Το μαγαζί στην στοά της Σταδίου άνοιγε πολύ πρωϊ το Μεγάλο Σάββατο και έκλεινε πολύ αργά το βράδυ.
Παιδί τώρα πόσο να αντέξεις να βλέπεις το αφεντικό και την γυναίκα του μέσα στην αγωνία για το πόσα θα μπούνε στο συρτάρι του ταμείου λες και δεν είχαν.
"...άργησες....Μεγάλο Σάββατο είναι...."
Και άρχιζε το τρέξιμο....
Παρέλαση στο μαγαζί....
"....αυτά να μου τα φέρει το απόγευμα ο μικρός...."
Ποιό απόγευμα ρε άνθρωπε....Μεγάλο Σάββατο είναι....
Και δώστου στην Αναγνωστοπούλου τρέχοντας για να προλάβεις και τις Στήλες του Ολυμπίου Διός ....
Είχε χαρτζιλίκι...κάπως σε ευχαριστούσε...αυτό θα σου έμενε δεν θα πήγαινε στο τσίγκινο κουτί του ΛΟΥΜΙΔΗ ...στο ταμείο του σπιτιού δηλαδή.
Θα έκανες το κομμάτι σου την Κυριακή του Πάσχα κερνώντας
γαλακτομπούρεκο στο ζαχαροπλαστείο το απόγευμα την ωραία
της γειτονιάς.
Αργά το βράδυ επιτέλους κατεβάζαμε τα ρολά...."...άντε Καλή Ανάσταση..."
Και πήγαινες....δεν πήγαινες έτρεχες και έφτανες στην μαγική γειτονιά.
Δυό μπουκιές λαδερό και υπομονή για το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.....
Μωρέ και πέντε μετά που το έλεγε ο παππάς σχεδόν τρέχοντας πίσω
στο σπίτι....το ίδιο και οι γείτονες....
"...πού μαζευόμαστε;"
"....στης Σταυρούλας είπαμε...."στην διπλανή αυλή.
Και με τα κατσαρολικά με τις μαγειρίτσες και τα υπόλοιπα στης Σταυρούλας....
"....σιγά τα κουτάλια θα πάθει το στομάχι..."
Έδινε συμβουλές η γεροντότερη από το σκαμνάκι της με το πιάτο στην ποδιά της.
Ποιός την άκουγε....ειδικά οι μικρότεροι νομίζαμε ότι μιλάει
ξένη γλώσσα.
Δεν αργούσε και το γλέντι αλλά εσύ δεν άκουγες τίποτα από το κρεβάτι
που είχες πέσει βαρεμένος από την κούραση...την μαγειρίτσα...τα αυγά....
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ λέμε σήμερα και προσοχή οι μεγαλύτεροι στις υπερβολές του πιοτού και του φαγητού.
Αλήθεια πόσο άσχημα μου ακούγεται....λές και θα αποτελούσα
βιολογική εξαίρεση.
Και να σκεφτείς ότι παραπονιόμουνα στα μικράτα μου για το ωράριο
εργασίας που δεν υπήρχε....και βιαζόμουνα να φτάσω στην σύνταξη για να κάααθομαι.
Δεν είχα σκεφτεί ότι δεν θα κάθεσε μόνο αλλά και κάτι θα περιμένεις.
Και σκέφτεσε και φιλοσοφείς και ακούς και διαβάζεις και προσπαθείς
να πείσεις τον εαυτό σου ότι υπάρχει και μετά τον θάνατο ζωή.
Και όλες αυτές οι φιλοσοφικές μπούρδες σου δίνουν αισιοδοξία.
Αν σου έχει μείνει όμως λίγο μυαλό και αν έχεις ζήσει όχι εύκολα
στην πιάτσα καταλαβαίνεις ότι και εσύ δεν διαφέρεις από την κονσέρβα.... έχεις ημερομηνία λήξεως.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
No comments:
Post a Comment