30.7.13

H ΓΕΡΑΣΜΕΝΗ ΤΣΕΤΣΕΚΙΑ ..

 

 

Άνθισε πάλι η…γριούλα τσετσεκιά μας , στην αυλή ,

την είχε , με τα ίδια της τα χέρια , η μάνα φυτεμένη…

χρόνια..μας καλωσόριζε , πάντα θλιμμένη , σιωπηλή…

απ’ τον καιρό που χάθηκ’ η κυρά της , η καημένη…

                        *                  *

Άνοιξες , καλοκαίρια και χειμώνες , πάντα..εκεί. ,

ακοίμητος φρουρός , πλάι στο λιθαρένιο σκαλοπάτι ,

για μένα όμως ήταν πάντα μια.. αγιάτρευτη..πληγή …

να ζει η έρμη η τσετσεκιά και να ν’η μάνα μας ..φευγάτη .

                        *                     *

Χίλιες φορές μου ‘χει περάσει η σκέψη απ’ το …μυαλό… .

να την αφήσω απότιστη καιρό , να ξεραθεί , να..σβήσει ,

λες κι’ αν χαθεί αυτό τ’αθώο το λουλουδάκι το φτωχό…

θα γίνει… θαύμα και κοντά μας πάλι η μάνα θα γυρίσει…

                          *                   *

Μα όμως την ποτίζω , την προσέχω , σαν.. μικρή μου αδερφή…

από ..καμάρι γαληνεύω…σαν την βλέπω να…ανθίζει…

δεν ξέρω τι άραγε να σκέφτεται σαν με κοιτάει..αυτή..

μα εμένα όταν την κοιτάω , τη μάνα πάντα…μου θυμίζει…..KΚ.- .-

Λιδορίκι 19 07 07

« Τραγουδώντας στη Ζωή »

Λιδορίκι 2010

No comments: