ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ …
Μια ..τυχαία , αποψινή βραδυνή βόλτα , αδέρφια , κάτω προς τις Λάκκες , σε ώρα ..προχωρημένη , μέσα απόλυτη γαλήνη αλλά και ομορφιά , μέσα στο , σχεδόν , μισοσκότεινο αυτό κομμάτι του χωριού μας , με έφερε φάτσα με το Τσωναίϊκο σπίτι , που αγοράστηκε απ’ τον Κώστα Κοκαλιά και ξαφνιάστηκα βλέποντας στη θέση του παλιού πέτρινου σπιτιού , να υπάρχει ένας υπέροχος κήπος , πολύ περιποιημένος , το μυαλό μου όμως ασυναίσθητα , με γύρισε στην όμορφη παλιά Λιδορικιώτικη εποχή , με τα καλά μα και τα άσχημά της..και κυρίως στα παιδιά που μετά το σχολείο έφυγαν για τον Καναδά , αν δεν κάνουμε λάθος , σπούδασαν πρόκοψαν και δεν έκοψαν ποτέ τους δεσμούς τους με το χωριό μας και τους χωριανούς ..
Εκεί όμως , μέσα στο μισοσκόταδο , με το καινούργιο σπίτι μπροστά μου , ο νους προχώρησε παρα..πίσω , πίσω απ’ το σπίτι , στο τέρμα της αυλής , εκεί έζησε σε ένα μικρό καλυβάκι , για χρόνια , ο αγαπημένος φίλος των παιδικών μας , και όχι μόνο , χρόνων , ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος , που πέρασε απ’ το χωριό μας και άφησε το στίγμα του , αδερφός της θειάς Τσώναινας , και πρωτομπάρμπας των παιδιών ..
Όλοι αδέρφια , οι παλιότεροι τουλάχιστον , θυμόμαστε τον αξέχαστο Παναγιώτη Δημητρακόπουλο , κλασσική Λιδορικιώτικη φιγούρα , με τα όποια προβλήματά του , λίγοι όμως γνωρίζουμε , τον πρότερο ..βίο του και κυρίως τα αίτια που του προκάλεσαν τα προβλήματα αυτά .
Προσωπικά , συμπαθούσα , όπως και όλοι άλλωστε , τον σχωρεμένο Παναγιώτη , και μάλιστα τελευταία είχα μια συζήτηση με τον πρωτανηψιό του τον Τάσο Τσώνο , σχετικά με τη ζωή του αξέχαστου Λιδορικιώτη , πήρα τις απαντήσεις που ήθελα , ψάχνοντας όμως στο " ΛΙΔΩΡΙΚΙ " ( αριθ.φύλ 39 Φεβρουαρίου 1985 ) , την εφημερίδα του Γιώργου Καψάλη , βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα επιστολή του Σπύρου Τσώνου , αδερφού του Τάσου , που με λίγα λόγια ρίχνει ..φως στις απορίες όλων μας , γύρω απ' τη ζωή του αγαπημένου μας Παναγιώτη , διαβάστε τη , αξίζει τον κόπο , απευθύνεται στον αξέχαστο Γιώργο Καψάλη .
" Δεν ξέρω , αγαπητέ Γιώργο , εάν έχει δημοσιευτεί το ιστορικό του αείμνηστου θείου μου Παν .Δημητρακόπουλου , της προσωπικότητας του χωριού , πάντως , τα ακόλουθα ασφαλώς θα δώσουν μια διαφορετική εικόνα από την επιφανειακή , που έβλεπε ο κόσμος .
Χωρίς να εξιστορήσω τον βίο του , μάθε ότι όταν πήγε στο στρατό , έλαβε μέρος και στην Μικρασιατική επιχείρηση και πέρασε πολλά στην καταστροφή ( από εκεί και έπαθε ) .
Όταν επέστρεψε , οι εφιάλτες από τις Τουρκικές απανθρωπιές , δεν τον άφηναν ήσυχο . Η αδέλφή του - και μητέρα μου - Αικατερίνη Κ. Τσώνου , ακόμα το λέει : " έφαγε το μπαρούτι με τη χούφτα ο αδερφούλης μου για την πατρίδα ". Διηγείται δε , ότι αρκετές φορές , στον ύπνο του , έβγαζε φωνές και βογγητά . Από το φόβο της δε , μήπως πεθάνει , η μάνα μου έκανε θόρυβο για να τον ξυπνήσει και ρωτώντας τον αν είναι καλά , εκείνος απαντούσε : " έβλεπα στο όνειρό μου τους Τούρκους , άλλους να σφάζουν , άλλους να βάζουν στο αλέτρι , άλλους να πετάνε στη θάλασσα ".
Πρέπει να γύρισε πολλά μέρη στη Μικρά Ασία , γιατί ήξερε πολλές τοποθεσίες και αρκετές Τουρκικές λέξεις . Ήταν και από τους λίγους στο Λιδορίκι που ήξερε καλό ζεϊμπέκικο ( χόρευε στα μεράκια του , σε ιδιωτικό κύκλο ) . Το μεγάλο του όνειρο ήταν να επισκεφθεί τη Μακεδονία που δεν χόρταινε να την παινεύει .
Όταν ήθελε , έδειχνε λογική σε συζητήσεις και σε συμβουλές στους μικρούς . Αναλόγως διαβασμένος κατείχε από ιστορία και στοιχειώδη φιλοσοφία . Αρκετές φορές ζητούσε να διαβάσει βιβλία και περιοδικά μας . Ήταν καλός στο σπάρσιμο και στο θέρισμα και το καυχόταν σε ένα από τα πολλά ρητά του "...γοργά σπέρνω ...γοργά θερίζω...".
Μια φορά μάλιστα , κουρεύτηκε , έκανε τα μαλλιά του χωρίστρα , φόρεσε κουστούμι και πήγε στην εκκλησία πολύ ευπαρουσίαστος .
Φιλικώτατα
Σπύρος Κ . Τσώνος
Μιά σπάνια φωτογραφία του αξέχαστου Παναγιώτη , σε κάποια στιγμή..Εθνικής του..έξαρσης , δίπλα του ( μάλλον ) ο Μπάμπης Σουρμελής , ο αλησμόνητος Λιδορικιώτης και φίλος Αλέκος Κωστάκης (..Καφτανιαλέκος ) με το μικρό , τότε , Αλέκο Λαλαγιάννη .
Πολλά έχουμε να θυμηθούμε αδέρφια , για τον αξέχαστο φίλο των ..παιδικών , και όχι μόνο , χρόνων μας , τον Παναγιώτη , και θα 'ταν πολύ χρήσιμο να μάθουμε και περισσότερες λεπτομέρειες , για τη ζωή του , αυτά όμως κάποια άλλη φορά .
… Ονειρεμένη , νοσταλγική δεκαετία του ΄60 , η Λιδορικιώτικη ..καρδιά χτυπάει , που αλλού ; στη…Βαθειά…Σκληρή ..μάχη ανάμεσα σε δυο πολύ γνώριμες φυσιογνωμίες της εποχής , τους αξέχαστους : Παναγιώτη Δημητρακόπουλο , δεξιά , και του ..κοντοχωριανού μας , από Πεντάπολη , Καλαμίδα , δυο απ’ τους πολλούς ..ήρωες , που πέρασαν απ’ τη Λιδορικιώτικη ζωή , κατά καιρούς…
Καλή σας μέρα , να περνάτε καλά
Απ’ το πανέμορφο και…δροσερό χωριό μας ,με αγάπη…Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment