ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ …Η ΣΤΟΛΗ

 

Η στολή εκείνα τα χρόνια είχε πολύ τραβηχτικό για τις κοπέλες.
Και οι ένστολοι ανεξαρτήτως βαθμού το γνώριζαν και δεν την έβγαζαν παρά μόνο στον ύπνο.
Κάποιοι κακόγλωσσοι έλεγαν ότι την φορούσαν συνεχώς γιατί να μη χαλάνε το κοστούμι.
Στο σινεμά...στο ζαχαροπλαστείο καμάρωνε δίπλα στον γαλονάτο η κοπελιά και οι άλλες την έβλεπαν και ζηλεύανε.
Άσε τις μανάδες....."....να ανοίξεις τα μάτια σου και εσύ...να η απέναντι τον τύλιξε τον αξωματικό(δεν είχε σημασία ο βαθμός)..ποτέ δεν θα πεινάσει...ποτέ δεν θα δουλέψει..."
Πώς το είχαν πάρει τότε ότι το κορίτσι έπρεπε να μένει στο σπίτι όταν θα παντρευτεί.
Ντροπή να την βάζει ο άντρας της να δουλεύει γι αυτό στρατιωτικός και δημόσιος υπάλληλος ήταν περιζήτητοι γαμπροί άσχετα με τα λίγα λεφτά που έπαιρναν.
Ήταν η σιγουριά ότι κρατιούνται από το Δημόσιο αλλά και η κοινωνική
καταξίωση.
Έτσι μια θεία τότε από συνοικέσιο παντρεύτηκε έναν υπαξιωματικό
του Βασιλικού Ναυτικού.
Τον θυμάμαι κοντούλη χοντρούλη με καναδυό σαρδέλες ενώ η θεια
φρεγάτα σκέτη αλλά βλέπεις τα κουμάντα τα έκαναν άλλοι.
Σε κάποιες αποθήκες στην Σαλαμίνα υπηρετούσε ο γαμπρός και η αλήθεια είναι δεν του άρεσε να κυκλοφορεί συνέχεια με στολή...άσε και που εκείνη δεν ήθελε γιατί τρόμαζε να σουλουπωθεί επάνω του και η αλήθεια είναι
και με το καπέλο κρατιόσουνα να μην σκάσεις στα γέλια.
Όταν πήγαιναν επίσκεψη στα πεθερικά του χωρίς την στολή ο πεθερός του του έκανε την παρατήρηση....και είχε δίκιο ο άνθρωπος γιατί η γειτονιά θα σχολίαζε ...."....τον διώξανε από το ναυτικό;"
Να μην ξεχάσω και τους Ευέλπιδες στα νεανικά πάρτυ....
άφηναν στο χωλ τα πηλίκια και τα ξίφη και μπαίνοντας στο σαλόνι όπου έπαιζε το ηλεκτρόφωνο είχες χάσει την ντάμα σου που σου ζητούσε
ευγενικά συγγνώμη.

πίσω στα παλιά