Λιδωρίκι: ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

31.12.14

ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Kαλή σας μέρα Λιδορικιώτες , ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014

Ανατολή Ήλιου: 07:39
Δύση Ήλιου: 17:16
Σελήνη 10 ημερών

Γιορτάζει: Μελάνη, Μελανία.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Χ.

1879

Ο Τόμας Έντισον επιδεικνύει για πρώτη φορά δημόσια τον λαμπτήρα πυρακτώσεως.

1944

Ο 22χρονος φοιτητής του Πολυτεχνείου Ιάννης Ξενάκης τραυματίζεται από θραύσμα όλμου στο πρόσωπο κατά τα Δεκεμβριανά. Ο μετέπειτα μεγάλος συνθέτης ανήκε στο λόχο «Λόρδος Βύρων» της ΕΠΟΝ.

1957

Ανακαλύπτεται στην Πύλο ο κυψελοειδής τάφος του Νηλέα, πατέρα του βασιλιά της Πύλου Νέστορα. Ακόμη, ανακαλύπτεται πτέρυγα του ανακτόρου του Νέστορα, ηλικίας 3.000 ετών.

1958

Ο κουβανός δικτάτορας Μπατίστα εγκαταλείπει την Αβάνα. Οι μπαρμπούδος του Φιντέλ Κάστρο προ των πυλών.

1963

Αναλαμβάνει η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Ιωάννη Παρασκευόπουλου, προκειμένου να διενεργήσει τιςεκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964. Θα υποβάλλει την παραίτησή της τρεις μέρες μετά τον θρίαμβο τουΓεωργίου Παπανδρέου.

2004

Δολοφονείται έξω από την οικία του βρετανού στρατιωτικού ακολούθου στην Κηφισιά ο ειδικός φρουρός Χαράλαμπος Αμανατίδης. Ο θάνατός του αποδίδεται σε τρομοκρατική ενέργεια.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

μ. Χ.

1880

Αλέξανδρος Δελμούζος, πρωτοπόρος παιδαγωγός.(Θαν. 10/12/1956)

Αποφθέγματα

1905

Γκι Μολέ, πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας (1956-1957) και από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (Θαν. 3/10/1975)

1931

Κώστας Βουτσάς, έλληνας ηθοποιός.

ΘΑΝΑΤΟΙ

Χ.

1882

Λέων Γαμβέτας, (Λεόν Γκαμπετά), γάλλος φιλέλληνας πολιτικός, που αγωνίστηκε με πάθος για την υπεράσπιση των ελληνικών δικαιωμάτων. Προς τιμή του μία οδός στο κέντρο της Αθήνας φέρει το όνομά του (Οδός Γαμβέτα). (Γεν. 2/4/1838)

1980

Μάρσαλ ΜακΛιούαν, καναδός επικοινωνιολόγος, γνωστός για την περίφημη φράση του «Το μέσο είναι ο μήνυμα». (Γεν. 21/7/1911)

1988

Νίκολας Κάλας, φιλολογικό ψευδώνυμο του Νικολάου Καλαμάρη, ποιητής και τεχνοκριτικός. Χρησιμοποιούσε, επίσης, τα ψευδώνυμα Νικήτας Ράντος και Μ. Σπιέρος. (Γεν. 27/5/1907)

Κάλαντα

Κάλαντα, Νικηφόρος Λύτρας, 1872

Ευχετήρια και εγκωμιαστικά άσματα, που ψάλλουν τα παιδιά (ενίοτε και οι μεγάλοι) κατά τις παραμονές μεγάλων εορτών, όπως τα Χριστούγεννα (24 Δεκεμβρίου), η Πρωτοχρονιά (31 Δεκεμβρίου) και τα Θεοφάνεια (5 Ιανουαρίου). Κάλαντα άδονται ακόμα στις εορτές του Λαζάρου και των Βαΐων, τα λεγόμενα Βαΐτικα. Αντίθετα, τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής έχουν κατανυκτικό χαρακτήρα.

Ετυμολογικά, η λέξη «κάλαντα» προέρχεται από τη λατινική calendae (καλένδες στα ελληνικά), που σημαίνει τις πρώτες ημέρες κάθε μήνα. Ειδικά, οι Καλένδες του Ιανουαρίου ήταν μέρες γιορτής για τους Ρωμαίους, λόγω της έλευσης του νέου χρόνου. Τα Κάλαντα έλκουν την καταγωγή τους από παρόμοια αρχαία τραγούδια του αγερμού και της ειρεσιώνης και είχαν κοσμικό χαρακτήρα. Η Εκκλησία κατά τους Βυζαντινούς χρόνους απαγόρευε ή απέτρεπε αυτό το έθιμο ως ειδωλολατρικό και το είχε καταδικάσει με απόφαση της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου το 680 μ.Χ. Οι συμμετέχοντες στο έθιμο των Καλάντων αποκαλούνταν «Μηναγύρτες». Με την πάροδο του χρόνου τα Κάλαντα απέκτησαν θρησκευτικό περιεχόμενο, ανάλογο με την κάθε γιορτή.

Την παραμονή των Χριστουγέννων οι καλαντιστές γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν:

Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ο ορισμός σας
Χριστού την θείαν Γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας…

Στη συνέχεια διηγούνται τα περιστατικά της Γεννήσεως, τελειώνοντας με ευχές και επαίνους για το νοικοκύρη, την κυρά και τους άξιους βλαστούς του σπιτιού. Φυσικά, οι καλαντιστές δεν ξεχνούν να ζητήσουν και την αμοιβή τους, είτε σε είδος, είτε σε «ρευστό» στις μέρες μας, με συχνά αυτοσχέδιους στίχους όπως: «Δώστε κι εμάς τον κόπο μας να είναι ο ορισμός σας». Αν το φιλοδώρημα είναι πενιχρό ή δεν δοθεί καθόλου, οι καλαντιστές σκαρώνουν κάποιες φορές σκωπτικά ή αποδοκιμαστικά δίστιχα για τον νοικοκύρη.

Πασίγνωστα είναι και τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς:

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι αρχή καλός μας χρόνος…

και λιγότερο γνωστά τα κάλαντα των Θεοφανείων (Των Φώτων):

Σήμερα τα φώτα κι ο Φωτισμός
Και χαρά μεγάλη κι αγιασμός…

Το Σάββατο του Λαζάρου (το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων) τα παιδιά γυρίζουν τα σπίτια και τραγουδούν τα ειδικά κάλαντα (Λαζαρικά) σε διάφορες παραλλαγές, που εξιστορούν την «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου. Τελειώνοντας το τραγούδι τους τα λαζαράκια, όπως αποκαλούνται οι καλαντιστές της ημέρας, συνεχίζουν με ευχετικούς και επαινετικούς στίχους για το σπίτι και δέχονται ως φιλοδώρημα αυγά που τα τοποθετούν σ’ ένα στολισμένο καλαθάκι (σε κάποιες περιοχές φρούτα ή χρήματα). Τον Λάζαρο τραγουδούν κυρίως κορίτσια σχολικής ηλικίας, τα οποία αποκαλούνται λαζαρίνες, λαζαρίτσες, λαζαρούδισσες κ.α. Γενικότερα, το Σάββατο του Λαζάρου λαμβάνει χαρούμενο χαρακτήρα, καθώς η έγερση του Λαζάρου προαναγγέλλει την Ανάσταση του Χριστού.

Σώζονται πολλές παραλλαγές από κάλαντα, άλλα σε δημοτική γλώσσα και άλλα σε μισοκαθαρεύουσα. Ανάλογα με τον τόπο και τις εποχές, τα παιδιά που ψάλλουν τα κάλαντα κρατούν συνήθως πολύχρωμα φαναράκια, καράβια ή εκκλησίες φωτισμένες εσωτερικά, σιδερένια τρίγωνα ή ραβδιά στολισμένα με λουλούδια σαν τους αρχαίους θύρσους. Οι μεγάλοι συνοδεύουν με μουσική υπόκρουση το τραγούδι τους και έχουν μαζί τους και καλάθια, όπου βάζουν τα δώρα που τους φιλεύουν. Τα όργανα που κυριαρχούν είναι η φυσαρμόνικα, το τύμπανο, το τουμπελέκι, η τσαμπούνα και άλλα πνευστά όργανα.

Ο λαός δέχεται με συμπάθεια τους καλαντιστές, που προσδίδουν στις γιορτές ιδιαίτερη χάρη και ευθυμία.

Αντιθέτως, τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής έχουν θρηνητικό χαρακτήρα και αναφέρονται στη Σταύρωση του Χριστού. Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής ομάδες παιδιών γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν το μοιρολόι «Σήμερα μαύρος ουρανός», γνωστό και ως «Μοιρολόι της Παναγίας». Σε πολλές περιοχές της χώρας τα κορίτσια της ομάδας κρατούν ένα στεφάνι, πλεγμένο με λουλούδια εποχής, το οποίο στη συνέχεια το εναποθέτουν είτε στον Επιτάφιο, είτε στον τάφο του προσφάτως αποβιώσαντος ενορίτη. Τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής τείνουν σήμερα να εκλείψουν.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/584#ixzz3NTijVOHx

Η Κουβανική Επανάσταση

Την τελευταία μέρα του 1958, ο διεφθαρμένος δικτάτορας της Κούβας, Φουλχένσιο Μπατίστα, εγκαταλείπει την Αβάνα, κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή. Μαζί με την κουστωδία του μεταφέρει και μια μικρή περιουσία: 300 εκατομμύρια δολάρια, προϊόν κατάχρησης από τα δημόσια ταμεία. Οι "μπαρμπούδος" (γενειοφόροι) του Φιντέλ Κάστρο βρίσκονται προ των πυλών!

Οι προσπάθειες του νεαρού γενειοφόρου δικηγόρου για την ανατροπή του Μπατίστα είχαν ξεκινήσει στις 26 Ιουλίου του 1953, με την αποτυχημένη επίθεση στους στρατώνες Μονκάδα. Οι 119 επαναστάτες, που πραγματοποιούν την επίθεση, κυριολεκτικά αποδεκατίστηκαν. Ο Φιντέλ διασώζεται, συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε φυλάκιση 15 ετών.

Το Νοέμβριο του 1956, σε μία κρίση μεγαλοψυχίας, ο Μπατίστα δίνει χάρη στον Φιντέλ, ο οποίος διαφεύγει στο Μεξικό για να ετοιμάσει το νέο γύρο αντιπαράθεσης με τον δικτάτορα. Στην ομάδα των 82, που θα ξεκινήσει την εποποιία της Κουβανικής Επανάστασης, προστίθεται και ο Τσε Γκεβάρα.

Το Νοέμβριο του 1956, οι επαναστάτες του Φιντέλ αποβιβάζονται στις ακτές της Κούβας. Αρχίζουν κλεφτοπόλεμο με τις δυνάμεις του Μπατίστα στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα. Στόχος τους να κερδίσουν πρώτα την υποστήριξη των αγροτών και στη συνέχεια των κατοίκων των μεγάλων πόλεων.

Οι κυβερνητικές δυνάμεις, παρά τη φθορά που προκαλούν στις τάξεις των ανταρτών, χάνουν πολύ γρήγορα το παιγνίδι. Άμαθες στον ανταρτοπόλεμο, έχουν να αντιμετωπίσουν και την αυξανόμενη λαϊκή υποστήριξη προς τους επαναστάτες.

Ο Μπατίστα βλέπει το τέλος της εξουσίας του να πλησιάζει. Έτσι, αποφασίζει στις 31 Δεκεμβρίου του 1958 να εγκαταλείψει τη χώρα. Την επομένη, Πρωτοχρονιά του 1959, οι «μπαρμπούδος του Φιντέλ Κάστρο εισέρχονται θριαμβευτικά στην Αβάνα!

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/53#ixzz3NTj8M2Kn

Ντόνα Σάμερ
1948 – 2012

Ντόνα Σάμερ

Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του '70 στη χρυσή εποχή της χορευτικής μουσικής ντίσκο, εξού και το προσωνύμιο «βασίλισσα της ντίσκο».

Η ΛαΝτόνα Άντριαν Γκέινς (LaDonna Adrian Gaines), όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1948 στο Ντόρτσεστερ της Βοστώνης, στους κόλπους μιας ευσεβούς πολυμελούς χριστιανικής οικογένειας. Επηρεασμένη από τη Μαχάλια Τζάκσον, ξεκίνησε να τραγουδά σε μικρή ηλικία μουσική γκόσπελ στη χορωδία της ενορίας της.

Στα μαθητικά της χρόνια σχημάτισε διάφορα μουσικά σχήματα, που μιμούνταν τα γυναικεία συγκροτήματα, όπως οι The Supremes και οι Martha and the Vandellas. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του '60 άκουσε την Τζάνις Τζόπλιν μαγεύτηκε από τη φωνή και τα τραγούδια της και αποφάσισε να εγκαταλείψει το σχολείο, πεπεισμένη ότι η μουσική ήταν ένας τρόπος διαφυγής από τη Βοστώνη, όπου ανέκαθεν αισθανόταν παρείσακτη, ακόμη και ανάμεσα στα μέλη της οικογενείας της, που τη λοιδορούσαν για τη φωνή και τις εμφανίσεις της.

Το 1968 διεκδίκησε τη συμμετοχή της στο μιούζικαλ Hair, αλλά έχασε τον ρόλο της Σίλα από τη Μέλμπα Μουρ. Όταν το έργο παρουσιάστηκε στην Ευρώπη, η Ντόνα Σάμερ (Donna Summer) κέρδισε τον ρόλο και μετακόμισε στη Γερμανία, όπου παρέμεινε για αρκετά χρόνια. Το 1971 κυκλοφόρησε το πρώτο της σινγκλ με το πραγματικό της όνομα, μια διασκευή του τραγουδιού Sally Go ‘Round the Roses’, το οποίο πέρασε απαρατήρητο.

Το 1972 παντρεύτηκε τον αυστριακό ηθοποιό Χέλμουτ Ζόμερ, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Μίμι Ζόμερ, το 1973. Το ζευγάρι χώρισε σύντομα, εξαιτίας του δεσμού της Σάμερ με τον γερμανό ζωγράφο και μελλοντικό της σύντροφο Πέτερ Μιλντόρφερ. Κράτησε, όμως, το επίθετο του πρώην συζύγου της και το αγγλοποίησε σε Σάμερ.

Το 1973, όταν έκανε φωνητικά για το ποπ συγκρότημα των Three Dog Night, γνωρίστηκε με τον παραγωγό Τζόρτζιο Μοροντέρ (από τους πρωτεργάτες της ντίσκο), ο οποίος την έπεισε να υπογράψει στην εταιρεία Groovy Records. Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο Lady of the Night, που γνώρισε περιορισμένη επιτυχία στην Ευρώπη, με το τραγούδι The Hostage.

To 1975 γνώρισε την πρώτη της μεγάλη επιτυχία, με το τραγούδι Love You Love You Baby, ένα ερωτικό τραγούδι με στεναγμούς και βογκητά, που πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί αρνήθηκαν να παίξουν. Η ιδέα της Σάμερ να το ερμηνεύσει στο ύφος της Μέριλιν Μονρόε αποδείχτηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, όπως και η ιδέα του ιδιοκτήτη της Casablanca Records, Νιλ Μπόγκαρτ, να το προωθήσει στη Βόρειο Αμερική μέσω των ντισκοτέκ, σε μια 17λεπτη έκδοση.

Τα επόμενα χρόνια η επιτυχία της Σάμερ συνεχίστηκε με τα τραγούδια I Feel Love (1977), MacArthur Park (1978), Heaven Knows (1978), Last Dance (1978), Hot Stuff (1979), Bad Girls (1979) και No More Tears (Enough is Enough) ντουέτο με την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ (1979). Το 1978 παντρεύεται για δεύτερη φορά τον τραγουδιστή Μπρους Σουντάνο, με τον οποίο απέκτησε δύο κορίτσια, την Μπρούκλιν και την Αμάντα. Προηγουμένως είχε χωρίσει με επεισοδιακό τρόπο από τον σύντροφό της Πέτερ Μιλντόρφερ.

Το 1980 κάνει στροφή στην καριέρα της. Εγκαταλείπει την ντίσκο για ένα πιο «νιου γουέιβ» ήχο, με ροκ στοιχεία, στο άλμπουμ της Τhe Wanderer, που γίνεται χρυσό. Συνεχίζει να γνωρίζει επιτυχία με τα τραγούδια She Works Hard for the Money (1983), Unconditional Love (1983), Love Has a Mind of Its Own (1984), Dinner with Gershwin (1987), This Time I Know It’s for Real (1989) και When Love Cries (1991).

Το 2008 κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ εδώ και 17 χρόνια, με ολοκληρωτικά καινούριο υλικό, με τίτλο Crayons. Φθάνει στο Νο17 του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών (η υψηλότερη θέση από το 1983) και τρία τραγούδια από το άλμπουμ (I'm a Fire, Stamp Your Feet, Fame (The Game)) ανεβαίνουν στην κορυφή του αμερικανικού χορευτικού τσαρτ.

Στη μακρόχρονη καριέρα της η Ντόνα Σάμερ κέρδισε πέντε βραβεία Γκράμι, ενώ ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που είχε τρία συνεχόμενα διπλά άλμπουμ στην πρώτη θέση του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών. Στις 11 Δεκεμβρίου 2009 τραγούδησε κατά τη διάρκεια της απονομής του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη στον αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στο Όσλο της Νορβηγίας.

Η Ντόνα Σάμερ τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο. Βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο Κι Γουέστ της Φλώριδας στις 17 Μαΐου 2012, σε ηλικία 63 ετών.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/473#ixzz3NTjaZbDx

Χρύσα (Βαρδέα)
1933 – 2013

Χρύσα (Βαρδέα)

Διακεκριμένη ελληνίδα γλύπτρια, που έζησε και δημιούργησε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπήρξε από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του λουμινισμού στο χώρο της γλυπτικής και φιλοτέχνησε τα έργα της με διάφορα υλικά, όπως χάλυβα, αλουμίνιο, γύψο, νέον και ακρυλικό γυαλί (πλεξιγκλάς). Στο διεθνές κοινό ήταν γνωστή ως Chryssa.

Η Χρύσα Βαρδέα γεννήθηκε στην Αθήνα στις 31 Δεκεμβρίου του 1933 και καταγόταν από τη γνωστή μανιάτικη οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων. Η οικογένειά της δεν ήταν πλούσια, είχε όμως υψηλό μορφωτικό επίπεδο και ουσιαστική επαφή με τις τέχνες. Μία από τις αδελφές της ήταν γιατρός και προσωπική φίλη του Νίκου Καζαντζάκη.

Σπούδασε κοινωνική πρόνοια στην Αθήνα, αλλά το 1953 πήγε στο Παρίσι, όπου και φοίτησε για ένα χρόνο στη σχολή καλών τεχνών «Académie de la Grande Chaumière» με την παρότρυνση ενός Έλληνα τεχνοκριτικού, ο οποίος είχε διακρίνει το ταλέντο της στη ζωγραφική. Το 1954 εγκατέλειψε το Παρίσι και συνέχισε τις σπουδές της στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας, επειδή πίστευε ότι «στην Αμερική θα ήταν πολύ πιο εύκολο να βρει την ελευθερία της έκφρασης απ’ ότι στην Ευρώπη».

Τρία χρόνια μετά, το 1957, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νέα Υόρκη, όπου και δημιούργησε το εργαστήριό της. Η πασίγνωστη πλατεία της αμερικανικής μεγαλούπολης Times Square και τα φώτα της αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την καλλιτέχνιδα.

Σταθμό «Ευαγγελισμός», Μετρό Αθήνας

Το πρώτο της μεγάλο έργο, τα «Κυκλαδικά Βιβλία» (1957), χαρακτηρίστηκε από την κριτικό τέχνης Μπάρμπαρα Ρόουζ ως προάγγελος του Μινιμαλισμού. Η πρώτη της ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1961 στη γκαλερί της Μπέτι Πάρσονς και την ίδια χρονιά στο μουσείο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης.

Το έργο της «Οι Πύλες της Times Square» (1966), μια γιγαντιαία σύνθεση από ανοξείδωτο ατσάλι, πλέξιγκλας και φώτα νέον, αποτελεί την καλλιτεχνική κορύφωση της, αλλά και ένα από τα πιο σημαντικά αμερικανικά γλυπτά. Το 1967 φιλοτέχνησε το έργο «Κλυταιμνήστρα», το οποίο σήμερα βρίσκεται έξω από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Έργα της έχουν εκτεθεί σε διάσημα μουσεία και γκαλερί σε όλο τον κόσμο, όπως στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (MoMA) στη Νέα Υόρκη, στο Minneapolis Walker Art Center (1968), στο Whitney (1972), στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Μόντρεαλ (1974), στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι (1979), στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα, στα Ινστιτούτα Σύγχρονης Τέχνης της Βοστώνης και του Λονδίνου. Πήρε μέρος σε διάφορες εκθέσεις, όπως στις Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1963, 1969) και της Βενετίας (1972).

Το έργο της «Mott Street» (1983), επηρεασμένο από την Τσάιναταουν του Μανχάταν, βρίσκεται στον σταθμό «Ευαγγελισμός» του Μετρό της Αθήνας. Έργα της έχει χαρίσει, επίσης, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Αθήνας. Το 1992 επέστρεψε για πρώτη φορά στην Αθήνα μετά από τριάντα πέντε χρόνια, δημιουργώντας ένα εργαστήριο στο Νέο Κόσμο, αλλά μετά επέστρεψε ξανά στην Αμερική.

Η Χρύσα Βαρδέα πέθανε στην Αθήνα στις 23 Δεκεμβρίου 2013, σε ηλικία 79 ετών.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/750#ixzz3NTk6aTtR

Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