ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ .. “ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΈΣ “ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

 

  ΒΟΥΚΟΛΙΚΗ..ΤΡΑΓΩΔΙΑ ..

Η “ παλιοπαρέα  μας “ την εποχή  εκείνη στη Βαθειά  στο  καφενείο  Ανδρίτσου , μετέπειτα  ταβέρνα  Γ. Γούρα . Από  αριστερά ο  αξέχαστος  φίλος και ήρωας  πολλών  ιστοριών  μας , Λουκάς  Αναγνώστου , κτηνίατρος ή..” σκυλόγιατρος “ κατά  τον  αείμνηστο  ξάδερφό μου  Χρήστο  Γατάκη , Μιχάλης  Πατσουλές , γεωπόνος  ΑΤΕ , συνάδελφος , ΙΘόδωρος  Σταύρου , φιλόλογος , ο  αγαπημένος  αδερφός  μου  Γιώργος , ο  πρωτοξάδελφός  μας Κώστας Χονδρονίκος και  η..αφεντιά  μου .

                         *                       *

  Αξέχαστη , αγαπημένοι μου  φίλοι , εκείνη  η  εποχή , ονειρεμένη  θα ‘ λεγα , κι’ όχι  πως  είχαμε πολυτέλειες και..ιδιαίτερες ..απολαύσεις και  ανέσεις , όχι  βέβαια ,  γιατί  μιλάμε  για  το  Λιδορίκι  της  δεκαετίας  του  ‘60 , στο  δεύτερο  μισό  της , απλά πράγματα , αλλά γαρνιρισμένα  με  μπόλικη..ξεγνοιασιά , ανεμελιά πολύ  καλή παρέα και  προπαντός ..νιάτα , μάλιστα νιάτα στην  καλύτερή  μας  εποχή , στον..ανθό  που λένε..

  Στην παρέα  που  εικονίζεται  στη  φωτογραφία , προσθέστε και  μερικούς  καλούς  φίλους ακόμα : Δημήτρη Θεοδώρου , φιλόλογο , Καίτη  Ζαλώνη , Γαλλικού , Ελένη  Ρωμανού , μαθηματικό , Τέτα  Καγκάλου , συνάδελφος  ΑΤΕ , Μαρία  Εφεντάκη , νηπιαγωγός , Γιάννης  Καραπετσάνος , γυμναστής , Έλλη Μπαλαλώτη , μαθηματικός , Ειρήνη  Κοτάντου , φυσικός , Νίκος Τάσσιος , κτηνίατρος  και παίρνετε μια ..καλή εικόνα  της  παρέας  μας , που είχε  καθημερινά  σχεδόν  μάζωξη , είτε  για  μεζέ , στις  Λιδορικιώτικες ταβέρνες , ή  και  τις  Πλεσσιώτικες , που  εκείνη την  εποχή  ήταν  στις μεγάλες  δόξες  τους , εκδρομές  στο  Βελούχι , όπου απολαμβάναμε  το  μεζεδάκι μας  στο  μαγαζί  του  αξέχαστου  ξαδερφού  μου  Χρήστου  Σίδερη , μέσα     στο  πράσινο και  τη  δροσιά , ενώ  ακουγόταν  το  βουητό  του  νερού  που  κατέβαινε απ’ την  πηγή , στα  αυλάκια  που  ήταν  ολόγυρα  στα  σπίτια και  πότιζαν τα  περιβόλια  με  τα  δέντρα και  τα  ζαρζαβατικά , μιλάμε για..υπέροχα πράγματα , μοναδικά ..

  Εκτός όμως απ’ τις διάφορες  εξορμήσεις και τα ..μεζεδοκυνηγητά , η  αφεντιά  μου , έκανε , τα  πρωινά  της  Κυριακής  συνήθως , και ..βολτούλες με  τον  αξέχαστο  Λουκά , τον  κτηνίατρο , σε  διάφορα  κοντινά ή  και  μακρινά  χωριά , της  “ κτηνιατρικής δικαιοδοσίας “ του για διάφορες εργασίες  σε  κοπάδια , κυρίως  εμβόλια και “ συνθλίψεις  σπερματικού  τόνου “ , κοινώς..τσοκανίσματα ή  ευνουχισμούς..

   Όταν  λοιπόν ο  Λουκάς  είχε  προγραμματισμένη κάποια  δουλειά σε  χωριό , ερχόταν  απ’ την  προηγούμενη  μέρα και  με  ρωτούσε : Μπέμπη ( με  έλεγε  έτσι  γιατί  ήμουν  ο  ..πιτσιρικάς της Λιδορικιώτικης  υπαλληλικής  παρέας ) , ετών  22 , είσαι  για..και  μου ‘ λεγε  το  χωριό και  συνήθως  πηγαίναμε  παρέα , και  φυσικά  όλες  μας  οι μετακινήσεις , γίνονταν με  το Ντε σεβώ  του  Λουκά , τον  περίφημο ..” Ταρζάν “..η  αφεντιά  μου  βέβαια μετείχε  στις  διαδικασίες , προσφέροντας ..επικουρικά  βοήθεια .

   Την  πρώτη φορά  που  πήγαμε  παρέα , ήταν κάπου  στο  Βελούχι , αν  θυμάμαι  καλά , και τότε  έμαθα  και την..” σύνθλιψη του  σπερματικού  τόνου “ , το  κοινώς  λεγόμενο “ τσοκάνισμα “ των  ζώων . Όταν μου  είπε ο Λουκάς  πως θα  πάει  στο Βελούχι , τον  ρώτησα τι  δουλειά  είχε , για να ξέρω , γιατί  καμιά  φορά τρώγαμε  πολλές  ώρες , και  εκείνος  μου  απάντησε , με  τον  χαρακτηριστικό του  τρόπο : Έλα ρε μπέμπη , δέκα  λεφτά  δουλειά έχουμε , να..μια  σύνθλιψη  σπερματικού  τόνου , εγώ  βέβαια  δεν  πολυκατάλαβα το  τι  μου  είπε και  ζήτησα..περισσότερες  πληροφορίες , οπότε  ο Λουκάς  μου το ‘πε στην..καθομιλουμένη , στοκάνισμα  ρε  μπέμπη , τσοκάνισμα , ή  μήπως  δε το  ξέρεις  κι’ αυτιό , αυτό  βέβαια  το  ήξερα , αλλά  έμαθα  και  την  επιστημονική  του ονομασία : “ Σύνθλιψη  σπερματικού  τόνου “ παρακαλώ..έτσι λοιπόν  έμαθα δυο  απ’ τις βασικότερες κτηνιατρικές  εργασίες , το  εμβόλιο και  το..τσοκάνισμα ..

     Ξέχασα  όμως  να  σας  συστήσω τον  αγαπητό και αξέχαστο  φίλο  τον  Λουκά  Αναγνώστου , προϊστάμενο  “ Κτηνιατρικής Υπηρεσίας  Λιδωρικίου , και  απάσης..Δωρίδος , νομίζω , όπου  εκτός  του  προϊσταμένου , υπηρετούσε  και  ένας ..βοηθός – εργάτης , που κράταγε , συνήθως , τα  ζώα στο  μπόλιασμα  και  την  εξέταση ..

   Ο Λουκάς ήταν απ’ τα  χωριά  της  Λαμίας , και είχε  κάμποσο  καιρό που..” περίμενε “ μετάθεση  για  Λαμία , γι’ αυτό και  είχε  έρθει και  ο Νίκος  ο Τάσσιος για  να  τον  αντικαταστήσει , αλλά ο καιρός  περνούσε κι’ ο Λουκάς ήταν  ακόμα  στο  Λιδορίκι , κοινό στοιχείο των  δύο  κτηνιάτρων , εκτός βέβαια του  επαγγέλματος , ήταν  το  ότι  ήταν  και  οι  δύο..Ιταλοί , προς  θεού όχι ..υπήκοοι , απλά  είχαν  σπουδάσει  στην Ιταλία , κάτι   όμως  που  στο  Λουκά , είχε  αφήσει..τραύματα..ψυχικά , και  θα  σας  εξηγήσω  αμέσως το  γιατί ..

  Επειδή  λοιπόν , εκείνο  τον  καιρό , κυκλοφορούσαν πολλά  και  διάφορα  για  την  επιστημονική κατάρτιση των Ιταλών  κτηνιάτρων , ειδικά , παίρνοντας  το πτυχίο έπρεπε να  δώσουν  εξετάσεις στο  Πανεπιστήμιο  Θεσσαλονίκης και  μάλιστα στον  πιο  “δύσκολο “ και..” σκληρό “ καθηγητή  της  Κτηνιατρικής , που  κατά  τύχη ήταν απ’ το Λευκαδίτι  , γνωστός και  μη ..εξαιρετέος αφού εκτός  απ’ τη γνωριμία , είχαμε  και  κάποια μικρο..μακρο..συγγένεια .

  Ήξερα  βέβαια  , πως ο  Αλέκος  ο  Σπαής , ο  καθηγητής , ο  μεγάλος  γιατί υπάρχει  και  πρωτοξαδελφός  του καθηγητής  με  το  ίδιο  ονοματεπώνυμο , ήτα  ο ιερο..ιταλο..εξεταστής , που  όχι  μόνο  ήταν  σκληρός και  αυστηρός , αλλά , με  τους  Ιταλούς ήταν…φονιάς  πραγματικός , και  μάλλον  είχε  δίκιο , όταν λοιπόν  γνωριστήκαμε με  το  Λουκά  και  του  ανέφερα  το  όνομα  Σπαής Αλέκος , κοκκίνισε, πρασίνισε..άλλαξε  χίλια  χρώματα μουρμουρίζοντας , και  όταν  τον  ρώτησα  γιατί ; μου  εκμυστηρεύτηκε , πως  ο Σπαής  τον  έκοβε  για  πάρα  πολύ  καιρό , και  κάποια  περίοδο , που  είχε  πάει σε  κάποιο  συνέδριο  στο  εξωτερικό , έδωσε  εξετάσεις  στον  αναπληρωτή  του και  έτσι..πέρασε ..

   Ας γυρίσουμε  όμως  στα..κτηνιατρικά  μας ..

   Κάποιο  Σαββατόβραδο  λοιπόν , περνάει  απ’ το  σπίτι ο  Λουκάς , κι’αφού  δεν  με  βρήκε , είπε στη  μάνα  μου , πως  την  άλλη  μέρα θα  πήγαινε  Αλποχώρι και  αν  θέλω  να  πάω μα  τον βρω  για  να  συνεννοηθούμε . Κάπως  έτσι  και  έγινε , τον  βρήκα , κανονίσαμε ώρα  αναχώρησης , και  εγώ  βέβαια , ρώτησα  και  για  τη  δουλειά  που  θα  κάναμε ( βάζω  και  τον..εαυτό  μου ) , μού  εξήγησε πως  προγραμματισμένο  είναι  το  μπόλιασμα  ενός κοπαδιού , και ό,τι  άλλο  ήθελε προκύψει..

    

Ο “ Ταρζάν “ του  αξέχαστου  Λουκά .

  Πρωί – πρωί  λοιπόν , ήρθε  ο Λουκάς  με  τον “ Ταρζάν “ , φώναζε  , έλεγε  διάφορα  όπως  πάντα , εξ΄ου και  το..” καλλιτεχνικό του .. “ μπερδεμένη..κλωστούλα “ , που  του’ χε  κολλήσει ( και..απολύτως  δικαιολογημένα ..) ο  αξέχαστος  ξάδερφός μου Χρήστος  Γατάκης , ο οποίος  συν τοις  άλλοις τον αποκαλούσε “ σκυλόγιατρο “ και  διάφορα  παρόμοια , και  φώναζε  , έτσι , σχεδόν  πάντα ,  χωρίς  λόγο , φώναζε  για  να..φωνάζει  δηλαδή…

   Ξεκινήσαμε  ΄καλά ..καλά  , είχαμε  και  μπόλικο  δρόμο να  κάνουμε , γιατί έπρεπε να  ανέβουμε  στο  Κροκύλειο , που  είχε  ανηφόρα  και  παλιόδρομο , και  από  εκεί , να  προχωρήσουμε  για  Αλποχώρι , πάλι  ανηφόρες  και  παλιόδρομος , και  εκεί  θα  μας  περίμενε ο  τσοπάνης  στο “ μαγαζί “  του  Σπύρου  Μπρούμα , ..ιστορικού  προσώπου  του  Αλποχωρίου , με..πολλές  ..” περγαμηνές “, για  τον  οποίο  θα  μιλήσουμε  κάποια  άλλη  φορά , αξίζει  τον  κόπο …

   Απ’ ό,τι όμως  κατάλαβα , μάλλον  είχαμε  αργήσει , γιατί  στο  δρόμο  ο  Λουκάς  όλο  μουρμούριζε , παλιά  του  τέχνη  ..κόσκινο , και  συνέχεια  γυρνούσε  και  , μού ‘ λεγε : “ Αργήσαμε  ρε…μπέμπη , αργήσαμε ..κι’ είναι  πολλά  τα  πρόβατα ..”..

   Τέλος  πάντων  φτάσαμε με  ταλαιπωρία στο  Κροκύλειο , βλέπεις  ο  Ταρζάν  στη  ανηφόρα ΄ταξίδευε  σχεδόν..ακίνητος , ε ..από  εκεί  πια  ήταν  μικρή  η  απόσταση .

   Φτάσαμε κάποια  στιγμή , στο  μαγαζί  μας  περίμενε ο  τσοπάνης , ο  ιδιοκτήτης του  κοπαδιού , μας  είπε  να  πιούμε  καφέ , αλλά  ο  Λουκάς ,του  είπε  να  μαζευτούμε να τελειώνουμε  και  μετά  βλέπουμε ..

   Βγήκαμε  έξω απ’ το  Αλποχώρι , και  σε  κάποιο  σημείο σταματήσαμε , βλέποντα στο  βάθος , σε  μια  ανηφορίτσα  τα  πρόβατα , φτάσαμε , ο Λουκάς  πήρε  την τσάντα  με  τα  εμβόλια  και τα  εργαλεία και  σε  πέντε  λεφτά  περίπου , ξεκίνησε  το  μπόλιασμα ..

   Ο  ιδιοκτήτης  κράταγε  τα πρόβατα  και  ο  Λουκάς  τα  μπόλιαζε , και  η  δουλειά  προχώραγε  μια  χαρά , και  κατά πως βλέπαμε , θα  τελειώναμε  και  γρήγορα για  να  γυρίσουμε νωρίς  στο  Λιδορίκι ..

   Σε  λίγο  όμως , ένα  απ’ τα  μπολιασμένα  πρόβατα σαν  κάτι  να  παρουσίασε , έπεσε  χάμω και δεν  φαινόταν  σόι , κοιταχτήκαμε  με  το  Λουκά , και  τον  είδα  λίγο  αναστατωμένο , ενώ  ο  τσοπάνης , εμφανώς  είχε  αλλάξει …συμπεριφορά  απέναντί μας , περνώντας  όμως  η  ώρα κι’ άλλο  πρόβατο  παρουσίασε  τα  ίδια  συμπτώματα , ενώ  το  πρώτο είχε  σχεδόν..ψοφήσει..

   Ο Λουκάς ίδρωνε και..ξείδρωνε , ενώ  ο  τσοπάνης  κοίταζε πλέον..εχθρικά  το  Λουκά , κάποια  στιγμή  δε  που  ο  τσοπάνης  απομακρύνθηκε  λίγο , ρώτησα  το  Λουκά  τι  γίνεται τώρα , εκείνος  μου  απάντησε πως  δεν  είναι  τίποτα , κι’ ότι  σ’αυτούς  τους  εμβολιασμούς προβλέπονται  και  κάποιες  απώλειες , ενώ  εμένα  άρχισαν να με  καίνε  τα ..κρεμμύδια , βλέποντας  κι’ άλλα  πρόβατα  να πέφτουν  άρρωστα , ενώ  ο  τσοπάνης  είχε  πλέον  αγριέψει , και  αποτόλμησα  να  πω  του  Λουκά να  φύγουμε και  να  του  πει πως  θα  έρθει άλλη  μέρα  για  τα  υπόλοιπα ..

   Κάπως  έτσι  τελικά  εξελίχθηκε  το  πράγμα , γιατί σε  λίγο  η  κατάσταση είχε  ..ξεφύγει και  τα  πράγματα έπαιρναν  άλλο  δρόμο , ξανακοίταξα  το Λουκά  , αλλά  και  τον  τσοπάνη  που  ήταν  πλέον έτοιμος  να..εκραγεί , βλέποντας τα  πρόβατα  σωριασμένα  χάμω .

   Προσωπικά  άρχισα  να  τα  χρειάζομαι , γιατί  δεν  ήξερα  πως  μπορεί  να  αντιδράσει ο  τσοπάνης  που  ήταν  τελείως  εξαγριωμένος , τότε  ο  Λουκάς , γυρνάει και  του  λέει , αρκετά  για  σήμερα , θα  κανονίσουμε  να  ξανάρθουμε για  τα  υπόλοιπα , και  άρχισε  να  μαζεύει  τα  εργαλεία  και  τα  εμβόλια ..

   Για  πότε  μαζέψαμε  τα  συμπράγκαλά μας , και  για  πότε  φτάσαμε  στο  αυτοκίνητο , ούτε  που  κατάλαβα , πάντως  όταν  μπήκαμε  στον  Ταρζάν και  ξεκινήσαμε να  φύγουμε  , τότε  κάπως ηρεμήσαμε , βέβαια το  πρόβλημα  δεν  μας  άφησε  ασυγκίνητους , γιατί  ήταν  αμαρτία να  χάσει  κάποια  πρόβατά  του  ο  τσοπάνης , αλλά , όπως  μου  είπε  κι’ ο  Λουκάς , και  στις  ασκήσεις  του  στρατού , προβλέπονται  απώλειες..

    Ήταν για  μένα  η  πρώτη  και  τελευταία  φορά , που  ήμουνα  μάρτυρας  σε  τέτοιο  επεισόδιο , βέβαια , συνέχισα  να  πηγαίνω  παρέα  με  το  Λουκά , αλλά  τέτοια  περίπτωση δεν  μας  ξανάτυχε …

   Βέβαια , όταν το  βράδυ  ανταμώσαμε με  την  παλιοπαρέα , Γατάκη  και  Σια , δεν  έγινε  καμιά  κουβέντα σχετικά  με  το  συμβάν , αλλά όσο  να ‘ναι μαθεύτηκε  το  γεγονός και  η  πλάκα πήγε ..σύννεφο , ενώ , εμένα  τουλάχιστον , η  ψυχή  μου  είχε  πάει..στην  Κούλουρη …

Ο παραδοσιακός τρόπος “ σύνθλιψης του  σπερματικού  τόνου “ ..

   Καλό  σας  Κυριακόβραδο , να  είστε  καλά

Απ’  το “ Λιδωρίκι “ με  αγάπη ….Κ.Κ.-