρώνουν τέλος κουβουκλίου στους δήμους, δεν έχουν πια δωρεάν παραχώρηση».
Οι αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο που έλαβαν χώρα μεσούσης της οικονομικής κρίσης ήρθαν σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας στο τσιγάρο από το 70% στο 84% και την αύξηση του λαθρεμπορίου καπνού από το 3% στο 23%.
«Τα επίσημα στοιχεία κάνουν λόγο για 23%, στην πραγματικότητα το λαθρεμπόριο καπνού αγγίζει το 45% ενώ παράλληλα ο τζίρος από τις πωλήσεις καπνικών έχει πέσει κατά 50%. Μιλάμε για μια στοχοποίηση με σκοπό την εξαφάνιση του κλάδου» λέει στο WE του News247 ο Γιώργος Δούκας, πρόεδρο του Συνδικάτου Επαγγελματιών Περιπτερούχων Καπνοπωλών και Ψιλικών Ειδών Νομού Αττικής και καλεί την κυβέρνηση να μην αυξήσει κι άλλο τη φορολογία αλλά να καταβάλλει προσπάθειες για την πάταξη του λαθρεμπορίου.
Εν τω μεταξύ, 3 περίπτερα κλείνουν κάθε μέρα στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης.

Ο κ. Σαμαράς από την πλευρά του αποδίδει κι αυτός τα προβλήματα του κλάδου στα παραπάνω αλλά και στην ανασφάλεια του επαγγέλματος. Όπως σημειώνει, οι μισθωτές έχουν ανασφάλεια για το τι θα συμβεί στη δουλειά τους, ξέρουν ότι αν πεθάνει ο δικαιούχος και λήξει το συμβόλαιο θα μείνουν στο δρόμο, με αποτέλεσμα σταδιακά να έχει γίνει μη ελκυστικό το επάγγελμα του περιπτερά. «Προτιμούν να ανοίξουν ένα μαγαζί παρά να ασχοληθούν με το περίπτερο» τονίζει.
«Το νούμερο ένα όμως είναι η αναδουλειά. Κακά τα ψέματα, ο περιπτεράς δουλεύει όλη μέρα σε ένα χώρο 2-3 τετρ. μέτρων για να έχει ποσοστό κέρδους 2-3% . Πόσο μάλλον όταν προτείνεται ως ισοδύναμο η περεταίρω αύξηση της φορολόγησης του τσιγάρου και να μπουν κάρτες στα περίπτερα, όπου ουσιαστικά το ποσοστό κέρδους του τσιγάρου θα το παίρνει το μηχάνημα της κάρτας» καταλήγει.

http://news247.gr/

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΛΤΙΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ

 

Στο κέντρο της πόλης, δίπλα στο Δημαρχείο και τα τσοντάδικα.
Ο κ. Κώστας ιερουργών μπροστά στη συλλογή με τις κασέτες του .
Νομίζω ότι αυτό που ακουγόταν την ώρα που έφτασα στο περίπτερο της πλατείας Κοτζιά, παραπλεύρως του δημαρχείου ήταν κάτι ηπειρώτικο. Πλησιάζω τον περιπτερά και του λέω ότι η μεγάλη συλλογή από παλιές κασέτες που περιβάλλει το κιόσκι του είναι εντυπωσιακή. "Τα cd άμα τα ακούσεις δέκα φορές χαλάνε, η κασέτα δεν παθαίνει τίποτα" μου απαντά.   Εδώ θα βρεις κασέτες που δεν πρόκειται να έχει κανένας άλλος. Δεν με νοιάζει αν θα τις πουλήσω, θέλω να τις έχω δίπλα μου.   

Ο κ. Κώστας ασχολείται με τη μουσική εδώ και 30 χρόνια τουλάχιστον.
Είναι σήμερα 61 ετών και θυμάται ότι το πρώτο τραγούδι που τον έκανε να θέλει να χωθεί σε αυτό τον χώρο ήταν ο "Παλιατζής" του Άκη Πάνου και η ερμηνεία του Στράτου Διονυσίου. Έχει δικό του μαγαζί στην Κλεισθένους, δίπλα στο περίπτερο. "Κανονικό, με δικαιώματα, ήμουν μέτοχος στην AEPI εγώ". Από εκεί μεταφέρει κάποιες από τις κασέτες και τις πουλάει. Μου δείχνει με υπερηφάνεια τα credits που αναγράφονται στα εξώφυλλα: Sibilla: Παραγωγή-Διάθεση Κ. Μπούζης. Ελληνική φωνογραφική εταιρεία. "Εδώ θα βρεις κασέτες που δεν πρόκειται να έχει κανένας άλλος. Δεν με νοιάζει αν θα τις πουλήσω, θέλω να τις έχω δίπλα μου" μου λέει. 
www.lifo.gr

 πίσω στα παλιά

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ …ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ

 

Το περίπτερο κάποτε ήταν ένας ολόκληρος κόσμος για τους απλούς ανθρώπους

της γειτονιάς.

Μια ξύλινη τετράγωνη κατασκευή όχι ιδιαίτερα με τέχνη σε χρώμα κίτρινο για να φαίνεται από μακρυά και να μην πέφτουν επάνω τα αυτοκίνητα.

Αυτό μου είχε πεί παλιά ένας περιπτεράς ...παθός ο ίδιος .

Μάλιστα είχε βάλει και δύο χοντρά σίδερα μπροστά καρφωμένα στο πεζοδρόμιο

για ...άμυνα.

Ο εσωτερικός του χώρος είχε μια καρέκλα και μόνον καθισμένος χωρούσε
ο περιπτεράς.

Εύρισκε τα πάντα με κλειστά τα μάτια....θυμάμαι τα κουτιά τα μεγάλα από σμαλτοδόντ να έχουν μέσα κορδόνια για τα παπούτσια...παραμάνες...τσατσάρες....φουρκέτες...

Τα τσιγάρα έπιαναν τον μεγαλύτερο χώρο....έβλεπες και τις μεγάλους κούτες

με τα χυμαδάκια γνωστά και ως στούκας που τα προτιμούσαν και οι μαθητές γυμνασίου....λόγω τιμής.

Αυτοί έστελναν κάποιον από την ογδόη που μεγαλοέδειχνε και τα αγόραζε.

Εκεί θα εύρισκες και τα τσακμάκια με το μακρύ φυτίλι και την τσακμακόπετρα...έκανες το κομμάτι σου με αυτό ανάβοντας τσιγάρο φροντίζοντας να σε βλέπουν από μακρυά ...οι θαλασσιές ποδιές από το γυμνάσιο θηλέων.

