EΡΓΑ
Αρχείο Κοινότητας Λιδορικίου
Καλησπέρα Λισορικιώτες ..
Καλησπέρα φίλοι του χωριού μας
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΗΜΕΡΑ 17 ΑΡΙΛΙΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 06:44
Δύση Ήλιου: 20:04
Σελήνη 11 ημερών
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz465gish8H
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1521
Ο γερμανός θεολόγος Μαρτίνος Λούθηρος, που με τις 95 θέσεις του χώρισε την Ευρώπη σε καθολικούς και διαμαρτυρόμενους, αφορίζεται από την Καθολική Εκκλησία.
1918
Με τρίτη κατά σειρά εγκύκλιό της η Εκκλησία της Ελλάδος καταδικάζει το έθιμο του καψίματος του Ιούδα.
1937
Ο Ντάφι Ντακ κάνει το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο.
1944
Δολοφονείται ο ηγέτης της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΚΚΑ συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός από τον ταγματάρχη του ΕΛΑΣ Θύμιο Ζούλα.
1967
Οι Rolling Stones στην Αθήνα. Δίνουν συναυλία στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, η οποία έχει άδοξο τέλος.
1996
Ο Παναθηναϊκός ηττάται από τον Άγιαξ με 3-0 στο ΟΑΚΑ και αποκλείεται από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Στον πρώτο αγώνα (3 Απριλίου) είχε νικήσει τον μεγάλο του αντίπαλο στο Ολυμπιακό Στάδιο του Άμστερνταμ με 1-0, σταματώντας ένα σερί 189 αήττητων αγώνων του αντιπάλου του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1704#ixzz465h4EoUk
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1863
Κωνσταντίνος Καβάφης, ποιητής. (γεν. κατά το νέο ημερολόγιο: 29 Απριλίου 1863) (Θαν. 29/4/1933)
Αποφθέγματα Ανθολόγιο
1910
Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας, έλληνας πολιτικός και συγγραφέας. (Θαν. 2/1/1990)
1930
Σάκης Καράγιωργας, πανεπιστημιακός και αντιστασιακός. (Θαν. 17/8/1985)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1704#ixzz465hHdPSU
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1790
Βενιαμίν Φραγκλίνος, αμερικανός πολιτικός και εφευρέτης. (Γεν. 6/1/1706)
Αποφθέγματα
2003
Γιάννης Λάτσης, έλληνας εφοπλιστής. (Γεν. 14/9/1910)
2012
Δημήτρης Μητροπάνος, έλληνας τραγουδιστής. (Γεν. 2/4/1948)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1704#ixzz465hYsITJ
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
1927 – 2014
1972
0
Κολομβιανός συγγραφέας, δημοσιογράφος και σεναριογράφος. Από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους του 20ου αιώνα και ίσως ο σπουδαιότερος συγγραφέας της ισπανόφωνης λογοτεχνίας μετά τον Θερβάντες. Από τους κριτικούς εντάσσεται στο λογοτεχνικό ρεύμα του μαγικού ρεαλισμού. Το 1982 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το αριστούργημά του «Εκατό χρόνια μοναξιάς».
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (Gabriel García Márquez) γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου του 1927 στην πόλη Αρακατάκα της Κολομβίας. Ήταν γιος του φαρμακοποιού Γκαμπριέλ Γκαρσία και της Λουίζα Μάρκες, κόρης στρατιωτικού. Ο μικρός Γκάμπο, όπως ήταν το χαϊδευτικό του, μεγάλωσε με τον παππού του, τον συνταγματάρχη Νικολάς Ρικάρντο Μάρκες και τη γιαγιά του Τρανκιλίνα έως τα δέκα του χρόνια, ακούγοντας τις ιστορίες της γιαγιάς του για φαντάσματα και τις ατέλειωτες διηγήσεις του παππού του για τους εμφύλιους πολέμους, ιστορίες που αποτελούν το υλικό των μετέπειτα μυθιστορημάτων του.
Τον πατέρα του τον γνώρισε για πρώτη φορά στα επτά του χρόνια, επειδή ο παππούς δεν τον ήθελε για γαμπρό του, και δεν μπόρεσε ποτέ να κερδίσει μία θέση στην καρδιά του. Αυτή τη θέση την είχε καταλάβει για πάντα ο παππούς Νικολάς. «Ο παππούς ήταν η πιο σημαντική μορφή στη ζωή μου. Από τότε που πέθανε δεν μου έχει συμβεί τίποτε το ενδιαφέρον και ως και σήμερα οι χαρές της ζωής μένουν ανολοκλήρωτες απλώς και μόνο επειδή δεν τις ξέρει ο παππούς» είπε σε μία συνέντευξή του ο Μάρκες, που αποτύπωσε την κωμικοτραγική ιστορία των σχέσεων του πατέρα του με τον παππού του στο μυθιστόρημα «Ο Έρωτας στα χρόνια στα χρόνια της χολέρας» (1985).
Ο μικρός Γκάμπο έμαθε να διαβάζει στα οκτώ του χρόνια κι επειδή εκείνη την εποχή η οικογένειά του αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και ο ίδιος τα κατάφερνε εξαιρετικά στο σχέδιο, κέρδισε τα πρώτα του χρήματα στα 11 χρόνια του, ζωγραφίζοντας επιγραφές για τον ιδιοκτήτη ενός γειτονικού καταστήματος. Το 1947 τελείωσε το σχολείο κι έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά για να σπουδάσει νομικά. Τον επόμενο χρόνο, η Κολομβία ήταν ένα καζάνι που βράζει και οι πολιτικές ταραχές τον ανάγκασαν να μετακομίσει στο Πανεπιστήμιο της Καρθαγένης.
Παράλληλα, άρχισε να γράφει και τις πρώτες ιστορίες του. Χρειαζόταν, όμως, να εξασφαλίσει και την επιβίωσή του κι έτσι συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες ως δημοσιογράφος. Το 1954 εγκαταστάθηκε στην Μπογκοτά, όπου κέρδισε βραβείο για το έργο του «Μια μέρα μετά το Σάββατο», και δημοσίευσε τα «Ανεμοσκορπίσματα». Το 1955 η εφημερίδα του τον έστειλε στην Ευρώπη, αλλά έκλεισε αμέσως με απόφαση της κολομβιανής κυβέρνησης, και ο Μάρκες πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια στην Ευρώπη, όπου είδε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.
Το 1958 παντρεύτηκε τη φαρμακοποιό Μερσέδες Μπάρτσα Πάρδο, με την οποία απέκτησε δύο γιους. Με την αρχή της κουβανέζικης επανάστασης, το 1959, που χαιρετίστηκε θερμά από τη λατινοαμερικάνικη διανόηση, έφυγε για να εργαστεί στην Αβάνα και επέστρεψε ξανά στην Κολομβία το 1961, όπου δημοσίευσε το μυθιστόρημά του «Ο Συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει». Την ίδια χρονιά εγκαθίσταται με την οικογένειά του στο Μεξικό, όπου θα περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, και εργάζεται ως δημοσιογράφος και σεναριογράφος.
Το 1965 αρχίζει να γράφει το αριστούργημά του «Εκατό χρόνια μοναξιά», που θα κυκλοφορήσει το 1967 και θα του χαρίσει την παγκόσμια αναγνώριση. Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί το χρονικό ενός φανταστικού χωριού, του Μακόντο, χτισμένου στις όχθες ενός ποταμού, κάπου στα βόρεια παράλια της Κολομβίας. Ο Μάρκες διηγείται με χιούμορ, γλαφυρότητα και χειμαρρώδη πρόζα την καθημερινή ζωή αυτής της θαυμαστής χώρας των αντιθέσεων και περιγράφει επεισόδια και καταστάσεις βγαλμένες από την καυτή πραγματικότητα της Κολομβίας. Η παράθεση φανταστικών στοιχείων, που εντάσσονται σε μια ρεαλιστική ατμόσφαιρα για να μας δώσουν μία βαθύτερη αντίληψη της πραγματικότητας, του χάρισαν τον χαρακτηρισμό του «πατριάρχη του μαγικού ρεαλισμού».
Στους 14 μήνες που χρειάστηκαν για να ολοκληρώσει τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς» η οικογένεια Μάρκες πέρασε στιγμές απόλυτης ένδειας, βγάζοντας στο σφυρί σχεδόν τα πάντα, ακόμη και το πιστολάκι για τα μαλλιά. Άξιζε τον κόπο, θα λέγαμε, καθώς μέσα σε μία νύχτα άλλαξε τη ζωή του συγγραφέα και της οικογένειάς του. Από τη στιγμή της έκδοσής του γνώρισε κριτική αποδοχή και μεγάλη εμπορική επιτυχία. Οι πωλήσεις του βιβλίου έχουν ξεπεράσει τα 30 εκατομμύρια αντίτυπα μέχρι σήμερα.
Με τα επόμενα έργα του, οι αναγνώστες του αυξήθηκαν κατακόρυφα, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολυδιαβασμένους λογοτέχνες του κόσμου. Το 1972 κυκλοφορεί το μυθιστόρημα «Η απίστευτη και θλιβερή ιστορία της αθώας Ερέντιρας και της σατανικής γιαγιάς της» στο ύφος του «Εκατό χρόνια μοναξιά», το 1975 «Το Φθινόπωρο του Πατριάρχη», το μπαρόκ πορτρέτο ενός Νοτιοαμεριανού δικτάτορα, που οδηγείται στην αγιάτρευτη μοναξιά από την άσκηση της απόλυτης εξουσίας και το 1982 «Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου», που το εμπνεύστηκε από την πραγματική ιστορία ενός εγκλήματος. Την ίδια χρονιά τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας «για τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του, στα οποία το φανταστικό και το πραγματικό συνδυάζονται σ' έναν πλούσιο κόσμο φαντασίας, αντανακλώντας τη ζωή και τις συγκρούσεις μιας ηπείρου», όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της επιτροπής.
Το 1999 διαγνώστηκε με καρκίνο στους λεμφαδένες. Στη διάρκεια της θεραπείας του πήρε την απόφαση να συντάξει την αυτοβιογραφία του, η οποία κυκλοφόρησε το 2002 με τίτλο «Ζω για να τη διηγούμαι». Δύο χρόνια αργότερα εξέδωσε το τελευταίο του έργο, τη νουβέλα «Θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου», με ήρωα ένα ενενηντάχρονο δημοσιογράφο, που ερωτεύεται ανήμερα των γενεθλίων του μία νεαρή παρθένα, η οποία εκπορνεύεται για να συντηρήσει τη φτωχή οικογένεια της. Από εκείνη τη χρονιά οι εμφανίσεις του αραιώνουν σημαντικά. Το 2012 ο αδελφός του Χάιμε αποκαλύπτει ότι ο Γκάμπο πάσχει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Ο Γκαρμπριέλ Γκαρσία Μάρκες πέθανε στις 17 Απριλίου του 2014, στην Πόλη του Μεξικού, σε ηλικία 87 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/816#ixzz465hp6Xnx
Τάκης Βαρβιτσιώτης
1916 – 2011
68
0
Πολυβραβευμένος έλληνας ποιητής, με διεθνή αναγνώριση. Στα 70 και πλέον χρόνια της ενασχόλησής του με την ποίηση, συγκέντρωσε τις περισσότερες ίσως διακρίσεις, που έχουν δοθεί σε έλληνα ποιητή. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους λυρικούς ποιητές της μεταπολεμικής περιόδου. Ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης τον είχε χαρακτηρίσει «Ευρωπαίο ποιητή μιας σπάνιας ευαισθησίας και βαθύ γνώστη της λυρικής τέχνης, που αξίζει τον έπαινο, όχι μόνο της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά και των καλλιεργημένων ανθρώπων όλου του κόσμου».
Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης γεννήθηκε στις 17 Απριλίου 1916 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και εργάστηκε ως δικηγόρος. Την πρώτη του ποιητική εμφάνιση την έκανε σε ηλικία είκοσι ετών, στο πρωτοποριακό περιοδικό «Μακεδονικές Ημέρες», με την εκδοτική ομάδα του οποίου συνδέθηκε στενά. Έκτοτε, αφιερώθηκε στην ποίηση με πάθος και συνέπεια.
Το 1949 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Φύλλα Καπνού». Συνολικά, το ποιητικό του έργο περιλαμβάνει 22 ποιητικές συλλογές. Διακρίθηκε και ως δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Μετέφρασε κυρίως γάλλους, ισπανούς και λατινοαμερικάνους ποιητές, μεταξύ των οποίων οι Μποντλέρ, Λόρκα, Απολινέρ, Μαλαρμέ, Νερούδα και Ελάρ.
Για τους νεότερους ομοτέχνους του, ο Τάκης Βαρβιτσιώτης αποτελούσε σημείο αναφοράς. Υπήρξε ο τελευταίος επιζών ποιητής της παλιάς λογοτεχνικής παράδοσης της Θεσσαλονίκης και της λογοτεχνικής συντροφιάς του φαρμακείου του Ν. Γ. Πεντζίκη, συνεργάτης των θρυλικών περιοδικών, «Κοχλίας» και «Μορφές».
Η ποίησή του είναι λυρική, ενορατική, μυστικιστική, στα βήματα του νεοσυμβολισμού, με επιρροές και από τους υπερρεαλιστές ποιητές Πολ Ελάρ και Πιερ Ρεβερντί. «Η ποίησή του εκμηδενίζει τις υλικές αντιστάσεις και το βάρος των πραγμάτων, ώστε να προβάλουν με την ονειρική τους υπόσταση και να δείξουν την όψη του κόσμου πιο ωραία. Έτσι, η ζωή κοιταγμένη απ’ το πρίσμα της τέχνης, αποβάλλει τη σκληρότητά της, συμφιλιώνει τις αντιθέσεις της και ξαναγυρίζει σε μια κατάσταση παιδικής αθωότητας, όπου τα πράγματα είναι ακόμα “κρύσταλλα των ονείρων” και “τραγουδούν” μέσα σε μυθικούς καθρέφτες», επισημαίνει ο μελετητής του έργου του Κώστας Στεργιόπουλος.
Ο Βαρβιτσιώτης υπήρξε από τους πιο πολυμεταφρασμένους και πολυβραβευμένους έλληνες ποιητές. Είχε τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1959), το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1985), το Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών (1977), το Βραβείο Ουράνη (1987), το Βραβείο Ποίησης του Δήμου Θεσσαλονίκης (1959), το Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων (1992), το Χρυσό Μετάλλιο των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου (1987).
«Είναι καιρός να καλλιεργηθεί η ιδέα ότι η ποίηση –όπως και η τέχνη γενικότερα– είναι ένας σταυρός μαρτυρίου, που τον σηκώνουν μοναχά άνθρωποι σημαδεμένοι από τη μοίρα, μία νόσος εκ γενετής. Με δύο λόγια δημοκρατία, σοσιαλισμός, χριστιανισμός είναι το τρίπτυχο που αντιπροσωπεύει και συμπυκνώνει την πνευματική μου υπόσταση», έλεγε σε συνέντευξή του, με αφορμή την απονομή του βαλκανικού βραβείου ποίησης «Αίμος» το 2006.
Ήταν μέλος της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών και επισκέφθηκε ως επίσημος προσκεκλημένος τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου διάβασε ποιήματά του κι έδωσε διαλέξεις σε διάφορα πανεπιστήμια (Χάρβαρντ, Πρίνστον, Γέιλ, κ.α.). Επίσης, επισκέφθηκε με πρόσκληση του Υπουργείου Πολιτισμού τη Ρουμανία και την Ισπανία. Έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών, σε φεστιβάλ και άλλες διεθνείς συναντήσεις ως εκπρόσωπος της Ελλάδας.
Τιμήθηκε με το Παγκόσμιο Βραβείο Μυστικιστικής Ποίησης «Φερνάντο Ριέλο» στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (Νέα Υόρκη, 1988), με το παράσημο του Ιππότη του Γαλλικού Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας (1989) και το ευρωπαϊκό Βραβείο Χέρντερ από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης (1994) με το αιτιολογικό ότι «είναι εκπρόσωπος εκείνης της πλειάδας των ελλήνων ποιητών που έχει συμβάλει μ' έναν τρόπο ζωτικό και απρόοπτο στην παγκόσμια λογοτεχνία της εποχής μας, και το πλούσιο ποιητικό έργο του αποτελεί μια κορυφαία στιγμή της σύγχρονης ελληνικής λυρικής ποίησης, βρίσκοντας αναγνώριση και έξω από την πατρίδα του».
Το Μάρτιο του 1995 εκλέγεται μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας «Μιχαήλ Εμινέσκου» που εδρεύει στη Ρουμανία, στις 23 Νοεμβρίου 1995 του απονέμεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χρυσό μετάλλιο τιμής για τη μεγάλη συμβολή του στα ευρωπαϊκά γράμματα, ύστερα από πρόταση της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών, και στις 26 Οκτωβρίου του ίδιου έτους τού απονέμεται από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος.
Στις 15 Μαρτίου 1997 του απονέμεται εκ μέρους του Ιταλικού Κράτους στη Ραγκούλα της Σικελίας, και σε επίσημη τελετή που έγινε στο κυβερνείο της πόλης αυτής, το Διεθνές Βραβείο «Ίμπλα: μία γέφυρα για την Ευρώπη». Τον Οκτώβριο του 1997 το Αριστείο της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών από το Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού και στις 10 Ιουνίου 1998 το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Στις 3 Δεκεμβρίου 1998 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 9 Αυγούστου 1999.
Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης πέθανε την 1η Φεβρουαρίου 2011, σε ηλικία 95 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1286#ixzz465iEQjrB
Η πρώτΑθήναη εμφάνιση των
Rolling Stones στην 
2119
0
Τέσσερις ημέρες πριν από το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών, οι Rolling Stones άνοιγαν τον χορό των ροκ συναυλιών στην Ελλάδα. Η συναυλία τους στο γήπεδο του Παναθηναϊκού άρχισε κανονικά, αλλά δεν τελείωσε ποτέ.
Προλεγόμενα
Τον Ιανουάριο του 1967 ο Μικ Τζάγκερ και η παρέα τους κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμBetween the Buttons, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία, με τραγούδια, όπως τα Let’s Spend The Night Together και Ruby Tuesday. Για την άνοιξη είχαν προγραμματίσει η περιοδεία στην Ευρώπη, εν μέσω της σοβούσας διαμάχης του Μικ Τζάγκερ και του Μπράιαν Τζόουνς, των δύο ηγετικών μορφών του συγκροτήματος.Στα νότια της Ευρώπης, η Ελλάδα βρισκόταν σε μια δύσκολη καμπή της ιστορίας της. Με εμφανείς ακόμη τις πληγές της «Αποστασίας» βάδιζε ολοταχώς για εκλογές, έχοντας στο τιμόνι της την κυβέρνηση της Ε.Ρ.Ε. υπό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Οι εκλογές ήταν προγραμματισμένες για τις 28 Μαΐου και αναμενόταν να εξελιχθούν σε ένα θρίαμβο της Ενώσεως Κέντρου και του Ανδρέα Παπανδρέου, ηγετικού στελέχους του κόμματος εκείνη την περίοδο. Η κατάσταση ήταν τεταμένη. Το Παλάτι και η Δεξιά δεν απέκλειαν κάποιας μορφής συνταγματική εκτροπή, με την επιβολή μιας βραχυχρόνιας δικτατορίας. Δεν είχαν υπολογίσει τους Συνταγματάρχες!
Η αναγγελία της συναυλίας
Στις 22 Μαρτίου κυκλοφορεί το 77ο τεύχος του μουσικού περιοδικού Μοντέρνοι Ρυθμοί με μια είδηση βόμβα: «Δεν είναι ούτε πρωταπριλιάτικο ψέμα, ούτε διαφημιστικό κόλπο. Οι Ρόλινγκ Στόουνς έρχονται». Η συμφωνία είχε κλείσει προ οκταημέρου μεταξύ του δημοσιογράφου και ατζέντη Νίκου Μαστοράκη και του μάνατζερ του συγκροτήματος Ντέβιντ Απς.
Η συναυλία ορίστηκε για τις 17 Απριλίου στην Αθήνα και θα έκλεινε την ευρωπαϊκή περιοδεία των Rolling Stones, η οποία θα άνοιγε στις 25 Μαρτίου στη Στοκχόλμη. Ως χώρος διεξαγωγής επιλέχτηκε το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και τα εισιτήρια κόστιζαν από 60 έως 120 δραχμές, αρκετά «αλμυρά» για το νεαρόκοσμο της εποχής. Υπήρχαν και λίγα εισιτήρια των 500 δραχμών, ακριβώς μπροστά από την εξέδρα. Οι αφίσες που κυκλοφόρησαν ανάφεραν ότι «το ρεσιτάλ είναι υπό την αιγίδα του δημάρχου Αθηναίων κ. Γεωργίου Πλυτά και οι εισπράξεις του θα διατεθούν για φιλανθρωπικό σκοπό».
Την Κυριακή 16 Απριλίου κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι Στόουνς αναμένονται στην Αθήνα. Εκατοντάδες νεαροί πολιόρκησαν το αεροδρόμιο του Ελληνικού για να τους υποδεχθούν και να τους δουν από κοντά. Σημειώθηκαν μικροσυγκρούσεις με την αστυνομία, η οποία έκανε χρήση γκλομπ για να τους απομακρύνει. Αντί για τα μέλη του συγκροτήματος, είχαν έλθει οι τεχνικοί, οι οποίοι δεν έχασαν την ευκαιρία να μοιράσουν αυτόγραφα σε κάποιους αδαείς συγκεντρωμένους, που τους πέρασαν για τους Στόουνς.
Η άφιξη και η συνέντευξη Τύπου
Οι Rolling Stones ήλθαν ανήμερα της συναυλίας με πτήση της Ολυμπιακής Αεροπορίας και κατέλυσαν στο «Χίλτον». Τους δημοσιογράφους, που βρέθηκαν στο αεροδρόμιο, εντυπωσίασε η πανέμορφη σύζυγος του πιο άσχημου από το συγκρότημα, του μπασίστα Μπιλ Γουάιμαν. Ήταν Δευτέρα στην Αθήνα και ο ήλιος διαδεχόταν τα σύννεφα και τη βροχή.Νωρίς το απόγευμα, τα μέλη του συγκροτήματος -πλην του Μπράιαν Τζόουνς που κοιμόταν- έδωσαν την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου. «Τι γνωρίζετε για το Σέξπιρ;», ρώτησε ένας δημοσιογράφος. «Και σεις τι γνωρίζετε για τον Όμηρο;» απάντησε με ερώτηση ο Μικ Τζάγκερ, ο μόνος ομιλητικός της παρέας.
Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή:
– «Ποια είναι η γνώμη σας για τη μουσική σας;».
– «Τα τραγούδια μας εκφράζουν την εποχή μας. Δεν είμαστε υστερικοί, όπως πιστεύεται, αλλά οι μεγαλύτεροι δεν μπορούν να μας καταλάβουν.»
– «Τι πιστεύετε για τους Μπιτλς;»
– «Τους αγαπάμε πάρα πολύ.»
– «Πως περνάτε τις ελεύθερες ώρες σας;»
– «Με κορίτσια.»
– «Είστε αγαπημένοι μεταξύ σας;»
– «Ναι, και η απόδειξη είναι ότι κοιμόμαστε μαζί στο ίδιο κρεβάτι.»
– «Αλλά ο Μπιλ Γουάιμαν είναι παντρεμένος. Τι έχει να πει επ' αυτού η γυναίκα του;» αντέτεινε ο ο δημοσιογράφος.
– «Κοιμάται μαζί μας» απάντησε ο Τζάγκερ.
Η συναυλία
Περίπου
την ώρα της συνέντευξης τύπου των Στόουνς, οι πρώτοι θεατές άρχιζαν να μπαίνουν
στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Γύρω στις 7 το βράδυ, στις εξέδρες της «Λεωφόρου»
βρίσκονταν γύρω στα 8.000 άτομα. Η εξέδρα ήταν στημένη στη σέντρα του γηπέδου
και μέσα στον αγωνιστικό χώρο επιτρεπόταν η είσοδος στους λίγους που είχαν να
πληρώσουν το πανάκριβο εισιτήριο των 500 δραχμών. Το γήπεδο ήταν ζωσμένο από
ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.
Σε λίγη ώρα άρχισε το πρώτο μέρος του προγράμματος, με ελληνικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Εμφανίστηκαν κατά σειρά οι Loubogg, MGC, Idols, Τάσος Παπασταμάτης, Δάκης και We Five. Στις 9:30 μ.μ. οι Στόουνς ανέβηκαν στη σκηνή και άρχισαν τη συναυλία τους με το Last Time. Οι θεατές ξεπερνούσαν τους 10.000 και οι αστυνομικοί έκαναν αισθητή την παρουσία τους μέσα στον αγωνιστικό χώρο και γύρω από τη σκηνή, έχοντας σαφείς εντολές να συλλαμβάνουν όποιον παρεκτρεπόταν, τουτέστιν, όποιος απλώς σηκωνόταν από τη θέση του για να χορέψει ή να χειροκροτήσει με ενθουσιασμό.
Οι Στόουνς συνεχίζουν τη συναυλία τους με τα τραγούδια Lady Jane, 19th Nervous Breakdown,Ruby Tuesday και Let’s spend the night together. Λίγο πριν αρχίσουν να παίζουν το Satisfaction, ο Τζάγκερ είχε την έμπνευση να ράνει τους θεατές με κόκκινα γαρύφαλλα. Δεν μπόρεσε ο ίδιος να φθάσει στην εξέδρα και ανέθεσε τη δουλειά στον μάνατζερ της περιοδείας τους, Τομ Κέιλοκ, ο οποίος είχε μπαταρισμένο το ένα χέρι του, καθώς τρεις μέρες νωρίτερα είχε τραυματισθεί, προσπαθώντας να προστατεύσει τον Τζάγκερ από την επίθεση ενός θεατή στη συναυλία της Ζυρίχης.
Η πράξη θεωρήθηκε επαναστατική από την Αστυνομία και αμέσως έξι άνδρες της έπεσαν πάνω στον δυστυχή Κέιλοκ και τον έσπασαν στο ξύλο. Οι υπεύθυνοι του γηπέδου, με διαταγή της Αστυνομίας, κατέβασαν τον γενικό και η συναυλία τερματίσθηκε άδοξα μέσα σε πυκνό σκοτάδι. Τα μέλη των Rolling Stones φυγαδεύτηκαν στο ξενοδοχείο, μη μπορώντας να καταλάβουν τι συνέβη. Αγανακτισμένοι θεατές συγκρούστηκαν με την αστυνομία και συγκρότησαν διαδήλωση, η οποία κατέληξε μπροστά από το «Χίλτον». Την ατμόσφαιρα δονούσε το σύνθημα: «Τσιλιχρήστο (σ.σ. ο τότε διευθυντής της Αστυνομίας) παραιτήσου!».
Την επαύριο
Η επομένη της συναυλίας ήταν η ημέρα της αναχώρησης για τα μέλη του συγκροτήματος, που υποβλήθηκαν σε εξαντλητικούς ελέγχους στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Ο Μικ Τζάγκερ πέταξε για το Λονδίνο, ο Μπράιαν Τζόουνς για το Μόναχο, προκειμένου να παρακολουθήσει την πρεμιέρα της ταινίας του Φόλκερ Σλέντορφ Mord und Totschlag (A Degree of Murder, ο αγγλικός τίτλος), της οποίας είχε γράψει τη μουσική. Ο Κιθ Ρίτσαρντς έχασε το αεροπλάνο για το Λονδίνο και πέταξε για το Μόναχο με τον Τζόουνς, ενώ η οικογένεια Γουάιμαν παρέμεινε στην Αθήνα για ολιγοήμερες διακοπές. Για κακή της τύχη, η ημέρα της αναχώρησης συνέπεσε με την εκδήλωση του πραξικοπήματος της 21η Απριλίου. Το αεροδρόμιο ήταν κλειστό και η οικογένεια Γουάιμαν αναγκάστηκε να μείνει στην Αθήνα μέχρι τις 23 Απριλίου, οπότε πήρε τον δρόμο της επιστροφής για το Λονδίνο.ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/511#ixzz4660PRGb8
Ντάφι Ντακ
591
0
Φιγούρα των κινουμένων σχεδίων, που γεννήθηκε στα στούντιο της Warner το 1937. Πρόκειται για μία υστερική μαύρη πάπια, που έφερε την τρέλα στον κόσμο των καρτούν. Μέχρι τότε, στη θεματική των κινουμένων σχεδίων κυριαρχούσαν καθημερινοί χαρακτήρες, όπως ο Μίκυ Μάους.
Ο Ντάφυ Ντακ (Daffy Duck) είναι δημιούργημα του μεγάλου αμερικανού καρτουνίστα Τεξ Έιβερι, που μπόλιασε με τις σουρεαλιστικές πινελιές του τον μικρόκοσμο των χάρτινων ηρώων. Στο σχεδιασμό του έπαιξε σημαντικό ρόλο και μια άλλη μεγάλη προσωπικότητα των κινουμένων σχεδίων, ο Μπομπ Κλάμπετ (Μίκι Μάους, Πόρκι Πιγκ). Τη φωνή του στον ήρωα «δάνειζε» μέχρι το 1989 ο Μελ Μπλανκ (Μπαγκς Μπάνυ), ο κορυφαίος φωνητικός ηθοποιός στις ΗΠΑ.
Ο Ντάφι έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στη μαυρόασπρη ταινία μικρού μήκους του Τεξ Έιβερυ Porky's Duck Hunt, η οποία βγήκε στις αμερικανικές αίθουσες στις 17 Απριλίου 1937. Ο ρόλος του ήταν μικρός, αλλά γρήγορα ξεχώρισε και τα επόμενα χρόνια ήταν από τους πρωταγωνιστές στις σειρές κινουμένων σχεδίων Loony Tunes και Merry Melodies, ως αντίπαλο δέος του καλοκάγαθου Πόρκι Πιγκ, με τον οποίο αργότερα έγιναν φίλοι.
Ο Πόρκι είναι μετρημένος, ενώ ο Ντάφυ θεοπάλαβος, σκανδαλιάρης και μονίμως εκτός ελέγχου. Εξ ου και το όνομά του, Ντάφυ, το οποίο στα αγγλικά σημαίνει παλαβιάρης. Πάντα επιλέγει να βρίσκεται σε λάθος τόπο και χρόνο, ενώ μονίμως γκρινιάζει, θεωρώντας τον εαυτό του ως το αιώνιο θύμα.
Ο Ντάφυ Ντακ έγινε σούπερσταρ τη δεκαετία του '40. Πρωταγωνίστησε σε αρκετά καρτούν με θέμα τον πόλεμο, πότε καλώντας του Αμερικανούς να καταταγούν στο στρατό και πότε πολεμώντας τους Ναζί. Τη δεκαετία του '50 το άστρο του άρχισε να δύει και βολεύτηκε σε ρόλο δευτεραγωνιστή, ως μέγας αντίζηλος του πιο διάσημου λαγού, του Μπαγκς Μπάνι, που τότε μεσουρανούσε.
Από την αφάνεια βγήκε το 1988, όταν εμφανίστηκε στην ταινία του Ρόμπερτ Ζεμέκις Ποιος Παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ, ενώ στη συνέχεια είχε πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες Space Jam (1996) και Looney Tunes: Επιστροφή στη Δράση (2003).
To 1998 ο Ντάφι Ντακ τιμήθηκε από τα Αμερικανικά Ταχυδρομεία, με την έκδοση γραμματοσήμου των 33¢.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/247#ixzz4662uKt2o
Από τα νησιώτικα έθιμα
Το άρθρο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Από τα νησιώτικα έθιμα», δημοσιεύτηκε στις 17 Απριλίου του 1905 στην εφημερίδα «Σκριπ».
Σύρε, Μητέρα μ’, στο καλό και στην καλή την ώρα
και μένα να με καρτερής το Σάββατο το βράδυ,
όταν σημαίνουν οι εκκλησιές και ψάλνουν οι παπάδες
τότες και συ, Μαννούλα μου, νάχης χαρές μεγάλες.
Ούτω πως προανήγγειλε, κατά την λαϊκήν Μούσαν, την ιδίαν Ανάστασίν του ο Χριστός, ομιλών από του Σταυρού προς την Παναγίνα μητέρα του. Εις αυτήν οι Απόστολοι είχον δείξει προ ολίγου μακρόθεν τον Γολγοθάν, όπου ετελείτο το φρικτόν μυστήριον.
Βλέπεις εκείνο το βουνό με κόκκινη παντιέρα,
εκεί σταυρώσαν το Χριστό, των πάντων Βασιλέα.
Τι αλησμόνητοι εκείνοι οι χρόνοι! Όταν είμεθα παιδία του Δημοτικού Σχολείου, ετρέχαμεν όλοι εις τους αγρούς, από την εσπέραν της Μεγάλης Τετάρτης, δια να δρέψωμεν άνθη, κατακόκκινες παπαρούνες, ολίγα ία και κρίνους, κι εκλέπταμεν από τους ακανθωτούς φράκτας των κήπων τα πρώτα μπομπούκια των ρόδων του Απριλίου. Κατασκευάζομεν καλάμινο Σταυρόν, τον αρματώναμεν, εξεκολλούσαμεν από το Χτωήχι την Σταύρωσιν, και λίαν πρωί της Πέμπτης εγυρίζαμεν εις τα σπίτια κι ετραγωδούσαμεν το ανωτέρω άσμα. Αι ευσεβείς οικοκυράδες μας εφόρτωναν “καλές χρονιές” και μας εφίλευαν, ζεστά ακόμη τα μόλις βαφέντα κόκκινα αυγά. Με τις ολίγες πεντάρες που μας εδιδαν πότε-πότε, αγοράζαμεν σπίρτα, καψύλια και πυροκρόταλα, δια να εορτάσωμεν εν κρότω την Ανάστασιν.
Τι χαρές, τι συγκινήσεις ήσαν εκείναι! Όταν ανέτελλεν η Μεγάλη Παρασκευή, κορίτσια, γυναίκες, παιδιά, με κοφίνας και φορτώματα ανθέων έτρεχαν εις τον ναόν, δια να στολίσουν τον Επιτάφιον. “Ανεδήσω γαρ στέφανον ύβρεως, ο την γην ζωγραφήσας τοις άνθεσιν”. Ο στέφανος , με τον οποίον, εστεφάνωσεν τον Χριστόν η ακανθοφόρος Συναγωγή, έπρεπε να εξαλειφθή, να ταφή υπό βουνά ανθέων, τα οποία προσέφερε χαίρουσα και φρίσσουσα η γη, εις εκείνον όστις δι αυτών την εζωγράφησε. Και τι θαύμα χάριτος, κομψότητος, καλλονής ήτον ο στολισμός εκείνος του ιερού Κουβουκλίου! Αυτοφυές, όπως τα άνθη του αγρού, και το καλλιτεχνικόν αίσθημα των γυναικών και κορασίδων, αμιλλωμένων ποία να υπερβή εις την φιλοκαλίαν την άλλην.
Το απομεσήμερον, αφού εψάλλησαν οι Ώραι και ο Εσπερινός, και αφού ησπάσθησαν τον Επιτάφιον, έπρεπεν όλα τα παιδία,μεγάλα και μικρά,να περάσουν τρεις φορές αποκάτω από το ιερόν Κουβούκλιον. Και όταν είχε νυκτώσει, αν και η ακολουθία του Επιταφίου ώφειλε να ψαλή, κατά το τοπικόν έθιμον, προς το πρωί, μετά τα μεσάνυκτα, ο ναός έμενεν άνοικτός, και κορίτσια ανέβγαλτα, κοπάδια-κοπάδια, ήρχοντο, μετά την αμφιλύκην, να προσκυνήσουν τον Επιτάφιον. Και ολίγαι γυναίκες, προνομιούχοι χήραι και γραίαι έμενον την νύκτα εις την Εκκλησίαν, δια να “ξενυχτίσουν τον Χριστόν!”. Ήσαν αύται αι νεώτεραι Μυροφόροι.
Τέλος μεγάλη κλαγγή κωδώνων μας εξύπνα την μίαν μετά τα μεσάντυκτα. Όλοι εις την εκκλησίαν. Εψάλλετο η Ακολουθία. Περί ώραν τετάρτην εγίνετο η έξοδος της ιεράς Λιτανείας. Οι κρότοι των κωδώνων μας προέπεμπον, η σελήνη φθίνουσα μας προϋπήντα εξ ανατολών, ο φλοίσβος των κυμάτων εχαιρέτιζε την ιεράν πομπήν από τους αιγιαλούς μας. Το λαμπρόν ορθογώνιον Κουβούκλιον, σελαγίζον από σειράν λαμπάδων πάμφωτον, εκρτείτο από εξ ρωμαλέους ναυτικούς, ο λαός ηκολούθει λαμπαδηφορών, οι άνδρες, είτα αι γυναίκες. Το ιερόν Επιτάφιον υφίστατο ενίοτε κυματοειδείς λικνισμούς, ως μυστηριώδες πλοίον, το οποίον “σκαμπανεβάζει”, εις τας ανωφερείας και κατωφερείας του δρόμου, και ήτο μακρόθεν έκλαμπρον θέαμα. Εις όλα τα παράθυρα και τας πεζούλας των οικιών, πήλινα θυμιατήρια και τινες μεγάλαι κεραμίδες εκάπνιζον, διαχέοντα ευωδίαν. Από ημίκλειστα παράθυρα, και τινας εξώστας, γυναίκες μαυροφορούσαι, λυσίκομοι - ω, δεν έλειπον κι αυτά - προέκυπτον μεγαλοφώνως θρηνωδούσαι. Είχον θάψει προσφάτως γονείς, συζύγους ή τέκνα κι ελάμμβανον το θάρρος να εκφράσωσι προς τον Χριστόν και προς τον κόσμον δημοσία τον πόνον των.
Τέλος επιστρέφομεν εις τον ναόν. Τώρα κατά τα νησιωτικά μας έθιμα έμελλε να διαδραματισθή μεγάλη επική σκηνή - η διαρπαγή των λαμπάδων.Αι λαμπάδες, αι ανημμέναι επί του Επιταφίου, είναι εξόχως θαυματουργοί και μάλιστα εν ώρα τρικυμίας εις την θάλασσαν. Όθεν οι ναυτικοί, όσοι τυχόν επεδήμουν εις το χωρίον, εφιλοτιμούντο να τας αρπάσωσιν όλας, ζηλοτύπως δε απηγόρευον εις γεωργούς ή χειρώνακτας να τολμήσουν να βάλωσι χείρα. Πριν το κουβούκλιον φθάση εις την θύραν του ναού και πριν εκφωνηθή το “Άρατε πύλας” εκ τρίτου, οι βαστάζοντες ύψωνον το ιερόν κενοτάφιον υψηλά υπεράνω της κεφαλής έως όπου έφθανον οι βραχίονές των, ετεντώνοντο πατώντες επ’ άκρων ονύχων· διότι μερικοί τολμητίαι εκ δεξιών και αριτερών, επεχείρουν ν’ αρπάσωσι τας λαμπάδας προ της ώρας. Τέλος υψιτενές το Επιτάφιον εισήρχετο εις τον ναόν, ενώ τα τυφέκια των πολιτοφυλάκων υψωμένα επροσπάθουν να εμποδίσωσι τας ανατεινομένας χείρας. Εκεί άλλοι επάτουν επάνω εις το παγκάρι, άλλοι εκαβαλίκευαν υχηλά εις τας κορυφάς των στασιδίων και εν ριπή οφθαλμού εγίνετο η διαρπαγή των λαμπάδων. Και όπως ειε όλα τα πράγματα, η ανισότης επικρατει κι εδώ. Άλλος έπαιρνε δύο ή τρεις, άλλος μίαν και άλλος καμμίαν.
Είτα, αφού ανέτελλε το Μέγα Σάββατον, εψάλλετο το “Ανάστα ο Θεός” κι εγέμιζεν ο ναός από πέταλα ανθέων, όλη η ημέρα, όπου πρέπει να “σιγά πάσα σαρξ”, αφιερώνετο εις τας ετοιμασίας του Πάσχα. Βελάσματα αρνίων, κοπαδίων, κωδωνισμοί, σούβλες, σφάγια. Ανάστασις...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/anthology/481#ixzz4663IU3Wm
Αλεχάνδρο Ρομπάινα
1919 – 2010
121
0
Κουβανός καπνοκαλλιεργητής, διάσημος για την παραγωγή πούρων. Πίστευε ότι το ποιοτικό πούρο παράγεται μόνο από οικογενειακές επιχειρήσεις.
Ο Αλεχάνδρο Ρομπάινα (Alejandro Robaina) γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1919 στην πόλη Αλκίσαρ της Δυτικής Κούβας. Μεγάλωσε και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην περιοχή Βουέλτα Αμπάχο της επαρχίας Πινάρ Ντελ Ρίο, όπου η οικογένειά του καλλιεργούσε καπνό από το 1845. Η περιοχή αυτή θεωρείται για το πούρο ότι το Μπορντό και η Βουργουνδία για το κρασί. Στα εννιά του κάπνισε το πρώτο του πούρο και στα δέκα του άρχισε να απασχολείται στην οικογενειακή επιχείρηση.
Το 1950 ανέλαβε την 160 στρεμμάτων οικογενειακή φυτεία, όταν πέθανε ο πατέρας του, Μαρούτο Ρομπάινα, διακεκριμένος καπνοκαλλιεργητής και ο ίδιος. Μετά την Κουβανική Επανάσταση του 1959 και τη συνακόλουθη κολλεκτιβοποίηση της γεωργίας, ο Ρομπάινα κατόρθωσε να πείσει τον Φιντέλ Κάστρο ότι η παραγωγή καπνού έπρεπε να παραμείνει στους ιδιώτες. Έκτοτε, οι καπνοκαλλιεργητές της Κούβας πωλούν το προϊόν τους σε προκαθορισμένες τιμές στο κράτος, το οποίο φροντίζει για την παραγωγή και την πώληση των φημισμένων πούρων της Αβάνας.
Μιλώντας στο αμερικανικό περιοδικό Cigar Aficionado αναφέρθηκε στη σχέση του με τον Φιντέλ Κάστρο: «Είχα μια έντονη συζήτηση με τον Φιντέλ. Με ρώτησε αν ήθελα να συμμετάσχω σ' ένα μεγάλο συνεταιρισμό, αφού διέθετα τόσους εργάτες, αλλά εγώ αρνήθηκα. Για εμένα η καπνοκαλλιέργεια πρέπει να παραμείνει στην οικογένεια, να γίνεται με αγάπη. Επειδή στους μεγάλους συνεταιρισμούς όλοι είναι αφεντικά, κανένας δεν ενδιαφέρεται όπως ο καλλιεργητής».
Ο καπνός που καλλιεργείται στα χωράφια του Ρομπάινα θεωρείται από τους καλύτερους παγκοσμίως και χρησιμοποιείται στα πούρα πρώτης ποιότητας, όπως τα Cohiba Espléndidos και τα Hoyo de Monterrey Double Coronas. To 1997 η κρατική εταιρεία πούρων της Κούβας Habanos τίμησε τον Ρομπάινα, δημιουργώντας τα πούρα Vegas Robaina, τιμή μοναδική για κουβανό καλλιεργητή. Τα Vegas Robaina θεωρούνται από τα καλύτερα που παράγονται στο νησί, είναι χειροποίητα και η τιμή ενός κουτιού μπορεί να αγγίξει ακόμη και τα 500 δολάρια στη διεθνή αγορά.
Ο Αλεχάνδρο Ρομπάινα πέθανε στις 17 Απριλίου 2010, χτυπημένος από καρκίνο του πνεύμονα, στη φυτεία του κοντά στην πόλη Σαν Λουίς της Δυτικής Κούβας, όπου έζησε και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Τα τελευταία χρόνια είχε μεταβιβάσει τη διεύθυνση της φυτείας Ρομπάινα στον ανηψιό του Χιρόσι, μαζί με το μυστικά του καλού πούρου, που κρατούσε ως επτασφράγιστο μυστικό, όσο βρισκόταν στη ζωή.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/462#ixzz4663cGtgN
Αρχείο Κοινότητας Λιδορικίου
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Δευτέρα
18/4
03:00
13°C
66%
ΑΠΝΟΙΑ
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
09:00
18°C
63%
ΑΠΝΟΙΑ
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
15:00
25°C
36%
1 Μπφ N
3 Km/h
ΚΑΘΑΡΟΣ
21:00
18°C
81%
1 Μπφ Δ
3 Km/h
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Η ΑΥΡΙΑΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ..
Δεν γνωριζουμε φίλοι μου , αν η αυριανή επίσκεψη αλλά και όλες οι παρόμοιες επισκέψεις πολιτικών στα χωριά μας για " επιτόπια εξέταση " των πολλών προβλημάτων του τόπου μας , είναι διαφορετικές απ' τις παλιές παρόμοιες , που γίνονταν και τότε , από Μάη σ' Αη Θοδωρο , με τις κουστωδίες των παρατρεχαμένων , των.." γραμματέων ¨που..κρατώντας μολύβια και..,πλοκάκια , καταγράφωντας για άλλη μια φοράα τα ' χιλιοειπωμένα ", προβλήματα ...
Μακάρι βέβαια αυτή η επίσκεψη να φανεί..καρποφόραα και να λυθεί και κανένα προβληματάκι , αν και το χωριό μας υποφέρει καιρο τώρα , απο πολλά και διάφορα και..γιατρειά δεν έχουμε δει..
Δεν ξλερουμε βέβαια και ποιες είναι οι αρμοφδιότητες του κ. Περιφερειάρχη κιτων υπολοίπων , αλλά τόσο καιρό τώρα , δεν είδαμε καμιά βελτίωση στην Λιδορικιώτικη καθημερινλοτητα , π.χ στα γελάδια , που έχουν κυριολεκτικά καταστέψει το χωριό μας , την απόλυτη έλλειψη αστυνόμευσης που αρχίζει πλέον να .." ΚΑΡΠΟΦΟΡΕΙ " , τελευταίες συλλήψεις κλπ...κλπ , απόλυτη αναρχία στη κυκλοφορία και η στάθμευση , με αποτέλεσμα το χωριό μα να.." πνίγεται " τις πιο πολλές ώρες της ημέρας ...
Έχουμε όμως μια μεγάλη και διαρκή ..απορία , γιατί ό.τι γίνετσι στο Λιδορίκι δεν γλινεται απ' το Α.Τ Λιδορικίου , αλλά απο ομάδες άλλων περιοχών ; το τμήμα τελικά γιατλι το λεχουμε ; αληθεύει αυτό που μας λένε προφανώς για..δικαιολογία , πως τάχαμου..τάχαμου , αυτό , το Α.Τ δηλαδή , είναι για τις φυλακές ;;
Πολλά είναι τα θέματα του χωριού μας και των..πέριξ και καλά θα κάνουν οι χωριανοί μας ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΤΑ ΘΙΞΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ..ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ...
Καλό σας απόγευμα
Απ' το " Λιδωρίκι " με αγάπη...Κ.Κ.-
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment