ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Γέρνει η ζωή στην αγκαλιά του Οκτώβρη αποσταμένη , φθινοπωριάζει ,

τα φύλλα , κίτρινα , σωριάζονται νεκρά , κάτω στων δέντρων τα ριζά ,

τ’ όνειρο του καλοκαιριού , έωλο , μακρινό , μέρα τη μέρα ξεθωριάζει ,

κι’ όλα προσμένουν , φοβισμένα , τα σημάδια του χειμώνα , σιωπηλά .

                             *                       *

Πέρα , στο δάσος με τις κουμαριές , δάκρυα κρυσταλλένια , της δροσιάς

της πρωινής , πολύτιμα πετράδια , παίζουνε με τις πρώτες ηλιαχτίδες ,

αστραφτερά διαμάντια ,σκορπισμένα στην νοτισμένη αγκαλιά της καταχνιάς

που απλώνεται , σκεπάζοντας της γερασμένης λίμνης τις βαθιές ρυτίδες .

                              *                         *

Τα ξωτικά του Βαρδουσιού , αποκαμωμένα , σέρνουνε το στερνό χορό

στου βασιλιά χειμώνα το γκριζόχρωμο παλάτι , θλιβερά , λαβατωμένα

καθώς σκορπάει , το φως της μέρας , πυρωμένο , του ήλιου το σπαθί το λαμπερό ,

σκίζοντας , λες , θριαμβευτικά , τα μαύρα σύννεφα πουν’ μαζεμένα .

                             *                          *

Πέρα μακριά , που σμίγει η γη κι’ ο ουρανός , στον τελειωμό της λίμνης ,

τυφλός προφήτης, λες  ο  ποιητής  , του κόσμου τα μελλούμενα αγναντεύει

στο σκουριασμένο θρόνο της ζωής , απομεινάρια θλιβερά , μιας μνήμης

που ξεθωριάζει , χάνεται , διαρκώς , καθώς του Σείριου το φως θεριεύει…….K.-

Λιδορίκι Φθινόπωρο 2006 .- .

“ Τραγουδώντας στη  Ζωή “

Λιδορίκι    2010