Μάθαμε φίλοι μου , πως χθες έγινε λειτουργία στο εκκλησάκι του Άι Νικόλα του καλού , απ’ την οικογένεια Τσιάντα , που έχει φτιάξει κολλητά σχεδόν στο εκκλησάκι κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις , έτσι χωρίς να ξέρουν οι Λιδορικιώτες , κάτι σαν..πριβέ εκδήλωση ,΄που είναι άγνωστο για ποιο λόγο γένεται , κάθε χρόνο λένε , ίσως να είναι από τις τύψεις για το κακό που έγινε στο εκκλησάκι και φυσικά και στο όμορφο εκείνο έθιμό μας , το πανηγύρι που γινόταν κάθε Μάϊο αν δεν κάνουμε λάθος , με την παρουσία των Λιδορικιωτών , που είχαμε ιδιαίτερη ..” συμπάθεια “ στο ταπεινό και όμορφο αυτό εκκλησάκι και στο αξέχαστο πανηγύρι του ..
Πίκρα ..πίκρα και απογοήτευση , πιάνουν όποιο Λιδορικιώτη , ..” αντέξει “ να αντικρύσει το σημερινό τοπίο του Άι Νικόλα , όπως είναι σήμερα ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΗΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΑΥΤΟ , που είναι ριζωμένο στις καρδιές όλων μας ..και πιστεύω , πως είναι “ πρόκληση “ στο Λιδορικιώτικο αίσθημα αυτές οι ψευτοπανηγυρικές ..λειτουργίες …αν κάποιοι δεν εννοούν να καταλάβουν το έγκλημα που έχει συντελεστεί στον Άι Νικόλα τον Καλό , αυτό είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία ..ΔΥΣΤΥΧΩΣ …
Για ενημέρωση όσων δεν γνωρίζουν για τον Άι Νικόλα , αναδημοσιεύουμε παλιότερη σχετική ανάρτησή μας για το πανηγύρι του Άι Νικόλα αλλά και μια ανάμνηση του αξέχαστου Γιώργου Καψάλη , μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι περισσότερο για την αποκατάσταση της ηθικής τάξης στα ..πεπραγμένα …
Καλό σας απόγευμα Κυριακής ….Κ.Κ.-
16.6.13
ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΪ ΝΙΚΟΛΑ
ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ
Δεκαετία του 1960 . Οι προσκυνητές , έχουν αράξει κάτω απ' τα πελώρια δέντρα , και φυσικά αρχίζει το...γλέντι . Από αριστερά , Ελένη Κασίδη , Χρ. Καλαπτσής , Σταύρος Καντζιός , Βούλα Καντζιού , Κατίνα Σπ.Καψάλη , Γεωργία Κουλπούλου , Βασ. Κουλόπουλος , Χρ.Γατάκης και Κώστας Αλεξίου - Φαναράς , με τις γυναίκες και τα παιδιά τους , Θαν. Κάππος με τη γυναίκα του , Ευθυμία Μαργέλλου , το.. Μπεσσάκι , η παπαδιά Μποβιάτση και η Τέτα Καγκάλου .
Θυμάμαι , παλιότερα , εκεί στο εκκλησάκι τ' Αι Νικόλα , πούναι κοντά στη λίμνη , γινόταν , κάθε χρόνο , μια ονειρεμένη γιορτή-πανηγύρι που σίγουρα όσοι την έζησαν θα την νοσταλγούν .
Οοοχι , αδέρφια , μην πάει το μυαλό σας στα φανταχτερά...τωρινά τζερτζελοπανήγυρα , με τις πολύωρες.. παρουσιάσεις και τις αλληλο...φιλοφρονήσεις , όχι , μιλάμε για μια πραγματική γιορτή κατάνυξης και αγάπης ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΩΝ , μια σεμνή λειτουργία , χωρίς μεγάφωνα , φωνητικές κορώνες και επίσημες....ενδυμασίες και μετά την λειτουργία...ακολουθούσε ένα πραγματικό λαϊκό γιορτοπανήγυρο .
Δεκαετία του 1960 . Χαρακτηριστική φωτογραφία του.." οικογενειακού " χαρακτήρα του πανηγυριού του Άι Νικόλα , του Καλού , όπως τον λένε : Η οικογένεια Δημ. Καραχάλιου , με τις " φιλοξενούμενες " στην ..ι.χ ...αγκορτσιά τους , καθηγήτριες , συναδέλφους της κόρης τους Ζωής . Από αριστερά όρθια η κ . Καραπετσάνου , σύζυγος του αείμνηστου Γιάννη Καραπετσάνπου , γυμναστού , Κούλα Καραχάλιου , έλλη Μπαλαλώτη , καθηματικός , Ελένη Χριστοπούλου , φιλόλογος , το ζεύγος Καραχάλιου , ο Ανδρέας Κωστόγιαννης ένας μαθητής - συγγενής τους , και η Ζωή Καραχάλιου , φιλόλογος .
Ξεκινάγαμε , λοιπόν , χαράματα όλοι οι χωριανοί με τα...τετράποδα Ι.Χ μας , είχαμε κάνει και το κουμάντο μας , το κάτι τις μας στο κοφίνι , και παρέες-παρέες περπατάγαμε καλαμπουρίζοντας , ξένοιαστοι και καλοδιάθετοι , ανακατεμένοι χωρίς...χρωματικές διακρίσεις και κομματικές ταμπέλες ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ , όχι όπως τώρα που σε κάθε εκδήλωση την πρώτη θέση την έχει η....θλιβερή νομενκλατούρα....
Θα πρέπει ακόμα να τονίσουμε ιδιαίτερα , ότι μεγάλη ήταν και η συμμετοχή Δημοσίων υπαλλήλων που υπηρετούσαν στο χωριό μας και παρέμεναν Κυριακές και αργίες , αφού οι μετακινήσεις τότε ήταν δύσκολες , τα ταξίδια πολύωρα και οι Υπηρεσίες λειτουργούσαν και τα Σάββατα , πολλοί δε από αυτούς είχαν εξαιρετικές...γλετζεδοεπιδόσεις , χαρακτηριστικά δε θυμάμαι τον Γιάννη το Σουβλερό , ένα κοκκινόξανθο νεαρό ταμιακό που σε κάθε παρόμοια εκδήλωση έδινε πραγματικά ρέστα , και δεν ήταν βέβαια και ο μοναδικός .
Αυτοί που έφταναν πρώτοι-οι τυχεροί- έπιαναν και πρώτο τραπέζι...πίστα , έπιαναν θέση δίπλα στην εκκλησία κάτω απ' τα πελώρια δέντρα , εξασφαλίζοντας έτσι και θέσιν περίοπτον δίπλα στην ορχήστρα , μάλιστα ορχήστρα , αλλά κυρίως ίσκιο και φυσικά θεωρούνταν..... προνομιούχοι .
Μη φανταστείτε βέβαια ότι η...γαλαρία κακοπερνούσε , κάθε άλλο , οικογένειες-οικογένειες και παρέες-παρέες....στεγάζονταν σε ...ιδιόκτητες αγκορτσιές γύρω-γύρω απ' την εκκλησία με το Ι.Χ τους σταθμευμένο παραδίπλα ( τότε επιτρεπόταν το...παρκάρισμα ) και με όλα μας τα καλούδια , μηδέ εξαιρουμένου και του οίνου .
Πράγματι , αν καλοπρόσεχε κανείς θα ‘βλεπε στην κάθε παρέα , εκτός απ'το κοφίνι με το ζαϊρέ, και την απαραίτητη...νταμουζάνα με το...αγίασμα , πολλοί ακόμα έπαιρναν και αρνιά μαζί τους και δούλευε , όπως καταλαβαίνετε , σούβλα με όλα τα συνεπακόλουθα και φυσικά πρωτοστατούντες στην ...επιχείρηση αυτή ήταν οι συνήθεις...ύποπτοι , Ντελενικαίοι , Τεμπέλης , Ζεκαίοι , Καγκαλαίοι , Σβιγκαίοι , βοηθούντων , βεβαίως-βεβαίως , και όλων των υπολοίπων.
Αφήσαμε τελευταία την ορχήστρα , η ορχήστρα μας ήταν περιορισμένης σύνθεσης ....μεικτή , πνευστών , εγχόρδων και ...κρουστών , με απολύτως φυσικό...ήχο ( χωρίς μεγάφωνα κλπ ) και ...αυστηρά ντόπιους μουσικούς , Φαλιαμπάρας ( Αθαν. Πίτσιος ) κλαρίνο , Γ.Πανάγος λαούτο-κιθάρα-τραγούδι , Κακοπουλαίοι σαντούρι-κιθάρα, Καρμαίοι κλαρίνο-κιθάρα , Μπίρπος βιολί ,Γιώργος Κλώσσας κλαρίνο και αργότερα και ο Δημ.Καφέτσης ( Κοντοκράς ) τραγούδι-κιθάρα , σε σπάνιες όμως περιπτώσεις , είχαμε και...έκτακτες... συμπράξεις ...διακεκριμένων πλην παντελώς..... αγνώστων Αθηναίων μουσικών που προσκαλούνταν ειδικά για την...περίσταση .
Πάλκο φυσικά δεν υπήρχε , η ορχήστρα ήταν εγκατεστημένη λίγα μέτρα απ' την εκκλησία κάτω από ένα πελώριο , γέρικο δέντρο , δεσπόζοντας έτσι όλου του προαύλιου χώρου , που θα ήταν και η ...κυρίως πίστα , θα πρέπει βέβαια να τονίσουμε ότι τραγουδίστριες σ'αυτό το πανηγύρι , κατ' εξαίρεσιν , δεν υπήρχαν...σεμνότητος ...ένεκεν....
Όσοι λοπόν απ' τους πανηγυριώτες ήθελαν , και φυσικά χώραγαν , μπαίναν μέσα στην μικρή εκκλησούλα και παρακολουθούσαν με βαθειά , ομολογουμένως , κατάνυξη τη λειτουργία που είχε πραγματικά μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα ευλάβειας και αγαλλίασης , μια γλυκιά ηρεμία , μια πρωτόγνωρη , λες , αθωότητα πλημμύριζε τον αγιασμένο αυτό μικρό χώρο , με το λιγοστό φως και τη διάχυτη ευωδιά του λιβανιού , που στέγαζε για λίγο την πίστη και τις προσδοκίες των απλών καθημερινών ανθρώπων του μόχθου και της βιοπάλης , στιγμές..αξέχαστες , βαθειά χαραγμένες στις καρδιές μας απ' τα όμορφα τα παιδικά μας χρόνια .
Σχολώντας λοιπόν η λειτουργία , όλοι αδελφωμένοι κι' αγαπημένοι , πέρναγαν στο δεύτερο μέρος της...γιορτής , στο γλέντι , και τι γλέντι , γνήσιο , ανεπιτήδευτο χωρίς φιγούρες και επιδεικτικές προσποιήσεις , χωρίς...προσφωνήσεις και ταξικές διακρίσεις ΟΛΟΙ ίσοι κι' όμοιοι καθισμένοι στις στρωμένες κουρελούδες , έβγαζαν τις μαρούδες και τα κοφίνια , άνοιγαν τις νταμουζάνες και αφού ο παπάς ευλογούσε την..βρώσιν και την... πόσιν , 'αρχιζε το μεγάλο... φαγοπότι , ενώ παράμερα οι ήδη αναμμένες φωτιές , με τη θράκα τους , είχαν αρχίσει πια να ροδοκοκκινίζουν τον λαχταριστό οβελία σκορπώντας ολόγυρα γαργαλιστικές ευωδιές .
Παραδίπλα , η ορχήστρα έκανε τα κουρδίσματα και τις πρόβες της , έτοιμη για το ξεκίνημα του ξεφαντώματος , και οι χορευταράδες κρατώντας τις , απαραίτητες για το χορό , πετσέτες ετοίμαζαν τις χορευτικές τους παρέες , αδημονώντας για την ώρα της έναρξης του χορού κρατώντας στο ένα χέρι το κρασοπότηρο και στ' άλλο κάποια πετσούλα απ' τον οβελία .
Τελειώνοντας λοιπόν η ορχήστρα τα προπαρασκευαστικά της , ξεκίναγε το μουσικοχορευτικό μέρος με το απαραίτητο μαρσάκι , όπως έλεγε ο σχωρεμένος ο μπάρμπα Θανάσης ο Φαλιαμπάρας , που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα κλασσικό κομμάτι , ένα εμβατήριο , που όλες οι κομπανίες ανά την Ελλάδα , απ' όσο γνωρίζουμε , το είχαν καθιερώσει σαν...εναρκτήριο , σε απόλυτα ελεύθερη , βεβαίως-βεβαίως , διασκευή και καμιά φορά και...εκτέλεση .
Το μαρσάκι αυτό λοιπόν ήταν το ενακτήριο...σύνθημα του χορού , και έτσι με το άκουσμά του άρχιζαν να φτάνουν οι πρώτες...χορευτικές ομάδες , ενώ πολλοί απ' τους ...χορευτές είχαν περιέλθει ήδη σε κατάσταση πλήρους...ευφορίας , αυτό άλλωστε φαινόταν απ' τον τρόπο που μιλούσαν η τραγουδούσαν , αλλά κυρίως απ' το...τρέκλισμά τους...
Aφού λοιπόν τελείωνε το...μαρσάκι , μπαίναμε πλέον στο κυρίως ...χορευτικό μέρος που άρχιζε , συνήθως , με τον Λιδορικιώτικο ...Εθνικό ...ύμνο , τη Λιδορικιώτισσα και στη συνέχεια άρχιζαν οι..παραγγελιές και οι απίθανες χορευτικές φιγούρες των μερακλωμένων χορευτών ενώ ο σχωρεμένος ο Μήτσος ο Δελενίκας , με τον αδελφό του τον Ανδρέα και την υπόλοιπη παλιοπαρέα , με τη νταμουζάνα παραμάσχαλα , κέρναγαν τραγουδώντας και χορεύοντας , όλους όσους ήταν στο χορό .
Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι μια τέτοια γιορταστική εκδήλωση , δεν μπορούσε παρά να έχει και...φωτογραφική κάλυψη , πράγματι οι φωτογράφοι του χωριού μας ο Σωτήρης ο Γιαλαμάς και ο σχωρεμένος ο Νίκος ο Κολοκύθας , ο Πανουργιάς , αποθανάτιζαν τα πιο ωραία στιγμιότυπα του..κεντρικού χορού αλλά και των ...πέριξ..παραρτημάτων όπου γινόταν επίσης το έλα να...δεις .
Τα παιδιά συμμετείχαν κι' αυτά στο χορό , κυρίως όμως τόριχναν στα παιχνίδια με πρώτο και καλύτερο , τι άλλο ; το ποδόσφαιρο , τη μπάλα όπως λέγαμε τότε , σ'έπαιρνε η χαρά να βλέπεις από μακριά χαρούμενα , ανέμελα πρόσωπα να παίζουν , να χορεύουν , να τραγουδάνε και να κυνηγιούνται ξεκαρδισμένα στα γέλια , χάρμα ..οφθαλμών , παράδεισος...
Αυτό όμως που είναι αδύνατο να περιγραφεί με λόγια είναι η...περιρρέουσα ατμόσφαιρα ( όπως λένε και οι ...κουλτουριάρηδες ) , πράγματι η ατμόσφαιρα που επικρατούσε ήταν απερίγραπτα ...απίθανη , πλάκες , καλαμπούρια , τραγούδια , πειράγματα , μια καθαρά ΛΟΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗ ατμόσφαιρα , ΟΛΟΙ ΓΛΕΝΤΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ , κυριολεκτικά μιά παρέα , μια ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΠΑΡΕΑ με... μεζεδοπιτοκρασοανταλλαγές και πάνω απ'όλα με την αγάπη διάχυτη , ναι διάχυτη και....μπόλικη..
Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι εκτός απ' την ...κεντρική πίστα υπήρχαν και καμιά ...εικοσαριά άλλες , ο λαϊκός δε...ποιητής με τον στίχο του: Κάθε κλαράκι και...χορός , κάθε ..αγκορτσιά και...πίστα , αποδίδει μερικώς...την πραγματικότητα , κρίμα που τότε δεν υπήρχαν , δυστυχώς , βιντεοκάμερες να αποθανατίσουν μια απ' τις ωραιότερες Λιδορικιώτικες ... γιορτοσυνάξεις .
Το γλεντοκόπι λοιπόν καλά κρατούσε , σιγά-σιγά οι περιφερειακές ...αγκορτσοπίστες εγκαταληφθήκανε κι'όλοι πια μαζεμένοι στην κεντρική , τη μεγάλη...πίστα συνέχιζαν το ξεφάντωμα , ενώ ήδη , από ώρα , είχαν εκδηλωθεί τα πρώτα συμπτώματα υπερβολικής... ευθυμίας με τα σχετικά τους...συνεπακόλουθα...
Όταν ο ήλιος άρχιζε να γέρνει , άρχιζε και η προετοιμασία της επιστροφής , μαζεύονταν τα σκουπίδια , καθαριζόταν ο χώρος , τινάζονταν και διπλώνονταν οι κουρελούδες και άρχιζε η τρίτη πλέον πράξη του..'εργου , η επιστροφή , μη φανταστεί κανείς την επιστροφή σαν μια βουβή αναγκαστική διαδικασία , 'οοοχι βέβαια , το γλέντι συνεχιζόταν αμείωτο , οι νταμουζάνες , όσες είχαν ακόμα κρασί , έπρεπε ν' αδειάσουν και ότι μεζέδια είχαν ξεμείνει να καταναλωθούν αλλιώς θάταν....γρουσουζιά , μισομεθυσμένοι , η διατελούντες εν ..ευθυμία , οι πανηγυριώτες , με μαντήλια γύρω απ'το λαιμό τους , άλλοι ξεκούμπωτοι κι' άλλοι με βγαλμένα τα σακάκια και τα πουκάμισα , με τα χέρια περασμένα στους ώμους των διπλανών , βραχνιασμένοι απ' το τραγούδι και τις φωνές αλλά με το κέφι αμείωτο , συνέχιζαν τα πειράγματα και τις πλάκες μέχρι τελικής....πτώσης , μέχρι το χωριό , εκεί άλλαζε η...σελίδα μπαίναμε ξανά στην καθημερινότητα στην πεζή...πραγματικότητα , στη ρουτίνα , ε..και τι έγινε , κάτι τρέχει στα γύφτικα , οι Λιδορικιώτες να'ναι καλά κι' από πανηγύρια ......άλλο τίποτα...
Το γλέντι έχει..ανάψει στον Αι Νικόλα , οι Λιδορικιώτες μια παρέα όοολοι γλεντάνε και χορεύουν , σωτήριον έτος...1936...
Ονειρεμένη δεκαετία του ..50 , μια υπέροχη φωτογραφία που λέει..πολλά....
Καίγεται το...πελεκούδι σον Αι Νικόλα , ο Κ.Πανάγος , ο Χ.Γατάκης , ο Κ.Αλεξίου ( Φαναράς ) χορεύουν και η Πανάγαινα ...κερνάει...αξέχαστες..στιγμές..ανεπανάληπτες ..
Άι Νικόλας 1965 , η νεώτερη γενιά συνεχίζει το...έθιμο , Θανάσης Φαλίδας , Ηλίας Δελενίκας , Γιώργος Ασημακόπουλος ΄...επιβλέπουν το ψήσιμο των αρνιών...
Αυτά όλα γίνονταν αδέρφια ..παλιά..
Τώρα….τίποτα , και είναι ανάγκη , να ζωντανέψουμε όλα αυτά τα ωραία παραδοσιακά ..γλεντοπανήγυρα του χωριού μας , που σιγά-σιγά , με λαθεμένες , και..ψευτοκουλτουριάρικες επιλογές και για πολλούς και..διαφόρους..χρωματιστούς λόγους , η και ..σκόπιμα τα αφήσαμε να ..ξεφτίσουν , να..σβήσουν ..
Βέβαια , για το πανηγύρι τ’ Άι Νικόλα , συγκεκριμένα , υπάρχουν πολλά και..άλυτα , δυστυχώς , προβλήματα , και πρώτο και μεγαλύτερο , το ότι , κολλητά , σχεδόν , στο εκκλησάκι , έχει γίνει βουστάσιο , με αποθήκες κλπ κτίσματα , και έχει..αλλοιωθεί τελείως , η γραφική εικόνα που όλοι ξέραμε , τώρα πως και πότε έγινε αυτό , δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε , αλλά πιστεύουμε πως έγινε όπως και τόοοοσα άλλα ..που δυστυχώς , έγιναν , άγνωστο πως , αλλά έμειναν , ακόμα και στον κεντρικό δρόμο του χωριού μας , και το τραγικό είναι πως ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΕ ΌΤΑΝ ΕΓΙΝΑΝ , και τώρα μάλλον είναι..αργά…
Πάντως , ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πρέπει να παλαίψουμε , για την αποκατάσταση της..τάξης στο χωριό μας , αλλά και την ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ ΟΜΟΡΦΩΝ ΓΙΟΡΤΩΝ ΜΑΣ…
Για την ιστορία , αλλά και για να πάρετε μια..πικρή και..ωδινηρή , γεύση , απ' την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον χώρο αυτό , που όλοι θυμόμαστε νοσταλγικά , δημοσιεύουμε κάποιες σχετικές εικόνες..και βγάλτε τα συμπεράσμετά σας ..
...Να μη ξεχάσουμε και το..ανεκδοτάκι μας : Μας είπαν , δεν το έχουμε διασταυρώσει , πως πρόσφατα , επεβλήθη πρόστιμο για τις κατασκευές σταύλων και αποθηκών πλάϊ στην εκκλησία , για φαντάσου...μα για ..ηλίθιους μας έχουν ; Μπουλντόζες δεν...υπάρχουν ;...λέμε...
Καλά Κυριακή , να περνάτε καλά
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …..Κ.Κ.-
6.10.14
ΕΝ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩ…H “ KΑΘΙΕΡΩΜΕΝΗ “ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΟ ΑΪ ΝΙΚΟΛΑ
ΜΙΑ ΓΛΥΚΕΙΑ..ΑΝΑΜΝΗΣΗ..ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΨΑΛΗ ..
Γράφαμε τις προάλλες , αγαπημένοι μου φίλοι , για το Μαγιάτικο , όμορφο , παραδοσιακό και ταπεινό πανηγύρι που γινόταν στον Άι Νικόλα τον Καλό .
Είχαμε ακόμα αναφέρει , πως το εκκλησάκι αυτό , με τη γαλήνη , το πράσινο και την ομορφιά της γύρω περιοχής του , ήταν ο κυριότερος προορισμός , των ημερησίων , τότε Σχολικών εκδρομών , με δεύτερο τον Τραγουδάκη .
Μοναδικά..υπέροχη , φωτογραφία , από σχολική εκδρομή στον Τραγουδάκη , που έλεγε κι’ ο σχωρεμένος καθηγητής μας ο Γ.Ρωμανάς , από αριστερά Γιώργος Ζόγκζας , τρίτος ο Γιώργος Κυριαζής ή..Μάρκος , κι’ ο αξέχαστος Γιώργος Καψάλης , ενώ..ψωνίζουν στο κινητό..σούπερ- μάρκετ , του σχωρεμένου του Κλάκη Κοτροζίνη , χρόνια όμορφα ..αξέχαστα…
Και εδώ , πια είναι ολοφάνερο το τοπίο του Αϊ..Νικολάκη , καημένε ..Ρωμανά , τέσσερις αγαπημένοι φίλοι και συμμαθητές , Τάσος Τσώνος , Μίμης Πέτρου Γιώργος Καψάλης και Μίμης Παπαγεωργίου , ο..κύριος στο..βάθος , όοοοχι , δεν είναι ..της παρέας ..
Ο αγαπημένος συμμαθητής και φίλος Γιάννης Μπραούνος , στον Άϊ Νικόλα , , σε κάποια εκδρομή μας ..πάντα στη δεκαετία του ‘50….
Η Μαγιάτικη σχολική εκδρομή στον Άϊ Νικόλα , ήταν μέσα στο..εκπαιδευτικό πρόγραμμα κάθε χρονιάς και ποτέ δεν βρέθηκε Γυμνασιάρχης να την ..” πνίξει “ ..
Άλλωστε , και να ‘θελαν οι καθηγητές να μην την κάνουν , δεν τους άφηναν οι μαθητές που – μόλις έπιανε η ..άνοιξη – άρχιζαν κάθε πρωί τα..” Ε – κδρο – μή , Ε – κδρο –μή “ , καταλήγοντας σιγά-σιγά , στο..” μηηηηηη “ ή και..σκέτο..ηηηηηηη “ .
Η εκδρομή γινόταν πάντα με ..προαναγγελία – “ αύριο παιδιά , θα πάμε στον Άι Νικόλα “ ή “ αύριο θα πάμε εκδρομή , αλλά δεν σας λέμε που..” , όλοι όμως ήξεραν , πως θα πάμε στον Άι Νικόλα , έτσι , που να δοθεί χρόνος στους μαθητές να φροντίσουν για το τι θα πάρουν μαζί τους .
Η προετοιμασία , περιοριζόταν συνήθως , στο βράσιμο μερικών αυγών , και την αγορά καμιάς κονσέρβας – αν το ..επέτρεπε ο ..προϋπολογισμός . Οι ..προνομιούχοι κυρίως , ντόπιοι Λιδορικιώτες η παιδιά δασκάλων και παπάδων – έφτιαχναν και κεφτέδες ή πατάτες τηγανιτές και το ..” πλούσιο “ τραπέζι συμπληρωνόταν και με..τυρί . ( Και όταν λέμε τυρί , εννοούμε αυτό που λένε “ φέτα “, γιατί για τον Δωριέα δεν υπάρχει άλλο είδος..) .
Απαραίτητο , βεβαίως , για τους ..μεγάλους , των τελευταίων τάξεων , ήταν και το ..κρασί , που σε μπουκάλια , παγούρια , κλπ , πέρναγε τον έλεγχο – ή τα..στραβά μάτια – του Παπαχρήστου , του Παπαδημητρίου , του Παπανδρέου , της Δραγώτη , του Ζούκου , της Λιναρδάκη , του Μπούγαλη , του Παπαθανασίου .. Ο Παπαθανασίου , μάλιστα , ήταν βέβαιο πως το ανακάλυπτε , όσο καλά κρυμμένο κι’ αν ήταν , γιατί μόλις στρώνονταν οι παρέες για φαί , έκανε ..έφοδο και – καλοκάγαθος Ρουμελιώτης όπως ήταν - έλεγε : “ Να μτι κι μέναν απού κείνου π’ κρύψ’ταν “, κι’ έπαιρνε το ποτηράκι του ….
Απ’ το πανηγύρι τ’ Άι Νικόλα , ομαδικό ψήσιμο αρνιών , το 1965…
Απαραίτητος συνοδός στις εκδρομές ήταν ο Θεμιστοκλής ( Κλάκης ) Κοτροζίνης , κινητόν..σούπερ-μάρκετ της ..εποχής , που φόρτωνε τον ταλαίπωρο ..γάϊδαρό του με γκαζόζες , κουλούρια , παστέλια , καραμέλες και άλλα εμπορεύματα κλείνοντας τη μακριά ..ουρά των εκδρομέων..
Στον Άι Νικόλα , άπλωνε την πραμάτια , πάνω σε μια κουρελού , εκτός από τις κούτες με τα..τσιγάρα ,που τα κράταγε κρυμμένα , και τα ‘δινε μόνο σε ..μερικούς ..μερικούς…
Οι παρέες αποτελούνταν , συνήθως , από μαθητές απ’ το ίδιο χωριό , κι’ έβλεπες εδώ τους Πλεσσιώτες , παραπέρα τους Πενταγιώτες , τους ..Αρτοτινούς , τους Ερατεινιώτες , Κονιακίτες , Λευκαδιώτες , Παλιοξαρίτες …Άλλοι μαθητές , από μικρά χωριά , έφκιαχναν ..μικτές παρέες , όπως π.χ , οι Λουτσοβιώτες με τους Αγλαβιστιώτες . Μικτές , επίσης παρέες , έφτιαχναν και άλλοι , των τελευταίων τάξεων , οι οποίοι μάλιστα , έπιαναν απομακρυσμένα ..στρατηγικά σημεία , απ’ τα οποία , μπορούσαν να ..ελέγχουν ολόκληρη την περιοχή..Αυτοί ήταν οι..καπνιστές . Όπως επίσης , οι…” γαμπρίζοντες “ , έπιαναν θέση κοντά στον..” άμπλα “ , για να τους ..βλέπουν οι μαθήτριες που πήγαιναν για νερό…μιλάμε για…” προχωρημένα “ πράγματα ..
Το ..φτωχικό φαγοπότι , το συνόδευαν τραγούδια και χοροί , στους οποίους το προβάδισμα είχαν – πάντα – οι..Πλεσσιώτες , εξ..απανέκαθεν ..που λένε ..πριν δε – αλλά και μετά – το φαγητό , η ..μπάλα έδινε και..έπαιρνε , μερικοί δε..ξεθεωμένοι , το ‘ριχναν και στον ..ύπνο , εκτός από …μένα , που φοβόμουνα τα..φίδια και δεν καθόμουνα καθόλου , σχεδόν , κάτω , ούτε..ξύπνιος…
Μόλις ο ήλιος..έγερνε , ξεκινάγαμε το δρόμο της επιστροφής με λιγότερα , βέβαια , τραγούδια απ’ την πρωϊνή ..πορεία και με ..πρώτο και καλύτερο , το γάϊδαρο του Κλάκη , που τώρα..ξεφόρτωτος έφευγε…σφαίρα..
Στον Άι Νικόλα , βέβαια , δεν πήγαινε εκδρομή μόνο το..Γυμνάσιο , , πήγαινε και το Δημοτικό . Πολλές φορές , μάλιστα , κανόνιζαν κοινή εκδρομή , οπότε – τότε και τα δυο σχολεία μαζί ξεπέρναγαν τους πεντακόσιους μαθητές – γινόταν η ήσυχη και πεντάμορφη περιοχή , κανονικό..τρελοκομείο…..
Μια όμορφη φωτογραφία της παιδικής ..αθωότητας , βγαλμένη στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 , ο αξέχαστος αδερφός μου Γιώργος και η..αφεντιά μου , με Προσκοπο..λυκοπουλίστικες στολές , στο σημείο που σήμερα είναι το σπίτι του Χορταριά .
Φωτογραφία του Δημοτικού μας σχολείου , της εποχής εκείνης περίπου , οι Δάσκαλοι , είναι από αριστερά , καθιστός Παν .Πανάγος , όρθιος Γ.Καραχάλιος , και δεξιά Μαρία Καρυδάκη και Θεοδ.Μποτίνης , που τις..έβρεξε…
MIA ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΨΑΛΗ..
Από μια τέτοια εκδρομή του Δημοτικού , θυμάμαι ένα γερό ξύλο που έφαγα .
Πήγαινα σε μικρή τάξη , οι δάσκαλοι είχαν κάποια συγκέντρωση στην Άμφισαα , και στο Σχολείο έμεινε μόνο η πολύ καλή δασκάλα μας η Καρβέλα .
Την ψήσαμε να μας πάει εκδρομή την άλλη μέρα στον Άι Νικόλα κι’ εκείνη μας είπε θα δούμε ή κάτι τέτοιο . Εμείς , φυσικά , στα σπίτια μας είπαμε πως “ αύριο θα πάμε εκδρομή “ , δεν διαβάσαμε και ετοιμάσαμε και τα καθιερωμένα .
Το πρωί που πήγαμε πανέτοιμοι για την εκστρατεία στο Σχολείο , η Καρβέλα είχε οριστικά αποφασίσει να μη πάμε πουθενά και να κάνουμε μάθημα κι’ έτσι ξεκίνησε ένας τσακωμός ανάμεσα σ’ αυτήν και μερικούς μαθητές των μεγάλων τάξεων ( Πέμπτη , Έκτη )μεταξύ των οποίων και μερικοί ..υπερήλικες , από γύρω χωριά , που είχαν χάσει τάξεις λόγω του ανταρτοπόλεμου .
Τελικά , δεν μεταπείστηκε η δασκάλα και οι ..επαναστάτες μας έβαλαν στη γραμμή , όλους σχεδόν τους μαθητές και μας..πήγαν αυτοί εκδρομή !
Αρχηγοί ήταν ο εξάδελφός μου ο Χαράλαμπος ο Φαλίδας , ο μακαρίτης ο Γιώργος ο Κάγκαλος και ο ..αμερικάνος τώρα ο Νίκος Παπανικολάου , του φαρμακοποιού , ο” Ταραμπούρας “..
Ο Φαλίδας μάλιστα είχε και ένα αληθινό πιστόλι ( ! ) με το οποίο σκότωσε κι’ ένα φίδι , που βρέθηκε στο δρόμο μας ..
Αφού φτάσαμε στον Άι Νικόλα , φάγαμε ..τροχάδην και φοβισμένοι όλοι , πήραμε το δρόμο της επιστροφής . Στο μεταξύ οι μανάδες και οι πατεράδες μας ,έμαθαν απ’ την Καρβέλα το τι είχε γίνει και βγήκαν προς..συνάντησή μας .
Επιστρέφοντας ,πέσαμε πάνω τους κάπου στη μέση της διαδρομής και φάγαμε και το πρώτο..χέρι ξύλο , γιατί είχε και..δεύτερο..
Την άλλη μέρα ο Μποτίνης – είχε γυρίσει από την Άμφισσα –μάζεψε όλο το σχολείο κι’ άρχισε ένα λόγο που δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε πως ήταν σκέτη “ Μηλιώτικη πονηριά “. “ Καλά κάνατε και πήγατε “ , αφού εσείς θέλατε να πάτε έπρεπε να σας πάει η δασκάλα . Καλά κάνατε , όσοι πήγατε , να βγείτε στην άκρη .
Ικανοποιημένοι , εμείς , για το ότι ..θριαμβεύσαμε επί της Καρβέλας , βγήκαμε στην άκρη –αποτελούσαμε τη συντριπτική πλειοψηφία – οπότε αρχίσαμε να..χοροπηδάμε , γιατί ο Μποτίνης είχε μανία να ..χτυπάει με τη βίτσα στα..πόδια . Βέβαια , φάγαμε και μερικές στα ..χέρια , έτσι για να μην μείνουν παραπονεμένα ..
Από τους ..” εκδρομείς “ , το ξύλο το γλύτωσε μόνο ο αδελφός μου ο Κώστας , που ναι μεν τον είχα πάρει μαζί μας , αλλά δεν πήγαινε ακόμα σχολείο..
Είχε έρθει , για…συμπαράσταση….
Τα παιδιά του Δημοτικού μας , 1934-35 .
…και το 1963….
Η Όμορφη αυτή ανάμνηση του αξέχαστου Γιώργου Καψάλη , δημοσιεύτηκε στο “ ΛΙΔΩΡΙΚΙ “ το 1985 .
Καλό σας βράδυ
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με πολλή…νοσταλγία Κ.Κ.-
