Τρεις απ’ τους τσαγκάρηδες της εποχής εκείνης , από αριστερά , ο Φαλιαμπάρας , Αθαν. Πίτσιος κατά κόσμον , Ευστ. Ζόγκζας και Ευθ. Μανέτας .
Περνώντας οι γιορτάδες των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς , αφού περνάγαμε κάνα δυο μήνες χειμώνα , με τις βροχές , τις λάσπες και τα κρύα , μόλις άρχιζε να..μυρίζει άνοιξη και περιμέναμε πια τη Λαμπρή , ο μπάρμπα Θανάσης ο Πίτσιος , ό Φαλιαμπάρας όπως τον ήξεραν όλοι , που μπορεί να ήταν κλαριντζής , ήταν όμως και καλός τσαγκάρης , και το τσαγκάρικό του το είχε σε ένα μικρό δωματιάκι , ή μάλλον…διάδρομο θα ήταν καλύτερα να το λέμε , που ήταν στην άκρη του σπιτιού που νοικιάζαμε στην Αστυνομία , μάλιστα ένας διάδρομος που είχε μια σκάλα για να ανεβαίνουμε στην ταράτσα .
Σ’ αυτόν το διάδρομο λοιπόν , που ήταν ένα μακρινάρι 11 μέτρα και πλέον , είχε το μαγαζί του ο μπάρμπα Θανάσης , στο μπροστινό μέρος , και πίσω , ήταν το υπνοδωμάτιό του , σημειωτέον πως ο μπάρμπα Θανάσς ήταν και αγαπημένος ξάδερφος της μάνας μου , αφού η γιαγιά μου η Καρλο.. παράσχω , ήταν Πιτσιοπούλα , απ’ το Κλήμα .
Μόλις λοιπόν γλύκαινε ο καιρός , κάθε δεύτερο χρόνο περίπου , με φώναζε ο μπάρμπα Θανάσης για να πάρουμε μέτρα για παπούτσια , και τι παπούτσια .. ΆΣΠΡΑ ΤΡΙΖΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΑ ΣΚΑΡΠΙΝΙΑ ..
Κάθε δυο χρόνια λοιπόν , εκτός αν το πόδι μεγάλωνε πιο γρήγορα , μου ‘παιρνε μέτρα βάζοντας το πόδι μου πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί , και με ένα μολύβι σχεδίαζε τα πόδια μου , κάθε φορά όμως που παίρναμε τα μέτρα με ρώταγε : “ Θες να τα κάνουμε ..” τριζάτα “ ; Εγώ βέβαια την πρώτη φορά που με ρώτησε , δεν ήξερα τι να του απαντήσω , γιατί δεν ήξερα τι ακριβώς σήμαινε το…” Τριζάτα “, κι’ ακόμα δεν μπορούσα να καταλάβω τη διαφορά ανάμεσα στα απλά παπούτσια και στα τριζάτα .
Βέβαια μου εξήγησε ο μπάρμπα Θανάσης , πως αν τα κάνουμε τριζάτα , στο περπάτημα , όταν λυγίζει το πέλμα και προχωράμε , ακούγεται ένα τρίξιμο , και βέβαια , παρότι κάθε φορά των ρώταγα , πως γένεται αυτό το τρίξιμο , ποτέ δεν μου είπε αφήνοντάς με με την περιέργεια ..
Πέρασαν λοιπόν τα χρόνια και η συνήθεια αυτή , με τα “ άσπρα ..τριζάτα Πασχαλιάτικα σκαρπίνια “, σιγά..σιγά ..αραίωνε , ξεθώριαζε μέχρι που έφυγε ο μπάρμπα Θανάσης , και τα τριζάτα ξεχάστηκαν πια , εμένα όμως μου ‘μενε αναπάντητο το ερώτημα , σωστό…μαράζι : Τι έκανε ο μπάρμπα Θανάσης στα παπούτσια και γίνονταν τριζάτα ..
Την απορία μου , την έλυσε , μετά από πολλά χρόνια βέβαια , ο αείμνηστος Μπάμπης Κλώσσας , που ήταν πλέον ο μοναδικός τσαγκάρης στο χωριό μας , απ’ τους πολλούς που είχαμε , Φαλιαμπάρας , Μπούγαλης , Λατσούδης , Αποστολόπουλος – Κλώσσας , Κόκκινος , Γεωργίου ΄, Ζόγκζας , Μανέτας και ίσως και κάποιοι άλλοι που δεν θυμάμαι , κάποια μέρα εκεί που καθόμαστε στο μαγαζί του και μου ‘λεγε παλιές Λιδορικιώτικες ιστορίες , και ήξερε πάρα πολλές , δεν ξέρω πως μου ‘ρθε στο μυαλό το θέμα με τα τριζάτα τα παπούτσια , οπότε ρώτησα τον Μπάμπη : Τριζάτα παπούτσια φτιάχνουν τώρα ; Βέβαια την εποχή αυτή δεν φκιάχνουν ούτε και απ’ τα άλλα , όλοι αγοράζουν έτοιμα , και η απάντηση του Μπάμπη : Καλά που τα θυμήθηκες τα τριζάτα , αυτά έχουν εξαφανιστεί πάνω από 30 χρόνια .
Του είπα λοιπόν την ιστορία μου , και φυσικά το πρόβλημά μου , κείνος αφού έσκασε , κυριολεκτικά , στα γέλια , έσκυψε κάτω απ’ το τραπέζι της δουλειάς , και ψαχούλεψε γι λίγο , ανάμεσα στα διάφορα μικροκομμάτια από δέρματα που περίσσευαν , και αφού βρήκε αυτό που ήθελε το κράτησε στο χέρι του δείχνοντάς το σε μένα και μου είπε , έτσι απλά , ορίστε , αυτό είναι όλο κι’ όλο το κόλπο που κάνει τα παπούτσια τριζάτα , και μου εξήγησε , δείχνοντάς μου , που ακριβώς μπαίνει αυτό το μικρό πετσάκι και κάνει τα παπούτσια τριζάτα , βέβαια εγώ μάλλον..απογοητεύτηκα , γιατί δεν σας το κρύβω , πίστευα πως κάτι πολύ πιο σοβαρό θα ήταν αυτό που έκανε τα παπούτσια μνα τρίζουν .
Βέβαια , στη ζωή , πολλές φορές απογοητευόμαστε , όταν μαθαίνουμε πως κάτι που πιστεύαμε , πως ίσως ήταν πολύ..δύσκολο και σοβαρό , αποδεικνυόταν απλό και…ασήμαντο ..
Ο αξέχαστος χωριανός και φίλος Μπάμπης Κλώσσας , που μου έλυσε την ..” βασανιστική “ απορία μου , σε ώρα εργασίας ..
Θα πρέπει εδώ να θυμίσουμε , πως το μαγαζί του αείμνηστου Μπάμπη , δεν έμεινε για πολύ καιρό κλειστό , όχι βέβαια , μετά το θάνατο του Μπάμπη , και αφού πέρασε κάμποσος καιρός , η κόρη του η Σοφία , που απ’ ότι φάνηκε , ήξερε αρκετά πράγματα απ’ την ..τσαγκαρική τέχνη , το άνοιξε , βέβαια με σύγχρονα μηχανήματα και εργαλεία , και κάνει καταπληκτική δουλειά , βέβαια , να είμαστε ..ολίγον σοβαροί , απ’ όλα μπορεί να φκιάνει , ΑΣΠΡΑ ΤΡΙΖΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΑ ΣΚΑΡΠΙΝΙΑ , ΔΕΝ…ΦΚΙΑΧΝΕΙ..!!
Πάνω , το καινούργιο “ τσαγκάρικο “ και κάτω η παλιά μηχανή που τη διατηρεί η Σοφία σε άριστη κατάσταση και ένα ζευγάρι παπούτσια , όχι..τριζάτα βέβαια , αλλά κλασσικά εργατικά παπούτσι , με φτηνό σκληρό δέρμα επάνω , βακέτα το λένε , και για σόλα…από λάστιχο αυτοκινήτων ..πολύ φοριόταν το μοντελάκι αυτό εκείνα τα χρόνια …
Καλό σας ξημέρωμα …Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment