Πάει καιρός τώρα , που του Γυφτομαχαλά τ’ αηδόνια δεν τον λένε , τα ‘φερε βλέπεις έτσι η ζωή , μα όσοι θυμούνται νοσταλγικά , εκείνα τ’απόβραδα απέναντι στα Ταραναίϊκα στο Γυφτομαχαλά , τα ξαναζούν ακούγοντας την αξέχαστη Ταρανοκατίνα , να τραγουδάει τους Λιδορικιώτικους καημούς …με την παρέα της ..
Χρόνια όμορφα , μα και χρόνια τυραγνισμένα , όλα μαζί χαρές και καημοί , ημερεύονταν με το τραγούδι ..
Τα εγγόνια της αξέχαστης Κατίνας , μας έφτιαξαν αυτό το όμορφο “ ενθύμιο “ για να …θυμόμαστε με νοσταλγία ..τους ευχαριστούμε θερμά .
MAΓΕΙΑ !!!
Σαν βγαίνει απ’ τον Παλιόραγκο ,τ’ Οκτωβριανό φεγγάρι..
χρυσώνοντας τις ομορφιές του ..Γυφτομαχαλά ,
του ρουμανιού τα ξωτικά , με την περίσσια χάρη ,
στήνουν χορό και τραγουδούν , στων δέντρων τα κλαριά .
* *
Των προβατιών τα κύπρια , στου Βαρουσιού το ρέμα ,
βουβαίνονται..σωπαίνουνε , στο μαγεμένο βράδυ ,
καθώς Νεραιδοτράγουδα ακούγονται , σαν…ψέμα ,
όπως τα φέρνει ολόδροσα , των Καλτεζιών το..χάδι..
* *
Οι τυχεροί μας , στον Ψαλά , οι χωριανοί , αγναντεύουν ,
δεξιά , ζερβά , κι’ αντίπερα την τόση ομορφιά ,
και γεύονται τις ευωδιές της Γκιώνας , που κοντεύουν ,
φτάνουν , σαν χάδι δροσερό ,… βουνίσια..ανασαιμιά..
* *
Τέτοιες βραδιές , αφήνεσαι , στων αστεριών την ..πλάνη ,
στου φεγγαριού την αγκαλιά , ξεχνιέσαι..ονειρικά…
κι’ απλώνοντας τα χέρια σου , στου ουρανού τη..στάνη ,
πλανιέσαι , λες και ξαναζείς σε χρόνια..παιδικά……..Κ.
Λιδορίκι 15-10-2008 .
No comments:
Post a Comment