ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ
********
Καλησπέρα Λιδορικιώτες ..
Καλησπέρα στους φίλους του χωριού μας
ΤΡΙΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 07:12
Δύση Ήλιου: 19:47
Σελήνη 20 ημερών
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz44JVYnvr3
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1430
Οι δυνάμεις του Οθωμανού σουλτάνου Μουράτ Β’ καταλαμβάνουν την πόλη της Θεσσαλονίκης.
1864
Η Αγγλία ανακοινώνει ότι παραχωρεί τα Επτάνησα στην Ελλάδα, ως προίκα στο νέο βασιλιά Γεώργιο Α’.
1896
Ο Σπύρος Λούης κόβει το νήμα στο Μαραθώνιο των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, με χρόνο 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα.
1963
Διήμερη πανελλαδική αποχή των δικηγόρων από τα καθήκοντά τους, με κλαδικά και θεσμικά αιτήματα.
2007
Λίγο πριν από την έναρξη του αγώνα βόλεϊ γυναικώνΠαναθηναϊκός - Ολυμπιακός για το Κύπελλο Ελλάδος, σκοτώνεται στην Παιανία από μαχαίρι ο 25χρονος Μιχάλης Φιλόπουλος, κατά τη διάρκεια επεισοδίων μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων σε προγραμματισμένο ραντεβού «θανάτου» για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Την επόμενη ημέρα, η πολιτεία θα αποφασίσει την αναβολή όλων των αγώνων των ομαδικών αθλημάτων για δύο εβδομάδες.
2010
Στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης κάνουν την εμφάνισή τους οι ομάδες της δίκυκλης αστυνόμευσης «ΔΙΑΣ», που εξήγγηλε πριν από λίγο καιρό ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Στο λεκανοπέδιο της Αττικής θα περιπολούν 2.004 αστυνομικοί ανά δυάδες, με 1.002 μοτοσικλέτες των 650 κυβικών και στη Θεσσαλονίκη 422 αστυνομικοί με 211 μοτοσικλέτες.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2903#ixzz44JWUsKVQ
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1870
Παύλος Μελάς, στρατιωτικός, από τους οργανωτές του Μακεδονικού Αγώνα. (Θαν. 13/10/1904)
1966
Γερούν Ντάισελμπλουμ, ολλανδός πολιτικός.
1984
Μοχάμετ Μπουαζιζί, τυνήσιος μικροπωλητής, ο θάνατος του οποίου προκάλεσε την Τυνησιακή Επανάσταση και κατ’ επέκταση την Αραβική Άνοιξη.(Θαν. 4/1/2011)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2903#ixzz44JX0qydO
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1979
Νίκος Πεντζαρόπουλος, διεθνής ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου, για πολλούς ο κορυφαίος έλληνας τερματοφύλακας, ο επονομαστείς και «Ήρωας του Τάμπερε». (Γεν. 17/1/1927)
2005
Μίλτος Σαχτούρης, ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς. (Γεν. 29/7/1919)
Ανθολόγιο
2011
Ιάκωβος Καμπανέλλης, έλληνας θεατρικός συγγραφέας. (Γεν. 2/12/1922)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2903#ixzz44JXcXwr9
Παύλος Μελάς
1870 – 1904
10935
2
Έλληνας αξιωματικός του Στρατού, πρωτομάρτυρας και σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα.
Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στη Μασσαλία, όπου ο πατέρας του Μιχαήλ Μελάς (1833-1897) δραστηριοποιούταν ως έμπορος. Το 1886 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού στις 8 Αυγούστου του 1891. Τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη (1872-1973), κόρη του τραπεζίτη και πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον στρατιωτικό Μιχαήλ Μελά (1894-1950) και τη χημικό Ζωή Μελά - Ιωαννίδη (1898-1996).
Υπήρξε δραστήριο μέλος της Εθνικής Εταιρείας, μιας μυστικής οργάνωσης, που είχε ως σκοπό την αναζωπύρωση του εθνικού φρονήματος και την απελευθέρωση των υπόδουλων Ελλήνων με κάθε θυσία, και έπαιξε αρνητικό ρόλο στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897. Με την έκρηξη του πολέμου μάχεται στα μέτωπα της Θεσσαλίας, ως διοικητής ουλαμού της 2ης Πεδινής Πυροβολαρχίας. Είναι αισιόδοξος για την έκβασή του, ώστε γράφει στους γονείς του: «...Αν ο θεός μας βοηθήση ολίγον, σύντομα θα λάβετε γράμμα μου από την Θεσσαλονίκην. ΄Ώστε θάρρος, αγαπητοί μου γονείς, θάρρος και πεποίθησιν· διότι και αν φέρη ο διάβολος, να νικηθώμεν, θα νικηθώμεν παλικαρίσια...». Δέκα μέρες αργότερα, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τον απογοητεύει και τον αηδιάζει. «Οι ηλίθιοι που φωνάζουν εναντίον του (εννοεί τον διάδοχο Κωνσταντίνο) έπρεπε να είναι εις την Λάρισσαν την επαύριο, της ατίμου, ατίμου, ατίμου φυγής μας, δια να ιδούν την κατάστασιν του στρατού και ν’ αντιληφθούν αν ήτο δυνατόν να κάμη μαζί του ένα βήμα προς τα εμπρός...» γράφει εκ νέου στους γονείς του.
Στις αρχές του 20ου αιώνα τον απασχολεί έντονα η κατάσταση στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και τον ανησυχεί η δράση των κομιτατζήδων, που επιδιώκουν την προσάρτηση της Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Τον επηρεάζει έντονα ο Μακεδόνας πεθερός του Στέφανος Δραγούμης, ενώ έχει πληροφόρηση από πρώτο χέρι από τον αδελφό της γυναίκας τουΊωνα Δραγούμη, που υπηρετεί ως υποπρόξενος στο Μοναστήρι (σημερινή Μπίτολα ΠΓΔΜ).
Τον Φεβρουάριο του 1904, μαζί με άλλους τρεις αξιωματικούς, τους λογαχούς Αλέξανδρο Κοντούλη και Αναστάσιο Παπούλα και τον ανθυπολοχαγό Γεώργιο Κολοκοτρώνη, συμμετέχει σε μυστική αποστολή στη Μακεδονία με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας (Μίκης, από το όνομα του γιου του Μιχαήλ, που τον φωνάζουν χαϊδευτικά Μίκη και Ζέζας, από το όνομα της κόρης του Ζωής, που τη φωνάζουν χαϊδευτικά Ζέζα), κατόπιν εντολής της κυβέρνησης Θεοτόκη. Η ομάδα των τεσσάρων αξιωματικών, συνοδευόμενη από μακεδόνες αγωνιστές, δραστηριοποιήθηκε στη δυτική Μακεδονία, αλλά οι κινήσεις της έγιναν αντιληπτές από τους Τούρκους, οι οποίοι ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση την ανάκλησή τους. Έτσι, ο Μελάς μαζί με τους τρεις άλλους αξιωματικούς επέστρεψαν στην Αθήνα στις 29 Μαρτίου.
Τον Ιούλιο, ενώ υπηρετούσε στη Σχολή Ευελπίδων, ζήτησε 20ήμερη άδεια και έκανε ένα δεύτερο ταξίδι στη Μακεδονία. Στο πλαστό διαβατήριό του αναγραφόταν το όνομα Πέτρος Δέδες και ως επάγγελμα δήλωνε ζωέμπορος. Μόλις έφθασε στην Κοζάνη συναντήθηκε με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο και αποφασίστηκε η συγκρότηση ενόπλων σωμάτων με τη στρατολόγηση ανδρών από τις γύρω περιοχές και η ανάληψη άμεσης δράσης στη Δυτική Μακεδονία. Επέστρεψε στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου γεμάτος αισιοδοξία για την έκβαση του Αγώνα.
Μετά από 15 ημέρες ζήτησε κι έλαβε τετράμηνη άδεια από το στράτευμα για να αναλάβει επίσημα την αρχηγία του Μακεδονικού Αγώνα στην περιοχή της Καστοριάς και του Μοναστηρίου, κατόπιν υπόδειξης του Μακεδονικού Κομιτάτου. Λίγο πριν από την αναχώρησή του εξομολογείτο στη γυναίκα του: «...Αισθάνομαι πολύ, ο δυστυχής, την ευτυχίαν που αφήνω· αισθάνομαι ότι μ’ όλον τον ανήσυχον και νευρικόν χαρακτήραν μου ο βίος ο οποίος μου αρμόζει περισσότερον είναι ο ήσυχος και ο οικογενειακός. Αλλ’ από τινος δεν ηξεύρω τι έπαθα· έγινα όργανον δυνάμεως πολύ μεγάλης, ως φαίνεται, αφού έχει την ισχύν να κατασιγάση όλα τ’ αλλα αισθήματά μου και να με ωθή διαρκώς προς την Μακεδονίαν». Και από τη Λάρισα συμπλήρωνε με νέο γράμμα προς την σύζυγό του, ωσάν να προαισθανόταν το τέλος του: «...Αναλαμβάνω αυτόν τον αγώνα με όλη μου την ψυχήν και με την ιδέαν, ότι είμαι υποχρεωμένος να τον αναλάβω. Είχα και εγώ την ακράδαντον πεποίθησιν, ότι δυνάμεθα να εργασθώμεν εν Μακεδονία και να σώσωμεν πολλά πράγματα. Έχων δε την πεποίθησιν ταύτην, έχω και υπέρτατον καθήκον να θυσιάσω το παν όπως πείσω την Κυβέρνησιν και την κοινήν γνώμην περί τούτου...».
Στις 28 Αυγούστου ο Καπετάν Μίκης Ζέζας διέβη τα σύνορα, συνοδευόμενος από αρκετούς Μακεδόνες, Λάκωνες και Κρήτες, και στα μέσα Σεπτεμβρίου στρατοπέδευσε στην περιοχή της Καστοριάς. Στις 13 Οκτωβρίου του 1904 εισήλθε στο χωριό Στάτιστα για να αναπαυτεί αυτός και οι άνδρες του. Όμως, ο Βούλγαρος αρχικομιτατζής Μήτρος Βλάχος, προκειμένου να τον βγάλει από τη μέση, ειδοποίησε τις οθωμανικές αρχές. Επί τόπου κατέφθασε ισχυρό στρατιωτικό απόσπασμα, αποτελούμενο από 150 άνδρες και στη συμπλοκή που ακολούθησε, ο Παύλος Μελάς τραυματίστηκε σοβαρά στην οσφυϊκή χώρα και μετά από μισή ώρα άφησε την τελευταία του πνοή.
Το κεφάλι του αποκόπηκε από τους συμπολεμιστές του και τάφηκε στο ναό της Αγίας Παρασκευής στο Πισοδέρι. Το σώμα του παραδόθηκε από τις οθωμανικές αρχές στον μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό (Καραβαγγέλη) και τάφηκε στον βυζαντινό ναό των Ταξιαρχών στην Καστοριά, όπου αναπαύεται και η κάρά του από το 1950. Στον ίδιο ναό έχει ταφεί και η σύζυγός του Ναταλία, κατ’ επιθυμίαν της.
Ο θάνατος του Παύλου Μελά έγινε γνωστός στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου και συγκλόνισε την κοινή γνώμη, λόγω του ακέραιου και αγνού χαρακτήρα του ανδρός, αλλά και του γνωστού ονόματος της οικογένειάς του, που είχε μεγάλους δεσμούς με τη Μακεδονία και την κοινωνία των Αθηνών. Η θυσία του σηματοδότησε την ουσιαστική έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα, που κορυφώθηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913.
Σχετικά
- Τη θυσία του Παύλου Μελά ύμνησε ο Κωστής Παλαμάς («Παύλος Μελάς») και η λαϊκή μούσα.
- Αναφορές στον Παύλο Μελά περιέχονται στο κλασικό παιδικό μυθιστόρημα της Πηνελόπη Δέλτα «Ο Μάγκας».
- Το χωριό Στάτιστα, όπου «έπεσε» ο Παύλος Μελάς φέρει σήμερα το όνομά του.
- Ο Δήμος Παύλου Μελά, προέκυψε από τη συνένωση των Δήμων Σταυρούπολης, Πολίχνης και Ευκαρπίας, στο πλαίσιο του προγράμματος «Καλλικράτης».
Στυλιανός Γονατάς
1876 – 1966
31
0
Στρατιωτικός και πολιτικός, με πυκνή πολιτική δράση κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου και των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας «επαναστατικώ δικαίω» από τις 14 Νοεμβρίου 1922 έως τις 11 Ιανουαρίου 1924.
Ο Στυλιανός Γονατάς γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1876 στην Πάτρα. Η οικογένειά του καταγόταν από τις Κυδωνιές (Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του ‘21. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές στην Πάτρα, εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων, από όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός Πεζικού στις 10 Νοεμβρίου 1897. Η εξέλιξή του στο στράτευμα ήταν γρήγορη. Μετά από διαδοχικές προαγωγές και συνεχή υπηρεσία σε μονάδες και επιτελικά γραφεία, έγινε συνταγματάρχης στις 13 Δεκεμβρίου 1917.
Στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, υπηρέτησε ως εκπαιδευτής εθελοντών και νεοσυλλέκτων. Στον Μακεδονικό Αγώνα έλαβε μέρος, με το ψευδώνυμο Στέργιος Γρηγορίου, ως διοικητικός υπάλληλος στο Ελληνικό Προξενείο τής Αδριανούπολης. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, ανέλαβε τη διεύθυνση του Θρακικού Τμήματος της «Πανελληνίου Οργανώσεως» και η συνδρομή του ήταν σημαντική στον εξοπλισμό των αλύτρωτων Θρακιωτών και στην αναζωογόνηση του εθνικού τους φρονήματος.
Στο Κίνημα του «Στρατιωτικού Συνδέσμου» στο Γουδή (15 Αυγούστου 1909), ήταν διαγγελέας (αγγελιαφόρος) του αρχηγού του, συνταγματάρχη Νικολάου Ζορμπά. Στους Βαλκανικούς Πολέμους υπηρέτησε στο Επιτελείο της 1ης Μεραρχίας και τον Φεβρουάριο του 1919 συμμετείχε στο ελληνικό εκστρατευτικό σώμα που στάλθηκε στην Ουκρανία για να πολεμήσει τους Μπολσεβίκους του Λένιν.
Στη Μικρασιατική Εκστρατεία συμμετείχε από την αρχή έως το τέλος σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις. Τον Ιούνιο του 1922 τοποθετήθηκε διοικητής της 2ας Μεραρχίας και τον Αύγουστο διοικητής του Α’ Σώματος Στρατού, θέση από την οποία έζησε τα γεγονότα της υποχώρησης των Ελλήνων και της Μικρασιατικής Καταστροφής. Στη Χίο, όπου αποβιβάστηκε τελικά η 2η Μεραρχία, συγκρότησε, μαζί με τον συνταγματάρχη Νικόλαο Πλαστήρα, τον αντιπλοίαρχο Δημήτριο Φωκά και το διοικητή του στόλου Αλέξανδρο Χατζηκυριάκο, «Επαναστατική Επιτροπή» με επικεφαλής τον ίδιο, η οποία αποβιβάστηκε στο Λαύριο και ανάγκασε την κυβέρνηση Τριανταφυλλάκου σε παραίτηση, υποχρεώνοντας παράλληλα τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α' να εγκαταλείψει το θρόνο και να αποχωρήσει από την Ελλάδα, αφήνοντας στη θέση του τον Γεώργιο Β'.
Στις 14 Νοεμβρίου 1922 ανέλαβε πρωθυπουργός, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Κροκιδά, όταν η τελευταία διαφώνησε με τις εκτελέσεις «των έξι» και κυβέρνησε έως τις 11 Ιανουαρίου 1924. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του ανασυντάχθηκε η Στρατιά του Έβρου, υπογράφτηκε η Συνθήκη της Λωζάνης και διενεργήθηκαν οι εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου 1923 για την ανάδειξη της Δ' Συντακτικής συνέλευσης. Δύο ημέρες μετά τις εκλογές απομακρύνθηκε από το θρόνο ο Γεώργιος Β' και η αντιβασιλεία ανατέθηκε στο ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη.
Στην πρώτη συνεδρίαση της Δ' Εθνοσυνέλευσης (στην οποία ο ίδιος είχε εκλεγεί πληρεξούσιος Αθηνών - Πειραιώς), υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησης Γονατά, παραδίδοντας την εξουσία στον Ελευθέριο Βενιζέλο (11 Ιανουαρίου 1924). Λίγο αργότερα, στα τέλη Μαΐου 1924, ο Γονατάς αποστρατεύτηκε, αφού με ψήφισμα της Εθνοσυνέλευσης προήχθη σε αντιστράτηγο.
Μετά τη διάλυσή της δεν πήρε μέρος στις εκλογές του 1926 και του 1928. Τον Απρίλιο του 1929, ως υποψήφιος του Κόμματος των Φιλελευθέρων, εκλέχθηκε Γερουσιαστής Αττικοβοιωτίας. Στη συνέχεια διετέλεσε Υπουργός Συγκοινωνίας (7 Ιουνίου - 16 Δεκεμβρίου 1929) και Υπουργός Γενικός Διοικητής Μακεδονίας (16 Δεκεμβρίου 1929 - 4 Νοεμβρίου 1932). Στις 4 Νοεμβρίου 1932 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Γερουσίας και διατήρησε το αξίωμα αυτό έως την κατάργηση του Σώματος την 1η Απριλίου 1935 επί κυβέρνησης Παναγή Τσαλδάρη.
Κατηγορήθηκε για ανάμειξη στο φιλοβενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935, γεγονός, όμως, που δεν αποδείχθηκε. Παρ’ όλα αυτά καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση. Αποφυλακίστηκε μετά την αμνηστία που δόθηκε στους πολιτικού την 1η Δεκεμβρίου 1935. Στις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936 εξελέγη βουλευτής Αθηνών με το Κόμμα των Φιλελευθέρων.
Μετά το θάνατο του Ελευθέριου Βενιζέλου, εκλέχθηκε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Αντιτάχθηκε στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936, με συνέπεια τη σύλληψη και την εκτόπισή του στη Μύκονο και τη Σύρο (28 Ιουλίου 1938 - 2 Ιανουαρίου 1941). Εκτοπίσθηκε πάλι στη Γλυφάδα, με τη δικαιολογία των μη εποικοδομητικών πολιτικών συζητήσεων, από τις 20 Φεβρουαρίου έως την κατάρρευση του Μετώπου τον Απρίλιο του 1941.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής παρέμεινε στην Ελλάδα και αναμίχθηκε στην Εθνική Αντίσταση, με αποτέλεσμα να συλληφθεί από τις Γερμανικές Αρχές Κατοχής και να εγκλεισθεί στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου (13 Μαΐου - 8 Σεπτεμβρίου 1944). Υπήρξε ένας από τους βασικούς εισηγητές για τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας από την κατοχική κυβέρνησηΡάλλη το καλοκαίρι του 1943, με σκοπό τη διατήρηση της έννομης τάξης και την καταπολέμηση των κομμουνιστών του ΕΑΜ/ ΕΛΑΣ.
Μετά την απελευθέρωση, διαφώνησε με την υπό το Θεμιστοκλή Σοφούλη ηγεσία των Φιλελευθέρων για την τηρητέα γραμμή στο πολιτειακό θέμα και την επίλυσή του και στις 18 Μαρτίου 1945 ίδρυσε το «Κόμμα των Εθνικών Φιλελευθέρων». Έλαβε μέρος στις εκλογές τής 31ης Μαρτίου 1946, που ανέδειξαν την Δ' Αναθεωρητική Βουλή, συνεργαζόμενος με την «Ηνωμένη Παράταξιν Εθνικοφρόνων» κι εξελέγη βουλευτής Αθηνών. Διετέλεσε Υπουργός Δημοσίων Έργων και προσωρινά Μεταφορών και Τ.Τ.Τ. στην κυβέρνηση του Παναγιώτη Πουλίτσα (4 - 18 Απριλίου 1946), Υπουργός Δημοσίων Έργων και προσωρινά Ανοικοδομήσεως στην κυβέρνηση του Ντίνου Τσαλδάρη (18 Απριλίου 1946 - 24 Ιανουαρίου 1947) και πάλι Υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση του Δημητρίου Μαξίμου (24 Ιανουαρίου 1947 - 29 Αυγούστου 1947).
Ο Γονατάς διέλυσε το Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων στις 20 Ιανουαρίου 1950 (για ένα διάστημα στις αρχές του 1949 είχε συμπράξει με το Εθνικό Κόμμα Ελλάδος του Ναπολέοντα Ζέρβα) κι επανήλθε στο Κόμμα των Φιλελευθέρων, με το οποίο έλαβε μέρος στις εκλογές της 5ης Μαρτίου. Απέτυχε, όμως, να εκλεγεί βουλευτής και αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή.
Το 1958 εξέδωσε τα «Απομνημονεύματά» του, που αποτελούν ιστορική πηγή εξαιρετικής σημασίας. Τελευταία πολιτική εμφάνιση του Στυλιανού Γονατά αποτελεί η συμμετοχή του ως πρώην πρωθυπουργού στο Συμβούλιο του Στέμματος, το οποίο συγκροτήθηκε και συνεδρίασε υπό την προεδρία του βασιλιά Κωνσταντίνου Β' (1 - 3 Σεπτεμβρίου 1965), ως αποτέλεσμα της πολιτικής κρίσης του Ιουλίου του 1965 («Ιουλιανά και Αποστασία»).
Ο Στυλιανός Γονατάς πέθανε στις 29 Μαρτίου 1966, σε ηλικία 89 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1427#ixzz44Jb3TNF1
Μίλτος Σαχτούρης
1919 – 2005
1837
0
Σημαντικός νεοέλληνας ποιητής. Εντάσσεται στην πρώτη μεταπολεμική γενιά, που διαδέχθηκε τους νεωτερικούς ποιητές του μεσοπολέμου.
Με καταγωγή από την Ύδρα, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου του 1919 στην Αθήνα και ήταν δισέγγονος του ναυάρχου του '21 καπετάν Γιώργη Σαχτούρη. Το 1937 εγγράφηκε με προτροπή του πατέρα του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά μετά το θάνατό του την εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι στην ποίηση. Δεν άσκησε ποτέ του κανένα βιοποριστικό επάγγελμα και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που δεν απόκτησε οικογένεια. Οι γονείς δίσταζαν να δώσουν το χέρι της κόρης τους στον γαμπρό Μιλτιάδη Σαχτούρη. «Όχι, γιατί ποιητής δεν είναι επάγγελμα» του έλεγαν και του έκλειναν την πόρτα.
Το 1943 γνωρίστηκε με τον Nίκο Eγγονόπουλο, μια συνάντηση που στάθηκε καθοριστική για τον ποιητή Σαχτούρη. Τον επόμενο χρόνο εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με ποίημά του στο περιοδικό «Τα Νέα Γράμματα». Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Τα Νέα Ελληνικά», «Τραμ», «Το Δέντρο», «Η Λέξη» και «Νέα Εστία».
Το έργο του καθαρά ποιητικό και έχει κυκλοφορήσει στις συλλογές: «Οι Λησμονημένοι» (1945), «Παραλογαίς» (1948), «Με το πρόσωπο στον τοίχο» (1952), «Όταν σας μιλώ» (1956), «Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο» (1958), «Ο περίπατος» (1960), «Τα στίγματα» (1962), «Σφραγίδα ή όγδοη Σελήνη» (1964), «Το σκεύος» (1971), «Ποιήματα 1945-1971», «Χρωμοτραύματα» (1980), «Εκτοπλάσματα» (1986), «Καταβύθιση» (1990), «Εκτοτε» (1996) και «Ανάποδα γύρισαν τα ρολόγια» (1998).
Τιμήθηκε με τρία βραβεία: Το 1956 με το Α' Βραβείο του διαγωνισμού «Νέοι Ευρωπαίοι Ποιητές» της RAI για τη συλλογή του «Όταν σας μιλώ», το 1962 με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του «Τα Στίγματα» και το 1987 με το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο του «Εκτοπλάσματα».
Ο Σαχτούρης είναι ποιητής του κλειστού χώρου, αντιηρωικός, εκφραστής και απολογητής της κατακερματισμένης και καθημαγμένης ανθρώπινης ύπαρξης. Απορρίπτει την παραδοσιακή γραφή και στρέφεται στον συμβολισμό και τον υπερρεαλισμό. Διαφοροποιείται από τους σύγχρονους ομοτέχνους του, επειδή οικοδομεί το έργο του με εφιαλτικές εικόνες και σύμβολα, που πλησιάζουν περισσότερο τον εξπρεσιονισμό.
Υπερτονίζει το παράλογο, ενώ από τον Υπερρεαλισμό από τον οποίον ξεκίνησε, κρατά τη φαντασία και την παραίσθηση, όχι όμως και τη συνειρμική εκφορά του λόγου. Είναι ποιητής του ατομικού άγχους, αλλά μέσα στο έργο του είναι διάσπαρτος ο απόηχος του άγχους μιας ολόκληρης εποχής. Κι όμως, η ποίησή του δεν είναι απαισιόδοξη. Ο δημιουργός της ομολογεί «Πάντα θα 'χουμε ανάγκη από ουρανό».
Έργα του έχουν μεταφραστεί στη γαλλική, αγγλική, ιταλική, γερμανική, πολωνική και βουλγαρική. Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από τους Μάνο Χατζιδάκι, Αργύρη Κουνάδη, Γιάννη Σπανό, Κυριάκο Σφέτσα και Νίκο Ξυδάκη.
Ο Μίλτος Σαχτούρης έφυγε από τη ζωή στις 29 Μαρτίου του 2005.
Εργογραφία
- Ποιήματα 1945 - 1971 («Κέδρος»)
- Ποιήματα 1980 - 1998 («Κέδρος»)
Δισκογραφία
- O Mίλτος Σαχτούρης διαβάζει Σαχτούρη (Διόνυσος 1977)
Κώστας Βίρβος
1926 – 2015
310
0
Έλληνας στιχουργός, από τους σημαντικότερους στιχουργούς του λαϊκού μας τραγουδιού. Πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει λαϊκό ποιητή για το υψηλό επίπεδο των στίχων του.
Ο Κώστας Βίρβος γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1926 στα Τρίκαλα Θεσσαλίας, από πλούσια οικογένειας της πόλης. Τελειώνοντας το γυμνάσιο το 1943 κατεβαίνει στην Αθήνα και φοιτά στην Πάντειο. Την ίδια χρονιά οργανώνεται στην Εθνική Αντίσταση, μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ. Το Μάρτιο του 1944 συλλαμβάνεται να γράφει συνθήματα στους τοίχους και μεταφέρεται στην Ειδική Ασφάλεια, όπου βασανίζεται. Μετά από τρεις μήνες αποφυλακίζεται και αναβαίνει στο βουνό.
Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε ως στιχουργός με το λαϊκό τραγούδι, χώρο στον οποίο διακρίθηκε από τη δεκαετία του ‘50. Η αγάπη, η χαρά, η ελπίδα, η ζωή, τα βάσανα, οι καημοί, αποτυπώνονται στα πάνω από 2.000 τραγούδια που μας άφησε ως παρακαταθήκη, πολλά από τα οποία έχουν χαρακτηριστεί κλασικά.
Συνεργάστηκε με τους περισσότερους από τους κορυφαίους συνθέτες και ερμηνευτές του ελληνικού τραγουδιού, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Χρήστος Λεοντής, ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Τόλης Βοσκόπουλος.
Το πρώτο του τραγούδι που κυκλοφόρησε με το όνομά του ήταν το «Να το βρεις από άλλη» (1948), σε μουσική Απόστολου Καλδάρα, με ερμηνευτές τη Σούλα Καλφοπούλου και τον Μάρκο Βαμβακάρη. Από τότε ακολούθησαν μεγάλες στιγμές: «Το καράβι», «Το κουρασμένο βήμα σου», «Μια παλιά ιστορία», «Της γερακίνας γιος», «Σου ‘χω έτοιμη συγγνώμη», «Ρίξε μια ζαριά καλή», «Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα», «Λίγα ψίχουλα», «Ζαΐρα», «Θα κάνω ντου βρε πονηρή», «Δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια», «Κοιμίσου αγγελούδι μου», «Γεννήθηκα για να πονώ», «Ο κυρ-Θάνος», «Στου Μπελαμή το ουζερί», «Στις φάμπρικες της Γερμανίας», «Νυχτερίδες και αράχνες», «Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι», «Γιατί πονάς και βασανίζεσαι», «Εγώ ποτέ δεν αγαπώ», «Λυπάμαι», «Σε ικετεύω», «Ψύλλοι στ’ αυτιά μου» κ.ά.
Έγραψε, επίσης, ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών: «Καταχνιά» σε μουσική Χρήστου Λεοντή, «Θεσσαλικός κύκλος» σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, «Θάλασσα, πικροθάλασσα» σε μουσική Μίμη Πλέσσα, «Α-Ω» σε μουσική Γρηγόρη Μπιθικώτση κ.ά.
Εξέδωσε τρία βιβλία:
- «Μια ζωή τραγούδια – Αυτοβιογραφία» (1985)
- «Λαϊκή στιχουργική ανθολογία» (1989)
- «Πράσινα βουνά και χρυσαφένιοι κάμποι. Παραδοσιακά, λαογραφικά, σατιρικά τραγούδια - γεγονότα» (1998)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1421#ixzz44JcVYW9K
Γιώργος Σισιλιάνος
1920 – 2005
158
0
Από τους κορυφαίους έλληνες συνθέτες λόγιας μουσικής. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Αυγούστου 1920 και σπούδασε μουσική στο Ωδείο Αθηνών και τη Μουσική Ακαδημία Σάντα Τσετσίλια της Ρώμης. Ασχολήθηκε με όλα τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα, διαμορφώνοντας ένα προσωπικό μουσικό ύφος συχνά δραματικής απόχρωσης.
Συνέθεσε πάνω από 60 έργα για όλα τα μουσικά είδη: όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, χορωδιακά, μουσική μπαλέτου και μουσική υπόκρουση για αρχαίες ελληνικές τραγωδίες.
Είχε συνεχή καλλιτεχνική παρουσία στην Ελλάδα και το εξωτερικό έως τις τελευταίες ημέρες της ζωής του. Το τελευταίο του έργο «Επτά μυστικά τραγούδια για βαθύφωνο και ορχήστρα, έργο 62» παρουσιάστηκε σε πρώτη παγκόσμια στις 11 Μαρτίου 2005 στο Μέγαρο Μουσικής από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.
Έργα του Γιώργου Σισιλιάνου έχουν διευθύνει οι πιο γνωστοί έλληνες αρχιμουσικοί (Οικονομίδης, Παρίδης, Χωραφάς, Μιχαηλίδης, Κολάσης, Αγραφιώτης, Μπαλτάς, Φιδετζής, Τσούχλος), ενώ μεγάλες ορχήστρες του εξωτερικού έχουν συμπεριλάβει έργα του στο ρεπερτόριό τους: Φιλαρμονική Ορχήστρα Νέας Υόρκης με διευθυντή τον Δημήτρη Μητρόπουλο (1958 - «Πρώτη Συμφωνία»), Ορχήστρα της Ρωμανικής Ελβετίας (1970 - «Κοντσέρτο για Βιολοντσέλο και Ορχήστρα»), Φιλαρμονική Ορχήστρα του Παρισιού (1965 - Σύνθεση για Ορχήστρα εγχόρδων και κρουστά), Συμφωνική Ορχήστρα της Πράγας (1967 - «Προοπτικές»), Γκεβαντχάους της Λειψίας με διευθυντή τον Κουρτ Μαζού (1984 - Αντίφωνα).
Τιμήθηκε με πολλά βραβεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ ανακηρύχθηκε Ιππότης Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής και της Ιταλικής Δημοκρατίας. Ο Γιώργος Σισιλιάνος έφυγε από τη ζωή στις 29 Μαρτίου 2005, σε ηλικία 85 ετών.
Δισκογραφία
- «Πρώτη Συμφωνία op. 14». Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης υπό την διεύθυνση του Δημήτρη Μητρόπουλου (ARCHIV Ψ)
- «Επεισόδια 1 op.27». Ορχηστρικό Σύνολο της Β' Εβδομάδας Ελληνικής Σύγχρονης Μουσικής με διευθυντή τον Αργύρη Κουνάδη (LYRA 0272)
- «Οχτώ παιδικές μινιατούρες op.23» με την Μαρία Χαιρογιώργου στο πιάνο (LYRA 0272)
- «Ταναγραία op. 17» με τις Μαρία Χαιρογιώργου και Πόπη Ευστρατιάδη στο πιάνο(LYRA 0272)
- «Ταναγραία op.17» και «Αντιθέσεις op. 48» Ελισάβετ Κουναλάκη και Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου- πιάνο (LYRA C.D.0173)
- «Επίκλησις op. 29». Μικτή χορωδία του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το Ελληνικό Σύνολο Σύγχρονης Μουσικής υπό την διεύθυνση του Θόδωρου Αντωνίου (EMI Columbia 3, SCXG57)
- «Επεισόδια 2 op. 30» Μικτή χορωδία του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το Ελληνικό Σύνολο Σύγχρονης Μουσικής υπό την διεύθυνση του Θόδωρου Αντωνίου(Columbia 2, CSDG64)
- «Σονάτα για βιολί και πιάνο op. 45». Ερμηνεύει το Ελληνικό Κουαρτέτο (LYRA 0274)
- «Etudes Compositionneles op. 32», με την Έφη Αγραφιώτη στο πιάνο (MOTIVO, NM 1015)
- «Etudes Compositionnelles Op.32» Ελισάβετ Κουναλάκη - πιάνο (LYRA C.D.0173)
- «Οχτώ παιδικές μινιατούρες op. 23», με την Έφη Αγραφιώτη στο πιάνο (MOTIVO, NM 1016)
- «Κασσάνδρα op. 47» Γιολάντα Ντι Τάσσο (σοπράνο), Γιώργος Παπάς (μπάσος), Μικτή Χορωδία και η Συμφωνική Χορωδία της Βουλγαρικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης υπό την διεύθυνση του Βύρωνος Φιδετζή Εκδόθηκε από το Αετοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Χαλανδρίου
- «Μικρή Απόδραση op.49». Ερμηνεύουν ο βαρύτονος Αντώνης Κοντογεωργίου και η πιανίστρια Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου (NOVA 861509)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/105#ixzz44Jd1kQFT
Ιωάννης Γεωργιάδης
1874 – 1960
117
0
Ολυμπιονίκης της ξιφασκίας και διακεκριμένος ιατροδικαστής.
Ο Ιωάννης Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 29 Μαρτίου 1874. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1894-1899), ενώ παράλληλα ασχολείτο με την ξιφασκία, πρώτα ως αθλητής της Γυμναστικής Εταιρείας Πατρών (σημερινής Παναχαϊκής) και στη συνέχεια της Αθηναϊκής Λέσχης.
Το 1896 πήρε μέρος στους Α' Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και κατέκτησε αήττητος το χρυσό μετάλλιο στη σπάθη. Ο αγώνας έγινε στις 28 Μαρτίου στο αίθριο του Ζαππείου Μεγάρου ανάμεσα σε πέντε ξιφομάχους και ο Γεωργιάδης νίκησε κατά σειρά τον Γεώργιο Ιατρίδη (3-0), τον Αυστριακό Άντολφ Σμαλ (3-2), τον Τηλέμαχο Καράκαλο (3-2) και τον Δανό Χόλγκερ Νίλσεν (3-2).
Στιγμιότυπο από τους αγώνες στο Ζάππειο
Το 1900 κι ενώ έκανε μεταπτυχιακά στο Παρίσι, έλαβε μέρος στους Β' Ολυμπιακούς Αγώνες, που έγιναν στη γαλλική πρωτεύουσα. Συμμετείχε στο αγώνισμα της σπάθης, αλλά αποκλείστηκε στα προκριματικά λόγω αντικανονικών χτυπημάτων. Στη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας το 1906 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη σπάθη και το αργυρό στο ομαδικό της σπάθης.
Η αθλητική του διαδρομή ολοκληρώθηκε το 1924 στους Ολυμπιακούς Αγώνες των Παρισίων, όταν σε ηλικία 50 ετών έλαβε μέρος στο αγώνισμα της σπάθης χωρίς επιτυχία. Από το 1918 έως το 1936 ήταν μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής.
Η ιατρική καριέρα του ξεκίνησε το 1904, όταν οργάνωσε και διηύθυνε το χειρουργικό τμήμα του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών. Το 1907 ανέλαβε επιμελητής στην έδρα της Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1912 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Διατήρησε την έδρα έως το 1947, οπότε συνταξιοδοτήθηκε και κατέστη ομότιμος καθηγητής. Στη συνέχεια διετέλεσε επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Εγκληματολογικής Σημάνσεως του Υπουργείου Εσωτερικών.
Η προσφορά του στον κλάδο της Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας υπήρξε ανεκτίμητη και σε αυτόν οφείλεται η συστηματική εκτέλεση των ιατροδικαστικών νεκροτομών. Μανιώδης συλλέκτης πειστηρίων εγκλήματος από το 1912, υπήρξε ο εμπνευστής του Εγκληματολογικού Μουσείου, καθώς και του Εργαστηρίου Ιατροδικαστικής. Το 1910 οργάνωσε το Εγκληματολογικό Τμήμα της Αστυνομικής Διευθύνσεως Αττικοβοιωτίας και το 1912 ίδρυσε το Νεκροτομείο Αθηνών. Συνέγραψε πλείστες μελέτες στα ελληνικά και τα γαλλικά, με κυριότερο το δίτομο έργο «Τοξικολογία, Ιατροδικαστική και Κλινική» (1926).
Ο Ιωάννης Γεωργιάδης πέθανε στην Αθήνα στις 17 Μαΐου 1960.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/628#ixzz44JdRpIJG
Πανηγύρι στον Άϊ Νικόλα Καλτεζιών , 1955-56 . Η ορχήστρα αποτελείται απ' τον Γιώργο Κλώσσα , κλαρίνο και τον Γιώργο Πανάγο , λαούτο . Διακρίνονται : από αριστερά , ο μικρός Ηλίας Κ. Κωστοπαναγιώτου , μετέπειτα διακεκριμένος ιατρός χειρουργός , Νικ. Λαγιος , Βασίλης Κάγκαλος , με την νταμουζάνα , ο μικρός γιος του παπα Κοράκη Ανδρέας , ο παπα Κοράκης, ο Κώστας Κωστοπαναγιώτου και η γυναίκα του Γεωργία και αριστερά με το άσπρο πουκάμισο ο γιος τους Ηλίας που είναι σήμερα βουλευτής Φωκίδας με τον ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Τετάρτη
30/3
03:00
9°C
93%
1 Μπφ B
3 Km/h
ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
09:00
12°C
84%
1 Μπφ BA
3 Km/h
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
15:00
17°C
62%
1 Μπφ N
3 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
21:00
12°C
100%
1 Μπφ Δ
3 Km/h
ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
"ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ..ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΜΑΣ !!!! "
Με το καλοκαίριασμα του καιρού φίλοι μου , από παλιά , γίνονταν τα παλιά όμορφα και παραδοσιακά , τα Λιδορικιώτικα πανηγύρια , τ΄Αι Γιωργιού και της Ζωοοδοχου πηγής , που ήταν και τα δύο όμορφα και ονομαστά και μάζευαν και αρκετό κόσμο . Εδώ και κάμοισα χρονια όμως , το πανηγύρι της Ζ.Πηγής ,σιγά- σιγά και φυσικά άγνωστο για ποιο λόγο κάποιοι γνωστοί Λιδορικιώτες .." εκπολιτιστές μας " το μετετραψαν , με το έτσι ..θέλω από παραδοσιακό οικογενειακό πανηγύρι σε " παρείστικο " Μπάρμπεκιου πάρτυ , στο προαύλιο χώρο της ρκκλησλιας μας της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ..
Καλό θα ήταν τώρα που πλησιάζει ο καιρός μήπως θα πρέπει να πάρει πρωτοβουλία ο Πρόεδρός μας , γιαα να ξαναγίνει πλέον το πανηγύρι που ξεραμε και 'οχι το τραπέζωμα έξω απ' την εκκλησία..
Με το θέμα αυτό , μέσα στην εβδομαδα , θ α σχολιαστεί στη σελίδα μας , γι΄αυτό παρακαλούμε τον Πρόεδρό μας , να ενημερωθεί και να λάβει τα μέτρα του , πάντως αυτές οι.." εκχωρήσεις " των ευθυνών αναβιωσης των σχετικων γιορτών όπως τα βρήκαμε , τα κάναμε και φυσικό είναι να τα ξαναδούμε όπως παλιά .
Εντός λοιπόν των αμεσων ημερών θα κάνουμε τη σχετική ,,ανάρτηση για μπορέσουμε να συνεννοηθούμε οι χωριανοί για το τι πανηγυρι τελικά θελουμε ...
Καλό σας βράδυ , να είστε καλά
Απ' το " Λιδωρίκι ' με αγάπη ,,,,,,Κ,Κ,-
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment