ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΣΑΛΗ

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΣΑΛΗ

Mία γλυκιά αναμνηση από παλιά επίσκεψη  στο ονειρεμένο εκκλησάκι της   Αγιας  Αρσαλής  λίγο προν  τη  Συκιά ..

   Σήμερα είναι  η γιορτή της  Ζωοδόχου  Πηγής , και  γιορτάζει ένα  υπέροχο ξωκλήσι  που βρισκεται  στο  δρόμο προς η  Συκιά , χτισμένο στα  βράχια της  Γκιώνας στη  σπηλιά σε μια αητοφωλιά  της Γκιώνας , το μέρος  που  είναι χτισμένο είναι πανέμορφο .η δρ  θέα  απ' το  ψηλή  αυτό  σημειο καταπληκτική ...

   Το  εκκλησάκι της Ζ.Πηγής - Αρσαλής .ήταν πάντα  ένας ονειρεμένος προορισμένος  προορισμός  για  μένα  και απ' την  πρώτη σπίσκεψή μου με μαγεψε ,  γι' αυτό , σε  πρώτη ευκαιρία ,  έγραψα  το  ποίημά  μου 

:  " ΠΡΟΣΚΎΝΗΜΑ  ΣΤΗΝ  ΑΡΣΑΛΉ " ΠΟΥ ΑΡΓΌΤΕΡΑ  ΧΤΗΣΙΜΟΠΟΙΉΘΗΚΕ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ  ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΗΣ  ΛΙΜΝΗΣ  ΕΥΒΟΙΑΣ, ΜΑΖΊ ΜΕ  ΠΟΙΗΜΑΤΑ Κ.ΚΑΒΑΦΗ ΚΑΙ  ΓΙΑΝΝΗ  ΡΙΤΣΟΎ 

5.3.09

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΣΑΛΗ ..

Η ..μεγαλειώδης (!) ανθρώπινη ..ματαιοδοξία , στο ταπεινό καμπαναριό......

Οι γραφικές σπηλιές απέναντι απ΄την αητοφωλιά της Αρσαλής.....

Η φύση..πρόβλεψε για..στήριγμα της σπηλιάς .....

Το μονοπάτι που οδηγεί στο εσωτερικό της...Γκιώνας ......

Το πίσω απ' τον ιερό χώρο κομμάτι .

Το απλοφτιαγμένο τέμπλο...

Ο βράχος με τα εκκλησάκια , πραγματική αητοφωλιά......

Καμαρώστε την μικρή...χωματερή , δίπλα στο δρόμο , δεξιά στη φωτογραφία ...

   Συννεφιά , βαρειά , σήμερα αδέρφια , ολόγυρα ...κλεισμένος ο καιρός , αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να πάμε ν' ανάψουμε ένα κεράκι στην Αρσαλή , στο...Αρσάλι πούγραφε στο περσινό του ημερολόγιο ο...Δήμος μας , η απόσταση κοντινή , λίγο πριν τη Σκιά , η διαδρομή πανέμορφη , με εξαίρεση το..μόνιμο και..έντονο πρόβλημα των σκοιπιδιών , ειδικά στα μέρη που είναι κοντά σε..μαντριά η κατάσταση είναι..απαράδεκτη ως...άθλια , κάτι πρέπει να γίνει με το θέμα αυτό , και κυρίως να ..καταργηθούν οι διάφορες..μικροχωματερές που υπάρχουν σε διάφορα..σημεία .
   Η απόσταση απ' το Λιδορίκι μέχρι τη διασταύρωση , είναι γύρω στα 13 χιλ. και 2-3 είναι από κει και πάνω , χωματόδρομος αλλά ακόμα βατός , μέχρι την Αρσαλή , που είναι φτιαγμένη μέσα σε μιά σπηλιά , σ'ένα βραχώδες μέρος , σωστή αητοφωλιά , με υπέροχη θέα , προς τα Βαρδούσια , και τη Γκιώνα .
   Πριν ανέβουμε στην εκκλησία , κάναμε τη σχετική στάση στο Λευκαδίτι , ήπιαμε το καφεδάκι μας στην κυρά Γιώτα , στην πλατεία , δανειστήκαμε κι' ένα φακό και τραβήξαμε γιά τον προορισμό μας .
Μέχρι τη διασταύρωση , όπως είπαμε , ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος , σε καλή κατάσταση , κι' απο εκεί και πάνω , χωματόδρομος , βατός μεν , αλλά ανηφορικός και με στροφές , θέλει προσοχή , γιά όσους αποφασίσουν , και καλά θα κάνουν , να πάνε .
   Η Αρσαλή , που όπως έχουμε ξαναπεί , σημαίνει Αγία Ιερουσαλήμ , στον...συντετμημένο..Λιδορικιώτικο..τύπο , είναι φτιαγμένη μέσα σε μιά σπηλιά , στο βράχο , όπου απ' ότι λέγεται βρέθηκε ,στην εποχή της διαμάχης μεταξύ στους εικονολάτρες και εικονομάχους , η εικόνα της Παναγίας , σήμερα η εκκλησία γιορτάζει της Ζωοδόχου Πηγής , την Παρασκευή του Πάσχα , οπότε και λειτουργείται .
   Ακριβώς δίπλα όμως , υπάρχει και δεύτερη εκκλησούλα , ο Άγιος Δημήτριος σε μιά διπλανή μικρότερη σπηλιά , η οποία είναι ακόμα απεριποίητη , το μέρος που βρίσκονται οι δυό σπηλιές..εκκλησάκια , έχει μιά απερίγραπτη..άγρια ομορφιά , πραγματική αητοφωλιά , πάνω της η Γκιώνα , μέσα στο βράχο , και βορειοανατολικά υπάρχουν πολλές σπηλιές ,έντονα κόκκινες που δίνουν ξεχωριστό χρώμα στο όλο τοπίο , το άσχημο είναι ότι κι' εδώ , κάτω απ' το δρόμο που οδηγεί στα εκκλησάκια , είναι πεταμένα πολλά και διάφορα , παλιές καρέκλες , τραπεζάκια και κάθε είδους..σκουπίδια , εντύπωση δε μας έκανε κι' ένα πεταμένο στρώμα , τώρα πως βρέθηκε εκεί πάνω το στρώμα κι' ένας παλιοκαναπές , δεν μπορέσαμε να το ..καταλάβουμε....

   Βέβαια όπως , είπαμε και πριν , σ' όλη τη διαδρομή μας απ' το Λιδορίκι ..δεν έχουμε παράπονο , τα σκουπίδια δεν μας...έλειψαν , τα νοιώθεις , τα αισθάνεσαι , τα..βλέπεις , κι είναι τόσο όμορφη η διαδρομή , κι' όλη η περιοχή μας , ας κάνουμε κάτι μ' αυτή τη μάστιγα , και πρώτα απ' όλα ας φροντίσουμε όλοι μας τους χώρους στους οποίους κινούμαστε , αλλά κι' ο..Δήμος ας δώσει περισσότερη..προσοχή στη..Λιδορικιώτικη...περιοχή , στο κάτω-κάτω Δήμος ...Λιδορικίου είμαστε....και τόσα λεφτά πληρώνουμε και καθαριότητα δεν έχουμε....
   Φτάνοντας , λοιπόν , αδέρφια κοντά στον ιερό βράχο , αισθάνεσαι ..δέος , η αγριάδα του τοπίου ,και η απόλυτη ηρεμία σε παρασύρουν σε σκέψεις....
   Μπαίνοντας στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας , έννοιωσα ένα...ξαλάφρωμα , μιά περίεργη..ευεξία , μπαίνοντας δε μέσα στη σπηλιά-εκκλησία πείστηκα πως σ' ένα τέτοιο χώρο , μακριά απ' τις φανφάρες και τα μεγάφωνα , μακριά απ' την υποκριτική..παρουσία πολλών και ...διαφόρων , μπορείς να σκεφτείς , να γαληνέψεις και να επικοινωνήσεις με το Θείο , το Θεό σου , όποιος κι'αν είναι αυτός , χωρίς φυσικά τους..μακριούς σταυρούς , που γίνονται , συνήθως , γιά να βλέπουν οι άλλοι κι' όχι απο..εσωτερική ανάγκη .
   Η εκκλησία , λιτή , χωρίς έπιπλα και καθίσματα , με ανοιχτο ουρανό φυσικό..τη σπηλιά , με έντονη την αίσθηση της υγρασίας , ενώ απ' το πίσω μέρος στο..ιερού , συνεχίζεται η σπηλιά που στο βάθος της έχει ένα μικρό δρομάκι , με προστατευτικά κάγκελα , που οδηγούν στα..σωθικά της Γκιώνας , ενώ ακούγεται έντονος θόρυβος από πτώση νερού , προχωρήσαμε μέχρι την είσοδο του μονοπατιού που προχωράει στο εσωτερικό , με τη βοήθεια ενός φακού , αλλά δεν αποτολμήσαμε την...εξερεύνηση , τ' αφήσαμε γιά άλλη φορά.....
   Κι' έτσι , με συντροφιά ένα κεράκι που ανάψαμε , και μέσα σε απόλυτη ησυχία , ηρεμία και..προσήλωση κάναμε τις ..σκέψεις μας , χωρίς την ενοχλητική παρουσία κανενός , μόνοι με το Θεό μας και τ' αναμμένο κερί , απόλυτα κατανυκτικό το περιβάλλον ...απόλυτα....κατάλληλο γιά..περισυλλογή , γιά ψυχική..ανύψωση...
   Δεν κράτησε πολλή ώρα η επίσκεψή μας , δεν υπήρχε και λόγος άλλωστε , το κερί είχε σχεδόν μισο..καεί , ήταν ώρα γιά την επιστροφή , μιά μικρή βόλτα στο΄γύρο χώρο , μιά λιγόλεπτη επίσκεψη στη διπλανή σπηλιά , του Αγίου Δημητρίου , και η αποχώρηση απ' την αητοφωλιά της ...Αρσαλής , ξαλαφρωμένοι , ήρεμοι και ..πεινασμένοι , απόλυτα όμως ευχαριστημένοι απ' την επίσκεψή μας αυτή , το προσκύνημά μας δηλαδή στην ιερή σπηλιά της Αρσαλής.....
   Καλό σας βράδυ , κι'αν βρεθείτε προς Λιδορίκι επισκεφτείτε την Αρσαλή.... δεν χρειάζεται να είστε..ιδιαίτερα θρησκευόμενοι , το..απλώς..σκεφτόμενοι , είναι ...αρκετό......

Απ' το Λιδορίκι με αγάπη...........Κ.-

Mετά  από  κάκποα  χρόνια , η  παλιά  αυτή  τρυφερή  ανάμνηση έγινε  ποίημα που διδάχτηκε στην ώρα της  Νεοελληνικης  Λογοτεχνιας  στο Γυμνάσιο  Λίμνησς  Ευβοιίας ...με  ανάλογα  ποιήματα  Κ.Καβάφη  και  Γιάννη  Ρίτσου , δείτε

Διαθεματική διδασκαλία στο μάθημα των Κειμένων της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας Β΄ Γυμνασίου

            Από την ενότητα «Θρησκευτική ζωή» επελέγησαν τα ποιήματα : « Στην εκκλησία » του Κ.Π. Καβάφη, « Τ’ άσπρο ξωκλήσι » του Γ. Ρίτσου και διδάχτηκαν συγκριτικά με το ανέκδοτο – ακόμη – ποίημα  του Κ. Καψάλη « Προσκύνημα στην Αρσαλή ».

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ 

Στην εκκλησία

         Το ποίημα γράφτηκε το 1912 και αναφέρεται στην ελληνορθόδοξη εκκλησιαστική τελετουργία, η σοβαρότητα και η λαμπρότητα της οποίας θυμίζουν στον Αλεξανδρινό ποιητή την ένδοξη εποχή του Βυζαντίου.

Tην εκκλησίαν αγαπώ - τα εξαπτέρυγά της,
τ' ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,
τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.

Εκεί σαν μπω, μες σ' εκκλησία των Γραικών·
με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,
μες τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,
τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες
και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό -
λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό -
ο νους μου πηαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,
στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.

Κ.Π. Καβάφης, Ποιήματα, τόμ. 1, Ίκαρος

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ 

Τ' άσπρο ξωκλήσι 

         Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας (1973). Έχει θέμα του ένα από τα φωτεινά άσπρα ξωκλήσια που, διασπαρμένα σε όλη την ελληνική ύπαιθρο, δίνουν μια λιτή, οργανικά ενταγμένη στο φυσικό περιβάλλον, εικόνα της ανθρώπινης θρησκευτικότητας και του λαϊκού πανηγυριού.

T άσπρο ξωκλήσι στην πλαγιά, κατάγναντα στον ήλιο,
πυροβολεί με το παλιό, στενό παράθυρό του,

Και την καμπάνα του αψηλά, στον πλάτανο δεμένη,
τηνε κουρντίζει ολονυχτίς για του Αϊ-Λαού τη σκόλη.

Γ. Ρίτσος, Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα
της πικρής πατρίδας, Κέδρος

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΨΑΛΗΣ

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ  ΣΤΗΝ ΑΡΣΑΛΗ 

Αρσαλή: Σημαίνει Αγία Ιερουσαλήμ, είναι εξωκλήσι στο Λιδορίκι  χτισμένο μέσα σε σπηλιά, όπου λέγεται ότι στην εποχή της διαμάχης ανάμεσα στους εικονολάτρες και εικονομάχους βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας. Το εκκλησάκι γιορτάζει την Παρασκευή Του Πάσχα, της Ζωοδόχου Πηγής.

 Στο  ταπεινό  της  Αρσαλής  το  εκκλησάκι ,

πουν' ριζωμένο  στην  αητοφωλιά  τη  Γκιώνας

πηγαίνω  πάντα , για  ν' ανάψω  κεράκι

σαν  θα  φθινοπωριάσει , κι' έρθει  ο  χειμώνας.

           

*       

Απ' έξω ,  η  παλιά  καμπάνα  κρεμασμένη ,

στης  γέρικης  βελανιδιάς , το  ροζιασμένο  μπράτσο

πρόχειρα , λες ,  μ' ένα   παλιό  σκοινί  δεμένη ,
τον  κάμπο  αγναντεύει , από  ψηλά  σαν κάστρο .

                             

                                     *

Μοσχοβολάει  ολόγυρα το χώμα  το  βρεγμένο ,

κι αυτή η  άγρια  ομορφιά , με  συνεπαίρνει ,

καθώς  το  χώμα  της  σπηλιάς  το  νοτισμένο

όλα  της  γης τ' αρώματα  μου  φέρνει ..

                                       *

      

Μόνος  στο  μισοσκόταδο,  μ' ένα  κερί αναμμένο ,

μονάχη  συντροφιά  μου πάντα ,  στο  σκοτάδι ,

και  κάπου  στη  γωνιά , το  λαδοκάντηλο σβησμένο ,

θα 'χει  σωθεί , ως  φαίνεται  από  καιρό το  λάδι .

        

                                       *

Χρυσούς πολυελαίους και' άμφια  χρυσά  δεν  έχει

ούτ' Άγια  Τράπεζα , μονάχα ένα τραπέζι μ' ένα  τάσι

κι' εκεί  στο  μισοσκόταδο , καθώς  τριγύρω βρέχει ,

νοιώθεις πως όπου να’ναι, θα' μπει κι' ο Χριστός   να  ξαποστάσει .

Kωνσταντίνος Ευθ . Καψάλης

Αθήνα  15  -2-  2013

            Τα τρία ποιήματα εξετάστηκαν από άποψη περιεχομένου και μορφής. 

Αρχικά, οι μαθητές αναζήτησαν στοιχεία από την ελληνική θρησκευτική παράδοση που προβάλλει κάθε ποιητής.

            Ο Καβάφης περιγράφει ένα ναό ο οποίος αντιπροσωπεύει το μεγαλείο,  τον υλικό και πνευματικό πλούτο της Ορθοδοξίας που συνδέεται στενά με τη μεγαλοπρέπεια της πλούσιας τότε Ορθόδοξης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Επισημάνθηκε ότι ο Καβάφης τονίζει τη μεγαλοπρέπεια των ιερέων («λαμπρότατοι μες των αμφίων τον στολισμό»). Επίσης φαίνεται η επιβλητικότητα και η επισημότητα των θρησκευτικών τελετών («τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της»).

            Όσον αφορά στα εκφραστικά μέσα υπάρχουν εικόνες οσφρητικές, («θυμιαμάτων ευωδίες»), ακουστικές («λειτουργικές φωνές και συμφωνίες»), σύνθετες εικόνες οπτικές και κινητικές («τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό – λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό»).

            Επιπλέον ο Καβάφης περιγράφει το εσωτερικό του ναού με αναφορική λειτουργία της γλώσσας χωρίς ιδιαίτερα εκφραστικά μέσα και σχήματα λόγου. Οι γλωσσικές ιδιοτυπίες που εντοπίζονται στο ποίημα («τες», «πηαίνει») είναι χαρακτηριστικά δείγματα της καβαφικής γραφής (πεζολογική). Ο στίχος είναι ελεύθερος χωρίς ομοιοκαταληξίες.

            Ο Ρίτσος με το λιανοτράγουδο δίνει τη γραφική εικόνα από ένα λευκό ξωκλήσι και τονίζει τον άρρηκτο δεσμό του θρησκευτικού τοπίου με τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Ο ποιητής επικεντρώνεται στο λιτό ξωκλήσι και στη γραφικότητα του ελληνικού τοπίου συνδέοντας τα στοιχεία αυτά με την πολιτισμική παράδοση (λαϊκό πανηγύρι). Δεν περιγράφει εσωτερικά το ξωκλήσι, αλλά προβάλλει τη φωτεινότητά του και την ετοιμασία του για το πανηγύρι.

            Το ποίημα το χαρακτηρίζει η αφαιρετικότητα, καθώς δίνονται σε αδρές γραμμές τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του. Επίσης υπάρχει υπαινικτικότητα, επειδή η ανθρώπινη παρουσία δίνεται έμμεσα.

            Η γλώσσα του ποιήματος είναι απλή με δύο χαρακτηριστικές μεταφορές («πυροβολεί», «κουρντίζει»). Η δομή του με τα δύο δίστιχα ακουμπά στο δημοτικό τραγούδι,  καθώς ο ποιητής χρησιμοποιεί ανομοιοκατάληκτο ιαμβικό 15σύλλαβο που χωρίζεται σε δύο ημιστίχια. Υπάρχουν εικόνες οπτικές («τ’ άσπρο ξωκλήσι», «στενό παράθυρο») και ακουστικές («πυροβολεί», «κουρντίζει»).

            Ο Καψάλης περιγράφει ένα απόκρημνο εκκλησάκι ξεκινώντας με εικόνες του εξωτερικού χώρου και στη συνέχεια προχωρά στο εσωτερικό της εκκλησίας. Τονίζεται η δυσκολία προσέγγισης της εκκλησίας («αητοφωλιά»), καθώς και η επιλογή του ποιητή για προσκύνημα το φθινόπωρο και το χειμώνα που έχει μικρότερη επισκεψιμότητα.

            Αναπόσπαστο κομμάτι του εξωτερικού περίγυρου είναι η οπτική εικόνα της καμπάνας κρεμασμένης στη βελανιδιά που με το σχήμα λόγου της προσωποποίησης («τη ρεματιά αγναντεύει»)επιτελεί το ρόλο του βιγλάτορα από τη  βουνοκορφή. Το μαγευτικό τοπίο συμπληρώνει η οσφρητική εικόνα του νοτισμένου χώματος («μοσχοβολάει ολόγυρα»).

            Από τον εξωτερικό χώρο περνά στο εσωτερικό της εκκλησίας που είναι φτωχικό και λιτό. «Το σβησμένο λαδοκάντηλο» και το σκοτάδι που κυριαρχεί υπαινίσσονται την απουσία προσκυνητών για αρκετό καιρό. Στην ατμόσφαιρα επικρατεί γαλήνη και ηρεμία που φέρνει τον επισκέπτη πιο κοντά στο Χριστό. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα τονίζεται ιδιαίτερα στο στίχο «νιώθεις πως θα ’ μπει κι ο Χριστός να ξαποστάσει» καθώς η έλλειψη πολυτέλειας συμβάλλει στην ουσιαστική επικοινωνία με το Χριστό.

            Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα χαρακτηριζόμενη από κατάνυξη και δέος λειτουργεί ως γέφυρα των ανθρώπων με το Χριστό. Τα λιτά εκκλησιαστικά σκεύη και η απλότητα του χώρου υποβάλλουν την ουσιαστική επαφή των πιστών με το νόημα της χριστιανοσύνης, καθώς ο άνθρωπος χρειάζεται πίστη για να επικοινωνήσει με το θείο κι όχι υλικά αγαθά. Εξάλλου η λιτότητα συνάδει με την απλότητα του ίδιου του Κυρίου.

            Το ποίημα αποτελείται από πέντε (5) τετράστιχες στροφές με πλεχτή ομοιοκαταληξία. Η γλώσσα είναι απλή δημοτική. Χρησιμοποιεί δραματικό ενεστώτα που προσδίδει ζωντάνια και θεατρικότητα.

Ομοιότητες και διαφορές των τριών ποιημάτων

            Αρχικά ο Καβάφης δε δίνει καμία εξωτερική περιγραφή, αλλά απευθείας περνά στον εσωτερικό χώρο ενός μεγαλοπρεπούς ναού. Αντιθέτως, ο Ρίτσος δεν περιγράφει εσωτερικά το ξωκλήσι και τέλος ο Καψάλης ξεκινά από το χώρο γύρω από το ερημοκλήσι και περνά στο εσωτερικό τονίζοντας τη λιτότητα και ιερότητά του.

            Επιπρόσθετα, σε αντίθεση με τους άλλους δύο ποιητές, ο Καβάφης παρουσιάζει ένα λαμπρό ναό που επιβάλλεται με την πολυτέλεια των σκευών και την επισημότητα των ιερέων. Ο Ρίτσος και ο Καψάλης εστιάζουν στη λαϊκή θρησκευτικότητα που κύρια χαρακτηριστικά της είναι η παντελής έλλειψη χλιδής. Τα δύο ξωκλήσια είναι αρμονικά ενταγμένα στο φυσικό περιβάλλον και προκαλούν το πρωτογενές θρησκευτικό συναίσθημα του λαού μας.

            Ο Καβάφης προσεγγίζει τον ένδοξο βυζαντινισμό νιώθοντας περήφανος για ό,τι επιβιώνει μέχρι σήμερα στο τυπικό της χριστιανικής τελετουργίας. Σε αντίθεση ο Ρίτσος και ο Καψάλης συσχετίζουν τη θρησκευτική παράδοση με τη γραφικότητα του ελληνικού τοπίου και τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό.

Τη διδασκαλία οργάνωσαν οι φιλόλογοι:  Γιώτα Αντιγόνη,  Ρουκά Νίκη.

Συμμετείχαν οι μαθητές του Β’1 Γυμνασίου Λίμνης:

1. Αγγελάκη Αλίνα
2. Αλεξίου Ευθύμιος
3. Αχματιώτης Διομήδης
4. Αχματιώτης Παναγιώτης

1. Βασιλείου Ευάγγελος
2. Γερογιάννης Ζήσης
3. Γεωργατζής Κωνσταντίνος
4. Γεωργίου Δημήτριος
5. Γιακκουμάκης Εμμανουήλ
6. Ζησίμου Ελένη
7. Κάβουρα Αλεξάνδρα
8. Καταραχιάς Αθανάσιος
9. Κούβαρης Νικόλαος
10. Κουκουρίκος Αλέξανδρος
11. Κρεμμύδα Παναγιώτα
12. Ματσούκας Ανάργυρος
13. Μητσάνη Αναστασία

Και οι μαθητές του Β’2 Γυμνασίου Λίμνης:

1. Μπρίσκου Μαρίνα
2. Νάνος Χρήστος
3. Πανταζής Λεωνίδας
4. Σπηλιώτης Ευάγγελος
5. Στάμου Ανδρέας
6. Σταυριανάκος Σταυριανός
7. Σταύρου Σταύρος
8. Σταύρου Φώτω
9. Στεργίου Σωτήριος
10. Τερνιώτη Ελένη
11. Φονιαδάκης Νικόλαος
12. Φραγκογιαννάκης Δημήτριος
13. Χαλαστή Μαρία
14. Χατζή Ελένη
15. Χατζηκωνσταντίνου Ελένη
16. Χατζής Γεώργιος

 Κωνσταντίνοας Ευθ. Καψάλης

www.lidoriki.com