ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ.....ΜΑΖΙ ΣΑΣ.....

Πράγματι , φίλε μας Κ.., το Πάσχα στο χωριό μας είναι πανέμορφο , κι' όταν μάλιστα βοηθάει κι' ο καιρός τότε είναι...ονειρεμένο , κρίμα όμως που δεν καταφέραμε οι Λιδορικιώτες να δημιουργήσουμε τις προυποθέσεις γιά την παραπέρα προβολή του Λιδορικιώτικου Πάσχα , να μαθευτεί και παραέξω , έχουμε τόσο όμορφο χωριό και θα μπορούσαν τόσα πράγματα να γίνουν αλλά.....πρέπει και κάποιοι να ενδιαφερθούν , αλλά ποιοί ;
Δυστυχώς έχεις απόλυτο δίκιο " Η πόλις εάλω ", με τη συνενοχή και την αδιαφορία όλων μας και τώρα κακοπαθιόμαστε πληρώνοντας τα επίχειρα των ...λαθών μας , το χωριό μας ( με θλίψη βαθειά το λέμε ) έχει απολύτως αποταυτοτητοποιηθεί και έχει γίνει ένα πεδίο βολής....που ασκούνται..βρίζοντας ξένοι φαντάροι...το ξέρεις φαντάζομαι το τραγούδι αυτό...
Χριστός ανέστη , χρόνια πολλά κι' ας ευχηθούμε ν' αναστηθεί και το χωριό μας....

Βαλτός είσαι , Βαρουσιώτη νοσταλγέ , να μας μαραζώσεις Πασχαλιάτικα , θυμίζοντάς μας τα όμορφα τα παιδικά μας χρόνια / με τα λαστιχοπάπουτσα τα ντρίλια παντελόνια , που περιμέναμε τη Λαμπρή , πως και πως , να φορέσουμε και τα καινούργια ΑΣΠΡΑ παπούτσια που μας παίρναν οι γονείς μας , προσωπικά ήμουν ..ιδιαιτέρως τυχερός γιατί ο μπάρμπα Θανάσης ο Φαλιαμπάρας ( αγαπημένος ξάδερφος της μάνας μου ) που εκτός από σπουδαίος κλαριντζής ήταν - ως γνωστόν - και τσαγκάρης , μούφτιαχνε , κάθε Πάσχα , ένα ζευγάρι ολόασπρα παπούτσια και μάλιστα τριζάτα , κι' εγώ καμάρωνα σαν...γύφτικο σκεπάρνι..
Όμορφα χρόνια , ζητάγαμε λίγα κι' ήμασταν ευχαριστημένοι με τα ..λιγότερα τώρα....

Θυμάσαι πολύ καλά , φίλε μας..Ανώνυμε..έχεις φαίνεται...μυαλό , πράγματι το Πάσχα του 1968 το χωριό μας..φιλοξένησε...στανικά , (που λέει κι' οΜακρυγιάννης ) το αγαπημένο φίλο των Λιδορικιωτών , τον αξέχαστο τον Αριστόβουλο Μάνεση , τον φίλο του χωριού μας τον Αρίστο όπως ήθελε να τον λέμε . Εκείνο το Πάσχα , λοιπόν δεν σου κρύβω ότι είναι έντονα χαραγμένο μέσα στο μυαλό (;) μου , όοοχι βέβαια γιατί έπεφτε την 21 Απριλίου , αλλά για την φανταστική , πραγματικά , συμπεριφορά των χωριανών μας απέναντι στον...αναγκαστικά ... φιλοξενούμενο του χωριού μας ο οποίος - είμαι σε θέση να σε διαβεβαιώσω - ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΕΝΟΣ απ' τη Λιδορικιώτικη αγάπη και ζεστασιά , που εκείνες τις μέρες ήταν πραγματικά..απερίγραπτη .
Πίστευα δε τότε , κι'ακόμα το πιστεύω , πως οι χωριανοί μας με τη συμπεριφορά τους , τη μοναδική , ξέπλυναν την ντροπή της , τότε Πολιτείας , απέναντι στον υπέροχο αυτό άνθρωπο , βέβαια , όπως πάντα συμβαίνει , έτσι και τότε μέσα στα τόσα υπέροχα...τραγούδια
υπήρξαν και κάποια...παρατράγουδα αλλά στην ...Ελλάδα ζούσαμε και ζούμε....
Με την ευκαιρία θάθελα να αναφέρω κάτι που μου είπε , μετά από χρόνια , ένας ..βαθμοφόρος αστυνομικός που υπηρετούσε στο χωριό μας την δύσκολη εκείνη εποχή :
'' Άν ήταν δυνατό να μαθευτούν ορισμένα γεγονότα της εποχής εκείνης , πολλοί απ' τους... δήθεν... δημοκράτες χωριανούς σας , θάπρεπε να ντρέπονται να κυκλοφορούν....'' και μου διηγήθηκε και μιά πολύ...ενδιαφέρουσα ιστορία , αλλά μέρες που είναι...
Πάντως θάπρεπε κάποια περιστατικά να γίνουν κάποτε γνωστά , όχι από μένα βέβαια , και τότε , φίλε Ανώνυμε , θάβλεπες γέλιο και ....ώριμο ζαρζαβατικό που...θάπεφτε...

Αυτά που θυμάσαι κι' εσύ , Χωριανέ , είναι παλιές....αστικές συνήθειες , της αγάπης , ο χορός στη Βαθειά , η απογευματινή βόλτα των Λιδορικιωτών , τ' απόγευμα της Λαμπρής , και τόσα άλλα , δυστυχώς εξέλιπον ...ελλείψει....Λιδορικιωτών.....καλύφθηκες ;......

Άν το είπες σαν ..ανέκδοτο έτσι..γιά να..γελάσουμε , τα κατάφερες φίλε μας , πραγματικά γελάσαμε και πολύ μάλιστα : ώστε δεν είδες στον επιτάφιο..προσκόπους ; άααντε...δεν θα πρόσεξες φαίνεται καλά , ήταν βλέπεις και σκοτεινά...πως να τους δεις...
Όσο γιά τη συνταγή σου : Μιά ιστορία ( Λιδορικιώτικη ) την ημέρα , το γιατρό τον κάνει πέρα , ευχαριστούμε και ..χαιρόμαστε που βοηθάμε τους ...ασθενείς ...