EΔΩ ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΓΑΛΑΞΙΔΙΟΥ

Μαθητικές  κατασκηνώσεις  στο Γαλαξίδι  1954 , πρώτος  από  αριστερά  Ι.Μανέτας , Παν. Γεροδήμος , προτελευταίος  Γ.Παλαιολόγος  και  τελευταίος  Θύμιος Ξυλάγγουρας

Αρχείο  Π.Γεροδήμου

     *******

Kαλησπέρα  Λιδορικιώτες ..

Καλησπέρα  φίλοι  του  Λιδορικιού ..

ΔΕΥΤΕΡΑ  ΣΗΜΕΡΑ  7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ  2015

Ανατολή Ήλιου: 06:58
Δύση Ήλιου: 19:47
Σελήνη 24 ημερών

Γιορτάζουν:  Κασσιανή, Κασσιανός, Ονησιφόρος, Ονησιφόρα, Σώζων.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz3l4BfpCPK

π. Χ.

413

Οι Συρακούσιοι, υπό τον Σπαρτιάτη Γύλιππο, καταναυμαχούν τον Αθηναϊκό Στόλο, κοντά στο λιμάνι των Συρακουσών. Έτσι καταλήγει σε ολοκληρωτική καταστροφή η προσπάθεια των Αθηναίων να αποκτήσουν τον έλεγχο της Σικελία (Πελοποννησιακός Πόλεμος).

μ. Χ.

1833

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Δημήτριος Πλαπούτας συλλαμβάνονται και φυλακίζονται στο Παλαμήδι από τη Βαυαρική Ανιβασιλεία, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

1912

Οι Σάμιοι υπό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη κηρύσσουν επανάσταση, επιδιώκοντας την αυτοδιάθεση του νησιού και την ένωσή του με το Βασίλειο της Ελλάδος.

1936

Με τον Αναγκαστικό Νόμο 95 της δικτατορίας Μεταξά ιδρύεται η ΥΡΕ (Υπηρεσία Ραδιοφωνικών Εκπομπών) «δια την διαπαιδαγώγησιν, μόρφωσιν και ψυχαγωγίαν του κοινού». Υπήρξε ο πρόδρομος της ΕΡΤ.

1964

Ο Μίκης Θεοδωράκης καταγγέλλει τον αποκλεισμό του από το Φεστιβάλ Αθηνών, όπου επρόκειτο να παρουσιάσει το λαϊκό του ορατόριο με τίτλο «Άξιον Εστί» (σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη), χαρακτηρίζοντάς τον «αυθάδη και προσβλητικό για τον λαό εξοστρακισμό της ελληνικής λαϊκής μουσικής». Παράλληλα, δηλώνει ότι το έργο θα παρουσιαστεί στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

1999

Ισχυρός σεισμός, μεγέθους 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, πλήττει την Αθήνα και αφήνει πίσω του 143 νεκρούς, περισσότερους από 700ους τραυματίες και ζημιές σε 70.000 κτίρια.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0709#ixzz3l4C1GBIB

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

μ. Χ.

1882

Θεόφραστος Σακελλαρίδης, μουσουργός, δημιουργός της ελληνικής οπερέτας. («Θέλω να δω τον Πάπα!») (Θαν. 2/1/1950)

Ιστορικά Ανέκδοτα

1909

Ελία Καζάν, (Ηλίας Καζαντζόγλου), ελληνικής καταγωγής αμερικανός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου. («Λεωφορείον ο Πόθος», «Αμέρικα - Αμέρικα», «Ανατολικά της Εδέμ», «Το Λιμάνι της Αγωνίας») (Θαν. 28/9/2003)

1936

Απόστολος Κακλαμάνης, έλληνας πολιτικός (ΠΑΣΟΚ), μακροβιότερος πρόεδρος της Βουλής(1993-2004).

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0709#ixzz3l4CGAnUi

ΘΑΝΑΤΟΙ

μ. Χ.

1827

Παύλος Μαρία Βοναπάρτης, ανιψιός του Ναπολέοντα. Ήρθε στην Ελλάδα για να λάβει μέρος στον Αγώνα, αλλά τραυματίστηκε σοβαρότατα στη φρεγάτα «Ελλάς» από μία εντελώς τυχαία εκπυρσοκρότηση του όπλου του και λίγο αργότερα πέθανε μέσα στη γενική θλίψη όλων για το τραγικό συμβάν. (Γεν. 19/2/1809)

2002

Ούζιελ Γκαλ, ισραηλινός εφευρέτης του υποπολυβόλου «Uzi», ενός από τα δημοφιλέστερα φορητά όπλα (Γεν. 15/12/1923)

2003

Αρτέμης Μάτσας, έλληνας ηθοποιός, γνωστός για τους ρόλους του κακού που ενσάρκωσε στον κινηματογράφο. (Γεν. 1930)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0709#ixzz3l4CTN3GP

Ελία Καζάν

1909 – 2003

1267

0

Ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης και ηθοποιός, με σημαντική καριέρα στο Χόλιγουντ. Ο Ελία Καζάν (Elia Kazan) γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1909 στην Κωνσταντινούπολη και το πραγματικό όνομά του ήταν Ηλίας Καζαντζόγλου. Σε ηλικία τεσσάρων ετών μετανάστευσε με τους γονείς του, αρχικώς στη Γερμανία και στη συνέχεια στις ΗΠΑ.

Αποφοίτησε από το τμήμα υποκριτικής του πανεπιστημίου Γέιλ και συνέχισε τις σπουδές του στο Γκρουπ Θίατερ του Λι Στράσμπεργκ. Η πλούσια καριέρα του άρχισε στη δεκαετία του ’30 και το αστέρι του έλαμψε με μεγάλα θεατρικά έργα στο Μπρόντγουεϊ και κινηματογραφικές επιτυχίες στο Χόλιγουντ.

Το 1937, έπειτα από μία ήδη επιτυχημένη πορεία ως ηθοποιός, πέρασε και πίσω από τις κάμερες, ως σκηνοθέτης. Βραβεύθηκε με Όσκαρ για τη «Συμφωνία Κυρίων» (1947) και «Το Λιμάνι της Αγωνίας» (1954), ενώ το 1999 τιμήθηκε για το σύνολο της προσφοράς του στην 7η Τέχνη (1999). Στις μεγάλες επιτυχίες του περιλαμβάνονται, επίσης, οι ταινίες «Λεωφορείον ο Πόθος» (1951), «Ανατολικά της Εδέμ» (1955) και «Αμέρικα, Αμέρικα» (1963).

Στην ιστορία της τέχνης καταγράφονται, ακόμα, οι σκηνοθετικές του προσεγγίσεις στο θεατρικό σανίδι, σε έργα όπως «Λεωφορείον ο Πόθος», «Ο θάνατος του Εμποράκου» και «Λυσσασμένη Γάτα».

Το 1948 υπήρξε συνιδρυτής του περίφημου «Actor’s Studio» στη Νέα Υόρκη, ενός πρότυπου εργαστηρίου για νέους ηθοποιούς, που κατά καιρούς φιλοξένησε πολλά ανερχόμενα αστέρια κι έγινε πνευματικό λίκνο του θεατρικού κόσμου στην Αμερική.

Ωστόσο, ο Ελία Καζάν αμαύρωσε την εικόνα του, όταν το 1952 κατέθεσε στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Υποθέσεων του Γερουσιαστή ΜακΚάρθι, όπου κατονόμασε καλλιτέχνες (και όχι μόνο), που πίστευε ότι ήταν μέλη του Αμερικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου του 2003, στη Νέα Υόρκη.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/172#ixzz3l4CjtX8R

Αρτέμης Μάτσας
1930 – 2003

166

0

Έλληνας ηθοποιός και δημοσιογράφος του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ. Στη συλλογική μνήμη έχει αποτυπωθεί ως εμβληματικός «κακός» του ελληνικού κινηματογράφου.

Ο Αρτέμης Μάτσας γεννήθηκε στην Αθήνα (Πλάκα) το 1930. Η ζωή του σφραγίστηκε από τη σύλληψη του εβραϊκής καταγωγής πατέρα του Πίνχας Μάτσα από τους Γερμανούς στα χρόνια της Κατοχής. Έκτοτε δεν τον ξαναείδε ποτέ, ούτε έμαθε για την τύχη του. Μαζί με τον αδερφό του, ηθοποιό και συγγραφέα Νέστορα Μάτσα και την αδερφή του πέρασαν δύσκολα παιδικά χρόνια.

Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δασκάλους τους Αιμίλιο Βεάκη, Δημήτρη Ροντήρη και Κώστα Μουσούρη. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο το 1949, στην αισθηματική κομεντί του Γιώργου Καρύδη «Ερωτικό Ταξίδι». Έπαιξε σε πολλές ελληνικές ταινίες, αλλά και σε ξένες παραγωγές, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν τα φιλμ «Το νησί των γενναίων», «Ποτέ την Κυριακή» και «Μπουμπουλίνα».

Διακρίθηκε και τυποποιήθηκε σε ρόλους «κακών». «Δεν μπορώ να κόψω ούτε λουλούδι κι όμως στον κινηματογράφο έχω σκοτώσει περίπου 120 ανθρώπους» έλεγε χαρακτηριστικά ο Αρτέμης Μάτσας, σχολιάζοντας την αντίθεση της προσωπικής του ζωής με την εικόνα που έδινε στη μεγάλη οθόνη μέσα από τους ρόλους του.

Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε δίπλα στο μεγάλο κωμικό Βασίλη Αργυρόπουλο, στην κωμωδία «Φαταούλας» των Στέφανου Φωτιάδη και Ιάσωνα Βροντάκη. Στο θέατρο έπαιξε τα πάντα, από μπουλβάρ μέχρι Μπρεχτ, αρχαία τραγωδία και Αριστοφάνη. Συνεργάστηκε με σημαντικούς θιάσους και γνωστούς πρωταγωνιστές.

Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, αρθρογραφώντας σε περιοδικά και εφημερίδες για καλλιτεχνικά θέματα. Εγραψε αρκετά και σημαντικά για την ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου βιβλία, όπως «Μεγάλες θεατρικές οικογένειες», «Το άλλο πρόσωπο του θεάτρου», «Θεατρικές μνήμες» κ.ά.

Ήταν γνωστή η ανθρωπιά και καλοσύνη, η ευαισθησία, η φροντίδα και η βοήθειά του σε παλαίμαχους, ξεχασμένους καλλιτέχνες, που ζούσαν σε άθλιες οικονομικές συνθήκες.

Ο Αρτέμης Μάτσας πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου 2003, στο νοσοκομείο «Παμμακάριστος» των Αθηνών, ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια.

Φιλμογραφία

• Ερωτικό Ταξίδι (1949)
• Τα αρραβωνιάσματα (1950)    
• Η ωραία των Αθηνών (1954)
• Γλέντι λεφτά κι αγάπη (1955)
• Καταδικασμένη και από το παιδί της (1955)
• Γραφείο συνοικεσίων (1956)
• Της τύχης τα γραμμένα (1957)
• Όσο υπάρχουν γυναίκες (1959)
• Μπουμπουλίνα (1959)
• Ταξείδι με τον έρωτα (1959)
• Το νησί των γενναίων (1959)
• Ποτέ την Κυριακή (1960)
• Καλημέρα Αθήνα (1960)
• Μαλάμω (1960)
• Στην πόρτα της κολάσεως (1960)
• Το αγρίμι (1960)
• Το ματωμένο πέπλο (1960)
• Το νησί της αγάπης (1960)
• Το χαμίνι (1960)
• Η απολύτρωση (1961)
• Ήρθες αργά (1962)
• Αμαρτωλές (1962)
• Η Ελληνίδα και ο έρωτας (1962)
• Λαφίνα (1962)
• Πρέπει να ζήσεις τίμια (1962)
• Τα σκαλοπάτια της ζωής (1962)
• Όλα και τη ζωή μου ακόμα (1963)
• Αθώα ή ένοχη (1963)
• Λίγο πριν ξημερώσει (1963)
• Οι σκανδαλιάρηδες (1963)
• Πρώτο καρδιοκτύπια (1963)
• Συντρίμμια της ζωής (1963)
• Τα παλιόπαιδα (1963)
• Το μεροκάματο του πόνου (1963)
• Δρόμος χωρίς σύνορα (1964)
• Νυχτοπερπατήματα (1964)
• Χωρίς γονείς κι αδέλφια (1964)
• Όταν σημάνουν οι καμπάνες (1965)
• Δύσκολοι δρόμοι (1965)
• Καημοί στη φτωχογειτονιά (1965)
• Ο επαναστάτης (1965)
• Une balle au coeur    (1966)
• Αμαρτωλές της νύχτας (1966)
• Γεύση από έρωτα (1966)
• Αν όλες οι γυναίκες του κόσμου (1967)
• Δρόσω η αρχοντοπούλα (1967)
• Εις θάνατον (1967)
• Η λυγερή (1968)
• Κατάσκοποι στο Σαρωνικό (1968)
• Κατηγορούμενη απολογήσου (1968)
• Μια μέρα ο πατέρας μου (1968)
• Όταν η πόλις πεθαίνει (1969)
• Ας με κρίνουν οι ένορκοι (1969)
• Η θυσία μιας γυναίκας (1969)
• Θέλω πίσω το παιδί μου (1969)
• Οι γενναίοι του Βορρά (1970)
• Υποβρύχιον Παπανικολής (1971)
• Ιπποκράτης και Δημοκρατία (1972)
• Ο Πατούχας (1972)
• Η γυναικοκρατία (1973)
• Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ (1973)
• Παύλος Μελάς (1974)
• Συνωμοσία στη Μεσόγειο (1975)
• Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι (1980)
• Φυλακές ανηλίκων (1982)
• Ψηλός λιγνός και ψεύταρος (1985)
• Τηλεκανίβαλοι (1986)
• Made in Greece (1987)   

Βιντεοταινίες

• Δεν κρατιέμαι δεν κρατιέμαι (1987)
• Η καπετάνισσα της οδού Κερκύρας (1987)
• Η φάπα της χρονιάς (1987)
• Έρχονται οι γυμνιστές (1988)
• Τριαντάφυλλο και αγκάθι (1988) 
• Όνειρο αγάπης (1989)

Τηλεοπτικές σειρές

• Η κοκκορόμυαλη (1971, ΥΕΝΕΔ)
• Μεθοριακός σταθμός (1974, ΥΕΝΕΔ)
• Συνταγματάρχης Λιάπκιν (1979, ΥΕΝΕΔ)
• Το ημερολόγιο ενός θυρωρού (1979, ΥΕΝΕΔ)
• Νύχτα (1980, ΕΡΤ)
• Ορκιστείτε παρακαλώ (1982, ΥΕΝΕΔ)
• Τα φώτα της ράμπας δεν σβύνουν ποτέ (1988, ΕΤ2)
• Οι εντιμότατοι (1990, ΕΤ1)
• Αχ Ελένη (1992, Mega)
• Τα μπακούρια (1992, ΑΝΤ1)
• Τριαντάφυλλο και αγκάθι (1992, ΕΤ2)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1462#ixzz3l4D0ZkWY

 

Παύλος Μαρία Βοναπάρτης

1808 – 1827

224

0

Γάλλος φοιτητής, ανιψιός του Μεγάλου Ναπολέοντα και θερμός φιλέλληνας. Το καλοκαίρι του 1827 κατήλθε στην Ελλάδα για να λάβει μέρος στον Αγώνα, αλλά ένα απρόοπτο δυστύχημα του έκοψε το νήμα της ζωής.

Ο Παύλος Μαρία Βοναπάρτης (Paul Marie Bonaparte) γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1808 στο Κανίνο της Ιταλίας και ήταν το ένατο από τα δεκατέσσερα παιδιά του Λουκιανού Βοναπάρτη (Lucien Bonaparte), αδελφού του Μεγάλου Ναπολέοντα.

Σε ηλικία 18 ετών ξεκίνησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βολωνίας (Μπολόνια), αλλά τον Μάρτιο του 1827 έφυγε κρυφά από την πόλη και με ψεύτικο όνομα έφθασε πρώτα στα Ιόνια νησιά και στη συνέχεια στο Ναύπλιο, για να λάβει μέρος στην Ελληνική Επανάσταση (24 Αυγούστου / 5 Σεπτεμβρίου 1827). Στην πρωτεύουσα των επαναστατημένων Ελλήνων τον υποδέχθηκε ο άγγλος ναύαρχος Κόχραν, διοικητής του ελληνικού στόλου.

Ο υψηλός επισκέπτης, που έμοιαζε πολύ με τον διάσημο θείο του, εντάχθηκε αμέσως στο πλήρωμα της φρεγάτας «Ελλάς», της ναυαρχίδας του ελληνικού στόλου. Όμως, στις 25 Αυγούστου / 6 Σεπτεμβρίου, καθώς καθάριζε το όπλο του, τραυματίσθηκε σοβαρά από αδέξιο χειρισμό και την επομένη άφησε την τελευταία του πνοή. Ήταν μόλις 19 ετών.

Στο Ναύπλιο δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν φήμες ότι ο θάνατος του νεαρού Βοναπάρτη δεν ήταν τυχαίος, εφόσον μάλιστα προήλθε στο πλοίο του Κόχραν, τον οποίον οι Έλληνες υποπτεύονταν ότι εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας. Πάντως, ο αμερικανός φιλέλληνας Σάμιουελ Χάου, που ήταν αυτόπτης των γεγονότων, διαβεβαιώνει ότι μόλις ο Κόχραν έμαθε ότι το τραύμα ήταν θανατηφόρο «ήρχισε να βηματίζη εις την καμπίνα του κλαίων ως παιδίον...».

Καθώς λέγεται, η σορός του νεαρού Βοναπάρτη διατηρήθηκε επί τριετία σ’ ένα βαρέλι με ρούμι στη Μονή Αγίου Νικολάου Σπετσών, μέχρις ότου την παρέλαβε το Γαλλικό Ναυτικό. Μετά την απελευθέρωση, το 1832, το ταριχευμένο σώμα του Παύλου Μαρία Βοναπάρτη ενταφιάστηκε σε μαυσωλείο στο νησί της Σφακτηρίας, κοντά στους Γάλλους ναύτες που έπεσαν στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/960#ixzz3l4DHevxt

Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα

Ανοιχτού Στίβου

Βέρνη 1954: Ο θρυλικός Εμίλ Ζάτοπεκ (701) στην τελικό των 5.000 μ.

96

0

Η σπουδαιότερη και αρχαιότερη διοργάνωση του κλασικού αθλητισμού (στίβου) -και όχι μόνο- στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Διοργανώνεται κάθε 4 χρόνια και από το 2010 κάθε δύο χρόνια από την Ευρωπαϊκή Ένωση Αθλητισμού (EAA), με τη συμμετοχή αθλητών και αθλητριών από τις 50 ομοσπονδίες - μέλη της.

Η απόφαση πάρθηκε από την ευρωπαϊκή επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ερασιτεχνικού Αθλητισμού (IAAF) στις 7 Ιανουαρίου 1934 στη Βουδαπέστη. Το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανοικτού Στίβου έγινε την ίδια χρονιά στην Ιταλία και συγκεκριμένα από τις 7 έως τις 9 Σεπτεμβρίου στο στάδιο «Μπενίτο Μουσολίνι» (τέως «Κομουνάλε», νυν «Ολίμπικο») του Τορίνο.

Η Ελλάδα έδωσε το παρών από την πρώτη διοργάνωση και μάλιστα κέρδισε μετάλλιο (χάλκινο) με τον Χρήστο Μάντικα (αθλητής του Παγχιακού και της ΑΕΚ), που τερμάτισε τρίτος στα 400 μ. εμπόδια με χρόνο 54΄΄9. Συνολικά,  στα 81 χρόνια της διοργάνωσης, η χώρα μας έχει κερδίσει 21 μετάλλια (7 χρυσά, 5 αργυρά και 9 χάλκινα).

Η Ελλάδα έχει φιλοξενήσει δύο φορές τη διοργάνωση: το 1969 (16-21 Σεπτεμβρίου) στο Στάδιο Καραϊσκάκη και το 1982 (3-9 Σεπτεμβρίου) στο νεόχτιστο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.

Διοργανώσεις

Α/Α
Έτος
Πόλη
Περισσότερα Μετάλλια

1
1934
Τορίνο
Φιλανδία (13)

2
1938
Παρίσι (Άνδρες)
Βιέννη (Γυναίκες)
Γερμανία (32)

3
1946
Όσλο
Σουηδία (22)

4
1950
Βρυξέλλες
Μεγάλη Βρετανία (17)

5
1954
Βέρνη
Σοβιετική Ένωση (35)

6
1958
Στοκχόλμη
Σοβιετική Ένωση (35)

7
1962
Βελιγράδι
Σοβιετική Ένωση (30)

8
1966
Βουδαπέστη
Δυτική Γερμανία (22)

9
1969
Πειραιάς
Ανατολική Γερμανία (25)

10
1971
Ελσίνκι
Ανατολική Γερμανία (33)

11
1974
Ρώμη
Ανατολική Γερμανία (27)

12
1978
Πράγα
Σοβιετική Ένωση (35)

13
1982
Αθήνα
Ανατολική Γερμανία (28)

14
1986
Στουτγάρδη
Σοβιετική Ένωση (36)

15
1990
Σπλιτ
Ανατολική Γερμανία (34)

16
1994
Ελσίνκι
Ρωσία (25)

17
1998
Βουδαπέστη
Γερμανία (23)

18
2002
Μόναχο
Ρωσία (24)

19
2006
Γκέτεμποργκ
Ρωσία (35)

20
2010
Μπαρτσελόνα
Ρωσία (21)

21
2012
Ελσίνκι
Ουκρανία (17)

22
2014
Ζυρίχη
Μεγάλη Βρετανία (23)
Γαλλία (23)

Ελληνικές Διακρίσεις

Έτος
Αθλητής/τρια
Αγώνισμα
Επίδοση
Θέση
Μετάλλιο

1934
Χρ. Μάντικας
400 μ. μετ’ εμποδίων
54΄΄9
3η

1966
Χρ. Παπανικολάου
Άλμα επί κοντώ
5,05 μ.
2η

1971
Β. Παπαγεωργόπουλος
100 μ.
10΄΄56
3η

1982
Άννα Βερούλη
Σοφία Σακοράφα
Ακοντισμός
70,02 μ.
67,04 μ.
1η
3η

1994
Κων. Κουκοδήμος
Άλμα εις μήκος
8,01 μ.
3η

1998
Όλγα Βασδέκη
Χαρ. Παπαδιάς
Αικ. Θάνου
Άλμα Τριπλούν
100 μ.
100 μ.
14,55 μ.
10΄΄17
10΄΄87
1η
3η
3η

2002
Κ. Κεντέρης
Αικ. Θάνου
Αικ. Βόγγολη
Μιρέλα Μανιάνι
Αλ. Παπαδημητρίου
Αναστ. Κελεσίδου
200 μ.
100 μ.
Δισκοβολία
Ακοντισμός
Σφυροβολία
Δισκοβολία
19΄΄85
11΄΄10
64,31 μ.
67,47 μ.
80,21 μ.
63,92 μ.
1η
1η
1η
1η
3η
3η

2006
Περ. Ιακωβάκης
Φανή Χαλκιά
Χρυσ. Δεβετζή
400 μ. μετ’ εμποδίων
400 μ. μετ’ εμποδίων
Άλμα Τριπλούν
48΄΄46
54,02 μ.
15,05 μ.
1η
2η
2η

2012
Νικ. Κυριακοπούλου
Άλμα επί κοντώ
4,60 μ.
3η

2014
Κατερίνα Στεφανίδη
Λούης Τσάτουμας
Άλμα επί κοντώ
Άλμα εις μήκος
4,60 μ.
8,15 μ.
2η
2η

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/804#ixzz3l4DeelyG

Οσία Κασσιανή

810 – 865

623

0

Εκκλησιαστική υμνογράφος και μοναχή, γνωστή από το δημοφιλές τροπάριο «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίας περιπεσούσα γυνή» (Τροπάριο της Κασσιανής), που ψάλλεται κάθε Μεγάλη Τρίτη το βράδυ στις εκκλησίες και συγκινεί τους πιστούς με τη συναισθηματική του φόρτιση. Απαντάται και ως Εικασία, Ικασία, Κασσία και Κασιανή. Η Οσία Κασσιανή είναι πολιούχος της νήσου Κάσου και η μνήμη της εορτάζεται στις 7 Σεπτεμβρίου.

