Πέμτη πρωί , προορισμός μας η Άνω Ν.Σμύρνη , 'οπου θα συναντήσουμε την..αυθεντική..Λιδορικιώτισσα , την κυρία Ελένη Λιάπη - Αναδιώτη , την γυναίκα που με τη φωνή της έκανε γνωστό το χωριό μας σ' όλο τον κόσμο , τραγουδώντας την περίφημη Λιδορικιώτισσα το 1947 .
Με ένα απέραντο χαμόγελο μας καλωσόρισε στο σπιτικό της η κυρία Ελένη , καλοσυνάτη , πρόσχαρη , με Δωρικό αυθορμητισμό και την κλασσική Ρουμελιώτικη φιλόξενη διάθεση , παρέα με το γιό της το Νίκο , ήπιαμε το καφεδάκι μας , και η κουβέντα μας ξεκίνησε..αβίαστα λες και γνωριζόμαστε χρόνια .
Βέβαια κουβεντιάζοντας ανακαλύψαμε μικροσυγγένειες , κουμπαριές , μιλήσαμε γιά την πατρίδα , Κονιάκο και Λιδορίκι , και πρώτα-πρώτα γιά την οικογένειά της , το όγδοο παιδί της οικογένειας του Βαγγέλη και της Ζωής Λιάπη , η Ελένη , έξι αγόρια και δυό κορίτσια , η έξι..παιδιά και δυό...κορίτσια , που λέγαν παλιά , κι' η Ελένη το στερνοπούλι , και μάλιστα πήρε το όνομα της μεγαλύτερης αδερφής της , που την έλεγαν Ελένη , αλλά την έχασαν μικρή στα 15 της , κι' Ελένη όταν ήρθε στον κόσμο πήρε τη..θέση και τ' όνομά της , κι' έτσι απάλυνε λίγο τον πόνο των γονιών της .
Στο σχολείο ήταν άριστη μαθήτρια , σχολείο -σχολείο και βοηθούσε και την κυρά Ζωή σ' όλες τις δουλειές του σπιτιού , βλέπεις υπήρχαν εφτά άντρες στο σπίτι , τι να πρωτοκάνει η μάνα , αλλά πάνω απ' όλα τραγουδούσε , κάθε ώρα κάθε στιγμή , ό,τι κι' αν έκανε , από πολύ μικρή , τραγουδούσε , στις γιορτές , στα παρασπόρια , είχε βλέπεις το χάρισμα , είχε μιά υπέροχη φωνή , το 1932 , ένας χωριανός , ο Παπαδημητρίου , έφερε στον Κονιάκο ένα γραμμόφωνο , το μοναδικό στο χωριό , κι' η Ελένη , που έμενε απέναντι , άκουγε με τις ώρες τα τραγούδια του γραμμοφώνου , τα κατέγραφε στο παιδικό της μυαλό και τα τραγουδούσε , και τα τραγουδούσε υπέροχα , όλοι είχαν να το πούν .
Όταν τέλειωσε το δημοτικό με άριστα φυσικά , ο Δάσκαλος κάλεσε τον πατέρα της και του είπε πως το κορίτσι έχει πολλές δυνατότητες και καλό θάταν να σπουδάσει , κι' ο κυρ Βαγγέλης καμαρώνοντας γιά την κόρη ε'ιπε στο Δάσκαλο πως κάτι θα κάνει γιά το κορίτσι και πως θα τόστελνε στην Αθήνα , όπου ε'ιχαν πάει τα μεγαλύτερα αγόρια του και δούλευαν , ενώ είχε και συγγενείς που θα νοιάζονταν γιά την Ελένη , η μάνα όμως ούτε ν' ακούσει δεν ήθελε , να στείλει τη μοναχοκόρη στην...ξενητειά , κοριτσάκι πράμα , κι' ύστερα την είχε συντροφιά και..βοηθό .
Τα δύσκολα χρόνια της κατοχής βρήκαν την Ελένη στην Αθήνα , εκεί στην Άνω Ν.Σμύρνη , όπου ο πατέρας της είχε πάρει οικόπεδο , και τ' αδέρφια της είχαν τις δουλειές τους , ενώ το χάρισμα της Ελένης είχε γίνει πιά πολύ γνωστό , κι' όλοι την καλούσαν στις γιορτές να τραγουδήσει , κι' η Ελένη κοριτσάκι 16χρονο τότε , άκουγε τα τραγούδια και με το πρώτο τα τραγουδούσε , χωρίς βέβαια να γνωρίζει μουσική , είχε το χάρισμα , το μουσικό..αυτί , το ένστικτο .
Η φήμη της βέβαια άρχισε ν' απλώνεται και πέρα απ' τον..οικογενειακό και φιλικό περίγυρο , κι' όλοι έλεγαν πως πρέπει να την ακούσουν κάποιοι ειδικοί , και να βρεί το δρόμο της , έτσι κι' έγινε , εκεί στα 1942 , ένας γνωστός μουσικός , ο Ανδρέας Χαρμαλιάς , απ' τα καλύτερα κλαρίνα της εποχής , ζήτησε να την ακούσει κι' αμέσως της πρότεινε να την πάει στο Ραδιοφωνικό σταθμό να την ακούσουν , έτσι κι' έγινε , πήγαν την άκουσαν κι' ενθουσιάστηκαν , έτσι άρχισε η συνεργασία της με το Ελληνικό Ραδιόφωνο , όπου γνώρισε και τον παλαιστή τον Θανάση Καμπαφλή , που τραγουδούσε δημοτικά τραγούδια και άρχισε να εμφανίζεται στις εκπομπές παραδοσιακής μουσικής του Σίμωνα Καρά , που είχε τακτικές εκπομπές Δημοτικού τραγουδιού στο ραδιόφωνο , ενώ το όνομά της είχε γίνει πιά πολύ γνωστο στους κύκλους του Δημοτικού τραγουδιού , η φωνή της άρεσε πολύ κι' άρχισαν να την πλησιάζουν και να της γίνονται προτάσεις γιά να μπει στη δισκογραφία , ενώ παρότι είχε πάμπολλες προτάσεις δεν τραγούδησε επαγγελματικά σε μαγαζιά , ήταν επιλογή της .
Η κυρία Ελένη με το γιό της Νίκο . Η θρυλική...Λιδορικιώτισσα...... και με την..ταπεινότητά μας..
No comments:
Post a Comment