Ο Ι Λ Α Τ Σ Ο Υ Δ Α Ι Ο Ι

       ΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ

ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΙΩΑΝ. ΛΑΤΣΟΥΔΗ ( 1891 – 1985 ) .

Που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ Η Λεύκα Δωρίδος “ αριθ.φυλ. 21 και 23 / 2003 .

        - 5 -

Μετά  τη  διανομή και το ξεκίνημα  της  καλλιέργειας , ο Πατέρας  ήθελε να ξέρει  αν το χωράφι του ήταν 20 στρέμματα , όπως  του είπαν οι χωριανοί και οι άλλοι πληρεξούσιοι . Ρώτησε  το φίλο του καθηγητή των  μαθηματικών Γεώργιο  Μέγα , για το πως  μπορεί  να το  μάθει και ο καθηγητής του  συνέστησε  να στείλει το  γιο του να  το μετρήσει . Απόρησε  ο πατέρας και τότε  έμαθε  από τον ίδιο τον καθηγητή  πως  ο γιος  του , ο συγγραφέας  του  παρόντος  δηλαδή , ήταν ο καλύτερος μαθητής στα  μαθηματικά .

   Καλεί το γιο του και σοβαρά και επιτακτικά  του  λέει : “ Αύριο ή μεθαύριο , πάρε  το μουλάρι και πήγαινε  στο Αλεφέντι να μετρήσεις το  χωράφι , πόσα  στράμματα είναι “.

   “ Δεν  ξέρω εγώ  δεν  μπορώ “. “ Ο Μέγας  μου  είπε πως  μπορείς  και πολύ καλά  μάλιστα “. Τι να  κάνει  ο  γιος , καινούργιος  πονοκέφαλος , βρήκε  μια  παραπεταμένη  γεωμετρία που’χε  στην τρίτη  του  Σχολαρχείου , έριξε  μια  ματιά να βρει το μέρος  που γράφει πως  μετριούνται τα  μέρη , τετράγωνα , τρίγωνα ή παραλληλόγραμμα , τα  έφερε  στο νου και κοιμήθηκε  όχι και τόσο  ήσυχα .

   Το πρωί , παίρνει  από το μαγαζί ένα κουβάρι  σπάγγο  χοντρό για πετσώματα , ένα  πασέτο του ενός  μέτρου , και  θέλοντας  και  μη τη μικρότερη  αδελφή του Τασιούλα , και καβάλα και οι δυο στο μουλάρι , γραμμή για το Αλεφέντι , σύνορο με τη Μπελεσίτσα που ‘ταν  το χωράφι . Έκοψε  από τα  πλατάνια κλαριά για  πασσάλους , τους  έμπηξε , έδεσε  τους  σπάγγους , φώναζε  την Τασιούλα αν δεν  κρατούσε  καλά  τεντωμένους  τους  σπάγγους και κουτσά- στραβά , τέλειωσε το μέτρημα με τα νούμερα  γραμμένα  στο τετράδιο .

   Προτού  κάνει τους  λογαριασμούς , κάθησε  με την Τασιούλα να κολατσίσουν , με  ψωμοτύρι και βραστά  αυγά που είχε  βάλει η Μάνα στο ταγάρι  τους , παρακολουθώντας  το όμορφο  περιβάλλον κάτω από τα  πλατάνια , δίπλα  στα  καθαρά  βότσαλα  της  Μπελεσίτσας και από  μακριά τον ήχο απ’ τα κουδούνια  των  προβάτων που έβοσκαν  στα  ενδιάμεσα χωράφια .

   Ξεχάστηκαν λίγο κι’ έφτασε  μεσημέρι , στα  γρήγορα  τότε κάνει  τους  λογαριασμούς , προσθέσεις  ,  αφαιρέσεις πολλαπλασιασμούς και  βρίσκει πως  το χωράφι  είναι  22 στρέμματα , μαζί με  κάποια  άκρη με  πλατάνια , που φαίνεται ότι δεν τα υπολόγισαν οι μετρητές . Καβάλα  και πάλι  και οι δυο , γύρισαν  στο Λιδορίκι , έδωσαν το αποτέλεσμα  στον Πατέρα και έτσι  έμειναν  όλοι  ικανοποιημένοι .

   Αυτό το χωράφι , μαζί μ’ ένα  σπιτάκι που’χε  στη Μαυρεγιάννη , τα πούλησε στο γέρο  Ποντίκη  απ’ τον Άβορο , με  χρήματα  των  παιδιών του από την  Αμερική , που ο πατέρας τα  έβαλε  στο μαγαζί .”

ΟΙ ΛΑΤΣΟΥΔΑΙΟΙ

 

 

            ME TH ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ

ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΙΩΑΝ. ΛΑΤΣΟΥΔΗ ( 1891 – 1985 ) .

Που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ Η Λεύκα Δωρίδος “ αριθ.φυλ. 21 και 23 / 2003 .

                                    -  3  -

   Πολλοί τρομοκρατήθηκαν και ορκίστηκαν . Άμα  το’μαθε  ο πατέρας  τους  μάλωσε . Ο Λιδωρίκης μεσολάβησε  αποτελεσματικά και έπεισε  τους  κληρονόμους , με την παρουσία και την επιμονή του να  πουλήσουν το κτήμα  μόνο 55.000 , αντί των 100.000 που ζητούσαν και με  25.000 αμέσως  και τα  υπόλοιπα  σε  έξι δόσεις , πέντε  χιλιάδες  το  χρόνο . Έθεσαν μόνο  ένα  όρο , ότι το κτήμα θα  μοιραστεί στους  χωριανούς  οικογενειάρχες σε  ίσια  μερίδια και χωρίς  καμία  παραπάνω  επιβάρυνση , εκτός από τα  έξοδα .

   Αυτόν τον όρο άλλωστε είχαν  βάλει  οι  ίδιοι οι χωριανοί  μεταξύ τους . Επειδή δεν ήταν δυνατό να υπογράψουν όλοι οι χωριανοί , δεν υπήρχαν δε και τα  χρήματα , κανονίστηκε να  οριστούν  έξι πληρεξούσιοι , ζητήθηκε  μικρή  προθεσμία και τους  δόθηκε  ο λόγος χωρίς  καμιά  υπογραφή , πως  μέσα  σε  έξι μήνες δεν θα πουλήσουν σε  άλλον το κτήμα , όσα κι’ αν τους προσφερθούν περισσότερα . Αγωνία τώρα για το που θα βρεθούν τα  λεφτά , αφού όλοι τους  δεκάρα  τσακιστή δεν  είχαν ! Το βάρος  έπεσε στον πατέρα , πονοκέφαλος , που να βρεθούν τόσα  λεφτά , έδεσε το κεφάλι του με  φακιόλι , έπαιρνε και ασπιρίνη χύμα με τη χούφτα , μερόνυχτα  ολόκληρα .

   Τι να κάνει , ταχτοποίησε λίγο τις  δουλειές του μαγαζιού και του σπιτιού και έφυγε για την Πάτρα  για  ψώνια , περισσότερο για να δει πως  θα μπορέσει να οικονομήσει κάποιο ποσό . Εκείνο τον καιρό υπήρχαν στην Πάτρα πολλοί μεγαλέμποροι που ψώνιζε  ο Πατέρας και με  μετρητά  και ια το προσωπικό γραφείο με  πίστωση περισσότερο . Εκείνος  όμως  που φημιζόταν σαν ο μεγαλύτερος  και  πλουσιότερος ήταν  ο Δρακόπουλος . Είχε  το μεγαλύτερο κατάστημα  χονδρικής πώλησης υφασμάτων , Ευρωπαϊκών και ντόπιων , στην οδό Αγίου Νικολάου , αλλά και κεφάλαια  αρκετά και ανταποκριτές στην Αγγλία για τον εφοδιασμό του με  εμπορεύματα .

   Ο Πατέρας ήταν ταχτικός πελάτης του και επιπλέον τύχαινε  της υπόληψης  του Δρακόπουλου για την ταχτική εκπλήρωση  των υποχρεώσεών του , τον πίστωνε  δε με  όσο εμπόρευμα  ήθελε , χωρίς  τη σημερινή συναλλαγματική , κάτι σαν ανοιχτό λογαριασμό . Έφτασε νύχτα στην Πάτρα , κοιμήθηκε  στο ξενοδοχείο των Καλλιμαναίων απ’ την Πλέσσα , και πρωί πρωί τράβηξε  για το κατάστημα  του Δρακόπουλου .

   Κουβέντιασε πρώτα με τον Κώστα  Βογιατζή , ανιψιό του Δρακόπουλου και Διευθυντή , εξόφλησε  το λογαριασμό που χρώσταγε , και πριν αρχίσει τα ψώνια  τράβηξε για το προσωπικό γραφείο του αφεντικού , στο βάθος  του τεράστιου μαγαζιού . Το μεγάλο Αγγλικό  χρηματοκιβώτιο σε μια  γωνιά , ένα  γραφείο ψηλό , αλλά με ένα  μεγάλο καθολικό των χρεωστών , πιστωτή  δεν  είχε .