Η Κασσιανή γεννήθηκε γύρω στο 810 π.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και καταγόταν από πλούσια οικογένεια. H ζωή της συνδέθηκε με θρύλους και παραδόσεις γύρω από τη σχέση της με τον αυτοκράτορα Θεόφιλο (813-842).

Σύμφωνα με τους βυζαντινούς χρονικογράφους Συμεών Μάγιστρο, Ιωάννη Ζωναρά και Λέοντα Γραμματικό, η Ευφροσύνη, μητέρα του νεαρού αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 830 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και πήγαν στο Παλάτι. Η Ευφροσύνη, αφού τις δεξιώθηκε, διαμήνυσε στο Θεόφιλο να προσέλθει και να δώσει το χρυσό μήλο σ' εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του.

Ο νεαρός αυτοκράτορας θαμπώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής και θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της τη ρώτησε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» («Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα», υπονοώντας την Εύα). Η Κασσιανή έδωσε δείγματα του πνεύματός της, ανταπαντώντας «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω» («Και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα», υπονοώντας την Παναγία). Αυτό ήταν! Ο Θεόφιλος, είτε γιατί η απάντηση του φάνηκε αναιδής, είτε γιατί η ευφυΐα της γυναίκας τον τρόμαξε, δεν άκουσε την καρδιά του και έδωσε το χρυσό μήλο στην ωραία, αλλά σεμνή Θεοδώρα.

Η Κασσιανή, μετά την απόρριψή της από τον αυτοκράτορα, έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση. Πέθανε γύρω στο 865.

Το υμνογραφικό έργο της Κασσιανής δεν είναι πλούσιο, αλλά διακρίνεται για το ύφος και την πρωτοτυπία του. Εκτός από το τροπάριο που την έκανε διάσημη συνέθεσε τους τέσσερεις πρώτους ειρμούς του Κανόνα του Μεγάλου Σαββάτου «Άφρων γηραλέε» και το πρώτο δοξαστικό του εσπερινού των Χριστουγέννων «Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γης». Έγραψε, επίσης, γνωμικά και επιγράμματα σε ιαμβικό μέτρο.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/815#ixzz3l4E16O5B

Ντέιβιντ Πάκαρντ

1912 – 1996

108

0

Αμερικανός επιχειρηματίας και πολιτικός. Μαζί με τον Μπιλ Χιούλετ ίδρυσε το 1939 τον κολοσσό της πληροφορικής Hewlett-Packard (hp).

O Ντέιβιντ Πάκαρντ (David Packard) γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1912 στο Πουέμπλο της πολιτείας Κολοράντο. Από μικρός έδειξε κλίση στις θετικές επιστήμες και το 1930 έγινε δεκτός στο ονομαστό Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στο Σαν Φρανσίσκο. Σπούδασε ηλεκτρολόγος - μηχανολόγος και το 1934 πήρε το πτυχίο του. Στο πανεπιστήμιο γνώρισε τα δύο πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του: τη σύζυγό του Λουσίλ Σάλτερ (1915-1987) και τον συνεταίρο του Μπιλ Χιούλετ (1913-2001).

Αμέσως μετά τις σπουδές του δούλεψε για τέσσερα χρόνια στην General Electric και το 1938 επέστρεψε στο Στάνφορντ για μεταπτυχιακές σπουδές. Τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε τη Λουσίλ Σάλτερ, η οποία του χάρισε τέσσερα παιδιά, ένα αγόρι και τρία κορίτσια. Το 1939, στο γκαράζ του σπιτιού του στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνιας ίδρυσε με τον Χιούλετ την εταιρεία Hewlett-Packard, με αρχικό κεφάλαιο 538 δολαρίων. Η σειρά των επιθέτων τους στην εταιρική επωνυμία προέκυψε από το στρίψιμο ενός νομίσματος, όπως αναφέρει ο Πάκαρντ στο βιβλίο του HP Way.

Το πρώτο προϊόν της νεοσύστατης εταιρείας ήταν ένας ηχητικός ταλαντωτής, που πουλήθηκε στο στούντιο του Γουόλτ Ντίσνεΐ για τις ανάγκες του σάουντρακ της ταινίας Φαντασία. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Hewlett-Packard κατασκεύασε για τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις διαφόρων ειδών ναυτικές και αεροπορικές συσκευές. Ο Πάκαρντ εφάρμοσε σύγχρονες μεθόδους μάνατζμεντ στην εταιρεία του. Κατάργησε την παραδοσιακή ιεραρχική δομή και ενθάρρυνε τη δημιουργικότητα και τις καινοτόμες  πρωτοβουλίες του προσωπικού.

Το 1947 η Hewlett-Packard έλαβε εταιρική μορφή με πρώτο πρόεδρο τον Ντέιβιντ Πάκαρντ, που κράτησε τη θέση αυτή ως το 1964, όταν εκλέχθηκε διευθύνων σύμβουλος. Με την πάροδο των χρόνων η εταιρεία παρουσίασε αρκετές καινοτόμες ιδέες κι έγινε ηγέτιδα δύναμη παγκοσμίως στην κατασκευή ηλεκτρονικών οργάνων, υπολογιστικών συστημάτων, ηλεκτρονικών υπολογιστών και εκτυπωτών.

Τον Ιανουάριο του 1969 ο Ντέιβιντ Πάκαρντ διορίστηκε υφυπουργός Άμυνας στην πρώτη κυβέρνηση του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον. Παρέμεινε στη θέση αυτή έως τον Δεκέμβριο του 1971, οπότε παραιτήθηκε για να επανέλθει στη Hewlett-Packard. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Άμυνας μετέφερε στον αμερικανικό στρατό πολλές από τις τεχνικές διαχείρισης προσωπικού που εφαρμόζονταν στον ιδιωτικό τομέα. Μετά την παραίτησή του δεν έχασε την επαφή του με τα πολιτικά δρώμενα της Ουάσιγκτον, καθώς  διατέλεσε σύμβουλος των αμερικανικών κυβερνήσεων επί στρατιωτικών θεμάτων μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Το 1993 αποχώρησε οριστικά από τη Hewlett-Packard και με την κολοσσιαία κινητή και ακίνητη περιουσία που είχε αποκτήσει (υπολογίζεται σε τρία δισεκατομμύρια δολάρια) επιδόθηκε σε έργα φιλανθρωπίας, με κυριότερο την ίδρυση Νοσοκομείου Παίδων στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.

Ο Ντέιβιντ Πάκαρντ πέθανε στο Στάφορντ της Καλιφόρνιας στις 26 Μαρτίου 1996, σε ηλικία 83 ετών.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/526#ixzz3l4EReSF7

ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ  K A T A Σ Κ Η Ν Ω Σ Ε Ι Σ  ΓΑΛΑΞΙΔΙΟΥ

   Δεκαετία  του '50, μόλις  έχουν  τελειώσει τα  τόσα βάσανά  μας , το  χωριό  μας , μόλις  έχει  αρχίσει  να.." ανασαίνει " κάπως , τα  ερειπωμένα όμως  σπίτια μαρτυράνε τα  μύρια  όσα  πέρασαν  οι  χωριανοί  μας .
Η πρώτη-πρώτη  έννοια όλων  είναι  τα  παιδιά , που  τόσα  πέρασαν και  τόσα..στερήθηκαν , για  να  καλυφτεί λοιπόν  αυτή η  ανάγκη δημιουργήθηκε  η  παιδική  κατασκήνωση  στο  Γαλαξίδι . Από  αυτή  λοιπόν  την  κατασκήνωση  είναι  η  παραπάνω  φωτογραφία , στην οποία  είναι  πολλά  Λιδορικιωτόπουλα που  δυστυχώς  δεν  μπορέσαμε  να  αναγνωρίσουμε . Αναγνωρίσαμε  μόνο την  Μαρία  Λατσούδη , η  δεύτερη από  αριστερά  στην πάνω σειρα , που  θα  πρέπει  να  ήταν  ομαδάρχης και στη  μέση της  ίδιας  σειράς , με  την  αλογοουρά , είναι  η  Τέτα  Καγκάλου . Αν κάποιοι  αναγνωρίζουν  περισσότερα  παιδιά , παράκληση  θερμή να  μας  ενημερώσουν .
Αρχείο  Μαρίας  Πέτρου - Νταλάκα

 

Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Τρίτη
8/9

03:00

22°C

66%

3 Μπφ ΒΔ
16 Km/h

ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

09:00

21°C

75%

2 Μπφ B
9 Km/h

ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

15:00

26°C

55%

3 Μπφ Α
16 Km/h

ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Μικρή πιθανότητα βροχής

21:00

21°C

69%

2 Μπφ BA
9 Km/h

ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

  “  ΕΚΛΟΓΕΣ  ΚΑΙ  ΜΕΤΆ…ΕΡΗΜΙΑ ..”

  ΄Μπήκαμε  στο  φθινόπωρο φίλοι  μου , ήδη  η  ερημιά  στις  πλατείες  αλλά  και  στο  χωριό  μας  γενικότερα , το  μαρτυράνε όπως  και τα  φύλλα  των  δέντρων , που  αρχίζουν  να δημιουργούν το  φαιόχρωμο φθινοπωρινό  ..χαλί ..

   Δεν  ξέρω πως  ήταν για  σας  το  φετινό  καλοκαίρι ,  πάντως δεν  μπορέσαμε  σαν  χωριό μα κάνουμε  έστω  και  ένα  βήμα  μπροστά , δυστυχώς ,  και  βρεθήκαμε  πάλι  “ ουραγοί “ στον  πολιτιστικό  τομέα , αφού  ΚΑΝΕΝΑ  ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ  ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ…

   Βέβαια , ο πολιτιστικός  πυρήνας σ’αυτές  τις  περιπτώσεις είναι  συνήθως η  Δημοτική  αρχή που  διαχειρίζεται  και  τα  σχετικά  κονδύλια ..

του     Χρόνια  όμως  τώρα , τα  λιγοστά  χρήματα , ξοδεύονταν , ή  μάλλον..τουφεκίζονταν  στο  γάμο  του  Καραγκιόζη , ΧΩΡΙΣ  ΝΑ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΎΝ  ΚΆΠΟΙΕΣ  ΠΡΟΎΠΟΘΕΣΕΙΣ  ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑΣ  ΚΑΤΙ  ΜΌΝΙΜΟΤΕΡΟΥ ΠΟΥ  ΘΑ  ΜΠΟΡΟΎΣΕ ΝΑ  ΒΟΗΘΗΣΕΙ  ΣΤΗΝ ΑΠΌΚΤΗΣΗ  ΚΑΠΟΙΑΣ  ΕΣΤΩ  ΕΛΑΧΙΣΤΗΣ , ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ  ΑΥΤΑΡΚΕΙΑΣ ..

  Έτσι  λοιπόν , προχθές  στην  επέτειο του  Ολοκαυτώματος φάνηκε  για  άλλη   μια  φορά  Η  ΑΠΟΛΥΤΗ  ΓΥΜΝΙΑ  ΜΑΣ , και  αν  δεν  υπήρχε  και  η  μπάντα του  Πολιτιστικού Ομίλου Λιδορικίου , ΠΟΥ  ΕΧΕΙ  ΠΑΨΕΙ  ΝΑ  ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙΤΑΙ  ΑΠ’ΤΟΝ  ΔΗΜΟ , να  δώσει  την  γιορταστική ευχάριστη  αυτή  νότα , θα  γυρνούσαμε  πάλι  στη  δεκαετία  του…’60 ..

   Εκείνο  όμως  που  έλειψε πολύ από  μερίδα  χωριανών  μας ήταν το..καθιερωμένο  Αυτγουστιάτικο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ..ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ πανηγύρι  με  τις..λουλουδούδες  , τα σουβλάκια  και  τους ..λουκουμάδες , ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ  ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΩΝ  ..ΠΑΛΙΏΝ …ΠΑΝΗΓΥΡΙΏΝ  ΜΑΣ..

  Έτσι  λοιπόν πέρασε  και  το φετινό μας  καλοκαίρι , άγευστο , άοσμο  και..άχρωμο , ΩΣ  ΠΟΤΕ  ΟΜΩΣ  ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ  ΘΑΜΜΕΝΟ  ΑΥΤΌ  ΤΟΝ  ΛΙΓΟΣΤΌ  ΜΑΣ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ; ΠΟΤΕ  ΘΑ  ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ  ΤΟ  ..ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΜΑΣ  ΜΟΥΣΕΙΟ ; ΠΌΤΕ  ΘΑ  ΑΝΟΙΞΕΙ Η  ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ  ΜΑΣ ΚΑΙ Η  ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ  ΣΥΛΛΟΓΉ , ΠΟΥ  ΚΆΠΟΙΟΙ  ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ  ΠΩΣ  ΘΑ  ΓΙΝΕΙ ..” ΜΟΥΣΕΙΟ “;

Η  Δ.Α  τόσα  χρόνια  δεν πήρε ..χαμπάρι , ποιοι  τελικά  διαχειρίζονται τα  πολιτιστικά  μας ; ΕΙΝΑΙ  ΔΥΝΑΤΟΝ ;

   Τι  να  πει  κανείς , δυστυχώς  πάει  ακόμα  ένας  χρόνος  χαμένος και  ένα  ακόμα  καλοκαίρι ΧΩΡΙΣ  ΟΥΤΕ..ΣΤΑΓΟΝΑ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ..ΕΥΤΥΧΩΣ  ΤΗΝ  ΠΑΡΤΙΔΑ  ΈΣΩΣΕ  Ο  ΛΑΚΗΣ  ΜΕ  ΤΗΝ ..” ΒΟΪΔΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ “, Η  ΔΗΜΟΤΙΚΗ  ΜΑΣ  ΑΡΧΗ  ΕΧΕΙ  ΜΗΠΩΣ  ΚΑΤΙ  ΝΑ  ΠΕΙ ;;;;;

  Καλή μέρα , να  περνάτε  καλά

Απ’ το  “ Λιδωρίκι “ με  αγάπη …..Κ.Κ.-