Ο αρχηγός του «Κόμματος των Κυανολεύκων» που υποσχόταν ευημερία κι ελεύθερο έρωτα @ Μοίραζε τα υπουργεία στους οπαδούς του με δύο δραχμές το χαρτοφυλάκιο !
Του Τάσου κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης, εμφανιζόταν – παρά τα… σαλεμένα μυαλά του- ως ένας οραματιστής, που ήθελε να καταπολεμήσει το άδικο, να αλλάξει την κοινωνία με ελεύθερο έρωτα, να περνάνε όλοι καλά και να ευημερούν. Κάποτε, στη δεκαετία του ΄50 στο Σύνταγμα, καθώς έβγαζε προεκλογικό λόγο, μόλις τον άκουσε επαρχιώτης απ’ τα Τρίκαλα, εντυπωσιασμένος ανεφώνησε: «Αυτός μωρέ τα λέει καλύτερα κι απ’ τον Παπαντρέα!»
Ο Αρμάνδος γεννήθηκε το 1895 στη Μυτιλήνη με το κοσμικό όνομα Τηλέμαχος Νταλάκας. Πήρε μέρος ως λοχίας στην μικρασιατική εκστρατεία, και όταν γύρισε στο νησί του, σάλεψαν τα μυαλά του, εξ αιτίας μιας ερωτικής απογοήτευσης. Πήρε το βαπόρι και ήρθε στην Αθήνα με ένα καπέλο που δεν αποχωριζόταν και με πλήθος ταραγμένων ιδεών στο κεφάλι του.
Ακολουθώντας το σφυγμό της επικαιρότητας, προσάρμοζε τη συμπεριφορά του. Πρωταγωνιστούσε στις προεκλογικές περιόδους, ως αρχηγός του «κόμματος των κυανολεύκων», με ακροατήριο έτοιμο που το ζήλευαν όλοι οι υποψήφιοι. Πύρινοι λόγοι χωρίς τελειωμό. Όσοι τον άκουγαν αμφέβαλαν αν ήταν ανισόρροπος. Υποσχόταν ευδαιμονία ως μέλλων κυβερνήτης, κατακεραύνωνε τους αντίπαλους και στο τέλος καλούσε τους ενδιαφερόμενους να δηλώσουν το υπουργείο που θέλουν να τοποθετηθούν, καταβάλλοντας δύο δραχμές για τα έξοδα ορκωμοσίας …
Σε μη προεκλογικές περιόδους, περιέφερε ένα ογκώδες χειρόγραφο σύγγραμμα με τίτλο «η κοινωνία γελά». Το πήγαινε στα γραφεία των εφημερίδων και γελούσαν μαζί του… Ο τότε διευθυντής του «Εμπρός», τον λυπήθηκε, τον προσέλαβε ως δημοσιογράφο, δίδοντας του ένα επιμίσθιο για να πληρώνει ξενοδοχείο και εστιατόριο, ενώ που και που, δημοσίευε κάτι από το σύγγραμμα του. Ιδού στίχοι του: «Θεοί. Κατάρες. Δαίμονες. Γαλήναι τρικυμίαι,/ αιώνιο θα μας πλάκωνε εγκώμιο μουγκό./ Αιώνια τάφοι χαλάσματα και τρομεραί μανίαι, θάναι ο ίσκιος της ζωής, σαν όραμα φρικτό…». Κυκλοφορούσε κομψός, με βελάδα, καπέλο, μονόκλ, μπαστούνι και χαρτοφύλακα υπό μάλης, που κάποτε τον έκλεψαν και από τότε πικράθηκε και έχασε τον αυτοέλεγχο του…
Κάθε τόσο η αστυνομία τον έστελνε στο Ψυχιατρείο και εκεί, πριν τον απολύσουν ως ακίνδυνο, έκανε μία έμμετρη δήλωση: « Κλεισθείς εις το Ψυχιατρείον, κάμω την δήλωσιν ευθύς, πώς παύω πια να πολιτεύωμαι, μέσα στο κράτος μας αυτό. Μόνον την γνώμην μου αν θέλετε, μπορεί να έρχεται καθείς, εις το Δαφνί και ερωτώμενος, προθύμως θα γνωμοδοτώ…»
Περιφερόταν στις πλατείες, του πρόσφεραν ποτά- «σπίρτο» για να μεθύσει και να γελούν μαζί του, όπως ο τίτλος του συγγράμματος του. Διασκέδαζαν οι μωροί με τη δυστυχία του, θορυβωδώς, ανέξοδα και σκληρά!..
Στη Σταδίου τον έβαλαν να μιλήσει για το Κυπριακό και μετά, μπροστά αυτός και πίσω ένα τσούρμο, πορεία στο Σύνταγμα.. . Σύχναζε στα καλύτερα ζαχαροπλαστεία όπου μια φορά δέχτηκε επίθεση από έναν ίλαρχο- νταή, που τον έσπρωξε σε κυρίες που έτρωγαν το γλυκό τους. Τον έσπρωξε και κατά την έξοδο, πέφτοντας στα σκαλιά. Ο Αρμάνδος αντέδρασε: «Κύριε, είμαι αρχηγός κόμματος και δεν σε πτύω!». Ο θρασύς ίλαρχος του κατάφερε πέντε ραπίσματα. Ο Αρμάνδος κραύγασε: «Κύριε είμαι αρχηγός κόμματος και δεν θα σε ραπίσω!» Και αμέσως άρχισε τις δηλώσεις: «Η στρατοκρατία την οποίαν περιφρονώ, μαίνεται εις την Ελλάδα. Είμαι υποχρεωμένος να διαμαρτυρηθώ εις τον Βενιζέλον και την Κοινωνίαν των Εθνών. Από αύριον αρχίζω μαθήματα πυγμαχίας και ξιφασκίας δια πάν ενδεχόμενον».
Ο Αρμάνδος πέθανε στο Λαϊκό Νοσοκομείο την 1-6-1960 αφού νοσηλεύτηκε επι 20ήμερο χωρίς να ενδιαφερθεί κανείς να τον δει. Έμεινε στα αζήτητα! Τον εκήδευσε ο Δήμος Αθηναίων, όπως τους… επιφανείς άνδρες, δημοσία δαπάνη!…
Έσπευσε στη βουλή να ορκισθεί
Το 1956, όταν παραιτήθηκε ο Καραμανλής, για να προσφύγει στις κάλπες, ένας φαρσέρ παρέδωσε σημείωμα στον Δελαπατρίδη, ότι τον καλεί ο πρόεδρος της Βουλής να ορκισθεί πρωθυπουργός. Ο Αρμάνδος, έβαλε ημίψηλο και φράκο και έσπευσε, μ’ ένα τσούρμο ξωπίσω του να φωνάζουν «να μας ζήσεις αρχηγέ!...» Τη στιγμή που έδειχνε στη φρουρά της πύλης το σημείωμα, αποχωρούσε τυχαία ο πρόεδρος της Βουλής Ντίνος Ροδόπουλος. Κατάλαβε τη φάρσα και για να μην τον κακοκαρδίσει, του λέει: «Πρόεδρε, ο βασιλεύς απουσιάζει και ο αρχιεπίσκοπος είναι άρρωστος! Τι λες; Να το αναβάλλουμε;». Ο Αρμάνδος με ικανοποίηση υποκλίθηκε και αποχώρησε…
*To άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News
No comments:
Post a Comment