Σοκολάτες....τσίχλες με φωτογραφίες ποδοσφαιριστών ...ηθοποιών....χαπαχούπες (χαρτάκια με ιστορίες από τα ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ με τα οποία έπαιζαν τα  παιδιά και έκαναν ανταλλαγές με τα διπλά που είχαν προκειμένου να συγκεντρώσουν την σειρά και να πάρουν το δώρο....)

Τα περιοδικά ΡΟΜΑΝΤΣΟ και ΘΗΣΑΥΡΟΣ μεσουρανούσαν....υπήρχαν στα περισσότερα σπίτια....πρώτη μόστρα στα μανταλάκια του περιπτέρου.

Η ΜΑΣΚΑ με τα αστυνομικά μυστήρια αλλά και το ΚΑΡΔΙΟΧΤΥΠΙ για ΕΝΗΛΙΚΟΥΣ λόγω "τολμηρών" φωτογραφιών....δηλαδή καλλίγραμες κοπέλες...με μάξι-μπικίνι.

Ο περιπτεράς είχε και τεφτέρι όπως και ο μπακάλης...."...δώσε μου ένα ΑSSO σκέτο και γράψτο..."

Αυτός συνήθως θα ήταν δημόσιος υπάλληλος που πληρωνότανε κάθε δεκαπέντε... μικρό αλλά σίγουρο εισόδημα.

Το περίπτερο όπως και το ψιλικατζίδικο ήταν οι μαγικοί χώροι των παιδιών της εποχής.

πίσω στα παλιά

ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ

 

 

Εκατό χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση τους, τα περίπτερα, μία ελληνική εμπορική πατέντα,αλλάζουν. Περιορίζονται σε αριθμό, όχι όμως και σε μέγεθος

news247 Απρίλιος 12 2014 10:37

Από την Άννα Μιχαήλ

Αλλάζει ο χάρτης των περιπτέρων της χώρας, καθώς η οικονομική κρίση και οι νέοι νόμοι αλλάζουν τον τρόπο λειτουργίας τους και σταδιακά και το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Τα περίπτερα όπως τα γνωρίζαμε θα αποτελούν σύντομα ανάμνηση αφού θα μετεξελιχθούν σε μεγαλύτερα, ενώ από οικογενειακές επιχειρήσεις σταδιακά θα μπορούν να περάσουν σε εταιρείες.

Τα περίπτερα, είναι ένας ελληνικός θεσμός ηλικίας 100 χρονών, με αποτέλεσμα οι εξελίξεις να έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τη νομοθεσία που τα ίδρυσε.

Στις αρχές του 20ου αιώνα έκαναν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα, ως ελάχιστη μορφή οικονομικής βοήθειας προς τους τραυματίες και τους ανάπηρους των συνεχιζόμενων πολέμων στους οποίους συμμετείχε, η Ελλάδα.

Συγκεκριμένα εμφανίστηκαν, μετά την ήττα της Ελλάδας στον πόλεμο του 1897 με την Τουρκία, σε αστικά κέντρα της περιφέρειας. Στην Αθήνα το πρώτο περίπτερο λειτούργησε στην οδό Πανεπιστημίου το φθινόπωρο του 1911.

Πριν από 103 χρόνια όμως ήταν μικρά, πρόχειρα κατασκευασμένα, ξύλινα κουβούκλια με ελάχιστα προϊόντα όπως εφημερίδες και χύμα τσιγάρα.

Στη συνέχεια νέες νομοθετικές διατάξεις διεύρυναν τις κατηγορίες των δικαιούχων, συμπεριλαμβάνοντας πολύτεκνους και τα άτομα με αναπηρία.

Μέσω των περιπτέρων το κράτος μπόρεσε να ελέγξει το καπνικό εμπόριο. Μέχρι τότε διεξαγόταν από πλανόδιους μικροπωλητές και ελάχιστα καπνοπωλεία με αποτέλεσμα να χάνονται έσοδα από τον κρατικό κορβανά. Δίνοντας στα περίπτερα το αποκλειστικό δικαίωμα πώλησης καπνοβιομηχανικών προϊόντων, δημιούργησε ένα φοροεισπρακτικό μηχανισμό που του απέδωσε, με ελάχιστο κόστος, πολύ υψηλά έσοδα.

Σήμερα η οικονομική κρίση, η μείωση της ζήτησης και των περιθωρίων κέρδους αποδεκάτισαν τον κλάδο των περιπτέρων και από σημείο αναφοράς για όλη τη γειτονιά, βρέθηκαν να κατεβάζουν το ένα μετά το άλλο οριστικά ρολά.

Θύματα της κρίσης και της βαριάς φορολογίας στα καπνικά προϊόντα από17.500 περίπτερα σε όλη την Ελλάδα σήμερα δεν ξεπερνούν τις 9.000.

Στην Αττική βρίσκονται 2.000, εκ των οποίων τα μισά στην Αθήνα, από τα οποία τα 300 είναι εγκαταλειμμένα. Τα καπνικά προϊόντα αποτελούν το 70% του τζίρου τους ενός τζίρου που έχει μειωθεί κατά 50% τα τελευταία δύο χρόνια.

Ξηλώνονται τα εγκαταλειμμένα

Πριν από ενάμιση χρόνο, οπότε και η αρμοδιότητα της διαχείρισης των περιπτέρων πέρασε στους ΟΤΑ, το Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων αποφάσισε την κατεδάφιση εκείνων που έχουν εγκαταλειφθεί και ταυτόχρονα έχει ξεκαθαριστεί το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς."Είναι λογικό να περάσουν στους δήμους τα περίπτερα, θα γίνεται καλύτερα η διαχείρισή τους τώρα", αναφέρει στο WE του NEWS 247 ο κ. Μάλλιος Πρόεδρος του Σωματείου Περιπτερούχων Αττικής.

Η επιχείρηση "ελεύθερα πεζοδρόμια" βρίσκεται σε εξέλιξη στον Δήμο Αθηναίων, ο οποίος απομακρύνει από κεντρικά σημεία της πόλης τα εγκαταλελειμμένα περίπτερα. Συνολικά θα κατεδαφιστούν 300, τα οποία έχουν βάλει λουκέτο είτε λόγω κρίσης είτε λόγω θανάτου του ιδιοκτήτη και για μεγάλο χρονικό διάστημα παραμένουν, σε στενά πεζοδρόμια, σε κεντρικούς δρόμους, εμποδίζοντας την κίνηση των πεζών. Ταυτόχρονα αποτελούν εστίες μόλυνσης, καθώς πολλά από αυτά έχουν μετατραπεί ακόμη και σε... τουαλέτες.

"Τα 300 περίπτερα αυτά θα αντικατασταθούν και θα δοθούν από του Δήμου κατά 30% σε ΑΜΕΑ και κατά 70% θα δοθούν μέσω δημοπρασιών", αναφέρει ο Γιάννης Πλακόπουλος πρώην Πρόεδρος του Σωματείου Περιπτερούχων Αττικής.

