ΤΟ “ ΚΙΝΗΜΑ “ ΤΟΥ 1917 ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ

 

   ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠ’ ΤΟ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ  ΑΘΑΝ. ΙΩΑΝ. ΛΑΤΣΟΥΔΗ ( 1891 – 1985 )

 

Παλιότερα , είχαμε  δημοσιεύσει την  αφήγηση του  αξέχαστου Λιδορικιώτη Σπύρου Σφέτσου – Καλέρη : “ Το  Λιδορίκι πρωτεύουσα  της  Ελλάδας  “, σήμερα ξεκινάμε  με  μια περικοπή  απ’ το ημερολόγιο του αείμνηστου Αθαν. Λατσούδη , σχετική με  το περίφημο “ Κίνημα  του  1917 στο  Λιδορίκι “.

   Πολλοί ίσως  δεν θα  γνωρίζουν για  το περίφημο  αυτό κίνημα , που έγινε  στο  χωριό μας το  1917 , διαβάστε  λοιπόν πως έζησε αλλά και θυμόταν εκείνο το περιστατικό ο Αθ. Λατσούδης , και  το αναφέρει  στο προσωπικό του ημερολόγιο στη σελίδα 97 :

   “ …Έτσι , μια  νύχτα  , τα  μεσάνυχτα , ακούστηκαν να  χτυπάνε  οι καμπάνες της  Παναγίας και  κατατρομαγμένοι οι κάτοικοι βγήκαν στο  δρόμο να  μάθουν τι  τρέχει . Ο Κώστας Σαψαρής ( Μαργέλλος ), ατάραχος , κατέβαινε απ’ το σπίτι του , τον ρωτάνε αν ξέρει τι συμβαίνει , κι’ αυτός πάλι  ατάραχος , λέει : “ Μη  φοβάστε , τίποτα δεν  τρέχει , κάποιος  λύκος πάλευε να  φάει  το μουλάρι  μου , γι’ αυτό  βαράει  η καμπάνα , για  να  φοβηθεί  να  φύγει “. ‘Ηταν βέβαια  κι’ αυτός  μυημένος  στο  κίνημα , αλλά κι’ αυτό το’παιρνε  στ΄αστεία , όπως συνήθιζε .

   Σε  λίγο , γέμισε  η πλατεία της  Βαθειάς από τους  μυημένους οπαδούς , με ό,τι  όπλο είχε  ο καθένας . Έφτασε  κι’ ο  αρχηγός ο Γιώργος Κλώσσας , τους  μέτρησε , έστειλε  μερικούς να  φυλάνε ένα  γύρω την πρωτεύουσα ( το Λιδορίκι ) , για  να μη βγαίνει προς  τα  έξω κανένας .

   Οι πραγματικοί οργανωτές του κινήματος ήταν τρεις  γιατροί αντιβενιζελικοί , έβαλαν όμως  τον Κλώσσα σαν εμφανή αρχηγό και να’χουν  αυτοί την πισινή , σε  περίπτωση αποτυχίας . Κι’ ο Κλώσσας πήρε στα  σοβαρά το  αξίωμα .

   Είχαν στείλει μηνύματα στούς  πυρήνες των  χωριών , για  να φτάσουν το πρωί στην  πρωτεύουσα , με  κάθε είδος  όπλο . Καμιά  πενηνταριά οπλισμένοι που ‘χαν  μαζευτεί στην  πλατεία περικύκλωσαν την  Αστυνομία  κάλεσαν τη δύναμή της να  τους  παραδώσει τα  όπλα ( βρισκόταν λίγο πιο πάνω απ’ τη  Βαθειά ) . Στην  αρχή  αρνήθηκαν αλλά στο τέλος προτίμησαν να μη  γίνει  αιματοχυσία και τα παρέδωσαν . Στη  συνέχεια κατέλαβαν το Δημοτικό  Σχολείο για  γραφεία και  καταυλισμό των  επιστράτων των  χωριών .

   Στο  σπίτι του  Πατέρα ( του Ιωάν.Αθ. Λατσούδη ) έφτασε από τη Στρούζα ο ανιψιός Παναγιώτης  Μποβιάτσης ή Μπόμης κι’ έφερε τα  νέα που άκουσε στο  χωριό για  το κίνημα και για  να ειδοποιηθούν οι Βενιζελικοί για  να λάβουν  τα  μέτρα  τους και έμεινε  στο σπίτι  για  ενίσχυση .

   Τη  νύχτα με  τις  καμπάνες σηκώθηκαν στο πόδι , με το φόβο για  κακά  επακόλουθα . Ο γιος  ( Αθαν.Ι.Λατσούδης ) δεν ήταν  στην οργάνωση των  επιστράτων , ούτε τον είχαν  καλέσει ραφτεί , γιατί δεν τον  θεωρούσαν έμπιστο , σαν  Βενιζελικό .

   Πριν  δυο  μέρες κλήθηκαν στις  τάξεις του στρατού μερικές  ηλικίες εφέδρων και μέσα σ’ αυτούς και πάλι η κλάση του 1912 , για  να παρουσιαστούν μετά  από 15 μέρες και  ακριβώς  γι’ αυτό έγινε  τότε  το κίνημα , για να  ματαιωθεί η επιστράτευση . Ολονυχτία στο  σπίτι , αγωνία σ΄λολους τους  Βενιζελικούς .

  Το  κομμάτι του  Λιδορικιού , γύρω  απ’ το  Αλωνάκι , βγαλμένη γύρω  στα 1925 . Δεξιά  στο  βάθος η εκκλησία  μας η Παναγία ( Ζ.Πηγή ) και αριστερά επάνω το περιβόητο  σαράϊ του Κ. Μαργέλλου . Στο κέντρο κάτω  τα  σπίτια και  καταστήματα Λατσούδη ( Λ ) και  Μαραζιάρη (Μ ) . Το κενό  ανάμεσά τους έχει  οικοδομηθεί τώρα ( οικία  Δ.Κατσένιου ). Πάνω απ’ την πλατεία στη  σειρά  τα  σπίτια : Ευσταθίου , Κ,Μποβιάτση (1) , Παπαδόπουλου (2 ) , Απ. Ποντίκη (3 ) , Παπαναγιώτου και  μετά Κ.Μαργέλλου ( 4 ) , Αθ. Πίτσιου ( 5 ) . Κάτω απ’ το ΜαραζιαραίΙκο , το  χαμηλό , πρέπει  να είναι το σπίτι του  Υφαντή – Κατροδαύλη .

  Το  ημερολόγιο του Αθ.Ι.Λατσούδη δημοσιεύτηκε στην  εφημερίδα  “ Η  Λεύκα  Δωρίδος “απ’ όπου και το αναδημοσιεύουμε .

Σ  υ  ν  ε  χ  ί  ζ  ε  τ  α  ι …..