ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ ..

 

ΠΈΜΠΤΗ, 11 ΙΟΥΝΊΟΥ 2015

ΘΕΑΤΡΟ ΣΧΟΛΙΚΟ

  ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΔΟΞΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ …

Αρχείο  Κων. Καψάλη

  Λιδορίκι 25  Μαρτίου  1973 , σκηνή  απ’ το θεατρικό  έργο του αείμνηστου  χωριανού  μας  Γιώργου  Καψάλη , “ ΜΕ  ΤΟΥΣ   ΕΞΟΔΙΤΕΣ “ που  παίχτηκε  απ’ τους  μαθητές  του  Γυμνασίου  μας , με  μεγάλη  επιτυχία .

   Η φωτογραφία  είναι απ’ το  περιοδικό “ Φθιωτιδοφωκίς “ τεύχος  Απριλίου  1973.

   Ήδη , απ’ τα  μέσα  της  δεκαετίας  του  ‘60 , είχε  αρχίσει  να ..εξελίσσεται  η  πολιτιστική  επανάσταση στο  χωριό  μας , τότε  ιδρύθηκε  ο  Πολιτιστικός Σύλλογος Λιδορικίου , ο σκαπανέας  του  σημερινού , έγινε  επίσης  η  πρώτη  Λιδορικιώτικη βιβλιοθήκη , του  Συλλόγου , και  αναπτύχθηκε μεγάλη  πολιτιστική  δραστηριότητα , με  θεατρικές παραστάσεις , διαλέξεις  από  διακεκριμένους  λογοτέχνες  και  επιστήμονες …

Την ίδια  περίπου εποχή  παίχτηκε  και άλλο  θεατρικό  έργο  του  αείμνηστου χωριανού  μας  Γ.Καψάλη , ¨" Μακρυγιάννης ' ο  σταυραετός  της  Ρούμελης , το  έργο είχε  καταοληκτική  επιτυχία γι' αυτό  και  παίχτηκε εκτός  απ' το  χωριό  μας  και  στην  Πεντάπολη  και  το  Κροκύλειο

   Την  ίδια  περίπου  εποχή , παίχτηκε  στο  Γυμνάσιό  μας , και το  θεατρικό  έργο του  Γ.Καψάλη , “ Μακρυγιάννης  ο  σταυραετός  της  ρούμελης “, το  οποίο  παίχτηκε  και  στην  Πεντάπολη και  το  Κροκύλειο , με  πολύ μεγάλη  επιτυχία .

************

Καλημέρα  Λιδορικιώτες  όλου  του  κόσμου

Καλημέρα  στους  φίλους  του  χωριού  μας  και  της  εφημερίδας  μας που  καθημερινά  είναι  μαζί  μας ..

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  ΣΗΜΕΡΑ  12  ΙΟΥΝΙΟΥ  2015

Ανατολή Ήλιου: 06:00
Δύση Ήλιου: 20:49
Σελήνη 25 ημερών

• Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας
• Γιορτάζουν:  Ονούφριος, Ονουφρία.

ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

1955

Με απόφαση του υπουργού Συγκοινωνιών,Κωνσταντίνου Καραμανλή, αρχίζει η απομάκρυνση των τροχιοδρόμων (τραμ) από την Αθήνα, οι οποίοι αντικαθίστανται από τα τρόλεϊ.

1965

Τα τέσσερα μέλη των Beatles ανακηρύσσονται ιππότες της βρετανικής αυτοκρατορίας από τη βασίλισσα Ελισάβετ, εν μέσω διαμαρτυριών. Ο καναδός βουλευτής Εκτόρ Ντιπουί, που επρόκειτο να τύχει της ίδιας διάκρισης με τα Σκαθάρια δηλώνει: «Η Βασιλική Οικογένεια με τοποθέτησε στο ίδιο επίπεδο με αυτούς τους χυδαίους βλάκες».

1982

750.000 άνθρωποι συγκεντρώνονται στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης για να διαδηλώσουν κατά των πυρηνικών όπλων. Στη συναυλία που ακολουθεί, εμφανίζονται -μεταξύ άλλων- ο Τζάκσον Μπράουν, ο Τζέιμς Τέιλορ, ο Μπρους Σπρίνγκστιν και η Λίντα Ρόστα. Η εκδήλωση θα μείνει στην ιστορία ως «No Nukes».

1987

Η Εθνική Ελλάδος στο μπάσκετ, με 30 πόντους του Νίκου Γκάλη, νικά 81-77 τη Γιουγκοσλαβία και προκρίνεται στο τελικό του Ευρωμπάσκετ της Αθήνας.

1991

Ο Μπόρις Γέλτσιν εκλέγεται πρόεδρος της Ρωσίας. Είναι ο πρώτος εκλεγμένος ηγέτης στη χιλιετή ιστορία της χώρας.

1996

Η φέτα, το κασέρι, πολλά είδη γραβιέρας και ορισμένα λάδια, αναγνωρίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως προϊόντα με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ).

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

μ. Χ.

1915

Ντίνος Ηλιόπουλος, ηθοποιός. (Θαν. 4/6/2001)

1929

Άννα Φρανκ, εβραιοπούλα που έμεινε στην ιστορία για το ημερολόγιό της. (Θαν. 12/3/1945)

1981

Αντριάνα Λίμα, βραζιλιάνα σούπερ μόντελ.

ΘΑΝΑΤΟΙ

 

μ. Χ.

1798

Ρήγας Φεραίος, πρόδρομος και πρωτεργάτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. (Γεν. 1757)

Αποφθέγματα Ανθολόγιο

1920

Νικόλαος Ζορμπάς, έλληνας στρατιωτικός, επικεφαλής του κινήματος στου Γουδή το 1909 (Γεν. 27/9/1844)

2003

Γκρέγκορι Πεκ, αμερικανός ηθοποιός. (Γεν. 5/4/1916)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1206#ixzz3cpQVjcCy

Ντίνος Ηλιόπουλος

1915 – 2001

1236

0

Σπουδαίος έλληνας ηθοποιός, που διέπρεψε στην κωμωδία. Διακρίθηκε τόσο στο σανίδι, όσο και στη μεγάλη οθόνη.

Ο Κωνσταντίνος «Ντίνος» Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 12 Ιουνίου 1915. Ο Πελοποννήσιος στην καταγωγή πατέρας του ήταν μεγαλέμπορος και η μητέρα του καταγόταν από την Υεμένη. Μετά το οικονομικό κραχ του 1929, η πολυάριθμη οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Mασσαλία, όπου ο Nτίνος τελείωσε το γυμνάσιο, με πρώτη γλώσσα τα γαλλικά. Στην Αθήνα έφτασε έξι χρόνια αργότερα και ακολούθησε εμπορικές σπουδές. Υπηρέτησε τη θητεία του στο στρατό, όμως η απόλυσή του απ' αυτόν συνέπεσε με την έναρξη του πολέμου του 1940 κι έτσι ξαναντύθηκε στο χακί και υπηρέτησε ως ασυρματιστής.

To 1939 έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του τότε Βασιλικού Θεάτρου, αλλά απορρίφθηκε. Το πείσμα και η επιμονή του να γίνει ηθοποιός τον οδήγησε στη σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη. Αποφοίτησε με άριστα και μπήκε στο χώρο του θεάτρου το 1944, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, με το θίασο της Κατερίνας στο έργο του Λέο Λεντς «Κυρία, σας αγαπώ». Έκτοτε, συμμετείχε στους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Μαίρης Αρώνη, του Δημήτρη Χορν και πολλών άλλων.

Το 1954 συγκρότησε θίασο με το Μίμη Φωτόπουλο, με τον οποίο αποτέλεσαν ανεπανάληπτο κωμικό δίδυμο. Τρία χρόνια αργότερα και μέχρι το 1969 δημιούργησε δικό του θίασο, ανεβάζοντας έργα όπως: «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Η κυρία του κυρίου», «Το έξυπνο πουλί», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», «Εξοχικόν κέντρον ο Έρως» κ.ά. Συχνά σκηνοθετούσε ο ίδιος τις παραστάσεις τού θιάσου του και διασκεύαζε ξένες φάρσες και κωμωδίες, προσαρμόζοντάς τις στα ελληνικά ήθη. Έγραψε και μερικές πρωτότυπες δικές του κωμωδίες, αλλά δεν είχαν μεγάλη ανταπόκριση («Ο άνθρωπος με το τρομπόνι»).
Τα επόμενα χρόνια στράφηκε στην επιθεώρηση, πρωταγωνίστησε σε μιούζικαλ («Καμπαρέ», «Γλυκιά Ίρμα»), περιόδευσε στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Το 1977 ερμήνευσε τον «Αμφιτρύωνα» του Πλαύτου στο Εθνικό Θέατρο, ενώ το 1978 εμφανίστηκε στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο με τις «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού. Για την προσφορά του στο θέατρο τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α'.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος είχε λατρεία και για την έβδομη τέχνη. Ο κινηματογράφος είχε μπει στη ζωή του από το 1948, όταν έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη με την κωμωδία «Εκατό χιλιάδες λίρες» του Αλέκου Λειβαδίτη σε σενάριο του Νίκου Τσιφόρου. Ακολούθησαν περισσότερες από 90 ταινίες, πολλές από τις οποίες ανήκουν στη λεγόμενη «χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου» κι έμειναν κλασικές στο είδος τους: «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1954), «Κακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» (1960), «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1963), «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963), «Το Δόλωμα» (1964), «Η Κοροϊδάρα» (1967), «Ο Στρατής παραστράτησε» (1969).

Ο ρόλος, όμως, που σημάδεψε την καριέρα του, ήταν εκείνος του Θωμά, του υπαλληλάκου που εκλαμβάνεται ως αρχηγός του υποκόσμου, στο αριστούργημα του Νίκου Κούνδουρου «Ο Δράκος» σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη (1956). Το 1986 συμμετέχει στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Μελισσοκόμος» στο ρόλο του φίλου του Σπύρου, του βασικού πρωταγωνιστή της ταινίας που ερμήνευσε ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.

Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται, ακόμα, τρεις δίσκοι - ο ένας με σατιρικά του Γεώργιου Σουρή, δύο βιβλία με ευθυμογραφήματα, μία ποιητική συλλογή και φυσικά η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Ένας Hλιόπουλος ονόματι Nτίνος», που εκδόθηκε το 1999 από την «Άγκυρα».

Στην προσωπική του ζωή, από το 1963 ήταν νυμφευμένος με την Χίλντεργκαρντ Βίντσερ, με την οποία απέκτησε δύο κόρες, τη Χίλντα και την Εβίτα.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος πέθανε στην Αθήνα στις 4 Ιουνίου 2001, σε ηλικία 85 ετών.

Σύμφωνα με τον θεατρικό κριτικό Κώστα Γεωργουσόπουλο, ο Ντίνος Ηλιόπουλος αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στο ελληνικό θέατρο. «Καλλιέργησε ένα φανταιζίστικο ύφος, γεμάτο φαντασία, ποιητική αίσθηση, ονειροπόληση και παιδική αφέλεια. Κάτοχος μιας χορευτικής τεχνικής και διαθέτοντας την ικανότητα του αυτοσχεδιασμού χωρίς να φτηναίνει το στυλ, ο Ηλιόπουλος δεν έχει προγόνους ούτε μιμητές. Δημιούργησε κωμικούς χαρακτήρες με φινέτσα, αγαθό χιούμορ και εύθραυστη επιφάνεια. Ήταν ένας κλόουν, ένας πιερότος, γεμάτος καλές προθέσεις, που συνεχώς έσπαζε τα μούτρα του επάνω στη σκληρή πραγματικότητα. Μέσα από τη συνεχώς έκπληκτη μάσκα του διέκρινες μια δακρυσμένη ωριμότητα και μια φιλοσοφημένη αποδοχή τού μοιραίου».

Φιλμογραφία

• Εκατό χιλιάδες λίρες (1948)
• Μαντάμ Σουσού (1948)
• Διαγωγή... μηδέν! (1949)
• Οι απάχηδες των Αθηνών (1950)
• Τα αρραβωνιάσματα (1950)
• Προ παντός... ψυχραιμία (1951)
• Τα τέσσερα σκαλοπάτια (1951)
• Ο γρουσούζης (1952)
• Ο πύργος των ιπποτών (1952)
• Εύα (1953)
• Θανασάκης ο πολιτευόμενος (1954)
• Νυχτερινή περιπέτεια (1954)
• Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
• Γλέντι λεφτά κι αγάπη (1955)
• Τζο ο τρομερός (1955)
• Ο Δράκος (1956)
• Της τύχης τα γραμμένα (1957)
• Κάθ' εμπόδιο για καλό (1958)
• Μέλπω (1958)
• Μια λατέρνα μια ζωή (1958)
• Τέσσερις νύφες και ένας γαμπρός (1958)
• Αμαρυλλίς, το κορίτσι της αγάπης (1959)
• Γαμήλιες περιπέτειες (1959)
• Να πεθερός, να μάλαμα! (1959)
• Φτώχεια και αριστοκρατία (1959)
• Καλημέρα Αθήνα (1960)
• Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960)
• Οικογένεια Παπαδοπούλου (1960)
• Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960)
• Τρεις κούκλες κι' εγώ! (1960)
• Χριστίνα (1960)
• Ζητείται ψεύτης (1961)
• Η κυρία του κυρίου (1962)
• Ο ατσίδας (1962)
• Μερικοί το προτιμούν κρύο (1963)
• Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963)
• Παλληκαράκια της παντρειάς (1963)
• Κάτι να καίει (1964)
• Οι κληρονόμοι (1964)
• Το δόλωμα (1964)
• Φωνάζει ο κλέφτης (1965)
• Ότι λάμπει είναι χρυσός (1966)
• Να ζη κανείς ή να μη ζη (1966)
• Οι κυρίες της αυλής (1966)
• Η κοροϊδάρα (1967)
• Ο ανακατωσούρας (1967)
• Ο γεροντοκόρος (1967)
• Ο κόσμος τρελλάθηκε (1967)
• Ο σατράπης (1967)
• Η Αθήνα μετά τα μεσάνυχτα (1968)
• Ο πιο καλός ο μαθητής (1968)
• Ο Στρατής παραστράτησε (1969)
• Ο θαυματοποιός (1969)
• Νάτανε το 13 νάπεφτε σε μας! (1970)
• Ο ντιρλαντάς (1970)
• Οι 4 άσσοι (1970)
• Οι εκβιασταί (1972)
• Συμμορία εραστών (1972)
• Οι φανταρίνες (1979)
• Τζακ ο καβαλλάρης (1979)
• Ξεβράκωτος Ρωμιός (1980)
• Ο ποδόγυρος (1980)
• Πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα (1980)
• Ένας κοντός θα μας σώσει (1981)
• Γκαρσονιέρα για δέκα (1981)
• Κατάσκοπος Νέλλη (1981)
• Μια φορά και ένα καιρό (1981)
• Ο Κώτσος έξω από το Ν.Α.Τ.Ο. (1981)
• Απίθανοι αλλοιώτικοι κι ωραίοι (1982)
• Εδώ και τώρα αγγούρια (1982)
• Ξυπόλητα... καμάκια (1982)
• Ο αυτάκιας (1982)
• Άγριες πλάκες στα θρανία (1983)
• Δάσκαλε τι δίδασκες (1983)
• Μια παπαδιά στα μπουζούκια (1983)
• Στα σαγόνια της εφορίας (1983)
• Άλλος για τον Παράδεισο (1984)
• Αδέξιος εραστής (1984)
• Και κλάααμα... στα σχολεία (1984)
• Ροκάκιας την ημέρα... το βράδυ καμαριέρα (1984)
• Ρόδα τσάντα και κοπάνα Νο3 (1984)
• Κορίτσια για... τσίμπημα (1985)
• Μια παπαδιά στα μπουζούκια Νο2 (1985)
• Τα τούβλα (1985)
• Ο ιππότης της λακούβας (1986)
• Ο μελισσοκόμος (1986)
• Πόντιος είμαι ότι θέλω κάνω (1987)
• Υπέρ επείγον (1989)
• Ράδιο Μόσχα (1996)

Τηλεοπτικές εμφανίσεις

• Ο Ντίνος στη χώρα των θαυμάτων (1972, ΥΕΝΕΔ)
• Ο ανθρωπάκος (1972, ΥΕΝΕΔ)
• Ο Θωμάς και ο Χατζηθωμάς (1973, ΕΙΡΤ)
• Η μεγάλη παρέλαση (1979, ΕΡΤ)
• Τα ξύλινα σπαθιά (1983, ΕΡΤ)
• Βραδυά επιθεώρησης (1984, ΕΡΤ)
• Σχεδόν τίποτα... Σχεδόν κανείς (1985, ΕΡΤ)
• Κουφώματα (1988, ΕΤ2)
• Η ιστορία της κωμωδίας (1990, ΑΝΤ1)
• Αξιότιμοι κύριοι (1991, ΕΤ1)
• Δέκα μικροί Μήτσοι (1992, Mega)
• Πάτερ ημών (1995, ΑΝΤ1)
• Πάτερ ημών: Καληνύχτα παππού (1995, ΑΝΤ1)
• Το παλτό (1996, ΕΤ2)
• Η ζωή που δεν έζησα (1998, Mega)

Βιντεοταινίες

• Πηδάτε γιατί χαθήκαμε (1984)
• Ένα τραγούδι θα σου πω (1985)
• Κλεφτρόνια της πλάκας (1985)
• Μια νύφη για όλους (1985)
• Ο ιππότης της λιγούρας (1985)
• Σούπερ σταρ για κλάματα (1986)
• Στον πυρετό της δόξας και της λόξας (1986)
• Για μια χούφτα εκατομμύρια (1987)
• Ελεήστε γιατί χανόμαστε (1987)
• Κατάσκοποι της συμφοράς (1987)
• Μας τελείωσες (1988)
• Πως τη λεν τη βαζελίνη τούρκικα (1988)
• Κλέψαν τα δις την κάλπη να δεις (1989)
• Οι τελευταίοι Πασοκράτορες (1989)
• Τα πήρες όλα και έμεινες (1989)

Εμφανίσεις στο Εθνικό Θέατρο

• «Αμφιτρύων» του Πλαύτου, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού (1977), ως Ερμής και Σωσίας.
• «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού (1978), ως Συγγενής.
• «Εκκλησιάζουσαι» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού (1981), Βλέπυρος.
• «Μακμπέθ» του Γουίλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού (1981), ως Πορτιέρης.
• «Συζυγικές σκηνές» του Ζορζ Φεντό,  σε σκηνοθεσία Στέλιου Παπαδάκη(1982) , ως Λουκιανός.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/33#ixzz3cpQir1qI

Ρήγας Βελεστινλής (Φεραίος)

1757 – 1798

1360

0

Πρόδρομος και πρωτεργάτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, γεννήθηκε το 1757 στο Βελεστίνο της Μαγνησίας. Το θεωρούμενο ως πραγματικό του επώνυμο Αντώνιος Κυριαζής ή Κυρίτζης δεν επιβεβαιώνεται από τη σύγχρονη έρευνα. Ο ίδιος προτιμούσε να χρησιμοποιεί ως επώνυμο αυτό της γενέτειράς του, ενώ οι Έλληνες διανοούμενοι που ζούσαν στην εξορία τον αποκαλούσαν Φεραίο, επειδή στην αρχαιότητα η πόλη του ονομαζόταν Φεραί.

Ο νεαρός Ρήγας εγκατέλειψε το Βελεστίνο πολύ νωρίς, αφού πρώτα πήρε την βασική του μόρφωση. Το 1785 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνέχισε τις σπουδές του κι εντάχθηκε στο περιβάλλον των Φαναριωτών, ενώ το 1788 εγκαταστάθηκε στη Βλαχία ως διοικητικός υπάλληλος.

Στα χρόνια που ακολούθησαν διακρίθηκε ως λόγιος και συγγραφέας. Το 1790 και το 1796 ταξίδεψε στη Βιέννη για να τυπώσει τα βιβλία του, μεταξύ αυτών το «Σχολείο των ντελικάτων εραστών», το «Φυσικής Απάνθισμα», ο «Ηθικός Τρίποδας» και ο «Ανάχαρσις».

Ως κορυφαίο έργο του, πάντως, θεωρείται η «Νέα Πολιτική Διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας» που περιείχε:

• τον Θούριο, γνωστό επαναστατικό άσμα
• μια επαναστατική προκήρυξη
• τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου σύμφωνα με τα πρότυπα των Γάλλων Διαφωτιστών
• το Σύνταγμα του Ρήγα

Το πολιτικό όραμα του Ρήγα συνίστατο στη δημιουργία μιας πολυεθνικής βαλκανικής επικράτειας που θα ήταν απαλλαγμένη από τις αγκυλώσεις της οθωμανικής πολιτικής και στην οποία οι Έλληνες θα είχαν κυρίαρχη θέση. Για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου προσπάθησε να εξεγείρει όλους τους υπόδουλους στους Οθωμανούς λαούς της Βαλκανικής εναντίον του κοινού τυράννου.

Επεδίωξε, μάλιστα, να συναντήσει τον Μεγάλο Ναπολέοντα για να ζητήσει τη βοήθειά του. Συνελήφθη, όμως, στις 8 Δεκεμβρίου του 1797 από τους Αυστριακούς στην Τεργέστη και παραδόθηκε στους Τούρκους, οι οποίοι τον σκότωσαν δια στραγγαλισμού στις 12 Ιουνίου του 1798 στο Βελιγράδι.

Περί Πηγών...

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1#ixzz3cpRSszPe

Άννα Φρανκ

1929 – 1945

2340

1

Νεαρή Γερμανοεβραία, ένα από τα πιο γνωστά και πολυσυζητημένα θύματα του Ολοκαυτώματος. Το ημερολόγιο, που κρατούσε κατά τη δίχρονη παραμονή της οικογένειας της σ' ένα κρησφύγετο στο γερμανοκρατούμενο Άμστερνταμ, είναι ένα από τα πιο πολυμεταφρασμένα και πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως.

Η Ανελίς «Άνε» Μαρί Φρανκ (Annelies «Anne» Marie Frank) γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη στις 12 Ιουνίου του 1929. Ήταν η δεύτερη κόρη του επιχειρηματία Ότο Φρανκ (1889-1980) και της Εντίτ Χολέντερ (1900-1945). Η πρωτότοκη κόρη της οικογένειας ονομαζόταν Μαργκότ (1926-1945) και ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερη από την Άννα. Οι Φρανκ δεν ήταν φανατικά προσκολλημένοι στον Ιουδαϊσμό και ζούσαν σε μία μη εβραϊκή γειτονιά της Φραγκφούρτης.

Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933, η οικογένεια Φρανκ μετακόμισε στο Άμστερνταμ. Αρχικά, ο Ότο Φρανκ δούλεψε σε μία εταιρεία παραγωγής πηκτίνης και το 1938 ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση, ασχολούμενος με το χονδρεμπόριο φρούτων. Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ολλανδία το 1941, η Άννα αναγκάστηκε να μεταγραφεί από το Μοντεσοριανό σχολείο, στο οποίο φοιτούσε, σ’ ένα ειδικό σχολείο για Εβραίους.

Αντιμετωπίζοντας την απειλή της εκτόπισης σε στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων, ο Ότο Φρανκ και η οικογένειά του αποφάσισαν να κρυφτούν στην αποθήκη της επιχείρησής τους στο Άμστερνταμ (9 Ιουλίου 1942). Έχοντας εξασφαλισμένη τη διατροφή και τη βοήθεια ορισμένων φίλων τους μη Εβραίων, παρέμειναν στο κρησφύγετό τους έως τις 4 Αυγούστου του 1944, οπότε τους ανακάλυψε η Γκεστάπο και τους συνέλαβε.

Η οικογένεια Φρανκ οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, όπου η μητέρα της Άννας, Εντίτ, πέθανε από τις κακουχίες στις 6 Ιανουαρίου του 1945. Η Άννα και η αδελφή της μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλσεν και πέθαναν εκεί από τύφο, η μεν Μαργκότ στις 9 Μαρτίου 1945, η δε Άννα τρεις ημέρες αργότερα. Ο Ότο Φρανκ ήταν το μόνο μέλος της οικογένειας που επέζησε. Βρέθηκε ζωντανός στο Άουσβιτς και απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό.

Μετά τη σύλληψη των Φρανκ στο Άμστερνταμ, φίλοι της οικογένειας ερεύνησαν το κρησφύγετο και παρέδωσαν στον Ότο Φρανκ διάφορα έγγραφα, μεταξύ των οποίων και το ημερολόγιο της Άννας, που ήταν γραμμένο στα ολλανδικά. Ο πατέρας της το εξέδωσε το 1947 με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι) ή όπως είναι γνωστό στη χώρα μας Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ.

Το βιβλίο διακρίνεται για το ώριμο ύφος και τις οξυδερκείς παρατηρήσεις του και αποκαλύπτει τη συναισθηματική ωρίμαση της νεαρής συγγραφέως μέσα από τις αντιξοότητες, που δεν την εμπόδισαν να γράψει: «Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθώ να πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κατά βάθος καλοί». Τα τελευταία χρόνια η αυθεντικότητα του ημερολογίου έχει αμφισβητηθεί από αναθεωρητές ιστορικούς του Ολοκαυτώματος, όπως ο Ρομπέρ Φορισόν, ο Ροζέ Γκαροντί και ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/666#ixzz3cpRmEZS3

Η ιστορία του Κόπα Αμέρικα

 

45

0

Η παλαιότερη διεθνής ποδοσφαιρική διοργάνωση του κόσμου. Πρόκειται για το Κύπελλο Εθνών της Νοτίου Αμερικής, το αντίστοιχο του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου.

Η πρώτη διοργάνωση έγινε από τις 2 έως τις 17 Ιουλίου 1916 στο Μπουένος Άιρες, με αφορμή τα εκατό χρόνια από την ανεξαρτησία της Αργεντινής. Πήραν μέρος τέσσερις ομάδες (Βραζιλία, Αργεντινή, Χιλή, Ουρουγουάη) και τον τίτλο κατέκτησε η Ουρουγουάη. Στις 9 Ιουλίου 1916 ιδρύθηκε η Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία της Νοτίου Αμερικής (CONMEBOL), η οποία έθεσε αμέσως υπό την αιγίδα της τη διοργάνωση.

Έως το 1975 έφερε την ονομασία Πρωτάθλημα Εθνικών Ομάδων Νοτίου Αμερικής (Campeonato Sudamericano de Selecciones), οπότε μετονομάσθηκε σε Κύπελλο Αμερικής (Copa America). Η διοργάνωση διεξαγόταν σε ακανόνιστα χρονικά διαστήματα, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση το 1959, όταν έγιναν δύο πρωταθλήματα. Μόλις το 2007 αποφασίστηκε να διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια.

Στο Κόπα Αμέρικα συμμετέχουν απευθείας στην τελική φάση τα δέκα κράτη - μέλη της CONMEBOL: Βραζιλία, Αργεντινή, Ουρουγουάη, Χιλή, Περού, Κολομβία, Βολιβία, Παραγουάη, Ισημερινός και Βενεζουέλα. Η Γουινέα και το Σουρινάμ, που υπάγονται γεωγραφικά στη Νότιο Αμερική, δεν ανήκουν στη δύναμή της. Σε κάθε διοργάνωση προσκαλούνται 2 ή 3 ομάδες από τη ζώνη της Κεντρικής και Βόρειας Αμερικής (CONCACAF), συνήθως το Μεξικό και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μία χρονιά, το 1999, είχε προσκληθεί και έλαβε μέρος η εθνική ομάδα της Ιαπωνίας.

Τις περισσότερες κατακτήσεις του Κόπα Αμέρικα έχει η Ουρουγουάη (15).

Νικητές

1916
Ουρουγουάη

1917
Ουρουγουάη

1919
Βραζιλία

1920
Ουρουγουάη

1921
Αργεντινή

1922
Βραζιλία

1923
Ουρουγουάη

1924
Ουρουγουάη

1925
Αργεντινή

1926
Ουρουγουάη

1927
Αργεντινή

1929
Αργεντινή

1935
Ουρουγουάη

1937
Αργεντινή

1939
Περού

1941
Αργεντινή

1942
Ουρουγουάη

1945
Αργεντινή

1946
Αργεντινή

1947
Αργεντινή

1949
Βραζιλία

1953
Παραγουάη

1955
Αργεντινή

1956
Ουρουγουάη

1957
Αργεντινή

1959
Αργεντινή

1959
Ουρουγουάη

1963
Βολιβία

1967
Ουρουγουάη

1975
Περού

1979
Παραγουάη

1983
Ουρουγουάη

1987
Ουρουγουάη

1989
Βραζιλία

1991
Αργεντινή

1993
Αργεντινή

1995
Ουρουγουάη

1997
Βραζιλία

1999
Βραζιλία

2001
Κολομβία

2004
Βραζιλία

2007
Βραζιλία

2011
Ουρουγουάη

Κατακτήσεις

Ουρουγουάη
15

Αργεντινή
14

Βραζιλία
8

Παραγουάη
2

Περού
2

Κολομβία
1

Βολιβία
1

Περί Πηγών...

ΠΗΓΗ:

Η ιστορία του ελβετικού σουγιά

 

90

0

Ο Ελβετικός σουγιάς είναι ένα πολυεργαλείο, ελβετικής επινοήσεως, για στρατιωτική και πολιτική χρήση.

Το 1891 ο ελβετός επιχειρηματίας Καρλ Έλσενερ, ιδιοκτήτης εταιρείας που κατασκεύαζε ιατρικά εργαλεία, διαπίστωσε ότι οι σουγιάδες που χρησιμοποιούσε ο ελβετικός στρατός ήταν γερμανικής προέλευσης. Στην εποχή των εθνικισμών, θίχτηκε το ελβετικό του φιλότιμο και αποφάσισε να γίνει αυτός ο προμηθευτής του ελβετικού στρατού. Έπρεπε, όμως, να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό από τους Γερμανούς για να πάρει τη δουλειά. Κατασκεύασε, λοιπόν, ένα σουγιά με ξύλινη θήκη, που μέσα του χωρούσε όχι μόνο η λάμα του μαχαιριού, αλλά και κατσαβίδι, ανοιχτήρι κονσερβών και τρυπητήρι. Το πολυεργαλείο αυτό άρεσε στους ελβετούς στρατηγούς και γρήγορα αποτέλεσε στρατιωτικό εξάρτημα.

Ο Έλσενερ δεν έμεινε ικανοποιημένος από το δημιούργημά του και το 1896 το εμπλούτισε με δεύτερη λάμα, ανοιχτήρι μπουκαλιών (τιρμπουσόν) και ψαλιδάκι. Τον επόμενο χρόνο (12 Ιουνίου 1897) έσπευσε να κατοχυρώσει την εφεύρεσή του, με σήμα την ασπίδα και τον ελβετικό σταυρό στο κέντρο της, αφού στην αγορά είχε εισέλθει και άλλος ανταγωνιστής. Η εταιρεία του ονομάστηκε Βικτόρινοξ (Victorinox), από το όνομα της μητέρας του (Βικτώρια) και τα γαλλικά αρχικά inox για τον ανοξείδωτο χάλυβα (acer inoxydable). Η ανταγωνίστρια εταιρεία ονομαζόταν Βένγκερ (Wenger) από το όνομα του ιδιοκτήτη της.

Η ελβετική κυβέρνηση ενθάρρυνε την ύπαρξη των δύο εταιρειών, που σήμαινε ανταγωνισμό και καλύτερες τιμές για τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας. Το 2006 η Βικτόρινοξ εξαγόρασε τη Βένγκερ κι έγινε η μόνη παραγωγός του πολυσουγιά στην Ελβετία, χωρίς να καταστεί μονοπώλιο, αφού υπάρχουν και άλλες εταιρείες στον κόσμο που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό. Κάθε χρόνο η Βικτόρινοξ προμηθεύει με 50.000 κομμάτια τον ελβετικό στρατό και η λοιπή παραγωγή της διατίθεται ελεύθερα στο εμπόριο.

Με την πάροδο του χρόνου, ο ελβετικός σουγιάς εξελίχθηκε σημαντικά, με αποκορύφωμα τη συλλεκτική έκδοση του 2007, που περιλαμβάνει 85 εργαλεία για 110 χρήσεις στην τιμή των 1.200 δολαρίων. Σήμερα, ένας ελβετικός σουγιάς περιλαμβάνει, εκτός των κλασικών του εργαλείων, ψηφιακό ρολόι, ψηφιακό αλτίμετρο, μνήμη φλας και δυνατότητα αναπαραγωγής αρχείων mp3. Θεωρείται σχεδιαστικό αριστούργημα και εκτίθεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜΟΜΑ) και στο Μουσείο Εφαρμοσμένης Τέχνης του Μονάχου.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/451#ixzz3cpSdNIab

 

Νικόλαος Ζορμπάς

1844 – 1920

146

0

Έλληνας αξιωματικός του πυροβολικού, επικεφαλής του Στρατιωτικού Συνδέσμου, που πραγματοποίησε το κίνημα στου Γουδή στις 15 Αυγούστου 1909.

Ο Νικόλαος Ζορμπάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Σεπτεμβρίου του 1844, από πατέρα στρατιωτικό που καταγόταν από την περιοχή της Μαγνησίας. Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία και στο Βέλγιο σε θέματα πυροβολικού.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες, διετέλεσε για μια επταετία προσωπάρχης στο Υπουργείο Στρατιωτικών (1882-1885 και 1887-1891) επί κυβερνήσεων του Χαρίλαου Τρικούπη και δίδαξε πυροβολική στη Σχολή Ευελπίδων. Ως διοικητής μοίρας πυροβολικού έλαβε μέρος στον σύντομο συνοριακό πόλεμο με την Τουρκία στην περιοχή της Θεσσαλίας (9-12 Μαΐου 1886).

Το 1892 αναμίχθηκε στην πολιτική και έθεσε υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος βουλευτής της επαρχίας Βόλου στις εκλογές της 15ης Απριλίου, όταν δεν έγινε δεκτός στον συνδυασμό του Χαρίλαου Τρικούπη, που τόσο εκτιμούσε και είχε υπηρετήσει κατά το παρελθόν. Δεν κατόρθωσε να εκλεγεί και παρέμεινε στο στρατό, όπου τοποθετήθηκε ως υποδιοικητής συντάγματος πυροβολικού και επιτελής στο Γ' Σώμα Στρατού.

Πήρε μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, ως διοικητής του 3ου Συντάγματος Πυροβολικού και ταυτόχρονα αρχηγός πυροβολικού της 1ης Μεραρχίας, φέροντας τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Φαίνεται ότι δεν δικαίωσε τις προσδοκίες των ανωτέρων του και δέχθηκε αυστηρή κριτική για κάποιες ενέργειές του. Ο στρατηγός Αλέξανδρος Μαζαράκης-Αινιάν (1874-1943), που είχε υπηρετήσει υπό τις διαταγές του, γράφει στα Απομνημονεύματά του ότι ο Ζορμπάς «δεν διατήρησε την ψυχραιμία του, δεν έκαμε τίποτε ανάλογον της φημιζομένης ευφυίας και των γνώσεών του, παρέβη μάλιστα του Γενικού Στρατηγείου τας διαταγάς». Σε άλλο σημείο του βιβλίου του τον χαρακτηρίζει είρωνα και εμπαθή. Από το 1898 έως το 1906 διετέλεσε διοικητής της Σχολής Ευελπίδων και από το 1907 επικεφαλής της Εφορίας Υλικού Πολέμου με τον βαθμό του συνταγματάρχη.

Την άνοιξη του 1909 μία ομάδα κατωτέρων αξιωματικών του στρατού που είχαν συμπήξει μυστική οργάνωση με την ονομασία Στρατιωτικός Σύνδεσμος, του ζήτησαν να αναλάβει την ηγεσία του. Εκτιμούσαν ότι ήταν ο καταλληλότερος, λόγω των διπλωματικών του ικανοτήτων, της ψυχραιμίας που τον διέκρινε, αλλά και των γνώσεων που είχε αποκομίσει όταν υπηρετούσε στο Υπουργείο Στρατιωτικών. Οι συνωμότες της οργάνωσης σκόπευαν να διεκδικήσουν ακόμη και με δυναμικό τρόπο τα αιτήματά τους, θεσμικά, οικονομικά και ευρύτερα εθνικά. Θα ζητούσαν, μεταξύ άλλων, την αναδιοργάνωση του στρατού, την απομάκρυνση του Διαδόχου Κωνσταντίνου και των λοιπών βασιλόπαιδων από το στράτευμα, την κατάργηση της «απαισίας συναλλαγής» και την «ανακούφισιν του πενόμενου ελληνικού λαού εκ των επαχθών φόρων».

Ο Ζορμπάς δέχθηκε την ηγεσία του Στρατιωτικού Συνδέσμου, όχι όμως χωρίς δισταγμούς. Γράφει στα Απομνημονεύματά του:

Εγνώριζον κάλλιστα ότι ο στρατός δεν είναι προωρισμένος να επεμβαίνει εις τα της πολιτείας δι’ οιουδήποτε τρόπου και ότι στρατός προβαίνων εις τοιαύτα διαβήματα καθίσταται λίαν επιζήμιος εις το κράτος. ΄Εβλεπον όμως ότι ο στρατός είχε σχεδόν αποσυντεθή και ότι το κράτος διέτρεχεν μέγιστον κίνδυνον ου μόνον ένεκα των εξωτερικών περιστάσεων, αλλά και εκ της εν γένει εσωτερικής καταστάσεως. Δεν ηγνόουν ότι γενόμενος αρχηγός Στρατιωτικού Συνδέσμου ετιθέμην εκτός νόμου, και ότι εν αποτυχία με ανέμενεν η ατιμία και ο δια τυφεκισμού θάνατος, είχον όμως την πεποίθησιν ότι ανελάμβανον έργον όπερ είχεν τον ιερόν σκοπόν της υπερασπίσεως της εις προφανή κίνδυνον διατελούσης Πατρίδος, ήτοι έργον σύμφωνον προς το στρατιωτικόν όρκον, προς ον κατά τύπους μόνον εφαίνετο ότι αντέκειτο.

Τη νύχτα της 14ης προς τη 15η Αυγούστου 1909 ο Ζορμπάς, επικεφαλής 250 αξιωματικών και περίπου 2.000 οπλιτών, κήρυξε από τους στρατώνες στου Γουδή την Επανάσταση, όπως επικράτησε να ονομάζεται, αν και επρόκειτο περί κλασικού πραξικοπήματος. Το ότι δεν ήταν επανάσταση το αναφέρει ο ίδιος ο Ζορμπάς στα Απομνημονεύματά του:

Το κίνημα του στρατού δεν κατέληξε την 15η Αυγούστου εις λαϊκήν επανάστασιν, αλλά παρέμεινε κατά την ημέραν εκείνην ως ένοπλος στρατιωτική στάσις της φρουράς των Αθηνών, διότι ο λαός δεν ανεμίχθη εις το κίνημα, ουδέ εξεδήλωσε τι υπέρ τούτου, αλλά έμεινεν αδρανών και αμφιβάλλων επί του πρακτέου.

Η Επανάσταση στου Γουδή είχε ως βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα την πτώση της νόμιμης κυβέρνησης του Δημητρίου Ράλλη και την απομάκρυνση του διαδόχου Κωνσταντίνου και των λοιπών βασιλοπαίδων από το στράτευμα. Ο Ζορμπάς, που δεν επιθυμούσε την εγκαθίδρυση δικτατορίας, αλλά και δεν μπορούσε να ανεχθεί τον παλαιοκομματισμό, κάλεσε τον Οκτώβριο του 1909 από την Κρήτη τον Ελευθέριο Βενιζέλο να ηγηθεί της ανορθωτικής προσπάθειας της χώρας.

Στις 18 Ιανουαρίου 1910 ο Ζορμπάς ανέλαβε το Υπουργείο Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Στέφανου Δραγούμη. Από τη θέση αυτή διέταξε τη διάλυση του Στρατιωτικού Συνδέσμου, ενώ σημαντική υπήρξε η συμβολή του στην αγορά του θωρηκτού Αβέρωφ και την αναδιοργάνωση του στρατού με την έλευση της γαλλικής στρατιωτικής αποστολής. Στις 6 Οκτωβρίου του ίδιου έτους τον αντικατέστησε ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Αποστρατεύτηκε το 1911 με τον βαθμό του υποστρατήγου.

Τον Σεπτέμβριο του 1912, με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ζήτησε να ανακληθεί στην υπηρεσία ενόψει των Βαλκανικών Πολέμων, αλλά ο Βενιζέλος με απαντητική επιστολή του αρνήθηκε για τυπικούς λόγους.

Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται τα βιβλία Μαθήματα Πυροβολικής (τρεις τόμοι, 1883-1884) και Απομνημονεύματα ή Πληροφορίαι περί των συμβάντων κατά την διάρκεια της Επαναστάσεως της 15ης Αυγούστου 1909, που γράφτηκε το 1911 και κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του, το 1925.

Ο Νικόλαος Ζορμπάς πέθανε στις 12 Ιουνίου 1920 στο Β' Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, σε ηλικία 75 ετών.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/538#ixzz3cpT0GawC

Αλέκος Κωστάκης – Μαργέλλος , ο  Καφτανιαλέκος όπως  το  ξέραμε  και  τον  λέγαμε , μεγάλος  λογοτέχνης , ποιητής , μεταφραστής αλλά  κυρίως  ΜΕΓΙΣΤΟΣ  ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΟΣ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΏΤΗΣ…

Άλλος  ένας  μεγάλος  Λιδορικιώτης  , δημοσιογράφος , λαογράφος , ιστορικός και γενικά  λογοτέχνης  και  ποιητής , που αφιέρωσε  την  ζωή  του  στην  έρευνα  της Λιδορικιώτικης  ιστορίας , και  έβγαλε  στην επιφάνεια  ό,τι  τελικά  γνωρίζουμε  για  το  Λιδορίκι αλλά  και  τη  Δωρίδα γενικότερα , ο  Γώργος  Καψάλης , που  μαζί  με  τον  Αλέκο Κωστάκη , αποτέλεσαν  και  αποτελούν τις  κολώνες  των Λιδορικιώτικων γραμμάτων …

   Η  φωτογραφία είναι  από  κάποια  ομιλία του αείμνηστου Γιώργου  στο  Ευπάλιο , στη  δεκαετία  του  ‘60 .

Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Σάββατο
13/6

03:00

17°C

58%

3 Μπφ B
16 Km/h

ΚΑΘΑΡΟΣ

09:00

21°C

56%

2 Μπφ B
9 Km/h

ΚΑΘΑΡΟΣ

15:00

28°C

37%

2 Μπφ N
9 Km/h

ΚΑΘΑΡΟΣ

21:00

24°C

58%

2 Μπφ Δ
9 Km/h

ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

ΤΟ   ΣΧΟΛΙΟ  ΜΑΣ …

“ ΤΑ  ΜΕΤΑΞΩΤΑ ..ΒΡΑΚΙΑ , ΘΕΛΟΥΝ  ΚΑΙ ΕΠΙΔΕΞΙΟΥΣ…ΚΩΛΟΥΣ “

( Πάνσοφη  λαϊκή ..παροιμία …)

   Βλέποντας  φίλοι  μου την παλιά  ασπρόμαυρη  φωτογραφία που  έχουμε  αναρτήσει σήμερα , που  μας  γυρίζει αυτόματα στις  όμορφες εποχές του  χωριού  μας , όταν  δηλαδή είχαμε  πολύ  ανεβασμένο πολιτιστικό  επίπεδο  με  αυτάρκεια , αφού  οι  περισσότερες  εκδηλώσεις  μας  βασίζονταν σε “ ΝΤΟΠΙΑ  ΚΕΙΜΕΝΑ  ΚΑΙ  ΕΡΓΑ “, κάτι  που  προσπαθούμε  να  καταφέρουμε  και  σήμερα , θυμήθηκα  τόσα  πολλά  πράγματα , που  δυστυχώς σήμερα  μας  λείπουν .

