Αρχείο Κων. Καψάλη
Λιδορίκι 25 Μαρτίου 1973 , σκηνή απ’ το θεατρικό έργο του αείμνηστου χωριανού μας Γιώργου Καψάλη , “ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΟΔΙΤΕΣ “ που παίχτηκε απ’ τους μαθητές του Γυμνασίου μας , με μεγάλη επιτυχία .
Η φωτογραφία είναι απ’ το περιοδικό “ Φθιωτιδοφωκίς “ τεύχος Απριλίου 1973.
Ήδη , απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ‘60 , είχε αρχίσει να ..εξελίσσεται η πολιτιστική επανάσταση στο χωριό μας , τότε ιδρύθηκε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λιδορικίου , ο σκαπανέας του σημερινού , έγινε επίσης η πρώτη Λιδορικιώτικη βιβλιοθήκη , του Συλλόγου , και αναπτύχθηκε μεγάλη πολιτιστική δραστηριότητα , με θεατρικές παραστάσεις , διαλέξεις από διακεκριμένους λογοτέχνες και επιστήμονες …
Την ίδια περίπου εποχή παίχτηκε και άλλο θεατρικό έργο του αείμνηστου χωριανού μας Γ.Καψάλη , ¨" Μακρυγιάννης ' ο σταυραετός της Ρούμελης , το έργο είχε καταοληκτική επιτυχία γι' αυτό και παίχτηκε εκτός απ' το χωριό μας και στην Πεντάπολη και το Κροκύλειο
Την ίδια περίπου εποχή , παίχτηκε στο Γυμνάσιό μας , και το θεατρικό έργο του Γ.Καψάλη , “ Μακρυγιάννης ο σταυραετός της ρούμελης “, το οποίο παίχτηκε και στην Πεντάπολη και το Κροκύλειο , με πολύ μεγάλη επιτυχία .
**********
Καλησπέρα Λιδορικιώτες
Καλησπέρα φίλοι του Λιδορικιού και της εφημερίδας του ..
ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 07:16
Δύση Ήλιου: 19:14
Σελήνη 15 ημερών
- Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λύσσας
- NEO!Γιορτάζουν: Νεόφυτος,Χαρίτων, Χαριτώ.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1864
Ιδρύεται στο Λονδίνο η Διεθνής Ένωση Εργατών, που αποτέλεσε την Πρώτη Διεθνή.
1893
Ο πορτογάλος έμπορος κρασιών Αντόνιο Ντ' Αλμέιδα ιδρύει την ποδοσφαιρική ομάδα της Πόρτο.
1922
Υπογράφεται στα Μουδανιά ανακωχή ανάμεσα στους Συμμάχους και την κεμαλική Τουρκία. Η ανακωχή, αν και αφορά άμεσα στα ελληνικά συμφέροντα στην ανατολική Θράκη, υπογράφεται χωρίς την παρουσία Έλληνα αντιπροσώπου. Λίγες μέρες αργότερα θα αρχίσει η εκκένωση της ανατολικής Θράκης από τα ελληνικά στρατεύματα.
1964
Η πρώτη απόπειρα εορτασμού της επετείου της ίδρυσης του ΕΑΜ σε ανοικτό χώρο μετά το 1949 παρεμποδίζεται από τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος τη χαρακτηρίζει «πρόκληση προς το έθνος».
2000
Ο Κώστας Κεντέρης γράφει ιστορία, καθώς κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στον τελικό των 200 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, με χρόνο 20.09. Η Ελλάδα είχε να κερδίζει χρυσό μετάλλιο σε ανδρικό αγώνισμα στο στίβο από το 1912, όταν οΚωστής Τσικλητήρας είχε πρωτεύσει στο μήκος άνευ φοράς.
2013
Συλλαμβάνονται τα ηγετικά στελέχη της «Χρυσής Αυγής» (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Λαγός κ.ά.). Κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και οπλοκατοχή.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2809#ixzz3n2baYpCv
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
π. Χ.
551
Κομφούκιος, εξελληνισμένη ονομασία του Κουνγκ Φου Τζου, κινέζος φιλόσοφος. (Θαν. 479 π.Χ.)
Αποφθέγματα
μ. Χ.
1893
Γιάννης Σκαρίμπας, έλληνας λογοτέχνης και ιστορικός. (Θαν. 21/1/1984)
Ανθολόγιο
1934
Μπριζίτ Μπαρντό, γαλλίδα ηθοποιός.
Αποφθέγματα
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2809#ixzz3n2boO2aU
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1966
Αντρέ Μπρετόν, γάλλος σουρεαλιστής ποιητής, που έγραψε και το «Μανιφέστο του Σουρεαλισμού». (Γεν. 19/2/1896)
1990
Νίκος Καρούζος, έλληνας ποιητής. (Γεν. 17/7/1926)
Ανθολόγιο
1991
Μάιλς Ντέιβις, αμερικανός συνθέτης και τρομπετίστας της τζαζ. (Γεν. 26/5/1926)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2809#ixzz3n2c0pUAs
Μπριζίτ Μπαρντό
1934 –
694
0
Γαλλίδα ηθοποιός, σύμβολο του σεξ τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Εγκατέλειψε νωρίς τα καλλιτεχνικά δρώμενα και αφιερώθηκε στην υπεράσπιση των ζώων.
Η Μπριζίτ Αν Μαρί Μπαρντό (Brigitte Anne-Marie Bardot) γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1934 στο Παρίσι. Ο πατέρας της Λουί Μπαρντό (1896 - 1975) ήταν μηχανικός και δούλευε στην οικογενειακή επιχείρηση παραγωγής βιομηχανικών αερίων. Η μητέρα της Μαρί Μισέλ (1912-1978), που είχε σπουδάσει χορό κι έγραφε ποίηση, την ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τη μουσική και το χορό. Η μοναδική ομορφιά της νεαρής Μπριζίτ δεν πέρασε απαρατήρητη και στα 15 της ξεκίνησε καριέρα στο χώρο του μόντελινγκ, ποζάροντας σε εξώφυλλα περιοδικών.
Στα 18 της έκανε την πρώτη της εμφάνισή στη μεγάλη οθόνη, κρατώντας ένα μικρό ρόλο στην κωμωδία του Ζαν Μπογιέ «Τρελλός για Αγάπη» («Le trou normand»). Τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε τον γάλλο σκηνοθέτη Ροζέ Βαντίμ (1928-2000), ο οποίος θα την κάνει διάσημη τέσσερα χρόνια αργότερα με τη δραματική ταινία «Και ο Θεός... έπλασε τη γυναίκα» («Et Dieu... crea la femme». Οι περιπέτειες της ταινίας στην Αμερική με τη λογοκρισία συνέβαλαν στη δημιουργία του μύθου της Μπε - Μπε, όπως ήταν επίσης γνωστή με τα γαλλικά αρχικά του ονοματεπωνύμου της.
Η ομορφιά της την έκανε αντικείμενο του πόθου για τον άρρενα πληθυσμό όπου γης και η φήμη της παραβλήθηκε μ’ εκείνη της Γκρέτα Γκάρμπο και της Μάρλεν Ντίτριχ. Οι Γάλλοι διανοούμενοι την ύμνησαν. Η Σιμόν Ντε Μποβουάρ στο δοκίμιό της «Το σύνδρομο της Λολίτας» (1959) περιέγραψε την Μπαρντό ως την «ατμομηχανή της γυναικείας ιστορίας» και τη χαρακτήρισε ως την πρώτη και πιο απελευθερωμένη γυναίκα της μεταπολεμικής Γαλλίας.
Η Μπαρντό χώρισε τον μέντορά της το 1957 και δυο χρόνια αργότερα παντρέυτηκε τον κατά δύο χρόνια μικρότερό της Ζακ Σαριέ, ηθοποιό και παραγωγό, με τον οποίο απέκτησε το μοναδικό της παιδί το 1960, τον Νικολά-Ζακ Σαριέ.Στα διαλείμματα των κινηματογραφικών της υποχρεώσεων ασχολήθηκε με τη μουσική και ηχογράφησε πολλά δημοφιλή τραγούδια: «Harley Davidson», «Je Me Donne A Qui Me Plait», «Bubble gum», «Contact», «Je Reviendrais Toujours Vers Toi», «L'Appareil A Sous», «La Madrague», «Le Soleil De Ma Vie», «On Demenage», «Sidonie», «Tu Veux, Tu Veux Pas». O Σερζ Γκενζμπούρ, που ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί της, έγραψε γι’ αυτήν το 1967 την ερωτική μπαλάντα «Je t' aime… moi no plus» («Σ' αγαπώ…εγώ όχι πια»). Αρνήθηκε να την τραγουδήσει και την έκανε επιτυχία η αγγλίδα στάρλετ Τζέιν Μπίρκιν, που διαδέχτηκε στην καρδιά του Γκενζμπούρ την Μπε-Μπε.
Στη συνέχεια έπαιξε σε ταινίες σπουδαίων Γάλλων σκηνοθετών, όπως του Λουί Μαλ («Ιδιωτική Ζωή», «Βίβα Μαρία»), Ζαν Λικ Γκοντάρ («Η Περιφρόνηση») και του Ανρί Ζορζ Κλουζό («Όσα δεν έσβησε ο άνεμος»). Το 1966 παντρεύτηκε για τρίτη φορά με τον γερμανό πλέι-μπόι Γκίντερ Ζακς (1932-2011), με τον οποίο χώρισε τρία χρόνια αργότερα.
Το 1973, σε ηλικία μόλις 39 χρονών, αποσύρεται από τον καλλιτεχνικό χώρο και αφιερώνεται ψυχή και σώματι στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, μέσα από το ομώνυμο ίδρυμά της. Συχνά - πυκνά θα στρέψει τα βέλη της κατά των ελληνικών αρχών για την αδιαφορία που επιδεικνύουν στην προστασία των ζώων. Γι’ αυτό το σκοπό θα επισκεφθεί την Αθήνα το 1997 και θα τιμηθεί για τη δράση της από οικολογικές οργανώσεις.
Το 1983 διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού. Αρνήθηκε οποιαδήποτε θεραπεία, πιστεύοντας ότι αυτή είναι η μοίρα της. Της άλλαξε γνώμη η φίλη της ηθοποιός Μαρίνα Βλαντί και κυριολεκτικά της έσωσε τη ζωή.
Το 2004 καταδικάσθηκε σε χρηματική ποινή 5.000 ευρώ για πρόκληση ρατσιστικού μίσους, όταν τα έβαλε με τους μουσουλμάνους της Γαλλίας. Από το 1992 είναι παντρεμένη με τον Γάλλο επιχειρηματία Μπερνάρ Ντ’ Ορμάλ (γ. 1941), πρώην σύμβουλο του ακροδεξιού ηγέτη Ζαν Μαρί Λεπέν, γεγονός που στέρησε αρκετά από τη δημοφιλία της.
H Μπριζίτ Μπαρντό τοποθετήθηκε από το γνωστό κινηματογραφικό περιοδικό Empire στην 9η θέση της λίστας με τις 100 πιο σέξι σταρ στην ιστορία του κινηματογράφου (1995) και στην 49η θέση με τις 100 κορυφαίες σταρ του κινηματογράφου (1997).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/993#ixzz3n2cCeYR7
Ελία Καζάν
1909 – 2003
1517
0
Ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης και ηθοποιός, με σημαντική καριέρα στο Χόλιγουντ. Ο Ελία Καζάν (Elia Kazan) γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1909 στην Κωνσταντινούπολη και το πραγματικό όνομά του ήταν Ηλίας Καζαντζόγλου. Σε ηλικία τεσσάρων ετών μετανάστευσε με τους γονείς του, αρχικώς στη Γερμανία και στη συνέχεια στις ΗΠΑ.
Αποφοίτησε από το τμήμα υποκριτικής του πανεπιστημίου Γέιλ και συνέχισε τις σπουδές του στο Γκρουπ Θίατερ του Λι Στράσμπεργκ. Η πλούσια καριέρα του άρχισε στη δεκαετία του ’30 και το αστέρι του έλαμψε με μεγάλα θεατρικά έργα στο Μπρόντγουεϊ και κινηματογραφικές επιτυχίες στο Χόλιγουντ.
Το 1937, έπειτα από μία ήδη επιτυχημένη πορεία ως ηθοποιός, πέρασε και πίσω από τις κάμερες, ως σκηνοθέτης. Βραβεύθηκε με Όσκαρ για τη «Συμφωνία Κυρίων» (1947) και «Το Λιμάνι της Αγωνίας» (1954), ενώ το 1999 τιμήθηκε για το σύνολο της προσφοράς του στην 7η Τέχνη (1999). Στις μεγάλες επιτυχίες του περιλαμβάνονται, επίσης, οι ταινίες «Λεωφορείον ο Πόθος» (1951), «Ανατολικά της Εδέμ» (1955) και «Αμέρικα, Αμέρικα» (1963).
Στην ιστορία της τέχνης καταγράφονται, ακόμα, οι σκηνοθετικές του προσεγγίσεις στο θεατρικό σανίδι, σε έργα όπως «Λεωφορείον ο Πόθος», «Ο θάνατος του Εμποράκου» και «Λυσσασμένη Γάτα».
Το 1948 υπήρξε συνιδρυτής του περίφημου «Actor’s Studio» στη Νέα Υόρκη, ενός πρότυπου εργαστηρίου για νέους ηθοποιούς, που κατά καιρούς φιλοξένησε πολλά ανερχόμενα αστέρια κι έγινε πνευματικό λίκνο του θεατρικού κόσμου στην Αμερική.
Ωστόσο, ο Ελία Καζάν αμαύρωσε την εικόνα του, όταν το 1952 κατέθεσε στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Υποθέσεων του Γερουσιαστή ΜακΚάρθι, όπου κατονόμασε καλλιτέχνες (και όχι μόνο), που πίστευε ότι ήταν μέλη του Αμερικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου του 2003, στη Νέα Υόρκη.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/172#ixzz3n2cjVKyL
Κομφούκιος
551 – 479 π.Χ.
547
0
Φιλόσοφος με παγκόσμια φήμη, η διδασκαλία του οποίου επηρέασε καθοριστικά τον τρόπο ζωής και σκέψης των κατοίκων της Άπω Ανατολής.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Κομφούκιος (Confucius) γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου του 551 π.Χ. στην πόλη Κιουφου του κινέζικου κρατιδίου Λου. Ήταν γόνος μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας. Η σύλληψή του έγινε εκτός γάμου και τη μέρα της γέννησής του ο πατέρας του ήταν 70 ετών, ενώ η μητέρα του μόλις 15. Τρία χρόνια αργότερα, ο πατέρας του πέθανε.
Ο Κομφούκιος μεγάλωσε σε μια μεταβατική εποχή, κατά την οποία το παλιό φεουδαρχικό σύστημα της Κίνας διασπάστηκε σε επιμέρους κράτη, με αποτέλεσμα να αμφισβητηθεί η αξιοπιστία του συστήματος αξιών, στο οποίο στηριζόταν παραδοσιακά το κινέζικο κράτος. Σε μεγάλο βαθμό ήταν αυτοδίδακτος, αλλά η πολλή εργατικότητά του τού χάρισε και πολλή σοφία.
Ήταν φτωχός, γι’ αυτό κύριο μέλημά του ήταν το πώς θα μετριάσει τον πόνο των ανθρώπων. Υποστήριζε ότι οι κυβερνήτες δεν πρέπει να επιδιώκουν τις απολαύσεις τους, αλλά την ευτυχία των υπηκόων τους. Όραμά του ήταν να επαναφέρει το παλιό ενιαίο φεουδαρχικό κράτος, που είχε καταλυθεί, και το επεδίωξε εκ των έσω. Έπιασε δουλειά ως κατώτερος διοικητικός υπάλληλος στο κρατίδιο του Λου και σταδιακά αναρριχήθηκε μέχρι τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης.
Έπειτα από δεκαετίες σκληρής δουλειάς, διαπίστωσε ότι ήταν αδύνατο να αλλάξει την κατάσταση και παραιτήθηκε, για να ξεκινήσει μία 12ετή περιπλάνηση στην Κίνα. Στα ταξίδια του προσπάθησε ανεπιτυχώς να πείσει διάφορους ηγέτες για τις πολιτικές του πεποιθήσεις και να τους δείξει την πραγματικότητα που αγνοούσαν στην άσκηση της εξουσίας τους.
Απογοητευμένος, ο 67χρονος, πλέον, Κομφούκιος επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, διδάσκοντας στους μαθητές του τη φιλοσοφία του και φροντίζοντας να γίνουν ενάρετοι και ανώτεροι άνθρωποι, ώστε να καταλάβουν κυβερνητικά αξιώματα και να υπηρετήσουν σωστά τον λαό τους. Μετά το θάνατό του, το 479 π.Χ., οι μαθητές του ανέλαβαν να συνεχίσουν τη φιλοσοφική του σχολή.
Ο Κομφουκιανισμός κέρδισε ευρεία αποδοχή, κυρίως διότι οι βασικές αρχές του εξέφραζαν την κινέζικη κοινή γνώμη. Αν και συχνά ακολουθείται από τους Κινέζους κατά τρόπο θρησκευτικό, λόγω κάποιων αναφορών του σε θεολογικά ή πνευματικά θέματα (Θεός, μετά θάνατον ζωή, κ.λπ.), οι αρχές του ξεπερνούν τα όρια της θρησκείας.
Θεμελιώδες θέμα του είναι η συνείδηση της παράδοσης. Στην κοσμοθεωρία του, ο Κομφούκιος τοποθετεί απέναντι στη μοιρολατρική πίστη την ιδέα ενός ουρανού, ο οποίος περικλείει τους ηθικούς νόμους της κοινωνίας που πρέπει να αναγνωρίσει ο άνθρωπος και να προσαρμόσει αντίστοιχα τη συμπεριφορά του. Έτσι, μπορεί να ζει αρμονικά με τον εαυτό του και τους άλλους ανθρώπους.
Λόγω μιας σύνδεσης της διδασκαλίας του από το 2ο αιώνα π.Χ. με τον αυτοκρατορικό θεσμό, οι αξίες που πρεσβεύει ο κομφουκιανισμός, όπως π.χ. η σοφία, η καλοσύνη, η αλληλεγγύη μεταξύ των συγγενών, η ανδρεία κ.ά, αποτελούν ακόμα και σήμερα θεμελιώδεις αξίες της κινέζικης κοινωνίας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/190#ixzz3n2d3699E
Ζορζ Κλεμανσό
1841 – 1929
54
1
Διακεκριμένος γάλλος δημοσιογράφος, εκδότης και πολιτικός. Ηγετική προσωπικότητα της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας (1870-1940), διετέλεσε πρωθυπουργός της Γαλλίας δύο φορές (1906-1909 και 1917-1920) και θεωρείται ένας από τους αρχιτέκτονες της νίκης των Συμμάχων κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Ζορζ Μπενζαμέν Κλεμανσό (Georges Benjamin Clemenceau) γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1841 στην πόλη Βανδέα (Βαντέ) της Δυτικής Γαλλίας και καταγόταν από παλιά αστική οικογένεια. Ο παππούς του είχε τιμηθεί με τίτλο ευγενείας από τον Λουδοβίκο ΙΓ', ενώ ο πατέρας του Μπενζαμέν Κλεμανσό ήταν γιατρός και υπέρμαχος των αρχών της Γαλλικής Επανάστασης και της Δημοκρατίας. Όταν του μιλούσαν για κάποιον από τους δύο χωρίς να προσδιορίζουν το μικρό του όνομα, απαντούσε: «Ποιόν εννοείτε, τον μαρκήσιο ή τον ξεβράκωτο;». Ο πατέρας του αποτέλεσε το μοναδικό πρότυπο για τον νεαρό Ζορζ. «Ο πατέρας μου διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μου, του οφείλω τα πάντα» είχε αποκαλύψει σε μία σπάνια εξομολόγησή του.
Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή της Νάντης και στη συνέχεια στην αντίστοιχη του Παρισιού. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, έφυγε το 1865 για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έφθασε εκεί την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου και εξάσκησε την ιατρική στη Νέα Υόρκη, ενώ συνεργαζόταν ως ανταποκριτής με γαλλικές εφημερίδες. Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο Νέο Κόσμο εντυπωσιάστηκε από τις αρετές των Αμερικανών και ιδιαίτερα από την ελευθερία της έκφρασης. Το καλοκαίρι του 1869 παντρεύτηκε την αμερικανίδα Μέρι Πλάμερ, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Το ζευγάρι χώρισε το 1891.
Το 1870 επέστρεψε στη Γαλλία και εγκαταστάθηκε στη Μονμάρτρη, ασκώντας την ιατρική. Τον ίδιο χρόνο εξελέγη δήμαρχος του 18ου Διαμερίσματος της γαλλικής πρωτεύουσας, όπου λίγο αργότερα θα ξεσπούσε η εξέγερση της Κομμούνας του Παρισιού. Ανέλαβε ρόλο μεσολαβητή, οι προσπάθειές του όμως απέτυχαν. Απογοητευμένος παραιτήθηκε, αλλά επανεξελέγη δημοτικός σύμβουλος. Το 1876 εξελέγη βουλευτής και εξελίχθηκε σε ηγετική προσωπικότητα του Ριζοσπαστικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και της Αριστεράς. Το μεγαλύτερο διάστημα της σταδιοδρομίας του η θέση του ήταν στην αντιπολίτευση, την οποία υπηρέτησε με μαχητικότητα και σαρκαστική ρητορική δεινότητα, όχι μόνο από τα έδρανα του κοινοβουλίου, αλλά και από τις σελίδες των εφημερίδων του.
Το 1886 προκάλεσε την παραίτηση του πρωθυπουργού Ζιλ Φερί, στον οποίο επιτέθηκε για την αποικιοκρατική πολιτική του («έπαιζε το παιχνίδι του Βίσμαρκ, σπαταλούσε τις δυνάμεις της Γαλλίας και υποδούλωνε τους έγχρωμους λαούς»). Την επόμενη χρονιά υποστήριξε τον Ζορζ Μπουλανζέ, αλλά στράφηκε εναντίον του, προκαλώντας την πτώση του, όταν συνειδητοποίησε ότι αποτελούσε έναν επικίνδυνο δημαγωγό εθνικιστή.
Ύστερα από την αποτυχία του να επανεκλεγεί βουλευτής το 1893, εξαιτίας των συκοφαντικών κατηγοριών για ανάμιξή του στο σκάνδαλο της γαλλικής εταιρείας της Διώρυγας του Παναμά, αφιερώθηκε για ένα διάστημα αποκλειστικά στη δημοσιογραφία. Από την εφημερίδα του «La Justice» («Η Δικαιοσύνη») και στη συνέχεια από τη «L’ Aurore» («Η Αυγή»), υπερασπίστηκε με τη γνωστή του μαχητικότητα την αθωότητα του Ντρέιφους. Στη δική του εφημερίδα δημοσιεύτηκε η περίφημη ανοιχτή επιστολή του Εμίλ Ζολά για την υπόθεση Ντρέιφους, με τίτλο «Κατηγορώ».
