ΤΟ ..ΑΓΚΑΘΙ ..

 

Ένα αγκάθι , έχω βαθειά ..μπηγμένο , στην ψυχή μου ,

που ..χρόνια , να το βγάλω , προσπαθώ , μα δεν μπορώ ,

φοβάμαι , ίσως , πως μαζί του θα τελειώσει κι’ η ζωή μου ,

και πως χωρίς αυτό , δεν θα μπορέσω πιά να ..ζω..

                                     *

Μια ‘γάπη , ανάγνωρη , μια αιθέρια , δαντελένια ..οπτασία ,

μάτια..πολύχρωμα , σαν αντικρύζουν μελαγχολικά το φως ..

του φθινοπώρου η θλίψη η γλυκειά , αρρωστημένη ..φαντασία ,

που ταξειδεύει , σ’ένα κόσμο ..ξένο , άγνωστο…διαρκώς ..

                                       *

Άϋλο..πρόσωπο , με δυό..ουρανούς στο μέτωπο , για μάτια ,

κοχύλια πορφυρά , απροσδιόριστα , στη θέση των..χειλιών..

άλλοτε μου χαμογελούν , κι’άλλοτε , λες , του πάγου ειν..κομμάτια

σαν..εφιάλτης , μες στον..ξέγνοιαστο , τον ύπνο των παιδιών..

                                         *

Ας ήταν ..τριαντάφυλλου αγκάθι , να νοιώσω την υπέροχη ευωδιά ,

τη..βελουδένια ανάσα , να τη νοιώσω τρυφερά να με ..χαϊδεύει ,

όπως της θάλασσας η..αύρα , πούρχεται απ’ το πέλαγο..μακριά ,

κι’ ας μάτωνα , κι’ ας ένοιωθα το αίμα της καρδιάς μου να..στερεύει …..Κ.-

Λιδορίκι 1-11-2009