   Πρώτα – πρώτα , νοιώθω με  μεγάλη πίκρα  και  απογοήτευση , γιατί  κανένας  φορέας, Δήμος , Σύλλογοι , ντόπιοι  και..Αθημαϊκοί , Δωρική  Αδελφότητα , και  ένα  σωρό  άλλοι  Σύλλογοι  που  έχουν..χωρίς  λόγο  κι’ αφορμή , κατακλύσει το  χωριό  μας  και  τη  Δωρίδα , ΔΕΝ  ΣΚΕΦΤΗΚΑΝ  ΝΑ  ΚΆΝΟΥΝ  ΑΠΟ  ΕΝΑ  ΑΦΙΕΡΩΜΑ  ΣΟΎΣ  ΔΥΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ  ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ , ΤΟΝ  ΑΛΕΚΟ  ΚΩΣΤΑΚΗ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΓΙΩΡΓΟ  ΚΑΨΆΛΗ ..ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΑΝΥΠΟΛΌΓΙΣΤΗΣ  ΑΞΙΑΣ  ΠΡΟΣΦΟΡΑ  ΤΟΥΣ  ΣΤΑ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΑ   ΓΡΑΜΜΑΤΑ ..

  Και  βέβαια , μην  πάει  το  μυαλό  σας  πως  αναφέρομαι στην  τωρινή  Δ.Α , όχι  βέβαια , γιατί  οι  άνθρωποι  αυτοί , έχουν  ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΜΕ  ΤΗΝ  ΜΕΧΡΙ  ΤΩΡΑ ..ΠΟΛΙΤΕΙΑ  ΤΟΥΣ  , ΠΩΣ  ΕΙΝΑΙ  ΤΕΛΕΙΩΣ  ΞΕΝΟΙ ΚΑΙ  ΜΕ  ΤΟ..” ΣΠΟΡ “ ΤΗΣ  ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑΣ , ΑΛΛΑ  ΚΥΡΙΩΣ  ΜΕ  ΤΗ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ..

   Βέβαια , θα  μου  πείτε πως  αυτοί  οι  ίδιοι  άνθρωποι , είναι  εκείνοι , που  πριν από ..λίγο καιρό, έκαναν  κάποιο  αφιέρωμα  σε  κάποια  συγγραφέα , που  είχε  όμως  συγκεκριμένα ..ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ , ΠΡΩΤΑ – ΠΡΩΤΑ ΗΤΑΝ ..ΕΥΠΑΛΙΩΤΙΣΣΑ , ΚΑΙ  ΔΕΥΤΕΡΟΝ  ..ΗΤΑΝ ” ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ  ΠΕΠΟΙΘΉΣΕΩΝ ..”

   Κάτι  όμως  για  να  τιμηθούν οι  δυο  αυτοί ΚΟΛΟΣΣΟΙ των  Λιδορικιώτικων  γραμμάτων , δεν  έγινε  ΠΟΤΕ  ΑΠ’ ΤΟΥΣ  ΠΑΛΙΟΥΣ  ΜΑΣ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ  ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥΣ  ΚΑΙ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥΣ  ΑΤΡΧΟΝΤΕΣ , ΤΌΣΕΣ  ΔΕΚΑΕΤΊΕΣ ..ΤΏΡΑ ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΣΥΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΔΩΡΙΚΗ  ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ , ΔΕΝ  ΤΟ  ΣΥΖΗΤΆΜΕ  ΓΙΑΤΊ  ΜΙΛΑΜΕ  ΓΙΑ..” ΑΓΝΩΣΤΑ ..ΘΕΜΑΤΑ “…

   Τέλος  πάντων , δεν μπορούμε  να  περιμένουμε  ΤΙΠΟΤΑ  ΑΠΟ  ΌΛΟΥΣ  ΑΥΤΟΥΣ , ΠΟΥ  ..ΤΥΧΑΙΑ ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΙ  ΣΤΟ  ΔΡΌΜΟ  ΜΑΣ ΚΑΙ ..ΜΑΛΛΟΝ ΜΑΣ..ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ , ΠΟΡΟΎΜΕ  ΟΜΩΣ  ΝΑ  ΣΧΕΔΙΑΣΟΥΜΕ  ΚΑΙ  ΝΑ  ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΟΥΜΕ ΓΙΑ  ΤΟ ΕΠΌΜΕΝΟ  ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ  ΜΙΑ  ΤΙΜΗΤΙΚΗ  ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΝ  ΟΠΟΊΑ  ΘΑ  ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙ  ΤΟ  “ ΛΙΔΩΡΙΚΙ “ ΣΕ  ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ  ΜΕ  ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ  ΟΜΙΛΟ  ΜΑΣ…ΠΡΩΤΑ  Ο  ΘΕΟΣ ..ΒΕΒΑΙΑ ..

  Τώρα  όσον  αφορά  στους  αιρετούς  , και  όχι  μόνον , ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΕΣ  ΜΑΣ ,  ΑΥΤΟΙ  ΘΑ  ΑΝΑΛΆΒΟΥΝ ΤΟ  ΆΛΛΟ  ΚΟΜΜΑΤΙ  ΤΟΥ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ , ΤΩΝ ΤΡΑΧΑΝΟ..ΤΥΡΠΙΤΟ..ΜΕΖΕΔΟ..ΣΥΝΑΞΕΩΝ ..

ΕΚΑΣΤΟΣ  ΕΙΣ  ΤΟ  ΕΙΔΟΣ  ΤΟΥ….Π’..ΛΈΝΙ..

Καλό  σας  μεσημέρι  και  καλό  Σαββατοκύριακο

Απ’ το  “ Λιδωρικι “ με  αγάπη….Κ.Κ.-