Η αποκατάσταση του Ντρέιφους υπήρξε και δική του. Οι επόμενες εκλογές τον έφεραν πανηγυρικά στη Γερουσία, της οποίας υπήρξε μέλος ως την αποχώρησή του από την πολιτική το 1920. Ανέλαβε το πρώτο κυβερνητικό του αξίωμα στα 64 χρόνια του, ως υπουργός των Εσωτερικών, αποφασισμένος να επιτύχει τον χωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος. Μερικούς μήνες αργότερα έγινε πρωθυπουργός. Η σκληρή στάση του στις απεργίες που ξέσπασαν εκείνη την περίοδο στη Γαλλία απετέλεσε αφορμή πύρινων αντιπαραθέσεων με τον σοσιαλιστή ηγέτη Ζαν Ζορές. Στα θετικά της πρώτης πρωθυπουργίας του προσμετρώνται η υποχρεωτική εβδομαδιαία αργία, η θέσπιση του φόρου εισοδήματος και των εργατικών συντάξεων. Παραιτήθηκε το 1909, έπειτα από μία διαμάχη με τη Γερμανία για ένα επεισόδιο στην αποικία του Μαρόκου.
Έφυγε για ένα διάστημα για μία περιοδεία στο εξωτερικό, εκφωνώντας ομιλίες με θέμα τη δημοκρατία στην Αργεντινή, στην Ουρουγουάη και τη Βραζιλία. Επιστρέφοντας στη Γερουσία το 1911 ήταν πεπεισμένος για τις πολεμικές προθέσεις της Γερμανίας. Ξεκίνησε αγώνα για να κάνει γνωστές τις απόψεις του και το 1913 ίδρυσε μία ακόμη εφημερίδα, τη «L’ Homme Libre» («Ο Ελεύθερος Άνθρωπος»), η οποία μετά την έναρξη του Μεγάλου Πολέμου και την επιβολή της λογοκρισίας μετονομάστηκε σε «L’ Homme Enchaine» («Ο Αλυσοδεμένος Ανθρωπος»).
Έξω από τις Βερσαλλίες, λίγο μετά την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης.
Το 1917, σε μία κρίσιμη καμπή του πολέμου, ανέλαβε εκ νέου πρωθυπουργός και κατόρθωσε να σώσει τη Γαλλία και τους Συμμάχους. Η εμμονή του για μία ενιαία στρατιωτική διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων απέδωσε καρπούς και του αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός «Πατέρας της Νίκης». Αναδείχθηκε σε αρχιτέκτονα της Συνθήκης των Βερσαλιών και υπέρμαχος της σκληρής στάσης απέναντι στην ηττημένη Γερμανία. Την 11η Νοεμβρίου 1918 η Γαλλία ψήφισε νόμο, με τον οποίο αναγνώριζε ότι ο πολίτης Κλεμανσό πρόσφερε την ύψιστη υπηρεσία στην πατρίδα. Οι Γάλλοι, ωστόσο, δεν τον ανέδειξαν στο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας το 1920, προκαλώντας την οριστική αποχώρησή του από την πολιτική.
Ο Ζορζ Κλεμανσό πέθανε στο Παρίσι στις 24 Νοεμβρίου 1929, σε ηλικία 88 ετών και ετάφη, σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του, κοντά στον πατέρα του, στο νεκροταφείο της γενέτειράς του, χωρίς θρησκευτική τελετή, επιτύμβιες επιγραφές και τιμές. «Στην κηδεία μου» είχε πει κάποτε «θέλω μόνο τα άκρως απαραίτητα, δηλαδή εμένα».
Η καλύτερη ίσως περιγραφή για τον Κλεμανσό προέρχεται από τον ίδιο. «Υπάρχει μέσα μου ένα μείγμα αναρχικού και συντηρητικού, οι αναλογίες του οποίου δεν έχουν προσδιοριστεί ακόμη» είχε πει κάποτε ο «Τίγρης», όπως τον αποκαλούσαν. Ριζοσπάστης και πατριώτης, βουλευτής της Αριστεράς, που ως υπουργός Εσωτερικών κατέστειλε με αίμα εργατικές απεργίες (αποκλήθηκε ο «πρώτος μπάτσος της Γαλλίας»), επιβάλλοντας παράλληλα την υποχρεωτική εβδομαδιαία αργία και το οκτάωρο, υπήρξε άνθρωπος των άκρων και των αντιθέσεων. Οι εκρήξεις θυμού του ήταν τρομερές, η επιμονή του παροιμιώδης. Δεν υποχωρούσε ποτέ, δεν εγκατέλειπε το στόχο του, δεν έκρυβε τις αντιπάθειές του. Ήταν επικίνδυνος και ανελέητος αντίπαλος σε κάθε είδους μονομαχία: όλοι έτρεμαν το ξίφος, το πιστόλι και τη γλώσσα του. Η τελευταία, εύγλωττη, ωμή και καυστική, του χάρισε το παρατσούκλι «Ο κατεδαφιστής των κυβερνήσεων» και πολλούς
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1477#ixzz3n2dOHWVQ
Σίλβια Κριστέλ
1952 – 2012
355
0
Ολλανδέζα ηθοποιός, που έγινε γνωστή ως πρωταγωνίστρια της θρυλικής ερωτικής ταινίας Εμμανουέλα.
Η Σίλβια Κριστέλ (Sylvia Kristel) γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1952 στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας. Ο γαλλικής καταγωγής πατέρας της διατηρούσε ένα μικρό ξενοδοχείο και όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία της κακοποιήθηκε σεξουαλικά από ένα πελάτη, όταν ήταν εννέα χρονών. Οι γονείς χώρισαν το 1966 και η Σίλβια με τη μικρή της αδελφή Μαριάνε έζησαν με τη μητέρα τους. Ως μαθήτρια ξεχώριζε, καθώς με δείκτη νοημοσύνης 165 κατάφερε να περάσει τέσσερις τάξεις. Ήθελε να γίνει δασκάλα, αλλά σε νεαρή ηλικία αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές, για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Εργάστηκε σε μπαρ, ως γραμματέας σε εταιρεία, ακόμα και σε βενζινάδικο.
Στα 17 της ξεκίνησε να δουλεύει ως μοντέλο και μετά τη νίκη της στον διαγωνισμό Miss TV Europe το 1973, της άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για κινηματογραφική καριέρα. Τον επόμενο χρόνο γνώρισε μεγάλη επιτυχία ως πρωταγωνίστρια του σοφτ-πορνό Εμμανουέλα (Emmanuelle), μιας ταινίας που σκηνοθέτησε ο Ζιστ Ζεκέν κι έβαλε το είδος στις καθωσπρέπει κινηματογραφικές αίθουσες, ως αποτέλεσμα της αλλαγής των ερωτικών ηθών τη δεκαετία του '60. Η Εμμανουέλα παραμένει ακόμη και σήμερα μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες του γαλλικού κινηματογράφου. Ακολούθησαν άλλες δύο συνέχειες της ίδιας ταινίας με πρωταγωνίστρια την Κριστέλ.
Στη συνέχεια, η κινηματογραφική της διαδρομή δεν είχε την ανάλογη επιτυχία. Μοναδική εξαίρεση, η ερωτική κωμωδία του 1981 Χαμός στο κρεβάτι μου (Private Lessons). Υποδυόταν μια τριαντάρα νοικοκυρά, η οποία σαγηνεύει ένα 15χρονο μαθητούδι. Δέσμια της εικόνας και του ρόλου της στην Εμμανουέλα, η Κριστέλ δεν κατάφερε να απαγκιστρωθεί από τον ερωτικό κινηματογράφο.
Η προσωπική της ζωή υπήρξε ταραχώδης, βουτηγμένη στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Βρισκόταν σε διαρκή αναζήτηση της πατρικής φιγούρας, δημιουργώντας δεσμούς και σχέσεις με αρκετά μεγαλύτερους άνδρες. Η πρώτη σημαντική της σχέση ήταν με τον σπουδαίο βέλγο συγγραφέα Ούγκο Κλάους (1929-2008), 27 χρόνια μεγαλύτερό της, με τον οποίο απέκτησε ένα γιο, τον Άρθουρ, γεννημένο το 1975. Το 1979 γνώρισε τον βρετανό ηθοποιό Ίαν ΜακΣέιν, δέκα χρόνια μεγαλύτερό της, ο οποίος της υποσχέθηκε ότι θα τη βοηθήσει να κάνει καριέρα στην Αμερική.
Το ζευγάρι μετακόμισε στο Λος Άντζελες, αλλά η καριέρα της παρέμεινε στάσιμη, με εξαίρεση τη σεξοκωμωδία «Χαμός στο κρεβάτι του». Όπως αφηγείται στο ντοκιμαντέρ του 2005 Hunting Emmanuelle (Κυνηγώντας την Εμμανουέλα), εξαιτίας της εξάρτησής της από την κοκαΐνη και της ανάγκης της για ρευστό, πούλησε στον ατζέντη της για μόλις 150.000δολάρια τα ποσοστά της στην ταινία, η οποία ξεπέρασε τα 20 εκατομμύρια δολάρια σε εισπράξεις μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μετά τη διάλυση της σχέσης με τον ΜακΣέιν συνήψε δύο γάμους, με έναν αμερικανό επιχειρηματία και τον γάλλο κινηματογραφικό παραγωγό Φιλίπ Μπλο. Τα τελευταία χρόνια συζούσε με τον βέλγο ραδιοφωνικό παραγωγό Φρεντ Ντε Φρι. Τον Σεπτέμβριο του 2006 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία της με τίτλο Nue (Γυμνή), με πολλές αποκαλύψεις για την προσωπική ζωή της.
Δεινή καπνίστρια άφιλτρων τσιγάρων από την τρυφερή ηλικία των 11 ετών, προσβλήθηκε το 2002 από καρκίνο στον λάρυγγα, ο οποίος έκανε μετάσταση τους πνεύμονες. Στις 12 Ιουνίου 2012 υπέστη εγκεφαλικό και νοσηλεύτηκε στην εντατική νοσοκομείου του Άμστερνταμ. Πέθανε στον ύπνο της στις 17 Οκτωβρίου 2012, σε ηλικία 60 ετών.
ΠΗΓΗ:
http://www.sansimera.gr/biographies/552#ixzz3n2drBGDO
Λιδορικιώτικη άνοιξη , 24-4-2015 , με το φακό του Θάνου Κολοκυθά
Τράπεζα Λιδορικιώτικης Φωτογραφίας
Photolidoriki.blogspot.com
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Τρίτη
29/9
03:00
15°C
92%
1 Μπφ B
3 Km/h
ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
09:00
15°C
92%
1 Μπφ BA
3 Km/h
ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
15:00
22°C
57%
2 Μπφ NA
9 Km/h
ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ
21:00
18°C
72%
1 Μπφ Α
3 Km/h
ΒΡΟΧΗ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ..
“ Η ΑΧΤΥΠΗΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΉ …ΤΡΟΪΚΑ ..!! “
Η.. Τασία , με τους “ λιαστούς “ προσφυγο..λαθρο..μετανάστες !!!!
Η ..Σία , η.. “ Θρησκευτικού “ …και
..η…Θεανούλα η..” γεμιστού ..!!!!
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΧΑΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ..!!
Αυτές οι τρεις κυρίες φίλοι μου θα σώσουν την Πατρίδα μας , η πρώτη , προσπάθησε , ενεργήθηκε , συγγνώμη , ενήργησε όσο..μπορούσε , για να λύσει το λαθρο..προσφυγο..μετανάστευτικό , αλλά ΄χαμπάρι τελικά δεν πήρε απ’ το τι συμβαίνει , και πήγε..” καλιά της …!! “
Η δεύτερη , εκλήθη να ξεμπλέξει τα..εκπαιδευτικά μας προβλήματα , αφού πρώτα ξεμπλέξει τα..” μαλλιά της “…!!! Το μόνο που δεν ξέρουμε πως θα ..” ξεμπλέξει “ με την εκκλησία …
Όσο για την τρίτη , την κυρία Θεανώ - γεμιστού , τι να σας πω , πιστεύω πως σύντομα θα αναλάβει Υπουργείο και μάλιστα ..” εντελώς..τελείως..καινούργιο “ , που θα είναι..ανάμεικτο , θα περιέχει δηλαδή ολίγα..οικονομικά αλλά και ..λόγω μόδας και..μαγειρική ..και θα ονομάζεται ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΝΙΚΗΣ ..ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ …
Με τρώει όμως η απορία φίλοι μου , αυτές οι..”ΤΡΕΙΣ ΧΑΡΙΤΕΣ “ , ΜΕ..ΟΝΤΙΣΙΟΝ ΠΗΡΑΝ ΤΟΥΣ ΡΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ; Η ΜΗΠΩΣ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΛΉ ΑΊΤΗΣΗ , ΟΠΩΣ Η ΚΥΡΊΑ ΜΠΕΤΥ , ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ..ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟ ...!!!
Πολύ θά ‘θελα να το μάθω …
Αν κάποιος γνωρίζει κάτι , ας μας..τηλεφωνήσει …
Καλό απόγευμα , να είστε καλά
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-
www.lidooriki.com
ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ ....
Αμέσως μετά την ανάρτηση του παραπάνω σχολίου μας φίλοι μου , έσπασαν τα τηλέφωνά μας από φίλους μας που θέλουν να μάθουν αν οι τρεις.." χάριτες " είναι...τρίδυμες ή αδελφές ή ..συγγενείς , επειδή μοιάζουν πολύ , όχι φίλοι μας , δεν είναι τίποτα απ' όλα αυτά , απλά είναι τρεις ωραίες κυρίες που μοιάζουν πολύ και φυσικά ανήκουν και στον ΣΥΡΙΖΑ ...Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment