Στην Πλατεία Κοτζιά έξω από την ΕΘΝΙΚΗ για πολλά χρόνια τυφλοί πουλούσαν σακούλες για κοστούμια και λεβάντες για τις ντουλάπες για να διώχνουν τον σκόρο.
Η Δημαρχεία τους είχε δώσει κάποια άδεια για να μπορούν να βγάζουν το ψωμί τους.
Δεν ήταν ζητιάνοι και δεν δεχόντουσαν ελεημοσύνη....μικροπωλητές δήλωναν και το εννοούσαν....
Ένας φίλος εκείνων των χρόνων είχε τον πατέρα του εκεί....γεννημένος τυφλός.
Πολύ αξιόλογος άνθρωπος με τα μάτια της ψυχής του "έβλεπε" τα πάντα.... μας συμβούλευε....
Η μητέρα του ηρωϊδα....το πρωϊ συνόδευε τον άντρα της μέχρι την δουλειά του όπως έλεγε και μετά καθάριζε σπίτια.
Το απόγευμα πήγαινε ο φίλος μου και τον έπαιρνε και πολλές φορές μαζί παρέα.
Στην αρχή τον λυπόμουνα αυτόν τον άτυχο άνθρωπο και αυτός το καταλάβαινε από τον τόνο της φωνής μου και προσπαθούσε να μου εξηγήσει να μου δώσει να καταλάβω ότι υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις από την δική του.
Ο γυιός του από την ηλικία εκείνη είχε ένα όνειρο....να γίνει γιατρός....
Φυσικά και έγινε....
Πίσω τώρα στους μικροπωλητές έξω από την ΕΘΝΙΚΗ....
Δεν είχαν πιατάκι μπροστά τους για ελεημοσύνη...κρατούσαν τις νάϋλον σακούλες και τις λεβάντες και φώναζαν την πραμάτεια τους....
Άν κάποιος τους έπιανε το χέρι για να τους δώσει ελεημοσύνη αντιδρούσαν έντονα.... "...δεν είμαστε ζητιάνοι ....σας παρακαλώ..."
Στην μέση της πλατείας υπήρχαν κι άλλοι επίσημοι μικροπωλητές
αρτιμελείς αυτοί με λευκή μπλούζα-σακάκι πουλούσαν σφουγγάρια
θαλάσσης και πλανόδιοι φωτογράφοι με την μηχανή με το στρίποδο.
Έβγαινε Κυριακάτικη βόλτα η οικογένεια έβγαζε και μια αναμνηστική.
Παρακάτω στην Σοφοκλέους υπήρχαν οι ζητιάνοι....με κομμένα χέρια ή πόδια... τυφλοί με έντονα σημάδια στο πρόσωπο από τραυματισμούς.
Αυτοί ήταν οι άτυχοι του εμφυλίου ....το πώς και το γιατί γνωστά....
Έβλεπες και χανσενικούς.....δυστυχία... τους φοβότανε ο κόσμος και άλλαζε ΠΑΛΙΑπεζοδρόμιο.
Γνώριμα πρόσωπα όλα αυτά για αυτούς που δούλευαν στην περιοχή.
Με τον καιρό τους έχανες έναν έναν....
πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment