ΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ

 

ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΙΩΑΝ. ΛΑΤΣΟΥΔΗ ( 1891 – 1985 ) .

Που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ Η Λεύκα Δωρίδος “ αριθ.φυλ. 21 και 23 / 2003 .

 

                                            - 5 -

   Μετά  τη  διανομή και το ξεκίνημα  της  καλλιέργειας , ο Πατέρας  ήθελε να ξέρει  αν το χωράφι του ήταν 20 στρέμματα , όπως  του είπαν οι χωριανοί και οι άλλοι πληρεξούσιοι . Ρώτησε  το φίλο του καθηγητή των  μαθηματικών Γεώργιο  Μέγα , για το πως  μπορεί  να το  μάθει και ο καθηγητής του  συνέστησε  να στείλει το  γιο του να  το μετρήσει . Απόρησε  ο πατέρας και τότε  έμαθε  από τον ίδιο τον καθηγητή  πως  ο γιος  του , ο συγγραφέας  του  παρόντος  δηλαδή , ήταν ο καλύτερος μαθητής στα  μαθηματικά .

   Καλεί το γιο του και σοβαρά και επιτακτικά  του  λέει : “ Αύριο ή μεθαύριο , πάρε  το μουλάρι και πήγαινε  στο Αλεφέντι να μετρήσεις το  χωράφι , πόσα  στράμματα είναι “.

   “ Δεν  ξέρω εγώ  δεν  μπορώ “. “ Ο Μέγας  μου  είπε πως  μπορείς  και πολύ καλά  μάλιστα “. Τι να  κάνει  ο  γιος , καινούργιος  πονοκέφαλος , βρήκε  μια  παραπεταμένη  γεωμετρία που’χε  στην τρίτη  του  Σχολαρχείου , έριξε  μια  ματιά να βρει το μέρος  που γράφει πως  μετριούνται τα  μέρη , τετράγωνα , τρίγωνα ή παραλληλόγραμμα , τα  έφερε  στο νου και κοιμήθηκε  όχι και τόσο  ήσυχα .

   Το πρωί , παίρνει  από το μαγαζί ένα κουβάρι  σπάγγο  χοντρό για πετσώματα , ένα  πασέτο του ενός  μέτρου , και  θέλοντας  και  μη τη μικρότερη  αδελφή του Τασιούλα , και καβάλα και οι δυο στο μουλάρι , γραμμή για το Αλεφέντι , σύνορο με τη Μπελεσίτσα που ‘ταν  το χωράφι . Έκοψε  από τα  πλατάνια κλαριά για  πασσάλους , τους  έμπηξε , έδεσε  τους  σπάγγους , φώναζε  την Τασιούλα αν δεν  κρατούσε  καλά  τεντωμένους  τους  σπάγγους και κουτσά- στραβά , τέλειωσε το μέτρημα με τα νούμερα  γραμμένα  στο τετράδιο .

   Προτού  κάνει τους  λογαριασμούς , κάθησε  με την Τασιούλα να κολατσίσουν , με  ψωμοτύρι και βραστά  αυγά που είχε  βάλει η Μάνα στο ταγάρι  τους , παρακολουθώντας  το όμορφο  περιβάλλον κάτω από τα  πλατάνια , δίπλα  στα  καθαρά  βότσαλα  της  Μπελεσίτσας και από  μακριά τον ήχο απ’ τα κουδούνια  των  προβάτων που έβοσκαν  στα  ενδιάμεσα χωράφια .

   Ξεχάστηκαν λίγο κι’ έφτασε  μεσημέρι , στα  γρήγορα  τότε κάνει  τους  λογαριασμούς , προσθέσεις  ,  αφαιρέσεις πολλαπλασιασμούς και  βρίσκει πως  το χωράφι  είναι  22 στρέμματα , μαζί με  κάποια  άκρη με  πλατάνια , που φαίνεται ότι δεν τα υπολόγισαν οι μετρητές . Καβάλα  και πάλι  και οι δυο , γύρισαν  στο Λιδορίκι , έδωσαν το αποτέλεσμα  στον Πατέρα και έτσι  έμειναν  όλοι  ικανοποιημένοι .

   Αυτό το χωράφι , μαζί μ’ ένα  σπιτάκι που’χε  στη Μαυρεγιάννη , τα πούλησε στο γέρο  Ποντίκη  απ’ τον Άβορο , με  χρήματα  των  παιδιών του από την  Αμερική , που ο πατέρας τα  έβαλε  στο μαγαζί .”

 Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ….