Τις τσίγκινες συσκευασίες δεν τις πέταγες εκείνα τα χρόνια
ότι χύμα αγόραζες το έβαζες σε αυτές.
Το καφεκούτι με τον ΠΑΠΑΓΑΛΟ του ΛΟΥΜΙΔΗ το είχες για το οικογενειακό
ταμείο και συνηθισμένοι οι διάλογοι όπως...
¨ μάνα θέλω ένα τάληρο για το σχολείο...¨πάρε από τον ΛΟΥΜΙΔΗ..¨
Τα τσίγκινα είχαν συγκεκριμένες θέσεις μέσα στο σπίτι.
Τις κουβαρίστρες....τις βελόνες....τις έβαζαν στο στρογγυλό κουτί από μπισκότα...
Τα μεγαλύτερα τσίγκινα ...τους τενεκέδες από τυριά....βούτυρα...λάδια
τα έβλεπες στην αυλή σαν γλάστρες....δίπλα στο καζάνι της μπουγάδας για να κουβαλάνε νερό.
Ακόμη και τα χρυσαφικά είχαν την θέση τους σε τσίγκινο κουτί.
΄Ηταν τόσο λίγα που χωρούσαν σε ένα πλακέ για να χωράει στο ¨θησαυροφυλάκιο¨ κάτω από ένα πλακάκι του δωματίου ειδικά διαμορφωμένο...κάτω από το κρεβάτι.
Και για να μην παρεξηγηθούμε με τα χρυσαφικά ήταν τα δαχτυλίδια των αρραβώνων του ζευγαριού που τα φορούσαν σε γάμους και γιορτές...οι χρυσοί σταυροί των παιδιών από τους νονούς τους...άντε και κανά δυό χρυσές έτσι για το καλό για το στέριωμα που θα είχε πετάξει στο κρεβάτι του ζευγαριού κανένας πλούσιος συγγενής για να κάνει το κομμάτι του.
Υπήρχαν αυτοί τότε και όταν πήγαινες επίσκεψη σπίτι τους ειδικές ώρες για ταπεινούς κράταγες και την αναπνοή σου για να μην παρεξηγηθείς.
No comments:
Post a Comment