26.1.14

EN ΛΙΔΟΡΙΚΙΩ …..ΟΙΝΟΚΡΕΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΑ ΠΕΝΤΕ “ Φ “

ΟΣΑ  ΘΥΜΑΜΑΙ

Πέτρος  Κοράκης , Αθ. Λατσούδης μπροστά  το  Μποβιατσαίκο στο  Αλωνάκι

Ο μπάρμπα Πέτρος Κοράκης , πρώτος  αριστερά , δίπλα  ο  γιος  του Γώργος , ο..Βώττας , απ’ τον  Κονιάκο και ο  μπάρμπα  Θανάσης  Λατσούδης  ( τα  στοιχεία  του..κατσικιού , δυστυχώς  , δεν  τα  έχουμε ) , φυσικά  μόνο ο  Γιώργος βρίσκεται  στη  ζωή  και είναι  και  μια  χαρά , και  έτσι  να  είναι  πάντα…

                          *                    *

  Στο  Λιδορίκι , λίγο  μετά το  Αλωνάκι , πηγαίνοντας  προς  τις  Λάκκες , στο  δεξιό  μέρος  του  δρόμου , απέναντι  ακριβώς  απ’ την  τότε  Αστυνομία , που  στεγαζόταν   στο  Καψαλαίϊκο σπίτι , ήταν μια  απ’ τις  ωραίες , παραδοσιακές , που θα’λεγαν κάποιοι φίλοι μας ,  Λιδορικιώτικες  ταβέρνες της δεκαετίας  του  ‘50 , που λένε  πως  έφταναν  τον  αριθμό  13 , γρουσούζικος  μεν , πραγματικός  δε..το  όνομά της : “ Οινοκρεοπωλείον τα  πέντε  Φ “ …

   Τα Πέντε Φ , λοιπόν , στεγάζονταν  στο  ισόγειο του  Ανεσταίϊκου  σπιτιού , και  ήταν ιδιοκτησίας  δυο  ξαδερφιών , του  Πέτρου  και  του Μήτσου  Κοράκη . Θα  αναρωτιέστε  βέβαια  τι ακριβώς  σήμαινε  αυτό  το  πέντε  Φ , να  σας  το  πω  για  να  μη σπάτε  το  μυαλό  σας …Σήμαινε : Φίλε , Φέρε , Φίλους , Φάε …Φύγε , τόοοοσο απλό …

   Yπήρχε  ακόμα και  ένα  ταμπλό , ένα  πινακάκι στον τοίχο  , που  έγραφε την  παρακάτω προτροπή – προειδοποίηση  της …Διεύθυνσης  του  καταστήματος , προφανώς ..

“ Όταν έχεις  φίλε , πίνε

  κι’ αν δεν  έχεις , πάλι  πίνε ,

  μα  αν έχεις  και  δεν  ..δίνεις

  να μην  έρχεσαι  να..πίνεις …”

  Το “ ρητό “ αυτό  ήταν κρεμασμένο φάτσα – κάρτα  όπως έμπαινες  στο  μαγαζί , επάνω στο μεσότοιχο  που χώριζε  το  μαγαζί  απ’ την  κουζίνα .

   Η ταβέρνα  συστεγαζόταν  και με  το..κρεοπωλείο , της  ίδια  επιχείρησης και  δεν  είχε  υπαλλήλους , εξυπηρετούνταν απ’ τα  δυο  ξαδέρφια , τον Πέτρο , που  είναι  στην  παραπάνω   φωτογραφία , ο πρώτος  από  αριστερά  , και τον  Μήτσο …στην  κάτω  φωτογραφία ..

IMG_0019

..και  βέβαια ο  καθένας  τους είχε  συγκεκριμένα καθήκοντα . Ο Μήτσος π.χ , ήταν επί  του..εσωτερικού , μαγείρεμα  , σερβίρισμα ,  τραγούδι κλπ  ,σαν  να  λέμε  υφυπουργός  εσωτερικών ,αλλά  και..πολιτισμού , το  γιατί θα το  πούμε  παρακάτω .

   Ο  Πέτρος , έσφαζε  τα  ζώα , τα  λιάνιζε και  πουλούσε  το  κρέας , βοηθούσε βέβαια κι’ αυτός  στο σερβίρισμα  και  τις  άλλες  εσωτερικές  δουλειές ,  αλλά  είχε την  αποκλειστικότητα , στους  μεζέδες , κοκορέτσια , σπληνάντερα , κοντοσούβλια κλπ , και  μιλάμε για  ..εφέτη  στους  μεζέδες  , είχε  να  το  πει όλος το  χωριό  και όχι  μόνο , γιατί την  εποχή  εκείνη ,που  δεν υπήρχε  ο  παραλιακός  δρόμος ,όλα  τα  πούλμαν  με  τους  τουρίστες  που  πήγαιναν από Δελφούς στην  Ολυμπία και  αντιστρόφως , περνούσαν  αναγκαστικά απ’ το  Λιδορίκι .

   Πλησιάζοντας στην  ταβέρνα , “ λιποθυμούσαν “ οι  άνθρωποι απ’ τις  θεσπέσιες ..μυρωδιές του  κοκορετσιού  και  του  σπληνάντερου , άκουγαν και  τον μπάρμπα Πέτρο να  διαλαλάει  την  πραμάτεια του , με τη  χαρακτηριστική  του  φράση : “ Δεν  πούλαει τ΄μανούλα τ’ “ σε  άψογη  Λιδορικιωτορουμελιώτικη διάλεκτο , και  κάνανε μια  στάση , δοκίμαζαν , αν  περνούσαν  για  πρώτη  φορά , και  όποτε  ξαναπερνούσαν ήξεραν και  άραζαν  για  μεζεδάκι …

   Αν  μάλιστα  ήταν  τυχεροί , και  έπεφταν  πάνω  σε..” μουσικό  διάλειμμα “ του  Μήτσου , απολάμβαναν και την υπέροχη ..απέραντη , τενορίσια  φωνή  του , κάτι  σαν του..Παβαρότι , αν όχι..καλύτερη ..

  Έξω  λοιπόν απ΄τα  5Φ , και  πάνω  στο  πεζοδρόμιο υπήρχε η κλασσική ταβερνιάρικη  ψησταριά , όπου  γίνονταν  οι..” σπονδές “ και  όσοι..αρταίνονταν   μια  φορά , ..κόλλαγαν , για  να  μιλάμε  και  λίγο..σύγχρονα .

   Όσοι μέναμε  εκεί  γύρω , Καψαλαίοι , Βουλγαραίοι , Πετραίοι , και  Καλαπτσαίοι , μεθάγαμε  καθημερινά απ’ τις  Κορακαίϊκες  ευωδιές , την  τσίκνα  των  μεζέδων..αυτό  γινόταν  τις  καθημερινές ,  τις  απογευματινές  ώρες , αλλά τις  Κυριακάδες , είχε  και..πρωινή  παράσταση , μετά  τη  λειτουργία  φυσικά ..και  στις  πρωινές  ..παραστάσεις , έβλεπες  ουρά την  πιτσιρικαρία , με  το  πενηνταράκι  στο  χέρι , να  περιμένουν  στη  σειρά λες  και  θα’ παιρναν..αντίδωρο , με  τόση ευλάβεια ..περιμέναμε … αλλά  και  τι  μεζέ  όμως  τρώγαμε…, τι  κρουασάν , τι..πίτσες και  παραμύθια , μιλάμε  για..Θεϊκά εδέσματα …

Για  όσους  φίλους  κατάγονται από..Βρυξέλλες , Λονδίνο , Παρίσι και άλλες επαρχιακές  πόλεις και  δεν  γνωρίζουν πως  ακριβώς  γίνονται ( όχι  πως  ..τρώγονται  )το  κοκορέτσι  , το σπληνάντερο και  οι..γαρδούμπες  , σας  έχουμε  την  άνευ  διδασκάλου  μέθοδο.., δείτε…

                           *                  *

   Το  ίδιο  βέβαια νταραβέρι , γινόταν και  λίγο  μετά  το Αλωνάκι ,   λίγο  πριν  απ΄τη  Βαθιά , εκεί δεξιά , πάνω  στο  δρόμο , μπροστά  στο  Σφετσαίϊκο ,  υπήρχε μια   μουριά και  ακριβώς από  κάτω  της ένας  φούρνος παλαιοτάτου..τύπου (..πραγματικά  παραδοσιακός ..όχι…μαϊμού ..) όπου  “ έψαινε “ , έτσι  το  λέγαμε  τότε το..” έψηνε “ , τους  ίδιους  μεζέδες ο  μπάμπα  Κώστας  ο  Κόκκινος , ο  Βελούλας , ο πατέρας του Γιώργου  του  Ντάη ,  όπως  τον  λέγαμε , οπότε  γίνονταν  και εκεί…στάσεις και ουρές..μετά στη  Βαθιά ήταν  ο  Σερεντέλος , παραπέρα  ο  Καπποθανάσης  και  τέλος  ο  Γιώργος  ο  Κουτσούμπας , όλοι  τους “ μαστόρια “ στους  μεζέδες ..και  για να  χρησιμοποιήσουμε  και  ένα  τίτλο  κινηματογραφικού έργου : “ ΚΑΙ  ΟΙ  ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ ( ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΗΔΕΣ ) ΗΤΑΝ  ΥΠΕΡΟΧΟΙ “…

   Μιλήσαμε  όμως  για  πολλά  και  ξεχάσαμε  τα..” πέντε Φ “ , πως  ήταν  μέσα , ποιοί  πήγαιναν και έπιναν  τρώγοντας  και  το  μεζεδάκι τους ..

   H ταβέρνα λοιπόν ήταν ένα μέτριο  σε μέγεθος  δωμάτιο  που  είχε και πίσω  ένα στενό  άλλο  χώρο που  ήταν η  κουζίνα . Όπως  μπαίναμε  λοιπόν  απ’ το  δρόμο , γιατί ήταν  πάνω  στο  δρόμο , έβλεπες  αριστερά στο  βάθος , το  παλιό ξύλινο   ψυγείο με  τα  κρέατα , και  δίπλα  του το  κούτσουρο που  κόβουν  τα  κρέατα , τα  τσιγκέλια , τα  μαχαίρια και  όλα  τα  χρειαζούμενα εργαλεία , στο  δεξιό  μέρος  υπήρχε ένα  κενό στον  μεσότοιχο μια πόρτα δηλαδή αλλά  χωρίς..” πόρτα “ ένα  κενό δηλαδή  , για  να  επικοινωνούν  με  την  κουζίνα . που  όπως  είπαμε  ήταν πίσω .

   Στον  υπόλοιπο  χώρο , υπήρχαν  μερικά  παλιά  τραπεζάκια με τις  κλασσικές ψάθινες καρέκλες  με πυκνόπλεχτο “ ραγάζι “..

   Το  μαγαζί , εκτός  απ’ τα  σουβλομεζεδάκια , κοκορέτσι , σπληνάντερο και  κοντοσούβλι , διέθετε  και  μαγειρεμένα , κοκκινιστά , πατσά , γίδα  βραστή κλπ , και  άλλα πικάντικα  μεζεδάκια , για  να  πίνουν  οι..” ταχτικοί “ το κρασί  τους .

   Από  πελατεία , υπήρχε  η  τακτική αλλά  όλοι οι  Λιδορικιώτες άνθρωποι  της  ταβέρνας , έδιναν το  παρών , σε  όλες  τις  ταβέρνες  εκ περιτροπής .  Τακτικός  με  δικό  του..στασίδι   ήταν  ο  μπάρμπα  Μήτσος  Τσιάντας ,  ο ένας  απ’ τους  δυο  “ τσοπάνηδες μαναράδες” , που  μάζευαν κάθε  πρωί τις  οικόσιτες  γίδες , και  τις  απασχολούσαν  μέχρι  αργά  το  απόγευμα , έτσι  ώστε  οι νοικοκυρές  να  είναι ελεύθερες  να  κάνουν  τις  δουλειές  τους .

   Μόλις  σχόλαγε  τη  δουλειά  του  ο  μπάρμπα  Μήτσος , πήγαινε  κατευθείαν  σπίτι  του , πίσω  απ’ την  εκκλησία  την Παναγία , ξεφόρτωνε  τα πουρνάρια  απ’ το γάϊδαρό  του τα  πουρνάρια  που  είχε  κόψει , και  έφευγε..” σφαίρα “ για  τα  5 Φ , όχι  ότι  βιαζόταν  μη  χάσει το..στασίδι του , όχι  βέβαια , οι  θέσεις  αυτές ήταν “ αριθμημένες “ , κάτι σαν  τα  …διαρκείας  στα  γήπεδα , αλλά έτρεχε  γιατί  βιαζόταν να πιάσει…δουλειά …

   Θα πρέπει  εδώ  όμως  να  πούμε , πως τα  5 Φ , αλλά  και  οι  άλλες  ταβέρνες , δούλευαν  και  τα  πρωινά , τα  μεσημέρια  δηλαδή , γιατί  καθημερινά  το  Λιδορίκι εκείνη  την εποχή , πνιγόταν  στον  κόσμο , αφού  έρχονταν  απ’όλα  τα  γύρω  χωριά , της  Δωρίδας  και ήταν  και πάρα  πολλά , 54  αν  δεν  κάνω  λάθος .

   Όλος  αυτός  ο  κόσμος , που ανάλογα  με  την απόσταση  του  χωριού τους , είχαν  ξεκινήσει  νύχτα  για  να  προλάβουν  να  κάνουν  τις  δουλειές  τους , κάποια στιγμή θα  ήθελαν  να  κολατσίσουν , να  πιουν  και  ένα  ποτηράκι , παρέες  παρέες  όπως  έρχονταν , αλλά και  με  άλλους  φίλους  που  αντάμωναν , και  αυτό  γινόταν  σε  όλες  τις  Λιδορικιώτικες  ταβέρνες , αλλά και  στα  εστιατόρια του  Παπαώάννου – Ναϋλον και  Γαρδίκη …

   Όπως  έχουμε  ξαναπεί ,  το  κάθε μαγαζί , παντοπωλείο , στο  Λιδορίκι είχε  και  την  δική  του  πελατεία , μάλιστα για  να κυριολεκτούμε , είχε  τα..” χωριά ¨” του , το  γιατί  βέβαια  δεν  το γνωρίζω , το ίδιο  λοιπόν  σύστημα ,   ακριβώς , ίσχυε  και  για τις  ταβέρνες , κάθε  ταβέρνα είχε μεν  τους  δικούς  της  ταχτικούς μουστερήδες , αλλά έρχονταν και..περαστικοί , από  άλλες  ταβέρνες , ειδικά όταν μάθαιναν πως  άνοιξε κανένα  καινούργιο  βαρέλι ..

   Με  την  ευκαιρία θα  πρέπει  επίσης  να  πούμε πως  όλες  οι  Λιδορικιώτικες ταβέρνες “ έβαζαν “ δικά  τους  κρασιά , με  μούστο  όμως  που  αγόραζαν από  Δεσφινιώτες ή  Διστομίτες κρασάδες , κυρίως  όμως  απ’ τους  “ Σφουντούρηδες “απ’ τη  Δεσφίνα , που  εξακολουθούν  να  τροφοδοτούν  με  μούστο  και  κρασί τους  χωριανούς  μας .  Βέβαια  την  εποχή  εκείνη , είχαμε  αμπέλια  και  οι  Λιδορικιώτες , αλλά όχι  για  τόση  μεγάλη  παραγωγή , απ’ τη  λίμνη  όμως  και  μετά , τα  αμπέλια  μας  είναι  στον..” και  τπάτο “ της  λίμνης .

    Οι Κορακαίοι κατάγονταν  απ’ τον  Κόκκινο , το  Λούτσοβο όπως  παλιά  το λέγανε το  χωριό , οπότε  όλοι  απ’ το Λούτσοβο και τα  γύρω χωριά , ήταν  πελάτες  τους , όπως  και το  Σερεντέλο , που ήταν  απ’ τη  Μάκρυση , Μακρινή ..

  Πρώτος  όμως  και  καλύτερος  πελάτης  ήταν  ο  μπάρμπα  Μήτσος ο  Τσιάντας , που  μάζευε  κάθε  πρωί  τις  γίδες του  χωριού  και  τις  απασχολούσε , μέχρι  αργά  το  απόγευμα , ήταν  ψηλός , με  σγουρά κατάμαυρα  μαλλιά , που  μερικές  μπούκλες  τις  έριχνε μπροστά  στο  μέτωπο , και όταν  φορούσε  την  τραγιάσκα του κρέμονταν  απέξω..

   Είχε δυο  κομμάτια καταγάλανου  ουρανού  για..μάτια , και  το  υπόλοιπο  μέρος  των  ματιών  του ήταν κατακόκκινο , λες  και  είχε  κλάψει  ώρες ..είχε ασταθές  βάδισμα , και  όταν  περπατούσε έγερνε  λίγο προς  τα  εμπρός και  φυσικά φόραγε  τα  κλασσικά για  την εποχή  “ ντρίλινα “ ρούχα και “ λαστιχοπέδιλα “ , φτιαγμένα  από  “ βακέτα “ , ένα  σκληρό  και  χοντρό  δέρμα και για  σόλα  είχαν  κομμάτι  από λάστιχο  αυτοκινήτων , ρόδα  δηλαδή , αθάνατο  , αλλά και..ασήκωτο πράμα…δείτε..

DSCN4318

   Απαραίτητο  δε “ αξεσουάρ “ του  ήταν το  “ καλάμι “ του , μην  πάει  βέβαια το  μυαλό  σας  αλλού  , όχι ,  δεν  είχε  καβαλήσει  το  καλάμι  ο  μπάρμπα Μήτσος , Θεός  φυλάξει , απλά το  καλάμι  ήταν  το.. “ όργανό  του “, η  φλογέρα του . Το  είχε  πάντα μαζί  του κι΄όπου  βρισκόταν  και  στεκόταν , έκανε  και  ένα μουσικό…διαλειμματάκι , τι  έπαιζε ; δεν  μπόρεσα  ποτέ  να  καταλάβω , αν  και  τον  είχα  ακούσει  πολλές  φορές και  στα 5 Φ , αλλά  και  στην ταβέρνα  του  μπάρμπα  Γιώργου  του  Κουτσούμπα , πάντως  όλοι  λέγανε  πως  έπαιζε  : “ Τον..Άϊ Λια της  Μπέαινας “ και  για  να  καταλαβαινόμαστε καλύτερα “ Τον  ‘Αϊ Λια  τ’ς Μπέϊνας “ , στην  γνήσια  Λιδορικιωτο..ρουμελιώτικη  διάλεκτο , όπως  το  λέγαμε  εμείς  δηλαδή , εκείνες  τις  εποχές , και  το  οποίο σήμαινε πως  ούτε  κι’ αυτός ήξερε  τι  έπαιζε ,  αυτό  το  λέγαμε  όταν  θέλαμε  να  πούμε  πως  ένας δεν  ξέρει  τι  παίζει , τι  τραγουδάει  ή  τι κάνει , τον  εκτός..” θέματος “ γενικά ..

    Ο αείμνηστος  μπάρμπα  Μήτσος  , εκτός  απ΄τη  φλογέρα  του δεν  αποχωριζόταν και τον γάιδαρό  του , μάλιστα  ήταν  αχώριστοι , που  λένε , κάθε  πρωί  που  μάζευε  τις  γίδες  , από κοντά ερχόταν  κι’ ο  γάιδαρος και  τις  ώρες που  έβοσκαν  οι γίδες  , ο  μπάρμπα  Μήτσος  έκοβε  πουρνάρια ή  και  κάνα  ξύλο , αν  εύρισκε , τα  πόστιαζε  κάπου και  το  απόγευμα τα  φόρτωνε  στο  γάιδαρο και  τα  πήγαινε  στο  χωριό .

   Όπως  είπαμε , ο  Τσιαντομήτρος , σχεδόν  πάντα ήταν σκυθρωπός , μελαγχολικός και  γενικά  στεναχωρημένος , τουλάχιστον  έτσι  έδειχνε , κάποια  περίοδο  όμως΄είχε  τα  κακά  του  χάλια  για καιρό , το  γιατί  θα  το  καταλάβετε διαβάζοντας  το παρακάτω  κείμενο που  αναδημοσιεύουμε λόγω της ..περίστασης …

O MΠΑΡΜΠΑ ΜΗΤΣΟΣ , Ο ..ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ…ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ !!

  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ  ΙΣΤΟΡΙΕΣ..

IMG

Παλιά  αξέχαστη  Λιδορικιώτικη  ζωή ..Μια όμορφη Λιδορικιώτικη γυναικοπαρέα  έχει “ στρώσει “ τραπέζι “ στο  πανηγύρι του  Άϊ Νικόλα στα  Καλτεζιά , από  αριστερά , …Καράντζαλου , Μαρία  Πέτρου ,Ελένη Τμβάκη , Ελένη  Λατσούδη , Μαρία Ταμβάκη , Γιαννούλα Γ. Πέτρου με  την  κόρη  της  Μαρία και  η  Αλεξάνδρα Ταμβάκη .

                            *                                *

   Την παλιά ..ονειρεμένη και νοσταλγική Λιδορικιώτικη εποχή , με τα..δέκα ραφτάδικα και τις “ δέκα  τρεις “..ταβέρνες , εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 , που θα πρέπει να ήταν  απ’ τις καλύτερες μεταπολεμικές , τουλάχιστον , περιόδους του χωριού μας , το Λιδορίκι αγαπημένοι μας φίλοι , είχε δυο “ τσοπάνηδες “ η..” μαναράδες “ , όπως τους λέγαμε , και φυσικά δεν εννοούμε τους …επαγγελματίες τσοπάνηδες , που είχαν κοπάδια από ζωντανά , πρόβατα και γίδια , όοοχι , αυτοί οι τσοπάνηδες φύλαγαν , η μάλλον..απασχολούσαν , όλη τη μέρα τις οικόσιτες γίδες , κατσίκες..πρωτευουσιάνικα , έτσι ώστε ν΄απελευθερώνονται οι νοικοκυράδες , για να μπορούν να πηγαίνιυν στα χωράφια , στα..πρόβατα και να κάνουν και τις σπιτικές δουλειές , οι τσοπάνηδες λοιπόν ήταν κάτι σαν τις..baby ..sitters , έκαναν δηλαδή goat..sitting , όπως λέμε..μπέϊμπι..σίτινγκ …προχωρημένα πράγματα δηλαδής…

   Μεταπολεμικά λοιπόν , τσοπάνηδες στο χωριό μας ήταν , ο Αποστόλης Κωστοπαναγιώτου και ο Μήτσος Τσιάντας , Λιδορικιώτες κι’ οι δυό , που έκαναν την ίδια ακριβώς δουλειά , αλλά ήταν τελείως..διαφορετικοί άνθρωποι , ο μπάρμπα Αποστόλης λιγόσωμος , λιγομίλητος , καλοσυνάτος αλλά ..άγνωστος στην..αγορά , δουλειά –σπίτι , σπίτι..δουλειά , πολύτεκνος , είχε πέντε παιδιά , η μάλλον είχε τρία παιδιά και δυο..κορίτσια , ακριβώς..αντίθετος , ήταν ο μπάρμπα Μήτσος , ψηλός , με μαύρα σγουρά μαλλιά , πολύτεκνος κι’ αυτός , είχε ένα γιό και τρεις , αν δεν κάνω λάθος θυγατέρες , αυτό και το..επάγγελμα , ήταν τα κοινά ..στοιχεία τους , γιατί ο μπάρμπα Μήτσος , ήταν άνθρωπος της..αγοράς , και κυρίως της ταβερνούλας , και δόξα τω..Θεώ , το χωριό μας είχε τότε..μπόλικες …

   Οι αξέχαστοι λοιπόν φίλοι μας , κάθε πρωί , περνούσαν απ’ τα σπίτια , και ..βαρώντας τις..καραμούζες τους , μάζευαν τις γίδες και τις πήγαιναν για βόσκημα , σε κοντινές περιοχές , έξω απ’ το χωριό , όπου δηλαδή επιτρεπόταν , προσέχοντάς τες , μη μπουν σε χωράφια σπαρμένα και κάνουν ζημιές , απασχολούσαν , δηλαδή, …παραγωγικά τα ζωντανά , όλη μέρα , κι’ αργά τ’ απόγευμα , τις έφερναν πίσω , ακολουθώντας την ακριβώς…αντίστροφη..πορεία..

  Από κει και..πέρα , χωρίζονταν οι δρόμοι των φίλων μας , ο μπάρμπα Αποστόλης , μόλις τελείωνε τη…βάρδια του , μαζευόταν στο σπίτι , ενώ αντίθετα ο μπάρμπα Μήτσος , τότε ..άρχιζε τις..δραστηριότητές του , πως ; Είναι πολύ-πολύ..απλό..

   Αφού παρέδινε τις..γίδες , πήγαινε στο σπίτι το γάιδαρό του , που ήταν η πιστή..καθημερινή του συντροφιά , και κάθε απόγευμα τον φόρτωνε με πουρνάρια η ξύλα , που μάζευε , την ώρα της βοσκής , και αφού ..απελευθερωνόταν , κατέβαινε στην..αγορά..

   Ξεκίναγε , συνήθως , απ’ την ταβέρνα του Πέτρου του Κοράκη , που ήταν στο ισόγειο του Ανεσταίϊκου , απέναντι απ’ την , τότε , αστυνομία και το Κασιδαίικο  , βέβαια όποιος και να πέρναγε εκείνη την ώρα έξω απ’ την Κορακαίϊκη ταβέρνα , δύσκολα θα ..κρατιόταν και δεν θα ‘μπαινε μέσα , γιατί ; Μα γιατί οι..μοσχοβολιές , απ’ τους μαγειρευτούς μεζέδες , που έρχονταν από μέσα , απ’ την κουζίνα , ανακατωμένες με την..ευωδιά των κοκορετσιών και των..σπληνάντερων , που σιγοψήνονταν στην ψησταριά , που ήταν απόξω , στο πεζοδρόμιο , του..σπαγαν τις μύτες , ..φράγμα..αδιαπέραστον…

  Καθημερινά , οι Λιδορικιώτικες ταβέρνες είχαν τις..τακτικές , αλλά και τις..εκτακτες  οινο..συνεδριάσεις , στις οποίες παρευρίσκονταν , τακτικά και..μόνιμα μέλη , αλλά και..έκτακτα η..αντεπιστέλλοντα , από ..άλλες δηλαδή γαβέρνες του χωριού , ο μπάρμπα Μήτσος βέβαια , ήταν τακτικό μέλος στου Κοράκη και του Κουτσούμπα , και ..έκτακτο η..αντεπιστέλλων σ’ όλες τις..άλλες..

   Στου Κοράκη , “ ΟΙΝΟΚΡΕΩΠΩΛΕΙΟΝ “ τα ..πέντε Φ , είχε ..μόνιμα δικό του..στασίδι , όπως έμπαινες μέσα , αριστερά απέναντι , πλάϊ στο άνοιγμα – πόρτα , που έμπαινες στην κουζίνα , δίπλα στο ψυγείο των κρεάτων , εκεί λοιπόν΄..’αραζε , συνήθως μονάχος , έπινε το..κατοσταράκι του , και έπαιζε..παραπονιάρικους σκοπούς , απροσδιόριστους βεβαίως..βεβαίως , με τη..φλογέρα του , το…” καλάμι “ , όπως το ‘λεγε..

   Μια από τα..ίδια , γινόταν και στην ..Κουτσουμπαίικη ταβέρνα , και εκεί , καθόταν πάλι αριστερά , όπως έμπαινες , στο βάθος , μπροστά απ΄το ψυγείο-βιτρίνα που είχε ο μπάρμπα Γιώργος , ο ταβερνιάρης..και όπως είπαμε , και ..εδώ , συνήθως..μόνος ..αλλά το..καλάμι ..καλάμι , δεν απόλειπε ποτέ , ποτέ των..ποτών..και όταν η Κορακαίϊκη  κρασοκατάνυξη τέλειωνε νωρίς , τράβαγε κατά το..Κουτσουμπαίικο  , και…αντιστρόφως , το ‘χε…δίπορτο , για να μην πούμε..πολύ..πορτο , αφού οι ταβέρνες ήταν..δέκα  τρεις….

   Κάποιο βράδυ  λοιπόν , έτυχε στου Κουτσούμπα να ..συνεδριάζει και η δική μας παρέα , οι δυο κτηνίατροι που υπηρετούσαν , τότε , στο Λιδορίκι , ο αξέχαστος Λουκάς Αναγνώστου , γνωστός μας και από άλλες ..Λιδορικιώτικες ιστορίες , και ο Νίκος Τάσσιος , ο Λουκάς ήταν ο..απερχόμενος , υποτίθεται , γιατί προσπαθούσε να πάει προς..Λαμία , και ο Νίκος ο..ερχόμενος , ο νέος , κοινό τους στοιχείο , εκτός της..ιδιότητας , ήταν το ότι ήταν  κι’ οι δυό..Ιταλοτραφείς , είχαν σπουδάσει στην Ιταλία , και την παρέα συμπλήρωνε η..ταπεινότης μου ..

   Εκεί λοιπόν , που καλοπερνάγαμε , γιατί είναι αλήθεια πως ο μπάρμπα Κουτσούμπας έφκιαχνε μεζέδες..μούρλια , άλλο πράμα , ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο μπάρμπα Μήτσος αλλά σε..άθλια κατάσταση , και φυσικά όχι απ’ το..πιοτό , όοοχι , τέτοια προβλήματα δεν τα ‘χε , όχι ήταν σε κακό ..χάλι , τα μάτια του βουρκωμένα και..κατακόκκινα , αν και πάντα ‘ετσι ήταν , και κυριολεκτικά ..σερνόταν , όλοι πιστέψαμε στην αρχή , πως ο μπάρμπα Μήτσος , έτσι όπως τον βλέπαμε..λιώμα , είχε..ξεφύγει ..τελείως , γιατί , κακά τα ψέματα , τον είχαμε πολλές φορές σε..έκρυθμες ..καταστάσεις , αλλά έτσι..ποτέ..

   Και ενώ περιμέναμε όλοι , να..τραβήξει για το..στασίδι του , για το..συνηθισμένο του..στέκι , λαθέψαμε , όοχι , ήρθε κατ’ ευθείαν στο τραπέζι μας , και κυριολεκτικά ..σωριάστηκε σε μια καρέκλα ..

   Τα ..χάσαμε , κι’οταν μάλιστα άρχισε να μας μιλάει..μείναμε , απευθύνθηκε  στους..γιατρούς , με απελπισμένο , παρακλητικό ύφος , δακρυσμένος , χάλια , κάρφωσε τα κοκκινισμένα του μάτια στο Λουκά , ψιθυρίζοντας : …Ο..γάϊδαρός μ’ γιατρέ , ο..γάϊδαρός μ’…

   Τι έπαθε ο γάΪδαρός σου , μπάρμπα Μήτσο ; Τον ρωτήσαμε όλοι μαζί , τι έγινε ; Τι έπαθε ;

   Tουν ..χάνου ορέ παιδιά , τουν..χάνου…

   Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους , οι..γιατροί , και ο Λουκάς , σαν..μεγαλύτερος , ξαναρώτησε : Tι έγινε , μπάρμπα Μήτσο ; Τι έπαθε ο γάϊδαρος ;

   Ki’ o μπάρμπα Μήτσος , μισοκλαίγοντας , άρχισε να λέει , τουν..χάνου , τουν..χάνου , δε μπουρεί να ..καταπιεί , έχ’ στου λιμό..ένα..γουρμπούλ’…κι ..κουντανασαίν΄…

   Στα πολλά..στα ..λίγα , εξήγησε , με τα χίλια ζόρια , στους γιατρούς , πως ό γάϊδαρος , έβγαλε ξαφνικά στο λαιμό του ένα ..γουρμπούλι , ένα..όγκο δηλαδή και δεν μπορεί να..καταπιεί..

   Τον ρώτησαν πόσες μέρες το έχει , και τους απάντησε , πως μέχρι το μεσημέρι , ήταν καλά , και πως τ’ απόγευμα ..φύτρωσε το..γουρμπούλι , βέβαια ο Λουκάς με το Νίκο κοιτάχτηκαν περίεργα , κι’ ο Λουκάς , βιάστηκε να ..γνωματεύσει , όγκος , λέει , όγκος στο λαιμό , αλλά μη στενοχωριέσαι μπάρμπα Μήτσο , πρωί-πρωί , φέρτον στο κτηνιατρείο να τον..χειρουργήσουμε ..

   Ο Νίκος , τότε , είπε πως δεν είναι δυνατό μέσα σε λίγες ώρες να..φύτρωσε όγκος στο λαιμό , και πως κάτι άλλο συμβαίνει , ο Λουκάς επέμενε , για ..χειρουργείο , και σαν ..παλιότερος , αλλά και..προϊστάμενος , επικράτησε η ..άποψή του , καθησύχασαν όσο μπορούσαν τον μπάρμπα Μήτσο , που ήταν..απαρηγόρητος , κι’ ο καημένος , έφυγε σέρνοντας τα πόδια του , ενώ ΄για την άλλη μέρα , πρωί-πρωί , είχε ορισθεί το…χειρουργείο..

   Φεύγοντας ο μπάρμπα Μήτσος , άρχισε η..ιατρική σύσκεψη , παρόντος και εμού , έλεγε ο Λουκάς , έλεγε ο..Νίκος , χωρίς φυσικά κανένας τους να έχει δει τον…ασθενή , τελικά αποφασίσθηκε να γίνει η επέμβαση το πρωί…

   Σε όσα μέχρι στιγμής σας περιέγραψα , ήμουν ..αυτόπτης ..μάρτυρας , και πολύ θα ‘θελα να παρευρεθώ και στο..χειρουργείο , αλλά βλέπεις , είχα και δουλειά την άλλη μέρα , βέβαια με έτρωγε η..ανυπομονησία , για το τι θα γινόταν την άλλη μέρα , γι’ αυτό φεύγοντας απ’ την ταβέρνα για τα σπίτια μας , παρακάλεσα και τους δυο ..χειρουργούς , να με ενημερώσουν αμέσως , την άλλη μέρα , για το τι έγινε…

   Πράγματι , κάποια στιγμή , εμφανίσθηκε ο Νίκος στην Τράπεζα , και μου εξήγησε το τι ακριβώς έγινε , καταστεναχωρημένος φυσικά , αφού , όπως μου εξήγησε , ο καημένος ο γαϊδαράκος δεν..άντεξε , και..ψόφησε..αυτό όμως που συγκλόνισε , και τους γιατρούς , αλλά και μένα , όταν μου το είπε ο Νίκος , είναι το πως αντέδρασε ο μπάρμπα Μήτσος , όταν είδε το γάϊδαρό του να…ψυχομαχάει , να…φεύγει..

   Κωμικο..τραγική η εικόνα , όπως μου την περιέγραψε , ο γάϊδαρος , μετά την επέμβαση , δεν άντεξε , όπως ήταν και..γεράκος , και άρχισε να ..ψυχομαχάει , κι’ ο μπάρμπα Μήτσος ..εκεί , από πάνω κλαίγοντας να ..λέει , και τι δεν του έλεγε , λες και ήταν ..άνθρωπος , κι’ αφού πια..ξεψύχησε , όπως ήταν παράμερα , ξέσπασε στο κλάμα και με παράπονο , λες και προσπαθούσε να δικαιολογηθεί , έλεγε στον πεθαμένο..γάΙδαρό του : …Tι να σου κάνω ; Ότι μπορούσα να κάνω το ‘κανα , τι παραπάνω να ‘κανα , δυο..γιατρούς σου ‘χα…και το κλάμα..ποτάμι..

   Εκείνο όμως που σόκαρε τους ..γιατρούς , και κυρίως το Νίκο , που είχε..αντιρρήσεις , για την επέμβαση , ήταν όταν αποκαλύφθηκε , πως ο ..κακο..ήθης όγκος , δεν ήταν παρά ένα μικρό σφουγγαρένιο μπαλάκι , από αυτά τα..σπογγώδη , που χοροπηδούσαν όταν τα πετάγαμε κάτω , και που , προφανώς , ο καημένος ο γαϊδαράκος , το ..έφαγε , όταν χαζοβοσκούσε στα σκουπίδια , και του στάθηκε στο λαιμό…

   Έτσι ..έφυγε ο φιλαράκος του μπάρμπα Μήτσου , ο πιστός του καθημερινός..σύντροφος , κι’ ο καημένος ο μπάρμπα Μήτσος ..κουρέλι , απαρηγόρητος , πέρναγε κάθε πρωί ..σέρνοντας τα ..πόδια του , να πάει για το..μεροκάματο….μόνος  πια …

        Καλό σας..μεσημέρι , να  είστε  όλοι  καλά …Κ.Κ.-

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ……





No comments: