ΤΟ ΒΕΛΟΥΧΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ

 

       ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΕΣ…ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ .

ΟΣΑ   ΘΥΜΑΜΑΙ..

   Κάθε χρόνο , σαν καλοκαιριάζει και μπαίνει  ο Αύγουστος , το παλιό..σαράκι , αρχίζει να τριβελίζει το ..λιγοστό μυαλό μου , κι' ο κόμπος στο λαιμό ν' ανεβοκατεβαίνει , σαν να με πνίγει κάτι , κι' όσο σιμώνει ο Δεκαπενταύγουστος , χειροτερεύει ..κουσούρι ..αγιάτρευτο , όνειρο που δεν ..στρέχει , του Βελουχιού το πανηγύρι της Παναγίας , το Δεκαπενταύγουστο...

   Και δεν μου φτάνει το...μαράζι μου , αρχίζει ,  στα κατάβαθα του νου , κι'η..παρέλαση παλιών συγγενών και φίλων , που 'χουν χαθεί από χρόνια , κι' εκείνο το..άθλιο το...σκουπιδάκι κάνει τα μάτια να..κρυφοδακρύζουν , ..άθελά τους...

   Και να η θειά η ..Ζαφείρα , η Καραμίντζαινα , καλοσυνάτη , με μοχθοχαρακωμένο .. πρόσωπο , βαθειές ρυτίδες ,..αυλάκια λες οργωμένα με τ' αλέτρι , κάθε μιά  κι' ένας καυμός , ένας μεγάλος πόνος , χώρια τα βάσανα τα καθημερινά , θάνατοι , αρρώστειες , δύσκολα χρόνια , φτώχεια , έχασε νωρίς τον άντρα της κι' απόμεινε μ'ένα παιδί το Χρήστο , αγαπημένος ξάδερφος , κι' αυτός φευγάτος από χρόνια , ας είναι όλοι σχωρεμένοι , μπορεί να μη τους ανάβω κερί και λαδοκάντηλο , αλλά σαμπως κι' αυτή η ..σκέψη , κάθε τόσο , δεν είναι ..κερί και τρισάγιο ;

   Στο Βελούχι , εκτός απ' τη Θειά Ζαφείρα , η μάνα μου είχε κι' άλλα δυό πρωτοξάδερφα , τη θειά Σιδεροκατερίνη και τον μπάρμπα Γιάννη το Σκούρα , το...Ζαρόιαννο , όπως τον παραγκώμιαζαν , αγαπημένα ξαδέρφια , καλοί συγγενείς , αλλά με τη θειά Ζαφείρα το πράμα ήταν...αλλοιώς , εκεί ..στρατοπεδεύαμε , όλο το συγγενολόι , εμείς απ' το Λιδορίκι αλλά κι' όσοιν έρχονταν γιά το πανηγύρι απ' την Αθήνα , κι' έρχονταν ..μπόλικοι....

   Χωράγαμε όμως όλοι , όλοι οι ..καλοί χωράνε , έτσι δε λέει ο λαός μας , ε..λοιπόν έτσι γινόταν , στρωματσάδες..ατέλειωτες , στο ανώι της θεια- Ζαφείρας , κι' απ' τα παράθυρα να βλέπεις τις..νταουσανιές ( ..δαμασκηνιές..ευρωπαιστί ...) . τα καλαμπόκια και το καταπράσινο περιβάλλον , κι' εκείνο το..βουητό , απ' τα νερά που τρέχαν στ' αυλάκια , ολόγυρα στο κάθε σπίτι , κι' έπαιζαν και το ρόλο..ψυγείου αφού μέσα σ' αυτά κρυώναμε τα ..πιοτά και τα..καρπούζια...

   Τα πιοτά λοιπόν και τα..καρπούζια , τα ...παγώναμε στα..νεροψυγεία , στ' αυλάκια δηλαδή με το τρεχούμενο νερό που 'ρχόταν απ' την πηγή παγωμένο...ενώ ένα διαρκές..βουητό , πλανιόταν στην Βελουχοβιώτικη ατμόσφαιρα , με αποτέλεσμα για να μπορούν οι χωριανοί να...συνεννοηθούν να ..φωνάζουν δυνατά...

   Ήταν όμως πραγματικός θησαυρός αυτό το νερό , το χωριό ήταν ένα πελώριο..περβόλι , τι ήθελες και δεν έβγαζε το Βελούχι , όλο το χρόνο τροφοδοτούσε το Λιδορίκι με φρούτα και λαχανικά , και μάλιστα..εξαιρετικής ποιότητας , άσε εκείνες οι..ντομάτες , αυτές δεν ήταν ντομάτες ..καρπούζια ήταν , τις έκοβες και μοσχοβολούσε ο τόπος ολόγυρα , όλα τα σπίτια έφκιαχναν το περιβόλι τους , νερό βλέπεις είχαν ..άφθονο , και στο πανηγύρι της Παναγίας , το Δεκαπενταύγουστο , μαζί με το ψητό αρνί απαραίτητο συμπλήρωμα ήταν μιά αγγουροντοματοσαλάτα , πλούσια..πλούσια , με την πιπεριούλα της , το κρεμμυδάκι και φυσικά ...ρίγανη ντόπια , που μοσχοβόλαγε...

   Εκείνο όμως που μού 'χει μείνει...μαράζι στην καρδιά , είναι εκείνα τα πεντανόστιμα..νταουσάνια , τα..δαμάσκηνα , η θειά Ζαφείρα είχε πολλέ νταουσανιές , ολόγυρα στο σπίτι , που τα κλαδιά τους έφταναν στο μπαλκόνι , απ' όπου μπορούσες να φτάνεις..άνετα και να τρως...

   Χώρια οι μηλιές , που ...υποφέρανε απ' τις επιδρομές των..πιτσιρικάδων , που με την ευκαιρία του..πανηγυριού , δεν άφηναν μήλο για..μήλο , εγώ είχα επισημάνει μια μηλιά που 'κανε πολύ νόστιμα μήλα , στο μαγαζί του ξάδερφου του Χρήστου του Σίδερη , που ήταν λίγο παρά κάτω απ' της θειας Ζαφείρας , και..που με 'χανες ..που με 'βρισκες , εκεί..μηλοβοσκούσα...

   Βέβαια έκανα και τη σχετική...επιθεώρηση στα μαγαζιά που είχαν και όργανα στο πανηγύρι , το κεντρικό βέβαια ήταν του Σίδερη του Χρήστου , απ'εξω στην αυλή φκιάχναν το...πάλκο , όπου η κομπανία , με..προεξάρχοντα τον μπάρμπα Θανάση Πίτσιο , τον Φαλιαμπάρα , κλαρίνο , το Γιώργο Πανάγο , λαούτο και άλλους οργανοπαίχτες της περιοχής , απαρτίζανε την..ορχήστρα που εμπλουτιζόταν και με ..μετακαλούμενους εξ...Αθηνών , οργανοπαίχτες και φυσικά και.. της απαραίτητης ..τραγουδίστριας , που σπάνια..τραγουδούσε αλλά...κουνιόταν πάνω στο πάλκο , προς ..τέρψιν των...πανηγυριωτών....

Η ..μεικτή..ορχήστρα σε..πλήρη δράση , σαντούρι ο Κακόπουλος απ' τη Σκαλούλα , η..αοιδός προφανώς απ' τη...Σκάλα..του ..Σπιτιού της..

Ο μπάρμπα Φαλιαμπάρας με το Γιώργο Πανάγο , στο μπαλκόνι του ..Φαλιαμπαρέικου σπιτιού σο Βελούχι...

Ο Φαλιαμπάρας , στη μέση , με το Γιώργο Πανάγο , δεξιά , και τον Γιάννη Μπίρπο , απ' την Πλέσσια , που έπαιζε βιολί...

  Θα πρέπει όμως εδώ να πούμε , πως το Βελουχοβιώτικο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου , δεν ήταν ένα..πανηγύρι της...σειράς , όπως τόσα άλλα στην περιοχή , ήταν το..ετήσιο..όνειρο όλων των Βελουχοβιωτών , είδικά αυτών που έμεναν στην Αθήνα , αλλά και όοολων των καταγόμενων απ' το χωριό , των συγγενών και ..γνωστών και..φίλων ..Την εποχή λοιπόν που οι..συγκοινωνίες ήταν..άστα να..πάνε , και το ταξείδι Αθήνα - Λιδορίκι , ήταν..ημερήσια εκδρομή , δυο...τρεις μέρες πριν το πανηγύρι , γινόταν πραγματικός ..χαμός ...

   Την παραμονή , ειδικά , τα λεωφορεία άρχιζαν να φεύγουν από Αθήνα , απ' το πρωί μέχρι πολύ αργά το..απόγευμα , με αποτέλεσμα να φτάνουν στο Λιδορίκι τις πρώτες πρωινές ώρες του..Δεκαπενταύγουστου , η δε κατάσταση που επικρατούσε στο Αλωνάκι , όταν έφταναν τα λεωφορεία ήταν..απερίγραπτη , χαμός στο...ίσιωμα , που λένε , φωνές φασαρία , κακό , ταξί δεν υπήρχαν αρκετά , μπερδεύονταν οι αποσκευές , μικρά κλαίγανε , πεινασμένα , διψασμένα , μετά από τόσες ώρες ταξείδι , να χάνει η μάνα το ..παιδί , και το παιδί τη μάνα...οι κυρίες δε , έφερναν και τις βαλίτσες με τα..μοντελάκια , για να κάνουν..θριαμβευτική ..εμφάνιση στο πανηγύρι , όπου εκτός της..διασκέδασης οι..νεαροί κι' οι..νεαρές , επιδίδονταν και στο ευγενές ..σπορ του..κυνηγιού του...θησαυρού...πως λέμε...νυφοπάζαρο !!!..

Μιά παλιά όμορφη φωτογραφία , με φόντο το Βελούχι .

.

...Την παραμονή λοιπόν της Παναγίας , σπάγαν όλα τα..συγκοινωνιακά..ρεκόρ της εποχής , απ' το μεσημέρι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες , έρχονταν λεωφορεία γεμάτα γιά τα χωριά της περιοχής μας , οι πιο πολλοί όμως ήταν για το Βελούχι , κι' άρχιζε το ..πήγαινε -έλα , των ταξί , ο Μποβιατσόγιαννος κι' ο μπάρμπα Βασίλης ο Ρέλλος , με τα αλησμόνητα...Φορτάκια , δεν έπαιρναν ανάσα..πνίγονταν στη δουλειά ...
   Στο Λιδορίκι , φιλοξενούσαμε , από δυο-τρεις μέρες , τα μέλη των..ορχηστρών , που είχαν ...μετακληθεί..ειδικά για το πανηγύρι της Παναγίας , συμπληρώνοντας τα κενά ΄γιατί κάποιες..ειδικότητες , ακκορντεόν , ντραμς κλπ , δεν τις κάλυπτε η..ντόπια ..παραγωγή , έμεναν στα ξενοδοχεία , Παπαδόπουλου , Ανδρίτσου , Παπαιωάννου και Γαρδίκη , ντυμένοι..εξεζητημένα , παρδαλό..χρωμα , με τα..δαχτυλίδια και τις χρυσές καδένες τους , γυφτοφέρνοντας...δεν σου δίναν και την..καλύτερη εντύπωση..ενώ μερικοί ήταν και...αμφι..ταλαντευόμενοι...καταλαβαίνετε...
   Όλη τη μέρα , σχεδόν , έκαναν...ψευτοπρόβες μέσα στο μαγαζί μας , κουρτίζαν τα όργανα , και γινόταν , φυσικά , ο σχετικός...χαβαλές , εγώ βέβαια , παθιασμένος με τη μουσική αφοσιωνόμουνα στο να παρακολουθώ , εγκαταλείποντας τα..διευθυντικά μου καθήκοντα στο..μαγαζί ..

   Στο σπίτι μας , εκείνα τα χρόνια , απ' τις αρχές-αρχές του καλοκαιριού , μόλις σχόλαγαν δηλαδή τα σχολεία , επικρατούσε ...πανικός , το..αδιαχώρητον , μπαρμπάδες , θειάδες , ξαδέρφες και ξαδέρφια , συμπέθεροι , καταλάμβαναν τα..κρεβάτια μας και υπήρχε ειδικός χώρος...παιδικής..στρωματσάδας , όπου , όπως καταλαβαίνετε γινόταν το..έλα να δεις.. μιλάμε για ανεξέλεγκτες καταστάσεις , αλλά και...απερίγραπτα όμορφες , αξέχαστες...
   Βέβαια το σπίτι μας λειτουργούσε και σαν..διαμετακομιστικό...κέντρο , δηλαδή έρχονταν συγγενείς , αγαπημένοι , μια ..δυο μέρες πριν το πανηγύρι , έμεναν σε μας και ..προωθούνταν μετά στον τελικό ..προορισμό , αυτό βέβαια σημαίνει πως για κάποιες , λίγες ίσως , μέρες , στο σπίτι μας , το πατρικό το παλιό , μέναμε 15..20 και καμιά φορά 25 άτομα , κι' αυτό διαρκούσε όσο ..υπήρχαν ..πανηγύρια , δηλαδή όλο σχεδόν το καλοκαίρι , στριμωξίδι , στο σπίτι ,  ο..ένας πάνω στον...άλλο , που λένε , αλλά ποιός νοιαζόταν , περνούσαμε τόσο όμορφα....και φυσικά το ίδιο , περίπου , ίσχυε και για τις..πασχαλινές διακοπές των σχολείων...
   Βέβαια η..σύνθεση περιλάμβανε τα..μόνιμα η..τακτικά , και τα..αντεπιστέλλοντα η..έκτακτα μέλη , τα τακτικά ήταν οι οικογένειες των αδερφών της μάνας μου , μπαρμπάδες , θειάδες , ξαδέρφια , και..ξαδέρφια , αγαπημένα , του πατέρα μου , που όλοι μαζί δημιουργούσαμε μια υπέροχη ατμόσφαιρα...
   Τα εξ..Αθηνών ξαδέρφια μας , έφερναν στο χωριό και την ..τελευταία..λέξη της Αθηναικής μόδας και..ζωής , όπως επίσης και τις φιγούρες των καινούργιων χορών , τις οποίες και μας μάθαιναν, και όπως εύκολα καταλαβαίνετε , η ζωή των..μεγαλύτερων στο...Καψαλαίικο , δεν ήταν και τόσο..εύκολη και..ήσυχη , αλλά όπως είπαμε και πριν δεν πολυ..νοιαζόμασταν γι' αυτά...

Βελούχι , το πανέμορφο..Μισονήσι , πνιγμένο στο πράσινο και τα..νερά...παράδεισος........Κ.-