ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ …ΠΑΛΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ

 

Ο μικρός χωμάτινος δρόμος που έμενε ο Μικρασιάτης παππούς σε κάποια συνοικία
της Αθήνας είχε κι άλλους συμπατριώτες του με πανομοιότυπες παράγκες σε συνδυασμό με τούβλινα δωμάτια όπως τα έλεγαν με καμάρι.
Είχαν καταφέρει να τα χτίσουν με κόπο...η παράγκα παράγκα όμως για να μην ξεχνιόμαστε.
Φυσικά αυτή άρεσε στα παιδιά που την βλέπαμε με περιέργεια και μας έκανε και εντύπωση η μυρουδιά του πισόχαρτου.
Καλοκαιράκι λοιπόν και ο δρόμος καταβρεγμένος από τον δήμο ...
Έξω στα σκαλοπάτια οι γυναίκες με το βελονάκι και τα παιδιά να παίζουν κοντά τους
σαν κάτι να περίμεναν.
Οι Μικρασιάτισες ετοίμαζαν τηγανίτες με μπόλικη ζάχαρη για όλα και έβγαιναν
έξω και τις μοιράζανε.
Στην συνέχεια τα παιδιά στην αλάνα παρακάτω με την μπάλα και την σκόνη
σύννεφο.

Οι γείτονες που θα περνούσαν για καλησπέρα δεν έφευγαν αν δεν έτρωγαν το γλυκό
του κουταλιού και έπιναν το κρύο νερό για να δροσιστούν.
Έσπαγαν λίγο πάγο από αυτόν που έβαζαν στο ξύλινο ψυγείο και τον έβαζαν
στην λεκάνη μαζί με την κανάτα με το νερό.
Όταν σουρούπωνε μαζευόντουσαν και οι άντρες στα σκαλοπάτια οπότε το τηγάνι
έπαιρνε φωτιά για τον μεζέ του ούζου.
Και το σερβίρισμα είχε την σημασία του με τους καλογυαλισμένους δίσκους
και τα χειροποίητα σεμεδάκια.
Στην μέση το γυάλινο μπώλ με το γλυκό ...δίπλα σε ένα ποτήρι καθαρά
κουταλάκια και παραδίπλα ένα άλλο άδειο όπου έβαζαν το χρησιμοποιημένο
κουτάλι.
Όχι δεν ήταν πλούσιοι ο παππούς και οι άλλοι γείτονές του Μικρασιάτες αλλά
δεν μπορούσαν να αφήσουν πίσω τις συνήθειές τους.
Έτσι λοιπόν είχε πρόγραμμα...
Γνώριζε όλες τις τρύπες του Κέντρου της Αθήνας από όπου αγόραζε το χύμα ούζο
το σουτζούκι κ.λ.π.  σε καλές τιμές...
Περνούσε πρώτα από του Ψυρρή και αγόραζε τα υλικά για το τσαγκάρικο.
Στην πάνινη τσάντα που είχε μαζί του έβαζε τις προμήθειες.

Πίσω στα παλιά