Μάλιστα πλέον, θα μπορούν να δίνονται σε εταιρείες και όχι μόνο σε φυσικά πρόσωπα. Επίσης πλέον δεν υφίσταται η δέσμευση της επταετίας για τη μίσθωση με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης να μπορεί να αλλάζει μισθωτή, αν βρει καλύτερο επιμίσθιο. Αυτό σημαίνει ότι κάποια εταιρεία που διαθέτει ρευστότητα θα μπορέσει να εξασφαλίσει τα περίπτερα με τις καλύτερες θέσεις.

"Ήδη τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι αντιπρόσωποί τους, οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ κ.ο.κ. έχουν εκπονήσει ολοκληρωμένο επιχειρηματικό σχέδιο και πλάνο (σύσταση θυγατρικών εταιρειών) για να πάρουν στους πλειστηριασμούς όσο πιο πολλές θέσεις περιπτέρων μπορούν", αναφέρει ο δικηγόρος του Συνδικάτου Επαγγελματιών Περιπτερούχων Καπνοπωλών & Ψιλικών Ειδών Ν. Αττικής Ευαγγελος Παπαγιαννης.

Φωτογραφία: Δημήτρης Καμάρας

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟΥ

 

Ομόνοια, Λυκαβηττός, Ακρόπολη, Ολύμπιειο, Οδός Ερμού, Φανάρι του Διογένη,  Οδός Πλουτάρχου,

Πύλη του Ανδριανού, Παρθενώνας, Ζάππειο.
Μια Αθήνα η οποία στις αρχές του 20ου αιώνα έχει αρχίσει να αποκτά μια νέα εικόνα με  ετερόκλητα όμως χαρακτηριστικά.Παρότι πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους, ο πληθυσμός  της στα 1900 δεν ξεπερνά τις 200.000 κατοίκους και η συνολική της έκταση έφτανε μόλις  στα 20.000  στρέμματα.
Παρ’ όλα αυτά όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται από τον Karl Beedeker στον πιο παλιό  τουριστικό οδηγό που κυκλοφόρησε για την Ελλάδα, τον «οδηγό του ταξιδιώτη»,το 1883 στην

Λειψία,«Τίποτε σε αυτή την χώρα δεν έχει χάσει την φρεσκάδα του και την αγνότητα του».
Η έκδοση του οδηγού το 1910 στα γαλλικά προτείνει τέσσερις βόλτες-διαδρομές στην Αθήνα της  εποχής. Από τα Βασιλικά ανάκτορα, στη νότια πλευρά της Ακρόπολης.Ο δεύτερος περίπατος  είναι η πλήρης ξενάγηση στην Ακρόπολη. Ο τρίτος περίπατος μας ταξιδεύει στα Βασιλικά  Ανάκτορα και το Θησείο. Ο τέταρτος περίπατος μας δίνει την εικόνα της νέας εποχής, με τις  νεόδμητες συνοικίες: Πλατεία Συντάγματος, το Παλάτι, τα Ανάκτορα, το καινούργιο κόσμημα  της Αθήνας τον Βασιλικό Κήπο και φυσικά την Λεωφόρο Βασιλλίσης Αμαλίας.

Ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα στοιχεία της Αθήνας της νέας εποχής (αρχές του20ου αιώνα)  δεν είναι άλλο, από τα πανέμορφα αρχοντικά που συναντάμε κατά μήκος του άξονα της  Λεωφόρου Κηφισίας (σημερινή Β. Σοφίας). Ξεκινώντας από την κάτω πλευρά, της Πλατείας  Συντάγματος, βρίσκουμε τα αρχοντικά του Καλλιγά, του Βούρου, του Σκουλούδη,  του Στουρνάρη, του Χαροκόπου, του Εμπειρίκου, του Σταθάτου.

Νεόκτιστα νεοκλασικά μέγαρα πλουσίων ομογενών από την Κωνσταντινούπολη, την Αίγυπτο,  το Λονδίνο, που έδιναν στην Αθήνα εικόνα και όψη σύγχρονης ευρωπαϊκής πρωτεύουσας.
Εκεί κάπου μπαίνει εμβόλιμα στην οικονομική, ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα της  χώρας και το περίπτερο. Μια προέκταση της εμπορικής δραστηριότητας της εποχής, με χαμηλές προοπτικές και δυνατότητες για το άμεσο τουλάχιστον μέλλον.
Η ιστορία του περιπτέρου στην Ελλάδα αποτελεί ένα κομμάτι και μια προέκταση της  καθημερινότητας των Ελλήνων εδώ και περίπου έναν αιώνα.
Με το πέρασμα των χρόνων τα περίπτερα έγιναν θεσμός. Ένας θεσμός που συνεχίζει να  αποτελεί σημείο αναφοράς για την Ελλάδα, «φωτίζοντας» του δρόμους της πόλης, και του  χωριού σε κάθε σημείο της ελληνικής επικράτειας. Ένας πραγματικός ΦΑΡΟΣ.
Στις αρχές του 20ου αιώνα τα πρώτα περίπτερα έκαναν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα,  ως ελάχιστη μορφή οικονομικής βοήθειας προς τους τραυματίες και τους ανάπηρους των  συνεχιζόμενων πολέμων στους οποίους συμμετείχε, η Ελλάδα.
Πιο συγκεκριμένα, τα πρώτα περίπτερα εμφανίστηκαν, μετά την ήττα της Ελλάδας στον πόλεμο  του 1897 με την Τουρκία, σε αστικά κέντρα της περιφέρειας. Στην Αθήνα το πρώτο περίπτερο  έκανε την εμφάνισή του στην οδό Πανεπιστημίου το φθινόπωρο του 1911.
Ένα μικρό πρόχειρα κατασκευασμένο ξύλινο κουβούκλιο με ελάχιστα προϊόντα, προσπαθούσε  να καλύψει τις ελάχιστες οικονομικές ανάγκες της εποχής και να δώσει μια ανάσα σε  ανθρώπους που είχαν δώσει σημαντικό κομμάτι της ζωής τους για την Ελλάδα.
Ο γνωστός χρονογράφος και ποιητής των αρχών του 20ου αιώνα Σωτήρης Σκίπης σε άρθρο  του στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠΤ στις 20 Οκτωβρίου 1919 γράφει για τα πρώτα περίπτερα που

έκανα την εμφάνισή τους στην Αθήνα: «Άξιος συγχαρητηρίων έγινε ο κ. Δήμαρχος ο οποίος  αποφάσισε την ανέγερσιν πολλών περιπτέρων εις τας Αθήνας, τα οποία θα εκχωρήσει εις τους τραυματίας του πολέμου, η εις μέλη οικογενειών φονευθέντων πολεμιστών».
«Δεν φαντάζεται κανείς πόσα καλά θα προκύψουν αμέσως-αμέσως, εκ της ανεγέρσεως  των περιπτέρων. Τα περίπτερα θα είναι ένας στολισμός της πόλεως, θα εξυπηρετηθούν   δι’ αυτών και θα εύρουν πόρον ζωής πλειστοί ανάπηροι των δύο πολέμων. Θα εξαπλωθή  δια του μέσου τούτου το ελληνικόν έντυπον, είτε εφημερίς, είτε περιοδικόν, είτε φυλλάδιον,  είτε βιβλίο. Και θα γίνουν αίτια όπως οι μεγάλαι επαρχιακαί μας πόλεις θα κουνηθούν λιγάκι και θα μιμηθούν λιγάκι των πρωτεύουσαν».
Μια άκρως γλαφυρή αναπαράσταση του ρόλου του περιπτέρου στην Ελλάδα των επόμενων 90 χρόνων. Το 1922 και πιο συγκεκριμένα τον Σεπτέμβρη το Υπουργείο Περιθάλψεως κατέθεσε νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο οι Νόμοι 254 και 1960, οι οποίοι αναφέρονται στα ήδη  ανεγερθέντα περίπτερα, αλλά και σε αυτά που πρόκειται να αναγερθούν στο μέλλον, θα  παραχωρούνται προς αποκλειστική χρήση στην «Πανελλήνιον Ένωσιν Τραυματιών Πολέμου  1912-1921».
Η Ένωση θα είναι ο μοναδικός επίσημος φορέας που θα έχει προηγούμενη έγκριση του  Υπουργείου Συγκοινωνιών, το οποίο θα καθορίζει το σχήμα και το μέγεθος των περιπτέρων που αναμένεται να ανεγερθούν.
Η παραχώρηση περιπτέρου σύμφωνα με το νομοσχέδιο είναι προσωπική και μόνο υπόθεση,  δεν επιτρέπεται να πωληθεί, να μεταβιβαστεί, να μπει σε καθεστώς υποθήκης και να υπομισθωθεί. Επίσης επιτρέπεται συνεταιρισμός μόνο μεταξύ δύο εταίρων, μόνο με την άδεια του Υπουργού  Συγκοινωνιών.
Σε περίπτωση θανάτου του κατόχου η χρήση και εκμετάλλευση του περιπτέρου, μεταβιβάζεται  αυτόματα στην γυναίκα και τα παιδιά του αναπήρου-τραυματία και αυτό μόνο για μια πενταετία,  και αργότερα περιέρχεται και πάλι στον έλεγχο της Ένωσης.
Το ποσό μισθώσεως ξεκινούσε από τις 20 δραχμές, και έφτανε μέχρι τις 250 δραχμές.

Τα όποια χρήματα θα εισπραχθούν, θα διατεθούν υπέρ της δημιουργίας ειδικού Ταμείου  προικοδοτήσεως θυγατέρων και τραυματιών πολέμου.
Τεκμηριωμένες πληροφορίες για τα προϊόντα που είχαμε τα πρώτα χρόνια στο περίπτερο μέχρι τις αρχές του Μεσοπολέμου, και τα τέλη της δεκαετίας του 1940 δεν υπάρχουν.

Το μόνο που είναι σίγουρο πως στο περίπτερο υπήρχαν οι εφημερίδες, τα χύμα τσιγάρα  και κάποια υποτυπώδη ζαχαρώδη προϊόντα.
Οι εφημερίδες την εποχή εκείνη ήταν το βασικό και ίσως το μοναδικό μέσω ενημέρωσης,  σε μια Ελλάδα, η οποία συνεχώς συνταρασσόταν από πολεμικές συγκρούσεις. Οι οποίες  εξελίξεις συνέβαιναν καθημερινά γίνονταν γνωστές μέσα από τις εκδόσεις των εφημερίδων.

Γεγονότα μεγάλης ιστορικής σημασίας, αλλά και γεγονότα ουσιαστικά για την πορεία και την  εξέλιξη της χώρας, τα μάθαινε ο κόσμος μέσα από τις εφημερίδες. Σε πολλές περιπτώσεις  και γεγονότα ιστορικής σημασίας, οι εφημερίδες τυπώνονταν τρεις και τέσσερις φορές για να  ενημερώσουν τους Έλληνες ανά την επικράτεια.
Σημαντικός ο ρόλος του περιπτέρου και σε αυτή την περίπτωση. Η ανάρτηση των εφημερίδων στις προθήκες των περιπτέρων, αποτελούσε ένα σημαντικό γεγονός για την καθημερινότητα  των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων σε εποχές κρίσιμες για την πορεία και την ανάπτυξη της Ελλάδας.
Το προϊόν όμως που στήριξε το περίπτερο για αρκετές δεκαετίες, ακόμη σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και σήμερα, δεν ήταν άλλο από τα τσιγάρα. Σε μια αρκετά δύσκολη  οικονομικά εποχή και συγκυρία για την Ελλάδα, τα περίπτερα διέθεταν τα χύμα τσιγάρα.  Ο καθένας που ήθελε να καπνίσει ένα τσιγάρο πήγαινε στο περίπτερο, άφηνε μερικές  δραχμούλες και αγόραζε όσα τσιγάρα του επέτρεπε το βαλάντιο του.
Τα πρώτα ζαχαρώδη και αναψυκτικά άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση του στα περίπτερα  στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες προφορικές μαρτυρίες που συγκεντρώσαμε, αυτό συνέβη περισσότερο στα περίπτερα του Πειραιά και λιγότερα στα περίπτερα της Αθήνας, όταν μπήκαν τα πρώτα ψυγεία με πάγο.
Έτσι, με αυτό τον τρόπο δόθηκε η δυνατότητα στις εγχώριες εταιρίες παραγωγής αναψυκτικών (ΗΒΗ) να  διαθέσουν στα περίπτερα της εποχής τα προϊόντα τους. Μάλιστα είναι σημαντικό να τονίσουμε  πως τα  πρώτα ψυγεία με πάγο χρησιμοποιήθηκαν και ως αποθηκευτικοί χώροι για τα τσιγάρα, λόγω  κυρίως της  υψηλής θερμοκρασίας τους.
Οι παλιότεροι θα θυμούνται τις λεμονάδες και τις γκαζόζες της ΗΒΗ, που έδωσαν μια άλλη νότα  δροσιάς  και ξεκούρασης στους διψασμένους Αθηναίους.
Τα πρώτα ζαχαρώδη προϊόντα προέρχονταν κατά κύριο λόγο από την εταιρία ΙΟΝ Οι τσίχλες  της εταιρίας δημιούργησαν μια νέα αγοραστική ομάδα για το σημείο του περιπτέρου και νέες καταναλωτικές  συνήθειες για τα δεδομένα της εποχής.
Τα φυλλαράκια τσίχλας με γεύση δυόσμου, κανέλλας, μέντας και Tutti Frutti, αποτέλεσαν  τα πρώτα  δείγματα τσίχλας που μπήκαν στα περίπτερα. «ΝΕΑ σε εμφάνιση, ΝΕΑ σε ποιότητα, με ΝΕΑ  πλεονεκτήματα, για ΝΕΕΣ ικανοποιήσεις. ΟΙ ΤΣΙΧΛΕΣ ΙΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΙΚΡΗ ΑΠΟΛΑΥΣΙ!».

Δείγμα από την διαφημιστική καμπάνια της εταιρίας για το προϊόν, που αναμφίβολα δημιουργεί  εντύπωση.
Οι πρώτες σοκολάτες γάλακτος της εταιρίας, δημιούργησαν μια νέα εικόνα για το σημείο του  περιπτέρου.

«Είναι σαν να τρώτε για πρώτη φορά σοκολάτα γάλακτος. Ξεχωρίζει από τις άλλες γιατί, χάρις  στην ειδική επεξεργασία που εφαρμόζει η ΙΟΝ διατηρεί ακέραιο το φυσικό της χρώμα και τα  θρεπτικά συστατικά της. Απολαμβάνετε κάθε κομμάτι της και είναι σαν να τρώτε για πρώτη φορά». Έτερο δείγμα διαφημιστικής  προβολής για το συγκεκριμένο προϊόν με έντονα τα χαρακτηριστικά και τα μηνύματα των  αρχών του  σύγχρονου marketing.

Τα επόμενα χρόνια το περίπτερο άρχισε να αποκτά σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης  να διευρύνει  την γκάμα των προϊόντων του, και τις διαστάσεις για τον χώρο που καταλαμβάνει με σημαντικές  όμως αποκλίσεις από περιοχή σε περιοχή της χώρας, και από Δήμο σε Δήμο της Αθήνας.
Το τελευταίο σημαντικό επίτευγμα των ανθρώπων του κλάδου με την νομιμοποίηση πώλησης  γαλακτοκομικών προϊόντων (πλην τυροκομικών) σάντουιτς και φρουτοσαλάτας, αναμένεται να  δώσει  μια νέα ώθηση στην εμπορική πορεία του κλάδου, σε μια πραγματικά δύσκολη εποχή για τον  χώρο  του εμπορίου και ειδικότερα του λιανεμπορίου.
Το περίπτερο αποτελεί ένα από τα σημεία αναφοράς για την Ελλάδα από τα πρώτα χρόνια του  20ου αιώνα μέχρι και σήμερα. Με σημαντική συνεισφορά σε τομείς-κλειδιά της εγχώριας  οικονομίας, όπως η ποσοστιαία συμμετοχή του στο ΑΕΠ, η κάλυψη θέσεων εργασίας  ακόμη και σε συμπληρωματικούς, με τον κλάδο τομείς, είναι ένας επαγγελματικός κλάδος που  η Πολιτεία πρέπει να προσέξει σημαντικά και με ποικίλους τρόπους.
Για να διατηρηθούν ζωντανοί οι δεσμοί και εικόνες με μια εποχή της σύγχρονης Ελλάδας η οποία  είναι γεμάτη με ιστορικές μνήμες και εικόνες απείρου κάλλους.

http://faethonlefkimis.blogspot.gr

 πίσω στα παλιά

ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ

 

Πρέπει να προσέξει κανείς την εικόνα του περίπτερου σε καμιά από τις παλιές ελληνικές ταινίες που παίζει η τηλεόραση, για να συνειδητοποιήσει πόσο πολύ έχει αλλάξει εκείνη η παλιά μικροεπιχείρηση. Τα σύγχρονα περίπτερα ελάχιστη σχέση έχουν με τους προκατόχους τους. Εκείνα ήτανε κάτι καχεκτικά πορτοκαλιά κουτιά, με μπουκαπόρτες στο πίσω μέρος τους, όπου ανάπηροι πολέμου ή πρόσωπα που σχετίζονταν μαζί τους πουλούσαν μια περιοριοσμένη γκάμα εμπορευμάτων, κατά κύριο λόγο τσιγάρα, εφημερίδες και προφυλακτικά.

Φωτο.: Λένα Χουρμούζη

Τα σύγχρονα περίπτερα είναι μεγάλα, φωτεινά, πολλές φορές με διαφημιστικά τσιγάρων (οπότε είναι και πολύχρωμα), με ένα ή περισσότερα όρθια ψυγεία (το περίπετρο στο σταθμό «Κεραμεικός», με πλάτη στο Γκάζι, έχει πέντε(!) και μια συλλογή ποικίλων αλκοολούχων και ημι-αλκοολούχων ποτών), με ένα ή περισσότερα οριζόντια ψυγεία παγωτών, με πλήθος εμπορευμάτων και –ιδίως– με πόρτα όπου ο περιπτεράς μπαινοβγαίνει όρθιος. Κύριο χαρακτηριστικό του περίπτερου είναι ότι προσαρμόζει ό,τι πουλάει στην τοπική ζήτηση. Στο Σύνταγμα για παράδειγμα υπάρχει πολύς δυτικός Τύπος, στην Ομόνοια πολύς ανατολικός.

Πλατεία Καρύτση, φωτο.: Λένα Χουρμούζη

Αλλά το ξεσάλωμα γίνεται στην οδό Αθηνάς. Είχα γράψει παλιότερα για το περίπτερο στη γωνία με την Κρατίνου, αριστερά του Δημαρχείου, που ζει πουλώντας μουσικά σιντί και… κασέτες (ναι, υπάρχουν ακόμα) δημοτικής μουσικής στα περιφερόμενα βλαχάκια – υπήρξε δε και έδρα δισκογραφικής εταιρείας(!). Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα περίπτερα που έχουν ξεφύγει εντελώς από το στερεότυπο.

Φωτο.: Λένα Χουρμούζη

Όχι εφημερίδες, μερικά δεν πουλάνε καν τσιγάρα, κι ας είναι το το απόλυτο φετίχ του μέσου νεοέλληνα. Τι πουλάνε; Εργαλεία (στήνουν πάγκους), τσάντες, κασκόλ, γάντια, καπέλα, ζώνες, γυαλιά ηλίου και όρασης, ημερολόγια, καζαμίες, κεριά, λιβάνια, θρησκευτικές εικόνες, πορτοφόλια, φακούς, τράπουλες και πολλά άλλα, ανάλογα με το σημείο όπου βρίσκονται.

*Στη κεντρική φωτογραφία, το περίπτερο Αθηνάς και Λυκούργου.

ΠΗΓΗ

 πίσω στα παλιά

Ο ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΣ …ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ..

 

Ο περιπτεράς ο "γνήσιος" ,ανάπηρος πολέμου , έτσι εξάλλου έχει την άδεια του περίπτερου, με περίπτερο όπως την δεκαετία του 60 με την διαφήμιση ζωγραφισμένη στο χέρι... για σκέψου?
Υπάρχει το περίπτερο στην πλατεία του χωριού Παγώνδας στη Σάμο...για πόσο ακόμα  άραγε? αυτό σκεφτεται ειμαι σιγουρος...

www.digital-camera.gr

 πίσω στα παλιά

101 XΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ

 

Γεωργία Παπαστάμου

Πού κατουράνε οι περιπτεράδες και άλλα εορταστικά ερωτήματα.

Ο πρόεδρος των περιπτερούχων και έξι χαρακτηριστικά περίπτερα του κέντρου λένε την ιστορία του ελληνικού εμπορικού φαινομένου.

Φωτο: Martin Newman

Είναι σχεδόν σίγουρο ότι το περίπτερο της γειτονιάς μου είναι μεγαλύτερο από το σπίτι μου. Έχει πέντε ψυγεία, δεν το έχω δει ποτέ κλειστό (ούτε στις τέσσερις το βράδυ, ούτε Δεκαπενταύγουστο) και πουλάει μέχρι και μακαρόνια. Αυτή τη στιγμή, Οκτώβριο του 2012, έχει ανεβασμένες στη τέντα χριστουγεννιάτικες μπλε καμπάνες που αναβοσβήνουν από τα περσινά Χριστούγεννα και στο πλάι ελληνικές σημαίες. Μέχρι πρότινος υπήρχε και ένας φουσκωτός κλόουν σε φυσικό μέγεθος, από τις απόκριες. Επειδή είχε ξεφουσκώσει πολύ όποτε φύσαγε κουνούσε το χέρι νευρικά πάνω κάτω, χαιρετώντας με ξαφνικά φαπ φαπ φαπ τους περαστικούς. Το υπερ-περίπτερο περικυκλώνει ένα φρούριο από stand με περιοδικά και πατατάκια.

Πριν από 101 χρόνια, όταν πρωτοεμφανίστηκε σαν θεσμός, το περίπτερο ήταν ένα μικρό, πρόχειρα κατασκευασμένο, ξύλινο κουβούκλιο με ελάχιστα προϊόντα όπως εφημερίδες και χύμα τσιγάρα. Οι λόγοι που δημιουργήθηκε ήταν τρείς: «Καταρχήν για την αποκατάσταση των αναπήρων και των τραυματιών των Βαλκανικών πολέμων. (Στη συνέχεια νέες νομοθετικές διατάξεις διεύρυναν τις κατηγορίες των δικαιούχων, συμπεριλαμβάνοντας πολύτεκνους και τα άτομα με αναπηρία). Δεύτερον, για να μπορέσει το κράτος να ελέγξει  το καπνικό εμπόριο. Μέχρι τότε διεξαγόταν από πλανόδιους μικροπωλητές και ελάχιστα καπνοπωλεία με αποτέλεσμα να χάνονται έσοδα. Δίνοντας στα περίπτερα το αποκλειστικό δικαίωμα πώλησης καπνοβιομηχανικών προϊόντων, δημιούργησε ένα φοροεισπρακτικό μηχανισμό που του απέδωσε, με ελάχιστο κόστος, πολύ υψηλά έσοδα. Ο τρίτος λόγος ήταν η εξυπηρέτηση των τοπικών αναγκών», εξηγεί ο Θοδωρή Μάλλιος, πρόεδρος της ομοσπονδίας περιπτερούχων. Το περίπτερο του είναι απέναντι απ’ το Ηρώδειο και ο ίδιος ακούει την ερώτηση «Που είναι το μουσείο της Ακρόπολης»; περίπου εφτακόσιες φορές την ημέρα. Και αυτό τις μέρες χωρίς πολλή κίνηση.

Απέναντι από το μουσείο της Ακρόπολης. Ειδικεύεται στα αγάλματα, τουριστικούς οδηγούς και τα σουβενίρ.

«Τα πρώτα περίπτερα φτιάχτηκαν μετά την ήττα της Ελλάδας στον πόλεμο του 1897 με την Τουρκία, σε αστικά κέντρα της περιφέρειας. Στην Αθήνα το πρώτο περίπτερο στήθηκε στην Πανεπιστημίου το φθινόπωρο του 1911. Ήταν εκείνο που «κατάπιε» ο μετροπόντικας τον Οκτώβριο του 1997», συνεχίζει. Ενώ, όσον αφορά στο πρόσφατο άνοιγμα του επαγγέλματος μας λέει: « Τον Ιούλιο, με απόφαση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ορίστηκε η πλήρης απελευθέρωση της πώλησης καπνικών προϊόντων και το άνοιγμα του επαγγέλματος του περιπτερά. Περάσαμε σε μια άλλη εποχή και το τοπίο θα αλλάξει εντελώς σε μερικά χρόνια. Από τη στιγμή που απελευθερώνεται το τσιγάρο θα δημιουργηθούν ένα σωρό στεγασμένα μαγαζιά. Δεν νομίζω ότι θα γεμίσουμε με περίπτερα το ένα δίπλα στο άλλο. Ναι μεν θα έχουμε μια απελευθερωμένη αγορά αλλά λογικά θα υπάρχουν και κάποιοι στοιχειώδεις κανόνες. Αυτή τη στιγμή, αν κάποιος θέλει να ανοίξει περίπτερο…τρέχα γύρευε! Το στάδιο είναι μεταβατικό και υπάρχει σύγχυση. Ούτε ποιο υπουργείο είναι υπεύθυνο δεν είναι ξεκάθαρο αυτή τη στιγμή».

Πώς αποκτά όμως κάποιος τον τίτλο «πρόεδρος των περιπτερούχων»; «Το έκανα γιατί ασχολούμαι χρόνια με τα συνδικαλιστικά και γιατί γενικά δεν μ’ αρέσει να κάθομαι». Να τι άλλο μας είπε ένας πρόεδρος περιπτερούχων που δεν θέλει να κάθεται:
Τις μέρες που δεν υπάρχει δουλειά πώς περνάει η ώρα;
Ραδιοφωνάκι και κομπιούτερ. Μέχρι που ξεχνιέσαι και αποβλακώνεσαι και σε κατακλέβουν.

Αθηνάς. Κασέτες από το στοκ των δισκογραφικών εταιριών που έχουν πια κλείσει στην περιοχή της Ομόνοιας και ηχεία που παίζουν την πραμάτεια του: δημοτικά και πανηγυριώτικα.

Τι μπορεί να πουλήσει ένα περίπτερο;
Νομικά, το διάταγμα που υπάρχει μιλάει για «ψιλικά» και για «προϊόντα ευτελούς αξίας». Τα πάντα σχεδόν. Μέχρι και χρυσό χαμηλής καθαρότητας. Γενικά οι νόμοι ορίζουν ότι τα περίπτερα πρέπει να εξυπηρετούν τις τοπικές ανάγκες. Αυτά που βρίσκονται δίπλα σε νεκροταφεία ας πούμε μπορούν να πουλάνε λιβάνι. Για αυτό και τα περίπτερα σε τουριστικές περιοχές πουλάνε αγαλματάκια, και στην Αθηνάς, που είναι καθαρά εμπορικός δρόμος, πουλάνε μέχρι και τσεκούρια.

Από πόσα μέχρι πόσα τετραγωνικά μπορεί να κυμανθεί;
Ξεκινάμε από τα 2,55 τετραγωνικά. Από εκεί και πέρα ο κάθε δήμος έχει διαφορετική πολιτική και σου δίνει διαφορετικής έκτασης κοινόχρηστο χώρο για να χρησιμοποιήσεις. Ας πούμε ο δήμος της Αθήνας μας δίνει ρολά στα 4,25 τετραγωνικά. Μας δίνει όμως και ένα χώρο παραπάνω, μέχρι τα 6,35, για να βάλουμε και δύο ψυγεία. Μιλάμε για νόμιμη επιπλέον έκταση που σου παραχωρείται με την πληρωμή του ανάλογου τέλους κατάληψης κοινοχρήστου χώρου. Για όλα αυτά υπάρχει τέλος με διαφορετικό συντελεστή ανάλογα την περιοχή στην οποία βρίσκεται το περίπτερο. Από εκεί και πέρα, ό, τι παραπάνω το πληρώνεις με πρόστιμα, με δική σου ευθύνη. 

Αθηνάς. Κούφιος σκελετός περιπτέρου και πάγκοι με «όλα ένα ευρώ».

Τι παράξενο σας έχει ρωτήσει περαστικός;
Μας ζητάνε τα πάντα. Από πληροφορίες, μέχρι παπούτσια, μέχρι λουκάνικο. 

Πόσα είναι αυτή τη στιγμή τα περίπτερα στην Αθήνα και πόσα στην Ελλάδα;
Περίπου 10.000 σε όλη την Ελλάδα, με τις 3.500 από αυτά να βρίσκονται στην Αττική και 1.300 στον Δήμο της Αθήνας. Η οικονομική κρίση έχει «διώξει» από τα περίπτερα περίπου τους μισούς περιπτεράδες που δραστηριοποιούνταν πριν από το 2010 κι έχει ωθήσει άλλους τόσους να δοκιμάσουν την τύχη τους νοικιάζοντας ένα περίπτερο.

Τουαλέτα πού πάνε οι περιπτεράδες;
Τα κάνουμε επάνω τους θα έλεγα οι περισσότεροι! Είναι πρόβλημα. Κρατιόμαστε. Άμα υπάρχουν τριγύρω μαγαζιά πάμε εκεί. Αν και πολλές φορές είμαστε σκοτωμένοι με τα μαγαζιά γιατί τους κρύβουμε τις βιτρίνες κ.τ.λ. Οι άντρες κατουράμε στο μπουκάλι. Οι γυναίκες έχουν ένα θέμα παραπάνω. Και αυτές βέβαια βρίσκουν κάποιους πρωτότυπους τρόπους, αναγκαστικά. Προσωπικά, θυμάμαι ότι με το Champions League, το 2007, που ήμουν σε περίπτερο στο Σύνταγμα έκανα εικοσιτέσσερις ώρες να κατουρήσω. 

Ομόνοια. Ειδικεύεται σε ρολόγια χειρός και λουράκια.

Μητροπολιτικοί Νάνοι, η παράξενη τυπολογία του αθηναϊκού περιπτέρου

Χαράλαμπος Βασιλειάδης
Στη δεκαετία του '90 στο Τόκιο ανακάλυψαν μια νέα αρχιτεκτονική κατηγορία: τα PetArchitectures. Αυτή αναφερόταν στην παράδοξη λειτουργία του γιαπωνέζικου Γ.Ο.Κ. (Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού) που επέτρεπε την οικοδόμηση οποιουδήποτεοικοπέδου, όσο μικρού κι αν ήταν (στην Ελλάδα π.χ. αυτό δεν ισχύει και έτσι πολλά οικόπεδα είναι πολλά για να χτιστούν και έτσι χρησιμοποιούνται ως υπαίθρια πάρκινγκ). Τον αποτέλεσμα ήταν κτίρια τόσο μικροσκοπικά να στέκονται δίπλα σε κολοσσούς, όπως το σπιτάκι του σκύλου στέκεται ως μικρογραφία δίπλα στο σπίτι του αφεντικού (για παράδειγμα το σπίτι του Πλούτο δίπλα στο -πανομοιότυπο σε μεγέθυνση- σπίτι του αφεντικού του, Μίκυ). Στην Ελλάδα δεν έχουμε τέτοια Pet Architecture, έχουμε όμως περίπτερα...

Τα περίπτερα είναι ουσιαστικά μια ελλαδική ιδιαιτερότητα. Αναμφίβολα η έμπνευσή τους έρχεται από τα παρισινά kiosques, όπου μπορεί κανείς ν' αγοράσει journaux et tabacs (εφημερίδες και τσιγάρα), γρήγορα όμως ξεπέρασαν κατά πολύ την αστική πυκνότητα των γαλλικών τους αντιστοίχων και βρέθηκαν σχεδόν σε κάθε γωνία του κέντρου της Αθήνας, καμιά φορά έως και έξι στο ίδιο τετράγωνο. Παραδοσιακά οι άδειές τους παραχωρούνταν σε αναπήρους πολέμους, καθώς όμως έχουμε αρκετό καιρό να δούμε πόλεμο, σήμερα ανήκουν είτε στους κληρονόμους τους, είτε σε ανθρώπους που διεκδίκησαν τις άδειές τους με άλλες διαδικασίες. Όταν προστέθηκαν για πρώτη φορά τα περίπτερα στη νεοκλασσική χάραξη των κεντρικών της δρόμων (Σταδίου, Πανεπιστημίου, Πατησίων,...) και των πλατειών, έδιναν έναν παριζιάνικο αέρα σε μια πόλη που τον είχε ήδη λίγο. Η σταδιακή διόγκωση της πόλης μετά την καταστροφή του '22 και τον Εμφύλιο του '46-9, έσβησε σταδιακά αυτά τα μεγαλομανή όνειρα. Η ανοικοδόμηση γκρέμισε πολλά από τα νεοκλασσικά κτίρια αυτών των δρόμων και γέμισε τους δρόμους της με αυτοκίνητα, τρίκυκλα και μοτοσυκλέτες, και τα πεζοδρόμια μ' ένα πλήθος χιλιάδων επαρχιωτών χωρίς το στιλ και τους τρόπους των παλιών Αθηναίων.

Σταδίου. Ερωτικές νουβέλες, σαδομαζοχιστικά dvd και περιοδικά.

Φυσικά, όπως άλλαξαν όλα, άλλαξαν και τα περίπτερα: οι εφημερίδες και τα έντυπα της προπολεμικής τυπογραφίας έδωσαν τη θέση τους στα μεταπολεμικά pulp fiction (πάνω απ' όλα την εξαιρετικά δημοφιλή Μάσκα), στη συνέχεια στα πρώτα κόμικς (το Γέλιο και Χαρά και το Μίκυ Μάους), τις όλο και πιο τολμηρές εγχώριες τσόντες και τα ντόπια αναψυκτικά Μπυράλ και Tam-Tam στην αμερικανική Coca Cola. Σε ποιό άλλο μέρος, μπορούσες να πιάσεις καλύτερα το πνεύμα των καιρών, το Zeitgeist, απ' ό,τι σ' ένα περίπτερο; Ο αρχιτέκτονας Γιάννης Χατζηγώγας είχε την ιδιοφυή ιδέα να παρατηρήσει την ανεξέλεγκτη επέκταση των περιπτέρων, ήδη από τη δεκαετία του '80, όταν ψυγεία για παγωτά προστίθονταν σε ψυγεία για αναψυκτικά, δίπλα σε ψυγεία για γιαούρτια, δίπλα σε κυλιόμενα σταντ ξένου τύπου, δίπλα σε μίνι λούνα παρκ με κουνιστά ζωάκια... Το “μεταλλαγμένο περίπτερο” ήταν πλέον η πραγματικότητα.

Τα αθηναϊκά περίπτερα μεταφέρουν μια ατμόσφαιρα ανατολίτικου παζαριού στον ιστό μιας απόλυτα ορθοκανονικής ρυμοτομίας ή μικρά Λας Βέγκας σε βαρετά περιβάλλοντα χωρίς άλλο ενδιαφέρον. Το εκδοτικό boom και η ταυτόχρονη εκδοτική κρίση των 90s μετέτρεψε τα περίπτερα σε δισκάδικα και βιντεοκλάμπ. Χιλιάδες (εκατομμύρια) άνθρωποι έφτιαξαν δισκοθήκες και βιντεοθήκες (χρόνια πριν την ιντερνετική λαίλαπα των downloads) φτηνά, αγοράζοντας εφημερίδες και περιοδικά που αμέσως μετά πετούσε άθικτα στον κάδο σκουπιδιών. Εξειδικεύσεις όπως περίπτερα με τουριστικά σουβενίρ (Σύνταγμα, Πλάκα), κασέτες με δημοτικά (Αθηνάς, Δημαρχείο), ό,τι πάρεις 1 ευρώ (Αθηνάς, Ομόνοια), gay τσόντες (Ομόνοια), vintage 70s φετιχιστικά πορνό περιοδικά αποκλειστικά (Σταδίου απέναντι από το Attica), ζωντανά σκιουράκια (καλά αυτό το βγάλαμε από το μυαλό μας), έχουν εκτοξεύσει τη λειτουργία τους σε δυσθεώρητα ύψη. Στη δεκαετία του ΄80 το Τόκιο (πάλι) απασχολούσε τα media όλου του πλανήτη με τα 24ωρα καταστήματα σε κάθε γωνία (7-eleven) και τους αυτόματες πωλητές όπου μπορούσες ν' αγοράσεις από manga έως τσιγάρα, αλκοόλ και τσιγάρα και, ακόμη, μεταχειρισμένα εσώρουχα μαθητριών με τη φωτογραφία της ιδιοκτήτριας μέσα (έκτοτε καταργήθηκαν όμως αυτό δεν το βγάλαμε από το μυαλό μας). Ε λοιπόν, ό,τι πλησιέστερο σ' αυτή τη μητροπολιτική παράνοια της Ανατολής είναι το, μέχρι πρότινος, ταπεινό αθηναϊκό περίπτερο. Μέχρι να το πάρουν χαμπάρι οι μελετητές και ανθρωολόγοι του αστικού χώρου και το μετατρέψουν σε αστικό φετίχ...

Πλατεία Εξαρχείων. Αναρχικός τύπος (Sarajevo, Antifa κ.τ.λ.), όλων των ειδών χαρτάκια στριφτού (μικρά, μεγάλα, ακόμα και prerolled), σνακ.

FACTS

Η λέξη «περίπτερο» προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «περίπτερος», δηλαδή ναός περιβαλλόμενος από σειρά κιόνων.

Το 1914 εντοπίζεται η πρώτη νομοθετική διάταξη που αναφέρεται στην κατοχύρωση των περιπτέρων στους ελληνικούς δρόμους.  

Το πρώτο περίπτερο στην Αθήνα στήθηκε στην οδό Πανεπιστημίου το Φθινόπωρο του 1911.

Αρχικά το περίπτερο ήταν ένα μικρό, πρόχειρα κατασκευασμένο, ξύλινο κουβούκλιο με ελάχιστα προϊόντα όπως: εφημερίδες και χύμα τσιγάρα. 

Στα τέλη της δεκαετίας του 1940  μπαίνουν στα περίπτερα τα πρώτα ψυγεία με πάγο και αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα ζαχαρώδη και αναψυκτικά: πορτοκαλάδες και γκαζόζες ΗΒΗ, φυλλαράκια τσίχλας με γεύση δυόσμου και κανέλας και αργότερα οι σοκολάτες.

Η έλευση των τηλεφώνων στην Ελλάδα δίνει μεγάλη ώθηση στα περίπτερα και αναβαθμίζει τη σημασία τους. 

Αμέσως μετά την πτώση της χούντας η έκρηξη στον Τύπο οδηγεί και στη διεύρυνση των ωραρίων. Έτσι τα περίπτερα αρχίζουν να κατηγοριοποιούνται, αφού κάποια εστιάζουν στον Τύπο και άλλα στα καπνικά και ζαχαρώδη είδη.

Από το 1980 μέχρι το 2000, η πώληση προϊόντων υγειονομικού ενδιαφέροντος είναι η αιτία που τα περίπτερα παίρνουν κι άλλο χώρο για τις ανάγκες των ψυγείων τους. Το περίπτερο γνωρίζει τα «χρυσά χρόνια» του.

OUGH.gr

πίσω στα παλιά