   Βρήκε  το Δρακόπουλο όρθιο , ψηλό με το χοντρό του  μουστάκι , τον χαιρέτησε , τον καλωσόρισε  αυτός , τον ρώτησε  πως  πάνε  οι δουλειές , κι’ ο[ατέρας  κάπως  φοβισμένος μπήκλε  αμέσως  στο θέμα : Κυρ Γιώργη , ως  τώρα μούδινες με  πίστωση όσα  εμπορεύματα ήθελα και γι’ αυτό σου είμαι  υποχρεωμένος . Τώρα  όμως  βρίσκομαι  στην ανάγκη να σου ζητήσω όχι μόνο εμπορεύματα  αλλά και χρήματα .

   “ Παντρεύεις , κυρ Γιάννη καμιά  θυγατέρα σου και τα  χρειάζεσαι ; “

    “ Όχι  κυρ Γιώργη ,θέλω  πολλά  χρήματα  “ . Του  ξιστόρησε τότε  όλη την υπόθεση και για ποιό σκοπό ήθελε  τα  χρήματα . Βάρεσε ο Δρακόπουλος κάνα  δυο βόλτες μέσα  στο γραφείο σκεφτικός , κοίταξε  τον Πατέρα και του λέει : “ Κυρ- Γιάννη , σκέφτηκες  καλά  τι  κάνεις ; Καταλαβαίνεις  πως  μπορεί να  καταστρέψεις την οικογένειά σου ; “ .

   “ Ναι , κυρ  Γιώργη , το σκέφτηκα καλά , ελπίζω πως  θα  σώσω ένα ολόκληρο  χωριό και γι’ αυτό βάζω τη θηλιά  στο λαιμό μου . Θα σου βάλω υποθήκη το σπίτι και σε  ανάγκη , εγγυητές όλους  τους  χωριανούς “.

   “ Όχι , δεν θέλω άλλους  εγγυητές  ούτε υποθήκη , πες  στον Κώστα να σου δώσει τα χρήματα , υπόγραψε ένα  γραμμάτιο με  το νόμιμο τόκο και πήγαινε  στο καλό . Πρόσεξε , σου ξαναλέω , κάνεις  μεγάλο πήδημα “.

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ….

ΟΙ ΛΑΤΣΟΥΔΑΙΟΙ

ME TH ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ

 

ΑΠ’ ΤΟ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ  ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ  ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  ΙΩΑΝ. ΛΑΤΣΟΥΔΗ ( 1891 – 1985 ) .

   Που  δημοσιεύτηκε  στην εφημερίδα “ Η Λεύκα  Δωρίδος “ αριθ.φυλ. 21 / 2003 .

                    - 2 -

   O Aθανάσιος  Ιωαν. Λατσούδης ο νεότερος ( 1891 – 1985 ) κράτησε με  επιτυχία  το εμπορικό του πατέρα  του στο Αλωνάκι , διετέλεσε δε συγχρόνως και αντιπρόσωπος της Τράπεζας  της  Ελλάδος . Eίχε  τελειώσει το Σχολαρχείο , εργάστηκε για  κάποιο διάστημα ως  βοηθός  συμβολαιογράφου Λιδορικίου και έτσι του δόθηκε  η ευκαιρία να  καλλιεργήσει περισσότερο τημ φυσική του  ευχέρεια στο γραπτό και προφορικό  λόγο .

   Παντρεύτηκε την Ελένη  Ασημακοπούλου από την Ποτιδάνεια , απόκτησαν τέσσερα  παιδιά την Ευθυμία , την Ερατώ το Γιάννη και την Σπυριδούλα . Με το κάψιμο του Λιδορικίου από τους Γερμανούς το 1944 , καταστράφηκε  και το Λατσουδαίϊκο σπίτι και το  εμπορικό .  Ο Αθαν. Λατσούδης προσπάθησε να  διατηρήσει το μαγαζί του σε κάποιο πρόχειρο  παράπηγμα . Στο τέλος του 1945 , για να αποφύγει τους κινδύνους  απ’ τον εμφύλιο , κατέφυγε  στην Αθήνα με τις δύο κόρες  του και δεν ξαναγύρισε  ποτέ  στο Λιδορίκι .

   Η σύζυγός  του κράτησε  για δυο  χρόνια τα  άλλα παιδιά στο Γυμνάσιο  Λιδορικίου και  ακολούθησαν κι’ αυτοί στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1947 . Ο Λατσούδης στην Αθήνα προσπάθησε να  ξαναφτιάξει τη ζωή του οικονομικά . Με τον Κώστα  Ευσταθίου άνοιξαν στο Παγκράτι κάποιο  μαγαζί , αργότερα εργάστηκε  στην Πειραϊκή – Πατραϊκή μέχρι τη  συνταξιοδότησή του .

    Το 1981 , στα γεράματά του ο Αθ. Ι. Λατσούδης έγραψε  το ημερολόγιό για με το οποίο και θα  ασχοληθούμε . Εντύπωση προκαλεί στον αναγνώστη η αφηγητική του  γλαφυρότητα αλλά και το λογοτεχνικό του  είδος .

   Μετά τα  εισαγωγικά  στοιχεία που αναφέραμε στα  προηγούμενα , περνάμε  τώρα στην αυτούσια  παρουσίαση  του ημερολογίου .

   “ Κατά το 1904 έγινε  η αγορά του κτήματος “ Αλή εφέντη “ για λογαριασμό των  χωριανών του , που οι περισσότεροι ήταν και  συγγενείς  του . Τα χωράφια στο χωριό της  Στρούζας ξεπλύθηκαν με τον καιρό και τις  βροχές κι’ η απόδοσή τους σε  στάρι και καλαμπόκι , από πλεόνασμα  που είχε , δεν έφτανε  ούτε  για το ψωμί της  χρονιάς .

   Μία  ήταν η σωτηρία , πέρα  απ’ το ξενίτεμα στον Νέο  Κόσμο : Να  αγοραστεί το Αλεφέντι και να  καλλιεργηθεί . Μετά την επανάσταση του ‘21 παραχωρήθηκε στον οπλαρχηγό Πανουργιά και τώρα  ανήκε στους  απογόνους  του , που το νοίκιαζαν για  λιβάδι . Ήταν αρκετό για τους  Στρουζιώτες κι’ όλο το ανάφερναν , αλλά έλα  που δεν υπήρχε  το χρήμα…

   Ακούστηκαν και κάτι λόγια , πως  παραλήδες  Σαλωνίτες το παζάρευαν να το αγοράσουν και θα  χανόταν η ευκαιρία για  το χωριό . Τότε κάλεσε ο Πατέρας μερικούς απ’ τους  καλύτερους  χωριανούς να  αποφασίσουν τι μπορεί να  κάμουν . Όλοι ήταν  σύμφωνοι , αλλά υπήρχε  το πρόβλημα για  το  χρήμα . Έτσι οι προύχοντες να  πούμε  που αντιπροσώπευαν το χωριό , σαν  μόνη  λύση λένε  στον  Πατέρα : “ Γιάννη  κρεμόμαστε  σε  σένα , άλλη σωτηρία  δεν  βλέπουμε κάνε  ό,τι νομίζεις για να  σωθούν  τα  παιδιά μας “ .

   Το ζήτημα  δεν έπαιρνε καθυστέρηση , παρατάει το μαγαζί και τις  δουλειές στα χέρια  της  Μάνας και των παιδιών του και τρέχει  να βρει τους  κληρονόμους  του Πανουργιά , που άλλοι κατοικούσαν στα  Σάλωνα και άλλοι στη Λαμία . Απογοήτευση ! Άλλος  ζητάει  εκατό χιλιάδες , άλλος  δεν το πουλάει . Ζητάει  τη συνδρομή του συγγενή των Πανουργαίων Κώστα  Λιδορίκη , δικηγόρου τότε  και μελλοντικού  βουλευτή και υπουργού , με την προοπτική βέβαια  υποστηρίξεώς  του , όταν αποφασίσει  να  πολιτευτεί .

   Για να του  κάνει εκδήλωση  φιλίας , σε  πλήρη  άγνοια  του ‘ίδιου , νεαρός  φιλόδοξος  γιατρός  ( πρόκειται  για  τον Θαν. Λαλαγιάννη ) , που ήταν  νονός του Γιού , περιέφερε στο χωριό Ευαγγέλιο , καλώντας  τους  χωριανούς να ορκιστούν πως  θα ψηφίσουν  στις  εκλογές το συγγενή των Πανουργαίων , γιατί αλλιώς  θα  χάσουν το κτήμα .

Το  Αλή- Εφέντη πουεκτείνεται απ’ το Σωληναρόρεμα δεξιά , στους  πρόποδες του βουνού και αριστερά στο κάθετο δρομάκι που διακρίνεται σαν  γραμμή .Κάτω εμπρός  μέχρι την Μπελεσίτσα .

   Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι …..