14/5/1964
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Απέθανεν ένας από τους μεγάλους εκπροσώπους της εν Ελλάδι δημοσίας μαγειρικής τέχνης και της τεχνικής των συμποσίων.
(Η μαγειρική είναι δύο ειδών: η οικογενειακή και η δημοσία, η μαζική ας είπω.
Αλλοιώς μαγειρεύει η νοικοκυρά διά τον εαυτόν της και διά την οικογένειάν της και αλλοιώς ο εστιάτωρ διά τους πελάτας του. Οπωσδήποτε και η μαγειρική και τα συμπόσια είναι τέχνη και μάλιστα τέχνη καλή, εις το ύψος των άλλων.)
Αλλά ο Βασίλαινας υπήρξε κάτι περισσότερον: ο δημιουργός της εξελίξεως της λαϊκής ταβέρνας από «οινομαγειρείον» εις κοσμικόν εντευκτήριον εις διεθνές κέντρον, εις το οποίον συρρέουν οι ξένοι επισκέπται, διά να γνωρίσουν την σύγχρονον Ελλάδα. Αν είπω ότι αυτό το έργον, του οποίου ένας από τους πρωτοπόρους υπήρξεν ο Βασίλαινας, είναι έργον εθνικόν, ίσως θα φανή εις μερικούς υπερβολή, αλλά δεν είναι. Θα ήτο απορίας άξιον αν ηθέλαμεν
ν’ αγνοήσωμεν τας ανάγκας της γεύσεως και την σημασίαν που έχει η λογική ικανοποίησις των αναγκών αυτών· και ο τρόπος αυτής της ικανοποιήσεως.
Ο Βασίλαινας όμως, καλλιτέχνης της γεύσεως και των συμποσίων, είχε και ένα άλλο προσόν, πρωταρχικής σημασίας διά το επάγγελμά του: ήτο καθώς πρέπει άνθρωπος, που εκέρδιζεν αξιοπρεπώς την αγάπην και την εμπιστοσύνην των πελατών του. Δεν εκολάκευεν, αλλ’ ήτο ευγενής, δεν υπέπτυσσεν ενώπιόν των, αλλ’ επρόσεχε τι θέλουν, τους επρολάβαινεν, αλλά δεν τους ηνώχλει.
Διετήρει τα σύνορα μεταξύ αυτού και εκείνων.
Εκαμνε πολιτισμόν εις τον τομέα του.
No comments:
Post a Comment