- 7 -
Η πασίγνωστη στους τότε ταξιδιώτες ταβέρνα “ Καραθανάση “ όπως είναι σήμερα .
Πριν όμως φύγουμε απ’ την Άμφισσα , θα πρέπει να θυμηθούμε το τι γινόταν στη διαδρομή , από Λιδορίκι μέχρις εκεί , γιατί το λεωφορείο , έπαιρνε επιβάτες από κάθε διασταύρωση , Πεντάπολης , στου Δούκα όπως τη λέγανε , επειδή ήταν κοντά στο σπίτι του Δούκα , στο παλιό χάνι του Κόταρη , που τώρα ήταν αλευρόμυλος και παραδίπλα είχε και πτηνοτροφικούς θαλάμους αι στο οποίο έρχονταν και περίμεναν επιβάτες από Βραίλα και παραμέσα χωριά , μετά στο παλιό χάνι Καρανάσου , που είναι κάτω απ’ το Μαλανδρίνο , όπου περίμεναν επιβάτες από Αμυγδαλιά , Σώταινα , Μηλιά κλπ , μετά η στάση ήταν στην ένωση Ερατεινής , από εκεί και πέρα δεν είχαμε στάσεις , εκτός αν είχε κενές θέσεις και παίρναμε κανένα επιβάτη από Βουνιχώρα και Αγιά Θυμιά για Άμφισσα .
Βέβαια , το λεωφορείο που έφευγε απ’ το Λιδορίκι για Αθήνα έπαιρνε και επιβάτες απ’ την Άμφισσα , γι’ αυτό πολλές φορές αρκετές θέσεις έμεναν κενές μέχρι την Άμφισσα , απ’ όπου έμπαιναν οι επιβάτες , ας σημειώσουμε βέβαια πως η στάση στην άμφισσα , μέχρι να τακτοποιηθούν οι επιβάτες , είχε κάποια καθυστέρηση , γιατί , όπως λέγαν τα δρομολόγια , είχαν ανταπόκριση με τοπικά δρομολόγια που έφερναν επιβάτες για Αθήνα .
Ευτυχώς , το πρακτορείο του ΚΤΕΛ , ήταν στην πάνω πλευρά της πλατείας και στεγαζόταν μέσα στο καφενείο του Μπιτώνη ή Μπετώνη , όπου μπορούσαμε να δροσιστούμε με κανένα αναψυκτικό ή να πιούμε καφέ , θυμάμαι μάλιστα το σερβιτόρο του καφενείου , τον Σταμάτη , αν δεν κάνω λάθος , που ήταν χαρακτηριστικός τύπος σερβιτόρου , και φώναζε απ’ έξω δίνοντας τις παραγγελίες σ’ αυτόν που τις ετοίμαζε , χρησιμοποιώντας , για τους καφέδες και Τούρκικα , φώναζε π.χ . για τον βαρύ γλυκό καφέ : “ Μπιρ καφέ καϊμακλη , τσοκ σικερλί “ , αν θυμάμαι καλά , κάτι που μου έκανε εντύπωση και είχα ρωτήσει τι ακριβώς λέει , και απ’ όσο θυμάμαι μου είχαν πει πως είναι Τούρκικα και σήμαινε :’Ένα καφέ βαρύ , με καϊμάκι πολύ γλυκό “ , δίπλα ακριβώς ήταν και το ξενοδοχείο και εστιατόριο “ Η Αμερική “ του Κων. Κάζου , απ’ τις Καρούτες , και αν κανένας πείναγε μπορούσε να φάει κάτι , αν και όλοι κάναμε όρεξη για κοκκινιστό και κόκκινο κρασί στου Καραθανάση , στην Αράχωβα .
Ε , με όλα αυτά πέρναγε η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε και συνεχίζαμε το..ταξίδι μας για την Αράχωβα …
Φτάνοντας λοιπόν στην Αράχωβα , μεσημεράκι , κουρασμένοι απ’ το ταξίδι αλλά και…πεινασμένοι οι επιβάτες , περίμεναν πως και πως να σταματήσει το λεωφορείο , στην ταβέρνα “ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ “ , δεν ξέρω αν ήταν η καλύτερη ταβέρνα στην Αράχωβα , ήταν όμως σίγουρα η ” μόνιμα ..συμβεβλημένη “ με τα ..πληρώματα των λεωφορείων , οδηγούς και βοηθούς ..
Άραζε λοιπόν μπροστά στο μαγαζί , πάνω στην πλατεία αφού τότε η κίνηση στην Αράχωβα ήταν περιορισμένη , βλέπεις δεν είχε γίνει ακόμα το χιονοδρομικό κέντρο και λόγω των κακών δρόμων και οι επισκέπτες στους Δελφούς ήταν λιγότεροι , η στάση στην Αράχωβα ήταν πολύ…αγαπητή , και όλοι ανυπομονούσαν να φτάσουμε , η δε ταβέρνα του “ Καραθανάση “ ήταν το Αραχωβίτικο σημείο αναφοράς , όλα δε τα λεωφορεία της εποχής εκείνης , είχαν πάνω απ’ τον οδηγό , στον καθρέφτη σχετικές φωτογραφίες ..δείτε μερικές ..
Αράχωβα , 1-6-1950 , ο Θόδωρος Τσιώτας με το βοηθό του , τον Μπάμπη Φαλίδα , δεκαεξάχρονο ή δεκαεφτάχρονο , μπροστά στην ταβέρνα ..
Ο αείμνηστος Γιάννης Ράντος , ιδιοκτήτης και οδηγός , με το βοηθό του , τότε , Γιάννη Αποστολόπουλο , μπροστά στου Καραθανάση .
Τέλος δεκαετίας του ‘40 , μπροστά στο “ καινούργιο “ τρόπος του λέγειν , DODGE , το Νάϋλον , όπως το έλεγαν , γιατί κυκλοφόρησε την εποχή που κυκλοφόρησαν και τα πρώτα είδη από πλαστικό , νάϋλον , δυο αξέχαστοι φίλοι , ο μπάρμπα Βασίλης Τσινταβής , πράκτορας του ΚΤΕΛ στην Αθήνα , με τον Θόδωρο Τσιώτα , στην Αράχωβα , φυσικά μπροστά στου Καραθανάση , πίσω δεξιά διακρίνεται ..φτιάχνοντας τη…χωρίστρα του ο Κώστας Χαρδαλούπας , βοηθός τότε του Θόδωρου .
Με το που σταμάταγε λοιπόν το λεωφορείο , τρέχαμε όλοι να πιάσουμε τραπέζι , αν και η στάση στην Αράχωβα ήταν …μακράς διαρκείας , αφού είχαμε…τσιμπούσι δυνατό ..και φυσικά το ίδιο είχαν και ο οδηγός με το βοηθό του , φιλοξενούμενοι φυσικά του μαγαζιού …
Το τι γινόταν με την είσοδο στο μαγαζί , πιστεύω να το υποψιάζεστε , χαμός κυριολεκτικά , όλοι βιάζονταν να παραγγείλουν , είχανε λυσσάξει στην πείνα τόσες ώρες , ο σερβιτόρος ένας , βοήθαγε βέβαια και η γυναίκα του καμιά φορά κι’ ο μάγειρας , και έτσι βολευόταν η κατάσταση . Βέβαια την τιμητική του είχε το κοκκινιστό με συνοδεία κόκκινου ντόπιου κρασιού , που έβγαινε απ’ τα αμπέλια που τα βλέπαμε στο δρόμο φυτεμένα πάνω στις…σάρες , που κατέβαιναν απ’ το βουνό , πολύ καλό όμως μπρούσκο κρασί , που βέβαια λόγω ζέστης σε…νάρκωνε …
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι …….
No comments:
Post a Comment