ΤΑΠΕΙΝΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟ
ΟΣΑ ..ΘΥΜΑΜΑΙ..
Πέρασαν πάνω από ..60 χρόνια , απ’ τη εποχή εκείνη της παιδικής..αθωότητας , αλλά και την τόσο ..δύσκολη και..πολυταραγμένη , την εποχή των..πέτρινων χρόνων και των ..συμφορών , κι’ όμως μέσα στα τόσα άσχημα , στα τόσα που μας πλήγωσαν , παιδιά ακόμα , ένα σημαδάκι μένει για πάντα..καταξάστερο και φωτεινό , στην παιδική μου μνήμη …μια φυσιογνωμία πατρική , που τα παιδιά της εποχής μου , πολλά της χρωστάμε , ο αγαπημένος μας δάσκαλος , ο..μπάρμπα Τάσος μας…
Τέλη δεκαετίας του…’40 , και ίσως αρχές της του..’50 , μετά την ..υποχρεωτική οικογενειακή μας Οδύσσεια , τις αλλεπάλληλες μετακινήσεις , με …στρατιωτικές φάλαγγες και..συνοδείες , το ..πήγαινε ..έλα , Λιδορίκι – Αθήνα , κάτω από ..άθλιες συνθήκες φόβου και ..τρομοκρατίας , ο..καρφωμένος πια , στο παιδικό μυαλό μου απεχθής ..κρότος των όπλων , τα ..χωνιά των ανταρτών , οι πυροβολισμοί οι..βρισιές και οι..κραυγές , όλα αυτά , θα ‘πρεπε να’χουν ..ξεθωριάσει όλα τα απλά τα..όμορφα , τα ελάχιστα , που είχαν καταγραφεί στο σκληρό δίσκο της παιδικής μου..μνήμης ..
Κι’ όμως , βαθειά..βαθειά , στην παιδική ψυχή μου , ήταν πάντα , και παραμένει ..ανάγλυφη , η φυσιογνωμία του μπάρμπα Τάσου ..τελειώνοντας λόγω..προσφυγιάς , στην Αθήνα , την πρώτη και ίσως και τη δεύτερη τάξη του Δημοτικού , την πρώτη στο Π.Φάληρο και τη δεύτερη στου Φιξ , στο Κουκάκι , ανεβήκαμε , αφού τα πράγματα κάπως..ηρέμησαν , στο χωριό μας και ξαναρχίσαμε τη..ζωή μας ..
Η εγγραφή μου στην πρώτη τάξη του Δημοτικού , ήταν λίγο..περιπετειώδης , μέναμε τότε στο Π.Φάληρο , πάνω στην παραλιακή , ακριβώς στο Έδεμ , μαζί με άλλες οικογένειες , απ’ όλη την Ελλάδα , που τα χωριά τους είχαν καεί , ήμασταν , λέει , “ Πυροπαθείς “ και το κράτος είχε επιτάξει μια ..παραθαλάσσια βίλα , με κήπο , φοίνικες και απέραντο χώρο ολόγυρα , ακριβώς πάνω στη..θάλασσα..ήταν και η πρώτη μου επαφή με θάλασσα , και όσο να ‘ναι ολημερίς κι’ ολονυχτίς , που με’ χανες , που με 'βρισκες , συνεχώς …τσαλαβουτούσα …
Όταν ήρθε ο καιρός των σχολείων , ο πατέρας μου πήγε στο κοντινότερο Δημοτικό , στην Αγ.Βαρβάρα – Π. Φαλήρου , για να γράψει τον αδερφό μου το Γιώργο , που ήταν 5 χρόνια μεγαλύτερός μου , στο Σχολείο όμως έπεσε σε μια δασκάλα απ’ τη Μουσουνίτσα , αφού ταχτοποίησε το Γιώργο , και βλέποντας την καλοσυνάτη πατριώτισσα , τη ρώτησε , αν μπορούσε να με γράψει και μένα στην πρώτη , για να ..μαζευτώ απ’ τη ..θάλασσα , αλλά εγώ ήμουνα γεννημένος το 1943 , και δεν είχα ..συμπληρώσει τα ..6 , και τότε αφού τα Λιδορικιώτικα αρχεία είχαν καεί . Σε συνεννόηση με τη δασκάλα , έκανε μια δήλωση ο πατέρας μου , πως γεννήθηκα το 1942 , και έτσι με έγραψε η καλή μας πατριώτισσα , με την αίρεση , πως αν ..περάσω ..πέρασα , αλλιώς ..ξαναπάω στην πρώτη..
Την τελείωσα όμως και την πρώτη , τέλειωσα και τη δευτέρα , και ανεβήκαμε στο χωριό , όπου στο Δημοτικό μας , απ’ ότι θυμάμαι , γινόταν το ..έλα να δεις , παιδιά απ’ τα γύρω χωριά , πολύ μεγαλύτερά μας , ήταν μαζί μας στην ίδια τάξη , γιατί είχαν χάσει χρονιές , λόγω της κατάστασης που επικρατούσε …θυμάμαι , και ελπίζω πως δεν κάνω..λάθος , πως είχαμε και δυο-τρία , παιδιά από..Μουσουνίτσα και..Κονιάκο , πολύ μεγαλύτερα , και μας έκανε εντύπωση το..σύστημα ..κατάταξης στις..τάξεις , κάποια παιδιά που είχαν τις..γνώσεις , για παραπάνω τάξη , τα εστελναν οι δάσκαλοί μας , η Καρβέλα , η Καρυδάκη , ο Μποτίνης , σε μεγαλύτερη τάξη , ενώ , μας έρχονταν και παιδιά από..μεγαλύτερες τάξεις , λόγω..ελλείψεως..γνώσεων , τέλος πάντων , στην τάξη μας , υπήρχε μια σταθερή ομάδα Λιδορικιωτόπουλων , που ήμασταν της ίδιας ηλικίας , ένα ..πυρήνας δηλαδή , και γύρω μας και πολλά άλλα παιδιά , διαφόρων..ηλικιών , όμορφα..δυστυχισμένα ..χρόνια..
Τον αξέχαστο μπάρμπα Τάσο , τον έβλεπα στο σχολείο , αλλά δεν τον είχαμε δάσκαλό μας , μας πήρε , αν θυμάμαι καλά στην τετάρτη η την..πέμπτη τάξη , και μας κέρδισε , όλα τα τα παιδιά , απ’ την πρώτη μέρα , γιατί..ανέδινε μια..παθιασμένη φλόγα , στην προσπάθειά του να μάθουμε γράμματα…
Δεν είχε.. μεγαλοπρεπή και ..μελετημένη εμφάνιση , ήταν απλός και προσιτός , ήταν ένας συνηθισμένος χωριανός μας όπως τόσοι άλλοι , κι’ αυτό μάλλον μας ..βοηθούσε , και μας έφερνε πιο κοντά , όταν λοιπόν πήρε την τάξη μας , έκανε ένα ..τσεκάρισμα , να δει που βρισκόμαστε πάνω..κάτω ..
Έπεσε όμως , απ’ τα..σύννεφα , όταν διαπίστωσε πως δεν είχαμε..ιδέα από διαίρεση και..πολλαπλασιασμό , και τότε .. πήγε στη γωνιά της αίθουσας , ήταν η αίθουσα δεξιά , όπως μπαίναμε στο παλιό μας δημοτικό , πίσω απ’ το γραφείο , και κουνώντας ..παραστατικότατα , το κεφάλι του , αριστερά ..δεξιά , μας είπε : Θα ..στρωθούμε στο διάβασμα , να μάθουμε τις πράξεις , γιατί μεθαύριο , θα χτυπάτε το κεφάλι σας σε καμιά γωνία σαν κι’ αυτή…
Και πράγματι , μάθαμε όχι μόνο τις πράξεις , αλλά και πολλά άλλα πράγματα , και δημιουργήθηκε μια υπέροχη άμιλλα , μεταξύ μας , με συμμετοχή μιας ομάδας παιδιών , που ..περπάταγαν , όπως λέμε…
Θεία ..τύχη , πιστεύω , ήταν , που στην..κατάλληλη στιγμή , βρήκαμε τον κατάλληλο δάσκαλο , και μάθαμε , πραγματικά , γράμματα , και αυτό φάνηκε στο μέλλον , στις εξετάσεις του Γυμνασίου , και στις Ανώτατες Σχολές , που οι περισσότεροι από μας φοίτησαν …
Αθόρυβος , ουσιαστικός , όχι..δημοσιοσχεσίτης , ο μπάρμπα Τάσος , ο αγαπημένος μας Δάσκαλος , πρόσφερε πολλά , δεν ξέρω τι σπουδές είχε κάνει , αν είχε κάνει..μετεκπαιδεύσεις και…διδασκαλεία , που ίσως κάποιοι άλλοι να ..είχαν , είχε όμως τη..φλόγα του..Δάσκαλου , δούλευε χωρίς..φανφάρες και..τυμπανοκρουσίες , πάντα με το πλεχτό του ζακετάκι , τα χέρια πίσω ..ενωμένα , ένα υπέροχος δάσκαλος αλλά και..Λιδορικιώτης…ας είναι ..αναπαυμένος , τον θυμόμαστε πάντα , με ..μπόλικη αγάπη..
Καλό σας ξημέρωμα ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment