Κυριακές μεσημέρια συνήθως ερχόντουσαν φίλοι ή συγγενείς και φυσικάτο ίδιο έκανε και η δική σου οικογένεια.
Την κατσαρόλα βέβαια ή το ταψί αναμάσχαλα και δώστου για το "εξοχικό"του θείου στο ορεινό Γαλάτσι.
Κοντινές οι αποστάσεις ποδαράτο και νάμαστε και καλώς ορίσατε
και τι ωραία που μυρίζει ο γκοτζίλας στο ταψί με τις ληψές πατάτες από τον κατεργάρη φούρναρη.
Ο θείος είχε μια παλιά πόρτα και την έβαζε πάνω στο τραπέζι για να το μεγαλώσει.
Όλοι οι καλοί χωράγανε και οι καλοί ήταν περισσότεροι αργότερα από την γειτονιά του.
Τι να πρωτοζεστάνουν οι γυναίκες στην γκαζιέρα....έβαζαν και στην ξυλόσομπα.
Ποιός κοίταγε το ζεστό....το στομάχι δεν ξεχώριζε τέτοιες λεπτομέρειες...
Πρώτα θα σερβίριζαν τους γεροντότερους και θα τους έλεγαν
να φάνε όπως θέλουν.
Είχε την σημασία της αυτή η "εντολή"...
Τότε οι μασέλες ήταν χοντρό πρόβλημα...βάραγαν κλακέτες....
Σύμφωνα με τον παρά και το εμπόρευμα οπότε οι μη έχοντες
τις είχαν για μόστρα και όταν ήθελαν να φάνε τις έβγαζαν
και προσπαθούσαν να μασήσουν όπως όπως και ντρεπόντουσαν.
Τραγούδι...χορός...αστεία...
Πολιτικές συζητήσεις δεν θυμάμαι να γινόντουσαν.
Ήταν νωπά τα γεγονότα και όλοι ήθελαν να ξεχάσουν.
Μόνο κανένα ευτράπελο θυμόντουσαν από εκείνα τα χρόνια τα μαύρα τα δύσκολα γιατί υπήρχαν και τέτοια.
" Θυμάστε τον Γιάννη με την σφεντόνα που σημάδευε σπούργους στην Ομορφοκκλησιά για να φάει και κατά λάθος βάρεσε έναν Ιταλό και σταμάτησε να τρέχει στην Ομόνοια ...τι να απέγινε...."
Όταν σουρούπωνε μαζεύαμε του τσουμπερλέκια και πέρναμε τον κατήφορο για την δική μας γειτονιά.
Την επόμενη Κυριακή θα ήταν η σειρά μας ...δεν θα μέναμε μόνοι το μεσημέρι.
πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment