Το παλιό αυτό θλιβερό “ ενθύμιο “ απ’ τα πέτρινα χρόνια της Πατρίδας μας στέκει στην κορφή του Ψαλά , χαλώντας την Ψαλιώτικη ομορφιά και “ ψυχοπλακώνει “έτσι ερείπιο όπως είναι , τις Λιδορικιώτικες ψυχές ..Δεν γνωρίζουμε τίνος είναι το χωράφι , αυτό όμως που γνωρίζουμε , είναι πως κάτι πρέπει να γίνει , αν ο Δήμος θέλει να το περιποιηθεί και να μείνει σαν ενθύμιο του χωριού μας , έχει καλώς , αλλιώς θα πρέπει να φύγει απ’ το χώρο αυτό ..
Η φωτογραφία είναι βγαλμένη τον Ιούλιο 2015
Καλημέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου ..
Καλημέρα στους φίλους του χωριού μας και της εφημερίδας μας
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΆ …ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ..
ΤΡΙΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 28 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 06:23
Δύση Ήλιου: 20:39
Σελήνη 12 ημερών
΄Το θερμόμετρο έδειχνε στις 12 ακριβώς 31.5 βαθμούς ..
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1822
Η καταστροφή της στρατιάς του Δράμαληολοκληρώνεται στο Αγιονόρι Αργολίδας από τους άνδρες του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, του Δημήτριου Υψηλάντη, του Παπαφλέσσα και τουΝικηταρά.
1914
Η Αυστροουγγαρία κηρύσσει τον πόλεμο στη Σερβία. Αρχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
1920
Ο σουλτάνος Μεχμέτ ο 6ος υπογράφει τη Συνθήκη των Σεβρών, που βάζει την οριστική «ταφόπλακα» στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Ελλάδα κερδίζει εδάφη και γίνεται «η χώρα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», σύμφωνα με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. (10 Αυγούστου με το νέο ημερολόγιο)
1941
Στη ρηματική ανακοίνωση του πληρεξουσίου του Γ' Ράιχ στην Ελλάδα προς την κυβέρνηση των Αθηνών αναφέρονται, μεταξύ άλλων, και τα παρακάτω: «Η Τράπεζα της Ελλάδος δέον όπως ρυθμίζει κατά τοιούτον τρόπον την επάρκειαν του χαρτονομίσματος εις δραχμάς, ώστε να εξασφαλίζει μηνιαίως διά τας ανάγκας του γερμανικού στρατού ποσόν μέχρις 25 εκατομμυρίων μάρκων».
1980
H 22χρονη φοιτήτρια Σωτηρία Βασιλακοπούλου, μέλος της ΚΝΕ, χάνει τη ζωή της μπροστά από την πύλη του εργοστασίου της ΕΤΜΑ στο Βοτανικό, καθώς παρασύρεται από φορτηγό της επιχείρησης, κατά τη διάρκεια κομματικής εκδήλωσης του ΚΚΕ.
2003
Η Κύπρος υπογράφει τη συνθήκη προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1836
Εμμανουήλ Ροΐδης, λόγιος και συγγραφέας. («Πάπισσα Ιωάννα») (Θαν. 7/1/1904)
1954
Ούγο Τσάβες, αμφιλεγόμενος πολιτικός ηγέτης, που κυβέρνησε τη Βενεζουέλα από το 1998 έως το 2013.(Θαν. 5/3/2013)
1974
Αλέξης Τσίπρας, έλληνας πολιτικός, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1741
Αντόνιο Βιβάλντι, βενετσιάνος συνθέτης. (Γεν. 4/3/1678)
1750
Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, γερμανός συνθέτης. (Γεν. 21/3/1685)
1794
Μαξιμιλιέν Ρομπεσπιέρ (Ροβεσπιέρος), δικηγόρος, από τις ηγετικές προσωπικότητες της γαλλικής επανάστασης και ηγέτης της περιόδου της τρομοκρατίας. (Γεν. 6/5/1758)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2807#ixzz3hAw0uahs
Αλέξης Τσίπρας
118
Έλληνας πολιτικός της Αριστεράς· πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 26 Ιανουαρίου 2015. Είναι ο δεύτερος νεώτερος πρωθυπουργός στην ιστορία του ελληνικού κράτους (ο νεώτερος πρωθυπουργός παραμένει ο Επαμεινώνδας Δεληγεώργης) και ο πρώτος που γεννήθηκε μετά τη Μεταπολίτευση.
Ο Αλέξιος Τσίπρας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Ιουλίου 1974. Είναι το μικρότερο από τα τρία παιδιά του επιχειρηματία Παύλου Τσίπρα με καταγωγή από το Αθαμάνιο Άρτας και της Αρίστης Τσίπρα, με καταγωγή από την Ελευθερούπολη Καβάλας.
Στα μαθητικά του χρόνια οργανώθηκε στην ΚΝΕ, όπου γνώρισε τη μελλοντική του σύντροφο, Περιστέρα Μπαζιάνα. Ως μαθητής του Πολυκλαδικού Λυκείου Αμπελοκήπων συμμετείχε ενεργά στο μαθητικό κίνημα την περίοδο των καταλήψεων του σχολικού έτους 1990- 1991, που σηματοδοτήθηκαν από τηδολοφονία του καθηγητή Τεμπονέρα στην Πάτρα. Οι μαθητές εκείνης της εποχής αντιδρούσαν στην εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο το 1992, γράφτηκε κατόπιν πανελληνίων εξετάσεων στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ). Μετά το πέρας των σπουδών του πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην πολεοδομία και τη χωροταξία. Ο τίτλος τής διπλωματικής εργασίας του ήταν: «Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης και η έντασή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα. Εστίαση στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος». Στη συνέχεια εργάστηκε ως πολιτικό μηχανικός στον κατασκευαστικό κλάδο.
Το 1999 εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο, όταν εκλέχθηκε Γραμματέας της Νεολαίας του Συνασπισμού, θέση που διατήρησε μέχρι το 3ο Συνέδριο της Οργάνωσης τον Μάρτιο του 2003. Στο 4ο Συνέδριο του ΣΥΝ (Δεκέμβριος 2004) εκλέχθηκε στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή και ακολούθως στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος, όπου ανέλαβε την ευθύνη για θέματα Παιδείας και Νεολαίας.
Τον Οκτώβριο του 2006 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με το συνδυασμό «Ανοιχτή Πόλη», που υποστηρίχθηκε από τον Συνασπισμό. Τα πήγε πολύ καλά για τα μέτρα του κόμματός του εκείνη την περίοδο, καθώς όχι μόνο συγκέντρωσε το 10,51% των ψήφων, αλλά ξεπέρασε και τον υποψήφιο του ΚΚΕ, Σπύρο Χαλβατζή, στην ιδιότυπη κόντρα των δύο κομμάτων της κομουνιστικής Αριστεράς που κρατούσε σχεδόν από την αρχή της Μεταπολίτευσης.
Η επίδοσή του αυτή του άνοιξε το δρόμο για την ηγεσία του Συνασπισμού, όταν ο μέντοράς του Αλέκος Αλαβάνος υπέβαλε την παραίτησή του. Στις 10 Φεβρουαρίου 2008 ο Αλέξης Τσίπρας εξελέγη πρόεδρος του κόμματος από το 5ο τακτικό Συνέδριο του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας και σε ηλικία 34 ετών έγινε ο νεώτερος αρχηγός κόμματος στα ελληνικά κοινοβουλευτικά χρονικά.
Η πρώτη του δοκιμασία ως αρχηγός κόμματος έγινε στις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές του 2009, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε ποσοστά κάτω του 5%, αν και δημοσκοπικά εμφανιζόταν ακόμα και με διψήφια ποσοστά. Ο Τσίπρας αμφισβητήθηκε και μερικούς μήνες αργότερα η ομάδα Κουβέλη αποχώρησε για να σχηματίσει τη ΔΗΜΑΡ. Κράτησε, όμως, γερά τα ηνία του ΣΥΡΙΖΑ και τον οδήγησε τον Ιούνιο του 2012, μετά τις διπλές εκλογές, στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βοηθούσης και της οικονομικής κρίσης που απαξίωσε τον δικομματισμό ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ.
Τον Ιούλιο του 2013 εξελέξη πρόεδρος του ενιαίου, πλέον, ΣΥΡΙΖΑ και τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου προτάθηκε από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (GUE/NGL) ως υποψήφιος Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν). Στις Ευρωεκλογές της 25 Μαΐου 2014 συγκέντρωσε το 6,92% των ψήφων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτευσε στην Ελλάδα.
Μετά την επικράτηση του κόμματός του στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, ανέλαβε την επομένη την πρωθυπουργία της Ελλάδας, επικεφαλής κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Στην προσωπική του ζωή, ο Αλέξης Τσίπρας συζεί με την Περιστέρα (Μπέτυ) Μπαζιάνα, με την οποία έχει υπογράψει σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει δύο γιους: τον Φοίβο-Παύλο (γ. 2010) και τον Ορφέα-Ερνέστο (γ. 2012). Η κυρία Μπαζιάνα (γ. 1974) είναι μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών και εργάζεται στο ΕΜΠ.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ως άθεος, όπως έχει δηλώσει, είναι ο πρώτος έλληνας πρωθυπουργός που έδωσε πολιτικό όρκο, κατά την ανάληψη των καθηκόντων του. Είναι οπαδός του Παναθηναϊκού και πολλές φορές έχει θεαθεί να παρακολουθεί αγώνες της αγαπημένης του ομάδας στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1410#ixzz3hAwkpgK8
Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος
936
Η μεγαλύτερη και πιο πολύνεκρη πολεμική αναμέτρηση που γνώρισε ο κόσμος μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Ξεκίνησε στις 28 Ιουλίου 1914, όταν η Αυστροουγγαρία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Σερβίας και τελείωσε με την ταπεινωτική ήττα της Γερμανίας και των συμμάχων της στις 11 Νοεμβρίου 1918. Ονομάστηκε Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ή Μεγάλος Πόλεμος, επειδή εξαπλώθηκε πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης και αναμίχθηκαν σ’ αυτόν όλες οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής.
Τα αίτια, που οδήγησαν στην έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου θα πρέπει να αναζητηθούν στις οικονομικές συνθήκες της εποχής και στις επεκτατικές βλέψεις των διαφόρων κρατών, που αύξησαν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Ειδικότερα, η οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας, που προήλθε από τη ραγδαία εκβιομηχάνισή της, οδήγησε στην όξυνση του ανταγωνισμού της με την Αγγλία για την κυριαρχία στις μεγάλες αγορές του κόσμου. Ταυτόχρονα, η γαλλική πολιτική της «ρεβάνς», δηλαδή η επιθυμία της Γαλλίας να αποκαταστήσει το γόητρό της και να ανακτήσει την Αλσατία και τη Λορένη (που είχε χάσει στο Γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870 - 1871), είχε δημιουργήσει ένταση στις σχέσεις της με τη Γερμανία.
Την ίδια εποχή, η Αυστροουγγαρία βρισκόταν σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία σχετικά με την κυριαρχία στα Βαλκάνια. Τα νέα εθνικά βαλκανικά κράτη, που είχαν δημιουργηθεί μετά την παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κρατούσαν ευνοϊκή στάση απέναντι στις διεκδικήσεις των εθνικών μειονοτήτων της Αυστροουγγαρίας και απειλούσαν την ενότητά της. Έτσι, η Αυστροουγγαρία επιθυμούσε να διατηρηθεί το στάτους - κβο των Βαλκανίων. Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, επιθυμούσε να βρει διέξοδο στη Μεσόγειο, υποστήριζε την κίνηση του πανσλαβισμού και θεωρούσε τον εαυτό της φυσικό προστάτη των ορθόδοξων λαών των Βαλκανίων, πράγματα που έβρισκαν αντίθετες τη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία.
Τη σπίθα του πολέμου άναψε η δολοφονία του διαδόχου του θρόνου της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκου Φερδινάνδου και της συζύγου του Σοφίας από τον νεαρό σερβοβόσνιο εθνικιστή Γκαβρίλο Πρίντσιπ στο Σαράγεβο της Βοσνίας στις 28 Ιουνίου 1914. Για τη δολοφονία οι Αυστριακοί θεώρησαν υπεύθυνη την κυβέρνηση της Σερβίας και της κήρυξαν τον πόλεμο στις 28 Ιουλίου 1914.
Την 1η Αυγούστου η Γερμανία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ρωσίας και δύο ημέρες αργότερα κατά της Γαλλίας. Στις 4 Αυγούστου η Αγγλία και στις 23 Αυγούστου η Ιαπωνία κηρύσσουν με τη σειρά τους τον πόλεμο κατά της Γερμανίας, όταν αυτή εισβάλει στο Βέλγιο (4 Αυγούστου).
Με το μέρος της Γερμανίας και της Αυστρίας τάχθηκαν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η Βουλγαρία, που αποτέλεσαν τις λεγόμενες «Κεντρικές Δυνάμεις». Από την άλλη πλευρά, με τους Αγγλογάλλους και τους Ρώσους συντάχθηκαν η Σερβία, το Μαυροβούνιο, το Βέλγιο, η Ιαπωνία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία, η Ελλάδα (από το 1916 η «κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης» και από το 1917 το ενωμένο ελληνικό κράτος), η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες (από το 1917). Όλες μαζί οι δυνάμεις αυτές συγκρότησαν τον συνασπισμό, γνωστό ως «Αντάντ» (Entente=Συνεννόηση στα γαλλικά).
Στην αρχή του πολέμου, οι πιο μεγάλες μάχες έγιναν στη Γαλλία και το Βέλγιο («Δυτικό Μέτωπο»). Οι Γερμανοί κυρίευσαν μεγάλο τμήμα των χωρών αυτών και απείλησαν το Παρίσι. Οι Γάλλοι κατόρθωσαν να οργανώσουν την άμυνά τους σ’ ένα μέτωπο 750 χλμ. από τη Βόρεια Θάλασσα ως το βορειοδυτικό άκρο της Ελβετίας, όπου έγινε ένας φοβερός πόλεμος χαρακωμάτων, που κράτησε έως το 1918.
Την περίοδο που οι Γερμανοί πολιορκούσαν το Παρίσι, τους επιτέθηκαν οι Ρώσοι και κυρίευσαν σημαντικά εδάφη της Ανατολικής Πρωσίας («Ανατολικό Μέτωπο»). Ο αρχιστράτηγος του γερμανικού στρατού φον Μόλτκε διόρισε διοικητή του στρατού της Ανατολικής Πρωσίας τον γηραιό στρατηγό Χίντεμπουργκ, ο οποίος κατόρθωσε να απωθήσει τους Ρώσους, νικώντας τους στις μάχες του Τάνεμπεργκ (26-31 Αυγούστου 1914) και των Μαζουριανών Λιμνών (9-14 Σεπτεμβρίου).
Οι Ρώσοι με νέες δυνάμεις οργάνωσαν την άμυνα τους στη γραμμή από την Ανατολική Πρωσία ως τα Καρπάθια (900 χλμ.) και ο πόλεμος αυτός έγινε αγώνας χαρακωμάτων. Τον Μάιο του 1915 οι Ρώσοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, αφού έχασαν πολύ στρατό.
Τον Οκτώβριο του 1915, η «Αντάντ» κήρυξε τον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προσπαθώντας να βοηθήσει τους Ρώσους. Ο συμμαχικός στόλος με βάση τη Λήμνο επιχείρησε να περάσει τα στενά των Δαρδανελλίων, αλλά δεν το κατόρθωσε, γιατί οι Τούρκοι τους απώθησαν. Απόπειρα να εισχωρήσουν από την ξηρά με απόβαση στη χερσόνησο της Καλλίπολης, επίσης, απέτυχε. Οι Σύμμαχοι αναζητούσαν βάση για το στόλο και το στρατό τους στο Αιγαίο και χωρίς την άδεια της Ελλάδας, που τηρούσε ουδετερότητα, αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη (2 Οκτωβρίου 1915). Οι Γερμανοί και οι Βούλγαροι κατέλαβαν τη Σερβία κι έτσι δημιουργήθηκε το «Βαλκανικό Μέτωπο».
Η παρουσία των συμμαχικών στρατευμάτων της «Αντάντ» στη Θεσσαλονίκη προκάλεσε αναστάτωση στην Ελλάδα, γιατί άλλα κόμματα είχαν φιλικές διαθέσεις προς τους συμμάχους και άλλα ήταν αντίθετα. Όταν οι Βούλγαροι κατέλαβαν τη Σερβία, ο ελληνικός στρατός δεν έσπευσε να βοηθήσει τους παλιούς του συμμάχους Σέρβους. Αυτό εξερέθισε τους Συμμάχους, που έριξαν την ευθύνη στο φιλογερμανό βασιλιά Κωνσταντίνο. Την άνοιξη του 1916 οι Βούλγαροι κατέλαβαν την Ανατολική Μακεδονία κι έκαναν φοβερές σφαγές σε βάρος των Ελλήνων.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος τότε έκαμε το χωριστικό κίνημα (κίνημα «Εθνικής Αμύνης»). Πήγε στη Θεσσαλονίκη και σχημάτισε φιλική κυβέρνηση προς την «Αντάντ» (26 Αυγούστου 1916). Η Ελλάδα χωρίστηκε στα δυο: Το «κράτος των Αθηνών» υπό τον βασιλιά Κωνσταντίνο υποστήριζε την ουδετερότητα και το «κράτος της Θεσσαλονίκης» υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο την έξοδο στον πόλεμο στο πλευρό της «Αντάντ». Τη λύση έδωσαν οι Γάλλοι, δια του γερουσιαστή Ζονάρ, που υποχρέωσαν το βασιλιά Κωνσταντίνο να φύγει από την Ελλάδα. Έτσι, η ενωμένη Ελλάδα εισήλθε στον πόλεμο στο πλευρό της «Αντάντ» και στις 27 Ιουνίου 1917 κήρυξε τον πόλεμο κατά των «Κεντρικών Δυνάμεων».
Στο Δυτικό Μέτωπο, στις φονικές μάχες των χαρακωμάτων προστέθηκε το 1916 η φοβερή μάχη του Βερντέν, ανάμεσα σε Γάλλους και Γερμανούς, που κράτησε 10 μήνες (21 Φεβρουαρίου - 18 Δεκεμβρίου), με τρομακτικές απώλειες και για τους δύο αντιπάλους. Οι Σύμμαχοι, για να εξασθενήσουν τη Γερμανία, απέκλεισαν με τους στόλους τους τη Βαλτική και την Αδριατική. Οι Γερμανοί, όμως, με τα υποβρύχιά τους βύθισαν πολλά συμμαχικά πλοία. Στις 3 Φεβρουαρίου 1917, οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήλθαν στον πόλεμο για να «εξασφαλίσουν την ελευθερία των θαλασσών», όπως διακήρυξε ο αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον και βαθμηδόν η πλάστιγγα του πολέμου άρχισε να γέρνει προς τη μεριά της «Αντάντ».
Τον Μάρτιο του 1917 (Φεβρουάριο με το παλαιό ημερολόγιο) ξέσπασε επανάσταση στη Ρωσία που ανέτρεψε τον τσάρο Νικόλαο Β' και ανακηρύχτηκε δημοκρατία με επικεφαλής τον σοσιαλδημοκράτη πολιτικό Αλεξάντρ Κερένσκι. Ο ρωσικός στρατός συνέχισε να μάχεται στο ανατολικό μέτωπο, αλλά χωρίς ηθικό. Στις 24 Οκτωβρίου 1917, οι μπολσεβίκοι του Λένιν ανέτρεψαν τον Κερένσκι και ανέλαβαν την εξουσία, εγκαθιστώντας σταδιακά κομμουνιστικό καθεστώς στην αχανή χώρα («Οκτωβριανή Επανάσταση»). Το νέο καθεστώς υπέγραψε χωριστή συνθήκη με τη Γερμανία στις 3 Μαρτίου 1918 («Συνθήκη Μπρεστ-Λιτόφσκ») και η Ρωσία εξήλθε του πολέμου.
Παρά την απώλεια της Ρωσίας, η κατάσταση δεν άλλαξε δραματικά και το πάνω χέρι στον πόλεμο εξακολουθούσε να το έχει η «Αντάντ». Οι μεγάλες γερμανικές επιθέσεις στο «Δυτικό Μέτωπο» (μάχες Σεμέν Ντε Νταμ και Μάρνη) αποκρούστηκαν από τις γαλλοαμερικανικές δυνάμεις. Οι Άγγλοι νίκησαν τους Τούρκους στην Παλαιστίνη και τη Μεσοποταμία, όπως και ο ελληνικός στρατός τους Βούλγαρους στο Σκρα (16 Μαΐου 1918). Μεγάλες ήταν και οι επιτυχίες των Ιταλών κατά των Αυστριακών.
Οι Γερμανοί άρχισαν να βλέπουν ότι χάνουν τον πόλεμο. Για να αποφύγουν μεγαλύτερη αιματοχυσία, επαναστάτησαν και ζήτησαν να κλείσει ανακωχή με βάση τους 14 όρους του Αμερικανού προέδρου Γουίλσον, που είχαν δημοσιοποιηθεί σταδιακά από τις 8 Ιανουαρίου έως τις 27 Σεπτεμβρίου1918 (4 Οκτωβρίου 1918).
Στις 9 Νοεμβρίου ανακηρύσσεται στη Γερμανία δημοκρατία και την επομένη ο αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β' εγκαταλείπει τη χώρα. Στις 5 το απόγευμα της 11ης Νοεμβρίου 1918 υπογράφεται η παράδοση της Γερμανίας μέσα σ’ ένα βαγόνι τραίνου και στις 11 το βράδυ της ίδιας ημέρας, ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, που στοίχισε 16 εκατομμύρια νεκρούς και εξαφανισθέντες και 20 εκατομμύρια τραυματίες στα πεδία των μαχών, λαμβάνει τέλος. Οι συνέπειές του, όμως, θα στοιχειώνουν για πολλά χρόνια ακόμα τη Γηραιά Ήπειρο. Στις 18 Ιουνίου 1919 υπογράφτηκε η συνθήκη των Βερσαλιών, με τη συμμετοχή του Ελευθερίου Βενιζέλου, που επέβαλε επαχθείς όρους στη Γερμανία.
Η Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, είχε συνολικές απώλειες 27.000 ανδρών στα πεδία των μαχών (6.000 νεκρούς και αγνοούμενους και 21.000 τραυματίες). Η Ελλάδα βγήκε κερδισμένη εδαφικά από τον Μεγάλο Πόλεμο. Με την συνθήκη του Νεϊγί (27 Νοεμβρίου 1919) της αποδόθηκε η Δυτική Θράκη, ενώ με τη συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) της παραχωρήθηκαν η Ανατολική Θράκη (μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης), τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, καθώς και η δυνατότητα εξάσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στην περιοχή της Σμύρνης. Στην Ιταλία δόθηκαν τα Δωδεκάνησα και το Καστελόρριζο, ενώ στη Μεγάλη Βρετανία αναγνωρίστηκε η προσάρτηση της Κύπρου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/802#ixzz3hAxAMtcM
Σωτηρία Βασιλακοπούλου: Μια
σύγχρονη ηρωίδα του ΚΚΕ
235
Τη Δευτέρα 28 Ιουλίου 1980, μία ομάδα φοιτητών της ΚΝΕ μοίραζε προκηρύξεις και προπαγανδιστικό υλικό στους εργαζόμενους της κλωστοϋφαντουργίας ΕΤΜΑ στο Βοτανικό, ενάντια στην ανεργία, τις απολύσεις και την ακρίβεια. Την Ελλάδα, που βρισκόταν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, εξαιτίας των πετρελαϊκών κρίσεων, κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία, με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Ράλλη και αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που όδευε ολοταχώς προς την εξουσία.
Λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι, από την κεντρική πύλη του εργοστασίου της ΕΤΜΑ έκαναν την εμφάνιση τους οι πρώτοι εργάτες, που είχαν ολοκληρώσει την πρωινή βάρδιάς τους, ενώ ακολουθούσαν οι υπόλοιποι με τα λεωφορεία της επιχείρησης. Η ΚΝίτισα Σωτηρία Βασιλακοπούλου, τριτοετής φοιτήτρια της Παντείου, προσπάθησε να ρίξει προκηρύξεις σ' ένα από τα λεωφορεία της επιχείρησης, που έβγαινε από το προαύλιο του εργοστασίου. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, βρέθηκε κάτω από τις ρόδες του υπ’αριθμόν ΥΜ 1633 πούλμαν, που οδηγούσε ο 27χρονος Μάριος Χαρίτος. Η άτυχη κοπέλα βρήκε ακαριαίο θάνατο, αφού το κεφάλι της κυριολεκτικά πολτοποιήθηκε.
Αμέσως μετά το τραγικό συμβάν, το ΚΚΕ εξέδωσε δριμεία ανακοίνωση, όπου κατήγγειλε «την εργοδοσία για εγκληματική ενέργεια, που προκάλεσε ο εγκάθετος οδηγός της επιχείρησης» και καταλόγιζε ευθύνες στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης Ράλλη. Με λίγα λόγια θεωρούσε τον θάνατο της Βασιλακοπούλου δολοφονία, όπως έγραφε το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη της 29ης Ιουλίου. Από την πλευρά της, η Αστυνομία θεώρησε το περιστατικό τροχαίο δυστύχημα και ανέφερε ότι οφείλεται σε ατυχείς συμπτώσεις. Την ίδια ημέρα, το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας και η Εργοστασιακή Επιτροπή κήρυξαν απεργία στο εργοστάσιο της ΕΤΜΑ, η οποία ξεκίνησε στις 10 το βράδυ.
Την επομένη, 29 Ιουνίου, ο εισαγγελέας Γεώργιος Θεοφανόπουλος (ο δικαστικός που δολοφονήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη την 1η Απριλίου 1985), άσκησε ποινική δίωξη κατά του οδηγού του πούλμαν, Μάριου Χαρίτου, για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε με δηλώσεις του ο Υπουργός Προεδρίας, Κωστής Στεφανόπουλος (ο μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας).
Η κηδεία της άτυχης κοπέλας έγινε στις 30 Ιουλίου στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, παρουσία πλήθους κόσμου και της ηγεσίας του ΚΚΕ. Την ίδια ημέρα, στην καθιερωμένη ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ένας δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη έκανε λόγο για καθαρή δολοφονία της Βασιλακοπούλου. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Αθανάσιος Τσαλδάρης, εξεμάνη και του αντιγύρισε: «Σταματήστε τη λέξη δολοφονία. Εσείς κάθε ημέρα δολοφονείτε στο Αφγανιστάν. Εσείς δολοφονείτε τη δημοκρατία». Να σημειώσουμε ότι εκείνη την περίοδο, η Σοβιετική Ένωση είχε εισβάλλει στο Αφγανιστάν, εξ ου και το μποϊκοτάζ των Αμερικανών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, που βρίσκονταν σε εξέλιξη.
Από τις 11 έως τις 14 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Περιστέρι το 6ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Ήταν αφιερωμένο στη μνήμη της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, με το σύνθημα «Συντρόφισσα, σε σένα ανήκει η πιο τιμητική θέση». Ο Γιάννης Ρίτσος, τιμώντας τη μνήμη της, εκφώνησε ένα απόσπασμα από τις Γειτονιές του Κόσμου:
Και συ να λείπεις…
Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,να 'ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,να 'ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
και συ να λείπεις,Ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις,Κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει
η κάμαρα να 'ναι σκοτεινή,
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
και συ να λείπεις,Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται,
και σένανε να σου λείπουν τα χέρια,
δυο κορμιά να παίρνονται,
και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα,
και τα κουμπιά του σακακιού σου ν' αντέχουν πιότερο από σένα
κάτου απ' το χώμα,
κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει.Όταν η καρδιά σου,
που τόσο αγάπησε τον κόσμο,
θα 'χει λιώσει.Να λείπεις- δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα που γι' αυτά έχεις λείψει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλο τον κόσμο...
Στο δικαστικό σκέλος της υπόθεσης, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών, με την 5341/80 απόφασή του (9 Ιανουαρίου 1981) παρέπεμψε τον Χαρίτο στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια. Στις 9 Ιανουαρίου του 1982 το Δ' Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, που δίκασε την υπόθεση, ανέτρεψε την κατάσταση. Μετέτρεψε την κατηγορία σε ανθρωποκτονία από πρόθεση και τον παρέπεμψε στο Κακουργιοδικείο, λαμβάνοντας τα εύσημα από τον κομματικό τύπο του ΚΚΕ. Ο συνήγορος του Χαρίτου, Αλέξανδρος Λυκουρέζος, άσκησε έφεση, η οποία εκδικάστηκε από το Τριμελές Εφετείο Αθηνών. Το δικαστήριο δέχθηκε τελικά ότι ο οδηγός του μοιραίου λεωφορείου ενεπλάκη σε τροχαίο και τον καταδίκασε σε φυλάκιση 12 μηνών για ανθρωποκτονία από αμέλεια (15 Ιανουαρίου 1983).
Κάθε χρόνο στις 28 Ιουλίου τα μέλη της ΚΝΕ οργανώνουν εκδήλωση μνήμης για τη Σωτηρία Βασιλακοπούλου στην πύλη του εργοστασίου της ΕΤΜΑ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/655#ixzz3hAxkilOT
Υδροχοΐδες
73
Σμήνος μετεώρων (διαττόντων αστέρων ή μετεωριτών), το οποίο συναντάται με τη Γη μεταξύ 15ης Ιουλίου και 15ης Αυγούστου, οπότε και παρατηρείται βροχή διαττόντων αστέρων (κοινώς πεφτάστερα). Το ουράνιο αυτό φαινόμενο (Aquariids στα Αγγλικά) κορυφώνεται στις 28 και 29 Ιουλίου κάθε χρόνου.
Οι Υδροχοΐδες οφείλουν την ονομασία τους στο γεγονός ότι το ακτινοβόλο σημείο τους είναι τοποθετημένο μέσα στα όρια του αστερισμού του Υδροχόου (Aquarius). Είναι απομεινάρια των κομητών Μάρσντεν (Marsden) και Κραχτ (Kracht) και παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά το 1870 από τον άγγλο αντισυνταγματάρχη του Πυροβολικού και ερασιτέχνη αστρονόμο Τζορτζ Τάπμαν (1838-1922).
Η βροχή των Υδροχοίδων μπορεί να παρατηρηθεί καλύτερα στο ύπαιθρο, μακριά από τα φώτα της πόλης, την ώρα πριν από την αυγή. Οι παρατηρητές από το Νότιο Ημισφαίριο έχουν καλύτερη ορατότητα του ουράνιου αυτού φαινόμενου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/952#ixzz3hAy9Oe00
Αντόνιο Βιβάλντι
1678 – 1741
751
Βενετσιάνος συνθέτης και βιολονίστας, από τους στυλοβάτες της Δυτικής Μουσικής. Το μεγάλο του ενδιαφέρον για τη μουσική επισκίασε την άλλη του ιδιότητα, αυτή του ιερωμένου, για την οποία ο ίδιος δεν έδειξε ιδιαίτερο ζήλο να τιμήσει.
Ο Αντόνιο Λούτσιο Βιβάλντι (Antonio Lucio Vivaldi) γεννήθηκε στη Βενετία στις 4 Μαρτίου 1678. Βαφτίστηκε την ίδια ημέρα με προτροπή της μαμής του, η οποία φοβήθηκε ότι θα πεθάνει, λόγω των προβλημάτων υγείας που παρουσίασε. Αργότερα διαγνώσθηκε ότι έπασχε από άσθμα, αρρώστια που θα τον ταλαιπωρούσε σε ολόκληρη τη ζωή του.
Την τέχνη του βιολιού τη διδάχθηκε από τον πατέρα του Τζιοβάνι Μπατίστα Βιβάλντι, επαγγελματία κουρέα, αλλά και αξιόλογο βιολιστή, μουσικό της Ορχήστρας του Αγίου Μάρκου. Ο πατέρας του ήταν και έντονα θρησκευόμενος άνθρωπος και προετοίμαζε τον νεαρό γιο του για εκκλησιαστική σταδιοδρομία.
Το 1703 ο Αντόνιο χειροτονήθηκε ιερέας και σύντομα απέκτησε το προσωνύμιο «Ο κόκκινος παπάς», εξαιτίας των ξανθών μαλλιών του. Τον ίδιο χρόνο διορίστηκε καθηγητής βιολιού και αρχιμουσικός στο ορφανοτροφείο θηλέων «Οσπεντάλε ντι Πιετά» της Βενετίας. Δεν πέρασε πολύς καιρός και βρήκε την ευκαιρία να απαλλαγεί από τα θρησκευτικά του καθήκοντα, χωρίς να αποσχηματισθεί. Έτσι, αφιερώθηκε αποκλειστικά στη μουσική.
Άρχισε να συνθέτει πυρετωδώς και να γίνεται γνωστός έξω από τα στενά όρια της Βενετίας. Από το 1718 ταξίδευε διαρκώς για να παρουσιάζει τα έργα του, έχοντας ως βάση του τη Μάντοβα. Λέγεται, μάλιστα, ότι σε κάποια περιοδεία του έπαιξε και ενώπιον του Πάπα. Την εποχή εκείνη γνώρισε δύο ετεροθαλείς αδελφές, την Παολίνα Τρεβιζάνα, η οποία έγινε γραμματέας του και την κοντράλτο Άννα Τζίρο ή Ζιρό, η οποία τραγούδησε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε πολλές όπερές του. Ο Αντόνιο φιλοξενούσε τις κοπέλες στο σπίτι του και οι ψίθυροι έδιναν κι έπαιρναν ότι διατηρούσε ερωτικές σχέσεις και με τις δύο. Ο Βιβάλντι διασκέδαζε με τη φημολογία και απαντούσε ότι η σχέση μαζί τους ήταν αυστηρά φιλική και επαγγελματική.
Το 1725 παρουσίασε μια σειρά κοντσέρτων για έγχορδα και μπάσο κοντίνουο, με τον τίτλο «Il cimento dell' armonia e dell' inventione» («Η δοκιμή της αρμονίας με τη νεωτερική σύνθεση»). Τα τέσσερα πρώτα από αυτά αποτελούν τις «Τέσσερις Εποχές», το πιο γνωστό έργο του και ένα από τα δημοφιλέστερα έργα της μουσικής. Ο συνθέτης αποδίδει με νότες τις τέσσερις εποχές του χρόνου και θεωρείται ως πρώιμο δείγμα προγραμματικής μουσικής.
Το 1737 ο καρδινάλιος της Φεράρας ακυρώνει μια παράστασή του, επειδή αρνήθηκε να ιερουργήσει και εξαιτίας της συμβίωσή του με τις δύο αδελφές, που σκανδάλιζε τους πιστούς. Με την πάροδο του χρόνου, η δημοτικότητά του στη Βενετία άρχισε να υποχωρεί και ο Βιβάλντι, απογοητευμένος από τους συμπατριώτες του, ξενιτεύτηκε στη Βιέννη (28 Ιουνίου 1741). Ένα μήνα αργότερα, στις 28 Ιουλίου 1841, έφυγε από τη ζωή πάμπτωχος, έχοντας σπαταλήσει όλη του την περιουσία.
Ο Βιβάλντι με το προσωπικό ύφος γραφής έθεσε τα θεμέλια του ώριμου κοντσέρτου μπαρόκ και επηρέασε συνθέτες, όπως ο Μπαχ και ο Τέλεμαν. Πολυγραφότατος, συνέθεσε περί τα 850 έργα, αλλά λίγο μετά τον θάνατό του ξεχάστηκε. Από την αφάνεια τον ανέσυρε πολύ αργότερα ο Μέντελσον, όταν ερευνούσε το έργο του Μπαχ, ο οποίος θαύμαζε απεριόριστα τον Βιβάλντι. Ουσιαστικά, όμως, ο Βιβάλντι ανακαλύφθηκε τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και σήμερα θεωρείται ως ένας από τους δημοφιλέστερους συνθέτες της μουσικής μπαρόκ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/340#ixzz3hAyUfNQD
Ούγο Τσάβες
1954 – 2013
321
Αμφιλεγόμενος πολιτικός ηγέτης, που κυβέρνησε τη Βενεζουέλα από το 1998 έως το 2013. Για τα λαϊκά στρώματα της πετρελαιοπαραγωγού Βενεζουέλας και της Λατινικής Αμερικής ήταν ο ήρωάς τους, για τους Αμερικανούς ήταν δικτάτορας και ο κληρονόμος του Φιντέλ Κάστρο, που έθετε σε κίνδυνο τα συμφέροντα της Δύσης στη Λατινική Αμερική.
Ο Ούγο Ράφαελ Τσάβες - Φρίας (Hugo Rafael Chávez Frías) γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1954 στην πόλη Σαμπανέτα της βορειοδυτικής Βενεζουέλας. Ήταν το δεύτερο από τα επτά παιδιά ενός ζευγαριού δασκάλων, οι οποίοι τα έφερναν δύσκολα, γι’ αυτό και ο μικρός Ούγο μεγάλωσε με τη γιαγιά του. Πιστός Καθολικός, ξεκίνησε από παπαδάκι στην τοπική εκκλησία και προς στιγμήν σκέφτηκε να ακολουθήσει το ιερατικό σχήμα. Τελικά, τον κέρδισε ο στρατός και την περίοδο 1971-1975 φοίτησε στη Στρατιωτική Ακαδημία του Καράκας. Μετά την αποφοίτησή του τοποθετήθηκε ως αξιωματικός διαβιβάσεων κοντά στη γενέτειρα του.
Είχε όλο τον χρόνο να διαβάσει Μαρξ, Λένιν, Μάο, Γκεβάρα και βιβλία για τον στρατηγό Εζέκιελ Ζαμόρα (1817-1860), τον οποίο θαύμαζε. Ο Ζαμόρα ήταν μία από τις ηγετικές προσωπικότητες των φιλελευθέρων στις εμφύλιες συγκρούσεις με τους συντηρητικούς μεγαλοτσιφλικάδες της Βενεζουέλας το πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα. Η εμπλοκή του στην καταδίωξη επαναστατικών οργανώσεων της Αριστεράς και η σκληρότητα που τις αντιμετώπιζε ο στρατός, τον έπεισε ότι η χώρα χρειαζόταν μία αριστερή κυβέρνηση για να πατάξει τη διαφθορά, που βασίλευε τόσο στο στρατό, όσο και στην πολιτική εξουσία, στην οποία εναλλάσσονταν δύο κόμματα, ένα κεντροδεξιό και ένα κεντροαριστερό.
Το 1983 ίδρυσε μέσα στους κόλπους του στρατού ένα μυστικό πυρήνα με την επωνυμία «Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200» (MBR-200), με πηγή έμπνευσης τον Ζαμόρα, αλλά και τον Σιμόν Μπολιβάρ, τον απελευθερωτή της Λατινικής Αμερικής από την ισπανική κατοχή. Στις 4 Φεβρουαρίου 1992 ηγήθηκε πραξικοπήματος κατά του κεντροαριστερού προέδρου της Βενεζουέλας, Κάρλος Άντρες Πέρες, το οποίο είχε αιματηρή κατάληξη, με 18 νεκρούς και 60 τραυματίες. Η απόπειρα για την κατάληψη της εξουσίας απέτυχε και ο Τσάβες συνελήφθη. Μέσα από τη φυλακή πραγματοποίησε και δεύτερη απόπειρα πραξικοπήματος, το Νοέμβριο του 1992, το οποίο απέτυχε επίσης.
Το 1994 ο Τσάβες βγήκε από τη φυλακή με αμνηστία και αποφάσισε να κινηθεί με κοινοβουλευτικά μέσα για την κατάληψη της εξουσίας και την πραγμάτωση των οραμάτων του. Το «Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200» έγινε πολιτικό κόμμα με την επωνυμία «Κίνημα για την Πέμπτη Δημοκρατία» (MVR) και άρχισε να αποκτά μαζικό χαρακτήρα. Στις 6 Δεκεμβρίου 1998 εξελέγη πρόεδρος της Βενεζουέλας και άρχισε να εφαρμόζει το πρόγραμμά του, που περιλάμβανε αναδιανομή της γης, προγράμματα στέγασης, μόρφωσης, περίθαλψης και παιδείας για τους φτωχούς. Ακολούθησε η σαρωτική νίκη του κόμματός του στις εκλογές για τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση, αφού κατέλαβε της 120 από τις 131 έδρες του κοινοβουλίου.
Βάσει του νέου Συντάγματος, η χώρα μετονομάστηκε σε «Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας», για να τιμηθεί ο ήρωας της ανεξαρτησίας, Σιμόν Μπολιβάρ. Η θητεία του προέδρου αυξήθηκε σε 6 χρόνια και επετράπη η δεύτερη θητεία, ενώ δόθηκαν μεγαλύτερα δικαιώματα. Οι πολιτειακές αλλαγές εγκρίθηκαν σε δημοψήφισμα, το Δεκέμβριο του 1999. Τον Ιούλιο του 2000 διεξήχθησαν εκλογές για την Εθνοσυνέλευση. Ταυτόχρονα, ο Τσάβες πέτυχε την επανεκλογή του στην προεδρία το 2001.
Τον Απρίλιο του 2002 η εξουσία του αμφισβητήθηκε από τον στρατό και την παλιά ελίτ της χώρας, που άρχισε να χάνει τα προνόμια της. Οι ΗΠΑ δρούσαν πάντα υπογείως για να ανατρέψουν τον Τσάβες, τον οποίο θεωρούσαν ένα νέο Κάστρο, που θα έβαζε σε κίνδυνο τα συμφέροντά τους στη δική τους «αυλή», όπως θεωρούσαν τη Λατινική Αμερική. Ο Τσάβες έχασε για λίγες μέρες την εξουσία, άλλα επανήλθε θριαμβευτικά με τη βοήθεια των υποστηρικτών του στις 13 Απριλίου.
Στις 3 Δεκεμβρίου 2006 ο Τσάβες επανεξελέγη πρόεδρος της Βενεζουέλας για έξι ακόμη χρόνια, με το εντυπωσιακό 63% των ψήφων. Και σε αυτές τις εκλογές η κοινωνία της Βενεζουέλας ήταν ιδιαίτερα πολωμένη. Τα μεγάλα στρώματα των φτωχών, το 80% του πληθυσμού, επικρότησε τα φιλολαϊκά μέτρα του Τσάβες στην υγεία, την παιδεία και τη στέγαση, που χρηματοδοτήθηκαν από την αναδιανομή των κερδών από το πετρέλαιο, ενώ η πλειονότητα των μελών της μεσαίας τάξης και η βαθύπλουτη πετρελαϊκή ελίτ τον θεωρούσε ακόμα δικτάτορα.
Η επανεκλογή του για τρίτη φορά ερμηνεύτηκε από τον Τσάβες ως ψήφος υπέρ του σοσιαλιστικού του σχεδίου. Προεκλογικά είχε εξαγγείλει την επιτάχυνση της αγροτικής μεταρρύθμισης με τη διανομή σε ακτήμονες μεγάλων γεωργικών «τσιφλικιών» και την ενίσχυση του κρατικού ελέγχου στο πετρελαϊκό μονοπώλιο της χώρας. Τη βραδιά της επανεκλογής του φώναζε στους χιλιάδες οπαδούς του που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το προεδρικό μέγαρο Μιραφλόρες: «Ζήτω η σοσιαλιστική επανάσταση! Το πεπρωμένο έχει γραφτεί». «Μια νέα εποχή ξεκίνησε», συνέχιζε, «Δείξαμε ότι η Βενεζουέλα είναι κόκκινη! ...Κανείς δεν πρέπει να φοβάται το σοσιαλισμό... Ο σοσιαλισμός είναι ανθρώπινος. Ο σοσιαλισμός είναι αγάπη. ...Κάτω ο ιμπεριαλισμός! Χρειαζόμαστε ένα καινούργιο κόσμο!», εξαπολύοντας, παράλληλα, μια ακόμη επίθεση στο «διάβολο» Τζορτζ Μπους.
Τον επόμενο χρόνο ο Τσάβες υπέστη την πρώτη του ήττα, με την καταψήφιση των σχεδιαζόμενων από τον ίδιο συνταγματικών τροποποιήσεων. Στο σχετικό δημοψήφισμα στις 2 Δεκεμβρίου 2007 οι πολίτες με οριακή πλειοψηφία 50,7% έναντι 49,2%, απέρριψαν το πακέτο των μεταρρυθμίσεων, με το οποίο θα μπορούσε να διεκδικεί εφ’ όρου ζωής την επανεκλογή του, να καταργήσει την αυτονομία της κεντρικής τράπεζας, να ενισχύσει τον έλεγχό του στις ένοπλες δυνάμεις και να περιορίσει την ελευθεροτυπία σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.
Όμως, στις 15 Φεβρουαρίου 2009 κέρδισε το δημοψήφισμα για την κατάργηση του συνταγματικού άρθρου, το οποίο περιόριζε στις δύο θητείες την παραμονή του ίδιου προσώπου στο ανώτατο αξίωμα της χώρας κι έτσι μπορούσε να διεκδικήσει και τρίτη προεδρική θητεία. Στις βουλευτικές εκλογές που διενεργήθηκαν το 2010, το κυβερνών Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας, όπως είχε μετονομαστεί το κόμμα του από το 2007, κέρδισε τις εκλογές, χωρίς όμως αυτοδυναμία.
Το 2011 ο Τσάβες ασθένησε σοβαρά από καρκίνο κι εμπιστεύτηκε την τύχη της υγείας του σε Κουβανούς γιατρούς στην Αβάνα. Καίτοι σοβαρά άρρωστος κέρδισε και τις προεδρικές εκλογές της 7ης Οκτωβρίου 2012, εξασφαλίζοντας μία νέα εξαετή θητεία. Όμως, ο καρκίνος τελικά τον κατέβαλε και ο Ούγο Τσάβες άφησε την τελευταία του πνοή τις πρώτες απογευματινές ώρες της 5ης Μαρτίου 2013. Στις τελευταίες ώρες της ζωής του τον συντρόφευσαν τα τέσσερα παιδιά του από τους δύο γάμους του, με τη συντοπίτισσά του Νάνσι Κολμενάρες και τη δημοσιογράφο Μαριζάμπελ Ροντρίγκες (1997-2004).
Στα δεκατρία χρόνια που κυβέρνησε τη Βενεζουέλα ο Τσάβες, πολλά άλλαξαν προς το καλύτερο, ιδίως για τα λαϊκά στρώματα. Αυτό που δεν άλλαξε προς το καλύτερο ήταν ο υψηλότατος πληθωρισμός, που σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της Βενεζουέλας, έκλεισε στο 27,5% το 2010, ενώ στα τρόφιμα το ποσοστό ανόδου έφθασε και το 40%. Εξίσου σοβαρό και το θέμα της ασφάλειας. Ακόμα και ο ίδιος ο Τσάβες αναγνώρισε την ανάγκη να χρησιμοποιήσει μονάδες του Στρατού για να καταπολεμήσει την εγκληματικότητα.
Ο Τσάβες υπήρξε σφοδρός πολέμιος του νεοφιλελευθερισμού και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, όπως αποκαλούσε την αμερικάνικη εξωτερική πολιτική, αν και ποτέ δεν διέκοψε την παροχή πετρελαίου προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρουσιάστηκε στην ευρύτερη περιοχή της Λατινικής Αμερικής ως ο κληρονόμος του Φιντέλ Κάστρο και δημιούργησε «κλώνους», όπως ο Έβο Μοράλες της Βολιβίας. Καλλιέργησε μία επαναστατική, αλλά αμφιλεγόμενη εικόνα, έχοντας πολιτική φιλία με «προσωπικότητες-παρίες» της διεθνούς πολιτικής σκηνής, όπως ο Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης, ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ του Ιράν και ο Μπασάρ αλ-Άσαντ της Συρίας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/614#ixzz3hAyr7Edp
Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος
1758 – 1794
321
Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος (Maximilien Robespierre) υπήρξε ο διασημότερος και ο πλέον αμφιλεγόμενος από τους ηγέτες της Γαλλικής Επανάστασης. Γεννήθηκε στο Αράς στις 6 Μαΐου 1758 και ήταν δικηγόρος. Γρήγορα ξεχώρισε για τις επαγγελματικές του ικανότητες και απέκτησε φήμη ως υπερασπιστής των φτωχών.
Στην κεντρική πολιτική σκηνή της Γαλλίας εισήλθε τον Μάιο του 1789, ως μέλος των Γενικών Τάξεων, που συgκάλεσε ο Λουδοβίκος ο 16ος. Ο Ροβεσπιέρος, θαυμαστής του Ζαν Ζακ Ρουσό και των Διαφωτιστών, αμέσως ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο, υπερασπιζόμενος τα λαϊκά συμφέροντα απέναντι στον κλήρο και τους ευγενείς.
Μόλις ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση στις 14 Ιουλίου του 1789, ο Ροβεσπιέρος αναδείχθηκε ένας από τους αδιαμφισβήτητους ηγέτες της, συμμετέχοντας στην πολιτική παράταξη των «Ιακωβίνων», που απετελείτο από τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία της ανερχόμενης αστικής τάξης. Το προσωνύμιο που του αποδόθηκε τότε και τον ακολούθησε ως το τέλος της ζωής του ήταν «Αδιάφθορος».
Τα πρώτα χρόνια της επανάστασης την εξουσία ασκούσαν οι «Γιρονδίνοι», τα συντηρητικά στοιχεία των επαναστατών και ο Ροβεσπιέρος βρέθηκε απέναντί τους καταγγέλλοντας όσα αντιλαϊκά και αντιδημοκρατικά μέσα προωθούσαν.
Το Δεκέμβριο του 1792 τέθηκε ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης το μέγα ερώτημα για την τύχη του βασιλιά Λουδοβίκου, που ήταν κρατούμενος από τους επαναστάτες. Ο Ροβεσπιέρος, σε μια αποστροφή του λόγου του, είπε: «Ο Λουδοβίκος πρέπει να πεθάνει για να ζήσει η χώρα». Στις 21 Ιανουαρίου 1793 ο πολίτης Λουδοβίκος Καπέτος (πρώην βασιλιάς Λουδοβίκος 16ος), καρατομήθηκε.
Η ευκαιρία για τους «Ιακωβίνους» και τον Ροβεσπιέρο να αρπάξουν την εξουσία δόθηκε το 1793, μετά τον ατυχή πόλεμο της Γαλλίας κατά της Αγγλίας, Ολλανδίας και Ισπανίας και την απόπειρα εσχάτης προδοσίας του στρατηγού Ντιμουριέ. Οι ηγέτες των «Γιρονδίνων» δικάστηκαν και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς οδηγήθηκαν στη λαιμητόμο.
Τότε αρχίζει η περίοδος κυριαρχίας των Ιακωβίνων και του Ροβεσπιέρου, μέσω της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας, που κυβέρνησε δικτατορικά και τυραννικά. Ο τρόμος πλανιόταν πάνω από τη Γαλλία. Η εποχή αυτή έμεινε στην ιστορία ως η Περίοδος της Τρομοκρατίας, ένας όρος που πλάστηκε εκείνα τα χρόνια και μας ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Από το Νοέμβριο του 1793 ως τον Ιούλιο του 1794, 2.000 αντίπαλοι των «Ιακωβίνων» καρατομήθηκαν μόνο στο Παρίσι. Τα όποια φιλολαϊκά μέτρα εισηγήθηκε ο Ροβεσπιέρος, όπως η αναδιανομή των γαιών, δεν ήταν αρκετά για να ανακουφίσουν τη χώρα από το αίσθημα τρόμου που την διακατείχε. Θύματα του Ροβεσπιέρου υπήρξαν οι σύντροφοι του Ντυμουλέν, ΄Εμπερ και Δαντών, που καρατομήθηκαν ως μετριοπαθείς.
Με διάταγμα του Ροβεσπιέρου στις 7 Μαΐου 1794 καθιερώθηκε η πολιτική θρησκεία στη Γαλλία με τη λατρεία του Υπέρτατου Όντος. Βασίστηκε στις ιδέες του Ζαν Ζακ Ρουσό που περιλαμβάνονται στο «Κοινωνικό Συμβόλαιο» και στην αντίθεση του Ρουσό τόσο με τον Καθολικισμό, όσο και με τον αθεϊσμό που πρέσβευε ο Εμπέρ.
Το τέλος του Ροβεσπιέρου ήταν ανάλογο με αυτό που επιφύλαξε στους αντιπάλους του. Μία ετερόκλητη συμμαχία αντιπάλων και συντρόφων τους από τους «Ιακωβίνους», που διαφωνούσαν με την πολιτική του, τον ανέτρεψαν και χωρίς δίκη τον οδήγησαν στην γκιλοτίνα στις 28 Ιουλίου 1794.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/136#ixzz3hAzJ8pPj
Αυτό το μαντρί της κακιάς ώρας , είναι μέσα στο χωριό , όπως και κάποια άλλα , τι λένε γι’ αυτό οι…” tour operators “ του Δήμου μας ;…
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Τετάρτη
29/7
03:00 
23°C
73%
3 Μπφ ΒΔ
16 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
09:00 
25°C
63%
2 Μπφ B
9 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
15:00 
34°C
35%
2 Μπφ NA
9 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
21:00 
29°C
57%
2 Μπφ Δ
9 Km/h 
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ..
“ ΑΛΛΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ …ΧΑΜΕΝΑ ..”
Κι’ άλλο ένα καλοκαίρι , όπως τα πράγματα δείχνουν πάει χαμένο , μπαίνουμε στον Αύγουστο και ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ ΟΙ ΛΕΒΕΝΤΕΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΘΕΣΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΚΑΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ..ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ …ΤΖΑΜΠΑ ΠΗΓΑΝ ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΚΟΜΑ ΧΡΟΝΙΑ …ΔΥΣΤΥΧΩΣ …
Το πρόβλημα των γελαδιών δυστυχώς ακόμα..” σέρνεται “ και είναι βέβαιο πως θα σέρνεται , όσο η Δ.Εξουσία , δεν ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ , ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΚΆΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΥΣ , ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΓΕΛΑΔΙΏΝ , ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΎΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΌ , ΓΑΙΤΊ ΤΑ ΦΟΡΤΩΝΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΛΩΣΣΑ ..Η ΚΟΙΝΗ ΌΜΩΣ ΛΟΓΙΚΗ ΛΕΕΙ , ΠΩΣ ΑΝ ΤΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΎΝΤΑ ΑΝΕΠΙΤΗΡΗΤΑ ΉΤΑΝ ΤΟΥ ΚΛΩΣΣΑ , ΘΑ ΉΤΑΝ ΟΛΑ ΣΕ ΈΝΑ..ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ , ΕΔΏ ΌΜΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΙΑ ΜΠΟΥΌΥΚΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ , ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΜΥΑΛΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΆΒΕΤΕ , ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΜΕΣΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΒΑΤΩΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ , ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΙ…ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ …
Αυτός είναι ο απολογισμός της ..” ανύπαρκτης “ δραστηριότητας της Δ.Α , και θα παρακαλέσουμε τον πρόεδρό μας Κ.Κουτσούμπα , να συγκαλέσει , μέσα στον Αύγουστο ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΏΝ , ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΙ ΠΑΡΑΜΠΥΘΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΠΑΛΙ ΟΙ..ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΜΑΣ (!!! ) ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΠΟΥΝΕ ΚΑΙ ΟΙ..¨ΥΠΗΚΟΙΟΙ “ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ..ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ ΟΜΩΣ
Αγαπητέ Πρόεδρε , λαβέ υπόψιν σου το αίτημα αυτό που πιστεύω πως είναι ΑΙΤΗΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΩΝ ΠΟΥ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ …
Καλό σας απόγευμα
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment